Θέλω να σας βοηθήσω ν' αναθεωρήσετε τι είναι φιλανθρωπία τι θα μπορούσε να είναι και ποια είναι η σχέση σας μ' αυτή. Με αυτό, θέλω να σας προσφέρω ένα όραμα, ένα φανταστικό μέλλον, αν προτιμάτε, όπου, όπως το έχει θέσει ο ποιητής Σέιμους Χίνι, «Κάποια φορά σ' αυτήν τη ζωή, το πολυπόθητο παλιρροιακό κύμα της δικαιοσύνης μπορεί να σηκωθεί, και η ελπίδα και η ιστορία να ομοιοκαταληκτούν».
I want to help you re-perceive what philanthropy is, what it could be, and what your relationship to it is. And in doing that, I want to offer you a vision, an imagined future, if you will, of how, as the poet Seamus Heaney has put it, "Once in a lifetime the longed-for tidal wave of justice can rise up, and hope and history rhyme."
Θέλω να ξεκινήσω με αυτά τα ζεύγη λέξεων. Όλοι ξέρουμε σε ποια πλευρά θέλουμε να είμαστε. Όταν η φιλανθρωπία επαναπροσδιορίστηκε πριν από έναν αιώνα, όταν εφευρέθη η μορφή θεμελίωσης, ούτε εκείνοι θεώρησαν τους εαυτούς τους στη λάθος πλευρά αυτών. Στην ουσία, ποτέ δεν θα θεωρούσαν τους εαυτούς τους κλειστούς κι άκαμπτους, αργούς ν' ανταποκριθούν σε νέες προκλήσεις, μικρούς και απρόθυμους να αναλάβουν ρίσκο. Στην πραγματικότητα, δεν ήταν. Τότε επανεφεύρισκαν τη φιλανθρωπία, αυτό που ο Ροκφέλερ ονόμασε «η επιχείρηση της αγαθής προαίρεσης». Όμως, μέχρι το τέλος του 20ου αιώνα, μια νέα γενιά κριτικών και μεταρρυθμιστών έφτασε να βλέπει τη φιλανθρωπία ακριβώς μ' αυτόν τον τρόπο. Αυτό που πρέπει να προσέξουμε καθώς προκύπτει μια παγκόσμια βιομηχανία φιλανθρωπίας -κι αυτό ακριβώς συμβαίνει- είναι πώς η προσδοκία να αντιστρέψουμε αυτές τις παλιές εικασίες, για να γίνει η φιλανθρωπία ανοιχτή και μεγάλη και γρήγορη και συνδεδεμένη, σε μακροπρόθεσμη υπηρεσία. Αυτή η επιχειρηματική ενέργεια προβάλλει από πολλές κατευθύνσεις. Οδηγείται και προωθείται από νέους ηγέτες, όπως πολλοί απ' τους ανθρώπους εδώ, από νέα εργαλεία, όπως αυτά που είδαμε εδώ κι από νέες πιέσεις. Ακολουθώ αυτήν την αλλαγή αρκετό καιρό και συμμετέχω σ' αυτήν. Αυτή η αναφορά είναι η κύρια δημόσια αναφορά μας. Λέει την ιστορία του πώς το σήμερα πράγματι θα μπορούσε να είναι τόσο ιστορικό όσο 100 χρόνια πριν. Θέλω να μοιραστώ μαζί σας ορισμένα απ' τα πιο άψογα πράγματα που συμβαίνουν. Καθώς το κάνω αυτό, δε θα επιμείνω πολύ στην μεγάλη φιλανθρωπία που όλοι ήδη γνωρίζουν, τους Γκέιτς ή τον Σόρος ή την Γκούγκλ. Αντί αυτού, αυτό που θέλω να κάνω είναι να μιλήσω για τη φιλανθρωπία όλων μας: τον εκδημοκρατισμό της φιλανθρωπίας. Αυτή είναι μια στιγμή στην ιστορία κατά την οποία το μέσο άτομο έχει περισσότερη δύναμη από οποιαδήποτε εποχή. Θα κοιτάξω πέντε κατηγορίες πειραμάτων, κάθε μία εκ των οποίων αμφισβητεί μια παλιά εικασία για τη φιλανθρωπία. Η πρώτη είναι η μαζική συνεργασία, που εδώ αντιπροσωπεύεται απ' τη Βικιπαίδεια. Αυτό ίσως σας εκπλήξει. Αλλά θυμηθείτε, η φιλανθρωπία είναι να δίνεις χρόνο και ταλέντο, όχι απλώς χρήματα. Ο Κλέι Σίρκι, αυτός ο υπέροχος χρονικογράφος όλων των δικτυώσεων, έχει συλλάβει την εικασία αυτής της αμφισβήτησης μ' έναν τόσο όμορφο τρόπο. Είπε: «Ζούμε σ' αυτόν τον κόσμο όπου μικρά πράγματα γίνονται για την αγάπη και μεγάλα για το χρήμα. Τώρα έχουμε τη Βικιπαίδεια. Ξαφνικά, μεγάλα πράγματα μπορούν να γίνουν για την αγάπη.» Αυτήν την άνοιξη, ψάξτε για το νέο