So what does it mean to be a woman? We all have XX chromosomes, right? Actually, that's not true. Some women are mosaics. They have a mix of chromosome types with X, with XY or with XXX. If it's not just about our chromosomes, then what is being a woman about? Being feminine? Getting married? Having kids? You don't have to look far to find fantastic exceptions to these rules, but we all share something that makes us women. Maybe that something is in our brains.
Deci, ce înseamnă să fii femeie? Toate avem doi cromozomi X, corect? De fapt, asta nu este adevărat. Unele femei sunt un mozaic. Ele au un amestec de cromozomi X, XY sau XXX. Dacă nu este vorba doar despre cromozomi, atunci ce te definește ca femeie? A fi feminină? A te mărita? A avea copii? Nu trebuie să căutăm departe pentru a găsi excepții fantastice la aceste reguli, dar noi toate împărtășim ceva care ne face femei. Poate că acest ceva este în creierul nostru.
You might have heard theories from last century about how men are better at math than women because they have bigger brains. These theories have been debunked. The average man has a brain about three times smaller than the average elephant, but that doesn't mean the average man is three times dumber than an elephant ... or does it?
Poate ați auzit teorii din secolul trecut, despre cum bărbații sunt mai buni la matematică decât femeile, deoarece ei au creiere mai mari. Aceste teorii au fost infirmate. Un bărbat are un creier de aproximativ trei ori mai mic decât un elefant, dar asta nu înseamnă că bărbatul este de trei ori mai prost decât un elefant... sau este?
(Laughter)
(Râsete)
There's a new wave of female neuroscientists that are finding important differences between female and male brains in neuron connectivity, in brain structure, in brain activity. They're finding that the brain is like a patchwork mosaic -- a mixture. Women have mostly female patches and a few male patches.
Există un nou val de femei specialiste în neuroștiințe, care descoperă diferențe importante între creierele femeilor și bărbaților, în conectivitatea neuronală, în structura creierului, în activitatea acestuia. Ele au descoperit că creierul este ca un mozaic peticit, un amestec. Femeile au predominant zone feminine, și doar câteva zone masculine.
With all this new data, what does it mean to be a woman? This is something that I've been thinking about almost my entire life. When people learn that I'm a woman who happens to be transgender, they always ask, "How do you know you're a woman?" As a scientist, I'm searching for a biological basis of gender. I want to understand what makes me me. New discoveries at the front edge of science are shedding light on the biomarkers that define gender. My colleagues and I in genetics, neuroscience, physiology and psychology, we're trying to figure out exactly how gender works. These vastly different fields share a common connection -- epigenetics. In epigenetics, we're studying how DNA activity can actually radically and permanently change, even though the sequence stays the same.
Cu aceste noi date, ce înseamnă să fii o femeie? Asta este ceva la care m-am gândit aproape întreaga mea viață. Când oamenii află că sunt o femeie, care se întâmplă să fie transgender, mă întreabă mereu: „De unde știi că ești femeie?” Ca om de știință, eu caut o bază biologică a genului. Vreau să înțeleg ceea ce mă face să fiu eu. Noi descoperiri științifice de ultimă oră au descoperit markerii biologici care definesc genul. Eu și colegii mei din genetică, neuroștiință, fiziologie și psihologie, încercăm să descoperim exact cum funcționează genul. Aceste domenii vaste au un numitor comun: epigenetica. În epigenetică studiem cum activitatea ADN-ului se poate schimba în mod permanent și radical, chiar dacă acesta rămâne neschimbat.
DNA is the long, string-like molecule that winds up inside our cells. There's so much DNA that it actually gets tangled into these knot-like things -- we'll just call them knots. So external factors change how those DNA knots are formed. You can think of it like this: inside our cells, there's different contraptions building things, connecting circuits, doing all the things they need to make life happen. Here's one that's sort of reading the DNA and making RNA. And then this one is carrying a huge sac of neurotransmitters from one end of the brain cell to the other. Don't they get hazard pay for this kind of work?
ADN-ul este un șir lung de molecule, care este înfășurat în celulele noastre. Există atât de mult ADN încât e împletit ca niște noduri, pe care chiar așa le vom numi. Deci, factorii externi schimbă modul în care sunt formate aceste noduri ADN. Vă puteți gândi la ele așa: în interiorul celulelor noastre există mașinării care creează lucruri, circuite de legătură, care fac toate cele necesare pentru a face viața posibilă. Există un lucru care citește ADN-ul și creează ARN-ul. Apoi acesta transportă o cantitate uriașă de neurotransmițători, de la un capăt al neuronului, la celălalt. Primesc oare spor pentru muncă în condiții periculoase?
(Laughter)
(Râsete)
This one is an entire molecular factory -- some say it's the secret to life. It's call the ribosome. I've been studying this since 2001.
