This is a photograph by the artist Michael Najjar, and it's real, in the sense that he went there to Argentina to take the photo. But it's also a fiction. There's a lot of work that went into it after that. And what he's done is he's actually reshaped, digitally, all of the contours of the mountains to follow the vicissitudes of the Dow Jones index. So what you see, that precipice, that high precipice with the valley, is the 2008 financial crisis. The photo was made when we were deep in the valley over there. I don't know where we are now. This is the Hang Seng index for Hong Kong. And similar topography. I wonder why.
Kjo është një foto nga artisti Michael Najjar, dhe është e njëmendtë, në kuptimin që shkoi atje, në Argjentinë për të bërë foton. Por është edhe sajesë. Përmban mjaft punë të bërë mbi të pas fotografimit. Dhe ajo çka ka bërë është që riformoi, në mënyrë dixhitale, krejt përvijimet e maleve për të ndjekur ndryshimet e treguesit Dow Jones. Kështu që ajo çka shihni, ajo humnerë, ajo humnerë e madhe me luginën, është kriza financiare e 2008-s. Fotoja u bë kur gjendeshim thellë në luginë. Nuk e di se ku gjendemi tani. Ky është treguesi Hang Seng për Hong Kongun. Dhe topografi të ngjashme. Pyes veten pse.
And this is art. This is metaphor. But I think the point is that this is metaphor with teeth, and it's with those teeth that I want to propose today that we rethink a little bit about the role of contemporary math -- not just financial math, but math in general. That its transition from being something that we extract and derive from the world to something that actually starts to shape it -- the world around us and the world inside us. And it's specifically algorithms, which are basically the math that computers use to decide stuff. They acquire the sensibility of truth because they repeat over and over again, and they ossify and calcify, and they become real.
Ky është art. Kjo është metaforë. Por mendoj se thelbi është që kjo është metaforë me dhëmbë, dhe me këto dhëmbë dua t'ju propozoj sot që ta rimendojmë pakëz rolin e matematikës bashkëkohore -- jo thjesht atë financiaren, por matematikën në përgjithësi. Pra kalimin e saj nga diçka që nxirret dhe përftohet prej botës në diçka që fillon në fakt t'i japë formë asaj -- botës rreth nesh dhe botës brenda nesh. Dhe këtu hyjnë algoritmet veçanërisht, që janë në thelb matematika e përdorur nga kompjuterët për të marrë vendime. Këta fitojnë ndjeshmërinë e diçkaje prej vërteti, ngaqë përsëriten vazhdimisht, ngurtësohen dhe kalcifikohen, dhe bëhen realë.
And I was thinking about this, of all places, on a transatlantic flight a couple of years ago, because I happened to be seated next to a Hungarian physicist about my age and we were talking about what life was like during the Cold War for physicists in Hungary. And I said, "So what were you doing?"
Dhe këtë po e mendoja, në vendin më të pamundur, gjatë një fluturimi transatlantik para ca vitesh, ngaqë rastisi të kisha ngjitur një fizikan hungarez në një moshë me mua dhe po bisedonim rreth jetës së fizikanëve në Hungari gjatë Luftës së Ftohtë. Dhe i them, "Pra me se merreshit?"
And he said, "Well we were mostly breaking stealth."
"Shumicën e kohës zbërthenim mënyra pikasjeje të ulët."
And I said, "That's a good job. That's interesting. How does that work?" And to understand that, you have to understand a little bit about how stealth works. And so -- this is an over-simplification -- but basically, it's not like you can just pass a radar signal right through 156 tons of steel in the sky. It's not just going to disappear. But if you can take this big, massive thing, and you could turn it into a million little things -- something like a flock of birds -- well then the radar that's looking for that has to be able to see every flock of birds in the sky. And if you're a radar, that's a really bad job.
