Έχω να κάνω μια ομολογία, αλλά θέλω πρώτα εσείς, να μου εξομολογηθείτε κάτι. Θέλω απλά να σηκώσετε το χέρι σας αν, τον τελευταίο χρόνο,
I have a confession to make. But first, I want you to make a little confession to me. In the past year, I want you to just raise your hand
είχατε σχετικά λίγο άγχος. Κάποιος;
if you've experienced relatively little stress. Anyone?
Μέτρια επίπεδα άγχους;
How about a moderate amount of stress?
Ποιος είχε πολύ άγχος πρόσφατα; Ναι. Κι εγώ.
Who has experienced a lot of stress? Yeah. Me too.
Μα, δεν είναι αυτή η ομολογία μου. Η ομολογία μου είναι η εξής: Είμαι Ψυχολόγος Υγείας και η αποστολή μου είναι να βοηθώ ανθρώπους να είναι πιο χαρούμενοι και υγιείς. Φοβάμαι όμως πως κάτι που διδάσκω τα τελευταία 10 χρόνια, κάνει περισσότερο κακό παρά καλό, και αφορά το άγχος. Εδώ και χρόνια, λέω στους ανθρώπους πως το άγχος τους αρρωσταίνει. Αυξάνει τον κίνδυνο για οτιδήποτε, από κοινό κρυολόγημα μέχρι καρδιαγγειακά νοσήματα. Βασικά, έκανα το άγχος εχθρό. Αλλά έχω αλλάξει γνώμη για το άγχος και σήμερα θέλω ν' αλλάξω τη δική σας.
But that is not my confession. My confession is this: I am a health psychologist, and my mission is to help people be happier and healthier. But I fear that something I've been teaching for the last 10 years is doing more harm than good, and it has to do with stress. For years I've been telling people, stress makes you sick. It increases the risk of everything from the common cold to cardiovascular disease. Basically, I've turned stress into the enemy. But I have changed my mind about stress, and today, I want to change yours.
Ας αρχίσω με τη μελέτη που με έκανε ν' αναθεωρήσω όλη μου την προσέγγιση στο άγχος. Αυτή η μελέτη παρακολούθησε 30.000 ενήλικες στις ΗΠΑ επί 7 χρόνια και άρχισαν ρωτώντας ανθρώπους: «Πόσο άγχος είχατε το τελευταίο έτος;» Επίσης ρώτησαν: «Πιστεύετε ότι το άγχος είναι βλαβερό για την υγεία σας;» Μετά χρησιμοποίησαν το ληξιαρχικό μητρώο θανάτων για να βρουν ποιος πέθανε.
Let me start with the study that made me rethink my whole approach to stress. This study tracked 30,000 adults in the United States for eight years, and they started by asking people, "How much stress have you experienced in the last year?" They also asked, "Do you believe that stress is harmful for your health?" And then they used public death records to find out who died. (Laughter)
(Γέλια)
Καλά. Πρώτα, τα άσχημα νέα. Άνθρωποι που είχαν πολύ άγχος τον προηγούμενο χρόνο είχαν 43% αυξημένο κίνδυνο να πεθάνουν. Αυτό όμως ήταν αληθινό μόνο για όσους πίστευαν ταυτόχρονα πως το άγχος είναι βλαβερό για την υγεία τους. (Γέλια) Όσοι είχαν πολύ άγχος αλλά δεν έβλεπαν το άγχος ως βλαβερό δεν είχαν περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν. Είχαν τις λιγότερες πιθανότητες να πεθάνουν απ' οποιονδήποτε στην έρευνα, συμπεριλαμβανομένων όσων είχαν σχετικά λίγο άγχος.
Okay. Some bad news first. People who experienced a lot of stress in the previous year had a 43 percent increased risk of dying. But that was only true for the people who also believed that stress is harmful for your health. (Laughter) People who experienced a lot of stress but did not view stress as harmful were no more likely to die. In fact, they had the lowest risk of dying of anyone in the study, including people who had relatively little stress.
