In 1987, Tina Lord found herself in quite the pickle. See, this gold digger made sure she married sweet Cord Roberts just before he inherited millions. But when Cord found out Tina loved his money as much as she loved him, he dumped her. Cord's mother Maria was thrilled until they hooked up again. So Maria hired Max Holden to romance Tina and then made sure Cord didn't find out Tina was pregnant with his baby. So Tina, still married but thinking Cord didn't love her flew to Argentina with Max. Cord finally figured out what was going on and rushed after them, but he was too late. Tina had already been kidnapped, strapped to a raft and sent over a waterfall. She and her baby were presumed dead. Cord was sad for a bit, but then he bounced right back with a supersmart archaeologist named Kate, and they had a gorgeous wedding until Tina, seemingly back from the dead, ran into the church holding a baby. "Stop!" she screamed. "Am I too late? Cord, I've come so far. This is your son."
Godine 1987. Tina Lord se našla u popriličnom sosu. Ova sponzoruša je sve sredila da se uda za simpatičnog Korda Robertsa tik pre nego što će on naslediti milione. No, kada Kord shvati da Tina voli njegov novac isto koliko i njega, on je ostavlja. Kordova majka Marija je bila presrećna, dok se oni ponovo nisu smuvali. Marija unajmljuje Maksa Holdena da zavede Tinu, a onda se pobrinula da Kord ne sazna da je Tina trudna sa njegovim detetom. Tako Tina, i dalje udata, ali u uverenju da je Kord ne voli, odleti u Argentinu sa Maksom. Kord konačno shvata šta se dogodilo i juri za njima, ali bilo je prekasno. Tinu su već kidnapovali, privezali za splav i poslali put vodopada. Smatralo se da su ona i njena beba mrtvi. Kord je na kratko bio tužan, ali je brzo stao na noge uz prepametnom arheološkinju po imenu Kejt. i svadba im je bila prekrasna sve dok se Tina nije vratila iz mrtvih i utrčala u crkvu sa bebom. "Stanite!" vrisnula je. "Jesam li zakasnila? Korde, došla sam izdaleka. Ovo je tvoj sin."
And that, ladies and gentlemen, is how the soap opera "One Life to Live" introduced a love story that lasted 25 years.
I tako je, dame i gospodo, sapunica "Imam jedan život" uvela ljubavnu priču koja je trajala 25 godina.
(Laughter)
(Smeh)
Now, if you've ever seen a soap opera, you know the stories and the characters can be exaggerated, larger than life, and if you're a fan, you find that exaggeration fun, and if you're not, maybe you find them melodramatic or unsophisticated. Maybe you think watching soap operas is a waste of time, that their bigness means their lessons are small or nonexistent. But I believe the opposite to be true. Soap operas reflect life, just bigger. So there are real life lessons we can learn from soap operas, and those lessons are as big and adventurous as any soap opera storyline.
E, sad, ako ste ikad gledali sapunicu, znate da priča i likovi mogu biti preuveličani, veći od života; ako ste obožavalac, to preuveličavanje će vam biti zabavno, a ako niste, možda vam bude melodramatično ili nesofisticirano. Možda smatrate da je gledanje sapunica gubljenje vremena, da se zbog tog preuveličavanja iz njih malo ili ništa može naučiti. No, ja verujem u suprotno. Sapunice odslikavaju život, na većem nivou. Tako da ima šta da se nauči iz sapunica za svakodnevni život, i te lekcije su isto toliko velike i avanturističke kao bilo koja fabula sapunice.
Now, I've been a fan since I ran home from the bus stop in second grade desperate to catch the end of Luke and Laura's wedding, the biggest moment in "General Hospital" history.
Ja sam obožavateljka sapunica još od kad sam u drugom razredu trčala kući žarko želeći da vidim kraj Lukovog i Loring venčanja, najveći trenutak u istoriji "Opšte bolnice".
(Applause)
(Aplauz)
So you can imagine how much I loved my eight years as the assistant casting director on "As the World Turns." My job was watching soap operas, reading soap opera scripts and auditioning actors to be on soap operas. So I know my stuff.
