I'm here today to talk to you about a very powerful little word, one that people will do almost anything to avoid becoming. Billion-dollar industries thrive because of the fear of it, and those of us who undeniably are it are left to navigate a relentless storm surrounding it.
Opowiem wam dzisiaj o potężnym małym słowie. Ludzie zrobią prawie wszystko, by ich z nim nie kojarzono. Gałęzie przemysłu warte miliardy dolarów kwitną dzięki strachowi przed nim. Ci z nas, których ono dotyczy, muszą nieustannie mierzyć się z burzą, która je otacza.
I'm not sure if any of you have noticed, but I'm fat. Not the lowercase, muttered-behind-my-back kind, or the seemingly harmless chubby or cuddly. I'm not even the more sophisticated voluptuous or curvaceous kind.
Nie wiem, czy ktoś z was zauważył, ale jestem gruba. To nie otyłość pisana małymi literami, szemrana za moimi plecami, ani pozornie nieszkodliwa pulchność. To nie są nawet wytwornie brzmiące bujne kształty czy krągłości.
Let's not sugarcoat it. I am the capital F-A-T kind of fat. I am the elephant in the room. When I walked out on stage, some of you may have been thinking, "Aww, this is going to be hilarious, because everybody knows that fat people are funny."
Nie owijajmy w bawełnę. Jestem G-R-U-B-A, wielkimi literami. Jestem słoniem na sali. Gdy weszłam na scenę, niektórzy z was pewnie pomyśleli: "O, będzie śmiesznie, wszyscy wiedzą, że grubasy są zabawne".
(Laughter)
(Śmiech)
Or you may have been thinking, "Where does she get her confidence from?" Because a confident fat woman is almost unthinkable. The fashion-conscious members of the audience may have been thinking how fabulous I look in this Beth Ditto dress --
A może pomyśleliście: "Skąd u niej ta pewność siebie?" Pewność siebie u grubaski jest nie do pomyślenia. Ci widzowie, którzy interesują się modą, mogli pomyśleć, że świetnie wyglądam w sukience od Beth Ditto...
(Cheers)
(Wiwaty)
thank you very much. Whereas some of you might have thought, "Hmm, black would have been so much more slimming."
Dziękuję. A inni może pomyśleli, "Hmm, w czarnym wyglądałaby szczuplej."
(Laughter)
(Śmiech)
You may have wondered, consciously or not, if I have diabetes, or a partner, or if I eat carbs after 7pm.
Może zastanawialiście się, świadomie czy nie, czy mam cukrzycę, partnera, czy jadam węglowodany po 19:00.
(Laughter)
(Śmiech)
You may have worried that you ate carbs after 7pm last night, and that you really should renew your gym membership.
Może zmartwiliście się, że wczoraj wy jedliście węglowodany po 19:00 i że powinniście ponownie wykupić karnet na siłownię.
These judgments are insidious. They can be directed at individuals and groups, and they can also be directed at ourselves. And this way of thinking is known as fatphobia.
Takie pozornie niewinne oceny mogą dotyczyć poszczególnych osób i grup. Mogą też dotyczyć nas samych. Ten rodzaj myślenia nazywamy strachem przed otyłością.
Like any form of systematic oppression, fatphobia is deeply rooted in complex structures like capitalism, patriarchy and racism, and that can make it really difficult to see, let alone challenge. We live in a culture where being fat is seen as being a bad person -- lazy, greedy, unhealthy, irresponsible and morally suspect. And we tend to see thinness as being universally good -- responsible, successful, and in control of our appetites, bodies and lives. We see these ideas again and again in the media, in public health policy, doctors' offices, in everyday conversations and in our own attitudes. We may even blame fat people themselves for the discrimination they face because, after all, if we don't like it, we should just lose weight. Easy. This antifat bias has become so integral, so ingrained to how we value ourselves and each other that we rarely question why we have such contempt for people of size and where that disdain comes from.
Jak każdy rodzaj ucisku, ten strach jest głęboko zakorzeniony w takich złożonych systemach jak kapitalizm, patriarchat i rasizm, co sprawia, że trudno go dostrzec, a co dopiero stawić czoła. Żyjemy w kulturze, gdzie osoby grube uważane są za złe... leniwe, zachłanne, niezdrowe, nieodpowiedzialne i moralnie podejrzane. Szczupłość postrzegamy z kolei jako uniwersalne dobro... Odpowiedzialność, sukces, kontrolę nad apetytem, ciałem i życiem. Myśl ta powraca w mediach, polityce zdrowotnej, gabinetach lekarskich, codziennych rozmowach i naszych postawach. Czasami nawet obwiniamy grubasów za dyskryminację, która ich spotyka. Jeśli się nam ona nie podoba, powinniśmy po prostu schudnąć. Proste. Te uprzedzenia w stosunku do grubych stały się tak nieodłączną częścią postrzegania nas samych i innych, że rzadko zadajemy sobie pytanie, dlaczego żywimy taką pogardę dla osób o większych rozmiarach.