Οι ερευνητές υπολόγησαν πως την οκταετία που παρακολουθούσαν τους θανάτους, 182.000 Αμερικανοί πέθαναν πρόωρα, όχι από άγχος αλλά απ' την πεποίθηση ότι το άγχος τους κάνει κακό. (Γέλια)
Now the researchers estimated that over the eight years they were tracking deaths, 182,000 Americans died prematurely, not from stress, but from the belief that stress is bad for you.
Αυτό σημαίνει περισσότερους από 20.000 θανάτους το έτος. Αν αυτός ο υπολογισμός είναι σωστός θα έκανε την πεποίθηση ότι το άγχος σου κάνει κακό την 15η μεγαλύτερη αιτία θανάτου στις ΗΠΑ τον προηγούμενο χρόνο, σκοτώνοντας περισσότερους ανθρώπους απ' τον καρκίνο του δέρματος το HIV/Έιτζ και την ανθρωποκτονία.
(Laughter) That is over 20,000 deaths a year. Now, if that estimate is correct, that would make believing stress is bad for you the 15th largest cause of death in the United States last year, killing more people than skin cancer, HIV/AIDS and homicide.
(Γέλια)
(Laughter)
Μπορείτε να δείτε γιατί αυτή η έρευνα με φρίκαρε. Ξόδευα πολλή ενέργεια να λέω στους ανθρώπους πως το άγχος είναι κακό για την υγεία τους.
You can see why this study freaked me out. Here I've been spending so much energy telling people stress is bad for your health.
Αυτή η έρευνα μ' έκανε ν' αναρωτηθώ: Μπορεί ο τρόπος που σκέπτεστε για το άγχος να σας κάνει πιο υγιείς; Η επιστήμη λέει ναι! Όταν αλλάζεις γνώμη για το άγχος, μπορείς ν' αλλάξεις την αντίδραση του σώματός σου στο άγχος.
So this study got me wondering: Can changing how you think about stress make you healthier? And here the science says yes. When you change your mind about stress, you can change your body's response to stress.
Για να εξηγήσω πώς λειτουργεί αυτό, θέλω να προσποιηθείτε ότι συμμετέχετε σε μια έρευνα σχεδιασμένη να σας αγχώσει. Ονομάζεται «Δοκιμασία Κοινωνικού Άγχους». Μπαίνετε στο εργαστήριο και σας λένε πως πρέπει να δώσετε μια πεντάλεπτη αυθόρμητη ομιλία για τις προσωπικές σας αδυναμίες σε μια επιτροπή ειδικών αξιολογητών που κάθονται ακριβώς μπροστά σας, και για να βεβαιωθούν πως αισθάνεστε την πίεση, υπάρχουν δυνατά φώτα και μια κάμερα στο πρόσωπό σας, κάπως σαν αυτό.
Now to explain how this works, I want you all to pretend that you are participants in a study designed to stress you out. It's called the social stress test. You come into the laboratory, and you're told you have to give a five-minute impromptu speech on your personal weaknesses to a panel of expert evaluators sitting right in front of you, and to make sure you feel the pressure, there are bright lights and a camera in your face, kind of like this.
Οι αξιολογητές έχουν εκπαιδευτεί να σας δώσουν αποθαρρυντική, μη λεκτική ανατροφοδότηση, κάπως έτσι.
(Laughter) And the evaluators have been trained to give you discouraging, non-verbal feedback, like this.
(Γέλια)
(Exhales)
Τώρα που είστε αρκετά αποθαρρυμένοι,
(Laughter)
ώρα για το δεύτερο μέρος: μια δοκιμασία Μαθηματικών. Εν αγνοία σας, ο πειραματιστής έχει εκπαιδευτεί να σας ενοχλεί κατά τη διάρκεια του. Θα το κάνουμε αυτό όλοι μαζί. Θα έχει πλάκα. Για μένα.
Now that you're sufficiently demoralized, time for part two: a math test. And unbeknownst to you, the experimenter has been trained to harass you during it. Now we're going to all do this together. It's going to be fun. For me.
Λοιπόν. Θέλω να μετρήσετε ανάποδα
Okay.