Tako da možete zamisliti koliko sam volela osam godina provedenih kao asistent kasting reditelja u "Ljubav za sva vremena". Posao mi je bio gledanje sapunica, čitanje scenarija za sapunice i intervjuisanje glumaca za sapunice. Poznajem ja materiju.
(Laughter)
(Smeh)
And yes, soap operas are larger than life, drama on a grand scale, but our lives can be filled with as much intensity, and the stakes can feel just as dramatic. We cycle through tragedy and joy just like these characters. We cross thresholds, fight demons and find salvation unexpectedly, and we do it again and again and again, but just like soaps, we can flip the script, which means we can learn from these characters that move like bumblebees, looping and swerving through life. And we can use those lessons to craft our own life stories. Soap operas teach us to push away doubt and believe in our capacity for bravery, vulnerability, adaptability and resilience. And most importantly, they show us it's never too late to change your story.
I da, sapunice su veće od života, drama u velikom, ali naši životi mogu biti ispunjeni sa isto toliko napetosti, i ulozi mogu biti isto tako dramatični. Mi doživljavamo tragediju i sreću isto kao i ovi likovi. Prelazimo granice, borimo se sa demonima i neočekivano pronalazimo spasenje, i to radimo iznova i iznova, ali isto kao i sapunice, možemo preokrenuti scenario, što znači da možemo naučiti od ovih likova koji se kreću kao bumbari, vrte se u krug i lutaju kroz život. I možemo iskoristiti te lekcije da napravimo sopstvenu životnu priču. Sapunice nas uče da odgurnemo sumnje i verujemo u naše sposobnosti da budemo hrabri, ranjivi, prilagodljivi i otporni. I najvažnije, one nam pokazuju da nikad nije kasno promeniti svoju priču.
So with that, let's start with soap opera lesson one: surrender is not an option.
Hajde onda da počnemo sa lekcijom broj jedan iz sapunica: predaja nije opcija.
(Laughter)
(Smeh)
"All My Children"'s Erica Kane was daytime's version of Scarlett O'Hara, a hyperbolically self-important princess who deep down was scrappy and daring. Now, in her 41 years on TV, perhaps Erica's most famous scene is her alone in the woods suddenly face to face with a grizzly bear. She screamed at the bear, "You may not do this! Do you understand me? You may not come near me! I am Erica Kane and you are a filthy beast!"
Erika Kejn iz serije "Sva moja deca", dnevna verzija Skarlet O'Hare, princeza koja je sama preuveličala svoju važnost, a duboko u sebi borbena i smela. Sa 41 godinom na TV-u, možda najpoznatija Erikina scena je kad je ona sama u šumi odjednom licem u lice sa grizlijem. Povikala je medvedu: "Ne možeš to da uradiš! Razumeš li me? Ne možeš da mi priđeš! Ja sam Erika Kejn a ti si odvratna zver!"
(Laughter)
(Smeh)
And of course the bear left, so what that teaches us is obstacles are to be expected and we can choose to surrender or we can stand and fight.
Naravno, medved je otišao, tako da ono što možemo da naučimo je da su prepreke očekivane a mi biramo da li da se predamo ili da ustanemo i borimo se.
Pandora's Tim Westergren knows this better than most. You might even call him the Erica Kane of Silicon Valley. Tim and his cofounders launched the company with two million dollars in funding. They were out of cash the next year. Now, lots of companies fold at that point, but Tim chose to fight. He maxed out 11 credit cards and racked up six figures in personal debt and it still wasn't enough. So every two weeks for two years on payday he stood in front of his employees and he asked them to sacrifice their salaries, and it worked. More than 50 people deferred two million dollars, and now, more than a decade later, Pandora is worth billions. When you believe that there is a way around or through whatever is in front of you, that surrender is not an option, you can overcome enormous obstacles.