βιβλίο του Πολ Χόουκεν -συγγραφέας κι επιχειρηματίας που πολλοί από εσάς μπορεί να γνωρίζετε. Το βιβλίο ονομάζεται «Ευλογημένη Ανησυχία». Όταν βγει, μια σειρά ιστοτόπων τύπου βίκι με την επωνυμία WISER πρόκειται να λανσαριστούν ταυτόχρονα. WISER σημαίνει Διεθνής Δείκτης Κοινωνικής και Περιβαλλοντικής Ευθύνης. Ο WISER ξεκινά να τεκμηριώνει, να συνδέει και να ενδυναμώνει αυτό που ο Πολ ονομάζει το μεγαλύτερο κίνημα και το ταχέστερα αναπτυσσόμενο κίνημα στην ανθρώπινη ιστορία: την συλλογική απρόσβλητη αντίδραση της ανθρωπότητας στις απειλές του σήμερα. Όλα αυτά τα μεγάλα πράγματα για την αγάπη -τα πειράματα- δεν πρόκειται να πιάσουν. Αλλά αυτά που πιάνουν θα γίνουν η μεγαλύτερη, η πιο ανοιχτή, η γρηγορότερη, η πιο συνδεδεμένη μορφή φιλανθρωπίας στην ανθρώπινη ιστορία. Δεύτερη κατηγορία είναι οι διαδικτυακές αγορές φιλανθρωπίας. Φυσικά, για τη φιλανθρωπία, αυτό είναι ό,τι και το eBay και το Amazon για το εμπόριο. Σκεφτείτε το σαν διομότιμη φιλανθρωπία. Κι αυτό αμφισβητεί ακόμη μία εικασία, ότι δηλαδή η οργανωμένη φιλανθρωπία είναι μόνο για τους πολύ πλουσίους. Ρίξτε μια ματιά, αν δεν το έχετε κάνει, στο DonorsChoose Το Δίκτυο Omidyar έχει κάνει μεγάλη επένδυση στο DonorsChoose. Είναι μια απ' τις γνωστότερες αυτών των νέων αγορών όπου ένας δωρητής μπορεί να μπει κατευθείαν μέσα σε μια αίθουσα και να συνδεθεί με ό,τι θα πει ένας δάσκαλος πως χρειάζονται. Ρίξτε μια ματιά στο Changing the Present, -που ξεκίνησε από έναν συμμετέχοντα του TED- την επόμενη φορά που θα χρειαστείτε ένα γαμήλιο δώρο ή δώρο διακοπών. Το GiveIndia είναι για ένα ολόκληρο κράτος. Και ούτω καθεξής. Η τρίτη κατηγορία εκπροσωπείται απ' τον Γουόρεν Μπάφετ, το οποίο ονομάζω συγκεντρωτικό δόσιμο. Δεν είναι μόνο ότι ο Γουόρεν Μπάφετ ήταν τόσο εκπληκτικά γενναιόδωρος με αυτήν την ιστορική πράξη πέρσι το καλοκαίρι. Αμφισβήτησε επίσης μια άλλη εικασία, ότι δηλαδή κάθε δωρητής θα πρέπει να έχει το δικό του ή δικό της κεφάλαιο ή ίδρυμα. Υπάρχουν τώρα, σήμερα, τόσα νέα κεφάλαια που συγκεντρώνονται δίνοντας κι επενδύοντας, ενώνοντας ανθρώπους γύρω από έναν κοινό σκοπό: να σκεπτόμαστε πιο μεγαλόπνοα. Ένα από τα πιο γνωστά είναι το Acumen Fund με ηγήτρια τη Ζακλίν Νόβογκρατζ μια συμμετέχουσα στο TED, η οποία έλαβε μεγάλη ώθηση εδώ στο TED. Αλλά υπάρχουν πολλά άλλα: το New Profit στο Κέιμπριτζ το Κεφάλαιο Υψηλού Ρίσκου New School's στη Σίλικον Βάλεϊ, το Φιλανθρωπικό Κεφάλαιο Υψηλού Ρίσκου Εταίρων στην Ουάσινγκτον, το Παγκόσμιο Ταμείο για τις Γυναίκες στο Σαν Φρανσίσκο. Ρίξτε μια ματιά σε αυτά. Τα κεφάλαια αυτά είναι για τη φιλανθρωπία ό,τι και τα κεφάλαια υψηλού ρίσκου, τα ιδιωτικά επενδυτικά και τελικά τα αμοιβαία για τις επενδύσεις αλλά με μια παραλλαγή ... επειδή συχνά μια κοινότητα σχηματίζεται γύρω από αυτά τα κεφάλαια, όπως έχει γίνει με την Acumen κι άλλους χώρους. Φανταστείτε για λίγο αυτούς τους πρώτους τρεις τύπους πειραμάτων: μαζική συνεργασία, διαδικτυακές αγορές, συγκεντρωτική παροχή. Κατανοήστε πώς μάς βοηθούν ν' αντιληφθούμε εκ νέου τι είναι η οργανωμένη φιλανθρωπία. Δεν πρόκειται απαραίτητα για ιδρύματα· πρόκειται για εμάς τους υπολοίπους. Φανταστείτε το συνδυασμό, αν θέλετε, αυτών των πραγμάτων στο μέλλον όταν αυτά τα πράγματα ενώνονται στα πειράματα του μέλλοντος. Φανταστείτε