In J.R.R.'s world, Gandalf is one of five wizards sent by the Valar to guide the inhabitants of Middle Earth in their struggles against the dark force of Sauron. Gandalf's body was mortal, subject to the physical rules of Middle Earth, but his spirit was immortal, as seen when he died as Gandalf the Grey and resurrected as Gandalf the White. According to the Wachowski's script, an awakened human only has to link up and hack the neon binary code of the Matrix to learn how to fly a helicopter in a matter of seconds. Or if you are the One, or one of the Ones, you don't even need a helicopter, you just need a cool pair of shades. Cheshire cats can juggle their own heads. iPads are rudimentary. No Quidditch match ends until the Golden Snitch is caught. And the answer to the ultimate question of life, the universe, and everything is most certainly 42. Just like real life, fictional worlds operate consistently within a spectrum of physical and societal rules. That's what makes these intricate worlds believable, comprehensible, and worth exploring. In real life, the Law of Gravity holds seven book sets of "Harry Potter" to millions of bookshelves around the world. We know this to be true, but we also know that ever since J.K. typed the words wizard, wand, and "Wingardium Leviosa," that Law of Gravity has ceased to exist on the trillions of pages resting between those bookends. Authors of science fiction and fantasy literally build worlds. They make rules, maps, lineages, languages, cultures, universes, alternate universes within universes, and from those worlds sprout story, after story, after story. When it's done well, readers can understand fictional worlds and their rules just as well as the characters that live in them do and sometimes, just as well or even better than the reader understands the world outside of the book. But how? How can human-made squiggles on a page reflect lights into our eyes that send signals to our brains that we logically and emotionally decode as complex narratives that move us to fight, cry, sing, and think, that are strong enough not only to hold up a world that is completely invented by the author, but also to change the reader's perspective on the real world that resumes only when the final squiggle is reached? I'm not sure anyone knows the answer to that question, yet fantastical, fictional worlds are created everyday in our minds, on computers, even on napkins at the restaurant down the street. The truth is your imagination and a willingness to, figuratively, live in your own world are all you need to get started writing a novel. I didn't dream up Hogwarts or the Star Wars' Cantina, but I have written some science thrillers for kids and young adults. Here are some questions and methods I've used to help build the worlds in which those books take place. I start with a basic place and time. Whether that's a fantasy world or a futuristic setting in the real world, it's important to know where you are and whether you're working in the past, present, or future. I like to create a timeline showing how the world came to be. What past events have shaped the way it is now? Then I brainstorm answers to questions that draw out the details of my fictional world. What rules are in place here? This covers everything from laws of gravity, or not, to the rules of society and the punishments for individuals who break them. What kind of government does this world have? Who has power, and who doesn't? What do people believe in here? And what does this society value most? Then it's time to think about day-to-day life. What's the weather like in this world? Where do the inhabitants live and work and go to school? What do they eat and how do they play? How do they treat their young and their old? What relationships do they have with the animals and plants of the world? And what do those animals and plants look like? What kind of technology exists? Transportation? Communication? Access to information? There's so much to think about! So, spend some time living in those tasks and the answers to those questions, and you're well on your way to building your own fictional world. Once you know your world as well as you hope your reader will, set your characters free in it and see what happens. And ask yourself, "How does this world you created shape the individuals who live in it? And what kind of conflict is likely to emerge?" Answer those questions, and you have your story. Good luck, future world-builder!
