Το Διαδίκτυο, ο Παγκόσμιος Ιστός όπως το γνωρίζουμε, το είδος του Παγκόσμιου Ιστού -αυτά για τα οποία όλοι μιλάμε- είναι ήδη λιγότερο από 5.000 ημερών. Έτσι, όλα αυτά που είδαμε να εμφανίζονται ξεκινώντας, ας πούμε, με δορυφορικές εικόνες της Γης, που δεν μπορούσαμε καν να φανταστούμε πως θα συνέβαινε πριν, όλα αυτά τα πράγματα μπαίνουν στη ζωή μας, όλη αυτή η αφθονία των πραγμάτων στη διάθεσή μας, καθισμένοι μπροστά από το λάπτοπ ή τον υπολογιστή μας. Αυτά τα πράγματα από το κέρας της Αμάλθειας που έρχονται και δεν τελειώνουν ποτέ, είναι συναρπαστικά, και δεν μας συναρπάζουν. Είναι πραγματικά συναρπαστικό ότι όλα αυτά είναι εδώ. (Γέλια) Όλα αυτά έγιναν σε 5.000 ημέρες. Ξέρω πως πριν από 10 χρόνια, αν σας είχα πει ότι θα ερχόντουσαν όλα αυτά, θα λέγατε πως είναι αδύνατον. Απλά δεν υπάρχει οικονομικό μοντέλο που θα ήταν δυνατόν. Αν σας έλεγα πως όλα αυτά θα ήταν δωρεάν, θα λέγατε, απλά -- ονειρεύεσαι. Είσαι ένας Καλιφορνέζος ουτοπιστής. Είσαι ένας τρελαμένος οπτιμιστής. Και όμως ήρθαν.
The Internet, the Web as we know it, the kind of Web -- the things we're all talking about -- is already less than 5,000 days old. So all of the things that we've seen come about, starting, say, with satellite images of the whole Earth, which we couldn't even imagine happening before, all these things rolling into our lives, just this abundance of things that are right before us, sitting in front of our laptop, or our desktop. This kind of cornucopia of stuff just coming and never ending is amazing, and we're not amazed. It's really amazing that all this stuff is here. (Laughter) It's in 5,000 days, all this stuff has come. And I know that 10 years ago, if I had told you that this was all coming, you would have said that that's impossible. There's simply no economic model that that would be possible. And if I told you it was all coming for free, you would say, this is simply -- you're dreaming. You're a Californian utopian. You're a wild-eyed optimist. And yet it's here.
Το άλλο που ξέρουμε γι' αυτό είναι ότι πριν από 10 χρόνια, καθώς κοιτούσα αυτό για το οποίο μιλούσε το Wired, νομίζαμε πως θα ήταν τηλεόραση, αλλά καλύτερη. Αυτό ήταν το μοντέλο. Αυτό υποδήλωναν όλοι πως θα έρθει. Τελικά δεν ήταν αυτό. Πρώτα απ' όλα, ήταν αδύνατον, και δεν ήταν αυτό. Έτσι ένα από τα πράγματα που νομίζω πως μαθαίνουμε -- αν το σκεφτείς, όπως η Βικιπαίδεια, είναι κάτι που απλά ήταν αδύνατο. Είναι αδύνατον στη θεωρία, αλλά είναι δυνατόν στην πράξη. Αν πάρετε όλα αυτά τα πράγματα που είναι αδύνατα, νομίζω πως ένα από τα πράγματα που μαθαίνουμε από αυτή την εποχή, από αυτή την τελευταία δεκαετία, είναι ότι πρέπει να βελτιωθούμε στο να πιστεύουμε στο αδύνατο, επειδή είμαστε απροετοίμαστοι για αυτό.
The other thing that we know about it was that 10 years ago, as I looked at what even Wired was talking about, we thought it was going to be TV, but better. That was the model. That was what everybody was suggesting was going to be coming. And it turns out that that's not what it was. First of all, it was impossible, and it's not what it was. And so one of the things that I think we're learning -- if you think about, like, Wikipedia, it's something that was simply impossible. It's impossible in theory, but possible in practice. And if you take all these things that are impossible, I think one of the things that we're learning from this era, from this last decade, is that we have to get good at believing in the impossible, because we're unprepared for it.
Έτσι, είμαι περίεργος για το τι πρόκειται να συμβεί στις επόμενες 5.000 ημέρες. Αλλά αν αυτό έχει συμβεί τις τελευταίες 5.000 ημέρες, τι πρόκειται να συμβεί στις επόμενες 5.000 ημέρες; Έτσι, έχω μια απλή ιστορία, και υποδηλώνει ότι αυτό που θέλουμε να σκεφτούμε, είναι αυτό που κάνουμε, αυτό το πράγμα που έχει συμβεί στις 5.000 ημέρες-- που είναι όλοι αυτοί οι υπολογιστές, οι υπολογιστές χειρός, όλα αυτά τα κινητά τηλέφωνα, όλοι αυτοί οι φορητοί υπολογιστές, όλοι αυτοί οι διακομιστές-- βασικά αυτό που παίρνουμε από όλες αυτές τις συνδέσεις είναι ένα μηχάνημα. Εάν υπάρχει μόνο ένα μηχάνημα, και οι μικροί υπολογιστές χειρός και οι συσκευές μας είναι στην πραγματικότητα μικρά παράθυρα σε αυτές τις μηχανές, αλλά αυτό που κατασκευάζουμε είναι μια ενιαία, παγκόσμια μηχανή.
So, I'm curious about what's going to happen in the next 5,000 days. But if that's happened in the last 5,000 days, what's going to happen in the next 5,000 days? So, I have a kind of a simple story, and it suggests that what we want to think about is this thing that we're making, this thing that has happened in 5,000 days -- that's all these computers, all these handhelds, all these cell phones, all these laptops, all these servers -- basically what we're getting out of all these connections is we're getting one machine. If there is only one machine, and our little handhelds and devices are actually just little windows into those machines, but that we're basically constructing a single, global machine.
