You know for me, the interest in contemporary forms of slavery started with a leaflet that I picked up in London. It was the early '90s, and I was at a public event. I saw this leaflet and it said, "There are millions of slaves in the world today." And I thought, "No way, no way." And I'm going to admit to hubris. Because I also, I'm going to admit to you, I also thought, "How can I be like a hot-shot young full professor who teaches human rights and not know this? So it can't be true."
Знаєте, мій інтерес до сучасних форм рабства зародився, коли я натрапив на один рекламний буклет у Лондоні. Був початок 90-х, я був на якомусь громадському заході. Я побачив буклет, у якому писало, "Нині у світі існують мільйони рабів". Я подумав, "У жодному разі, не може бути". Визнаю, що в мені говорила зарозумілість. Адже, зізнаюся, я думав, "Як може бути, щоб я, новоспечений молодий професор, викладач теорії людського права, і не знав про це! Це точно брехня".
Well, if you teach, if you worship in the temple of learning, do not mock the gods, because they will take you, fill you with curiosity and desire, and drive you. Drive you with a passion to change things. I went out and did a lit review, 3,000 articles on the key word "slavery." Two turned out to be about contemporary -- only two. All the rest were historical. They were press pieces and they were full of outrage, they were full of speculation, they were anecdotal -- no solid information.
Адже, якщо ви викладаєте, якщо поклоняєтесь у храмі науки, не дражніть богів, тому що вони захоплять вас, сповнять цікавістю й бажанням, і змусять вас пристрасно змінювати світ. Я провів поверхневий огляд. 3 000 статей з ключовим словом "рабство". У двох з них ішла мова про сучасність - лише у двох. Решта були історичними. Усі вони були матеріалами преси, сповненими грубих помилок. Усі вони були марнословними, необгрунтованими, і не містили жодних достовірних даних.
So, I began to do a research project of my own. I went to five countries around the world. I looked at slaves. I met slaveholders, and I looked very deeply into slave-based businesses because this is an economic crime. People do not enslave people to be mean to them. They do it to make a profit. And I've got to tell you, what I found out in the world in four different continents, was depressingly familiar. Like this: Agricultural workers in Africa, whipped and beaten, showing us how they were beaten in the fields before they escaped from slavery and met up with our film crew. It was mind-blowing.
Тому я почав проводити власне дослідження. Я побував у п'яти країнах. Я бачив рабів. Я зустрічався з рабовласниками. І я зазирнув у самі глибини бізнесу, заснованого на рабській праці. Адже це економічний злочин. Люди не поневолюють інших просто, щоб знущатися. Вони роблять це задля отримання прибутку. І знаєте, те, що я побачив по всьому світі, на чотирьох різних континентах, було, на жаль, однаковим. Ось таким. Селяни в Африці, яких шмагали батогами і били, показували нам, як їх били на полях, поки вони не втікли з рабства, і не зустріли нашу знімальну групу. Це шокувало нас.
And I want to be very clear. I'm talking about real slavery. This is not about lousy marriages, this is not about jobs that suck. This is about people who can not walk away, people who are forced to work without pay, people who are operating 24/7 under a threat of violence and have no pay. It's real slavery in exactly the same way that slavery would be recognized throughout all of human history.
Я хочу, щоб мене зрозуміли вірно. Я розповідаю про справжнє рабство. Не про невдалі шлюби. Не про погану роботу. Йдеться про людей, які не можуть піти, які змушені працювати безкоштовно, цілодобово, без вихідних, під загрозою насилля, і без жодної плати. Це те саме рабство, про яке ми знаємо з прадавньої історії людства.
Now, where is it? Well, this map in the sort of redder, yellower colors are the places with the highest densities of slavery. But in fact that kind of bluey color are the countries where we can't find any cases of slavery. And you might notice that it's only Iceland and Greenland where we can't find any cases of enslavement around the world.
То ж де воно? Ось на цій карті червонуватим і жовтуватим кольорами позначено місця з найбільшою концентрацією випадків рабства. Блакитним кольором позначені країни, де ми не знайшли проявів рабства. Як бачите, в усьому світі лише в Ісландії та в Ґренландії ми не зафіксували випадків поневолення людей.