But we must question it, because the enormous value we place on how we look affects every one of us. And do we really want to live in a society where people are denied their basic humanity if they don't subscribe to some arbitrary form of acceptable?
Musimy je jednak zadać, bo olbrzymia wartość, jaką przypisujemy wyglądowi, ma wpływ na każdego z nas. Czy naprawdę chcemy żyć w społeczeństwie, gdzie odmawia się ludziom człowieczeństwa, jeśli nie wpisują się w arbitralny wzorzec tego, co akceptowalne?
So when I was six years old, my sister used to teach ballet to a bunch of little girls in our garage. I was about a foot taller and a foot wider than most of the group. When it came to doing our first performance, I was so excited about wearing a pretty pink tutu. I was going to sparkle. As the other girls slipped easily into their Lycra and tulle creations, not one of the tutus was big enough to fit me. I was determined not to be excluded from the performance, so I turned to my mother and loud enough for everyone to hear said, "Mom, I don't need a tutu. I need a fourfour."
Gdy miałam sześć lat, moja siostra uczyła baletu grupę dziewczynek w garażu. Byłam o 30 centymetrów wyższa i szersza niż większość z nich. Gdy zbliżał się pierwszy występ, nie mogłam się doczekać, kiedy założę śliczne różowe tutu. Miałam błyszczeć. Podczas gdy inne dziewczynki gładko założyły swe kreacje z lycry i tiulu, wszystkie tutu były na mnie za małe. Za nic w świecie nie chciałam zrezygnować z występu, odwróciłam się więc do mamy i powiedziałam tak, że wszyscy słyszeli: "Mamo, zwykłe tutu mi nie wystarczy. Potrzebuję podwójnego."
(Laughter)
(Śmiech)
Thanks, Mom.
Dziękuję, mamo.
(Applause)
(Brawa)
And although I didn't recognize it at the time, claiming space for myself in that glorious fourfour was the first step towards becoming a radical fat activist.
Wówczas nie zdawałam sobie z tego sprawy, walcząc o miejsce dla siebie w tym chwalebnym podwójnym tutu, że postawiłam pierwszy krok, by stać się aktywistką broniącą praw grubasów.
Now, I'm not saying that this whole body-love thing has been an easy skip along a glittering path of self-acceptance since that day in class. Far from it. I soon learned that living outside what the mainstream considers normal can be a frustrating and isolating place. I've spent the last 20 years unpacking and deprogramming these messages, and it's been quite the roller coaster. I've been openly laughed at, abused from passing cars and been told that I'm delusional. I also receive smiles from strangers who recognize what it takes to walk down the street with a spring in your step and your head held high.
Nie twierdzę, że dzięki miłości do własnego ciała lekko w podskokach przemierzam świetlaną drogę do samoakceptacji od tamtego pamiętnego dnia. O nie. Szybko przekonałam się, że przekroczenie granic powszechnie uznawanej normalności może być frustrujące i samotne. Od ostatnich 20 lat walczę z tym zniewoleniem umysłowym. Przypomina to jazdę kolejką górską. Otwarcie wyśmiewano się ze mnie, obrażano z przejeżdżających samochodów, mówiono, że cierpię na urojenia. Uśmiechają się do mnie też nieznajomi, którzy rozumieją, ile czasem potrzeba odwagi, by iść ulicą sprężystym krokiem z uniesioną głową.
(Cheer)
(Wiwaty)
Thanks. And through it all, that fierce little six-year-old has stayed with me, and she has helped me stand before you today as an unapologetic fat person, a person that simply refuses to subscribe to the dominant narrative about how I should move through the world in this body of mine.
Dziękuję. Przez cały ten czas pozostała we mnie niepokorna sześcioletnia dziewczynka. Pomogła mi dzisiaj stanąć przed wami bez poczucia winy, że jestem gruba, i po prostu odrzucić oczekiwania większości osób, jak powinnam się zachowywać w tym moim ciele.
(Applause)
(Brawa)
And I'm not alone. I am part of an international community of people who choose to, rather than passively accepting that our bodies are and probably always will be big, we actively choose to flourish in these bodies as they are today. People who honor our strength and work with, not against, our perceived limitations, people who value health as something much more holistic than a number on an outdated BMI chart. Instead, we value mental health, self-worth and how we feel in our bodies as vital aspects to our overall well-being. People who refuse to believe that living in these fat bodies is a barrier to anything, really.