Έτσι άρχισα να το σκέφτομαι. Αποδείχθηκε ότι αυτό το μηχάνημα τυχαίνει να είναι η πιο αξιόπιστη μηχανή που έχουμε κάνει ποτέ. Δεν έχει πέσει, εκτελείται χωρίς διακοπή. Και δεν υπάρχει σχεδόν κανένα άλλο μηχάνημα που έχουμε κάνει ποτέ που τρέχει αυτό τον αριθμό των ωρών, τον αριθμό των ημερών. 5.000 ημέρες χωρίς διακοπή--αυτό είναι απλά απίστευτο. Φυσικά, το Διαδίκτυο είναι μεγαλύτερο από απλά 5.000 ημερών, ο Παγκόσμιος Ιστός είναι μόνο 5.000 ημερών. Έτσι, προσπαθούσα να κάνω μετρήσεις. Ποιες είναι οι διαστάσεις αυτού του μηχανήματος; Ξεκίνησα υπολογίζοντας πόσα δισεκατομμύρια κλικ υπάρχουν σε όλο τον κόσμο σε όλους τους υπολογιστές. Υπάρχουν 100 δισεκατομμύρια κλικ την ημέρα. Υπάρχουν 55 τρισεκατομμύρια συνδέσεις μεταξύ όλων των ιστοσελίδων του κόσμου.
And so I began to think about that. And it turned out that this machine happens to be the most reliable machine that we've ever made. It has not crashed; it's running uninterrupted. And there's almost no other machine that we've ever made that runs the number of hours, the number of days. 5,000 days without interruption -- that's just unbelievable. And of course, the Internet is longer than just 5,000 days; the Web is only 5,000 days. So, I was trying to basically make measurements. What are the dimensions of this machine? And I started off by calculating how many billions of clicks there are all around the globe on all the computers. And there is a 100 billion clicks per day. And there's 55 trillion links between all the Web pages of the world.
Έτσι άρχισα να σκέφτομαι περισσότερο για άλλα είδη διαστάσεων, και έκανα μια γρήγορη λίστα. Ήταν ο Κρις Τζόρνταν, ο φωτογράφος, που μιλούσε για αριθμούς τόσο μεγάλους που δεν έχουν νόημα; Λοιπόν, εδώ είναι μια λίστα. Είναι δύσκολο να πει κανείς, αλλά υπάρχουν ένα δισεκατομμύριο τσιπάκια Η/Υ στο Διαδίκτυο, αν συμπεριλάβουμε όλα τα τσιπάκια σε όλους τους υπολογιστές στο Διαδίκτυο. Υπάρχουν δύο εκατομμύρια μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ανά δευτερόλεπτο. Είναι ένας πολύ μεγάλος αριθμός. Είναι απλά μια τεράστια μηχανή, και χρησιμοποιεί πέντε τοις εκατό της παγκόσμιας ηλεκτρικής ενέργειας στον πλανήτη. Να οι προδιαγραφές, ακριβώς σαν να επρόκειτο να κάνεις ένα φύλλο προδιαγραφών γι' αυτό: 170 τετράκις εκατομμύριο κρυσταλλολυχνίες, 55 τρισεκατομμύρια συνδέσεις, μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που τρέχουν σε δύο megahertz, 31 kilohertz μηνυμάτων, 246 exabyte αποθήκευσης. Αυτός είναι ένας μεγάλος δίσκος. Αυτή είναι πολλή αποθήκευση, μνήμη. Εννέα exabyte RAM. Η συνολική κίνηση γι' αυτό λειτουργεί σε επτά terabytes ανά δευτερόλεπτο. Ο Μπρούστερ έλεγε πως η βιβλιοθήκη του Κογκρέσου είναι περίπου είκοσι terabytes. Έτσι κάθε δευτερόλεπτο, το ήμισυ της βιβλιοθήκης του Κογκρέσου στροβιλίζεται σε αυτό το μηχάνημα. Είναι μια μεγάλη μηχανή.
And so I began thinking more about other kinds of dimensions, and I made a quick list. Was it Chris Jordan, the photographer, talking about numbers being so large that they're meaningless? Well, here's a list of them. They're hard to tell, but there's one billion PC chips on the Internet, if you count all the chips in all the computers on the Internet. There's two million emails per second. So it's a very big number. It's just a huge machine, and it uses five percent of the global electricity on the planet. So here's the specifications, just as if you were to make up a spec sheet for it: 170 quadrillion transistors, 55 trillion links, emails running at two megahertz itself, 31 kilohertz text messaging, 246 exabyte storage. That's a big disk. That's a lot of storage, memory. Nine exabyte RAM. And the total traffic on this is running at seven terabytes per second. Brewster was saying the Library of Congress is about twenty terabytes. So every second, half of the Library of Congress is swooshing around in this machine. It's a big machine.