απ' το 996 με βήματα των 7. Θα το κάνετε αυτό φωναχτά, όσο πιο γρήγορα μπορείτε, αρχίζοντας με το 996. Πάμε! Κοινό: (Μετρώντας) Πιο γρήγορα. Γρηγορότερα παρακαλώ. Πάτε πολύ σιγά. Σταματήστε. Σταματήστε, σταματήστε, σταματήστε.
(Laughter) I want you all to count backwards from 996 in increments of seven. You're going to do this out loud, as fast as you can, starting with 996. Go! (Audience counting) Go faster. Faster please. You're going too slow. (Audience counting)
Αυτός ο τύπος έκανε ένα λάθος. Θα πρέπει να ξεκινήσουμε ξανά απ' την αρχή. (Γέλια) Δεν είστε και πολύ καλοί σ' αυτό, έτσι; Εντάξει, πήρατε μια ιδέα λοιπόν. Αν ήσασταν σ' αυτή την έρευνα, πιθανόν να ήσασταν λίγο αγχωμένοι. Η καρδιά σας ίσως χτυπούσε δυνατά, ίσως αναπνέατε γρηγορότερα, ίσως ιδρώνατε. Φυσιολογικά, θα εξηγούσαμε αυτές τις σωματικές αλλαγές σαν άγχος ή ενδείξεις ότι δεν τα καταφέρνετε πολύ καλά με την πίεση.
Stop. Stop, stop, stop. That guy made a mistake. We are going to have to start all over again. (Laughter) You're not very good at this, are you? Okay, so you get the idea. If you were actually in this study, you'd probably be a little stressed out. Your heart might be pounding, you might be breathing faster, maybe breaking out into a sweat. And normally, we interpret these physical changes as anxiety or signs that we aren't coping very well with the pressure.
Αν όμως τα βλέπατε σαν σημάδια πως το σώμα σας ενεργοποιούνταν, πως σας προετοίμαζε ν' αντιμετωπίσετε αυτήν την πρόκληση; Αυτό ακριβώς είπαν στους συμμετασχόντες σε μια έρευνα που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Πριν περάσουν τη Δοκιμασία του Κοινωνικού Άγχους, διδάχτηκαν να επανεξετάσουν την αντίδραση άγχους τους ως χρήσιμη. Αυτή η καρδιά που βροντοχτυπά σε ετοιμάζει για την ανάληψη δράσης. Αν αναπνέεις γρηγορότερα, δεν είναι πρόβλημα. Στέλνει περισσότερο οξυγόνο στον εγκέφαλό σου. Οι συμμετασχόντες που έμαθαν να βλέπουν το άγχος ως βοήθεια για την απόδοσή τους ήταν λιγότερο αγχωμένοι, λιγότερο ανήσυχοι, περισσότερο σίγουροι, αλλά το πιο συναρπαστικό εύρημα για μένα ήταν πώς άλλαξε η αντίδρασή τους στο σωματικό άγχος. Σε μια τυπική αντίδραση άγχους, ο ρυθμός της καρδιάς σου ανεβαίνει και τα αιμοφόρα αγγεία σου συστέλλονται σαν αυτό. Αυτός είναι ένας απ' τους λόγους που το χρόνιο άγχος ορισμένες φορές σχετίζονται με την καρδιαγγειακή νόσο. Δεν είναι πραγματικά υγιές να είμαστε σ' αυτήν την κατάσταση συνεχώς. Όταν όμως στην έρευνα οι συμμετασχόντες είδαν την αντίδρασή τους στο άγχος ως βοήθεια, τα αιμοφόρα αγγεία τους έμειναν χαλαρά όπως αυτό. Η καρδιά τους ακόμη βροντοχτυπούσε, αλλά αυτό είναι ένα πολύ υγιέστερο καρδιαγγειακό προφίλ. Μοιάζει πολύ σαν αυτό που συμβαίνει σε στιγμές χαράς και γενναιότητας. Κατά τη διάρκεια μιας ζωής έντονων εμπειριών, αυτή η μοναδική βιολογική αλλαγή θα μπορούσε να είναι η διαφορά ανάμεσα σ' ένα έμφραγμα του μυοκαρδίου αγχώδους προέλευσης στην ηλικία των 50 και στην καλοζωία στα 90 σας. Πράγματι, αυτό αποκαλύπτει η νέα επιστήμη του άγχους, ότι δηλαδή παίζει ρόλο πώς σκέφτεστε για το άγχος.
