I recently retired from the California Highway Patrol after 23 years of service. The majority of those 23 years was spent patrolling the southern end of Marin County, which includes the Golden Gate Bridge. The bridge is an iconic structure, known worldwide for its beautiful views of San Francisco, the Pacific Ocean, and its inspiring architecture.
Së fundmi u pensionova nga Patrulla e autostradës së Kalifornisë pas 23 vjet shërbimi. Shumica e këtyre 23 vjeteve kaloi duke patrolluar jugun e Marin County, që përfshin edhe urën Golden Gate. ura është një strukturë ikonë, e njohur në tërë botën për pamjet e mahnitshme të San Francisco-s Oqeanit Paqësor, dhe arkitekturës inspiruese.
Unfortunately, it is also a magnet for suicide, being one of the most utilized sites in the world. The Golden Gate Bridge opened in 1937. Joseph Strauss, chief engineer in charge of building the bridge, was quoted as saying, "The bridge is practically suicide-proof. Suicide from the bridge is neither practical nor probable." But since its opening, over 1,600 people have leapt to their death from that bridge. Some believe that traveling between the two towers will lead you to another dimension -- this bridge has been romanticized as such — that the fall from that frees you from all your worries and grief, and the waters below will cleanse your soul.
Fatkeqësisht, është edhe magnet për vetëvrasjet, duke qenë një prej më të shfrytëzuarat në botë. Ura Golden Gate u hap në 1973. Joseph Strauss, inxhinieri në krye të ndërtimit të urës, citohet të ketë thënë, "Ura është praktikisht e siguruar kundër vetëvrasjes. Vetëvrasja nga ura nuk është as e volitshme as e mundshme." Por që nga hapja, më shumë se 1.600 persona janë hedhur drejt vdekjes së tyre nga ajo urë. Disa besojnë se udhëtimi mes dy kullave do t'ju dërgojë në një dimension tjetër -- ura është romantizuar në atë mënyrë -- se të biesh nga ajo të liron ty nga të gjitha brengat dhe pikëllimet, dhe uji poshtë do ta pastrojë shpirtin.
But let me tell you what actually occurs when the bridge is used as a means of suicide. After a free fall of four to five seconds, the body strikes the water at about 75 miles an hour. That impact shatters bones, some of which then puncture vital organs. Most die on impact. Those that don't generally flail in the water helplessly, and then drown. I don't think that those who contemplate this method of suicide realize how grisly a death that they will face. This is the cord. Except for around the two towers, there is 32 inches of steel paralleling the bridge. This is where most folks stand before taking their lives. I can tell you from experience that once the person is on that cord, and at their darkest time, it is very difficult to bring them back. I took this photo last year as this young woman spoke to an officer contemplating her life. I want to tell you very happily that we were successful that day in getting her back over the rail.
Por më lini t'ju tregoj çka ndodh vërtet kur ura përdoret për vetëvrasje. Pas një rënie të lirë për katër deri pesë sekonda, trupi godet ujin me shpejtesi 120km/h. Perplasja i thyen eshtrat, disa prej te cilave shpojne organet vitale. Disa vdesin nga perplasja. Por ata që nuk vdesin bien ne ujë te pafuqishiëm, pastaj mbyten. Unë nuk besoj se ata që konsiderojnë këtë metodë të vetëvrasjes janë të vetëdijshëm se me çfarë vdekje të frikshme do të përballen, Ky është kablli. Përveq se rreth dy kullave, ka 81 cm çelik paralel me urën. Këtu është vendi ku shumica qëndrojnë para se te marrin jetën e vet. Mund t'ju tregoj nga eksperienca se pasi që personi të jetë mbi atë kabllo, dhe në castet më të errëta, është shumë e vështirë t'i kthesh mbrapa. E kam bërë këtë fotografi vitin e kaluar ndersa kjo grua e re fliste me oficerin dhe po reflektonte mbi jetën e saj. Jam shumë i gëzuar t'ju them se atë ditë ishim të suksesshëm për ta larguar atë nga binarët.
