ماوهیهكی زۆر له ژیانم. وا ههستم دهكرد دوو ژیانی جیاواز ژیاوم. ئهو ژیانهی كه ههموو كهسێك دهیبینێت، دواتر ئهو ژیانهی كه تهنیا خۆم دهیبینم و لهو ژیانهی كه ههموو خهڵك دهیبینێت، من ئهوهم كه برادهرم، كوڕم، برامه، ئهكتهرێكی كۆمیدی وهستاو و ههرزهكارێكم ئهمه ئهو ژیانهیه ههموو كهسێك دهیبینێت. گهر پرسیارتان له هاوڕێ و خێزانهكهم بكردایه وهسفی من بكهن، ئهمه ئهوهیه كه پێتانی دهڵێن. و ئهمه بهشێكی گهورهیه له من. ئهوه منم. گهرداواتان له من كردبایه وهسفی خۆم بكهم، ڕهنگه ههمان ئهو شتانهم گوتبا. درۆشم نهكردووه، لهههمان كاتیشدا، تهواوی ڕاستییهكهم نهگوتووه، چونكه ڕاستییهكه ئهوهیه، ئهمه تهنیا ئهو ژیانهیه كه خهڵكیتر دهیبینن. لهو ژیانهی خۆم دهیبینم، من كێم، بهڕاستی من كێم، كهسێكم ململانێیهكی بههێز لهگهڵ خهمۆكیی دهكهم. له شهش ساڵی ڕابردوو بهو شێوهیه بووم، تا ئیستاش بهردهوامم.
For a long time in my life, I felt like I'd been living two different lives. There's the life that everyone sees, and then there's the life that only I see. And in the life that everyone sees, who I am is a friend, a son, a brother, a stand-up comedian and a teenager. That's the life everyone sees. If you were to ask my friends and family to describe me, that's what they would tell you. And that's a huge part of me. That is who I am. And if you were to ask me to describe myself, I'd probably say some of those same things. And I wouldn't be lying, but I wouldn't totally be telling you the truth, either, because the truth is, that's just the life everyone else sees. In the life that only I see, who I am, who I really am, is someone who struggles intensely with depression. I have for the last six years of my life, and I continue to every day.
بۆ كهسێك كه ههرگیز به خهمۆكییدا تێنهپهڕیوه یاخود نازانێت ئهمه مانای چییهو لهوانهیه تووشی سهرسوڕمان بن كه گوێیان لێی دهبێت، چونكه خراپ تێگهیشتنێكی زۆر بڵاو ههیه كه خهمۆكیی تهنیا ئهوهیه دڵتهنگ بیت كاتێك شتێك له ژیانت خراپ دهبێت. كاتێك لهگهڵ هاوڕێ كچهكهت جیادهبییهوه، كاتێك كهسێكی خۆشهویست لهدهست دهدهیت، كاتێك ئهو كارهت دهستناكهوێت كه دهتویست. بهڵام ئهمه دڵتهنگییه، شتێكی ئاساییه. ئهمه ههستێكی سروشتی مرۆڤه. خهمۆكیی ڕاستهقینه بریتی نییه لهوهی دڵت تهنگ بێت كاتێك شتێكی خراپ له ژیانت ڕوودهدات. خهمۆكیی ڕاستهقینه بریتییه له دڵتهنگ بوون كاتێك ههموو شتێك له ژیانت باشه، ئهوه خهمۆكیی ڕاستهقینهیه، ئهمه ئهوهیه من پێوهی دهناڵێنم.
Now, for someone who has never experienced depression or doesn't really know what that means, that might surprise them to hear, because there's this pretty popular misconception that depression is just being sad when something in your life goes wrong, when you break up with your girlfriend, when you lose a loved one, when you don't get the job you wanted. But that's sadness. That's a natural thing. That's a natural human emotion. Real depression isn't being sad when something in your life goes wrong. Real depression is being sad when everything in your life is going right. That's real depression, and that's what I suffer from.