πως κάποιος προσφέρει, ας πούμε, 100 εκατομμύρια δολάρια για κάποιον ανώτερο σκοπό -Υπήρχαν 21 δώρα των 100 εκατομμυρίων δολαρίων ή και περισσότερο στις ΗΠΑ πέρσι, καθόλου αδύνατον- αλλά τα προσφέρει μόνο αν συνοδεύουν εκατομμύρια μικρά δώρα απ' όλη την υδρόγειο, απασχολώντας έτσι πολλούς ανθρώπους και δημιουργώντας ορατότητα και δεσμεύοντας κόσμο για το σκοπό που επισημαίνεται. Θα κοιτάξω γρήγορα την τέταρτη και πέμπτη κατηγορία δηλαδή την καινοτομία, την ανταγωνιστικότητα και τις κοινωνικές επενδύσεις. Στοιχηματίζουν έναν ορατό ανταγωνισμό, ένα έπαθλο, μπορούν να ελκύσουν ταλέντο και χρήμα σε κάποια απ' τα πιο δύσκολα ζητήματα κι έτσι επιταχύνουν τη λύση. Αυτό αντιμετωπίζει ακόμη μια εικασία, ότι ο δότης κι ο οργανισμός είναι στο επίκέντρο, σε αντίθεση με την τοποθέτηση του προβλήματος στο επίκέντρο. Μπορείτε να στραφείτε σε αυτούς τους καινοτόμους για να μας βοηθήσουν ειδικά με πράγματα που απαιτούν τεχνολογική ή επιστημονική λύση. Αυτό αφήνει την τελευταία κατηγορία, τις κοινωνικές επενδύσεις, η οποία είναι πράγματι, παρ' όλα ταύτα, η μεγαλύτερη απ' όλες, εκπροσωπούμενη εδώ από την Xigi.net. Αυτό φυσικά αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη εικασία όλων, ότι οι επιχειρήσεις είναι επιχειρήσεις και η φιλανθρωπία είναι το όχημα αυτών που θέλουν να δημιουργήσουν αλλαγή στον κόσμο. Το Xigi είναι ένας καινούριος κοινωφελής ιστότοπος χτισμένος από την κοινότητα, που ενώνει και χαρτογραφεί αυτή τη νέα κοινωνική κεφαλαιακή αγορά. Ήδη απαριθμεί 1.000 φορείς που προσφέρουν οφειλές κι επενδυτικά κεφάλαια για κοινωνικές επιχειρήσεις. Έτσι, μπορούμε να στραφούμε σε αυτούς τους καινοτόμους για να μας βοηθήσουν να θυμηθούμε πως αν μπορούμε να μοχλεύσουμε ακόμη κι ένα μικρό ποσό του κεφαλαίου που ζητά επιστροφή, το καλό που μπορεί να παραχθεί θα μπορούσε να είναι εκπληκτικό. Αυτό που είναι πράγματι ενδιαφέρον εδώ είναι πως δεν σκεπτόμαστε με τον δικό μας τρόπο προς έναν νέο τρόπο δράσης· δρούμε με τον τρόπο μας προς έναν νέο τρόπο σκέψης Η φιλανθρωπία αναδιοργανώνεται μπροστά στα ίδια μας τα μάτια. Και, παρόλο που όλα τα πειράματα και όλοι οι μεγάλοι δότες ακόμη δεν εκπληρώνουν αυτήν την εικασία, νομίζω πως αυτό είναι το νέο πνεύμα της εποχής: ανοιχτό, μεγάλο, γρήγορο, συνδεδεμένο και, ας ελπίσουμε επίσης, εκτεταμένο. Πρέπει ν' αντιληφθούμε πως θα πάρει πολύ χρόνο για να γίνουν αυτά τα πράγματα. Αν δεν αναπτύξουμε την αντοχή να παραμείνουμε αφοσιωμένοι σ'αυτό, -οτιδήποτε κι αν επιλέξετε, παραμείνετε αφοσιωμένοι σ' αυτό- όλα αυτά απλώς θα είναι μια παροδική μόδα, ξέρετε. Αλλά είμαι πράγματι αισιόδοξη. Είμαι αισιόδοξη επειδή δεν είναι μόνον η φιλανθρωπία που αναδιοργανώνεται Επίσης είναι ολόκληρες άλλες μερίδες του κοινωνικού τομέα και των επιχειρήσεων οι οποίες ασχολούνται με την αμφισβήτηση του «δουλειά, ως συνήθως». Οπουδήποτε κι αν πάω, συμπεριλαμβανομένου του TED εδώ, αισθάνομαι πως υπάρχει μια νέα ηθική πείνα που αυξάνεται. Αυτό που βλέπουμε είναι ανθρώπους να παλεύουν πραγματικά να περιγράψουν τι είναι αυτό το νέο πράγμα που συμβαίνει. Λέξεις όπως «φιλανθρωκαπιταλισμός» και «φυσικός καπιταλισμός» και «φιλανθρωεπιχειρηματίας» και «φιλανθρωπικό κεφάλαιο υψηλού ρίσκου». Ακόμη δεν έχουμε αναπτύξει τη γλώσσα για κάτι τέτοιο. Όπως κι αν το