Знаете ли, за мен интересът към съвременните форми на робство започна с една листовка, която взех в Лондон. Беше в началото на 90-те, а аз бях на обществено събитие. Видях тази листовка - в нея пишеше: "В света днес има милиони роби." А аз си помислих: "Няма начин, няма начин." И ще си призная, че проявих надменност. Защото също, да ви призная, си помислих - как може да съм горещ млад пълноправен преподавател, който преподава човешки права, и да не знам това, така че не може да е вярно.
You know for me, the interest in contemporary forms of slavery started with a leaflet that I picked up in London. It was the early '90s, and I was at a public event. I saw this leaflet and it said, "There are millions of slaves in the world today." And I thought, "No way, no way." And I'm going to admit to hubris. Because I also, I'm going to admit to you, I also thought, "How can I be like a hot-shot young full professor who teaches human rights and not know this? So it can't be true."
Е, ако преподаваш, ако се прекланяш в храма на учението, не се присмивай на боговете. Защото те ще те вземат, ще те изпълнят с любопитство и копнеж и ще те тласкат, ще те тласкат със страст да променяш нещата. Захванах се да направя литературен преглед. 3000 статии с ключовата дума "робство". Две се оказаха за съвременността... само две. Всички останали бяха исторически. Бяха дело на пресата и бяха изпълнени с възмущение. Бяха пълни с предположения. Бяха анекдотични. Никаква солидна информация.
Well, if you teach, if you worship in the temple of learning, do not mock the gods, because they will take you, fill you with curiosity and desire, and drive you. Drive you with a passion to change things. I went out and did a lit review, 3,000 articles on the key word "slavery." Two turned out to be about contemporary -- only two. All the rest were historical. They were press pieces and they were full of outrage, they were full of speculation, they were anecdotal -- no solid information.
Затова започнах свой собствен изследователски проект. Ходих в пет страни по света. Гледах роби. Срещнах се с робовладелци. И се вгледах много дълбоко в бизнесите, основани върху робство. Защото това е икономическо престъпление. Хората не заробват други хора, за да се отнасят жестоко към тях. Правят го, за да получат печалба. И трябва да ви кажа - онова, което открих по света, на четири различни континента, беше потискащо познато. Ето така. Земеделски работници в Африка, удряни с камшици и пребивани, ни показват как са ги били по полетата, преди да избягат от робство и да се срещнат с нашия филмов екип. Беше потресаващо.
So, I began to do a research project of my own. I went to five countries around the world. I looked at slaves. I met slaveholders, and I looked very deeply into slave-based businesses because this is an economic crime. People do not enslave people to be mean to them. They do it to make a profit. And I've got to tell you, what I found out in the world in four different continents, was depressingly familiar. Like this: Agricultural workers in Africa, whipped and beaten, showing us how they were beaten in the fields before they escaped from slavery and met up with our film crew. It was mind-blowing.
И искам да съм много ясен. Говоря за истинско робство. Не става дума за скапани бракове. Не става дума за скапана работа. Става дума за хора, които не могат да си тръгнат, хора, принудени да работят без заплащане, хора, които действат 24 часа, 7 дни в седмицата под заплаха от насилие и не им плащат. Това е истинско робство, точно по същия начин, по който би било разпознато робството по време на цялата човешка история.
And I want to be very clear. I'm talking about real slavery. This is not about lousy marriages, this is not about jobs that suck. This is about people who can not walk away, people who are forced to work without pay, people who are operating 24/7 under a threat of violence and have no pay. It's real slavery in exactly the same way that slavery would be recognized throughout all of human history.
А къде е това? Е, на тази карта в червеникавите, жълтеникави цветове са местата с най-висока плътност на робство. Но всъщност онзи синкав цвят са страните, в които не може да се открият никакви случаи на робство. И може да забележите, че само в Исландия и Гренландия не могат да се открият никакви случаи на заробване от целия свят.