Έτσι έκανα κάτι άλλο. Υπολόγισα πως 100 δισεκατομμύρια κλικ την ημέρα, 55 τρισεκατομμύρια συνδέσεις είναι σχεδόν το ίδιο με τον αριθμό των συνάψεων στον εγκέφαλό σας. Ένα τετράκις εκατομμύριο κρυσταλλολυχνίες είναι σχεδόν το ίδιο με τον αριθμό των νευρώνων στον εγκέφαλο. Έτσι, σε μια πρώτη προσέγγιση, έχουμε αυτά τα πράγματα- είκοσι petahertz πυροδοτήσεις συνάψεων. Φυσικά, η μνήμη είναι πραγματικά τεράστια. Αλλά σε μια πρώτη προσέγγιση, το μέγεθος αυτής της μηχανής είναι το μέγεθος-- και της πολυπλοκότητάς του, περίπου-- του εγκέφαλού σας. Διότι στην πραγματικότητα, έτσι λειτουργεί το μυαλό σας--κάπως έτσι λειτουργεί και ο Παγκόσμιος Ιστός. Ωστόσο, το μυαλό σας δεν διπλασιάζεται κάθε δύο χρόνια. Έτσι αν πούμε ότι αυτή η μηχανή που έχουμε κάνει αυτή τη στιγμή είναι περίπου όσο ένας ανθρώπινος εγκέφαλος, αν εξετάσουμε το ποσοστό αύξησης, σε 30 χρόνια από τώρα, θα είναι έξι δισεκατομμύρια ανθρώπινοι εγκέφαλοι. Έτσι μέχρι το έτος 2040, η συνολική επεξεργαστική ισχύς αυτής της μηχανής θα υπερβαίνει τη συνολική επεξεργαστική ισχύ της ανθρωπότητας,
So I did something else. I figured out 100 billion clicks per day, 55 trillion links is almost the same as the number of synapses in your brain. A quadrillion transistors is almost the same as the number of neurons in your brain. So to a first approximation, we have these things -- twenty petahertz synapse firings. Of course, the memory is really huge. But to a first approximation, the size of this machine is the size -- and its complexity, kind of -- to your brain. Because in fact, that's how your brain works -- in kind of the same way that the Web works. However, your brain isn't doubling every two years. So if we say this machine right now that we've made is about one HB, one human brain, if we look at the rate that this is increasing, 30 years from now, there'll be six billion HBs. So by the year 2040, the total processing of this machine will exceed a total processing power of humanity,
σε ακατέργαστα bits και λοιπα. Και εδώ είναι, νομίζω, όπου ο Ρέι Κούρτζβαϊλ και άλλοι βγάζουν αυτό το μικρό διάγραμμα λέγοντας ότι θα το διασχίσουμε. Λοιπόν, τι γίνεται με αυτό; Να μερικά πράγματα. Έχω τρία γενικά πράγματα που θα ήθελα να πω, τρεις συνέπειες αυτού. Κατ' αρχάς, ότι αυτό που κάνει το μηχάνημα αυτο, είναι ότι ενσαρκώνεται. Του δίνουμε ένα σώμα. Και αυτό είναι που θα κάνουμε στις επόμενες 5.000 ημέρες --πρόκειται να δώσουμε σε αυτό το μηχάνημα ένα σώμα. Το δεύτερο είναι ότι θα αναδιαρθρώσουμε την αρχιτεκτονική του. Και τρίτον, θα είμαστε απολύτως αμοιβαία εξαρτώμενοι.
in raw bits and stuff. And this is, I think, where Ray Kurzweil and others get this little chart saying that we're going to cross. So, what about that? Well, here's a couple of things. I have three kind of general things I would like to say, three consequences of this. First, that basically what this machine is doing is embodying. We're giving it a body. And that's what we're going to do in the next 5,000 days -- we're going to give this machine a body. And the second thing is, we're going to restructure its architecture. And thirdly, we're going to become completely codependent upon it.
Επιτρέψτε μου λοιπόν να σας δείξω αυτά τα τρία πράγματα. Πρώτα απ' όλα, έχουμε όλα αυτά τα πράγματα στα χέρια μας. Πιστεύουμε ότι είναι όλα ξεχωριστές συσκευές, αλλά στην πραγματικότητα, κάθε οθόνη στον κόσμο κοιτάζει σε ένα μηχάνημα. Βασικά, όλα αυτά είναι πύλες σε αυτό το μηχάνημα. Το δεύτερο πράγμα είναι ότι --μερικοί άνθρωποι το ονομάζουν Το Σύννεφο, και κατά κάποιον τρόπο ακουμπάτε το σύννεφο μ' αυτό. Έτσι μερικές φορές, το μόνο που πραγματικά χρειάζεσαι είναι ένα cloudbook. Το cloudbook δεν έχει χώρο αποθήκευσης. Είναι ασύρματο. Είναι πάντα συνδεδεμένο. Εχεί πολλά χαρακτηριστικά. Γίνεται πολύ απλό, και βασικά αυτό που κάνετε είναι ότι απλά αγγίζετε το μηχάνημα, αγγίζετε το σύννεφο και θα χρησιμοποιήσετε τον υπολογιστή με αυτόν τον τρόπο. Έτσι η μηχανή κάνει χρήση του υπολογιστή.
So let me go through those three things. First of all, we have all these things in our hands. We think they're all separate devices, but in fact, every screen in the world is looking into the one machine. These are all basically portals into that one machine. The second thing is that -- some people call this the cloud, and you're kind of touching the cloud with this. And so in some ways, all you really need is a cloudbook. And the cloudbook doesn't have any storage. It's wireless. It's always connected. There's many things about it. It becomes very simple, and basically what you're doing is you're just touching the machine, you're touching the cloud and you're going to compute that way. So the machine is computing.
Κατά κάποιον τρόπο, επιστρέφουμε στο είδος της παλιάς ιδέας του κεντρικού υπολογιστή. Αλλά τα πάντα, όλες οι κάμερες και τα μικρόφωνα, και οι αισθητήρες στα αυτοκίνητα και τα πάντα συνδέονται με αυτό το μηχάνημα. Όλα θα περάσουν από τον Παγκόσμιο Ιστό. Το βλέπουμε ήδη με, ας πούμε, τα τηλέφωνα. Τώρα, τα τηλέφωνα δεν περνάνε από τον Παγκόσμιο Ιστό, αλλά ξεκινάνε, και θα το κάνουν. Αν μπορείτε να φανταστείτε τι, ας πούμε, σαν παράδειγμα, τι έχει το Google Labs όσον αφορά τα πειράματα με τα έγγραφα Google, τα υπολογιστικά φύλλα Google, μπλα, μπλα, μπλα-- όλα αυτά τα πράγματα πρόκειται να βασίζονται στον Παγκόσμιο Ιστό. Θα περνάνε από το μηχάνημα. Δείχνει ότι κάθε κομμάτι θα ανήκει στον Παγκόσμιο Ιστό. Τώρα, δεν ανήκει. Αν κάνετε υπολογιστικά φύλλα και τέτοια πράγματα στη δουλειά, ένα έγγραφο του Word, δεν είναι στον Παγκόσμιο Ιστό, αλλά πρόκειται να είναι. Θα είναι μέρος αυτής της μηχανής. Θα μιλάνε τη γλώσσα του Παγκόσμιου Ιστού. Θα μιλάνε με το μηχάνημα. Ο Παγκόσμιος Ιστός, υπό κάποια έννοια, είναι κάτι σαν μια μαύρη τρύπα που ρουφάει τα πάντα μέσα της. Και έτσι κάθε πράγμα θα είναι μέρος του ιστού. Έτσι κάθε στοιχείο, κάθε τεχνούργημα που κάνουμε, θα έχουν ενσωματωμένα σε αυτό κάποια μικρή φέτα της Ιστό-τητας και σύνδεσης, και θα είναι μέρος αυτής της μηχανής, έτσι ώστε το περιβάλλον μας-- εννοώντας τον πανταχού παρών υπολογιστη-- το περιβάλλον μας γίνεται ο Παγκόσμιος Ιστος. Τα πάντα είναι συνδεδεμένα.