ονομάσουμε, είναι καινούριο, ξεκινάει και νομίζω σηματοδοτεί κάτι αρκετά σημαντικό. Εδώ επεισέρχεται το μέλλον των ονείρων μου το οποίο θα αποκαλέσω Κοινωνική Μοναδικότητα. Πολλοί θα διαπιστώνετε πως κλέβω λίγο από τον συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Βέρνορ Βιντζ την ιδέα μιας τεχνολογικής μοναδικότητας όπου κάποιες τάσεις επιταχύνονται και συγκλίνουν κι ενώνονται για να δημιουργήσουν μια συγκλονιστικά νέα πραγματικότητα. Ίσως ισχύει ότι η κοινωνική μοναδικότητα μπροστά μας είναι αυτή που φοβόμαστε περισσότερο: μια σύγκλιση καταστροφών, περιβαλλοντικής εξαχρείωσης, όπλων μαζικής καταστροφής, πανδημιών, φτώχειας. Κι αυτό επειδή η ικανότητά μας ν' αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που αντικρίζουμε δεν έχει συμβαδίσει με την ικανότητά μας να τα δημιουργούμε. Όπως ακούσαμε εδώ, δεν αποτελεί υπερβολή να πούμε πως κρατούμε στα χέρια μας το μέλλον του πολιτισμού μας όσο ποτέ άλλοτε. Το ερώτημα είναι, υπάρχει μια θετική κοινωνική μοναδικότητα; Υπάρχει για εμάς ένα σύνορο για το πώς ζούμε μαζί; Το μέλλον μας δεν χρειάζεται να είναι υποθετικό. Μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα μέλλον όπου η ελπίδα και η ιστορία ομοιοκαταληκτούν. Αλλά έχουμε ένα πρόβλημα. Η εμπειρία μας έως σήμερα, ατομικά και συλλογικά, δεν μας έχει προετοιμάσει για το τι πρόκειται να χρειαστούμε να κάνουμε, ή για το ποιοι πρόκειται να χρειαστούμε να είμαστε. Πρόκειται να χρειαστούμε μια νέα γενιά πολιτών ηγετών που είναι πρόθυμοι να μας δεσμεύσουν να μεγαλώσουμε και ν' αλλάξουμε και να μάθουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται. Γι' αυτό έχω ένα τελευταίο πράγμα που θέλω να σας δείξω. Αυτή είναι μια φωτογραφία, τραβηγμένη πριν περίπου 100 χρόνια, του παππού και του προ-παππού μου. Είναι ένας εκδότης εφημερίδας και ένας τραπεζίτης. Ήταν υπέροχοι ηγέτες παροικίας. Ναι, ήταν υπέροχοι φιλάνθρωποι. Κρατώ αυτή τη φωτογραφία κοντά μου -είναι στο γραφείο μου- επειδή πάντα αισθάνομαι ένα μυστηριακό συσχετισμό με αυτούς τους δυο άνδρες. τους οποίους ποτέ δεν γνώρισα. Έτσι, προς τιμήν τους, θέλω να σας προσφέρω αυτήν την κενή διαφάνεια Και θέλω να φανταστείτε πως είναι μια φωτογραφία με εσάς. Θέλω να σκεφτείτε την κοινότητα στην οποία θέλετε να είστε μέρος της δημιουργίας της, -οτιδήποτε κι αν σημαίνει αυτό για εσάς. Θέλω να φανταστείτε ότι είμαστε 100 χρόνια μπροστά από τώρα κι ότι το εγγόνι ή το δισέγγονό σας ή η ανηψιά ή ο ανηψιός ή ο βαφτιστικός σας κοιτάζει αυτήν τη φωτογραφία σας. Ποια είναι η ιστορία που θέλετε περισσότερο να λένε εκείνοι; Σας ευχαριστώ πολύ. (Χειροκρότημα)
I want to start with these word pairs here. We all know which side of these we'd like to be on. When philanthropy was reinvented a century ago, when the foundation form was actually invented, they didn't think of themselves on the wrong side of these either. In fact they would never have thought of themselves as closed and set in their ways, as slow to respond to new challenges, as small and risk-averse. And in fact they weren't. They were reinventing charity in those times, what Rockefeller called "the business of benevolence." But by the end of the 20th century, a new generation of critics and reformers had come to see philanthropy just