Η παγκόσμια οικονομική κρίση έχει εγείρει το δημόσιο ενδιαφέρον σε κάτι που στην πραγματικότητα είναι ένα από τα παλαιότερα ερωτήματα στα οικονομικά, και χρονολογείται ακόμη και πριν από τον Άνταμ Σμιθ. Γιατί οι χώρες με φαινομενικά παρόμοιες οικονομίες και θεσμούς έχουν διαφορετικές αποταμιευτικές συμπεριφορές;
The global economic financial crisis has reignited public interest in something that's actually one of the oldest questions in economics, dating back to at least before Adam Smith. And that is, why is it that countries with seemingly similar economies and institutions can display radically different savings behavior?
Πολλοί λαμπροί επιστήμονες έχουν αφοσιωθεί σε αυτό το ερώτημα και ως κλάδος έχουμε κάνει εξαιρετική πρόοδο και κατανοούμε αρκετά γι' αυτό. Σήμερα, βρίσκομαι εδώ για να σας μιλήσω για μια ενδιαφέρουσα νέα υπόθεση και κάποια εκπληκτικά ισχυρά ευρήματα με τα οποία ασχολούμαι για τη σχέση ανάμεσα στη δομή της γλώσσας που μιλάτε και την τάση σας για αποταμίευση. Θα σας πω λίγα πράγματα για τους δείκτες αποταμίευσης, λίγα πράγματα για τη γλώσσα και μετά θα εξηγήσω πως συνδέονται.
Now, many brilliant economists have spent their entire lives working on this question, and as a field we've made a tremendous amount of headway and we understand a lot about this. What I'm here to talk with you about today is an intriguing new hypothesis and some surprisingly powerful new findings that I've been working on about the link between the structure of the language you speak and how you find yourself with the propensity to save. Let me tell you a little bit about savings rates, a little bit about language, and then I'll draw that connection.
Ας ξεκινήσουμε σκεπτόμενοι τα κράτη-μέλη του ΟΟΣΑ του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης. Τα κράτη του ΟΟΣΑ, γενικώς, θα έπρεπε να τα θεωρείτε ως τα πλουσιότερα και τα πιο βιομηχανοποιημένα κράτη του κόσμου. Με το που γίνονται μέλη του ΟΟΣΑ, δεσμεύονται από κοινού στη δημοκρατία, τις ανοικτές αγορές και το ελεύθερο εμπόριο. Παρά τις ομοιότητες, παρατηρούμε τεράστιες διαφορές στην αποταμιευτική συμπεριφορά.
Let's start by thinking about the member countries of the OECD, or the Organization of Economic Cooperation and Development. OECD countries, by and large, you should think about these as the richest, most industrialized countries in the world. And by joining the OECD, they were affirming a common commitment to democracy, open markets and free trade. Despite all of these similarities, we see huge differences in savings behavior.
Οπότε, αυτό που βλέπετε στα αριστερά του διαγράμματος, είναι πολλές χώρες του ΟΟΣΑ που αποταμιεύουν πάνω από ένα τέταρτο του ΑΕΠ τους κάθε χρόνο, και κάποιες χώρες του ΟΟΣΑ αποταμιεύουν πάνω από το ένα τρίτο του ΑΕΠ τους ετησίως. Κοιτώντας τη δεξιά πλευρά του ΟΟΣΑ, στην άλλη άκρη βρίσκεται η Ελλάδα. Αυτό που μπορείτε να δείτε είναι ότι τα τελευταία 25 χρόνια η Ελλάδα μετά βιας κατάφερε να αποταμιεύσει το 10% του ΑΕΠ της. Θα έπρεπε να σημειώσουμε, φυσικά, ότι οι ΗΠΑ και το Ην. Βασίλειο είναι οι επόμενες στη σειρά.
So all the way over on the left of this graph, what you see is many OECD countries saving over a quarter of their GDP every year, and some OECD countries saving over a third of their GDP per year. Holding down the right flank of the OECD, all the way on the other side, is Greece. And what you can see is that over the last 25 years, Greece has barely managed to save more than 10 percent of their GDP. It should be noted, of course, that the United States and the U.K. are the next in line.