Tim Vestergern iz Pandore ovo zna bolje od mnogih drugih. Možete ga čak nazvati Erikom Kejn Silicijumske doline. Tim je sa suosnivačima lansirao kompaniju sa dva miliona dolara kapitala. Sledeće godine su bili švorc. Tada mnoge kompanije padaju, ali je Tim odlučio da se bori. Došao je do limita na 11 kreditnih kartica i nakrcao šestocifreni lični dug, a opet nije imao dovoljno. Tako je svake dve nedelje, dve godine na dan plate izlazio pred zaposlene i zamolio bi ih da žrtvuju svoje plate, i upalilo je. Više od 50 ljudi priložilo je dva miliona dolara, i sada, više od deceniju kasnije, Pandora vredi milijarde. Kada verujete da postoji način oko ili kroz bilo šta što se nađe ispred vas, predaja nije opcija, možete prevazići ogromne prepreke.
Which brings us to soap opera lesson two: sacrifice your ego and drop the superiority complex.
To je uvod u drugu lekciju iz sapunica: žrtvujte svoj ego i odbacite kompleks superiornosti.
Now, this is scary. It's an acknowledgment of need or fallibility. Maybe it's even an admission that we're not as special as we might like to think. Stephanie Forrester of "The Bold and the Beautiful" thought she was pretty darn special. She thought she was so special, she didn't need to mix with the riffraff from the valley, and she made sure valley girl Brooke knew it. But after nearly 25 years of epic fighting, Stephanie got sick and let Brooke in. They made amends, archenemies became soul mates and Stephanie died in Brooke's arms, and here's our takeaway. Drop your ego. Life is not about you. It's about us, and our ability to experience joy and love and to improve our reality comes only when we make ourselves vulnerable and we accept responsibility for our actions and our inactions, kind of like Howard Schultz, the CEO of Starbucks.
E, sad, ovo je strašno. To je priznavanje potrebe ili mane. Možda je to čak i priznanje da nismo toliko posebni koliko smo mislili. Stefani Forester iz "Hrabrih i Lepih" mislila je da je neviđeno posebna. Mislila je da je toliko posebna da ne treba da se meša sa ološem iz doline, a pobrinula se da to Bruk iz doline i sazna. Ali skoro 25 godina nakon epskog sukoba, Stefani se razbolela i pustila Bruk da dođe. Pomirile su se, arhineprijatelji su postali srodne duše i Stefani je umrla na rukama Bruk, i evo je naša poruka. Ostavite svoj ego. Ne vrti se sve oko vas. U igri smo svi, i naša sposobnost da iskusimo radost i ljubav i da popravimo našu stvarnost dolazi tek onda kada shvatimo da smo ranjivi i kada preuzmemo odgovornost za naše postupke i ne-postupke, nešto kao Hauard Šulc, direktor Starbaksa.
Now, after a great run as CEO, Howard stepped down in 2000, and Starbucks quickly overextended itself and stock prices fell. Howard rejoined the team in 2008, and one of the first things he did was apologize to all 180,000 employees. He apologized. And then he asked for help, honesty, and ideas in return. And now, Starbucks has more than doubled its net revenue since Howard came back. So sacrifice your desire to be right or safe all the time. It's not helping anyone, least of all you. Sacrifice your ego.
Nakon sjajne uloge kao direktora, Hauard je sišao sa te pozicije 2000, i Starbaks je brzo precenio sebe i akcije na berzi su pale. Hauard se opet pridružio timu 2008, i jedna od prvih stvari koje je uradio bila je da se izvini 180 000 zaposlenih. Izvinio se. A potom ih je zamolio da mu zauzvrat daju pomoć, čestitost i ideje. Starbaks je više nego udvostručio vrednost od kad se Huard vratio. Žrtvujte svoju želju da budete u pravu i na sigurnom sve vreme. Tako ne pomažete nikome, a najmanje sebi. Žrtvujte svoj ego.