But what if you viewed them instead as signs that your body was energized, was preparing you to meet this challenge? Now that is exactly what participants were told in a study conducted at Harvard University. Before they went through the social stress test, they were taught to rethink their stress response as helpful. That pounding heart is preparing you for action. If you're breathing faster, it's no problem. It's getting more oxygen to your brain. And participants who learned to view the stress response as helpful for their performance, well, they were less stressed out, less anxious, more confident, but the most fascinating finding to me was how their physical stress response changed. Now, in a typical stress response, your heart rate goes up, and your blood vessels constrict like this. And this is one of the reasons that chronic stress is sometimes associated with cardiovascular disease. It's not really healthy to be in this state all the time. But in the study, when participants viewed their stress response as helpful, their blood vessels stayed relaxed like this. Their heart was still pounding, but this is a much healthier cardiovascular profile. It actually looks a lot like what happens in moments of joy and courage. Over a lifetime of stressful experiences, this one biological change could be the difference between a stress-induced heart attack at age 50 and living well into your 90s. And this is really what the new science of stress reveals, that how you think about stress matters.
Ο στόχος μου ως ψυχολόγος υγείας έχει αλλάξει. Δε θέλω πλέον ν' απαλλαγώ απ' το άγχος σας. Θέλω να σας κάνω καλύτερους στο άγχος σας. Μόλις κάναμε μια μικρή παρέμβαση. Αν σηκώσατε το χέρι σας και είπατε πως είχατε πολύ άγχος το τελευταίο έτος, μπορεί να σώσαμε τη ζωή σας, γιατί ελπίζω πως την επόμενη φορά που η καρδιά σας θα χτυπάει απ' το άγχος, θα θυμηθείτε αυτήν την ομιλία και θα σκεφτείτε «αυτό είναι το σώμα μου που με βοηθά ν' ανταποκριθώ σ' αυτήν τη δοκιμασία». Όταν βλέπεις το άγχος μ' αυτόν τον τρόπο, το σώμα σου σε πιστεύει και η αντίδρασή σου στο άγχος γίνεται υγιέστερη.
So my goal as a health psychologist has changed. I no longer want to get rid of your stress. I want to make you better at stress. And we just did a little intervention. If you raised your hand and said you'd had a lot of stress in the last year, we could have saved your life, because hopefully the next time your heart is pounding from stress, you're going to remember this talk and you're going to think to yourself, this is my body helping me rise to this challenge. And when you view stress in that way, your body believes you, and your stress response becomes healthier. Now I said I have over a decade of demonizing stress
Είπα πως έχω πάνω από δεκαετία που δαιμονοποιώ το άγχος και για να εξιλεωθώ απ' αυτό, θα κάνουμε μια ακόμη παρέμβαση. Θέλω να σας πω για μια απ' τις πιο υποτιμημένες πλευρές της αντίδρασης στο άγχος και να ποια είναι η ιδέα: το άγχος σε κάνει κοινωνικό.