We're also particularly interested and looking very carefully at places where slaves are being used to perpetrate extreme environmental destruction. Around the world, slaves are used to destroy the environment, cutting down trees in the Amazon; destroying forest areas in West Africa; mining and spreading mercury around in places like Ghana and the Congo; destroying the coastal ecosystems in South Asia. It's a pretty harrowing linkage between what's happening to our environment and what's happening to our human rights.
Ми також зацікавлені і вистежуємо місця, де через рабську працю відбувається тотальне нищення навколишнього середовища. У всьому світі природа гине від рабської праці - вирубуються дерева долини Амазонки, знищуються ліси Західної Африки, видобувається і розповсюджується ртуть на шахтах у Гані і Конго, руйнуються прибережні екосистеми Південної Африки. Зв'язок між тим, що відбувається з навколишнім середовищем, і тим, що відбувається з нашими людськими правами - доволі гнітючий.
Now, how on Earth did we get to a situation like this, where we have 27 million people in slavery in the year 2010? That's double the number that came out of Africa in the entire transatlantic slave trade. Well, it builds up with these factors. They are not causal, they are actually supporting factors. One we all know about, the population explosion: the world goes from two billion people to almost seven billion people in the last 50 years. Being numerous does not make you a slave. Add in the increased vulnerability of very large numbers of people in the developing world, caused by civil wars, ethnic conflicts, kleptocratic governments, disease ... you name it, you know it.
Тож, на бога, як ми докотилися до того, що в 2010 році маємо 27 мільйонів поневолених людей? Це вдвічі більше кількості рабів, вивезених з Африки за всю історію міжконтинентальної работоргівлі. Усе це складається з таких факторів. Вони не є причинними, а, скоріше, супутніми факторами. Один з них, як відомо, - демографічний вибух, коли народонаселення виросло з 2 до майже 5 мільярдів осіб протягом останніх 50 років. Але зростання населення не означає рабство. Додамо підвищену вразливість значної частини населення країн третього світу, спричинену громадянськими війнами, етнічними конфліктами, корумпованим урядом, хворобами та ще бозна чим, самі знаєте.
We understand how that works. In some countries all of those things happen at once, like Sierra Leone a few years ago, and push enormous parts ... about a billion people in the world, in fact, as we know, live on the edge, live in situations where they don't have any opportunity and are usually even destitute. But that doesn't make you a slave either. What it takes to turn a person who is destitute and vulnerable into a slave, is the absence of the rule of law. If the rule of law is sound, it protects the poor and it protects the vulnerable. But if corruption creeps in and people don't have the opportunity to have that protection of the rule of law, then if you can use violence, if you can use violence with impunity, you can reach out and harvest the vulnerable into slavery.
Ми розуміємо, як усе це працює. У деяких країнах усі згадані явища існують одночасно, як це було у С'єрра Леоне кілька років тому, і все це виштовхує величезні групи людей, близько мільярду, буквально на межу існування, у безвихідь і страшні злидні. Але й це ще не перетворює їх на рабів. Перетворити людину, яка не має нічого, і знаходиться у вразливому становищі на раба, може відсутність панування закону. Якщо закон працює, він захищає бідних і вразливих. Але коли прокрадається корупція і люди не мають змоги отримати захист закону, якщо стає можливим насилля, і якщо воно лишається не покараним, можна легко знайти вразливі групи і поневолити їх.
Well, that is precisely what has happened around the world. Though, for a lot of people, the people who step into slavery today don't usually get kidnapped or knocked over the head. They come into slavery because someone has asked them this question.
Саме це й сталося у різних куточках світу. Але сьогодні багато людей потрапили у рабство не шляхом викрадення чи насильства. Вони вступають у рабство тому, що хтось запропонував їм це.