Now, where is it? Well, this map in the sort of redder, yellower colors are the places with the highest densities of slavery. But in fact that kind of bluey color are the countries where we can't find any cases of slavery. And you might notice that it's only Iceland and Greenland where we can't find any cases of enslavement around the world.
Също така се интересуваме особено много и разглеждаме много внимателно места, където се използват роби, за да извършват екстремно унищожение на околната среда. По целия свят се използват роби, за да унищожават околната среда, да секат дървета в Амазония, да унищожават горски райони в Западна Африка, да копаят и разпръскват живак наоколо на места като Гана и Конго, да унищожават крайбрежните екосистеми в Южна Азия. Това е доста стесняваща се връзка между това, което се случва с околната среда и това, което се случва с човешките права.
We're also particularly interested and looking very carefully at places where slaves are being used to perpetrate extreme environmental destruction. Around the world, slaves are used to destroy the environment, cutting down trees in the Amazon; destroying forest areas in West Africa; mining and spreading mercury around in places like Ghana and the Congo; destroying the coastal ecosystems in South Asia. It's a pretty harrowing linkage between what's happening to our environment and what's happening to our human rights.
А как, за бога, сме стигнали до такова положение, при което има 27 милиона души в робство през 2010 година? Това е двойно повече от броя излезли от Африка през цялата трансатлантическа търговия с роби. Е, има натрупване на тези фактори. Те не са причинни, а всъщност поддържащи фактори. Първият ни е познат на всички: експлозията на население, светът преминава от два милиарда души до почти седем милиарда души през последните 50 години. Многобройността не те прави роб. А повишената уязвимост на много голям брой хора в развиващия се свят, причинена от граждански войни, етнически конфликти, клептократични правителства, болести и какво ли не.
Now, how on Earth did we get to a situation like this, where we have 27 million people in slavery in the year 2010? That's double the number that came out of Africa in the entire transatlantic slave trade. Well, it builds up with these factors. They are not causal, they are actually supporting factors. One we all know about, the population explosion: the world goes from two billion people to almost seven billion people in the last 50 years. Being numerous does not make you a slave. Add in the increased vulnerability of very large numbers of people in the developing world, caused by civil wars, ethnic conflicts, kleptocratic governments, disease ... you name it, you know it.
Разбираме как става това. В някои страни всички тези неща се случват наведнъж, както в Сиера Леоне преди няколко години. И изтласкват огромни части, всъщност, около един милиард души в света, както знаем, да живеят на ръба, да живеят в ситуации, при които нямат никаква възможност и обикновено дори са бедстващи. Но това също не те прави роб. Онова, което превръща едно бедстващо и уязвимо лице в роб е отсъствието на законово управление. Ако законовото управление е стабилно то закриля бедните и закриля уязвимите. Но ако се прокрадва корупция и хората нямат възможността да имат тази закрила от законовото управление, тогава, ако може да се използва насилие, ако може да се използва насилие безнаказано, може да се протегнеш и да заробиш уязвимите в робство.
We understand how that works. In some countries all of those things happen at once, like Sierra Leone a few years ago, and push enormous parts ... about a billion people in the world, in fact, as we know, live on the edge, live in situations where they don't have any opportunity and are usually even destitute. But that doesn't make you a slave either. What it takes to turn a person who is destitute and vulnerable into a slave, is the absence of the rule of law. If the rule of law is sound, it protects the poor and it protects the vulnerable. But if corruption creeps in and people don't have the opportunity to have that protection of the rule of law, then if you can use violence, if you can use violence with impunity, you can reach out and harvest the vulnerable into slavery.
Е, точно това се е случвало по света. Макар че за много хора начинът, по който попадат в робство днес, хората, които встъпват в робство днес обикновено не са отвличани или удряни по главата. Те попадат в робство, защото някой им е задал един въпрос.
Well, that is precisely what has happened around the world. Though, for a lot of people, the people who step into slavery today don't usually get kidnapped or knocked over the head. They come into slavery because someone has asked them this question.