I them, "Punë e bukur. Më duket interesante. Si funksionon kjo?" Dhe që ta kuptoni këtë, lypset të kuptoni pak se si funksionon pikasja e ulët. Pra -- thënë shumë e thjeshtëzuar -- por në thelb, nuk bëhet fjalë që thjesht të kaloni një sinjal radari drejt e përmes 156 tonësh çeliku në qiell. Nuk ka për t'u zhdukur. Por nëse mundeni ta merrni këtë gjë të madhe, masive, dhe ta shndërroni në një milion gjëra të vockla -- në diçka të ngjashme me një tufë zogjsh -- atëherë radari që kërkon për të duhet të jetë në gjendje të shohë çdo tufë zogjsh në qiell. Dhe po të jeni radari, e keni vërtet punën pisk.
And he said, "Yeah." He said, "But that's if you're a radar. So we didn't use a radar; we built a black box that was looking for electrical signals, electronic communication. And whenever we saw a flock of birds that had electronic communication, we thought, 'Probably has something to do with the Americans.'"
Dhe tha, "Po." Tha, "Por nëse jeni radar ama. Por ne nuk përdornim radar; ne krijuam një kuti të zezë që kërkonte për sinjale elektrike, ndërlidhje elektronike. Dhe kurdo që kapnim një tufë zogjsh me ndërlidhje elektronike, mendonim, 'Ka mundësi të kenë diçka me amerikanët.'"
And I said, "Yeah. That's good. So you've effectively negated 60 years of aeronautic research. What's your act two? What do you do when you grow up?" And he said, "Well, financial services." And I said, "Oh." Because those had been in the news lately. And I said, "How does that work?" And he said, "Well there's 2,000 physicists on Wall Street now, and I'm one of them." And I said, "What's the black box for Wall Street?"
Iu përgjigja, "Po. E lezetshme. Pra hodhët tej me efekt 60 vjetë kërkimesh aeronautike. Po akti i dytë i shfaqjes? Ç'bëtë kur u rritët?" Dhe më thotë, "Po ja, shërbime financiare." Dhe i them, "Oh." Ngaqë këto janë në lajme së fundi. I them, "Po kjo si funksionon?" Më tha, "Po ja, sot në Wall Street ka 2 mijë fizikanë, e unë jam një prej tyre." I thashë, "Po për Wall Street-in ç'kuti të zezë ka?"
And he said, "It's funny you ask that, because it's actually called black box trading. And it's also sometimes called algo trading, algorithmic trading." And algorithmic trading evolved in part because institutional traders have the same problems that the United States Air Force had, which is that they're moving these positions -- whether it's Proctor & Gamble or Accenture, whatever -- they're moving a million shares of something through the market. And if they do that all at once, it's like playing poker and going all in right away. You just tip your hand. And so they have to find a way -- and they use algorithms to do this -- to break up that big thing into a million little transactions. And the magic and the horror of that is that the same math that you use to break up the big thing into a million little things can be used to find a million little things and sew them back together and figure out what's actually happening in the market.
Dhe më thotë, "Më zbavit pyetja jote, ngaqë quhen vërtet transaksione të kutisë së zezë. Dhe ndonjëherë i quajnë transaksione algo, transaksione algoritmike." Transaksione me bazë algoritmet pjesërisht evoluuan ngaqë operatorët e institucionalizuar patën të njëjtat probleme që patën Forcat Ajrore të Shteteve të Bashkuara, pra që ndryshojnë pozicionin e tyre -- Proctor & Gamble a Accenture qoftë, cilido -- hedhin në treg një milionë aksione për diçka. Edhe nëse e bën njëherësh, është si të luash gjithçka në poker në një dorë. Thjesht zbulon dorën. Pra u duhet të gjejnë një mënyrë -- dhe për ta bërë këtë përdorin algoritmet -- për ta ndarë atë gjënë e madhe në një milionë transaksione të vockla. Magjia dhe tmerri i kësaj është që e njëjta matematikë që përdorni për ta ndarë gjënë e madhe në një milion gjëra të vogla mund të përdoret për të gjetur një milion gjëra të vogla për t'i ngjitur me njëra-tjetrën dhe për të parë kështu seç po ndodh në treg.