When I first began working on the bridge, we had no formal training. You struggled to funnel your way through these calls. This was not only a disservice to those contemplating suicide, but to the officers as well. We've come a long, long way since then. Now, veteran officers and psychologists train new officers.
Kur fillova të punoj në këtë urë, nuk kishim trajnim formal. Ti luftoje për ta drejtuar rrugën deri te këto thirrje. Ky nuk ishte vetëm keqtrajtim për këta që po kryenin vetëvrasje, por edhe te oficerët gjithashtu. Ne kemi përparuar shumë prej atëherë. Tani oficerët veteranë dhe psikologët trajnojnë oficerët e rinj.
This is Jason Garber. I met Jason on July 22 of last year when I get received a call of a possible suicidal subject sitting on the cord near midspan. I responded, and when I arrived, I observed Jason speaking to a Golden Gate Bridge officer. Jason was just 32 years old and had flown out here from New Jersey. As a matter of fact, he had flown out here on two other occasions from New Jersey to attempt suicide on this bridge. After about an hour of speaking with Jason, he asked us if we knew the story of Pandora's box. Recalling your Greek mythology, Zeus created Pandora, and sent her down to Earth with a box, and told her, "Never, ever open that box." Well one day, curiosity got the better of Pandora, and she did open the box. Out flew plagues, sorrows, and all sorts of evils against man. The only good thing in the box was hope. Jason then asked us, "What happens when you open the box and hope isn't there?" He paused a few moments, leaned to his right, and was gone. This kind, intelligent young man from New Jersey had just committed suicide.
Ky është Jason Garber. Unë e kam takuar Jason-in më 22 korrik vitin e kaluar. kur mora një thirrje për një vetëvrasje të mundshme që po qëndron i ulur në kabllo afer mesit. U përgjigja, dhe kur arrita, e vëzhgova Jason-in duke folur me një oficer të Urës Golden Gate. Jason ishte vetëm 32 vjet dhe kishte fluturuar nga New Jersey. Faktikisht, ai kishte ardhur këtu edhe në dy raste te tjera nga New Jersey për të tentuar vetëvrasjen nga ajo urë. Pas një ore duke folur me Jason-in, ai na pyeti nëse e dinim historinë e kutisë së Pandorës. Kujtoni mitologjinë Greke, Zeusi krijoi Pandorën, dhe e dërgoi në tokë me një kuti, dhe i tha, "Kurrë, kurrë mos e hap atë kuti." Por një ditë, kurioziteti e pushtoi Pandorën dhe ajo e hapi kutinë. Jashtë fluturuan plagët, pikëllimet, dhe të gjitha të këqijat kundër njerëzve. Gjëja e vetme e mirë në kuti ishte shpresa Jasoni pastaj na pyeti, "Cka ndodh kur e hap kutinë dhe shpresa nuk është aty?" Ai ndaloi për ca momente, u anua nga e djathta, dhe kishte ikur. Ky djalë i sjellshëm, inteligjent nga New Jersey sapo kishte bërë vetëvrasje.
I spoke with Jason's parents that evening, and I suppose that, when I was speaking with them, that I didn't sound as if I was doing very well, because that very next day, their family rabbi called to check on me. Jason's parents had asked him to do so. The collateral damage of suicide affects so many people.
Unë fola me prindërit e Jason-it atë mbrëmje, dhe supozoj, se ndersa po flisja me ta, nuk tingëlloja sikur isha mirë, sepse të nesërmen, rabini i familjes më thirri për të parë si isha. Prindërit e Jason-it i kishin kërkuar që të më therriste. Dëmi indirekt i vetëvrasjes prek shumë njerëz.
I pose these questions to you: What would you do if your family member, friend or loved one was suicidal? What would you say? Would you know what to say? In my experience, it's not just the talking that you do, but the listening. Listen to understand. Don't argue, blame, or tell the person you know how they feel, because you probably don't. By just being there, you may just be the turning point that they need. If you think someone is suicidal, don't be afraid to confront them and ask the question. One way of asking them the question is like this: "Others in similar circumstances have thought about ending their life; have you had these thoughts?" Confronting the person head-on may just save their life and be the turning point for them. Some other signs to look for: hopelessness, believing that things are terrible and never going to get better; helplessness, believing that there is nothing that you can do about it; recent social withdrawal; and a loss of interest in life.
