You know for me, the interest in contemporary forms of slavery started with a leaflet that I picked up in London. It was the early '90s, and I was at a public event. I saw this leaflet and it said, "There are millions of slaves in the world today." And I thought, "No way, no way." And I'm going to admit to hubris. Because I also, I'm going to admit to you, I also thought, "How can I be like a hot-shot young full professor who teaches human rights and not know this? So it can't be true."
În cazul meu, interesul pentru formele contemporane de sclavie a început cu un fluturaș primit în Londra. Era la începutul anilor '90 și mă aflam la un eveniment public. Am văzut acest fluturaș pe care scria: ”Milioane de sclavi există astăzi în lume.” Și mi-am spus: ”Nu are cum, imposibil.” Recunosc că am fost ignorant. Pentru că, de asemenea, recunosc și lucrul ăsta, m-am gândit că nu se poate ca un profesor renumit, tânăr, care predă despre drepturile omului, să nu știe acest lucru, așa că nu putea fi adevărat.
Well, if you teach, if you worship in the temple of learning, do not mock the gods, because they will take you, fill you with curiosity and desire, and drive you. Drive you with a passion to change things. I went out and did a lit review, 3,000 articles on the key word "slavery." Two turned out to be about contemporary -- only two. All the rest were historical. They were press pieces and they were full of outrage, they were full of speculation, they were anecdotal -- no solid information.
Dacă predai, dacă venerezi în templul învățării, nu îți bate joc de zei. Pentru că te vor lua, te vor umple de curiozitate și dorință și îți vor insufla pasiunea de a schimba lucrurile. Am ieșit și am făcut o mică cercetare. 3.000 de articole cu cuvântul cheie ”sclavie”. Două erau despre sclavia contemporană -- doar două. Restul erau legate de istorie. Erau articole de presă, pline de jigniri. Erau pline de speculații. Erau anecdotice. Niciun fel de informații concrete.
So, I began to do a research project of my own. I went to five countries around the world. I looked at slaves. I met slaveholders, and I looked very deeply into slave-based businesses because this is an economic crime. People do not enslave people to be mean to them. They do it to make a profit. And I've got to tell you, what I found out in the world in four different continents, was depressingly familiar. Like this: Agricultural workers in Africa, whipped and beaten, showing us how they were beaten in the fields before they escaped from slavery and met up with our film crew. It was mind-blowing.
Așa că am început propriul meu proiect de cercetare. M-am dus în cinci țări din jurul lumii. Am privit sclavii. Am întâlnit posesorii de sclavi. Și am analizat profund afacerile bazate pe sclavie. Pentru că asta constituie o infracțiune economică. Oamenii nu îi fac pe alții sclavi pentru a fi răi cu ei. O fac pentru profit. Trebuie să vă spun că ce am văzut în lume, pe patru continente diferite, era tulburător de familiar. Precum aceasta. Muncitori în agricultură în Africa, biciuiți și bătuți, arătându-ne cum au fost bătuți pe câmp înainte să scape din sclavie și să se întâlnească cu echipa noastră. Era de necrezut.
And I want to be very clear. I'm talking about real slavery. This is not about lousy marriages, this is not about jobs that suck. This is about people who can not walk away, people who are forced to work without pay, people who are operating 24/7 under a threat of violence and have no pay. It's real slavery in exactly the same way that slavery would be recognized throughout all of human history.
Vreau să fiu foarte clar. Vorbesc despre sclavia adevărată. Nu despre mariaje nefericite. Nu despre slujbe plictisitoare. Vorbesc despre oameni care nu pot pleca, care sunt forțați să muncească fără să primească bani, oameni care lucrează 24 de ore, 7 zile din 7, sub amenințarea violenței și care nu au niciun salariu. E sclavie adevărată exact așa cum sclavia este percepută de-a lungul istoriei umanității.
Now, where is it? Well, this map in the sort of redder, yellower colors are the places with the highest densities of slavery. But in fact that kind of bluey color are the countries where we can't find any cases of slavery. And you might notice that it's only Iceland and Greenland where we can't find any cases of enslavement around the world.