Nie jestem sama. Należę do międzynarodowej społeczności osób, które dokonują wyboru, a nie tylko akceptują fakt, że nasze ciała są i pewnie zawsze będą duże i że świadomie chcemy w nich rozkwitać, nie zmieniając ich obecnego wyglądu. Ludzi, którzy szanują naszą siłę i pracują, by nam pomóc, a nie zwalczać nasze ograniczenia. Ludzi, którzy postrzegają zdrowie dużo bardziej holistycznie niż tylko wartość w przestarzałej tabeli ze wskaźnikami masy ciała. Dla naszego dobrego samopoczucia ważniejsze jest zdrowie psychiczne, poczucie własnej wartości i to, jak czujemy się w swoich ciałach. Ludzi, którzy nie chcą uwierzyć, że posiadanie grubego ciała w czymkolwiek przeszkadza.
There are doctors, academics and bloggers who have written countless volumes on the many facets of this complex subject. There are fatshionistas who reclaim their bodies and their beauty by wearing fatkinis and crop tops, exposing the flesh that we're all taught to hide. There are fat athletes who run marathons, teach yoga or do kickboxing, all done with a middle finger firmly held up to the status quo. And these people have taught me that radical body politics is the antidote to our body-shaming culture.
Są to lekarze, naukowcy i blogerzy, którzy zapisali niezliczone strony na temat wielorakich aspektów tego złożonego problemu. Mamy fashionistki XXL, domagające się akceptacji dla swych ciał i urody, nosząc fatkini i krótkie, odsłaniające brzuch koszulki, pokazujemy ciało, które wszyscy nauczyliśmy się zakrywać. Są grubi sportowcy, którzy biegają w maratonach, uczą jogi lub trenują kickboxing, pokazując środkowy palec uprzedzeniom. Ci ludzie nauczyli mnie, że radykalne podejście to antidotum na naszą kulturę wymagającą szczupłego ciała.
But to be clear, I'm not saying that people shouldn't change their bodies if that's what they want to do. Reclaiming yourself can be one of the most gorgeous acts of self-love and can look like a million different things, from hairstyles to tattoos to body contouring to hormones to surgery and yes, even weight loss. It's simple: it's your body, and you decide what's best to do with it.
Dla ścisłości, nie twierdzę, że ludzie nie powinni zmieniać swoich ciał, jeśli tego chcą. Afirmacja siebie może być cudownym aktem miłości samego siebie. Może przybrać formę tysiąca różnych rzeczy, począwszy od fryzury do tatuaży, modelowania ciała, terapii hormonalnej, operacji plastycznej i nawet utraty wagi. To proste: to twoje ciało i ty decydujesz, co dla niego najlepsze.
My way of engaging in activism is by doing all the things that we fatties aren't supposed to do, and there's a lot of them, inviting other people to join me and then making art about it. The common thread through most of this work has been reclaiming spaces that are often prohibitive to bigger bodies, from the catwalk to club shows, from public swimming pools to prominent dance stages. And reclaiming spaces en masse is not only a powerful artistic statement but a radical community-building approach. This was so true of "AQUAPORKO!" --
Mój sposób na bycie aktywistką to robienie wszystkiego, co grubasy nie powinny robić, a jest tego całe mnóstwo. Wciąganie w to innych osób i tworzenie z tego sztuki. Wspólnym mianownikiem większości projektów jest powrót do miejsc, które często wykluczają większe ciała, jak wybiegi, sceny klubowe, baseny publiczne czy słynne sceny taneczne. Powrót do tych miejsc w grupie to nie tylko przekaz artystyczny, ale również radykalny sposób budowania wspólnoty. Tak właśnie było z "AQUAPORKO!",
(Laughter)
(Śmiech)
the fat fem synchronized swim team I started with a group of friends in Sydney. The impact of seeing a bunch of defiant fat women in flowery swimming caps and bathers throwing their legs in the air without a care should not be underestimated.
z grupą grubasek trenującą pływanie synchroniczne, którą założyłam z przyjaciółmi w Sydney. Efekt, jaki wywołuje widok niepokornych grubych kobiet w kwiecistych czepkach i kostiumach, beztrosko machających nogami w powietrzu, ma nieocenioną siłę.
(Laughter)
(Śmiech)
Throughout my career, I have learned that fat bodies are inherently political, and unapologetic fat bodies can blow people's minds. When director Kate Champion, of acclaimed dance theater company Force Majeure, asked me to be the artistic associate on a work featuring all fat dancers, I literally jumped at the opportunity. And I mean literally. "Nothing to Lose" is a work made in collaboration with performers of size who drew from their lived experiences to create a work as varied and authentic as we all are. And it was as far from ballet as you could imagine.