this way. The thing to watch for as a global philanthropy industry comes about -- and that's exactly what is happening -- is how the aspiration is to flip these old assumptions, for philanthropy to become open and big and fast and connected, in service of the long term. This entrepreneurial energy is emerging from many quarters. And it's driven and propelled forward by new leaders, like many of the people here, by new tools, like the ones we've seen here, and by new pressures. I've been following this change for quite a while now, and participating in it. This report is our main public report. What it tells is the story of how today actually could be as historic as 100 years ago. What I want to do is share some of the coolest things that are going on with you. And as I do that, I'm not going to dwell much on the very large philanthropy that everybody already knows about -- the Gates or the Soros or the Google. Instead, what I want to do is talk about the philanthropy of all of us: the democratization of philanthropy. This is a moment in history when the average person has more power than at any time. What I'm going to do is look at five categories of experiments, each of which challenges an old assumption of philanthropy. The first is mass collaboration, represented here by Wikipedia. Now, this may surprise you. But remember, philanthropy is about giving of time and talent, not just money. Clay Shirky, that great chronicler of everything networked, has captured the assumption that this challenges in such a beautiful way. He said, "We have lived in this world where little things are done for love and big things for money. Now we have Wikipedia. Suddenly big things can be done for love." Watch, this spring, for Paul Hawken's new book -- Author and entrepreneur many of you may know about. The book is called "Blessed Unrest." And when it comes out, a series of wiki sites under the label WISER, are going to launch at the same time. WISER stands for World Index for Social and Environmental Responsibility. WISER sets out to document, link and empower what Paul calls the largest movement, and fastest-growing movement in human history: humanity's collective immune response to today's threats. Now, all of these big things for love -- experiments -- aren't going to take off. But the ones that do are going to be the biggest, the most open, the fastest, the most connected form of philanthropy in human history. Second category is online philanthropy marketplaces. This is, of course, to philanthropy what eBay and Amazon are to commerce. Think of it as peer-to-peer philanthropy. And this challenges yet another assumption, which is that organized philanthropy is only for the very wealthy. Take a look, if you haven't, at DonorsChoose. Omidyar Network has made a big investment in DonorsChoose. It's one of the best known of these new marketplaces where a donor can go straight into a classroom and connect with what a teacher says they need. Take a look at Changing the Present, started by a TEDster, next time you need a wedding present or a holiday present. GiveIndia is for a whole country. And it goes on and on. The third category is represented by Warren Buffet, which