Contagious is a good word. Even in the times of H1N1, I like the word. Laughter is contagious. Passion is contagious. Inspiration is contagious. We've heard some remarkable stories from some remarkable speakers. But for me, what was contagious about all of them was that they were infected by something I call the "I Can" bug.
Aanstekelijk is een positief woord. Zelfs in tijden van H1N1 hou ik van dat woord. Lachen is aanstekelijk. Passie is aanstekelijk. Inspiratie is aanstekelijk. We hebben geluisterd naar opmerkelijke verhalen van opmerkelijke sprekers. Maar voor mij was het meest aanstekelijk bij hen allemaal dat zij geïnfecteerd zijn door wat ik noem het “Ik Kan” virus.
So, the question is, why only them? In a country of a billion people and some, why so few? Is it luck? Is it chance? Can we all not systematically and consciously get infected? So, in the next eight minutes I would like to share with you my story. I got infected when I was 17, when, as a student of the design college, I encountered adults who actually believed in my ideas, challenged me and had lots of cups of chai with me. And I was struck by just how wonderful it felt, and how contagious that feeling was. I also realized I should have got infected when I was seven.
De vraag is "waarom alleen zij"? In een land van een miljard en nog wat mensen, waarom zo weinig? Is het geluk? Is het toeval? Kunnen we niet allemaal systematisch en opzettelijk worden geïnfecteerd? In de volgende acht minuten wil ik mijn verhaal met jullie delen. Ik werd geïnfecteerd toen ik 17 was. Als een student van het design college ontmoette ik volwassenen, die echt in mijn ideeën geloofde. mij uitdaagden en vele kopjes thee met mij dronken. Ik was verrast door hoe heerlijk dit voelde en hoe aanstekelijk dat gevoel was. Ik besefte ook dat ik geïnfecteerd had willen zijn toen ik zeven was.
So, when I started Riverside school 10 years ago it became a lab, a lab to prototype and refine a design process that could consciously infect the mind with the "I Can" bug. And I uncovered that if learning is embedded in real-world context, that if you blur the boundaries between school and life, then children go through a journey of "aware," where they can see the change, "enable," be changed, and then "empower," lead the change. And that directly increased student wellbeing. Children became more competent, and less helpless. But this was all common sense.
Toen ik 10 jaar geleden de Riverside School opzette, werd dit een lab, een lab om een ontwerp proces in gang te zetten en te verfijnen dat doelbewust de geest infecteert met het “Ik Kan” virus. En ik ontdekte dat als leren plaats vindt in de echte wereld, als je de grenzen tussen school en het leven vervaagt, dan maken kinderen een bewuste trip, waarbij zij de verandering kunnen zien, bewerken, hierdoor veranderen, en hun lot in handen nemen, de verandering leiden. Dit verhoogt onmiddellijk het welbevinden van de leerling. Kinderen werden vaardiger, en minder hulpeloos. Dat was allemaal vanzelfsprekend.
So, I'd like to show you a little glimpse of what common practice looks like at Riverside. A little background: when my grade five was learning about child rights, they were made to roll incense sticks, agarbattis, for eight hours to experience what it means to be a child laborer. It transformed them. What you will see is their journey, and then their utter conviction that they could go out and change the world. (Music)
Nu wil ik een stukje tonen van de alledaagse praktijk op Riverside. Wat achtergrond: toen mijn vijfde jaar leerde over kinderrechten, moesten ze wierookstokjes rollen, agarbattis, acht uur lang om te ervaren wat dat betekent voor een kindarbeider. Het veranderde hun ervaring en dan hun absolute overtuiging dat zij naar buiten konden en deze wereld veranderen. (Muziek)
That's them rolling. And in two hours, after their backs were broke, they were changed. And once that happened, they were out in the city convincing everybody that child labor just had to be abolished. And look at Ragav, that moment when his face changes because he's been able to understand that he has shifted that man's mindset. And that can't happen in a classroom. So, when Ragav experienced that he went from "teacher told me," to "I am doing it." And that's the "I Can" mindshift. And it is a process that can be energized and nurtured.
Dit zijn ze wierook aan het rollen. En na twee uur, nadat hun ruggen waren gebroken, waren ze veranderd. En toen dat eenmaal gebeurde, gingen ze in de stad iedereen overtuigen dat kinderarbeid moet worden afgeschaft. Kijk naar Ragav, dat moment als zijn gezicht verandert omdat hij in staat is te begrijpen dat hij het denkpatroon van die man heeft omgedraaid. Dit kan niet gebeuren in een klaslokaal. Dus, toen Ragav dit door had, ging hij over van “de leerkracht vertelde mij” naar “ik doe het.” En dat is de “Ik Kan” gedachteomkering. Het is een proces dat kan worden aangevuurd en gevoed.
But we had parents who said, "Okay, making our children good human beings is all very well, but what about math and science and English? Show us the grades." And we did. The data was conclusive. When children are empowered, not only do they do good, they do well, in fact very well, as you can see in this national benchmarking assessment taken by over 2,000 schools in India, Riverside children were outperforming the top 10 schools in India in math, English and science.