Acesta e o întreagă fabrică de molecule, unii spun că reprezintă secretul vieții. Este numit ribozom. Îl studiez încă din 2001.
One of the stunning things about our cells is that the components inside them are actually biodegradable. They dissolve, and then they're rebuilt each day, kind of like a traveling carnival where the rides are taken down and then rebuilt every single day. A big difference between our cells and the traveling carnival is that in the carnival, there are skilled craftsmen that rebuild the rides each day. In our cells, there are no such skilled craftsmen, only dumb builder machines that build whatever's written in the plans, no matter what those plans say. Those plans are the DNA. The instructions for every nook and cranny inside our cells.
Unul dintre lucrurile uluitoare despre celulele noastre e că componentele din interiorul lor sunt biodegradabile. Ele se dizolvă și sunt reconstruite în fiecare zi, ca un fel de caravană în care aparatele sunt demontate și apoi reconstruite în fiecare zi. O diferență majoră între celulele noastre și o caravană este că o caravană implică meșteșugari pricepuți care reconstruiesc zilnic aceste aparate. În celulele noastre nu există asemenea meșteșugari pricepuți, doar mașini de construit, ce construiesc orice e scris în planuri, indiferent de conținutul acestora. Aceste planuri sunt ADN-ul. Instrucțiuni pentru fiecare părticică din interiorul celulelor noastre.
If everything in, say, our brain cells dissolves almost every day, then how can the brain remember anything past one day? That's where DNA comes in. DNA is one of the those things that does not dissolve. But for DNA to remember that something happened, it has to change somehow. We know the change can't be in the sequence; if it changed sequence all the time, then we might be growing like, a new ear or a new eyeball every single day.
Dacă totul din creierul nostru se dizolvă aproape în fiecare zi, atunci cum își poate creierul aminti informațiile din ziua precedentă? Aici intră în acțiune ADN-ul. ADN-ul este unul din acele lucruri care nu se dizolvă. Dar pentru ca ADN-ul să-și amintească că ceva s-a întâmplat, el trebuie să se schimbe cumva. Știm că schimbarea nu are loc în secvența acestuia, deoarece dacă s-ar schimba mereu, atunci ne-ar crește o nouă ureche sau un nou ochi, în fiecare zi.
(Laughter)
(Râsete)
So, instead it changes shape, and that's where those DNA knots come in. You can think of them like DNA memory. When something big in our life happens, like a traumatic childhood event, stress hormones flood our brain. The stress hormones don't affect the sequence of DNA, but they do change the shape. They affect that part of DNA with the instructions for molecular machines that reduce stress. That piece of DNA gets wound up into a knot, and now the dumb builder machines can't read the plans they need to build the machines that reduce stress. That's a mouthful, but it's what's happening on the microscale. On the macroscale, you practically lose the ability to deal with stress, and that's bad. And that's how DNA can remember what happens in the past.
În schimb, își schimbă forma, și aici intră în acțiune nodurile ADN. Vă puteți gândi la ele ca la o memorie ADN. Când are loc ceva important în viața noastră, precum o traumă în copilărie, hormonii de stres ne inundă creierul. Hormonii de stres nu afectează secvența ADN-ului, ci îi schimbă forma. Ei afectează acea parte a ADN-ului ce are instrucțiunile mașinăriilor moleculare ce reduc stresul. Acea parte de ADN se încolăcește într-un nod, iar acum mașinăriile nu mai pot citi planurile necesare pentru a construi mașinăriile care reduc stresul. Este ceva complicat, dar asta se întâmplă la nivel micro. La nivel macro pierdeți abilitatea de a gestiona stresul, și asta nu este bine. Și astfel ADN-ul își poate aminti ce s-a întâmplat în trecut.
This is what I think was happening to me when I first started my gender transition. I knew I was a woman on the inside, and I wore women's clothes on the outside, but everyone saw me as a man in a dress. I felt like no matter how many things I try, no one would ever really see me as a woman. In science, your credibility is everything, and people were snickering in the hallways, giving me stares, looks of disgust -- afraid to be near me. I remember my first big talk after transition. It was in Italy. I'd given prestigious talks before, but this one, I was terrified. I looked out into the audience, and the whispers started -- the stares, the smirks, the chuckles. To this day, I still have social anxiety around my experience eight years ago. I lost hope. Don't worry, I've had therapy so I'm OK -- I'm OK now.