Soap opera lesson three: evolution is real. You're not meant to be static characters. On television, static equals boring and boring equals fired. Characters are supposed to grow and change. Now, on TV, those dynamic changes can make for some rough transitions, particularly when a character is played by one person yesterday and played by someone new today. Recasting happens all the time on soaps. Over the last 20 years, four different actors have played the same key role of Carly Benson on "General Hospital." Each new face triggered a change in the character's life and personality. Now, there was always an essential nugget of Carly in there, but the character and the story adapted to whomever was playing her.
Lekcija broj tri iz sapunica: evolucija je stvarna. Niste tu da biste bili statični lik. Na televiziji, statično znači dosadno a dosadno znači otkaz. Likovi bi trebalo da rastu i da se menjaju. E, sad, na TV-u, ove dinamične promene mogu da nadomeste neke grube prelaze, posebno kada jednog lika igra jedna osoba juče, a druga osoba danas. Glumačka postava se u sapunicama menja sve vreme. U prethodnih 20 godina, četiri različita glumca igrala su istu ključnu ulogu Karli Benson u "Opštoj bolnici". Svako novo lice uzrokovalo je promenu u životu lika i njegovoj ličnosti. Naravno da je tu uvek ostajala osnovna Karlina crta, ali likovi i priča su se prilagođavali onome ko ju je igrao.
And here's what that means for us. While we may not swap faces in our own lives, we can evolve too. We can choose to draw a circle around our feet and stay in that spot, or we can open ourselves to opportunities like Carly, who went from nursing student to hotel owner, or like Julia Child.
A evo šta to znači za nas. Jeste da ne možemo da menjamo lica u realnom životu, ali možemo da se razvijamo. Možemo da biramo da li da nacrtamo krug oko sebe i da tu ostanemo, ili možemo da se otvorimo ka mogućnostima poput Karli, koja je od učenice medicinske škola postala vlasnik hotela, ili poput Džulije Čajld.
Julia was a World War II spy, and when the war ended, she got married, moved to France, and decided to give culinary school a shot. Julia, her books and her TV shows revolutionized the way America cooks.
Džulija je bila špijun u Drugom svetskom ratu; kada se rat završio, udala se, preselila u Francusku, i odlučila da pokuša sa školom kuvanja. Džulija, njene knjige i njena TV emisija potpuno su promenile američku kuhinju.
We all have the power to initiate change in our lives, to evolve and adapt. We make the choice, but sometimes life chooses for us, and we don't get a heads up. Surprise slams us in the face. You're flat on the ground, the air is gone, and you need resuscitation.
Svi mi imamo moć da promenimo nešto u našim životima, da se razvijamo i prilagođavamo. Mi pravimo taj izbor, ali ponekad život bira umesto nas, a mi ne budemo spremni. Iznenada nam udari šamar. Nađemo se na zemlji, bez vazduha, i treba nam veštačko disanje.
So thank goodness for soap opera lesson four: resurrection is possible.
I zato hvala nebesima za lekciju broj četiri iz sapunica: moguće je oživeti.
(Laughter)
(Smeh)
(Applause)
(Aplauz)
In 1983, "Days of Our Lives"' Stefano DiMera died of a stroke, but not really, because in 1984 he died when his car plunged into the harbor, and yet he was back in 1985 with a brain tumor.
Godina 1983, "Dani naših života", Stefano DiMera umire od šloga, ali ne stvarno, jer već 1984. umire kada se njegov auto upadne u luku, a opet, vraća se 1985. sa tumorom na mozgu.
(Laughter)
(Smeh)
But before the tumor could kill him, Marlena shot him, and he tumbled off a catwalk to his death. And so it went for 30 years.
Ali pre nego što ga tumor ubije, Marlena ga ustreli, i on sa modne piste ode u smrt. I sve tako 30 godina.
(Laughter)
(Smeh)
Even when we saw the body, we knew better. He's called the Phoenix for a reason. And here's what that means for us. As long as the show is still on the air, or you're still breathing, nothing is permanent. Resurrection is possible.
Čak i kad smo videli njegovo telo, nismo se dali prevariti. Ne zove se on Feniks bez razloga. A evo šta to znači za nas. Sve dok se šou emituje, ili sve dok dišete, ništa nije stalno. Vaskrsenje je moguće.