So if you need to have some image of what's happening in the stock market right now, what you can picture is a bunch of algorithms that are basically programmed to hide, and a bunch of algorithms that are programmed to go find them and act. And all of that's great, and it's fine. And that's 70 percent of the United States stock market, 70 percent of the operating system formerly known as your pension, your mortgage.
Pra, nëse ju duhet të keni një ide se ç'po ndodh në bursë këtë çast, ajo çka ju duhet është një dorë algoritmesh të krijuar në fakt për ta fshehur këtë, dhe një dorë algoritmesh që janë krijuar për t'i gjetur këta më sipër. Dhe krejt kjo është e bukur, e pacen. Dhe përbën 70 përqind të bursës së Shteteve të Bashkuara, 70 përqind e sistemit operativ të njohur dikur si pensionet tuaj, kredia juaj për shtëpinë.
And what could go wrong? What could go wrong is that a year ago, nine percent of the entire market just disappears in five minutes, and they called it the Flash Crash of 2:45. All of a sudden, nine percent just goes away, and nobody to this day can even agree on what happened because nobody ordered it, nobody asked for it. Nobody had any control over what was actually happening. All they had was just a monitor in front of them that had the numbers on it and just a red button that said, "Stop."
Po, edhe ç'rrezik ka? Çka mund të shkojë ters është që një vit më parë, nëntë përqind e krejt tregut thjesht u avullua brenda pesë minutash, dhe e quajtën Vithisja Rrufe e orës 2:45. Krejt papritmas, nëntë përqind thjesht u zhdukën, dhe deri më sot askush nuk bie dakord mbi çka ndodhi ngaqë nuk u urdhërua nga askush, askush s'e kërkoi. Askush nuk kish kontroll mbi atë që po ndodhte realisht. Kishin vetëm një monitor para syve që shfaqte numra dhe thjesht një buton të kuq ku lexohej, "Stop."
And that's the thing, is that we're writing things, we're writing these things that we can no longer read. And we've rendered something illegible, and we've lost the sense of what's actually happening in this world that we've made. And we're starting to make our way. There's a company in Boston called Nanex, and they use math and magic and I don't know what, and they reach into all the market data and they find, actually sometimes, some of these algorithms. And when they find them they pull them out and they pin them to the wall like butterflies. And they do what we've always done when confronted with huge amounts of data that we don't understand -- which is that they give them a name and a story. So this is one that they found, they called the Knife, the Carnival, the Boston Shuffler, Twilight.
Këtu është puna, çështja, që po shkruajmë gjëra, po shkruajmë gjëra që nuk i lexojmë dot më. Diçka e kemi bërë të palexueshme, dhe kemi humbur idenë se ç'po ndodh në të vërtetë në botën që kemi krijuar. Dhe sa kemi filluar. Në Boston ka një kompani që quhet Nanex, të cilët përdorin matematikë dhe trike magjike e nuk di ç'tjetër, hyjnë në krejt të dhënat e tregut dhe zbulojnë, jo gjithmonë, disa prej këtyre algoritmeve. Dhe kur gjejnë të tillë, i nxjerrin sheshit dhe i ngulin në mur si flutura. Dhe bëjnë çfarë kemi bërë gjithmonë kur gjendemi faqe sasish të mëdha të dhënash që nuk i kuptojmë -- pra u japin një emër dhe një histori. Kjo është një prej gjetjeve, e quajtën Kama, Karnavali, Boston Shuffler, Muzgu.
And the gag is that, of course, these aren't just running through the market. You can find these kinds of things wherever you look, once you learn how to look for them. You can find it here: this book about flies that you may have been looking at on Amazon. You may have noticed it when its price started at 1.7 million dollars. It's out of print -- still ... (Laughter) If you had bought it at 1.7, it would have been a bargain. A few hours later, it had gone up to 23.6 million dollars, plus shipping and handling. And the question is: Nobody was buying or selling anything; what was happening? And you see this behavior on Amazon as surely as you see it on Wall Street. And when you see this kind of behavior, what you see is the evidence of algorithms in conflict, algorithms locked in loops with each other, without any human oversight, without any adult supervision to say, "Actually, 1.7 million is plenty."