По целия свят ми разказват почти една и съща история. Хората казват: "Бях си вкъщи, някой дойде в нашето село, изправи се в каросерията на един камион и каза: "Имам работни места, кой има нужда от работа?" И те правели точно онова, което вие или аз бихме направили в същата ситуация. Казвали: "Оня тип изглеждаше странно. Имах подозрения. Но децата ми бяха гладни. Имахме нужда от лекарства. Знаех, че трябва да направя всичко възможно, за да спечеля малко пари и да издържам хората, които са ми скъпи." Качват се в камиона. Тръгват с човека, който ги набира. 10 мили, 100 мили, по-късно 1000 мили, оказват се на мръсна, опасна, унизителна работа. Понасят я известно време, но когато се опитат да напуснат, бум - чукът пада и откриват, че са заробени.
All around the world I've been told an almost identical story. People say, "I was home, someone came into our village, they stood up in the back of a truck, they said, 'I've got jobs, who needs a job?'" And they did exactly what you or I would do in the same situation. They said, "That guy looked sketchy. I was suspicious, but my children were hungry. We needed medicine. I knew I had to do anything I could to earn some money to support the people I care about." They climb into the back of the truck. They go off with the person who recruits them. Ten miles, 100 miles, 1,000 miles later, they find themselves in dirty, dangerous, demeaning work. They take it for a little while, but when they try to leave, bang!, the hammer comes down, and they discover they're enslaved.
Този вид робство, отново, е до голяма степен онова, което е било робството през цялата човешка история. Но има нещо, което е особено забележително и ново в робството днес и това е пълният срив в цената на човешките същества. Скъпи в миналото, на безценица сега, дори бизнес програмите са започнали да се захващат за това. Само искам да споделя с вас един кратък клип.
Now, that kind of slavery is, again, pretty much what slavery has been all through human history. But there is one thing that is particularly remarkable and novel about slavery today, and that is a complete collapse in the price of human beings -- expensive in the past, dirt cheap now. Even the business programs have started picking up on this. I just want to share a little clip for you.
Видео: Жена: Окей, тук както винаги е гарантирана оживена дискусия, докато минаваме на макро ниво и говорим за стоки. Продължаваме тук, в студиото, с нашия гост Майкъл О'Донъхю, ръководител на стоков отдел в капиталово управление "Четири континента". Тук е също и Брент Лоусън от "Лоусън Фриск Секюритис".
Daphne: OK. Llively discussion guaranteed here, as always, as we get macro and talk commodities. Continuing here in the studio with our guest Michael O'Donohue, head of commodities at Four Continents Capital Management. And we're also joined by Brent Lawson from Lawson Frisk Securities.
Брент Лоусън: Радвам се, че съм тук.
Brent Lawson: Happy to be here.
Жена: Радваме се, че си с нас, Брент. А сега, господа, Брент, къде отиват парите ви тази година?
D: Good to have you with us, Brent. Now, gentlemen ... Brent, where is your money going this year?
БЛ: Ами, Дафни, напоследък газът и петролът намаляват и хвърляме мрежата си малко по-нашироко. Наистина много харесваме историята на човешкото същество. Ако се разгледа дългосрочна графика, цените са исторически ниски, и все пак глобалното търсене за принудителна работна ръка все още е наистина силно. Така че това е сценарий, върху който смятаме, че трябва да капитализираме.
BL: Well Daphne, we've been going short on gas and oil recently and casting our net just a little bit wider. We really like the human being story a lot. If you look at a long-term chart, prices are at historical lows and yet global demand for forced labor is still real strong. So, that's a scenario that we think we should be capitalizing on.
Д.: Майкъл, а какъв е твоят поглед върху историята с хората? Интересувате ли се?
D: Michael, what's your take on the people story? Are you interested?
Майкъл О'Донъхю: О, определено. Най-голямото предимство на недоброволния труд като актив е безкрайното предлагане. Няма опасност да ни се свършат хората. Това го няма при никоя друга стока.
Michael O'Donoghue: Oh definitely. Non-voluntary labor's greatest advantage as an asset is the endless supply. We're not about to run out of people. No other commodity has that.