Unde se află? Ei bine, pe această hartă, în zonele roșii și galbene se găsesc cele mai mari densități de sclavi. În opoziție, zonele albăstrui reprezintă țările unde nu există niciun caz de sclavie. Puteți observa că doar în Islanda și Groenlanda nu există cazuri de sclavie, asta din toate țările lumii.
We're also particularly interested and looking very carefully at places where slaves are being used to perpetrate extreme environmental destruction. Around the world, slaves are used to destroy the environment, cutting down trees in the Amazon; destroying forest areas in West Africa; mining and spreading mercury around in places like Ghana and the Congo; destroying the coastal ecosystems in South Asia. It's a pretty harrowing linkage between what's happening to our environment and what's happening to our human rights.
Ne interesează în special și analizăm cu atenție locurile unde sclavii sunt folosiți pentru a provoca distrugeri masive ale mediului. În toată lumea, sclavii sunt folosiți pentru a distruge mediul, pentru a tăia copaci în Amazon, a distruge zonele împădurite din Africa de Vest, ca mineri și pentru a împrăștia mercur în jur în locuri precum Ghana și Congo, pentru a distruge ecosisteme de coastă din Asia de Sud. Există o strânsă legătură între ce se petrece cu mediul și ce se întâmplă cu drepturile omului.
Now, how on Earth did we get to a situation like this, where we have 27 million people in slavery in the year 2010? That's double the number that came out of Africa in the entire transatlantic slave trade. Well, it builds up with these factors. They are not causal, they are actually supporting factors. One we all know about, the population explosion: the world goes from two billion people to almost seven billion people in the last 50 years. Being numerous does not make you a slave. Add in the increased vulnerability of very large numbers of people in the developing world, caused by civil wars, ethnic conflicts, kleptocratic governments, disease ... you name it, you know it.
Cum naiba am ajuns în situația de a avea 27 de milioane de sclavi în anul 2010? E dublu față de câți au venit din Africa în tot comerțul transatlantic cu sclavi. Doi factori stau la bază. Nu sunt cauzali, de fapt, sunt factori secundari. Primul, știm cu toții despre explozia demografică, populația sare de la 2 miliarde la aproape 7 miliarde de oameni în ultimii 50 de ani. Creșterea populației nu te face sclav. Adăugați vulnerabilitatea crescândă a multor oameni din țările în curs de dezvoltare, provocată de războaie civile, conflicte etnice, cleptocrația guvernelor, boli etc.
We understand how that works. In some countries all of those things happen at once, like Sierra Leone a few years ago, and push enormous parts ... about a billion people in the world, in fact, as we know, live on the edge, live in situations where they don't have any opportunity and are usually even destitute. But that doesn't make you a slave either. What it takes to turn a person who is destitute and vulnerable into a slave, is the absence of the rule of law. If the rule of law is sound, it protects the poor and it protects the vulnerable. But if corruption creeps in and people don't have the opportunity to have that protection of the rule of law, then if you can use violence, if you can use violence with impunity, you can reach out and harvest the vulnerable into slavery.
Înțelegem cum funcționează. În unele țări, toate aceste lucruri se petrec concomitent, precum în Sierra Leone acum câțiva ani. Și o masă enormă de oameni, cam un miliard de persoane în lume, după câte știm, trăiesc pe muchie de cuțit, trăiesc în situații în care nu au nicio șansă și de obicei sunt și săraci. Dar nici asta nu te face sclav. Ceea ce permite ca o persoană săracă și vulnerabilă să devină sclav este absența unui stat de drept. Dacă statul de drept este sănătos, atunci îi protejează pe cei săraci și pe cei vulnerabili. Dar dacă există corupție și oamenii nu au șansa să fie protejați de un stat de drept, atunci poți să folosești violența, dacă o poți folosi fără teama de consecințe, poți să îi aduni pe cei vulnerabili în plasa sclaviei.
Well, that is precisely what has happened around the world. Though, for a lot of people, the people who step into slavery today don't usually get kidnapped or knocked over the head. They come into slavery because someone has asked them this question.
Ei bine, chiar asta se întâmplă în jurul lumii. Cu toate acestea, pentru mulți oameni, modul în care devin sclavi azi, oamenii care devin sclavi azi nu sunt de obicei răpiți sau loviți în cap, ei devin sclavi pentru că cineva i-a întrebat acest lucru.