Asta cred că mi s-a întâmplat și mie când am început tranziția de gen. Știam că eram femeie pe interior și că purtam haine pentru femei la exterior, dar toți mă vedeau ca pe un bărbat în rochie. Am simțit că nu contează câte lucruri aș încerca, nimeni nu mă va vedea vreodată ca pe o femeie. În știință, credibilitatea este totul, iar oamenii chicoteau pe holuri, aruncându-mi priviri, uitându-se cu dezgust, temându-se să fie în apropierea mea. Îmi amintesc primul meu discurs de după tranziție. A fost în Italia. Mai susținusem discursuri înainte, dar acesta a fost terifiant. M-am uitat la public, iar șoaptele au început... privirile holbate, zâmbetele, chicotelile. Chiar și astăzi am o anxietate socială în urma acelei experiențe de acum opt ani. Mi-am pierdut speranța. Nu vă faceți griji, am făcut terapie, deci sunt bine, sunt bine acum.
(Laughter)
(Râsete)
(Cheers)
(Urale)
(Applause)
(Aplauze)
But I felt enough is enough: I'm a scientist, I have a doctorate in astrophysics, I've published in the top journals, in wave-particle interactions, space physics, nucleic acid biochemistry. I've actually been trained to get to the bottom of things, so --
Dar am simțit că este de ajuns: sunt un om de știință, am un doctorat în astrofizică, am publicat în jurnale de top despre interacțiunile undă-particulă, despre fizica spațiului, despre biochimia acidului nucleic. Am fost pregătită să pornesc de la baza lucrurilor, deci...
(Laughter)
(Râsete)
I went online --
Am intrat pe internet...
(Applause)
(Aplauze)
So I went online, and I found fascinating research papers. I learned that these DNA knot things are not always bad. Actually, the knotting and unknotting -- it's like a complicated computer language. It programs our bodies with exquisite precision.
Am intrat pe internet și am găsit articole de cercetare fascinante. Am învățat că aceste noduri ADN nu sunt întotdeauna ceva rău. Înnodarea și deznodarea — este ca un limbaj complicat de calculator — ne programează corpurile cu precizie înaltă.
So when we get pregnant, our fertilized eggs grow into newborn babies. This process requires thousands of DNA decisions to happen. Should an embryo cell become a blood cell? A heart cell? A brain cell? And the decisions happen at different times during pregnancy. Some in the first trimester, some in the second trimester and some in the third trimester. To truly understand DNA decision-making, we need to see the process of knot formation in atomic detail. Even the most powerful microscopes can't see this. What if we tried to simulate these on a computer? For that we'd need a million computers to do that. That's exactly what we have at Los Alamos Labs -- a million computers connected in a giant warehouse.
Deci, când devenim însărcinate, ovulele noastre fertilizate se dezvoltă în nou-născuți. Pentru acest proces este necesar ca mii de decizii ADN să aibă loc. Ar trebui ca o celulă embrionară să devină o celulă sanguină? O celulă cardiacă? Un neuron? Iar deciziile se iau în perioade diferite pe durata sarcinii. Unele în primul trimestru, altele în cel de-al doilea, iar altele în cel de-al treilea. Pentru a se înțelege cu adevărat sistemul decizional al ADN-ului, trebuie să vedem procesul de formare a nodurilor la nivel atomic. Dar nici cel mai bun microscop nu poate vedea asta. Dar cum ar fi dacă am încerca să simulăm asta pe calculator? Pentru asta, am avea nevoie de un milion de calculatoare. Asta este exact ceea ce avem la Laboratoarele Los Alamos: un milion de calculatoare, conectate într-o rețea imensă.
So here we're showing the DNA making up an entire gene folded into very specific shapes of knots. For the first time, my team has simulated an entire gene of DNA -- the largest biomolecular simulation performed to date. For the first time, we're beginning to understand the unsolved problem of how hormones trigger the formation of these knots.
Deci, aici prezentăm ADN-ul care formează o genă întreagă, împăturită în forme specifice nodurilor. Pentru prima dată, echipa mea a simulat o întreagă genă ADN, cea mai mare simulare biomoleculară realizată vreodată. Pentru prima dată, începem să înțelegem problema nerezolvată a modului în care hormonii declanșează formarea acestor noduri.
DNA knot formation can be seen beautifully in calico cats. The decision between orange and black happens early on in the womb, so that orange-and-black patchy pattern, it's an exact readout of what happened when that cat was just a tiny little kitten embryo inside her mom's womb. And the patchy pattern actually happens in our brains and in cancer. It's directly related to intellectual disability and breast cancer.
Formarea nodului ADN poate fi văzută clar la pisicile calico. Decizia între portocaliu și negru are loc mai devreme în pântec, astfel că modelul zonelor portocaliu-negru reprezintă o copie exactă a ceea ce s-a întâmplat, când acea pisică a fost doar un mic embrion, în interiorul pântecului mamei ei. Iar tiparul peticit e prezent și în creierul nostru și în cancer. Are legătură directă cu dizabilitățile intelectuale și cu cancerul de sân.