And in some ways, it's sort of back to the kind of old idea of centralized computing. But everything, all the cameras, and the microphones, and the sensors in cars and everything is connected to this machine. And everything will go through the Web. And we're seeing that already with, say, phones. Right now, phones don't go through the Web, but they are beginning to, and they will. And if you imagine what, say, just as an example, what Google Labs has in terms of experiments with Google Docs, Google Spreadsheets, blah, blah, blah -- all these things are going to become Web based. They're going through the machine. And I am suggesting that every bit will be owned by the Web. Right now, it's not. If you do spreadsheets and things at work, a Word document, they aren't on the Web, but they are going to be. They're going to be part of this machine. They're going to speak the Web language. They're going to talk to the machine. The Web, in some sense, is kind of like a black hole that's sucking up everything into it. And so every thing will be part of the Web. So every item, every artifact that we make, will have embedded in it some little sliver of Web-ness and connection, and it will be part of this machine, so that our environment -- kind of in that ubiquitous computing sense -- our environment becomes the Web. Everything is connected.
Τώρα, με το RFID και άλλα πράγματα -- ό,τι τεχνολογίας και να είναι, δεν έχει και τόση σημασία. Το θέμα είναι ότι τα πάντα θα έχουν ενσωματωμένα σ' αυτό κάποιον αισθητήρα που θα τα συνδέει με το μηχάνημα, και έτσι έχουμε, ουσιαστικά, ένα Διαδίκτυο πραγμάτων. Έτσι αρχίζετε να σκέφτεστε ένα παπούτσι σαν ένα τσιπ με τακούνια, και ένα αυτοκίνητο σαν ένα τσιπ με τροχούς, γιατί βασικά το μεγαλύτερο κόστος της κατασκευής αυτοκινήτων είναι η ενσωματωμένη νοημοσύνη και τα ηλεκτρονικά σε αυτό, και όχι τα υλικά. Πολλοί άνθρωποι σκέφτονται τη νέα οικονομία ως κάτι που επρόκειτο να είναι μια εξωπραγματική, εναλλακτική, εικονική ύπαρξη, και ότι θα έχουμε την παλιά οικονομία ατόμων. Αλλά στην πραγματικότητα, αυτή η νέα οικονομία είναι ο γάμος των δύο, όπου ενσωματώνουμε τις πληροφορίες, και την ψηφιακή φύση των πραγμάτων στον υλικό κόσμο. Αυτό αναμένουμε. Εκεί θα πάμε-- αυτή η ένωση, αυτή η σύγκλιση του ατομικού και του ψηφιακού.
Now, with RFIDs and other things -- whatever technology it is, it doesn't really matter. The point is that everything will have embedded in it some sensor connecting it to the machine, and so we have, basically, an Internet of things. So you begin to think of a shoe as a chip with heels, and a car as a chip with wheels, because basically most of the cost of manufacturing cars is the embedded intelligence and electronics in it, and not the materials. A lot of people think about the new economy as something that was going to be a disembodied, alternative, virtual existence, and that we would have the old economy of atoms. But in fact, what the new economy really is is the marriage of those two, where we embed the information, and the digital nature of things into the material world. That's what we're looking forward to. That is where we're going -- this union, this convergence of the atomic and the digital.
Έτσι μία από τις συνέπειες αυτού, πιστεύω, είναι ότι όπου έχουμε αυτό το φάσμα μέσων αυτή τη στιγμή-- τηλεόραση, ταινίες, βίντεο-- αυτό γίνεται στην ουσία μία πλατφόρμα μέσων. Ενώ υπάρχουν πολλές διαφορές σε μερικές έννοιες, θα μοιράζονται όλο και πιο πολλά κοινά μεταξύ τους. Έτσι ώστε οι νόμοι των μέσων, όπως το γεγονός ότι τα αντίγραφα δεν έχουν καμία αξία, η αξία είναι στα μη αντιγράψιμα πράγματα, η αμεσότητα, ο έλεγχος ταυτότητας, η εξατομίκευση. Τα μέσα ενημέρωσης θέλουν να είναι ρευστά. Ο λόγος, για τον οποίον τα πράγματα είναι δωρεάν είναι για να μπορείτε να τα χειριστείτε, όχι ώστε να είναι «δωρεάν» όπως η «μπίρα», αλλά «δωρεάν» όπως η «ελευθερία». Το δίκτυο επηρεάζει τον κανόνα, πράγμα που σημαίνει ότι όσα περισσότερα έχετε, τόσο περισσότερα κερδίζετε. Η πρώτη συσκευή φαξ --το πρόσωπο που αγόρασε την πρώτη μηχανή φαξ ήταν ένας ηλίθιος, επειδή δεν υπήρχε κανείς να στείλει φαξ. Αλλά έγινε ευαγγελιστής και στρατολόγησε άλλους να πάρουν συσκευές φαξ, επειδή έκανε την αγορά τους πιο πολύτιμη. Αυτά είναι τα αποτελέσματα που θα δούμε. Η προσοχή είναι το νόμισμα.