All around the world I've been told an almost identical story. People say, "I was home, someone came into our village, they stood up in the back of a truck, they said, 'I've got jobs, who needs a job?'" And they did exactly what you or I would do in the same situation. They said, "That guy looked sketchy. I was suspicious, but my children were hungry. We needed medicine. I knew I had to do anything I could to earn some money to support the people I care about." They climb into the back of the truck. They go off with the person who recruits them. Ten miles, 100 miles, 1,000 miles later, they find themselves in dirty, dangerous, demeaning work. They take it for a little while, but when they try to leave, bang!, the hammer comes down, and they discover they're enslaved.
По всьому світі мені розповідали практично однакову історію. Люди кажуть: "Я був удома, коли в наше село приїхали люди, і зі своїх вантажівок вигукнули до нас: "Ми маємо роботу, кому з вас потрібна робота?" І вони вчиняли так само, як будь-хто з нас вчинив би в такій ситуації. Вони казали: "Ті люди виглядали дивно. У мене були підозри. Але ж мої діти були голодні. Ми потребували ліків. Я знав, що маю зробити все можливе, щоб заробити грошей для підтримки моїх близьких". Тому вони залазили до тієї вантажівки і їхали з людьми, які їх вербували. Через 16, 160, 1600 кілометрів вони усвідомлювали, що опинилися на брудних, небезпечних, принизливих роботах. Деякий час вони з цим мирилися, але, коли забажали піти - бац! - засув закрито, і вони розуміють, що стали рабами.
Now, that kind of slavery is, again, pretty much what slavery has been all through human history. But there is one thing that is particularly remarkable and novel about slavery today, and that is a complete collapse in the price of human beings -- expensive in the past, dirt cheap now. Even the business programs have started picking up on this. I just want to share a little clip for you.
Такий вид рабства - майже те саме, що було протягом усієї історії людства. Але в сучасного рабства все ж є одна характерна нова риса. Це різке падіння ціни на рабів, яка в минулому була високою, а нині - просто дріб'язкова. Приділяти цьому увагу зараз стали навіть бізнес - програми. Я хочу показати вам невеличке відео.
Daphne: OK. Llively discussion guaranteed here, as always, as we get macro and talk commodities. Continuing here in the studio with our guest Michael O'Donohue, head of commodities at Four Continents Capital Management. And we're also joined by Brent Lawson from Lawson Frisk Securities.
Дафна: "Гаразд. Як завжди, коли ми заводимо мову про макроекономіку і товари, розпочинається жвава дискусія. Сьогодні з нами в студії Майкл О'Доног'ю, голова відділу поставки компанії "Фор Контінентс Кепітал Менеджмент". До нас також приєднався Брент Ловсон із "Ловсон Фріск Сек'юрітіс".
Brent Lawson: Happy to be here.
Брент Ловсон: "Я радий бути тут".
D: Good to have you with us, Brent. Now, gentlemen ... Brent, where is your money going this year?
Д: "Нам також пощастило, що ви з нами, Брент. Бренте, розкажіть, куди направлені ваші активи цього року?"
BL: Well Daphne, we've been going short on gas and oil recently and casting our net just a little bit wider. We really like the human being story a lot. If you look at a long-term chart, prices are at historical lows and yet global demand for forced labor is still real strong. So, that's a scenario that we think we should be capitalizing on.
БЛ: "Дафно, останнім часом нам бракувало газу і нафти, тому ми виділяємо кошти в цих напрямах. Ми також дуже зацікавлені у людському матеріалі. Проаналізувавши тривалий історичний період, побачимо, що сьогодні значно падають ціни на примусову працю, але глобальний попит на неї залишається високим. То ж ми вважаємо, що це той напрям, який нині потребує інвестицій".
D: Michael, what's your take on the people story? Are you interested?
Д: "Майкле, яке Ваше ставлення до людських ресурсів? Ви зацікавлені в них?"
Michael O'Donoghue: Oh definitely. Non-voluntary labor's greatest advantage as an asset is the endless supply. We're not about to run out of people. No other commodity has that.
Майкл О'Доног'ю: "О, звичайно. Найбільшою перевагою примусової праці є її безмежний запас. Нам не бракуватиме людей. Жоден інший товар не має такої переваги".