БЛ: Дафни, мога ли да привлека вниманието ти към нещо, че системата за лично равенство души наоколо. А това ми казва, че пазарът е на път да експлодира. Африканци и индийци, както обикновено, южноамериканци и особено източноевропейци са в списъка ни за покупки.
BL: Daphne, if I may draw your attention to one thing. That is that private equity has been sniffing around, and that tells me that this market is about to explode. Africans and Indians, as usual, South Americans, and Eastern Europeans in particular are on our buy list.
Д: Интересно. Майкъл, в крайна сметка какво препоръчвате?
D: Interesting. Micheal, bottom line, what do you recommend?
МО: Препоръчваме на клиентите си стратегия за купуване и задържане. Няма нужда да се играе на пазара. Там навън има много уязвими хора. Много е вълнуващо.
MO: We're recommending to our clients a buy and hold strategy. There's no need to play the market. There's a lot of vulnerable people out there. It's very exciting.
Д: Вълнуващо, наистина. Много благодаря, господа.
D: Exciting stuff indeed. Gentlemen, thank you very much.
Кевин Бейлс: Така, сетихте се. Това е пародия. Макар че ми хареса да ви гледам как отваряте уста все по-широко и по-широко, докато го схванете. Ем Ти Ви Европа работиха с нас и направиха тази пародия. И я вмъкват между музикалните видеоклипове без никакво въведение, което според мен е някак забавно. Ето я реалността. Цената на едно човешко същество през последните 40 000 години в днешни пари е била средно около 40 000 долара. Стоки закупувани с капитал. Виждате, че линиите се пресичат, когато населението експлодира.
Kevin Bales: Okay, you figured it out. That's a spoof. Though I enjoyed watching your jaws drop, drop, drop, until you got it. MTV Europe worked with us and made that spoof, and they've been slipping it in between music videos without any introduction, which I think is kind of fun. Here's the reality. The price of human beings across the last 4,000 years in today's money has averaged about 40,000 dollars. Capital purchase items. You can see that the lines cross when the population explodes.
Средната цена на едно човешко същество днес, по света, е около 90 долара. По-скъпи са на места като Северна Америка. Робите в Северна Америка струват между 3000 и 8000 долара. Но бих могъл да ви заведа на места като Индия или Непал, където може да се придобият човешки същества за 5 или 10 долара. Ключът тук е, че хората са престанали да бъдат такива артикули за купуване с капитал и са станали като чашите за еднократна употреба. Купуваш ги евтино. Използваш ги. Мачкаш ги. А после, щом приключиш с тях, просто ги изхвърляш.
The average price of a human being today, around the world, is about 90 dollars. They are more expensive in places like North America. Slaves cost between 3,000 to 8,000 dollars in North America, but I could take you places in India or Nepal where human beings can be acquired for five or 10 dollars. They key here is that people have ceased to be that capital purchase item and become like Styrofoam cups. You buy them cheaply, you use them, you crumple them up, and then when you're done with them you just throw them away.
Тези млади момчета са в Непал. Те по същество са транспортната система на една каменоломна, управлявана от робовладелец. Там няма пътища. Затова те носят товари камък на гърбовете си, често колкото собственото им тегло, нагоре-надолу из Хималаите. Майката на едно от тях ни каза: "Знаете ли, не можем да оцелеем тук, но като че ли не можем дори и да умрем." Ужасяваща ситуация. И ако има нещо, което ме кара да се чувствам много позитивно в това отношение, то е, че в добавка към такива млади мъже, които все още са заробени, има също и бивши роби, които сега работят, за да освобождават други. Или, да кажем, Фредерик Дъглас е в къщата.
These young boys are in Nepal. They are basically the transport system on a quarry run by a slaveholder. There are no roads there, so they carry loads of stone on their backs, often of their own weight, up and down the Himalaya Mountains. One of their mothers said to us, "You know, we can't survive here, but we can't even seem to die either." It's a horrible situation. And if there is anything that makes me feel very positive about this, it's that there are also -- in addition to young men like this who are still enslaved -- there are ex-slaves who are now working to free others. Or, we say, Frederick Douglass is in the house.