I call aggregated giving. It's not just that Warren Buffet was so amazingly generous in that historic act last summer. It's that he challenged another assumption, that every giver should have his or her own fund or foundation. There are now, today, so many new funds that are aggregating giving and investing, bringing together people around a common goal, to think bigger. One of the best known is Acumen Fund, led by Jacqueline Novogratz, a TEDster who got a big boost here at TED. But there are many others: New Profit in Cambridge, New School's Venture Fund in Silicon Valley, Venture Philanthropy Partners in Washington, Global Fund for Women in San Francisco. Take a look at these. These funds are to philanthropy what venture capital, private equity, and eventually mutual funds are to investing, but with a twist -- because often a community forms around these funds, as it has at Acumen and other places. Now, imagine for a second these first three types of experiments: mass collaboration, online marketplaces, aggregated giving. And understand how they help us re-perceive what organized philanthropy is. It's not about foundations necessarily; it's about the rest of us. And imagine the mash-up, if you will, of these things, in the future, when these things come together in the experiments of the future -- imagine that somebody puts up, say, 100 million dollars for an inspiring goal -- there were 21 gifts of 100 million dollars or more in the US last year, not out of the question -- but only puts it up if it's matched by millions of small gifts from around the globe, thereby engaging lots of people, and building visibility and engaging people in the goal that's stated. I'm going to look quickly at the fourth and fifth categories, which are innovation, competitions and social investing. They're betting a visible competition, a prize, can attract talent and money to some of the most difficult issues, and thereby speed the solution. This tackles yet another assumption, that the giver and the organization is at the center, as opposed to putting the problem at the center. You can look to these innovators to help us especially with things that require technological or scientific solution. That leaves the final category, social investing, which is really, anyway, the biggest of them all, represented here by Xigi.net. And this, of course, tackles the biggest assumption of all, that business is business, and philanthropy is the vehicle of people who want to create change in the world. Xigi is a new community site that's built by the community, linking and mapping this new social capital market. It lists already 1,000 entities that are offering debt and equity for social enterprise. So we can look to these innovators to help us remember that if we can leverage even a small amount of the capital that seeks a return, the good that can be driven could be astonishing. Now, what's really interesting here is that we're not thinking our way into a new way of acting; we're acting our way into a new way of thinking. Philanthropy is reorganizing itself before our very eyes. And even though all of the experiments and all of the big givers don't yet fulfill this