BL: Daphne, if I may draw your attention to one thing. That is that private equity has been sniffing around, and that tells me that this market is about to explode. Africans and Indians, as usual, South Americans, and Eastern Europeans in particular are on our buy list.
БЛ: "Дафно, дозвольте звернути Вашу увагу ось на що. Індивідуальний капітал марнується дуже жваво, і це підказує мені, що цей ринок невдовзі вибухне. У нашому списку покупок, як завжди, є вихідці з Африки, Індії, Південної Америки, і особливо - зі Східної Європи".
D: Interesting. Micheal, bottom line, what do you recommend?
Д: "Цікаво. Майкле, наостанок, що Ви порекомендуєте?"
MO: We're recommending to our clients a buy and hold strategy. There's no need to play the market. There's a lot of vulnerable people out there. It's very exciting.
МО: "Своїм клієнтам ми рекомендуємо стратегію придбання і утримання. Грати на ринку немає потреби. Адже там удосталь вразливих верств населення. Це дуже захоплююче".
D: Exciting stuff indeed. Gentlemen, thank you very much.
Д: "Дійсно, цікава річ. Панове, дуже вам дякую".
Kevin Bales: Okay, you figured it out. That's a spoof. Though I enjoyed watching your jaws drop, drop, drop, until you got it. MTV Europe worked with us and made that spoof, and they've been slipping it in between music videos without any introduction, which I think is kind of fun. Here's the reality. The price of human beings across the last 4,000 years in today's money has averaged about 40,000 dollars. Capital purchase items. You can see that the lines cross when the population explodes.
Кевін Бейлз: Ну добре, ви здогадалися, що це розіграш. Але мені сподобалось дивитись, як ваша щелепа падала нижче й нижче, аж поки ви не здогадалися. Ми створили цей ролик у співпраці з MTV Europe. Його показували між музичними кліпами без попередження, що, на мій погляд, було досить весело. Але ось вам факти. Ціна людини за останні 4 000 років у перерахунку на сьогоднішні гроші, становить приблизно $ 40 000. Елементи капітальної закупівлі. Як бачите, в моменти демографічного вибуху лінії перетинаються.
The average price of a human being today, around the world, is about 90 dollars. They are more expensive in places like North America. Slaves cost between 3,000 to 8,000 dollars in North America, but I could take you places in India or Nepal where human beings can be acquired for five or 10 dollars. They key here is that people have ceased to be that capital purchase item and become like Styrofoam cups. You buy them cheaply, you use them, you crumple them up, and then when you're done with them you just throw them away.
Середня ціна людини сьогодні по всьому світі становить $ 90. Ця ціна вища у таких регіонах, як Північна Америка. Там раби коштують від $ 3 000 до $ 8 000. Але в Індії та Непалі людину можна придбати за $ 5-10. Найважливіше, що люди тут більше не є елементом капітальної закупівлі, а сприймаються немов пластикові горнятка. Ви їх купили за безцінь. Використали. Зібгали - і викинули геть.
These young boys are in Nepal. They are basically the transport system on a quarry run by a slaveholder. There are no roads there, so they carry loads of stone on their backs, often of their own weight, up and down the Himalaya Mountains. One of their mothers said to us, "You know, we can't survive here, but we can't even seem to die either." It's a horrible situation. And if there is anything that makes me feel very positive about this, it's that there are also -- in addition to young men like this who are still enslaved -- there are ex-slaves who are now working to free others. Or, we say, Frederick Douglass is in the house.
Це хлопчики з Непалу. Фактично вони є транспортним засобом у кар'єрі, яким володіє рабовласник. Там немає доріг. Тому вони переносять на собі груди каміння, часто такої ж ваги, як вони самі - вгору й униз Гімалаями. Одна з їх матерів сказала нам: "Знаєте, ми не можемо вижити тут, але й про смерть не можемо навіть мріяти". Це жахлива ситуація. І єдине, що дозволяє мені тут радіти, це те, що, окрім цих підневільних хлопців, існують і колишні раби, які прагнуть звільнити інших. Як то кажуть, Фредерік Дуглас (борець за права чорношкірих) діє.