Dhe qyfyri këtu është se, pa dyshim, këta nuk përshkojnë vetëm tregun. Gjëra si këto shihen ngado të hidhni sytë, pasi e kuptoni se si t'i kërkoni. Mund ta kapni këtu: ky libër mbi mizat që ndoshta kërkonit në Amazon.com. Mund ta keni vënë re kur çmimi fillestar qe 1.7 milionë dollarë. Është jashtë katalogu -- ende ... (Të qeshura) Po ta kishit blerë për 1.7, do kishit dalë me qar. Ca orë më pas, u ngjit në 23.6 milionë dollarë, plus paketimin dhe dërgimin. Pyetja është: Askush nuk po blinte a shiste gjë; si ndodhi? Pra këtë marifet e shihni në Amazon.com ashtu si, sigurisht, e shihni në Wall Street. Dhe kur vini re këtë lloj sjellje, ajo çka shihni është dëshmi algoritmesh në konflikt, algoritme të ngërthyer dhe të bllokuar me njëri-tjetrin, pa kontroll njerëzor, pa mbikëqyrje nga një i pjekur që të thosh, "Mor, po si shumë 1.7 milionë."
(Laughter)
(Të qeshura)
And as with Amazon, so it is with Netflix. And so Netflix has gone through several different algorithms over the years. They started with Cinematch, and they've tried a bunch of others -- there's Dinosaur Planet; there's Gravity. They're using Pragmatic Chaos now. Pragmatic Chaos is, like all of Netflix algorithms, trying to do the same thing. It's trying to get a grasp on you, on the firmware inside the human skull, so that it can recommend what movie you might want to watch next -- which is a very, very difficult problem. But the difficulty of the problem and the fact that we don't really quite have it down, it doesn't take away from the effects Pragmatic Chaos has. Pragmatic Chaos, like all Netflix algorithms, determines, in the end, 60 percent of what movies end up being rented. So one piece of code with one idea about you is responsible for 60 percent of those movies.
Njësoj me Amazon.com, edhe Netflix-i. Netflix-i ka kaluar nëpër disa algoritme të ndryshëm përgjatë vitesh. Ia filluan me Cinematch, dhe kanë provuar edhe ca të tjerë -- të tillë si Planeti i Dinozaurit; si Rëndesa. Tani përdorin Kaosin Pragmatik. Kaosi Pragmatik përpiqet, si krejt algoritmet e Netflix-it, të bëjë të njëjtën gjë. Të arrijë pak kontroll mbi ju, mbi programin brenda kafkës së njeriut, që të mundë të rekomandojë ç'film mund të donit të shihni herës tjetër -- çka është problem shumë, shumë i vështirë. Por vështirësia e problemit dhe fakti që nuk e kemi vënë poshtë ende, nuk na mban larg nga efektet që sjell Kaosi Pragmatik. Kaosi Pragmatik, si krejt algoritmet e Netflix-it, përcakton, në fund të fundit, 60 përqind të dhënieve me qira të filmave. Pra një copë kod me një ide të përciptë rreth jush është përgjegjës për 60 përqind të dhënieve me qira.
But what if you could rate those movies before they get made? Wouldn't that be handy? Well, a few data scientists from the U.K. are in Hollywood, and they have "story algorithms" -- a company called Epagogix. And you can run your script through there, and they can tell you, quantifiably, that that's a 30 million dollar movie or a 200 million dollar movie. And the thing is, is that this isn't Google. This isn't information. These aren't financial stats; this is culture. And what you see here, or what you don't really see normally, is that these are the physics of culture. And if these algorithms, like the algorithms on Wall Street, just crashed one day and went awry, how would we know? What would it look like?