All around the world I've been told an almost identical story. People say, "I was home, someone came into our village, they stood up in the back of a truck, they said, 'I've got jobs, who needs a job?'" And they did exactly what you or I would do in the same situation. They said, "That guy looked sketchy. I was suspicious, but my children were hungry. We needed medicine. I knew I had to do anything I could to earn some money to support the people I care about." They climb into the back of the truck. They go off with the person who recruits them. Ten miles, 100 miles, 1,000 miles later, they find themselves in dirty, dangerous, demeaning work. They take it for a little while, but when they try to leave, bang!, the hammer comes down, and they discover they're enslaved.
Peste tot în lume am auzit aceeași poveste. Oamenii spun: ”Eram acasă, cineva a venit în satul nostru, și din spatele unui camion, a spus: ”Avem slujbe, cine are nevoie de o slujbă?” Și au făcut exact ceea ce tu sau eu am face în aceeași situație. Au spus: "Tipul ăla arăta suspect. Eram neîncrezător. Dar copiilor mei le era foame. Aveam nevoie de medicamente. Știam că trebuia să fac orice pentru a câștiga bani ca să îi întrețin pe cei dragi.” Au urcat în spatele camionului. Au plecat cu persoana care i-a recrutat. 15 km, 150 km, 1.500 km mai departe, își dau seama că au o slujba mizerabilă, periculoasă, înjositoare. Suportă o vreme, dar când încearcă să plece, poc, ciocacul îi lovește și descoperă că sunt sclavi.
Now, that kind of slavery is, again, pretty much what slavery has been all through human history. But there is one thing that is particularly remarkable and novel about slavery today, and that is a complete collapse in the price of human beings -- expensive in the past, dirt cheap now. Even the business programs have started picking up on this. I just want to share a little clip for you.
Acel tip de sclavie este, din nou, asemenea celui care a existat de-a lungul istoriei umanității. Dar există un lucru aparte, remarcabil și nou la noua sclavie, și anume, un colaps total al prețului ființelor umane, scump în trecut, umilitor de ieftin astăzi, chiar și programele de afaceri au început să exploateze asta. Vreau să vă arăt un scurt reportaj.
Daphne: OK. Llively discussion guaranteed here, as always, as we get macro and talk commodities. Continuing here in the studio with our guest Michael O'Donohue, head of commodities at Four Continents Capital Management. And we're also joined by Brent Lawson from Lawson Frisk Securities.
Reportaj: Femeie: Ok, discuții aprinse garantate aici, ca întotdeauna, când luăm pauză și discutăm despre mărfuri. Continuăm cu invitatul nostru din studiou, Michael O'Donohue, responsabil pentru mărfuri la Four Continents Capital Management. Ni se alătură și Brent Lawson din partea Lawson Frisk Securities.
Brent Lawson: Happy to be here.
Brent Lawson: Mă bucur să fiu aici.
D: Good to have you with us, Brent. Now, gentlemen ... Brent, where is your money going this year?
Moderatoare: Ne bucurăm că ești cu noi, Brent. Domnilor, Brent, unde se duc banii voştri anul acesta?
BL: Well Daphne, we've been going short on gas and oil recently and casting our net just a little bit wider. We really like the human being story a lot. If you look at a long-term chart, prices are at historical lows and yet global demand for forced labor is still real strong. So, that's a scenario that we think we should be capitalizing on.
BL: Ei bine, Daphne, am cam rămas fără gaze și petrol în ultima vreme și dorim să ne extindem. Chiar ne place mult povestea cu ființele umane. Dacă te uiți la o diagramă pe termen lung, avem cele mai scăzute prețuri din istorie, dar cererea mondială de forță de muncă este încă puternică. Cred că e un scenariu de care ar trebui să profităm.
D: Michael, what's your take on the people story? Are you interested?
D: Michael, ce părere ai despre povestea cu oameni? Te interesează?
Michael O'Donoghue: Oh definitely. Non-voluntary labor's greatest advantage as an asset is the endless supply. We're not about to run out of people. No other commodity has that.
Michael O'Donohue: Cu siguranță. Cel mai mare avantaj al muncii forțate îl reprezintă rezervele inepuizabile. Nu vom rămâne niciodată fără oameni. Nicio altă marfă nu are caracteristica asta.