I don't know if you've ever had a daydream about, "Wow. What would it be like to meet Harriet Tubman? What would it be like to meet Frederick Douglass?" I've got to say, one of the most exciting parts about my job is that I get to, and I want to introduce you to one of those. His name is James Kofi Annan. He was a slave child in Ghana enslaved in the fishing industry, and he now, after escape and building a new life, has formed an organization that we work closely with to go back and get people out of slavery. This is not James, this is one of the kids that he works with.
Не знаю, чи мріяли ви коли-небудь про зустріч із Гаррієт Табмен (борець проти рабства у США)? Як це - зустріти Фредеріка Дугласа? Маю визнати, що одним із найкращих моментів моєї роботи є зустріч із такою людиною. Я хочу представити його вам. Його звуть Джеймс Кофі Аннан. У дитинстві він був рабом у Гані, у риболовній галузі. А тепер, коли він утік і розпочав нове життя, він створив організацію, з якою ми тісно співпрацюємо, щоби повернутися і звільнити людей з рабства. Це не Джеймс. Це один з хлопчиків, з якими він працює.
James Kofi Annan (Video): He was hit with a paddle in the head. And this reminds me of my childhood when I used to work here.
Відео: Джеймс Кофі Аннан: "Його вдарили веслом по голові. Це нагадує мені власне дитинство, коли я працював там".
KB: James and our country director in Ghana, Emmanuel Otoo are now receiving regular death threats because the two of them managed to get convictions and imprisonment for three human traffickers for the very first time in Ghana for enslaving people, from the fishing industry, for enslaving children.
КБ: "Джеймс і наш регіональний директор у Гані, Еммануель Оту, зараз регулярно отримують смертельні погрози, тому що їм двом, вперше у Гані, вдалося домогтися засудження і ув'язнення трьох работорговців за поневолення людей у риболовній галузі, а також - за поневолення дітей.
Now, everything I've been telling you, I admit, is pretty disheartening. But there is actually a very positive side to this, and that is this: The 27 million people who are in slavery today, that's a lot of people, but it's also the smallest fraction of the global population to ever be in slavery. And likewise, the 40 billion dollars that they generate into the global economy each year is the tiniest proportion of the global economy to ever be represented by slave labor.
Усе, що я вам розповів, варто визнати, дуже пригнічує. Але тут все ж є і позитив. 27 мільйонів людей, які сьогодні знаходяться в неволі, це величезна кількість, але водночас це найменша частка рабів відносно всього світового населення за всю історію. І, так само, 40 мільярдів долларів, які вони приносять глобальній економіці щороку, - це найменша частка, яка коли-небудь була привнесена рабською працею.
Slavery, illegal in every country has been pushed to the edges of our global society. And in a way, without us even noticing, has ended up standing on the precipice of its own extinction, waiting for us to give it a big boot and knock it over. And get rid of it. And it can be done.
Рабство, нелегальне у кожній країні, виштовхується на обочину глобального суспільства. І, може ми цього й не помічаємо, знаходиться зараз на межі зникнення, чекаючи від нас гарного копняка, щоб зникнути назавжди. І це можливо.
Now, if we do that, if we put the resources and the focus to it, what does it actually cost to get people out of slavery? Well, first, before I even tell you the cost I've got to be absolutely clear. We do not buy people out of slavery. Buying people out of slavery is like paying a burglar to get your television back; it's abetting a crime. Liberation, however, costs some money.
Отож, якщо ми зробимо це, якщо зосередимось і залучимо необхідні ресурси, скільки ж дійсно коштуватиме звільнити людей з рабства? По-перше, перед тим, як назвати вам реальну ціну, я буду максимально відвертим. Ми не викуповуємо людей з рабства. Викуповувати людей з рабства - це ніби платити грабіжнику, щоб повернути свій вкрадений телевізор. Це співучасть у злочині. Але, звільнення таки має певну ціну.