Po sikur të mund t'i vlerësonit këta filma përpara se të prodhoheshin? A s'do të ish me leverdi? Në Hollivud ka një dorë shkencëtarësh britanikë të dhënash, dhe kanë "algoritme historish" -- një kompani e quajtur Epagogix. Skenarin tuaj mund t'ua nënshtroni këtyre, dhe mund t'ju tregojnë, në mënyrë sasiore, që ky bën për një film 30 milionë dollarësh ose për një film 200 milionë dollarësh. E bukura këtu është se nuk bëhet fjalë për Google. Ky nuk është informacion. Këto nuk janë statistika financiare; kjo është kulturë. Dhe ajo çka shihni këtu, ose ajo që normalisht nuk e shihni, është kjo fizikë e kulturës. Dhe nëse këta algoritme, ashtu si algoritmet në Wall Street, një ditë thjesht vithisen e venë së prapthi, si do ta marrim vesh? Me se do të ngjante kjo?
And they're in your house. They're in your house. These are two algorithms competing for your living room. These are two different cleaning robots that have very different ideas about what clean means. And you can see it if you slow it down and attach lights to them, and they're sort of like secret architects in your bedroom. And the idea that architecture itself is somehow subject to algorithmic optimization is not far-fetched. It's super-real and it's happening around you.
Dhe i keni brenda në shtëpi. Janë brenda shtëpisë suaj. Ka dy algoritme që konkurrojnë për dhomën e ndenjes. Këta janë dy robotë të ndryshëm pastrimi që kanë ide krejt të ndryshme mbi ç'do të thotë pastrim. Dhe mund ta shihni nëse i ngadalësoni dhe u ngjisni drita, dhe duken si arkitektë sekretë në dhomën tuaj. Vetë ideja që arkitektura të jetë në një farë mënyre subjekt optimizimi algoritmik nuk është dhe aq e largët. Është super-reale dhe po ndodh përqark jush.
You feel it most when you're in a sealed metal box, a new-style elevator; they're called destination-control elevators. These are the ones where you have to press what floor you're going to go to before you get in the elevator. And it uses what's called a bin-packing algorithm. So none of this mishegas of letting everybody go into whatever car they want. Everybody who wants to go to the 10th floor goes into car two, and everybody who wants to go to the third floor goes into car five. And the problem with that is that people freak out. People panic. And you see why. You see why. It's because the elevator is missing some important instrumentation, like the buttons. (Laughter) Like the things that people use. All it has is just the number that moves up or down and that red button that says, "Stop." And this is what we're designing for. We're designing for this machine dialect. And how far can you take that? How far can you take it? You can take it really, really far.
E ndjeni më shumë kur gjendeni brenda një kutie metalike të vulosur, ashensor i një tipi të ri; quhen ashensorë me kontroll të vendmbërritjes. Janë ata ku të duhet të shtypësh se në ç'kat po shkon, përpara se të hyni në ashensor. Përdorin atë që quhet algoritmi i mbushjesh së shportës. Që kështu asnjë prej këtyre nuk shkallon dhe të lërë këdo të hipë në kë ndarje të dojë. Cilido që dëshiron të shkojë në katin e 10, të hipë te dyshi, dhe cilido që dëshiron të shkojë në katin e tretë të hyjë te pesa. Problemi me këtë është se u kall datën njerëzve. Njerëzit i kap paniku. Dhe e shihni pse. E kuptoni psenë. Ngaqë ashensorit i mungojnë disa instrumente të rëndësishëm, si butonat. (Të qeshura) Gjëra që përdorin njerëzit. Krejt ç'ka, është një numër që rritet ose zvogëlohet dhe një buton të kuq që thotë, "Stop." Kjo është ajo çka kemi hartuar. Kemi hartuar diçka në dialektin e kësaj makine. Deri ku mund ta shpini këtë? Sa thellë? Mund ta çoni shumë, shumë thellë.