And so one of the consequences of that, I believe, is that where we have this sort of spectrum of media right now -- TV, film, video -- that basically becomes one media platform. And while there's many differences in some senses, they will share more and more in common with each other. So that the laws of media, such as the fact that copies have no value, the value's in the uncopiable things, the immediacy, the authentication, the personalization. The media wants to be liquid. The reason why things are free is so that you can manipulate them, not so that they are "free" as in "beer," but "free" as in "freedom." And the network effects rule, meaning that the more you have, the more you get. The first fax machine -- the person who bought the first fax machine was an idiot, because there was nobody to fax to. But here she became an evangelist, recruiting others to get the fax machines because it made their purchase more valuable. Those are the effects that we're going to see. Attention is the currency.
Έτσι αυτοί οι νόμοι θα διαδωθούν σε όλα τα μέσα. Το άλλο πράγμα σχετικά με αυτή την υλοποίηση είναι ότι υπάρχει αυτό που εγώ αποκαλώ την αντιστροφή του ΜακΛούαν. Ο ΜακΛούαν έλεγε: «Οι μηχανές είναι οι επεκτάσεις των ανθρώπινων αισθήσεων». Λέω: «Οι άνθρωποι τώρα θα είναι οι εκτεταμένες αισθήσεις της μηχανής» κατά κάποιον τρόπο. Έτσι έχουμε ένα τρισεκατομμύριο μάτια και αυτιά, και αγγίγματα, μέσα από όλες τις ψηφιακές φωτογραφίες και φωτογραφικές μηχανές μας. Βλέπουμε ότι τα πράγματα όπως το Flickr ή το Photosynth, αυτό το πρόγραμμα από τη Microsoft που θα σας επιτρέψει να συγκεντρώσετε τη θέα ενός τουριστικού μέρους από τις χιλιάδες τουριστικές φωτογραφίες από αυτό. Κατά κάποιο τρόπο, το μηχάνημα βλέπει μέσα από τα pixel των επιμέρους φωτογραφικών μηχανών.
So those laws are going to kind of spread throughout all media. And the other thing about this embodiment is that there's kind of what I call the McLuhan reversal. McLuhan was saying, "Machines are the extensions of the human senses." And I'm saying, "Humans are now going to be the extended senses of the machine," in a certain sense. So we have a trillion eyes, and ears, and touches, through all our digital photographs and cameras. And we see that in things like Flickr, or Photosynth, this program from Microsoft that will allow you to assemble a view of a touristy place from the thousands of tourist snapshots of it. In a certain sense, the machine is seeing through the pixels of individual cameras.
Τώρα, το δεύτερο πράγμα για το οποίο θέλω να μιλήσω ήταν αυτή η ιδέα της αναδιάρθρωσης, ότι αυτό που κάνει ο Παγκόσμιος Ιστός είναι αναδιάρθρωση. Πρέπει να σας προειδοποιήσω ότι θα μιλήσουμε για-- θα σας δώσω τη δική μου εξήγηση ενός όρου που ακούτε, ο οποίος είναι ο «Σημασιολογικός Ιστός».
Now, the second thing that I want to talk about was this idea of restructuring, that what the Web is doing is restructuring. And I have to warn you, that what we'll talk about is -- I'm going to give my explanation of a term you're hearing, which is a "semantic Web."
Έτσι, πρώτα απ' όλα, το πρώτο στάδιο που έχουμε δει του Διαδικτύου ήταν ότι επρόκειτο να συνδέσει υπολογιστές. Αυτό είναι που ονομάσαμε Δίκτυο, αυτό ήταν το Διαδίκτυο των δικτυών. Είδαμε ότι έχετε όλους τους υπολογιστές του κόσμου. Αν θυμάστε, ήταν μία πράσινη οθόνη με κέρσορες, και εκεί πραγματικά δεν είχατε και πολλά να κάνετε, και αν θέλατε να συνδεθείτε, συνδεόσασταν από έναν υπολογιστή σε άλλον υπολογιστή. Αυτό που έπρεπε να κάνετε ήταν --εάν θέλατε να πάρετε μέρος σε αυτό, ήταν να μοιραστείτε πακέτα πληροφοριών. Έτσι διαβιβάζατε. Δεν είχατε τον έλεγχο. Δεν ήταν όπως ένα τηλεφωνικό σύστημα όπου είχατε τον ελέγχο μιας γραμμής: έπρεπε να μοιραστείτε πακέτα.
So first of all, the first stage that we've seen of the Internet was that it was going to link computers. And that's what we called the Net; that was the Internet of nets. And we saw that, where you have all the computers of the world. And if you remember, it was a kind of green screen with cursors, and there was really not much to do, and if you wanted to connect it, you connected it from one computer to another computer. And what you had to do was -- if you wanted to participate in this, you had to share packets of information. So you were forwarding on. You didn't have control. It wasn't like a telephone system where you had control of a line: you had to share packets.
Το δεύτερο στάδιο που είμαστε τώρα είναι η ιδέα της σύνδεσης των σελίδων. Έτσι στο παλιό, αν ήθελα να πάω στην ιστοσελίδα μίας αερογραμμής, πήγαινα από τον Η/Υ μου, σε μια τοποθεσία FTP, σε έναν άλλο υπολογιστή αεροπορικής εταιρείας. Τώρα έχουμε σελίδες--η μονάδα έχει αναλυθεί σε σελίδες, έτσι μία σελίδα συνδέεται με μία άλλη σελίδα. Αν θέλω να κλείσω μια πτήση, πηγαίνω στη σελίδα της πτήσης της αεροπορικής εταιρείας, στην ιστοσελίδα της αεροπορικής εταιρείας, και συνδέομαι σε αυτή τη σελίδα. Αυτό που μοιραζόμασταν ήταν συνδέσεις, έτσι θα έπρεπε να είσαι ανοιχτός με συνδέσεις. Δεν μπορούσες να αρνηθείς--αν κάποιος ήθελε να συνδεθεί μαζί σου, δεν μπορούσες να τους σταματήσεις. Έπρεπε να συμμετάσχετε σε αυτή την ιδέα στο άνοιγμα των σελίδων σας για σύνδεση από τον καθένα. Και αυτό κάναμε.