Liberation, and more importantly all the work that comes after liberation. It's not an event, it's a process. It's about helping people to build lives of dignity, stability, economic autonomy, citizenship. Well, amazingly, in places like India where costs are very low, that family, that three-generation family that you see there who were in hereditary slavery -- so, that granddad there, was born a baby into slavery -- but the total cost, amortized across the rest of the work, was about 150 dollars to bring that family out of slavery and then take them through a two year process to build a stable life of citizenship and education.
Звільнення і, що важливіше, робота після звільнення. Адже це не подія - це процес. Слід допомогти людям побудувати своє життя на принципах гідності, стабільності, економічної незалежності та громадянства. Дивовижно, але в таких місцях, як Індія, де ціни дуже низькі, ось ця родина, яку ви бачите, три покоління цієї родини знаходилися у спадковому рабстві. Ось цей дідусь із самого народження був у рабстві. Кінцева вартість звільнення цієї родини, з урахуванням усіх робіт, склала близько 150 доларів. Сюди увійшла й вартість дворічного процесу побудови їх громадянського життя та освіти.
A boy in Ghana rescued from fishing slavery, about 400 dollars. In the United States, North America, much more expensive. Legal costs, medical costs ... we understand that it's expensive here: about 30,000 dollars. But most of the people in the world in slavery live in those places where the costs are lowest. And in fact, the global average is about what it is for Ghana.
Хлопчик з Гани, врятований з рабства у риболовному промислі, - $ 400. У Сполучених Штатах, Північній Америці, все це набагато дорожче - юридичні, медичні послуги, зрозуміло, що там цей процес дорогий, близько $ 30 000. Але більшість поневолених людей у світі живуть там, де ціни найнижчі. У середньому ця сума така ж, як у Гані.
And that means, when you multiply it up, the estimated cost of not just freedom but sustainable freedom for the entire 27 million people on the planet in slavery is something like 10.8 billion dollars -- what Americans spend on potato chips and pretzels, what Seattle is going to spend on its light rail system: usually the annual expenditure in this country on blue jeans, or in the last holiday period when we bought GameBoys and iPods and other tech gifts for people, we spent 10.8 billion dollars. Intel's fourth quarter earnings: 10.8 billion.
Тобто, якщо помножити цю суму - сумарну вартість не лише свободи, а стабільної, самодостатньої свободи, на всі 27 мільйонів поневолених людей, отримаємо приблизно 10,8 мільярдів доларів. Таку суму американці витрачають на картопляні чіпси й кренделі, стільки ж заплановано витратити на введення легкорейкового транспорту в Сіетлі, стільки щороку в цій країні витрачають на джинси, стільки ми витратили на ігрові приставки та ай-поди за останні свята - на все це пішло 10,8 мільярдів доларів. Дохід Інтелу за четвертий квартал становить 10,8 мільярдів.
It's not a lot of money at the global level. In fact, it's peanuts. And the great thing about it is that it's not money down a hole, there is a freedom dividend. When you let people out of slavery to work for themselves, are they motivated? They take their kids out of the workplace, they build a school, they say, "We're going to have stuff we've never had before like three squares, medicine when we're sick, clothing when we're cold." They become consumers and producers and local economies begin to spiral up very rapidly.
У глобальному масштабі це невеликі гроші, це просто дріб'язок. І найважливіше, що ці гроші не будуть змарновані, вони принесуть дивіденд у вигляді свободи. Коли ви звільняєте людей з рабства, щоб вони працювали на себе, як гадаєте, у них достатньо мотивації? Вони забирають своїх дітей з роботи, вони будують школи й кажуть: "У нас будуть речі, яких ми ніколи не мали - просторе житло, медична допомога, коли захворіємо, одяг, коли змерзнемо". Вони стають споживачами й виробниками, а економіка їх країн дуже швидко починає зростати.
That's important, all of that about how we rebuild sustainable freedom, because we'd never want to repeat what happened in this country in 1865. Four million people were lifted up out of slavery and then dumped. Dumped without political participation, decent education, any kind of real opportunity in terms of economic lives, and then sentenced to generations of violence and prejudice and discrimination. And America is still paying the price for the botched emancipation of 1865.