to redeem myself from, so we are going to do one more intervention. I want to tell you about one of the most under-appreciated aspects of the stress response, and the idea is this: Stress makes you social. To understand this side of stress,
Για να κατανοήσουμε αυτήν την πλευρά του άγχους, χρειάζεται να μιλήσουμε για μια ορμόνη, την οξυτοκίνη και γνωρίζω πως η οξυτοκίνη έχει ήδη κερδίσει υπερβολική προβολή σαν ορμόνη. Έχει ακόμη και το δικό της χαριτωμένο υποκοριστικό, «η ορμόνη της αγκαλιάς», επειδή απελευθερώνεται όταν αγκαλιάζεις κάποιον. Αυτό είναι ένα μικρό κομμάτι όσων αφορούν την ορμόνη. Η οξυτοκίνη είναι νευρο-ορμόνη. Ρυθμίζει με ακρίβεια τα κοινωνικά ένστικτα του εγκεφάλου σου. Σε προετοιμάζει να κάνεις πράγματα που ενδυναμώνουν κλειστές σχέσεις. Η οξυτοκίνη σε κάνει να λαχταράς την σωματική επικοινωνία με τους φίλους και την οικογένειά σου. Ενισχύει την ενσυναίσθησή σου. Σε κάνει ακόμη πιο πρόθυμο να βοηθήσεις και να στηρίξεις τους ανθρώπους για τους οποίους νοιάζεσαι. Ορισμένοι έχουν προτείνει ακόμη και να ρουφάμε οξυτοκίνη απ' τη μύτη για να γίνουμε πιο συμπονετικοί και φιλόστοργοι. Να τι δεν καταλαβαίνουν οι περισσότεροι άνθρωποι για την οξυτοκίνη. Είναι ορμόνη άγχους. Η υπόφυσή σου αντλεί αυτό το πράγμα σαν κομμάτι της αντίδρασης στο άγχος. Είναι τόσο κομμάτι της αντίδρασής σου στο άγχος όσο και η αδρεναλίνη που κάνει την καρδιά σου να βροντοχτυπά. Όταν η οξυτοκίνη απελευθερώνεται στην αντίδραση άγχους, σε παρακινεί να ψάξεις για στήριξη. Η βιολογική σου αντίδραση στο άγχος σε προτρέπει να πεις σε κάποιον πώς αισθάνεσαι αντί να το συσσωρεύσεις. Η αντίδρασή σου στο άγχος θέλει να βεβαιωθεί πως παρατηρείς πότε κάποιος άλλος στη ζωή σου αγωνίζεται ώστε να μπορείτε ν' αλληλοϋποστηριχθείτε. Όταν η ζωή είναι δύσκολη, η αντίδρασή σου στο άγχος θέλει να περιβάλλεσαι από ανθρώπους που σε νοιάζονται.
we need to talk about a hormone, oxytocin, and I know oxytocin has already gotten as much hype as a hormone can get. It even has its own cute nickname, the cuddle hormone, because it's released when you hug someone. But this is a very small part of what oxytocin is involved in. Oxytocin is a neuro-hormone. It fine-tunes your brain's social instincts. It primes you to do things that strengthen close relationships. Oxytocin makes you crave physical contact with your friends and family. It enhances your empathy. It even makes you more willing to help and support the people you care about. Some people have even suggested we should snort oxytocin... to become more compassionate and caring. But here's what most people don't understand about oxytocin. It's a stress hormone. Your pituitary gland pumps this stuff out as part of the stress response. It's as much a part of your stress response as the adrenaline that makes your heart pound. And when oxytocin is released in the stress response, it is motivating you to seek support. Your biological stress response is nudging you to tell someone how you feel, instead of bottling it up. Your stress response wants to make sure you notice when someone else in your life is struggling so that you can support each other. When life is difficult, your stress response wants you to be surrounded by people who care about you.
Πώς λοιπόν η επίγνωση αυτής της πλευράς του άγχους, θα σε κάνει πιο υγιή; Η οξυτοκίνη δε δρα μόνο στον εγκέφαλό σου. Δρα επίσης και στο σώμα σου και ένας απ' τους κύριους ρόλους της στο σώμα σου είναι να προστατεύει το καρδιαγγειακό σου σύστημα απ' τις επιδράσεις του άγχους. Είναι ένα φυσικό αντιφλεγμονώδες. Βοηθά επίσης τα αιμοφόρα αγγεία σας να μείνουν χαλαρά κατά τη διάρκεια του άγχους. Η αγαπημένη μου όμως επίδραση στο σώμα, είναι αυτή στην καρδιά. Η καρδιά σου έχει υποδοχείς γι' αυτήν την ορμόνη και η οξυτοκινη βοηθά τα καρδιακά κύτταρα ν' αναγεννηθουν και να γιατρευθούν από οποιαδήποτε βλάβη αγχώδους αιτιολογίας. Αυτή η ορμόνη άγχους ενδυναμώνει την καρδιά και το πιο ωραίο είναι πως όλα αυτά τα σωματικά ωφέλη της οξυτοκίνης ενισχύονται απ' την κοινωνική επαφή και την κοινωνική στήριξη, ώστε, όταν προσεγγίζεις άλλα άτομα με άγχος, είτε για να ζητήσεις στήριξη ή για να βοηθήσεις κάποιον άλλο, απελευθερώνεις περισσότερη απ' αυτήν την ορμόνη, η αντίδρασή σου στο άγχος γίνεται υγιέστερη και στην πραγματικότητα, συνέρχεσαι γρηγορότερα απ' το άγχος. Το βρίσκω εκπληκτικό ότι η αντίδραση στο άγχος έχει ενσωματωμένο μηχανισμό για ανθεκτικότητα στο άγχος κι αυτός ο μηχανισμός είναι η ανθρώπινη σχέση.