BL: Daphne, if I may draw your attention to one thing. That is that private equity has been sniffing around, and that tells me that this market is about to explode. Africans and Indians, as usual, South Americans, and Eastern Europeans in particular are on our buy list.
BL: Daphne, dacă pot să îți atrag atenția asupra unui lucru, fondurile de private equity analizează situația. Și asta îmi spune că piața e pe cale să explodeze. Africanii și indienii, ca de obicei, sud-americanii și est-europenii în special se află pe lista noastră de achiziții.
D: Interesting. Micheal, bottom line, what do you recommend?
D: Interesant. Michael, în concluzie, ce ne recomanzi?
MO: We're recommending to our clients a buy and hold strategy. There's no need to play the market. There's a lot of vulnerable people out there. It's very exciting.
MO: Le recomandăm clienților noștri o strategie de cumpărare și păstrare. Nu e nevoie să joace pe piață. Sunt foarte mulți oameni vulnerabili acolo. E foarte palpitant.
D: Exciting stuff indeed. Gentlemen, thank you very much.
D: Lucruri interesante, într-adevăr. Domnilor, vă mulțumesc.
Kevin Bales: Okay, you figured it out. That's a spoof. Though I enjoyed watching your jaws drop, drop, drop, until you got it. MTV Europe worked with us and made that spoof, and they've been slipping it in between music videos without any introduction, which I think is kind of fun. Here's the reality. The price of human beings across the last 4,000 years in today's money has averaged about 40,000 dollars. Capital purchase items. You can see that the lines cross when the population explodes.
Kevin Bales: Ok, v-ați dat seama. E o glumă. Deși mi-a plăcut să mă uit, rămâi surprins până te prinzi. MTV Europa a lucrat cu noi și a făcut acest pamflet. Și l-au difuzat între videoclipuri, fără nicio introducere, ceea ce cred că e amuzant. Iată realitatea. În ultimii 40.000 de ani, prețul ființei umane, în banii de azi, a fost în medie de 40.000 de dolari. Articole pentru cumpărarea de capital. Puteți vedea că liniile se intersectează când populația explodează.
The average price of a human being today, around the world, is about 90 dollars. They are more expensive in places like North America. Slaves cost between 3,000 to 8,000 dollars in North America, but I could take you places in India or Nepal where human beings can be acquired for five or 10 dollars. They key here is that people have ceased to be that capital purchase item and become like Styrofoam cups. You buy them cheaply, you use them, you crumple them up, and then when you're done with them you just throw them away.
Prețul mediu pentru o ființă umană azi în lume, este de 90 dolari. Sclavii sunt mai scumpi în locuri precum America de Nord. Ei costă între 3.000 și 8.000 de dolari în America de Nord. Dar aș putea să vă duc în locuri din India sau Nepal unde ființele umane sunt cumpărate cu 5 sau 10 dolari. Punctul important este că oamenii au încetat să mai fie articole pentru capital și au devenit precum paharele de unică folosință. Îi cumperi ieftin. Îi folosești. Îi mototolești. Și când ai terminat cu ei, pur și simplu îi arunci.
These young boys are in Nepal. They are basically the transport system on a quarry run by a slaveholder. There are no roads there, so they carry loads of stone on their backs, often of their own weight, up and down the Himalaya Mountains. One of their mothers said to us, "You know, we can't survive here, but we can't even seem to die either." It's a horrible situation. And if there is anything that makes me feel very positive about this, it's that there are also -- in addition to young men like this who are still enslaved -- there are ex-slaves who are now working to free others. Or, we say, Frederick Douglass is in the house.
Acesți tineri sunt din Nepal. Ei constituie sistemul de transport într-o carieră deținută de un posesor de sclavi. Acolo nu există drumuri. Așa că ei cară grămezi de pietre cu spatele, adesea pietrele cântăresc cât ei, urcând și coborând munții Himalaya. Una dintre mamele lor ne-a spus: ”Știți, nu putem supraviețui aici, dar se pare că nici nu putem muri.” E o situație oribilă. Și dacă e ceva care mă face să mă simt bine, e faptul că acolo există, de asemenea, pe lângă bărbați tineri precum aceștia, care sunt încă sclavi, există și foști sclavi care încearcă acum să îi elibereze pe alții. Noi spunem că Frederick Douglass e în acțiune.