Τώρα που είδαμε αυτές τις τεράστιες διαφορές στους δείκτες αποταμίευσης, πώς θα μπορούσε η γλώσσα να σχετίζεται με αυτές τις διαφορές; Θα σας πω μερικά πράγματα σχετικά με το πώς διαφέρουν ουσιαστικά οι γλώσσες. Οι γλωσσολόγοι και οι επιστήμονες ερευνούν αυτό το ερώτημα εδώ και πολλά χρόνια. Μετά θα εξηγήσω τη σύνδεση αυτών των συμπεριφορών.
Now that we see these huge differences in savings rates, how is it possible that language might have something to do with these differences? Let me tell you a little bit about how languages fundamentally differ. Linguists and cognitive scientists have been exploring this question for many years now. And then I'll draw the connection between these two behaviors.
Πολλοί ίσως ήδη προσέξατε ότι είμαι Κινέζος. Μεγάλωσα στο Μίντγουεστ των ΗΠΑ. Και αυτό που κατάλαβα αρκετά νωρίς ήταν ότι η κινεζική γλώσσα με ανάγκασε να μιλώ -- και το πιο ουσιαστικό -- με ώθησε να σκέφτομαι την οικογένεια με πολύ διαφορετικούς τρόπους.
Many of you have probably already noticed that I'm Chinese. I grew up in the Midwest of the United States. And something I realized quite early on was that the Chinese language forced me to speak about and -- in fact, more fundamentally than that -- ever so slightly forced me to think about family in very different ways.
Πώς ακριβώς συμβαίνει αυτό; Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Ας υποθέσουμε ότι μιλούσαμε και σας γνώριζα στο θείο μου. Καταλάβατε ακριβώς τι είπα στα Αγγλικά. Εάν όμως μιλούσαμε Κινέζικα μεταξύ μας, δεν θα είχα αυτή την πολυτέλεια. Δεν θα μπορούσα να σας μεταφέρω τόσο μικρή πληροφορία. Αυτό που θα με εξανάγκαζε να κάνω η γλώσσα μου, αντί να σας πω: «Αυτός είναι ο θείος μου» είναι να σας δώσω ένα τεράστιο όγκο επιπρόσθετων πληροφοριών. Η γλώσσα μου θα με ανάγκαζε να σας πω εάν επρόκειτο για θείο μου από τη μεριά της μητέρας ή του πατέρα μου, εάν ήταν θείος εξ' αγχιστείας ή όχι, και εφόσον ήταν αδερφός του πατέρα μου, εάν ήταν μεγαλύτερος ή μικρότερος από τον πατέρα μου. Όλες αυτές οι πληροφορίες είναι υποχρεωτικές. Στα Κινέζικα δεν μπορώ να τις αγνοήσω. Στην πραγματικότητα, εάν θέλω να μιλήσω ορθά, τα Κινέζικα με αναγκάζουν να τα σκέφτομαι διαρκώς.
Now, how might that be? Let me give you an example. Suppose I were talking with you and I was introducing you to my uncle. You understood exactly what I just said in English. If we were speaking Mandarin Chinese with each other, though, I wouldn't have that luxury. I wouldn't have been able to convey so little information. What my language would have forced me to do, instead of just telling you, "This is my uncle," is to tell you a tremendous amount of additional information. My language would force me to tell you whether or not this was an uncle on my mother's side or my father's side, whether this was an uncle by marriage or by birth, and if this man was my father's brother, whether he was older than or younger than my father. All of this information is obligatory. Chinese doesn't let me ignore it. And in fact, if I want to speak correctly, Chinese forces me to constantly think about it.
Αυτό το έβρισκα συναρπαστικό ως παιδί, αλλά αυτό που βρίσκω ακόμη πιο συναρπαστικό σήμερα ως οικονομολόγος είναι που κάποιες διαφορές ισχύουν στον τρόπο που μιλούν οι γλώσσες και για το χρόνο. Έτσι, για παράδειγμα, αν μιλάω Αγγλικά, θα πρέπει να χρησιμοποιήσω διαφορετική γραμματική αν αναφέρομαι σε μια χθεσινή βροχή: «Έβρεξε χθες» για μια τωρινή βροχή: «Βρέχει τώρα» ή μελλοντική βροχή: «Θα βρέξει αύριο». Παρατηρήστε ότι τα Αγγλικά απαιτούν περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το χρόνο των συμβάντων. Γιατί; Επειδή πρέπει να το λάβω υπόψη μου και να αλλάξω αυτό που θέλω να πω «Θα βρέξει» ή «Πρόκειται να βρέξει». Στα Αγγλικά απλά δεν επιτρέπεται να πεις: «Βρέξει αύριο».