The second stage that we're in now is the idea of linking pages. So in the old one, if I wanted to go on to an airline Web page, I went from my computer, to an FTP site, to another airline computer. Now we have pages -- the unit has been resolved into pages, so one page links to another page. And if I want to go in to book a flight, I go into the airline's flight page, the website of the airline, and I'm linking to that page. And what we're sharing were links, so you had to be kind of open with links. You couldn't deny -- if someone wanted to link to you, you couldn't stop them. You had to participate in this idea of opening up your pages to be linked by anybody. So that's what we were doing.
Τώρα μπαίνουμε στο τρίτο στάδιο, το οποίο είναι αυτό για το οποίο μιλάω, και αυτό είναι όπου μπορούμε να συνδέσουμε τα δεδομένα. Δεν ξέρω το όνομα αυτού του πράγματος. Το λέω το «ένα μηχάνημα». Αλλά συνδέουμε δεδομένα. Έτσι πάμε από μηχάνημα σε μηχάνημα, από σελίδα σε σελίδα, και τώρα από δεδομένα σε δεδομένα. Η διαφορά είναι, είναι ότι αντί να συνδέουμε σελίδα σε σελίδα, στην πραγματικότητα θα συνδέουμε μια ιδέα σε μια σελίδα σε μια άλλη ιδέα, και όχι σε άλλη σελίδα. Έτσι κάθε ιδέα υποστηρίζεται-- ή κάθε στοιχείο ή κάθε ουσιαστικό -- υποστηρίζεται από ολόκληρο τον Παγκόσμιο Ιστό. Επιλύεται στο επίπεδο των αντικειμένων, ιδεών ή λέξεων, αν θέλετε. Έτσι εκτός του ότι βγαίνει πραγματικά σε αυτή την ιδέα ότι δεν είναι μόνο εικονικό, στην πραγματικότητα βγαίνει σε πράγματα. Έτσι κάτι θα καταλήξει σε πληροφορίες για ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, έτσι κάθε άτομο θα έχει ένα μοναδικό αναγνωριστικό. Κάθε άτομο, κάθε στοιχείο θα έχει κάτι που θα είναι πολύ συγκεκριμένο και θα το συνδέει σε μια ειδική εκπροσώπηση της ιδέας ή στοιχείου. Έτσι τώρα, σε αυτό το καινούργιο, όταν συνδέομαι σε αυτό, θα μπορώ να συνδεθώ στη συγκεκριμένη πτήση μου, στην συγκεκριμένη θέση μου. Και έτσι, δίνοντας ένα παράδειγμα αυτού του πράγματος, ζω στην Πασίφικα, αντί για -- τώρα η Πασίφικα είναι ένα είδος ονόματος κάπου στον Παγκόσμιο Ιστό. Ο Παγκόσμιος Ιστός δεν γνωρίζει ότι αυτό είναι πραγματικά μια πόλη, και ότι πρόκειται για τη συγκεκριμένη πόλη που ζω, αλλά γι 'αυτό θα μιλήσουμε. Πρόκειται να συνδέσει άμεσα με-- θα γνωρίζει, ο Παγκόσμιος Ιστός θα είναι σε θέση να διαβάσει μόνος του και να γνωρίζει ότι αυτή είναι μία τοποθεσία, και ότι κάθε φορά που βλέπει τη λέξη, «Πασίφικα» θα γνωρίζει ότι έχει πράγματι μια θέση, γεωγραφικό πλάτος, γεωγραφικό μήκος, κάποιο πληθυσμό.
We're now entering to the third stage, which is what I'm talking about, and that is where we link the data. So, I don't know what the name of this thing is. I'm calling it the one machine. But we're linking data. So we're going from machine to machine, from page to page, and now data to data. So the difference is, is that rather than linking from page to page, we're actually going to link from one idea on a page to another idea, rather than to the other page. So every idea is basically being supported -- or every item, or every noun -- is being supported by the entire Web. It's being resolved at the level of items, or ideas, or words, if you want. So besides physically coming out again into this idea that it's not just virtual, it's actually going out to things. So something will resolve down to the information about a particular person, so every person will have a unique ID. Every person, every item will have a something that will be very specific, and will link to a specific representation of that idea or item. So now, in this new one, when I link to it, I would link to my particular flight, my particular seat. And so, giving an example of this thing, I live in Pacifica, rather than -- right now Pacifica is just sort of a name on the Web somewhere. The Web doesn't know that that is actually a town, and that it's a specific town that I live in, but that's what we're going to be talking about. It's going to link directly to -- it will know, the Web will be able to read itself and know that that actually is a place, and that whenever it sees that word, "Pacifica," it knows that it actually has a place, latitude, longitude, a certain population.