Unë po ua bëj juve këtë pyetje: çka do të bënit nëse ndonjë pjesëtar i familjes, një shok ose një i dashur i juaji të kishte mendime vetëvrasëse? çdo të thoshit? A do ta dinit se çka t'i thoni? Ne eksperiencen time, nuk është vetëm biseda që bëni por dëgjimi. Dëgjo për të kuptuar. Mos u grind, fajëso, ose t'i thuash se e di se si ndjehet, sepse sigurisht ti nuk e di. Por vetëm të qenurit atje, mund t'ju bëje të jeni pika kthyese e cila i nevojitet atyre. Nëse mendoni se dikush ka mendime vetëvrasëse, mos u frikësoni të ballafaqoheni me ta dhe t'i pyetni. Një mënyrë për t'i pyetur është kjo: Të tjerët në rrethana të ngjashme kanë menduar t'i japin fund jetës; a i ke pasur ti këto mendime?" Ballafaqimi drejt për drejt me personin mund t'ua shpëtoje jetën atyre dhe të jetë pika kthyese për ta. Disa shenja te tjera: pashpresshmëria, besimi se gjërat janë të tmerrshme dhe se kurrë s'do të bëhen më mirë; pashpresshmëria, besimi se ska asgjë që mund të bësh rreth saj; tërheqje sociale; dhe humbje e interesit për jetën.
I came up with this talk just a couple of days ago, and I received an email from a lady that I'd like to read you her letter. She lost her son on January 19 of this year, and she wrote this me this email just a couple of days ago, and it's with her permission and blessing that I read this to you.
Erdha me idenë për këtë fjalim vetëm disa ditë më parë dhe mora një email nga një zonjë letër të cilën do të doja ta lexoja para jush. Ajo e humbi djalin e saj më 19 janar të këtij viti dhe ma shkroi këtë email vetëm disa ditë më parë, dhe është me lejen dhe bekimin e saj që ta lexoj atë për ju.
"Hi, Kevin. I imagine you're at the TED Conference. That must be quite the experience to be there. I'm thinking I should go walk the bridge this weekend. Just wanted to drop you a note. Hope you get the word out to many people and they go home talking about it to their friends who tell their friends, etc. I'm still pretty numb, but noticing more moments of really realizing Mike isn't coming home. Mike was driving from Petaluma to San Francisco to watch the 49ers game with his father on January 19. He never made it there. I called Petaluma police and reported him missing that evening. The next morning, two officers came to my home and reported that Mike's car was down at the bridge. A witness had observed him jumping off the bridge at 1:58 p.m. the previous day. Thanks so much for standing up for those who may be only temporarily too weak to stand for themselves. Who hasn't been low before without suffering from a true mental illness? It shouldn't be so easy to end it. My prayers are with you for your fight. The GGB, Golden Gate Bridge, is supposed to be a passage across our beautiful bay, not a graveyard. Good luck this week. Vicky."
"Përshëndetje, Kevin. Po imagjinoj se je tek Konferenca TED. Duhet të jetë eksperiencë e vecantë të jesh atje. Po mendoj se duhet të dal të eci tek ura këtë weekend. Vetëm desha t'ju lë një shënim. Shpresoj se shpërndan fjalët tek shumë njerëz dhe ata do të shkojnë në shtëpi e të flasin me shokët e tyre, që do t'i tregojnë shokëve të tjerë, etj Unë jam ende e mpirë, por gjithnjë e më shumë po e kuptoj qe Mike nuk do të vije në shtëpi. Mike ishte duke vozitur prej Petaluma-s në San Francisco për të shikuar ndeshjen e SF 49 me babain më 19 Janar. Ai kurrë nuk mbërriti atje. E thirra policinë e Petaluma-s dhe e raportova si të humbur atë mbrëmje. Mëngjesin tjetër, dy oficerë erdhën në shtëpinë time dhe më raportuan se vetura e Mike ishte poshtë urës. Një dëshmitar e vrojtoi atë duke u hedhur nga ura në 1:58 të drekës një ditë përpara. Faleminderit shumë që po qëndroni për ata që mund të jenë përkohësisht shumë të dobët për të luftuar për vetveten. Kush nuk ka qenë poshtë ndonjëherë pa vuajtur nga ndonjë sëmundje e vërtetë mendore? Nuk duhet të jetë aq e lehtë ta përfundosh atë. Lutjet e mia janë me ju për luftën tuaj GGB, Golden Gate Bridge, supozohet të jetë kalim përmes gjirit tonë të bukur, jo varrezë. Fat këtë javë, Vicky."