Okay, so how is knowing this side of stress going to make you healthier? Well, oxytocin doesn't only act on your brain. It also acts on your body, and one of its main roles in your body is to protect your cardiovascular system from the effects of stress. It's a natural anti-inflammatory. It also helps your blood vessels stay relaxed during stress. But my favorite effect on the body is actually on the heart. Your heart has receptors for this hormone, and oxytocin helps heart cells regenerate and heal from any stress-induced damage. This stress hormone strengthens your heart. And the cool thing is that all of these physical benefits of oxytocin are enhanced by social contact and social support. So when you reach out to others under stress, either to seek support or to help someone else, you release more of this hormone, your stress response becomes healthier, and you actually recover faster from stress. I find this amazing, that your stress response has a built-in mechanism for stress resilience, and that mechanism is human connection.
Τελειώνοντας θέλω να σας πω για μια ακόμη έρευνα. Ακούστε με, επειδή αυτή η μελέτη θα μπορούσε και να σώσει μια ζωή. Αυτή η μελέτη παρακολούθησε περίπου 1.000 ενήλικες στις ΗΠΑ που ποικίλαν ως προς την ηλικία από 34 έως 93. Ξεκίνησαν την έρευνα ρωτώντας: «Πόσο άγχος έχετε βιώσει το τελευταίο έτος;» Επίσης ρώτησαν: «Πόσο χρόνο έχετε ξοδέψει βοηθώντας φίλους, γείτονες, ανθρώπους στην κοινότητά σας;» Μετά χρησιμοποίησαν δημοτολόγια για τα επόμενα 5 χρόνια για να βρουν ποιος πέθανε.
I want to finish by telling you about one more study. And listen up, because this study could also save a life. This study tracked about 1,000 adults in the United States, and they ranged in age from 34 to 93, and they started the study by asking, "How much stress have you experienced in the last year?" They also asked, "How much time have you spent helping out friends, neighbors, people in your community?" And then they used public records for the next five years to find out who died.
Τα άσχημα νέα πρώτα: Για κάθε κατεξοχήν αγχωτική εμπειρία ζωής, όπως οικονομικές δυσκολίες ή οικογενειακή κρίση αυξανόταν ο κίνδυνος θανάτου κατά 30%. Αλλά - ελπίζω να περιμένετε ένα «αλλά» μέχρι τώρα - αυτό δεν αλήθευε για όλους. Όσοι περνούσαν χρόνο φροντίζοντας άλλους δεν έδειχναν καμία αύξηση θανάτου αγχώδους αιτιολογίας. Μηδέν! Η φροντίδα δημιουργούσε ανθεκτικότητα. Βλέπουμε άλλη μια φορά πως οι επιβλαβείς επιδράσεις του άγχους στην υγεία σας δεν είναι αναπόφευκτες. Το πώς σκέφτεστε και πώς ενεργείτε μπορούν να μεταμορφώσουν την εμπειρία άγχους σας. Όταν επιλέγετε να δείτε την αντίδρασή σας στο άγχος ως βοήθεια, δημιουργείτε τη Βιολογία της Γενναιότητας. Όταν επιλέγετε να συνδεθείτε με άλλους σε άγχος, μπορείτε να δημιουργήσετε ανθεκτικότητα. Δε θα ζητούσα απαραίτητα περισσότερες αγχωτικές εμπειρίες στη ζωή μου αλλά αυτή η επιστήμη μου έχει δώσει ένα νέο είδος αντίληψης του άγχους. Το άγχος μας δίνει πρόσβαση στην καρδιά μας. Η συμπονετική καρδιά που βρίσκει χαρά και νόημα με το να συνδέεται με άλλους και, ναι, η καρδιά σας που βροντοχτυπά, δουλεύει τόσο σκληρά για να σας δώσει δύναμη κι ενέργεια. Όταν επιλέγετε να δείτε το άγχος μ' αυτόν τον τρόπο, δε βελτιώνεστε απλά ως προς το άγχος, αλλά κάνετε μια αρκετά ισχυρή δήλωση. Λέτε πως μπορείτε να εμπιστευτείτε τον εαυτό σας που θα χειριστεί τις προκλήσεις της ζωής και θυμάστε ότι δεν είναι ανάγκη να τ' αντιμετωπίσετε μόνοι σας.