گهر به تهواوی ڕاستگۆبم لهگهڵتان، ئهمه قورسه بۆ من لێره بوهستم و بیڵێم. قورسه بۆ من باسی بكهم، وادیاره بۆ ههموو كهسێك قورسه باسی بكات بهڕاددهیهك هیچ كهسێك باسی ناكات. و هیچ كهسێك باسی خهمۆكیی ناكات، بهڵام پێویسته ئهمه بكهین. چونكه ئێستا كێشهیهكی گهورهیه. كێشهیهكی گهورهیه. بهڵام له تۆڕه كۆمهڵایهتییهكان نایبینین، وایه؟ له فهیس بووك و تویتهر نایبینین. له ههواڵهكان نایبینین، چونكه دڵخۆش نییه. خۆشی و ڕۆشنایی نییه. لهبهر ئهوهی نایبینین، سهختییهكهشی نابینین.
And to be totally honest, that's hard for me to stand up here and say. It's hard for me to talk about, and it seems to be hard for everyone to talk about, so much so that no one's talking about it. And no one's talking about depression, but we need to be, because right now it's a massive problem. It's a massive problem. But we don't see it on social media, right? We don't see it on Facebook. We don't see it on Twitter. We don't see it on the news, because it's not happy, it's not fun, it's not light. And so because we don't see it, we don't see the severity of it.
بهڵام سهختی و ترسناكییهكهی ئهمهیه: لهههر 30 چركهیهكدا، له ههر 30 چركهیهكدا، له شوێنێكدا، كهسێك له جیهان ژیانی خۆی لهناودهبات بههۆی خهمۆكیی، لهوانهیه دوو بلۆك دووربێت، لهوانهیه دوو وڵات دوربێت، لهوانهیه دوو كیشوهر دووربێت، بهڵام ڕوودهدات، ههموو ڕۆژێك روودهدات، ئێمه وهكو كۆمهڵگه، مهیلمان ههیه لێی وردببینهوهو بڵێین،"جا چییه؟" جا چییه؟لێی ورد دهبینهوهو، و دهڵێین، "ئهوه كێشهی خۆته. ئهوه كێشهی خۆیانه." دهڵێین ئێمه دڵتهنگین و پێمان ناخۆشه، بهڵام دهشڵێین،"جا چییه؟"
But the severity of it and the seriousness of it is this: every 30 seconds, every 30 seconds, somewhere, someone in the world takes their own life because of depression, and it might be two blocks away, it might be two countries away, it might be two continents away, but it's happening, and it's happening every single day. And we have a tendency, as a society, to look at that and go, "So what?" So what? We look at that, and we go, "That's your problem. That's their problem." We say we're sad and we say we're sorry, but we also say, "So what?"
ڕاستییهكهی، دوو ساڵ پێش ئێستا كێشهی من بوو، چونكه له لێواری جێگای نووستنهكهم دانیشتم كه پێشتر ملیۆن جار لێی دانیشتووم و خۆكوشتهنی بووم. خۆكوشتهنی بووم، گهر له ڕووهوه سهیری ژیانی منتان بكردبا، منداڵێكتان نهدهبینی كه خۆكوشتهنی بوو. منداڵێكتان دهبینی كه كاپتنی تیمی تۆپی سهله بوو، قوتابی ساڵی دراما و شانۆ بوو، قوتابی ساڵی وانهی ئینگلیزی بوو، كهسێك كه بهردهوام له لیستی ناوبانگهكان بوو و بهردهوام له ههموو ئاههنگێك. بۆیه ئیوه دهڵێن من خهمۆك نهبووم، ئێوه دهڵێن من خۆكوشتهنی نهبووم، بهڵام ئێوه ههڵه دهبن. ئێوه ههڵه دهبن. بۆیه ئهو شهوه لهوێ دانیشتم لهتهنیشت بوتڵێكی حهب لهگهڵ قهڵهم و پهڕێك لهناو دهستم بیرم له كۆتاییهێنان به ژیانم كردهوه زۆرم نهمابوو ئهمه ئهنجام بدهم، زۆرم نهمابوو ئهمه ئهنجام بدهم.