W ciągu swojej kariery nauczyłam się, że grube ciała są z natury polityczne, a grube ciała pozbawione poczucia winy mogą głęboko poruszyć ludzi. Kiedy reżyserka Kate Champion z cieszącego się uznaniem teatru tańca Force Majeure zaproponowała mi współpracę artystyczną przy spektaklu, w którym mieli wystąpić tylko grubi tancerze, aż podskoczyłam z radości. Dosłownie. Spektakl "Nic do stracenia" to efekt współpracy z tancerzami XXL, którzy korzystając ze swych doświadczeń, stworzyli dzieło tak różnorodne i autentyczne jak my wszyscy. Jak sobie wyobrażacie, nie miało to wiele wspólnego z baletem.
The very idea of a fat dance work by such a prestigious company was, to put it mildly, controversial, because nothing like it had ever been done on mainstream dance stages before anywhere in the world.
Sam pomysł, że tak prestiżowy teatr ma wystawić spektakl tańczących grubasów był co najmniej kontrowersyjny, ponieważ nigdy wcześniej nie miało to miejsca na żadnej znanej scenie na świecie.
People were skeptical. "What do you mean, 'fat dancers?' Like, size 10, size 12 kind of fat? Where did they do their dance training? Are they going to have the stamina for a full-length production?"
Ludzie reagowali sceptycznie. "Jak to, >>grubi tancerze?<< Rozmiar 38, 40? Gdzie się uczyli tańca? Czy wystarczy im sił na pełnometrażowy spektakl?"
But despite the skepticism, "Nothing to Lose" became a sellout hit of Sydney Festival. We received rave reviews, toured, won awards and were written about in over 27 languages. These incredible images of our cast were seen worldwide. I've lost count of how many times people of all sizes have told me that the show has changed their lives, how it helped them shift their relationship to their own and other people's bodies, and how it made them confront their own bias.
Ale pomimo sceptycyzmu "Nic do stracenia" było hitem festiwalu w Sydney. Zebraliśmy fantastyczne recenzje, odbyliśmy tournée i wygrywaliśmy nagrody. Pisano o nas w ponad 27 językach. Te niesamowite zdjęcia naszych artystów obiegły świat. Straciłam rachubę, ile razy ludzie o różnych rozmiarach mówili mi, jak to przedstawianie odmieniło im życie. Jak pomogło im zmienić podejście do własnego ciała i ciała innych. Jak otworzyło im oczy na uprzedzenia.
But of course, work that pushes people's buttons is not without its detractors. I have been told that I'm glorifying obesity. I have received violent death threats and abuse for daring to make work that centers fat people's bodies and lives and treats us as worthwhile human beings with valuable stories to tell. I've even been called "the ISIS of the obesity epidemic" --
Działając kontrowersyjnie, zawsze znajdziemy przeciwników. Mówiono mi, że wychwalam otyłość. Grożono mi gwałtowną śmiercią i ubliżano, bo odważyłam się tworzyć sztukę o ciałach i życiu grubasów, traktującą ich jak wartościowych ludzi mających wiele do przekazania. Nazwano mnie nawet "Państwem Islamskim epidemii otyłości".
(Laughter)
(Śmiech)
a comment so absurd that it is funny. But it also speaks to the panic, the literal terror, that the fear of fat can evoke. It is this fear that's feeding the diet industry, which is keeping so many of us from making peace with our own bodies, for waiting to be the after-photo before we truly start to live our lives. Because the real elephant in the room here is fatphobia. Fat activism refuses to indulge this fear. By advocating for self-determination and respect for all of us, we can shift society's reluctance to embrace diversity and start to celebrate the myriad ways there are to have a body.
Uwaga tak absurdalna, że aż śmieszna. Świadczy to o panice, o przerażeniu, jakie wywołuje strach przed otyłością. To ten strach napędza branżę dietetyczną, która nie pozwala tak wielu z nas pogodzić się z własnym ciałem i powoduje, że odkładamy na potem życie pełnią życia. Prawdziwym słoniem na sali jest strach przed otyłością. Nasi aktywiści walczą, byśmy mu nie ulegali. Domagając się prawa do samostanowienia i szacunku dla wszystkich, możemy zmienić niechęć społeczeństwa do zaakceptowania różnorodności i zacząć celebrować niezliczone sposoby na posiadanie ciała.
Thank you.
Dziękuję.
(Applause)
(Brawa)