Okay, so the bad news first: For every major stressful life experience, like financial difficulties or family crisis, that increased the risk of dying by 30 percent. But -- and I hope you are expecting a "but" by now -- but that wasn't true for everyone. People who spent time caring for others showed absolutely no stress-related increase in dying. Zero. Caring created resilience. And so we see once again that the harmful effects of stress on your health are not inevitable. How you think and how you act can transform your experience of stress. When you choose to view your stress response as helpful, you create the biology of courage. And when you choose to connect with others under stress, you can create resilience. Now I wouldn't necessarily ask for more stressful experiences in my life, but this science has given me a whole new appreciation for stress. Stress gives us access to our hearts. The compassionate heart that finds joy and meaning in connecting with others, and yes, your pounding physical heart, working so hard to give you strength and energy. And when you choose to view stress in this way, you're not just getting better at stress, you're actually making a pretty profound statement. You're saying that you can trust yourself to handle life's challenges. And you're remembering that you don't have to face them alone.
Ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Κρις Άντερσον: Αυτό που μας λες είναι εκπληκτικό! Μου φαίνεται εκπληκτικό ότι η πίστη στο άγχος μπορεί να κάνει τόσο μεγάλη διαφορά στο προσδόκιμο ζωής κάποιου. Πώς θα μπορούσε αυτό κατ' επέκταση να γίνει συμβουλή, όπως αν κάποιος κάνει επιλογή ζωής ανάμεσα, ας πούμε, σ' ένα στρεσογόνο επάγγελμα και σ' ένα μη-στρεσογόνο. Έχει σημασία ποιο δρόμο επιλέγουν; Είναι εξίσου σοφό να διαλέξουν τη στρεσογόνο δουλειά, αρκεί να πιστεύουν πως μπορούν να τη χειριστούν, κατά κάποιον τρόπο;
Chris Anderson: This is kind of amazing, what you're telling us. It seems amazing to me that a belief about stress can make so much difference to someone's life expectancy. How would that extend to advice, like, if someone is making a lifestyle choice between, say, a stressful job and a non-stressful job, does it matter which way they go? It's equally wise to go for the stressful job so long as you believe that you can handle it, in some sense?
Κέλλυ ΜακΓκόνιγκαλ: Ναι, ένα πράγμα γνωρίζουμε σίγουρα ότι δηλαδή το κυνήγι του νοήματος είναι καλύτερο για την υγεία σου απ' την προσπάθεια ν' αποφύγεις τη δυσφορία. Θα έλεγα πως πράγματι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να παίρνεις αποφάσεις, δηλαδή να κυνηγάς αυτό που δημιουργεί το νόημα στη ζωή σου και μετά να εμπιστεύεσαι ότι θα χειριστείς το άγχος που ακολουθεί.
KM: Yeah, and one thing we know for certain is that chasing meaning is better for your health than trying to avoid discomfort. And so I would say that's really the best way to make decisions, is go after what it is that creates meaning in your life and then trust yourself to handle the stress that follows.
Κ.Α.: Ευχαριστώ πολύ, Κέλλυ. Άψογα! Κ.Μ.: Ευχαριστώ!
CA: Thank you so much, Kelly. It's pretty cool.
(Χειροκρότημα)
(Applause)