Maar sommige ouders zeiden “Goede mensen van onze kinderen maken, daar is niks mis mee, maar wat met wiskunde, natuurkunde en Engels? Toon ons de cijfers.” En dit deden we. De cijfers gaven uitsluitsel. Als iets aan kinderen wordt overgelaten, doen ze het niet alleen goed, ze doen het prima, zelfs buitengewoon, zoals bij deze nationale toets, afgenomen op 2000 scholen in India. Riverside kinderen scoorden beter dan de top 10 scholen in India voor wiskunde, Engels en natuurkunde.
So, it worked. It was now time to take it outside Riverside. So, on August 15th, Independence Day, 2007, the children of Riverside set out to infect Ahmedabad. Now it was not about Riverside school. It was about all children. So, we were shameless. We walked into the offices of the municipal corporation, the police, the press, businesses, and basically said, "When are you going to wake up and recognize the potential that resides in every child? When will you include the child in the city? Basically, open your hearts and your minds to the child."
Het werkte en nu was het tijd om het buiten Riverside te brengen. Op 15 augustus 2007, Onafhankelijkheidsdag, besloten de kinderen van Riverside om Ahmedabad te infecteren. Nu ging het niet over de Riverside school. Het ging om alle kinderen. We waren wat brutaal. We liepen het gemeentehuis binnen en de politie, de krant, bedrijven.. We zeiden “Wanneer gaan jullie wakker worden en het potentieel van elk kind benutten?" "Wanneer betrekken jullie het kind in de stad?" "Kortom, open jullie hart en geest voor het kind.”
So, how did the city respond? Since 2007 every other month the city closes down the busiest streets for traffic and converts it into a playground for children and childhood. Here was a city telling its child, "You can." A glimpse of infection in Ahmedabad. Video: [Unclear] So, the busiest streets closed down. We have the traffic police and municipal corporation helping us. It gets taken over by children. They are skating. They are doing street plays. They are playing, all free, for all children. (Music)
Wat was de reactie van de stad? Sinds 2007 sluit de stad om de maand de drukste straten af voor het verkeer en maakt die tot speelplaats voor kinderen en jongeren. Hier vertelt een stad het kind: “Jullie kunnen.” Enkele beelden van infectie in Ahmedabad. Video: (Onbekend) De drukte straten werden afgesloten met de hulp van de verkeerspolitie en gemeentediensten. Het wordt door de kinderen overgenomen. Ze skaten. Ze doen straatspelletjes. Alle kinderen hebben vrij spel. (Muziek)
Atul Karwal: aProCh is an organization which has been doing things for kids earlier. And we plan to extend this to other parts of the city. (Music)
Atul Karwal: Aproch is een organisatie voor kinderen en we willen dit naar andere delen van de stad uitbreiden. (Muziek)
Kiran Bir Sethi: And the city will give free time. And Ahmedabad got the first child-friendly zebra crossing in the world.
Kiran Bir Sethi: En de stad zal vrije tijd geven. Ahmedabad heeft de eerste kindvriendelijke zebrapad in de wereld.
Geet Sethi: When a city gives to the children, in the future the children will give back to the city. (Music)
Geet Sethi: Als een stad aan de kinderen geeft zullen kinderen in de toekomst aan de stad teruggeven. (Muziek)
KBS: And because of that, Ahmedabad is known as India's first child-friendly city.
KBS: En hierdoor is Ahmedabad de eerste kindvriendelijke stad van India.
So, you're getting the pattern. First 200 children at Riverside. Then 30,000 children in Ahmedabad, and growing. It was time now to infect India. So, on August 15th, again, Independence Day, 2009, empowered with the same process, we empowered 100,000 children to say, "I can." How? We designed a simple toolkit, converted it into eight languages, and reached 32,000 schools. We basically gave children a very simple challenge. We said, take one idea, anything that bothers you, choose one week, and change a billion lives.
Jullie zien nu hoe het werkt. Eerst 200 kinderen op Riverside, dan 30.000 en meer kinderen in Ahmedabad. Het werd nu tijd om India te infecteren. Opnieuw op 15 augustus, Onafhankelijkheidsdag 2009, in de geest van hetzelfde proces, gaven we 100.000 kinderen de kracht om “Ik Kan” te zeggen Wij ontworpen een simpele gereedschapskist, omgezet in acht talen, en bereikten 32.000 scholen. We geven de kinderen een zeer simpele uitdaging. We zeiden, neem een idee, om het even wat dat jou dwars zit, kies een week, en verander een miljard levens.
And they did. Stories of change poured in from all over India, from Nagaland in the east, to Jhunjhunu in the west, from Sikkim in the north, to Krishnagiri in the south. Children were designing solutions for a diverse range of problems. Right from loneliness to filling potholes in the street to alcoholism, and 32 children who stopped 16 child marriages in Rajasthan. I mean, it was incredible. Basically again reaffirming that when adults believe in children and say, "You can," then they will. Infection in India. This is in Rajasthan, a rural village.