Now, that fascinated me endlessly as a child, but what fascinates me even more today as an economist is that some of these same differences carry through to how languages speak about time. So for example, if I'm speaking in English, I have to speak grammatically differently if I'm talking about past rain, "It rained yesterday," current rain, "It is raining now," or future rain, "It will rain tomorrow." Notice that English requires a lot more information with respect to the timing of events. Why? Because I have to consider that and I have to modify what I'm saying to say, "It will rain," or "It's going to rain." It's simply not permissible in English to say, "It rain tomorrow."
Σε αντίθεση, ακριβώς αυτό θα έλεγες στα Κινέζικα. Ένας κινέζος ομιλητής μπορεί βασικά να πει κάτι που ακούγεται πολύ περίεργο σε έναν Άγγλο ομιλητή. Μπορούν να πουν: «Χθες βρέχει», «Τώρα βρέχει», «Αύριο βρέχει». Κατά μία βαθύτερη έννοια, τα Κινέζικα δεν διαχωρίζουν το χρονικό φάσμα με τον τρόπο που τα Αγγλικά μας αναγκάζουν να το κάνουμε για να μιλάμε σωστά.
In contrast to that, that's almost exactly what you would say in Chinese. A Chinese speaker can basically say something that sounds very strange to an English speaker's ears. They can say, "Yesterday it rain," "Now it rain," "Tomorrow it rain." In some deep sense, Chinese doesn't divide up the time spectrum in the same way that English forces us to constantly do in order to speak correctly.
Η διαφορά αυτή ανάμεσα στις γλώσσες ισχύει μόνο σε αυτές που έχουν μικρή σχέση μεταξύ τους όπως τα Αγγλικά και τα Κινέζικα; Στην πραγματικότητα, όχι. Πολλοί από σας γνωρίζετε ότι τα Αγγλικά είναι μια γερμανική γλώσσα. Αυτό που πιθανόν δεν έχετε συνειδητοποιήσει είναι πως τα Αγγλικά είναι στην ουσία μια εξαίρεση. Είναι η μόνη γερμανική γλώσσα που το απαιτεί. Για παράδειγμα, οι περισσότεροι ομιλητές γερμανικών γλωσσών νιώθουν άνετα να μιλούν για την αυριανή βροχή λέγοντας: "Morgen regnet es," που στα Αγγλικά θα ακουγόταν σαν:«Βρέξει, αύριο».
Is this difference in languages only between very, very distantly related languages, like English and Chinese? Actually, no. So many of you know, in this room, that English is a Germanic language. What you may not have realized is that English is actually an outlier. It is the only Germanic language that requires this. For example, most other Germanic language speakers feel completely comfortable talking about rain tomorrow by saying, "Morgen regnet es," quite literally to an English ear, "It rain tomorrow."
Αυτό με οδήγησε, ως οικονομολόγο συμπεριφορών, σε μια ενδιαφέρουσα υπόθεση. Θα μπορούσε ο τρόπος που μιλάς για το χρόνο, ο τρόπος που σε αναγκάζει η γλώσσα σου να σκεφτείς το χρόνο, να επηρεάζει τη συμπεριφορά μέσα στο χρόνο; Μιλάτε Αγγλικά, μια γλώσσα με μέλλοντα. Αυτό σημαίνει ότι κάθε φορά που συζητάτε για το μέλλον ή για οποιοδήποτε μελλοντικό γεγονός, αναγκάζεστε γραμματικά να το διαχωρίσετε από το παρόν και να του συμπεριφερθείτε σαν κάτι δομικά διαφορετικό. Ας υποθέσουμε τώρα ότι αυτή η δομική διαφορά σας κάνει να αποσυνδέετε ελαφρά το μέλλον από το παρόν, κάθε φορά που μιλάτε. Εάν ισχύει αυτό και κάνει το μέλλον να μοιάζει κάτι πιο απόμακρο και πιο διαφορετικό από το παρόν, θα είναι δυσκολότερο να αποταμιεύσετε. Εάν, από την άλλη, μιλάτε μια γλώσσα χωρίς μελλοντικούς χρόνους, μιλάτε με τον ίδιο τρόπο για το παρόν και για το μέλλον. Εάν αυτό σας ωθεί να τα νιώθετε με τον ίδιο τρόπο, θα είναι ευκολότερο να αποταμιεύσετε.