Не знам дали някога сте имали сън в будно състояние за това - уау, какво би било да се запознаеш с Хариет Тъбман? Какво би било да се запознаеш с Фредерик Дъглас? Трябва да кажа, че една от най-вълнуващите части от работата ми е, че имам тази възможност. И искам да ви представя на един от тях. Казва се Джеймс Кофи Анан. Бил е дете-роб в Гана, заробен в риболовната индустрия. А сега, след като избягал и изградил нов живот, е формирал една организация, с която работим в тясно сътрудничество, за да се връща и да спасява хора от робство. Това не е Джеймс. Това е едно от децата, с които той работи.
I don't know if you've ever had a daydream about, "Wow. What would it be like to meet Harriet Tubman? What would it be like to meet Frederick Douglass?" I've got to say, one of the most exciting parts about my job is that I get to, and I want to introduce you to one of those. His name is James Kofi Annan. He was a slave child in Ghana enslaved in the fishing industry, and he now, after escape and building a new life, has formed an organization that we work closely with to go back and get people out of slavery. This is not James, this is one of the kids that he works with.
Видео: Джеймс Кофи Анан: Знаете ли, бил ударен с лопата по главата. А това ми припомня за моето детство, когато работех тук.
James Kofi Annan (Video): He was hit with a paddle in the head. And this reminds me of my childhood when I used to work here.
КБ: Джеймс и нашият местен директор в Гана, Емануел Ото сега получават редовни смъртни заплахи, защото двамата са успели да получат присъди и затвор за трима трафиканти на хора за пръв път в Гана за заробване на хора в риболовната индустрия, за заробване на деца.
KB: James and our country director in Ghana, Emmanuel Otoo are now receiving regular death threats because the two of them managed to get convictions and imprisonment for three human traffickers for the very first time in Ghana for enslaving people, from the fishing industry, for enslaving children.
Признавам, че всичко, което ви разказвам е много обезсърчително. Но всъщност това има една много позитивна страна. И тя е, че 27-те милиона души, които са в робство днес, това са много хора, но са също най-малката част от глобалното население, била някога в робство. Също така 40-те милиарда долара, които те генерират в глобалната икономика всяка година е най-малката пропорция от глобалната икономика, представлявана някога от робски труд.
Now, everything I've been telling you, I admit, is pretty disheartening. But there is actually a very positive side to this, and that is this: The 27 million people who are in slavery today, that's a lot of people, but it's also the smallest fraction of the global population to ever be in slavery. And likewise, the 40 billion dollars that they generate into the global economy each year is the tiniest proportion of the global economy to ever be represented by slave labor.
Робството, незаконно във всяка страна, е било изтласкано към ръбовете на глобалното ни общество. И по някакъв начин, без дори да забележим, в крайна сметка стои на ръба на пропастта на собственото си изчезване, в очакване да вдигнем голям ботуш, да го прекатурим и да се отървем от него. Може да се направи.
Slavery, illegal in every country has been pushed to the edges of our global society. And in a way, without us even noticing, has ended up standing on the precipice of its own extinction, waiting for us to give it a big boot and knock it over. And get rid of it. And it can be done.
Ако направим това, ако вложим ресурсите и се съсредоточим върху това, каква е всъщност цената да се спасят хората от робство? Е, първо, преди дори да ви кажа цената, трябва да съм абсолютно ясен. Не откупуваме хора от робство. Откупуването на хора от робство е като да платиш на крадец, за да ти върне телевизора. Това е подбуждане към престъпление. Освобождението обаче струва пари.
Now, if we do that, if we put the resources and the focus to it, what does it actually cost to get people out of slavery? Well, first, before I even tell you the cost I've got to be absolutely clear. We do not buy people out of slavery. Buying people out of slavery is like paying a burglar to get your television back; it's abetting a crime. Liberation, however, costs some money.