En dit deden ze. Verhalen van verandering stroomden binnen van over heel India. Vanuit Nagaland in het Oosten tot Jhunjhuni in het Westen. Van Sikkim in het Noorden tot Krishnagiri in het Zuiden. Kinderen ontwierpen oplossingen voor een verschillende problemen. Van eenzaamheid tot het vullen van gaten in de straat en alcoholisme. 32 kinderen voorkwamen 16 kindhuwelijken in Rajasthan. Ik bedoel, het was ongelooflijk. De herbevestiging dat als volwassenen in kinderen geloven en zeggen, “Jullie kunnen,” dan kunnen ze. Infectie in India. Rajasthan, het platteland.
Child: Our parents are illiterate and we want to teach them how to read and write. KBS: First time, a rally and a street play in a rural school -- unheard of -- to tell their parents why literacy is important. Look at what their parents says.
Kind: Onze ouders zijn analfabeet en wij willen hen leren lezen en schrijven. KBS: Eerste keer, een oploop en een straatspel in een plattelandsschool om hun ouders te vertellen waarom lezen belangrijk is. Kijk wat hun ouders zeggen.
Man: This program is wonderful. We feel so nice that our children can teach us how to read and write.
Dit programma is fantastisch. Wij zijn zo blij dat onze kinderen ons kunnen leren lezen en schrijven.
Woman: I am so happy that my students did this campaign. In the future, I will never doubt my students' abilities. See? They have done it.
Ik ben zo gelukkig dat mijn kinderen met deze actie konden meedoen. Voor de toekomst zal ik nooit meer twijfelen aan de mogelijkheden van mijn leerlingen. Kijk? Ze hebben het gedaan.
KBS: An inner city school in Hyderabad. Girl: 581. This house is 581 ...
KBS: Een centrumschool van Hyderabad. - Hergebruik van plastic zakken Meisje: Dit huis is 581 . . .
We have to start collecting from 555.
Wij moeten beginnen met verzamelen bij huis 555.
KBS: Girls and boys in Hyderabad, going out, pretty difficult, but they did it.
Meisjes en jongens in Hyderabad gaan eropuit, nogal lastig, maar ze deden het.
Woman: Even though they are so young, they have done such good work. First they have cleaned the society, then it will be Hyderabad, and soon India.
Ook al zijn ze jong, ze hebben zulk goed werk gedaan. Eerst hebben ze de buurt schoongemaakt, dan wordt het Hyderabad en spoedig heel India.
Woman: It was a revelation for me. It doesn't strike me that they had so much inside them.
Het was een openbaring voor mij. Het verbaast me dat ze zoveel in zich hadden.
Girl: Thank you, ladies and gentlemen. For our auction we have some wonderful paintings for you, for a very good cause, the money you give us will be used to buy hearing aids. Are you ready, ladies and gentlemen? Audience: Yes! Girl: Are you ready? Audience: Yes! Girl: Are you ready? Audience: Yes!
Meisje: Dank jullie dames en heren. Voor onze veiling hebben we prachtige schilderijen voor jullie, voor een erg goed doel, het geld dat jullie ons geven zal worden gebruikt om gehoorapparaten te kopen. Zijn jullie klaar, dames en heren? Publiek: Ja! Meisje: Zijn jullie klaar? Publiek: Ja! Meisje: Zijn jullie klaar? Publiek: Ja!
KBS: So, the charter of compassion starts right here. Street plays, auctions, petitions. I mean, they were changing lives. It was incredible. So, how can we still stay immune? How can we stay immune to that passion, that energy, that excitement? I know it's obvious, but I have to end with the most powerful symbol of change, Gandhiji. 70 years ago, it took one man to infect an entire nation with the power of "We can."
KBS: Zo, het handvest van compassie begint precies hier: straattoneel, veilingen, petities. Ik bedoel, zij waren levens aan het veranderden. Het was ongelofelijk. Hoe kunnen wij dan immuun blijven? Hoe kunnen wij immuun blijven bij deze passie, die energie, die opwinding? Het ligt voor de hand, maar ik moet eindigen met het meest krachtige symbool voor verandering, Gandhi. 70 jaar geleden was één man genoeg om een hele natie te infecteren met de kracht van “Wij kunnen.”
So, today who is it going to take to spread the infection from 100,000 children to the 200 million children in India? Last I heard, the preamble still said, "We, the people of India," right? So, if not us, then who? If not now, then when? Like I said, contagious is a good word. Thank you. (Applause)
Wie gaat het vandaag oppakken om de infectie te verspreiden van 100.000 kinderen naar de 200 miljoen kinderen van India? De grondwet zegt nog altijd: "Wij, het Indische volk," toch? Als wij het niet doen, wie dan? Als het nu niet is, wanneer dan? Zoals ik zei, aanstekelijk is een goed woord. Dank u. (Applaus)