In de wereld van J.R.R., is Gandalf één van de vijf tovenaars gezonden door de Valar om de inwoners van Midden-aarde te leiden in hun strijd tegen de donkere krachten van Sauron. Gandalfs lichaam was sterfelijk, aan de natuurkundige regels van Midden-aarde onderworpen, maar zijn geest was onsterfelijk: hij stierf als Gandalf de Grijze, en herrees als Gandalf de Witte. Volgens Wachowski's script, hoeft een ontwaakt mens slechts te verbinden met de Matrix en haar binaire code te hacken om in enkele seconden helikopter te leren vliegen. om in enkele seconden helikopter te leren vliegen. Tenzij jij die Ene bent, of één van diegenen, heb je niet eens een helikopter nodig, maar slechts een coole zonnebril. Cheshire katten kunnen jongleren met hun eigen hoofd. iPads zijn rudimentair. Geen zwerkbalwedstrijd eindigt tot de gouden snaai wordt gevangen. Het antwoord op dé vraag over het leven, het universum en alles, is vanzelfsprekend 42. Net als in het echt, werken fictionele werelden consistent binnen een spectrum van natuurkundige en maatschappelijke regels. Dat maakt deze uitgekiende werelden geloofwaardig, begrijpelijk en het verkennen waard. De wet van de zwaartekracht houdt zevendelige Harry Potter-reeksen op miljoenen boekenrekken ter wereld. We weten dat dat waar is, maar we weten ook dat sinds J.K. de woorden tovenaar, toverstaf en 'Wingardium Leviosa' typte, de wet van de zwaartekracht niet langer geldt op de miljarden pagina's tussen al die boekkaften. Sciencefiction- en fantasy-auteurs bouwen echt werelden. Ze maken regels, kaarten, stambomen, talen, culturen, heelallen en alternatieve heelallen in heelallen. Uit deze werelden groeit verhaal na verhaal na verhaal. Als het goed is gedaan, kunnen lezers fictionele werelden en hun regels kunnen lezers fictionele werelden en hun regels even goed begrijpen als hun personages. even goed begrijpen als hun personages. En soms even goed of zelfs beter dan de lezer de wereld buiten het boek begrijpt. dan de lezer de wereld buiten het boek begrijpt. Maar hoe? Hoe kunnen menselijke krabbels op een bladzijde licht in onze ogen reflecteren dat signalen naar onze hersenen stuurt die we logisch en emotioneel decoderen als complexe verhaallijnen die ons laten vechten, huilen, zingen en denken, die sterk genoeg zijn, niet alleen om een wereld op te houden die compleet is verzonnen door de auteur maar ook om verandering te brengen in de lezers standpunt ten opzichte van de echte wereld, die pas weer begint wanneer de laatste krabbel bereikt is? Ik weet niet of iemand het antwoord op deze vraag weet. Toch maken we elke dag fantastische, fictieve werelden in onze verbeelding, op computers, zelfs op servetten in het restaurant verderop. Meer dan je verbeelding en wil om, als het ware, in je eigen wereld te leven, en wil om, als het ware, in je eigen wereld te leven, heb je niet nodig om te beginnen een roman te schrijven. Ik heb Zweinstein niet verzonnen, noch Stars Wars, maar ik heb een paar wetenschapsthrillers geschreven voor kinderen en jongeren. Hier zijn wat vragen en methoden die ik heb gebruikt om de werelden te helpen bouwen waarin deze verhalen plaatsvinden. Ik begin met een bepaalde tijd en locatie. Of dat nu een fantasiewereld is, of een toekomstbeeld van de echte wereld, het is belangrijk om te weten waar je bent en of het verhaal zich in het verleden, heden, of toekomst afspeelt. Ik gebruik graag een tijdlijn die de ontwikkeling van de wereld toont. Welke vroegere gebeurtenissen hebben het heden bepaald? Daarna brainstorm ik over vragen die de details schetsen van mijn fictionele wereld. Welke regels gelden hier? Dat gaat over alles van de wet van de zwaartekracht (of niet), tot de maatschappelijke regels en de straffen op overtreding. Wat voor regering heeft deze wereld? Wie is er aan de macht en wie niet? Waarin geloven mensen hier? Wat is het belangrijkst in deze samenleving? Dan kun je gaan denken over het dagelijks leven. Wat is het klimaat in deze wereld? Waar wonen de inwoners? Waar werken ze en gaan ze naar school? Wat eten ze? Hoe spelen ze? Hoe behandelen ze hun kinderen en hun ouderen? Welke relatie hebben zij met de dieren en planten in deze wereld? Hoe zien die dieren en planten eruit? Wat is er op het gebied van technologie? Transport? Communicatie? Toegang tot informatie? Er is zoveel om over na te denken! Dus neem de tijd om deze taken te beleven en deze vragen te beantwoorden, dat ben je goed op weg om je eigen fictieve wereld op te bouwen. Ken je jouw wereld even goed als je je lezer hem wil laten kennen, Ken je jouw wereld even goed als je je lezer hem wil laten kennen, laat dan je je personages erin los en kijk wat er gebeurt. Vraag jezelf: "Hoe vormt de door jou gemaakte wereld de personages die erin leven?" en: "Welk soort conflict zal waarschijnlijk ontstaan?" Beantwoordt deze vragen en je hebt je verhaal. Succes toekomstige wereld-bouwer!