Це важливо - все те, як ми побудуємо стабільну свободу, тому що ми не хочемо повторення того, що сталося у цій країні у 1865 році. Чотири мільйони людей тоді були звільнені з рабства, і відразу залишені напризволяще, без права політичного голосу, достойної освіти, жодної можливості економічного розвитку. Приречені цілими поколіннями жити в жорстокості, упередженні й дискримінації. Америка й досі розплачується за недбалу емансипацію 1865 року.
We have made a commitment that we will never let people come out of slavery on our watch, and end up as second class citizens. It's just not going to happen. This is what liberation really looks like. Children rescued from slavery in the fishing industry in Ghana, reunited with their parents, and then taken with their parents back to their villages to rebuild their economic well-being so that they become slave-proof -- absolutely unenslaveable.
Ми дали обітницю, що ніколи не дозволимо людям, яких ми звільнили з рабства, перетворитися на громадян "другого сорту". Цього не буде. Саме так насправді виглядає звільнення. Діти, звільнені з рабства у риболовній галузі Гани, возз'єднуються з батьками, повертаються разом з ними до своїх сіл, щоб відбудувати своє матеріальне благополуччя, щоб стати захищеними від рабства, абсолютно недосяжними для нього.
Now, this woman lived in a village in Nepal. We'd been working there about a month. They had just begun to come out of a hereditary kind of slavery. They'd just begun to light up a little bit, open up a little bit. But when we went to speak with her, when we took this photograph, the slaveholders were still menacing us from the sidelines. They hadn't been really pushed back. I was frightened. We were frightened. We said to her, "Are you worried? Are you upset?"
Ця жінка жила у селі в Непалі. Ми працювали там майже місяць. Вони тільки-но почали виходити з циклу спадкового рабства. Вони почали потроху одужувати, відкриватися. Але коли ми спробували заговорити з нею, коли зробили це фото, десь з-за спини нам і досі погрожували рабовласники. Їх ще не витіснили остаточно. Я був наляканий, як і всі решта. Ми запитали її: "Ви хвилюєтеся? Ви засмучені?"
She said, "No, because we've got hope now. How could we not succeed," she said, "when people like you from the other side of the world are coming here to stand beside us?"
Вона ж відповіла: "Ні, тому що тепер ми маємо надію. Невже б ми могли не перемогти, коли такі люди, як ви, з іншого кінця світу, приїздять сюди, щоб допомогти нам?"
Okay, we have to ask ourselves, are we willing to live in a world with slavery? If we don't take action, we just leave ourselves open to have someone else jerk the strings that tie us to slavery in the products we buy, and in our government policies. And yet, if there's one thing that every human being can agree on, I think it's that slavery should end.
Нам слід запитати себе, чи хочемо ми жити у світі, в якому існує рабство. Якщо ми не будемо діяти, то дозволимо комусь смикати за ниточки, що прив'язують нас до рабства через продукти, що ми купуємо, а також через політику наших урядів. Та все ж кожна людина погодиться з тим, що рабству має прийти кінець.
And if there is a fundamental violation of our human dignity that we would all say is horrific, it's slavery. And we've got to say, what good is all of our intellectual and political and economic power -- and I'm really thinking intellectual power in this room -- if we can't use it to bring slavery to an end? I think there is enough intellectual power in this room to bring slavery to an end. And you know what? If we can't do that, if we can't use our intellectual power to end slavery, there is one last question: Are we truly free? Okay, thank you so much. (Applause)
І якщо існує найбільше порушення нашої людської гідності, загально визнане найжахливішим, то це рабство. Погодьмося: який сенс у нашій інтелектуальній, політичній та економічній могутності - а я гадаю, в цьому залі достатньо інтелектуальної сили - якщо ми не можемо використати її на боротьбу з рабством? Я вважаю, що в цьому залі достатньо інтелектуального потенціалу, щоб побороти рабство. І знаєте що? Якщо ми не можемо цього зробити, не можемо покінчити з рабством за допомогою нашого розуму, то залишається одне-єдине питання: чи ми дійсно вільні? Дуже вам дякую. (Оплески)