So let me take it back to Wall Street. Because the algorithms of Wall Street are dependent on one quality above all else, which is speed. And they operate on milliseconds and microseconds. And just to give you a sense of what microseconds are, it takes you 500,000 microseconds just to click a mouse. But if you're a Wall Street algorithm and you're five microseconds behind, you're a loser. So if you were an algorithm, you'd look for an architect like the one that I met in Frankfurt who was hollowing out a skyscraper -- throwing out all the furniture, all the infrastructure for human use, and just running steel on the floors to get ready for the stacks of servers to go in -- all so an algorithm could get close to the Internet.
Më lejoni të kthehem te Wall Street-i. Ngaqë algoritmet e Wall Street-it duhet, mbi të gjitha, të kenë një veti, që është shpejtësia. Ata veprojnë brenda milisekondash dhe mikrosekondash. Dhe që të kuptoni se ç'janë mikrosekondat, ju nevojiten 500 mijë mikrosekonda që të klikoni mbi një mi. Por nëse jeni një algoritëm Wall Street-i dhe jeni pesë mikrosekonda pas tjetrit, e mori dreqi atë punë. Pra, po të ishit algoritëm, do të shihnit për ndonjë arkitekt si ai që takova unë në Frankfurt i cili po zbrazte një rrokaqiell -- nga krejt mobilimi, krejt infrastruktura e përdorshme nga njeriu, dhe po e vishte dyshemenë me çelik për ta bërë gati për grumbujt e shërbyesve që do të instaloheshin -- e gjitha kjo që një algoritëm të ishte afër Internetit.
And you think of the Internet as this kind of distributed system. And of course, it is, but it's distributed from places. In New York, this is where it's distributed from: the Carrier Hotel located on Hudson Street. And this is really where the wires come right up into the city. And the reality is that the further away you are from that, you're a few microseconds behind every time. These guys down on Wall Street, Marco Polo and Cherokee Nation, they're eight microseconds behind all these guys going into the empty buildings being hollowed out up around the Carrier Hotel. And that's going to keep happening. We're going to keep hollowing them out, because you, inch for inch and pound for pound and dollar for dollar, none of you could squeeze revenue out of that space like the Boston Shuffler could.
Internetin e mendojmë si një lloj sistemi me shpërndarje. Dhe sigurisht që është, por me shpërndarje larg vendesh. Në Nju Jork, ja se prej nga shpërndahet: Hoteli Carrier që gjendet në Hudson Street. Dhe ky është me të vërtet vendi prej nga kabllot hyjnë në qytet. Dhe fakti është që sa më larg të jeni prej kësaj pike, aq më shumë mikrosekonda mbeteni prapa. Ata të Wall Street-it, Marco Polo-s dhe Cherokee Nation-it, janë tetë mikrosekonda prapa gjithë këtyre që hyjnë te ndërtesat bosh, të zbrazura rreth e qark Hotelit Carrier. Dhe kjo do të vazhdojë të ndodhë. Do të vazhdojmë t'i zbrazim, ngaqë ju, centimetër pas centimetri sterlinë pas sterline dhe dollar pas dollari, askush nga ju, nuk mund të nxjerrë nga ajo hapësirë më tepër fitim se sa mund të nxirrte Boston Shuffler.
But if you zoom out, if you zoom out, you would see an 825-mile trench between New York City and Chicago that's been built over the last few years by a company called Spread Networks. This is a fiber optic cable that was laid between those two cities to just be able to traffic one signal 37 times faster than you can click a mouse -- just for these algorithms, just for the Carnival and the Knife. And when you think about this, that we're running through the United States with dynamite and rock saws so that an algorithm can close the deal three microseconds faster, all for a communications framework that no human will ever know, that's a kind of manifest destiny; and we'll always look for a new frontier.