aspiration, I think this is the new zeitgeist: open, big, fast, connected, and, let us also hope, long. We have got to realize that it is going to take a long time to do these things. If we don't develop the stamina to stick with things -- whatever it is you pick, stick with it -- all of this stuff is just going to be, you know, a fad. But I'm really hopeful. And I'm hopeful because it's not only philanthropy that's reorganizing itself, it's also whole other portions of the social sector, and of business, that are busy challenging "business as usual." And everywhere I go, including here at TED, I feel that there is a new moral hunger that is growing. What we're seeing is people really wrestling to describe what is this new thing that's happening. Words like "philanthrocapitalism," and "natural capitalism," and "philanthroentrepreneur," and "venture philanthropy." We don't have a language for it yet. Whatever we call it, it's new, it's beginning, and I think it's gong to quite significant. And that's where my imagined future comes in, which I am going to call the social singularity. Many of you will realize that I'm ripping a bit off of the science fiction writer Vernor Vinge's notion of a technological singularity, where a number of trends accelerate and converge and come together to create, really, a shockingly new reality. It may be that the social singularity ahead is the one that we fear the most: a convergence of catastrophes, of environmental degradation, of weapons of mass destruction, of pandemics, of poverty. That's because our ability to confront the problems that we face has not kept pace with our ability to create them. And as we've heard here, it is no exaggeration to say that we hold the future of our civilization in our hands as never before. The question is, is there a positive social singularity? Is there a frontier for us of how we live together? Our future doesn't have to be imagined. We can create a future where hope and history rhyme. But we have a problem. Our experience to date, both individually and collectively, hasn't prepared us for what we're going to need to do, or who we're going to need to be. We are going to need a new generation of citizen leaders willing to commit ourselves to growing and changing and learning as rapidly as possible. That's why I have one last thing I want to show you. This is a photograph taken about 100 years ago of my grandfather and great-grandfather. This is a newspaper publisher and a banker. And they were great community leaders. And, yes, they were great philanthropists. I keep this photograph close by to me -- it's in my office -- because I've always felt a mystical connection to these two men, both of whom I never knew. And so, in their honor, I want to offer you this blank slide. And I want you to imagine that this a photograph of you. And I want you to think about the community that you want to be part of creating. Whatever that means to you. And I want you to imagine that it's 100 years from now, and your grandchild, or great-grandchild, or niece or nephew or god-child, is looking at this photograph of you. What is the story you most want for them to tell? Thank you very much. (Applause)