These DNA decisions also happen in other parts of the body. It turns out that the precursor genitals transform into either female or male during the first trimester of pregnancy. The precursor brains, on the other hand, transform into female or male during the second trimester of pregnancy. So the current working model is that a unique mix in my mom's womb caused the precursor genitals to transform one way, but the precursor brain to transform the other way.
Aceste decizii ale ADN-ului au loc și în alte părți ale corpului. Se pare că organele genitale precursoare se transformă în feminine sau masculine pe durata primului trimestru al sarcinii. Precursorul creierului, pe de altă parte, se transformă în feminin sau masculin pe durata celui de-al doilea trimestru. Deci, modelul funcțional actual este că un amestec unic din pântecul mamei face ca precursorul organelor genitale să se transforme într-un fel, dar precursorul creierului să se transforme diferit.
Most of epigenetic research has really focused on stress, anxiety, depression -- kind of a downer, kind of bad things.
Majoritatea cercetărilor epigenetice s-au axat asupra stresului, anxietății, depresiei, a lucrurilor rele, negative.
(Laughter)
(Râsete)
But nowadays -- the latest stuff -- people are looking at relaxation. Can that have a positive effect on your DNA? Right now we're missing key data from mice models. We know that mice relax, but could they meditate like the Dalai Lama? Achieve enlightenment? Could they move stones with their mind like Jedi Master Yoda?
Dar în zilele noastre, mai nou, oamenii cercetează relaxare. Poate asta avea un efect pozitiv asupra ADN-ului? Momentan, ne lipsesc date cheie de la modelele pe șoareci. Știm că șoarecii se relaxează, dar pot ei medita ca Dalai Lama? Pot atinge iluminarea? Pot ei să mute pietre cu mintea lor, ca Maestrul Jedi Yoda?
(Yoda voice): Hm, a Jedi mouse must feel the force flow, hm.
(Vocea lui Yoda): Hm, un șoricel Jedi trebuie să simtă curgerea forței.
(Laughter)
(Râsete)
(Applause)
(Aplauze)
I wonder if the support I've had since that talk back in Italy has tried to unwind my DNA. Having a great circle of friends, supportive parents and being in a loving relationship has actually given me strength and hope to help others. At work I wear a rainbow bracelet. Sometimes it raises eyebrows, but it also raises awareness. There's so many transgender people -- especially women of color -- that are just one demeaning comment away from taking their own lives. Forty percent of us attempt suicide. If you're listening and you feel like you have no other option, try to call a friend, go online or try to get in a support group. If you're a woman who's not transgender but you know pain of isolation, of sexual assault -- reach out.
Mă întreb dacă sprijinul pe care l-am primit după acea prezentare din Italia a încercat să-mi modifice ADN-ul. Având un mare cerc de prieteni, părinți care mă sprijină, și aflându-mă într-o relație de dragoste, mi-a dat putere și speranță pentru a-i ajuta pe alții. La muncă port o brățară în culorile curcubeului, Uneori provoacă ridicări din sprâncene, dar de asemenea ridică conștientizarea. Există atât de mulți oameni transsexuali, în special femei de culoare cărora nu le mai lipsește decât un comentariu înjositor pentru a-și lua viața. 40% dintre noi au tentative de sinucidere. Dacă ascultați și simțiți că nu aveți altă opțiune, încercați să sunați un prieten, intrați pe internet sau încercați să găsiți un grup de sprijin. Dacă sunteți femeie, dar nu transgender, însă cunoașteți durerea izolării, a asaltului sexual, cereți ajutor.
So what does it mean to be a woman? The latest research is showing that female and male brains do develop differently in the womb, possibly giving us females this innate sense of being a woman. On the other hand, maybe it's our shared sense of commonality that makes us women. We come in so many different shapes and sizes that asking what it means to be a woman may not be the right question. It's like asking a calico cat what it means to be a calico cat. Maybe becoming a woman means accepting ourselves for who we really are and acknowledging the same in each other.
Deci, ce înseamnă să fii femeie? Ultimele cercetări arată că creierul femeilor și al bărbaților se dezvoltă diferit în pântec, probabil dându-ne nouă, femeilor, acest sentiment înnăscut de a fi femeie. Pe de altă parte, poate este simțul nostru comun, al comuniunii, cel care ne face femei. Suntem atât de diferite, încât a întreba ce înseamnă să fii femeie poate nu e cea mai potrivită întrebare. Este ca și cum ai întreba o pisică calico, ce înseamnă să fii pisică calico? Poate că a deveni femeie înseamnă să ne acceptăm pe noi înșine, pentru ceea ce suntem cu adevărat, și să recunoaștem asta la fel în ceilalți.
I see you. And you've just seen me.
Vă văd. Iar voi tocmai m-ați văzut.
(Applause and cheers)
(Aplauze și urale)