I can't imagine the courage it takes for her to go down to that bridge and walk the path that her son took that day, and also the courage just to carry on.
Unë nuk mund ta imagjinoj kurajën që i duhet asaj të shkojë te ajo urë e ta kalojë rrugën që e mori djali i saj atë ditë, dhe gjithashtu kurajën vetëm për të vazhduar.
I'd like to introduce you to a man I refer to as hope and courage. On March 11 of 2005, I responded to a radio call of a possible suicidal subject on the bridge sidewalk near the north tower. I rode my motorcycle down the sidewalk and observed this man, Kevin Berthia, standing on the sidewalk. When he saw me, he immediately traversed that pedestrian rail, and stood on that small pipe which goes around the tower. For the next hour and a half, I listened as Kevin spoke about his depression and hopelessness. Kevin decided on his own that day to come back over that rail and give life another chance. When Kevin came back over, I congratulated him. "This is a new beginning, a new life." But I asked him, "What was it that made you come back and give hope and life another chance?" And you know what he told me? He said, "You listened. You let me speak, and you just listened."
Do doja t'ju prezantoja me një djalë të cilit unë i referohem si shpresë dhe kurajë. Më 11 Mars të 2015, u përgjigja në një thirrje radio për një subjekt të mundshëm vetëvrasës në urë afër kullës veriore. Unë e vozita motoqikletën poshtë trotuarit dhe e vrojtova këtë djalin, Kevin Berthia, që po qëndronte në trotuar. Kur më pa mua, ai mënjeherë përshkoi hekurudhën e këmbësorve, dhe qëndroi mbi tubin që shkon rreth kullës. Për një orë e gjysmë, e dëgjova si Kevini fliste për depresionin dhe pashpresshmërinë. Kevin vendosi vetë atë ditë të kthehej nga ajo urë dhe t'i japë jetës edhe një shans. Kur Kevini zbriti, e urova atë. "Ky është një fillim i ri, një jetë e re." Por unë e pyeta atë, " Cfarë të bëri të kthehesh dhe t'i japësh shpresës dhe jetës një shans tjetër?" Dhe a e dini se çka më tha? Ai tha, "Ti më dëgjove. Ti më le të flas, dhe vetëm dëgjove."
Shortly after this incident, I received a letter from Kevin's mother, and I have that letter with me, and I'd like to read it to you.
Pak pas këtij incidenti, Unë mora një letër nga nëna e Kevinit dhe e kam letër me vete, dhe do të doja t'ua lexoja juve.
"Dear Mr. Briggs, Nothing will erase the events of March 11, but you are one of the reasons Kevin is still with us. I truly believe Kevin was crying out for help. He has been diagnosed with a mental illness for which he has been properly medicated. I adopted Kevin when he was only six months old, completely unaware of any hereditary traits, but, thank God, now we know. Kevin is straight, as he says. We truly thank God for you. Sincerely indebted to you, Narvella Berthia." And on the bottom she writes, "P.S. When I visited San Francisco General Hospital that evening, you were listed as the patient. Boy, did I have to straighten that one out."
"I nderuar zt. Brigs, Asgjë sdo t'i fshijë eventet e 11 Marsit, por ti je një ndër asryet pse Kevini është ende me ne. Unë vërtet e besoj se Kevini po kërkonte ndihmë. Ai është diagnostifikuar me nje sëmundje mendore për të cilën ai është mjekuar. Unë e adoptova Kevinin kur ishte vetëm 6 muaj, komplet e pavetëdijshme për tiparet trashëguese, por, faleminderit Zotit, tani ne e dimë. Kevini shkon mirë, siq thotë ai. Ne vërtet e falënderojmë Zotin për ty. Sinqerisht borxhlinj ndaj jush, Narvella Berthia." Dhe në fund shkruan, "P.S. Kur e vizitova Spitalin General të San Franciscos atë mbrëmje, ju ishit i listuar si pacient. Mu desh ta sqaroja këtë."