Por po të zmadhoni, sikur të zmadhonit këtu, do të shihni një kanal 825 milje që lidh Nju Jorkun me Çikagon e që është ndërtuar gjatë viteve të fundit nga një shoqëri e quajtur Spread Networks. Ky është një kabëll fibrash optike që u shtrua mes dy qyteteve thjesht për të qenë në gjendje të transmetohet një sinjal 37 herë më shpejt se sa koha për një klikim të miut -- vetëm për këto algoritme, vetëm për Karnavalin dhe Kamën. Dhe po ta mendosh, që i kemi hyrë Shteteve të Bashkuara me dinamit dhe sharra guri që një algoritëm të mund të përfundojë një pazar tre mikrosekonda më shpejt, krejt kjo për një lloj ndërlidhje që s'ka për ta kuptuar kush ndonjëherë, vjen e bëhet si fat i shkruar; përherë në kërkim për kufij të rinj.
Unfortunately, we have our work cut out for us. This is just theoretical. This is some mathematicians at MIT. And the truth is I don't really understand a lot of what they're talking about. It involves light cones and quantum entanglement, and I don't really understand any of that. But I can read this map, and what this map says is that, if you're trying to make money on the markets where the red dots are, that's where people are, where the cities are, you're going to have to put the servers where the blue dots are to do that most effectively. And the thing that you might have noticed about those blue dots is that a lot of them are in the middle of the ocean. So that's what we'll do: we'll build bubbles or something, or platforms. We'll actually part the water to pull money out of the air, because it's a bright future if you're an algorithm.
Për fat të keq, kjo punë është e zorshme. Kjo është vetëm teorikisht. Këta janë disa matematikanë në MIT. Ç'është e vërteta, unë nuk kuptoj në fakt shumë prej gjërave për të cilat flasin. Hyjnë në lojë kone drite dhe kurthe kuantikë, dhe nuk kuptoj vërtet asgjë prej kësaj. Por mund të kuptoj këtë hartë, dhe ajo që thotë kjo hartë është që, nëse po provoni të fitoni para në tregjet ku janë pikat e kuqe, atje ku gjenden njerëzit, atje ku janë qytetet, do të duhet që shërbyesit t'i vini atje ku janë pikat blu që këtë ta arrini me efektshmërinë më të madhe. Dhe ajo që mund ta keni vënë re për këto pikat blu është që shumica e tyre bien në mes të oqeanit. Ja si do ta zgjidhnim: do të ndërtojmë flluska ose diçka të ngjashme, ose platforma. Do të hapim ujët që paraja të hidhet në hava, sepse e ardhmja është e shkëlqyer nëse jeni algoritëm.
(Laughter)
(Të qeshura)
And it's not the money that's so interesting actually. It's what the money motivates, that we're actually terraforming the Earth itself with this kind of algorithmic efficiency. And in that light, you go back and you look at Michael Najjar's photographs, and you realize that they're not metaphor, they're prophecy. They're prophecy for the kind of seismic, terrestrial effects of the math that we're making. And the landscape was always made by this sort of weird, uneasy collaboration between nature and man. But now there's this third co-evolutionary force: algorithms -- the Boston Shuffler, the Carnival. And we will have to understand those as nature, and in a way, they are.
Dhe faktikisht ajo që është kaq me interes nuk është paraja. Është ajo çka motivohet prej parasë, fakti që në të vërtetë po tokëformojmë Tokën vetë me këtë efektshmëri algoritmesh. Me këtë optikë, kthehuni mbrapsht dhe vështroni fotot e Michael Najjar-it, dhe e kuptoni që nuk janë metaforë, janë profeci. Janë profeci për ato lloj efektesh sizmike, tokësore të matematikës që po krijojmë. Panorama gjithmonë është pjellë e këtij lloji bashkëpunimi të çuditshëm, të sikletshëm mes natyrës dhe njeriut. Por tani kemi këtë forcë të tretë ko-evolucionare: algoritmet -- Boston Shuffler-in, Karnavalin. Dhe do të na duhet t'i konsiderojmë si natyrë, dhe në një farë mënyre, janë të tillë.
Thank you.
Faleminderit.
(Applause)
(Duartrokitje)