Освобождението, и още по-важно цялата работа, която идва след освобождението. То не е събитие, то е процес. Става дума за това да се помага на хората да изградят достоен живот, стабилност, икономическа автономност, гражданство. Е, изумително е, че на места като Индия, където разходите са много ниски, че семейството, семейството от три поколения, което виждате там, които са били в потомствено робство, значи, онзи дядо там бил роден, като бебе, в робство. Но общата цена, амортизирана през останалата част от работата беше около 150 долара, за да се извади това семейство от робство, а после да се преведат през двегодишен процес на изграждане на стабилен живот с гражданство и образование.
Liberation, and more importantly all the work that comes after liberation. It's not an event, it's a process. It's about helping people to build lives of dignity, stability, economic autonomy, citizenship. Well, amazingly, in places like India where costs are very low, that family, that three-generation family that you see there who were in hereditary slavery -- so, that granddad there, was born a baby into slavery -- but the total cost, amortized across the rest of the work, was about 150 dollars to bring that family out of slavery and then take them through a two year process to build a stable life of citizenship and education.
Едно момче в Гана, спасено от рибарско робство - около 400 долара. В Съединените щати, Северна Америка, много по-скъпо - правни разходи, медицински разходи, разбираме това, тук е скъпо, около 30 000. Но повечето хора в робство в света живеят на онези места, където разходите са най-ниски. И всъщност средната глобална стойност е приблизително като онази за Гана.
A boy in Ghana rescued from fishing slavery, about 400 dollars. In the United States, North America, much more expensive. Legal costs, medical costs ... we understand that it's expensive here: about 30,000 dollars. But most of the people in the world in slavery live in those places where the costs are lowest. And in fact, the global average is about what it is for Ghana.
А това означава, като се умножи по усреднената стойност не само на свободата, но на устойчивата свобода за всичките 27 милиона души на планетата в робство е нещо като 10,8 милиарда долара, колкото американците харчат за чипс и солети, колкото Сиатъл ще похарчи за лекорелсовата си система, обичайните годишни разноски в тази страна за джинси, или през последния ваканционен сезон, когато сме купували "Гейм Бой", Ipod-и и други технологични подаръци за хората, сме похарчили 10,8 милиарда долара. Печалбите на "Интел" за четвъртото тримесечие - 10,8 милиарда.
And that means, when you multiply it up, the estimated cost of not just freedom but sustainable freedom for the entire 27 million people on the planet in slavery is something like 10.8 billion dollars -- what Americans spend on potato chips and pretzels, what Seattle is going to spend on its light rail system: usually the annual expenditure in this country on blue jeans, or in the last holiday period when we bought GameBoys and iPods and other tech gifts for people, we spent 10.8 billion dollars. Intel's fourth quarter earnings: 10.8 billion.
Не са много пари на глобално ниво, всъщност е нищо работа. А страхотното в това е, че не са пари, хвърлени на вятъра, има дивидент от свободата. Когато освободиш хора от робство, за да работят за самите себе си, мотивирани ли са те? Извеждат децата си от работното място, построяват училище, казват: "Ще имаме неща, които никога не сме имали преди, като три квадрата, лекарство, когато сме болни, дрехи, когато ни е студено. Стават консуматори и производители и местните икономики започват да се движат нагоре в много бърза спирала.
It's not a lot of money at the global level. In fact, it's peanuts. And the great thing about it is that it's not money down a hole, there is a freedom dividend. When you let people out of slavery to work for themselves, are they motivated? They take their kids out of the workplace, they build a school, they say, "We're going to have stuff we've never had before like three squares, medicine when we're sick, clothing when we're cold." They become consumers and producers and local economies begin to spiral up very rapidly.
Това е важно - всичко за това как изграждаме отново устойчива свобода, защото никога не бихме искали да повторим онова, което се е случило в тази страна през 1865 г. Четири милиона души били извадени от робство, а после изоставени, изоставени без политическо участие, сносно образование, какъвто и да било вид реална възможност с оглед на икономически живот и осъдени на поколения насилие, предразсъдъци и дискриминация. И Америка все още плаща цената за нескопосното освобождаване от 1865-а.