Today, Kevin is a loving father and contributing member of society. He speaks openly about the events that day and his depression in the hopes that his story will inspire others.
Sot, Kevini është një baba i dashur dhe anëtar kontribues i shoqërisë. Ai flet hapur për eventet atë ditë dhe për depresionin me shpresën se historia e tij do t'i inspirojë të tjerët.
Suicide is not just something I've encountered on the job. It's personal. My grandfather committed suicide by poisoning. That act, although ending his own pain, robbed me from ever getting to know him. This is what suicide does. For most suicidal folks, or those contemplating suicide, they wouldn't think of hurting another person. They just want their own pain to end. Typically, this is accomplished in just three ways: sleep, drugs or alcohol, or death. In my career, I've responded to and been involved in hundreds of mental illness and suicide calls around the bridge. Of those incidents I've been directly involved with, I've only lost two, but that's two too many. One was Jason. The other was a man I spoke to for about an hour. During that time, he shook my hand on three occasions. On that final handshake, he looked at me, and he said, "Kevin, I'm sorry, but I have to go." And he leapt. Horrible, absolutely horrible.
Vetëvrasja nuk është diçka që e kam hasur vetëm në punë. Është personale. Gjyshi im ka kryer vetëvrasje me helmim. Ky akt, ndonëse i dha fund dhimbjes së vet, nuk më dha mua kurrë rastin ta njoh atë. Kjo është çka bën vetëvrasja. Për shumicën e njerëzve që kryejnë vetëvrasje, ose që konsiderojnë vetëvrasjen, ata nuk e mendojnë të lëndojnë të tjerët. Ata duan vetëm që dhimbja e tyre të përfundojë. Kjo arrihet në tri mënyra: gjumi, droga ose alkooli, ose vdekja. Në karrierën time i jam përgjigjur dhe kam qenë i përfshirë në qindra thirrje të sëmundjeve mendore dhe vetëvrasjëve rreth urës. Në këto incidente ku kam qenë i përfshirë direkt, kam humbur vetëm 2, por ata dy janë shumë. Njëri ishte Jason. Tjetri ishte një djalë me të cilin fola për rreth një orë. Gjatë kësaj kohe, ma kapi dorën në tri raste. Ne shtrëngimin e fundit më shikoi, dhe më tha, "Kevin, më fal, por duhet të shkoj." Dhe u hodh. E tmerrshme, absolutisht e tmerrshme.
I do want to tell you, though, the vast majority of folks that we do get to contact on that bridge do not commit suicide. Additionally, that very few who have jumped off the bridge and lived and can talk about it, that one to two percent, most of those folks have said that the second that they let go of that rail, they knew that they had made a mistake and they wanted to live. I tell people, the bridge not only connects Marin to San Francisco, but people together also. That connection, or bridge that we make, is something that each and every one of us should strive to do. Suicide is preventable. There is help. There is hope.
Por ama dua t'ju tregoj, që shumica e njerëzve me të cilët ne kemi kontakt në atë urë nuk kryejnë vetëvrasje. Përveç kësaj, vetëm disa që kanë kërcyer nga ajo urë dhe kanë jetuar dhe që mund të flasin për të ai një deri dy përqind, shumica kanë thënë që sekonda në të cilën zbresin, e dijnë se kanë bërë gabim dhe se duan të jetojnë. Unë i them njerëzve se ura jo vetëm që lidh Marin me San Franciscon, por lidh dhe njerëzit gjithashtu. Ajo lidhje, ose ura që ne e bëjmë, është diqka që secili prej nesh duhet të përpiqet ta bëjë. Vetëvrasja mund të parandalohet. Ka ndihmë. Ka shpresë.
Thank you very much.
Ju falemnderit shumë.
(Applause)
(Duartrokitje)