Well, two years ago it was my problem, because I sat on the edge of my bed where I'd sat a million times before and I was suicidal. I was suicidal, and if you were to look at my life on the surface, you wouldn't see a kid who was suicidal. You'd see a kid who was the captain of his basketball team, the drama and theater student of the year, the English student of the year, someone who was consistently on the honor roll and consistently at every party. So you would say I wasn't depressed, you would say I wasn't suicidal, but you would be wrong. You would be wrong. So I sat there that night beside a bottle of pills with a pen and paper in my hand and I thought about taking my own life and I came this close to doing it. I came this close to doing it.
و ئهنجامم نهدا، ئهمه وام لێدهكات له كهسه بهبهختهكان بم، یهكێك لهو كهسانهی كه له قهراغهكه دێته دهرهوه و دهكهوێت، بهڵام بازنادات، یهكێك لهوانهی كه ڕزگاری دهبێت. ڕاستییهكهی، من ڕزگارم بوو، ئهمه لهگهڵ چیڕۆكهكهم جێمدههێڵێت، و چیڕۆكهكهی من ئهمهیه: به چوار وشهی ساده، من به دهست خهمۆكییهوه دهناڵێنم. من به دهست خهمۆكییهوه دهناڵێنم، وابیردهكهمهوه، بۆ ماوهیهكی درێژ، دوو ژیانی تهواو جیاواز دهژیام، كه تێیدا كهسێك ههمیشه لهویتر دهترسا. دهترسام لهوهی خهڵك ڕووی ڕاستهقینهم ببینێت، -ئهو منداڵه كامڵ و بهناوبانگهی قوتاب خانهی ئامادهیی نهبووم كه بیریان لێدهكردهوه، كه له پشت، زهردهخهكانم تێكۆشان ههبوو، له پشت ڕووناكیم، تاریكیی ههبوو، و له پشت كهسایهتییه گهورهكهم ئازارێكی گهورهتر خۆی حهشاردابوو.
And I didn't, so that makes me one of the lucky ones, one of the people who gets to step out on the ledge and look down but not jump, one of the lucky ones who survives. Well, I survived, and that just leaves me with my story, and my story is this: In four simple words, I suffer from depression. I suffer from depression, and for a long time, I think, I was living two totally different lives, where one person was always afraid of the other. I was afraid that people would see me for who I really was, that I wasn't the perfect, popular kid in high school everyone thought I was, that beneath my smile, there was struggle, and beneath my light, there was dark, and beneath my big personality just hid even bigger pain.