This led me, as a behavioral economist, to an intriguing hypothesis. Could how you speak about time, could how your language forces you to think about time, affect your propensity to behave across time? You speak English, a futured language. And what that means is that every time you discuss the future, or any kind of a future event, grammatically you're forced to cleave that from the present and treat it as if it's something viscerally different. Now suppose that that visceral difference makes you subtly dissociate the future from the present every time you speak. If that's true and it makes the future feel like something more distant and more different from the present, that's going to make it harder to save. If, on the other hand, you speak a futureless language, the present and the future, you speak about them identically. If that subtly nudges you to feel about them identically, that's going to make it easier to save.
Αυτή είναι μια ευφάνταστη θεωρία. Είμαι καθηγητής, πληρώνομαι για να έχω ευφάνταστες θεωρίες. Αλλά πώς θα μπορούσατε να δοκιμάσετε μια τέτοια θεωρία; Αυτό που έκανα ήταν να μελετήσω την γλωσσολογική λογοτεχνία. Και είναι αρκετά ενδιαφέρον το ότι υπάρχουν ομιλητές γλωσσών χωρίς μελλοντικούς χρόνους σε όλο τον κόσμο. Ορίστε μερικοί ομιλητές γλωσσών χωρίς μελλοντικούς χρόνους στη βόρεια Ευρώπη. Έχει ενδιαφέρον πως όταν ξεκινάς να επεξεργάζεσαι τα δεδομένα αυτοί οι ομιλητές γλωσσών χωρίς μελλοντικούς χρόνους σε όλο τον κόσμο αποδεικνύεται πως είναι με διαφορά από τους καλύτερους αποταμιευτές παγκοσμίως.
Now this is a fanciful theory. I'm a professor, I get paid to have fanciful theories. But how would you actually go about testing such a theory? Well, what I did with that was to access the linguistics literature. And interestingly enough, there are pockets of futureless language speakers situated all over the world. This is a pocket of futureless language speakers in Northern Europe. Interestingly enough, when you start to crank the data, these pockets of futureless language speakers all around the world turn out to be, by and large, some of the world's best savers.
Για να σας δώσω ένα στοιχείο, ας ξαναγυρίσουμε στο διάγραμμα του ΟΟΣΑ που συζητούσαμε. Αυτό που βλέπετε είναι ότι αυτές οι στήλες είναι συστηματικά υψηλότερες και συστηματικά προς τα αριστερά, σε σύγκριση με αυτές των μελών του ΟΟΣΑ που μιλούν γλώσσες με μελλοντικούς χρόνους. Ποια είναι η μέση διαφορά εδώ; Πέντε τοις εκατό του ΑΕΠ αποταμιεύσεις κάθε χρόνο. Μέσα σε 25 χρόνια, αυτό έχει τεράστια μακροπρόθεσμη επιρροή στον πλούτο του έθνους σας.
Just to give you a hint of that, let's look back at that OECD graph that we were talking about. What you see is that these bars are systematically taller and systematically shifted to the left compared to these bars which are the members of the OECD that speak futured languages. What is the average difference here? Five percentage points of your GDP saved per year. Over 25 years that has huge long-run effects on the wealth of your nation.