I don't know if you've ever had a daydream about, "Wow. What would it be like to meet Harriet Tubman? What would it be like to meet Frederick Douglass?" I've got to say, one of the most exciting parts about my job is that I get to, and I want to introduce you to one of those. His name is James Kofi Annan. He was a slave child in Ghana enslaved in the fishing industry, and he now, after escape and building a new life, has formed an organization that we work closely with to go back and get people out of slavery. This is not James, this is one of the kids that he works with.
Nu știu dacă ați visat vreodată despre, uau, cum ar fi să o întâlniți pe Harriet Tubman? Cum ar fi să îl întâlniți pe Frederick Douglass? Mărturisesc, unul dintre cele mai interesante aspecte ale meseriei mele este că îi pot întâlni. Și vreau să vă fac cunoștință cu unul dintre ei. Numele lui e James Kofi Annan. A fost un copil-sclav în Ghana, sclav în industria piscicolă. Acum, după ce a scăpat și și-a construit o nouă viață, a creat o organizație cu care colaborăm strâns pentru a scoate oamenii din sclavie. Aceste nu este James. E unul dintre copiii cu care lucrează.
James Kofi Annan (Video): He was hit with a paddle in the head. And this reminds me of my childhood when I used to work here.
Imagini: James Kofi Annan: El a fost lovit cu o vâslă, știți, în cap. Asta imi amintește de copilăria mea, când obișnuiam să lucrez acolo.
KB: James and our country director in Ghana, Emmanuel Otoo are now receiving regular death threats because the two of them managed to get convictions and imprisonment for three human traffickers for the very first time in Ghana for enslaving people, from the fishing industry, for enslaving children.
KB: James și coordonatorul de țară din Ghana, Emmanuel Oto primesc amenințări cu moartea pentru că cei doi au reușit să obțină condamnări pentru trei traficanți de ființe umane, o premieră în Ghana, pentru sclavie în industria piscicolă și pentru sclavie în rândul copiilor.
Now, everything I've been telling you, I admit, is pretty disheartening. But there is actually a very positive side to this, and that is this: The 27 million people who are in slavery today, that's a lot of people, but it's also the smallest fraction of the global population to ever be in slavery. And likewise, the 40 billion dollars that they generate into the global economy each year is the tiniest proportion of the global economy to ever be represented by slave labor.
Tot ce v-am spus, recunosc, e destul de descurajator. Dar există și o parte pozitivă. Și anume, cei 27 de milioane de oameni care sunt sclavi azi, sunt mulți oameni, dar e și cel mai mic procent din populația globală care a intrat în sclavie. De asemenea, cei 40 de miliarde de dolari pe care îi aduc în economia globală în fiecare an este cel mai mic aport la economia globală reprezentată vreodată de muncă forțată.
Slavery, illegal in every country has been pushed to the edges of our global society. And in a way, without us even noticing, has ended up standing on the precipice of its own extinction, waiting for us to give it a big boot and knock it over. And get rid of it. And it can be done.
Sclavia, ilegală în toate țările a fost împinsă la marginile societății noastre globale. Și, într-un fel, fără să fi observat, a ajuns în pragul propriei dispariții, așteaptă să o împingem, să o terminăm, să scăpăm de ea. Și putem face asta.
Now, if we do that, if we put the resources and the focus to it, what does it actually cost to get people out of slavery? Well, first, before I even tell you the cost I've got to be absolutely clear. We do not buy people out of slavery. Buying people out of slavery is like paying a burglar to get your television back; it's abetting a crime. Liberation, however, costs some money.
Dacă o facem, dacă adunăm resursele și ne concentrăm, cât costă, de fapt, să scoatem oamenii din sclavie? În primul rând, înainte să vă spun costurile trebuie să fiu absolut clar. Nu cumpărăm oamenii din sclavie. A plăti pentru a scoate oamenii din sclavie e ca și cum a plăti un hoț să îți dea înapoi televizorul. E o instigare la infracțiune. Eliberarea, totuși, costă ceva bani.