ههندێك كهس لهوانهیه بترسن لهوهی كچهكان نهگهڕێنهوه لایان. ههندێك كهس لهوانهیه له قرشهكان بترسن. ههندێكیان له مردن. بهڵام بۆمن، له بهشێكی گهورهی ژیانم، من لهخۆم دهترسام. له ڕاستییهكهم ،له ڕاستگۆییهكهم، له بێهێزیم دهترسام، و ئهو ترسه وای لێكردم ههستبكهم وهكو ئهوهی بۆ لێوارێك زۆرم لێكرابێت، وهكو ئهوهی بۆ لێوارێك زۆرم لێكرابێت و تهنیا ڕێگهیهكیش ههبێت بۆ دهرهوه، ههموو ڕۆژێك بیرم لهو ڕێگهیه دهكردهوه. بیرم له ههموو ڕۆژێك دهكردهوه، گهر بهتهواوی ڕاستگۆبم، كه لێره وهستاوم لهو كاتهوه بیرم لێكردۆتهوه، چونكه ئهوه نهخۆشییه، ئهوه تێكۆشانه، ئهو خهمۆكییه، و خهمۆكیی دڕكه مێكوته نییه. ههركه نهما بۆ ههمیشه بهسهریدا سهرناكهویت. شتێكه لهگهڵی دهژیت، شتێكه لهناوی دهژیت. ئهو هاوژوورهیه كه ناتوانی دهریبكهیت. ئهو دهنگهیه كه ناتوانی پشتگوێی بخهیت ئهو ههستانهیه كه ناتوانیت لێیان ڕابكهیت، ترسناكترین بهش ئهوهیه دوای ماوهیهك، سڕ دهبیت بۆی، بۆ تۆ ئاسایی دهبێت، ئهوهی كه لهههمووی زیاتر لێی دهترسیت ئازارچهشتنهكه نییه له ناخی تۆ. بهڵكو پهڵهیه لهناخی ئهوانیتردا، شوورهیییه، شپرزهبوونه، تێڕوانینی ڕهتكردنهوهیه له دهم و چاوی هاوڕێیهك، ئهو چرپانهی ڕاڕهوهكهیه كه تۆ بێهێزیت، ئهو تانانهیه كه تۆ شێتیت. ئهوه وات لێدهكات داوای یارمهتی نهكهیت. ئهوه وات لێدهكات بیگریت و بیشارییهوه. ئهمه پهڵهكهیه. بۆیه تۆ دهیگریت و دهیشاریتهوه، و دهیگریت و دهیشاریتهوه، ههرچهنده ئهمه ههموو ڕۆژێك لهسهر جێگا دهتهێڵێتهوه وا له ژیانت دهكات ههست به بهتاڵیی بكهیت چهنده ههوڵی پركردنهوهی بدهیت تۆ دهیشاریتهوه، چونكه پهڵهكه له كۆمهڵگهی ئێمه لهبارهی خهمۆكیی زۆر ڕاستهقینهیه. زۆر ڕاستهقینهیه، گهر وابیردهكهنهوه كه وانییه،ئهو پرسیاره له خۆتان بكهن: ئایا ههڵیدهبژێریت دۆخی دواترت له فهیس بووك دابنێیت بڵێیت تووشی ناڕهحهتی دهبیت كه له جێگا دێیه دهرهوه چونكه ئازاری پشتت دهدهیت یاخود ههموو بهیانییهك كه له جێگا دێیه دهرهوه تووشی ناڕهحهتی دهبیت چونكه تۆ خهمۆكیت؟ ئهوه پهڵهكهیه، چونكه بهداخهوه، له جیهانێك دهژین گهر قۆڵت بشكێت، ههموو كهسێك ڕادهكات بۆ لات، بهڵام گهر پێیان بڵێیت خهمۆكیت، ههموویان ڕادهكهنه لاكهیتر. ئهوه پهڵهكهیه. گهر ئهندامێكی جهسته لهكاربكهوێت ههموومان زۆر زیاتر قبووڵی دهكهین وهك لهوهی مێشكمان. ئهوه نهفامییه. ئهوه نهفامییهكی تهواوه، ئهو نهفامییهش جیهانیكی بنیاتناوه كه له خهمۆكیی تێناگات، كه له تهندروستی بیریی تێناگات. بۆ من ئهمه گاڵتهجارییه، چونكه خهمۆكیی یهكێك له باشترین كێشه بهڵگهدارهكانه له جیهان لهگهڵ ئهوهش یهكێكه لهوانهی كهمترین گفتوگۆی لهسهره. ئێمه تهنیا پاڵی پێوهدهنێین بۆ لایهك و له لێوارێك دایدهنێین وادایدهنێین لهوێ نییه و هیوا دهخوازین خۆی خۆی چاك بكاتهوه.