Ενώ αυτά τα ευρήματα είναι υποθετικά, οι χώρες μπορούν να διαφέρουν με τόσο πολλούς τρόπους, που είναι εξαιρετικά δύσκολο να το λάβεις υπόψη σε σχέση με όλες αυτές τις πιθανές διαφορές. Αυτό που θα σας δείξω είναι κάτι στο οποίο δουλεύω εδώ και ένα χρόνο, που είναι να προσπαθώ να συλλέξω όλα τα μεγάλα πακέτα δεδομένων στα οποία έχουμε πρόσβαση ως οικονομολόγοι, και θα προσπαθήσω να αφαιρέσω όλες εκείνες τις πιθανές διαφορές ελπίζοντας να διαλύσω αυτό το συσχετισμό. Με λίγα λόγια, όσο και να προσπαθώ δεν μπορώ να τον διαλύσω. Επιτρέψτε μου να σας δείξω μέχρι που μπορώ να φτάσω.
Now while these findings are suggestive, countries can be different in so many different ways that it's very, very difficult sometimes to account for all of these possible differences. What I'm going to show you, though, is something that I've been engaging in for a year, which is trying to gather all of the largest datasets that we have access to as economists, and I'm going to try and strip away all of those possible differences, hoping to get this relationship to break. And just in summary, no matter how far I push this, I can't get it to break. Let me show you how far you can do that.
Ένας τρόπος είναι να φανταστώ ότι συλλέγω μεγάλα πακέτα δεδομένων από όλο τον κόσμο. Όπως για παράδειγμα εδώ, σε μια Έρευνα Υγείας και Συνταξιοδότησης στην Ευρώπη. Από αυτά τα δεδομένα στην ουσία μαθαίνουμε πως οι οικογένειες Ευρωπαίων συνταξιούχων είναι ιδιαίτερα υπομονετικές με τους ερευνητές. (Γέλια) Φανταστείτε ότι είστε ένα σπιτικό συνταξιούχων στο Βέλγιο και κάποιος εμφανίζεται στην πόρτα σας. «Με συγχωρείτε, θα σας πείραζε να μελετούσα τις μετοχές σας; Μήπως γνωρίζετε την αξία του σπιτιού σας; Θα σας πείραζε να μου λέγατε; Μήπως το χολ σας έχει μήκος πάνω από 10 μέτρα; Εάν ναι, θα σας πείραζε να μετρήσω πόσο χρόνο χρειάζεστε για να το περπατήσετε; Θα σας πείραζε να πιέζατε με όλη σας τη δύναμη, με το καλό σας χέρι, αυτή τη συσκευή για να μετρήσω τη δύναμή σας; Μήπως να φυσήξετε σε αυτόν το σωλήνα για να μετρήσω τη δύναμη των πνευμόνων σας;» Η έρευνα διαρκεί μια ολόκληρη μέρα. (Γέλια) Συνδυάστε το με μια Έρευνα για το Δημογραφικό και την Υγεία που έχει γίνει από την USAID σε αναπτυσσόμενες χώρες της Αφρικής, για παράδειγμα, αυτή η έρευνα μπορεί να φτάσει μέχρι και στην απευθείας μέτρηση του ιού HIV οικογενειών που ζουν στη Νιγηρία, για παράδειγμα. Συνδυάστε τα με την παγκόσμια οικονομική έρευνα που μετράει τις πολιτικές απόψεις, ευτυχώς για μένα, τις αποταμιευτικές συμπεριφορές εκατομμυρίων οικογενειών σε εκατοντάδες χώρες παγκοσμίως.
One way to imagine that is I gather large datasets from around the world. So for example, there is the Survey of Health, [Aging] and Retirement in Europe. From this dataset you actually learn that retired European families are extremely patient with survey takers. (Laughter) So imagine that you're a retired household in Belgium and someone comes to your front door. "Excuse me, would you mind if I peruse your stock portfolio? Do you happen to know how much your house is worth? Do you mind telling me? Would you happen to have a hallway that's more than 10 meters long? If you do, would you mind if I timed how long it took you to walk down that hallway? Would you mind squeezing as hard as you can, in your dominant hand, this device so I can measure your grip strength? How about blowing into this tube so I can measure your lung capacity?" The survey takes over a day. (Laughter) Combine that with a Demographic and Health Survey collected by USAID in developing countries in Africa, for example, which that survey actually can go so far as to directly measure the HIV status of families living in, for example, rural Nigeria. Combine that with a world value survey, which measures the political opinions and, fortunately for me, the savings behaviors of millions of families in hundreds of countries around the world.