Liberation, and more importantly all the work that comes after liberation. It's not an event, it's a process. It's about helping people to build lives of dignity, stability, economic autonomy, citizenship. Well, amazingly, in places like India where costs are very low, that family, that three-generation family that you see there who were in hereditary slavery -- so, that granddad there, was born a baby into slavery -- but the total cost, amortized across the rest of the work, was about 150 dollars to bring that family out of slavery and then take them through a two year process to build a stable life of citizenship and education.
Eliberarea, și mult mai important toată munca ce urmează, nu este un eveniment, e un proces. E vorba de a ajuta oamenii să-și construiască o viață demnă, stabilă, să aibă independență financiară, cetățenie. Ei bine, în mod uimitor, în locuri precum India, unde costurile sunt foarte mici, acea familie, acele trei generații pe care le vedeți acolo, au moștenit statutul de sclav, bunicul a fost născut în sclavie. Dar costurile totale, amortizate prin munca depusă erau de circa 150 de dolari pentru ca acea familie să iasă din sclavie și să intre într-un proces de doi ani pentru a avea o viață stabilă, cetățenie și educație.
A boy in Ghana rescued from fishing slavery, about 400 dollars. In the United States, North America, much more expensive. Legal costs, medical costs ... we understand that it's expensive here: about 30,000 dollars. But most of the people in the world in slavery live in those places where the costs are lowest. And in fact, the global average is about what it is for Ghana.
Un băiat din Ghana, salvat din sclavia piscicolă, cam 400 de dolari. În Statele Unite, America de Nord, e mai scump, cheltuieli juridice, medicale, înțelegem, aici costă mult, circa 30.000. Dar majoritatea sclavilor trăiesc în acele locuri unde sunt cele mai reduse costuri. Media globală este similară cu cea din Ghana.
And that means, when you multiply it up, the estimated cost of not just freedom but sustainable freedom for the entire 27 million people on the planet in slavery is something like 10.8 billion dollars -- what Americans spend on potato chips and pretzels, what Seattle is going to spend on its light rail system: usually the annual expenditure in this country on blue jeans, or in the last holiday period when we bought GameBoys and iPods and other tech gifts for people, we spent 10.8 billion dollars. Intel's fourth quarter earnings: 10.8 billion.
Asta înseamnă, când înmulțești cu costul aproximat al, nu doar al libertății, ci al libertății durabile pentru toți cei 27 de milioane de sclavi de pe planetă, este de circa 10,8 miliarde de dolari, cât cheltuie americanii pe cipsuri și covrigi, cât va cheltui Seattle pe sistemul de șine ușoare, de obicei, cât se cheltuie în țara asta pe blugi, sau, în timpul ultimei vacanțe, cât am dat pe GameBoys și iPoduri sau alte cadouri electronice, am cheltuit 10,8 miliarde de dolari. Încasările la Intel pe 3 luni - 10,8 miliarde.
It's not a lot of money at the global level. In fact, it's peanuts. And the great thing about it is that it's not money down a hole, there is a freedom dividend. When you let people out of slavery to work for themselves, are they motivated? They take their kids out of the workplace, they build a school, they say, "We're going to have stuff we've never had before like three squares, medicine when we're sick, clothing when we're cold." They become consumers and producers and local economies begin to spiral up very rapidly.
Nu sunt mulți bani la nivel global, de fapt, sunt sume mici. Și cel mai important e că nu sunt bani irosiți, sunt dividende pentru libertate. Când scoți oameni din sclavie pentru a lucra pentru ei înșiși, sunt ei, oare, motivați? Își duc copiii departe de locul de muncă, construiesc o școală, și spun: ”Vom avea lucruri pe care nu le-am avut înainte, piețe, medicamente când suntem bolnavi, haine când ne e frig." Devin consumatori și producători și economiile locale încep să se dezvolte rapid.
That's important, all of that about how we rebuild sustainable freedom, because we'd never want to repeat what happened in this country in 1865. Four million people were lifted up out of slavery and then dumped. Dumped without political participation, decent education, any kind of real opportunity in terms of economic lives, and then sentenced to generations of violence and prejudice and discrimination. And America is still paying the price for the botched emancipation of 1865.