That's important, all of that about how we rebuild sustainable freedom, because we'd never want to repeat what happened in this country in 1865. Four million people were lifted up out of slavery and then dumped. Dumped without political participation, decent education, any kind of real opportunity in terms of economic lives, and then sentenced to generations of violence and prejudice and discrimination. And America is still paying the price for the botched emancipation of 1865.
Поели сме ангажимент, че никога няма да оставяме хора да излизат от робство под наше наблюдение и в крайна сметка да се окажат граждани от втора класа. Това просто няма да се случи. Ето как всъщност изглежда освобождението. Деца, спасени от робство в рибната индустрия в Гана, събрани отново с родителите си, а после заведени заедно с родителите си обратно в селата им, за да изградят отново икономическото си добруване, за да станат робоустойчиви, абсолютно незаробваеми.
We have made a commitment that we will never let people come out of slavery on our watch, and end up as second class citizens. It's just not going to happen. This is what liberation really looks like. Children rescued from slavery in the fishing industry in Ghana, reunited with their parents, and then taken with their parents back to their villages to rebuild their economic well-being so that they become slave-proof -- absolutely unenslaveable.
Тази жена живееше в едно село в Непал. Работехме там от около месец. Тъкмо бяха започнали да излизат от един унаследен вид робство. Тъкмо бяха започнали да се просвещават малко, да стават малко по-отворени. Но когато отидохме да говорим с нея, когато направихме тази снимка, робовладелците още ни заплашваха отстрани. Всъщност не бяха отблъснати. Бях изплашен. Бяхме изплашени. Попитахме я: "Притеснена ли си? Разстроена ли си?"
Now, this woman lived in a village in Nepal. We'd been working there about a month. They had just begun to come out of a hereditary kind of slavery. They'd just begun to light up a little bit, open up a little bit. But when we went to speak with her, when we took this photograph, the slaveholders were still menacing us from the sidelines. They hadn't been really pushed back. I was frightened. We were frightened. We said to her, "Are you worried? Are you upset?"
Тя отвърна: "Не, защото сега имам надежда. Как бихме могли да не успеем - каза тя, - щом хора като вас, от другата страна на света идват тук, за да застанат до нас?"
She said, "No, because we've got hope now. How could we not succeed," she said, "when people like you from the other side of the world are coming here to stand beside us?"
Така, трябва да се запитаме, желаем ли да живеем в свят с робство? Ако не предприемем действие, просто се оставяме отворени някой друг да дърпа струните, които ни привързват към робството в продуктите, които купуваме, и в правителствените ни политики. И все пак, ако има нещо, с което всяко човешко същество може да се съгласи, мисля то е, че робството трябва да приключи.
Okay, we have to ask ourselves, are we willing to live in a world with slavery? If we don't take action, we just leave ourselves open to have someone else jerk the strings that tie us to slavery in the products we buy, and in our government policies. And yet, if there's one thing that every human being can agree on, I think it's that slavery should end.
А ако има фундаментално нарушение на човешкото ни достойнство, за което всички бихме казали, че е ужасяващо, това е робството. И трябва да кажем, каква полза от интелектуалната ни, политическа и икономическа мощ, а наистина мисля за интелектуална мощ в тази зала, ако не можем да я използваме, за да сложим край на робството? Мисля, че в тази зала има достатъчно интелектуална мощ, за да се сложи край на робството. И знаете ли какво? Ако не можем да сторим това, ако не можем да използваме интелектуалната си мощ, за да сложим край на робството, има един последен въпрос: наистина ли сме свободни? Така, благодаря ви много. (Аплодисменти)
And if there is a fundamental violation of our human dignity that we would all say is horrific, it's slavery. And we've got to say, what good is all of our intellectual and political and economic power -- and I'm really thinking intellectual power in this room -- if we can't use it to bring slavery to an end? I think there is enough intellectual power in this room to bring slavery to an end. And you know what? If we can't do that, if we can't use our intellectual power to end slavery, there is one last question: Are we truly free? Okay, thank you so much. (Applause)