Πάρτε όλα αυτά τα δεδομένα, συνδυάστε τα και ιδού ο χάρτης που θα έχετε. Αυτό που θα δείτε είναι εννέα χώρες παγκοσμίως με αξιοσημείωτους γηγενείς πληθυσμούς που μιλούν, εξίσου, γλώσσες με και χωρίς μελλοντικούς χρόνους. Αυτό που θα κάνω είναι να σχηματίσω στατιστικά ζεύγη ανάμεσα σε οικογένειες που είναι σχεδόν όμοιες σε κάθε μετρήσιμη διάσταση, και μετά θα ερευνήσω αν ισχύει ή όχι ο σύνδεσμος ανάμεσα στις γλώσσες και στις αποταμιεύσεις ακόμη και μετά τον έλεγχο όλων αυτών των επιπέδων.
Take all of that data, combine it, and this map is what you get. What you find is nine countries around the world that have significant native populations which speak both futureless and futured languages. And what I'm going to do is form statistical matched pairs between families that are nearly identical on every dimension that I can measure, and then I'm going to explore whether or not the link between language and savings holds even after controlling for all of these levels.
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που μπορούμε να ελέγξουμε; Λοιπόν, θα συνδυάσω οικογένειες ανάλογα με τη χώρα γέννησης και κατοικίας, δημογραφικά --το φύλο και την ηλικία τους-- το μέσο εισόδημα τους εντός της χώρας τους, το επίπεδο εκπαίδευσης και πολλά για τη δομή της οικογένειας. Φαίνεται ότι υπάρχουν έξι διαφορετικοί τρόποι για να παντρευτείς στην Ευρώπη. Πιο λεπτομερώς, τους ταξινομώ ανάλογα με τη θρησκεία υπάρχουν 72 κατηγορίες θρησκειών στον κόσμο οπότε έχουμε ένα μεγάλο επίπεδο βαθμού διάκρισης. Υπάρχουν 1,4 δις διαφορετικές καταστάσεις οικογενειών.
What are the characteristics we can control for? Well I'm going to match families on country of birth and residence, the demographics -- what sex, their age -- their income level within their own country, their educational achievement, a lot about their family structure. It turns out there are six different ways to be married in Europe. And most granularly, I break them down by religion where there are 72 categories of religions in the world -- so an extreme level of granularity. There are 1.4 billion different ways that a family can find itself.
Τώρα, ουσιαστικά ό,τι πρόκειται να σας πω από δω και πέρα είναι μόνο η σύγκριση αυτών των σχεδόν όμοιων οικογενειών. Πλησιάζει όσο γίνεται στην αρχική σκέψη του πειράματος στην εύρεση δύο οικογενειών που διαμένουν στις Βρυξέλλες και είναι όμοιες σε κάθε μία από αυτές τις διαστάσεις, αλλά κάποιος να μιλάει Φλαμανδικά και κάποιος να μιλάει Γαλλικά ή δύο οικογένειες που ζουν σε μια αγροτική περιοχή της Νιγηρίας, εκ των οποίων μία μιλάει Χάουζα και η άλλη Ίγκμπο.
Now effectively everything I'm going to tell you from now on is only comparing these basically nearly identical families. It's getting as close as possible to the thought experiment of finding two families both of whom live in Brussels who are identical on every single one of these dimensions, but one of whom speaks Flemish and one of whom speaks French; or two families that live in a rural district in Nigeria, one of whom speaks Hausa and one of whom speaks Igbo.
Ακόμη και μετά από αυτόν τον λεπτομερή έλεγχο, φαίνεται ότι οι ομιλητές γλωσσών χωρίς μελλοντικούς χρόνους αποταμιεύουν περισσότερο; Ναι, οι ομιλητές γλωσσών χωρίς μελλοντικούς χρόνους, ακόμη και μετά από αυτό τον έλεγχο είναι 30 τοις εκατό πιθανότερο να αναφέρουν ότι έχουν αποταμιεύσει σε οποιαδήποτε έτος. Έχει αυτό αθροιστικές συνέπειες; Ναι, όταν συνταξιοδοτηθούν, οι ομιλητές γλωσσών χωρίς μελλοντικούς χρόνους, με σταθερό εισόδημα, θα έχουν αποταμιεύσει 25 τοις εκατό περισσότερο.