Now, of course, just like life, soap operas do ultimately meet the big finale. CBS canceled my show, "As The World Turns," in December 2009, and we shot our final episode in June 2010. It was six months of dying and I rode that train right into the mountain. And even though we were in the middle of a huge recession and millions of people were struggling to find work, I somehow thought everything would be OK. So I packed up the kids and the Brooklyn apartment, and we moved in with my in-laws in Alabama.
E, sad, naravno, baš kao i život, sapunice jednom dođu do velike završnice. CBS je ukinuo moju seriju, "Ljubav za sva vremena" decembra 2009, snimili smo poslednju epizodu juna 2010. Bilo je to šest meseci umiranja i vozila sam se u tom vozu koji je išao pravo ka planini. I iako smo bili usred ogromne recesije i milioni ljudi su se borili da nađu posao, nekako sam mislila da će sve biti okej. Tako sam popakovala decu i stan u Bruklinu, i preselili smo se kod muževljevih u Alabamu.
(Laughter)
(Smeh)
Three months later, nothing was OK. That was when I watched the final episode air, and I realized the show was not the only fatality. I was one too. I was unemployed and living on the second floor of my in-laws' home, and that's enough to make anyone feel dead inside.
Tri meseca kasnije, ništa nije bilo okej. Tada sam gledala poslednju epizodu koja se emitovala, i shvatila sam da nije bila žrtva samo ta serija. Žrtva sam bila i ja. Bila sam nezaposlena i živela na drugom spratu u muževljevoj kući, i to je dovoljno da se svako oseti mrtvim iznutra.
(Laughter)
(Smeh)
But I knew my story wasn't over, that it couldn't be over. I just had to tap into everything I had ever learned about soap operas. I had to be brave like Erica and refuse to surrender, so every day, I made a decision to fight. I had to be vulnerable like Stephanie and sacrifice my ego. I had to ask for help a lot of times across many states. I had to be adaptable like Carly and evolve my skills, my mindset, and my circumstances, and then I had to be resilient, like Stefano, and resurrect myself and my career like a phoenix from the ashes.
Ali znala sam da moja priča nije gotova, da ne može biti gotova. Samo je trebalo da pogledam u sve što sam ikad naučila o sapunicama. Morala sam da budem hrabra poput Erike i odbijem da se predam, i tako sam svakog dana, odlučivala da se borim. Morala sam da budem ranjiva kao Stefani i da žrtvujem svoj ego. Morala sam da tražim pomoć mnogo puta u raznim državama. Morala sam da se prilagođavam kao Karli i da razvijam svoje veštine, način razmišljanja i ono što me okružuje, a onda sam morala da budem otporna, kao Stefano, i vaskrsnem sebe i svoju karijeru poput feniksa iz pepela.
Eventually I got an interview. After 15 years in news and entertainment, nine months of unemployment and this one interview, I had an offer for an entry level job. I was 37 years old and I was back from the dead.
Konačno su me pozvali na razgovor. Nakon 15 godina u vestima i šou biznisu, 9 meseci bez posla i ovog jednog razgovora, dobila sam ponudu za posao za početnika. Imala sam 37 godina i vratila sam se iz mrtvih.
We will all experience what looks like an ending, and we can choose to make it a beginning. Kind of like Tina, who miraculously survived that waterfall, and because I hate to leave a cliffhanger hanging, Tina and Cord did get divorced, but they got remarried three times before the show went off the air in 2012.
Svi ćemo iskusiti ono što nam izgleda kraj, i možemo od njega napraviti novi početak. Nešto poput Tine, koja je na čudesan način preživela vodopad, i zato što mrzim da ostavljam stvari nedovršene. Tina i Kord se jesu razveli, ali su se venčavali opet još tri puta pre nego što je serija ukinuta 2012.
So remember, as long as there is breath in your body, it's never too late to change your story.
I zapamtite, sve dok dišete, nikad nije kasno da promenite vašu priču.
Thank you.
Hvala vam.
(Applause)
(Aplauz)