See, some people might fear girls not liking them back. Some people might fear sharks. Some people might fear death. But for me, for a large part of my life, I feared myself. I feared my truth, I feared my honesty, I feared my vulnerability, and that fear made me feel like I was forced into a corner, like I was forced into a corner and there was only one way out, and so I thought about that way every single day. I thought about it every single day, and if I'm being totally honest, standing here I've thought about it again since, because that's the sickness, that's the struggle, that's depression, and depression isn't chicken pox. You don't beat it once and it's gone forever. It's something you live with. It's something you live in. It's the roommate you can't kick out. It's the voice you can't ignore. It's the feelings you can't seem to escape, the scariest part is that after a while, you become numb to it. It becomes normal for you, and what you really fear the most isn't the suffering inside of you. It's the stigma inside of others, it's the shame, it's the embarrassment, it's the disapproving look on a friend's face, it's the whispers in the hallway that you're weak, it's the comments that you're crazy. That's what keeps you from getting help. That's what makes you hold it in and hide it. It's the stigma. So you hold it in and you hide it, and you hold it in and you hide it, and even though it's keeping you in bed every day and it's making your life feel empty no matter how much you try and fill it, you hide it, because the stigma in our society around depression is very real. It's very real, and if you think that it isn't, ask yourself this: Would you rather make your next Facebook status say you're having a tough time getting out of bed because you hurt your back or you're having a tough time getting out of bed every morning because you're depressed? That's the stigma, because unfortunately, we live in a world where if you break your arm, everyone runs over to sign your cast, but if you tell people you're depressed, everyone runs the other way. That's the stigma. We are so, so, so accepting of any body part breaking down other than our brains. And that's ignorance. That's pure ignorance, and that ignorance has created a world that doesn't understand depression, that doesn't understand mental health. And that's ironic to me, because depression is one of the best documented problems we have in the world, yet it's one of the least discussed. We just push it aside and put it in a corner and pretend it's not there and hope it'll fix itself.
ڕاستییهكهی، نه خۆی چاك دهكاتهوه، نه كردوویهتی، نه دهشیهوێت بیكات، چونكه ئهوه بیركردنهوهیهكی حهكیمانهیه، و بیركردنهوهی حهكیمانه پلانی یارییهك نییه، بهڵكو دواخستنه، ناتوانین شتێكی ئاوا گرنگ دوابخهین. ههنگاوی یهكهمی چارهسهركردنی ههر كێشهیهك بریتییه له دانپێدانان بهوهی كێشهیهك ههیه. ئێمه ئهمهمان نهكردووه، بۆیه ناتوانین پێشبینی دۆزینهوهی وهڵامێك بكهین كه هێشتا له پرسیارهكهی دهترسین.
Well, it won't. It hasn't, and it's not going to, because that's wishful thinking, and wishful thinking isn't a game plan, it's procrastination, and we can't procrastinate on something this important. The first step in solving any problem is recognizing there is one. Well, we haven't done that, so we can't really expect to find an answer when we're still afraid of the question.
من نازانم چارهسهرهكه چییه. --خۆزگه بمزانیبا،بهڵام نازانم بهڵام وابیردهكهمهوه، وابیردهكهمهوه پێویسته لێره دهست پێبكات. پێویسته لهگهڵ من و لهگهڵ ئێوه دهست پێبكات، پێویسته لهگهڵ ئهو كهسانه دهست پێبكات كه ئازار دهچێژن، ئهوانهی كه له سێبهرهكان شاردراونهتهوه. پێویسته قسهبكهین و بێدهنگیی بشكێنین. پێویسته لهو شتانهی كه باوهرمان پێی ههیه بوێربین، چونكه گهر شتێك ههبێت كه گهیشتوومهته ئهو راستییه، گهر شتێك ههبێت كه وهكو گهورهترین كێشه دهیبینم، دروستكردنی جیهانێك نییه كه تێیدا نهفامیی ئهوانیتر ڕیشهكێش دهكهین. له دروستكردنی جیهانێكه تێیدا قبوڵكردنی یهكتر فێردهبین، كه بهو شێوهیهی كه ههین باشین، چونكه كاتێك ڕاستگۆ دهبین، دهبینین ههموومان تێدهكۆشین و ههمووشمان ئازاردهچێژین. گهربێتو لهگهڵ ئهمه بێت، یان شتێكیتر بێت، ههموومان دهزانین گهر ئازارت پێبگات مانای چییه. ههموومان دهزانین مانای چییه گهر له دڵهكانمان ئازار ههبێت، دهزانین چاكبوونهوه چهنده گرنگه. بهڵام لهكاتی ئیستادا، خهمۆكیی قووڵترین برینی كۆمهڵگهیه ئێمه قایلین پلاستهرێكی لهسهر بدهین و وادابنیین لهوێ نییه.