Asta e important, cum reconstruim libertatea durabilă, pentru că nu am vrea niciodată să repetăm ce s-a întâmplat în această țară în 1865. Patru milioane de oameni au fost scoși din sclavie și apoi abandonați, abandonați fără a participa la viața politică, fără o educație decentă, fără niciun fel de șanse reale de a avea o viață prosperă și condamnați pe mai multe generații să facă obiectul violențelor, prejudecăților și discriminării. America încă plătește prețul pentru emanciparea de mântuială din 1865.
We have made a commitment that we will never let people come out of slavery on our watch, and end up as second class citizens. It's just not going to happen. This is what liberation really looks like. Children rescued from slavery in the fishing industry in Ghana, reunited with their parents, and then taken with their parents back to their villages to rebuild their economic well-being so that they become slave-proof -- absolutely unenslaveable.
Ne-am luat un angajament că nu vom mai lasă niciodată oamenii să iasă din sclavie, cât timp veghem noi, și să ajungă cetățeni de mâna a doua. Pur și simplu nu se va întâmpla. Cam așa arată eliberarea. Copii salvați din industria piscicolă în Ghana, care și-au regăsit părinții, duși apoi, împreună cu părinții lor, către satele lor natale pentru a-și reconstrui siguranța economică pentru a deveni imuni la sclavie, absolut imuni.
Now, this woman lived in a village in Nepal. We'd been working there about a month. They had just begun to come out of a hereditary kind of slavery. They'd just begun to light up a little bit, open up a little bit. But when we went to speak with her, when we took this photograph, the slaveholders were still menacing us from the sidelines. They hadn't been really pushed back. I was frightened. We were frightened. We said to her, "Are you worried? Are you upset?"
Această femeie a trăit într-un sat din Nepal. Am lucrat acolo cam o lună. Tocmai începuseră să iasă dintr-un fel de sclavie moștenită. Tocmai începuseră să se descurce un pic, să se deschisă către lume. Dar când ne-am dus să vorbim cu ea, când i-am făcut această fotografie, posesorii de sclavi încă ne mai amenințau de pe margine. Nu fuseseră descurajați. Eram speriat. Eram speriați. I-am spus: ”Esți îngrijorată? Ești supărată?”
She said, "No, because we've got hope now. How could we not succeed," she said, "when people like you from the other side of the world are coming here to stand beside us?"
A răspuns: ”Nu, pentru că acum avem speranță. Nu putem să nu reușim,” a adăugat ea, ”când oameni ca voi, din cealaltă parte a lumii vin aici să ne ajute?”
Okay, we have to ask ourselves, are we willing to live in a world with slavery? If we don't take action, we just leave ourselves open to have someone else jerk the strings that tie us to slavery in the products we buy, and in our government policies. And yet, if there's one thing that every human being can agree on, I think it's that slavery should end.
Ok, trebuie să ne întrebăm: suntem dispuși să trăim într-o lume în care există sclavie? Dacă nu acționăm, devenim vulnerabili pentru ca altcineva să tragă sforile care ne fac sclavii produselor cumpărate, și ale politicilor guvernelor noastre. Și dacă există un lucru cu care putem fi cu toții de acord, cred că acela e că sclavia trebuie să ia sfârșit.
And if there is a fundamental violation of our human dignity that we would all say is horrific, it's slavery. And we've got to say, what good is all of our intellectual and political and economic power -- and I'm really thinking intellectual power in this room -- if we can't use it to bring slavery to an end? I think there is enough intellectual power in this room to bring slavery to an end. And you know what? If we can't do that, if we can't use our intellectual power to end slavery, there is one last question: Are we truly free? Okay, thank you so much. (Applause)
Și dacă există o încălcare fundamentală a demnității noastre umane despre care am spune cu toții că e groaznică, aceea e sclavia. Și trebuie să spunem, la ce ne folosește intelectul și puterea politică și economică, și mă refer la puterea intelectului din această sală, dacă nu le putem folosi pentru a pune capăt sclaviei? Cred că există suficientă putere intelectuală în sală pentru a opri sclavia. Și știți ce? Dacă nu putem să facem asta, dacă nu putem să ne folosim puterea intelectului ca să oprim sclavia, atunci rămâne o ultimă întrebare: suntem cu adevărat liberi? Ok, vă mulțumesc. (Aplauze)