Έτσι εδώ είναι μερικοί τεχνικοί όροι, όλοι με τρία γράμματα που θα τα δείτε πολύ περισσότερο. Όλα αυτά έχουν να κάνουν με την ενεργοποίηση της ιδέας της σύνδεσης με τα δεδομένα. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Υπάρχουν ένα δισεκατομμύριο κοινωνικές ιστοσελίδες στον Παγκόσμιο Ιστό. Κάθε φορά που πηγαίνετε εκεί, πρέπει να του πείτε πάλι ποιος είστε και ποιοι είναι οι φίλοι σας. Γιατί θα πρέπει να το κάνετε αυτό; Θα πρέπει να το κάνετε μόνο μία φορά, και θα πρέπει να γνωρίζει ποιοι είναι οι φίλοι σας. Αυτό θέλετε, να αναγνωρίζονται όλοι οι φίλοι σας, και θα πρέπει απλά να μεταφέρετε αυτές τις σχέσεις. Όλα αυτά τα δεδομένα για εσάς, απλά πρέπει να μεταφέρονται, και θα πρέπει να το κάνετε μία φορά και αυτό είναι όλο που πρέπει να συμβεί. Θα πρέπει να έχετε όλα τα δίκτυα από όλες τις σχέσεις μεταξύ αυτών των κομματιών των δεδομένων. Κινούμαστε προς αυτή την κατεύθυνση -- όπου γνωρίζει αυτά τα πράγματα σε αυτό το επίπεδο. Ένας Σημασιολογικός Ιστός, ο Παγκόσμιος Ιστός 3.0, ένα γιγαντιαίο παγκόσμιο γράφημα-- προσπαθούμε να βρούμε πώς θα το ονομάσουμε αυτό το πράγμα. Αλλά αυτό που κάνει είναι η κοινή χρήση δεδομένων. Έτσι πρέπει να είστε ανοιχτοί ως προς το διαμοιρασμό των δεδομένων σας, που είναι ένα πολύ μεγαλύτερο βήμα από το να μοιράζεστε την ιστοσελίδα σας ή τον υπολογιστή σας. Όλα αυτά που πρόκειται να είναι σ' αυτό δεν είναι μόνο σελίδες, είναι τα πράγματα. Ό,τι έχουμε περιγράψει, κάθε τεχνούργημα ή τόπος, θα είναι μια ειδική εκπροσώπηση, θα έχει έναν ειδικό χαρακτήρα με τον οποίο θα μπορεί να συνδεθεί άμεσα. Έτσι έχουμε αυτήν τη βάση δεδομένων πραγμάτων. Έτσι, υπάρχει και ένα τέταρτο πράγμα που δεν έχουμε πάει, που δεν θα δούμε στην επόμενη δεκαετία ή τις 5.000 ημέρες, αλλά πιστεύω ότι θα το κάνουμε. Και ως το Διαδίκτυο των πραγμάτων-- όπου συνδέομαι άμεσα στα συγκεκριμένα πράγματα του καθίσματός μου στο αεροπλάνο -- ότι αυτό το φυσικό πράγμα γίνεται μέρος του Παγκόσμιου Ιστού. Έτσι είμαστε στη μέση αυτού του πράγματος που συνδέεται πλήρως, με κάθε αντικείμενο στο μικρό κομμάτι της σύνδεσης που έχει.
So here are some of the technical terms, all three-letter things, that you'll see a lot more of. All these things are about enabling this idea of linking to the data. So I'll give you one kind of an example. There's like a billion social sites on the Web. Each time you go into there, you have to tell it again who you are and all your friends are. Why should you be doing that? You should just do that once, and it should know who all your friends are. So that's what you want, is all your friends are identified, and you should just carry these relationships around. All this data about you should just be conveyed, and you should do it once and that's all that should happen. And you should have all the networks of all the relationships between those pieces of data. That's what we're moving into -- where it sort of knows these things down to that level. A semantic Web, Web 3.0, giant global graph -- we're kind of trying out what we want to call this thing. But what's it's doing is sharing data. So you have to be open to having your data shared, which is a much bigger step than just sharing your Web page, or your computer. And all these things that are going to be on this are not just pages, they are things. Everything we've described, every artifact or place, will be a specific representation, will have a specific character that can be linked to directly. So we have this database of things. And so there's actually a fourth thing that we have not get to, that we won't see in the next 10 years, or 5,000 days, but I think that's where we're going to. And as the Internet of things -- where I'm linking directly to the particular things of my seat on the plane -- that that physical thing becomes part of the Web. And so we are in the middle of this thing that's completely linked, down to every object in the little sliver of a connection that it has.
Έτσι, το τελευταίο πράγμα για το οποίο θέλω να μιλήσω είναι αυτή η ιδέα ότι θα είμαστε αλληλοεξαρτώμενοι. Θα είναι πάντα εκεί, και όσο πιο κοντά είναι, τόσο καλύτερα. Εάν το επιτρέπετε στη Google, θα σας πει το ιστορικό αναζητήσεων σας. Ανακάλυψα κοιτώντας το ότι ψάχνω περισσότερο στις 11 η ώρα το πρωί. Έτσι είμαι ανοιχτός και είμαι διαφανής σ' αυτό. Νομίζω ότι η συνολική εξατομίκευση σε αυτόν το νέο κόσμο θα απαιτεί απόλυτη διαφάνεια. Αυτή θα να είναι η τιμή. Αν θέλετε να έχετε απόλυτη εξατομίκευση, θα πρέπει να είστε εντελώς διαφανείς. Google. Δεν θυμάμαι τον αριθμό τηλεφώνου μου, απλά θα ρωτήσω το Google. Εξαρτιόμαστε τόσο πολύ από αυτό που έχω φτάσει τώρα στο σημείο όπου δεν χρειάζεται καν να προσπαθήσω να θυμηθώ πράγματα-- Απλά θα το ψάξω στο Google. Είναι πιο εύκολο αυτό. Και κάπως εναντιονώμαστε, λέγοντας: «Ω, αυτό είναι απαίσιο». Αλλά αν σκεφτούμε πόσο εξαρτιόμαστε από την άλλη τεχνολογία, που ονομάζεται το αλφάβητο, και το γράψιμο, είμαστε απόλυτα εξαρτημένοι από αυτά, και έχει μετασχηματίσει την κουλτούρα. Δεν μπορούμε να φανταστούμε τους εαυτούς μας χωρίς την αλφάβητο και τη γραφή. Και έτσι με τον ίδιο τρόπο, δεν θα φανταζόμαστε τους εαυτούς μας χωρίς το άλλο μηχάνημα που είναι εκεί. Και αυτό που συμβαίνει με αυτό είναι κάποιο είδος τεχνητής νοημοσύνης, αλλά αυτό δεν είναι τεχνητή νοημοσύνη σε συνειδητή τεχνητή νοημοσύνη, ως εμπειρογνώμονας, ο Λάρρυ Πέιτζ μου είπε ότι αυτό προσπαθούν να κάνουν, και αυτό προσπαθούν να κάνουν. Αλλά όταν οι έξι δισεκατομμύρια άνθρωποι χρησιμοποιούν το Google, ποιος ψάχνει ποιον; Είναι αμφίδρομο. Έτσι, είμαστε στον Παγκόσμιο Ιστό, αυτό είναι αυτό το πράγμα. Θα είμαστε το μηχάνημα. Έτσι τις επόμενες 5.000 ημέρες, δεν πρόκειται να είναι ο Παγκόσμιος Ιστός αλλά καλύτερος. Ακριβώς όπως δεν ήταν τηλεόραση αλλά καλύτερη. Τις επόμενες 5.000 ημέρες, δεν θα είναι ο Παγκόσμιος Ιστός αλλά καλύτερος --πρόκειται να είναι κάτι διαφορετικό. Νομίζω ότι πρόκειται να είναι πιο έξυπνο. Θα έχει νοημοσύνη, που και πάλι, δεν θα είναι συνειδητή. Αλλά θα προβλέπει τι κάνουμε, με την καλή έννοια. Δεύτερον, θα είναι πολύ πιο προσωποποιημένο. Θα μας γνωρίζει, και αυτό είναι καλό. Και πάλι, η τιμή του θα είναι η διαφάνεια. Και τρίτον, θα γενικευθεί περισσότερο όσον αφορά την πλήρωση ολόκληρου του περιβάλλοντος σας, και θα είμαστε στη μέση. Όλες αυτές οι συσκευές θα είναι οι πύλες σε αυτό.