And I don't know what the solution is. I wish I did, but I don't -- but I think, I think it has to start here. It has to start with me, it has to start with you, it has to start with the people who are suffering, the ones who are hidden in the shadows. We need to speak up and shatter the silence. We need to be the ones who are brave for what we believe in, because if there's one thing that I've come to realize, if there's one thing that I see as the biggest problem, it's not in building a world where we eliminate the ignorance of others. It's in building a world where we teach the acceptance of ourselves, where we're okay with who we are, because when we get honest, we see that we all struggle and we all suffer. Whether it's with this, whether it's with something else, we all know what it is to hurt. We all know what it is to have pain in our heart, and we all know how important it is to heal. But right now, depression is society's deep cut that we're content to put a Band-Aid over and pretend it's not there.
ڕاستییهكهی، لهوێیه، لهوێیه، دهزانن چی؟ ئاساییه. خهمۆكیی ئاساییه. گهر پێیدا تێپهڕیت، دهزانیت ئاساییه. ئهوهش بزانه كه نهخۆشیت. بێهێز نیت، و ئهمه پرسێكه، نهك ناسنامهیهك، چونكه كاتێك ئهو ترس و گاڵتهجاریی و بڕیارلهسهردان و پهڵهی ئهوانیتر تێدهپهڕێنیت، دهتوانیت خهمۆكیی ڕاستهقینه ببینیت، ئهمهش تهنیا بهشێكه له ژیان، تهنیا بهشێك له ژیان، و ئهوهندهی كه ڕقم لێیه، ئهوهندهی ڕقم له ههندێك جێگهكان، چهند بهشیكی ژیانم كه خهمۆكیی خستوومیهته ناوی، من بهزۆربهی ڕێگهكان سوپاسگوزاریمه. چونكه بهڵێ، منی خستۆته ناو دۆلهكانهوه تهنیا بۆ ئهوهی پێم نیشان بدات لووتكه ههیه، بهڵێ منی خستۆته ناو تاریكیی تهنیا بۆ ئهوهی بهبیرم بێنیتهوه ڕووناكیی ههیه. ئازارهكهم، زیاتر له ههموو شتێك بۆ ماوهی 19 ساڵ لهم ههسارهیه، بهرچاوڕوونی پێبهخشیوم، و برینهكهم، برینهكهم زۆریلێكردووم هیوام ههبێت، هیوام ههبێت بۆئهوهی متمانهم ههبێت، متمانه بهخۆم، متمانه بهوانیتر، متمانه بهوهی كه دهتوانرێت باشتر بێت، كه دهتوانین بیگۆڕین، كه دهتوانین دهنگمان بهرزبكهینهوه و قسه بكهین و لهدژی نهفامی بجهنگین، لهدژی كهم بوردهیی بجهنگین، و زیاتر له ههموو شتیك، فێربین خۆمان خۆشبوێت، فێربین خۆمان قبووڵ بێت بهو شێوهیهی كه ههین، ئهو كهسانهی كه ههین، نهك ئهو كهسانهی جیهان دهوێت وابین. چونكه ئهو جیهانهی باوهڕم پێی ههیه ئهوهیه كه لهباوهش گرتنی ڕووناكیی بهمانای پشتگوێخستنی تاریكیی نایهت. ئهو جیهانهی باوهڕم پێی ههیه ئهوهیه كه به توانامان بۆ سهركهوتن بهسهرتهنگانه دهپێورێین، نهك به دووركهوتنهوه لێیان ئهو جیهانهی باوهڕم پێی ههیهكه دهتوانم سهیری چاوی یهكێك بكهم و بڵێم،"من به دۆزهخدا تێدهپهڕم،" و ئهویش سهیرم بكاتهوهو بڵێت، "منیش" ئهوهش ئاساییه ئاساییه چونكه خهمۆكیی ئاساییه، ئێمه خهڵكین. ئێمه خهڵكین، و ئێمه تێدهكۆشین و ئازار دهچێژین خوێنمان لێدێت و دهگرین، گهر وا بیربكهیتهوه هێزی ڕاستهقینه مانای ههرگیز نیشاننهدانی بێهێزیی بێت، ئهوه من لێرهم پێتان بڵێم ئێوه ههڵهن. ئێوه ههڵهن، چونكه پێچهوانهكهی ڕاسته. ئێمه خهڵكین، و كێشهمان ههیه. كامڵ نین، ئهمهش ئاساییه.