Now even after all of this granular level of control, do futureless language speakers seem to save more? Yes, futureless language speakers, even after this level of control, are 30 percent more likely to report having saved in any given year. Does this have cumulative effects? Yes, by the time they retire, futureless language speakers, holding constant their income, are going to retire with 25 percent more in savings.
Μπορούμε να μελετήσουμε αυτά τα στοιχεία περισσότερο; Ναι, γιατί μόλις σας είπα ότι συλλέγουμε πολλά στοιχεία σχετικά για την υγεία, ως οικονομολόγοι. Πώς θα μπορούσαμε να σκεφτούμε τις συμπεριφορές υγείας για να σκεφτούμε για τις αποταμιεύσεις; Σκεφτείτε το κάπνισμα, για παράδειγμα. Το κάπνισμα είναι κατά μια έννοια μια αρνητική αποταμίευση. Εάν το να αποταμιεύεις είναι παροντικός πόνος με αντάλλαγμα μελλοντική ευχαρίστηση, το κάπνισμα είναι ακριβώς το αντίθετο. Είναι προσωρινή απόλαυση με αντάλλαγμα τον μελλοντικό πόνο. Αυτό που θα περιμέναμε είναι το αντίθετο. Και αυτό ακριβώς ανακαλύψαμε. Οι ομιλητές γλωσσών χωρίς μελλοντικούς χρόνους είναι 20 με 24 τοις εκατό λιγότερο πιθανό να καπνίσουν σε οποιοδήποτε χρονικό διάστημα σε σύγκριση με πανομοιότυπες οικογένειες, και είναι 13 με 17 τοις εκατό λιγότερο πιθανό να γίνουν παχύσαρκοι όταν συνταξιοδοτηθούν, και θα αναφέρουν ότι είναι 21 τοις εκατό πιο πιθανό να έχουν χρησιμοποιήσει προφυλακτικό κατά την τελευταία ερωτική επαφή. Θα μπορούσα να συνεχίσω να σας λέω πολλές διαφορές που μπορείτε να βρείτε. Είναι σχεδόν αδύνατο να βρείτε μια αποταμιευτική συμπεριφορά στην οποία να μην εμπεριέχεται αυτό το έντονο στοιχείο.
Can we push this data even further? Yes, because I just told you, we actually collect a lot of health data as economists. Now how can we think about health behaviors to think about savings? Well, think about smoking, for example. Smoking is in some deep sense negative savings. If savings is current pain in exchange for future pleasure, smoking is just the opposite. It's current pleasure in exchange for future pain. What we should expect then is the opposite effect. And that's exactly what we find. Futureless language speakers are 20 to 24 percent less likely to be smoking at any given point in time compared to identical families, and they're going to be 13 to 17 percent less likely to be obese by the time they retire, and they're going to report being 21 percent more likely to have used a condom in their last sexual encounter. I could go on and on with the list of differences that you can find. It's almost impossible not to find a savings behavior for which this strong effect isn't present.
Μαζί με γλωσσολόγους και οικονομολόγους συναδέλφους μου στο Γέιλ ξεκινάμε αυτό το έργο και πραγματικά ανακαλύπτουμε και κατανοούμε τρόπους κατά τους οποίους αυτές οι μικρές ωθήσεις μας κάνουν να σκεφτόμαστε περισσότερο ή λιγότερο το μέλλον κάθε φορά που μιλάμε. Τελικά, ο στόχος είναι, όταν καταλάβουμε πώς αυτές οι διακριτικές επιρροές μπορούν ν' αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο λαμβάνουμε αποφάσεις, να παρέχουμε στους ανθρώπους τα εργαλεία ώστε να μπορούν να γίνουν συνειδητά καλύτεροι αποταμιευτές και πιο συνειδητοποιημένοι επενδυτές στο μέλλον τους.
My linguistics and economics colleagues at Yale and I are just starting to do this work and really explore and understand the ways that these subtle nudges cause us to think more or less about the future every single time we speak. Ultimately, the goal, once we understand how these subtle effects can change our decision making, we want to be able to provide people tools so that they can consciously make themselves better savers and more conscious investors in their own future.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
Thank you very much.
(Χειροκρότημα)
(Applause)