So, the last thing I want to talk about is this idea that we're going to be codependent. It's always going to be there, and the closer it is, the better. If you allow Google to, it will tell you your search history. And I found out by looking at it that I search most at 11 o'clock in the morning. So I am open, and being transparent to that. And I think total personalization in this new world will require total transparency. That is going to be the price. If you want to have total personalization, you have to be totally transparent. Google. I can't remember my phone number, I'll just ask Google. We're so dependent on this that I have now gotten to the point where I don't even try to remember things -- I'll just Google it. It's easier to do that. And we kind of object at first, saying, "Oh, that's awful." But if we think about the dependency that we have on this other technology, called the alphabet, and writing, we're totally dependent on it, and it's transformed culture. We cannot imagine ourselves without the alphabet and writing. And so in the same way, we're going to not imagine ourselves without this other machine being there. And what is happening with this is some kind of AI, but it's not the AI in conscious AI, as being an expert, Larry Page told me that that's what they're trying to do, and that's what they're trying to do. But when six billion humans are Googling, who's searching who? It goes both ways. So we are the Web, that's what this thing is. We are going to be the machine. So the next 5,000 days, it's not going to be the Web and only better. Just like it wasn't TV and only better. The next 5,000 days, it's not just going to be the Web but only better -- it's going to be something different. And I think it's going to be smarter. It'll have an intelligence in there, that's not, again, conscious. But it'll anticipate what we're doing, in a good sense. Secondly, it's become much more personalized. It will know us, and that's good. And again, the price of that will be transparency. And thirdly, it's going to become more ubiquitous in terms of filling your entire environment, and we will be in the middle of it. And all these devices will be portals into that.
Έτσι η μοναδική ιδέα που ήθελα να σας αφήσω είναι ότι πρέπει να αρχίσουμε να το σκεφτόμαστε όχι μόνο ως «ο Παγκόσμιος Ιστός, αλλά καλύτερος» αλλά σαν κάποιο νέο στάδιο σε αυτή την εξέλιξη. Φαίνεται πιο παγκόσμιο. Εάν το πάρετε όλο αυτό, πρόκειται για μία πολύ μεγάλη μηχανή, πολύ αξιόπιστη μηχανή, πιο αξιόπιστα από τα μέρη της. Αλλά μπορούμε επίσης να τον δούμε σαν έναν μεγάλο οργανισμό. Έτσι μπορεί να του απαντήσουμε περισσότερο σα να ήταν ένα ολόκληρο σύστημα, περισσότερο σα να μην ήταν ένας μεγάλος οργανισμός με τον οποίο θα αλληλεπιδράσουμε. Πρόκειται για «Ένα». Δεν ξέρω τι άλλο να το ονομάσουμε, από «Ένα». Θα έχουμε μια καλύτερη λέξη γι' αυτό. Αλλά υπάρχει μια ενότητα κάποιου είδους που τώρα αρχίζει να αναδύεται. Και πάλι, δεν θέλω να μιλήσω για τη συνείδηση, Θέλω να μιλήσω για αυτό ακριβώς σα να ήταν ένα μικρό βακτήριο ή ένα volvox, αυτό που είναι αυτός ο οργανισμός.
So the single idea that I wanted to leave with you is that we have to begin to think about this as not just "the Web, only better," but a new kind of stage in this development. It looks more global. If you take this whole thing, it is a very big machine, very reliable machine, more reliable than its parts. But we can also think about it as kind of a large organism. So we might respond to it more as if this was a whole system, more as if this wasn't a large organism that we are going to be interacting with. It's a "One." And I don't know what else to call it, than the One. We'll have a better word for it. But there's a unity of some sort that's starting to emerge. And again, I don't want to talk about consciousness, I want to talk about it just as if it was a little bacteria, or a volvox, which is what that organism is.
Έτσι, κάνεις, δρας, παίρνεις. Έτσι, να τι θα έλεγα: υπάρχει μόνο μια μηχανή, και ο Παγκόσμιος Ιστός είναι το λειτουργικό του σύστημα. Όλες τις οθόνες κοιτάζουν στο Ένα. Δεν θα ζούνε bits εκτός του Παγκοσμίου Ιστού. Το μοίρασμα είναι κέρδος. Άφησε το 'Ενα να το διαβάσει. Θα είναι αναγνώσιμο από μηχανή. Θέλετε να κάνετε κάτι που το μηχάνημα μπορεί να διαβάσει. Και το Ένα είμαστε εμείς. Είμαστε το Ένα. Εκτιμώ το χρόνο σας. (Χειροκρότημα)
So, to do, action, take-away. So, here's what I would say: there's only one machine, and the Web is its OS. All screens look into the One. No bits will live outside the Web. To share is to gain. Let the One read it. It's going to be machine-readable. You want to make something that the machine can read. And the One is us. We are in the One. I appreciate your time. (Applause)