Well, it is there. It is there, and you know what? It's okay. Depression is okay. If you're going through it, know that you're okay. And know that you're sick, you're not weak, and it's an issue, not an identity, because when you get past the fear and the ridicule and the judgment and the stigma of others, you can see depression for what it really is, and that's just a part of life, just a part of life, and as much as I hate, as much as I hate some of the places, some of the parts of my life depression has dragged me down to, in a lot of ways I'm grateful for it. Because yeah, it's put me in the valleys, but only to show me there's peaks, and yeah it's dragged me through the dark but only to remind me there is light. My pain, more than anything in 19 years on this planet, has given me perspective, and my hurt, my hurt has forced me to have hope, have hope and to have faith, faith in myself, faith in others, faith that it can get better, that we can change this, that we can speak up and speak out and fight back against ignorance, fight back against intolerance, and more than anything, learn to love ourselves, learn to accept ourselves for who we are, the people we are, not the people the world wants us to be. Because the world I believe in is one where embracing your light doesn't mean ignoring your dark. The world I believe in is one where we're measured by our ability to overcome adversities, not avoid them. The world I believe in is one where I can look someone in the eye and say, "I'm going through hell," and they can look back at me and go, "Me too," and that's okay, and it's okay because depression is okay. We're people. We're people, and we struggle and we suffer and we bleed and we cry, and if you think that true strength means never showing any weakness, then I'm here to tell you you're wrong. You're wrong, because it's the opposite. We're people, and we have problems. We're not perfect, and that's okay.
بۆیه پێویسته پشتگوێخستن بوهستێنین، كهم بوردهیی بوهستێنین، پهڵه بوهستێنین، و بێدهنگیی بوهستێنین، پێویسته قهدهغهكراوهكان نههێڵین، ئاوڕێك له ڕاستیی بدهینهوه، دهست به گفتوگۆ بكهین، چونكه تهنیا ڕێگه بۆ لێدانی كێشهیهك كه خهڵك تهنیا دهجهنگن بریتییه له بهیهكهوه وهستان لهگهڵ یهكتر به بههێزیی ، له بهیهكهوه وهستان لهگهڵ بهكتر به بههێزیی.
So we need to stop the ignorance, stop the intolerance, stop the stigma, and stop the silence, and we need to take away the taboos, take a look at the truth, and start talking, because the only way we're going to beat a problem that people are battling alone is by standing strong together, by standing strong together.
باوهڕم وایه دهتوانین ئهمه بكهین. باوهڕم وایه دهتوانین ئهوه بكهین. زۆر سوپاس هاوڕێیان. ئهمه خهونێكه بۆته ڕاستی. سوپاس. (چهپڵه) سوپاس. (چهپڵه(
And I believe that we can. I believe that we can. Thank you guys so much. This is a dream come true. Thank you. (Applause) Thank you. (Applause)