Let's say that it would take you ten minutes to solve this puzzle. How long would it take if you received constant electric shocks to your hands? Longer, right? Because the pain would distract you from the task. Well, maybe not; it depends on how you handle pain. Some people are distracted by pain. It takes them longer to complete a task, and they do it less well. Other people use tasks to distract themselves from pain, and those people actually do the task faster and better when they're in pain than when they're not. Some people can just send their mind wandering to distract themselves from pain. How can different people be subjected to the exact same painful stimulus and yet experience the pain so differently? And why does this matter? First of all, what is pain? Pain is an unpleasant sensory and emotional experience, associated with actual or potential tissue damage. Pain is something we experience, so it's best measured by what you say it is. Pain has an intensity; you can describe it on a scale from zero, no pain, to ten, the most pain imaginable. But pain also has a character, like sharp, dull, burning, or aching. What exactly creates these perceptions of pain? Well, when you get hurt, special tissue damage-sensing nerve cells, called nociceptors, fire and send signals to the spinal cord and then up to the brain. Processing work gets done by cells called neurons and glia. This is your Grey matter. And brain superhighways carry information as electrical impulses from one area to another. This is your white matter. The superhighway that carries pain information from the spinal cord to the brain is our sensing pathway that ends in the cortex, a part of the brain that decides what to do with the pain signal. Another system of interconnected brain cells called the salience network decides what to pay attention to. Since pain can have serious consequences, the pain signal immediately activates the salience network. Now, you're paying attention. The brain also responds to the pain and has to cope with these pain signals. So, motor pathways are activated to take your hand off a hot stove, for example. But modulation networks are also activated that deliver endorphins and enkephalins, chemicals released when you're in pain or during extreme exercise, creating the runner's high. These chemical systems help regulate and reduce pain. All these networks and pathways work together to create your pain experience, to prevent further tissue damage, and help you to cope with pain. This system is similar for everyone, but the sensitivity and efficacy of these brain circuits determines how much you feel and cope with pain. This is why some people have greater pain than others and why some develop chronic pain that does not respond to treatment, while others respond well. Variability in pain sensitivities is not so different than all kinds of variability in responses to other stimuli. Like how some people love roller coasters, but other people suffer from terrible motion sickness. Why does it matter that there is variability in our pain brain circuits? Well, there are many treatments for pain, targeting different systems. For mild pain, non-prescription medications can act on cells where the pain signals start. Other stronger pain medicines and anesthetics work by reducing the activity in pain-sensing circuits or boosting our coping system, or endorphins. Some people can cope with pain using methods that involve distraction, relaxation, meditation, yoga, or strategies that can be taught, like cognitive behavioral therapy. For some people who suffer from severe chronic pain, that is pain that doesn't go away months after their injury should have healed, none of the regular treatments work. Traditionally, medical science has been about testing treatments on large groups to determine what would help a majority of patients. But this has usually left out some who didn't benefit from the treatment or experienced side effects. Now, new treatments that directly stimulate or block certain pain-sensing attention or modulation networks are being developed, along with ways to tailor them to individual patients, using tools like magnetic resonance imaging to map brain pathways. Figuring out how your brain responds to pain is the key to finding the best treatment for you. That's true personalized medicine.
Bu yapbozu bitirmenin 10 dakika süreceğini varsayalım. Peki elinize sürekli elektrik şok uygulansaydı ne kadar sürerdi? Daha uzun, değil mi? Çünkü acı dikkatinizi dağıtırdı. Aslında belki de dağıtmazdı. Bu sizin acıyla nasıl başa çıktığınıza bağlı. Acı bazı insanların dikkatini dağıtır. İşlerini daha kötü yaparlar ve daha uzun sürede tamamlarlar. Bazıları ise kendilerini acıdan uzaklaştırmak için işlerini kullanırlar. Ve işlerini acı çekerken, acı çekmedikleri zamana göre daha hızlı ve daha iyi yaparlar. Bazı insanlar dikkatlerini acıdan uzaklaştırmak amacıyla bir şeyler düşünürler. Peki farklı insanlar aynı acı verici uyaranlara maruz kalmalarına rağmen nasıl acıyı çok farklı şekillerde deneyimliyorlar? Ve bu neden önemli? Her şeyden önce, acı ne demek? Acı, mevcut veya potansiyel doku hasarıyla ilişkilendirilen, duyusal ve duygusal nahoş bir deneyimdir. Acı tecrübe edildiği için en iyi ölçüm şekli yaşayan kişinin söyledikleridir. Acının bir yoğunluğu vardır. Acıyı, en hafiften en şiddetliye doğru giden, 0'dan 10'a bir ölçek ile gösterebiliriz. Ama acının aynı zamanda bir karakteri vardır; keskin, hafif, yakıcı ve ağrılı gibi. Bu farklı acı algılarını oluşturan şey nedir? İncindiğiniz zaman, nosiseptör de denilen, hasarı algılayan özel doku sinir hücreleri yanar ve omuriliğe ve sonra da beyne sinyal gönderir. Nöron ve glia denen hücreler bilgiyi işlerler. Bu gri maddedir. Beyin çok hızlı bir şekilde bilgiyi elektriksel vurular olarak bir yerden diğerine gönderir. Bu da beyaz maddedir. Acı bilgisini çok hızlı bir şekilde omurilikten beyne ileten duyularımızdır. Bu yolculuk, beynin acı sinyaliyle ne yapacağına karar veren parçası olan kortekste biter. Birbirine bağlı beyin hücrelerinden oluşan diğer bir sistem olan "dikkat ağı" neye dikkat edileceğine karar verir. Acı, ciddi sonuçlara sebep olabileceği için acı sinyali, dikkat ağını hemen aktifleştirir. Bu da dikkatinizi acıya çeker. Beynin de acıya cevap vermesi ve acı sinyalleriyle başa çıkması gerekir. Örneğin, bu hızlı sinyaller sayesinde elinizi sıcak fırının üzerinden çekersiniz. Ama aynı zamanda düzenleme ağları da aktifleşir. Bu da endorfin ve enkefalin salgılanmasına neden olur. Bu kimyasallar acı çektiğinizde ya da spor yaptığınızda salgılanır ve coşku duymanızı sağlar. Böylece acı düzenlenir ve azalır. Tüm bu ağlar birlikte çalışarak acı deneyiminizi oluşturur, daha fazla doku hasarını engeller, ve acının üstesinden gelmenizi sağlar. Bu sistem herkes için aynıdır. Fakat, duyduğunuz acının şiddetini ve acının üstesinden gelme şeklinizi, beyin aktivitelerinin hassaslığı ve etkinliği belirler. Bu nedenle bazı insanlar diğerlerinden daha çok acı duyar ve bazı insanlar tedaviye cevap vermeyip kronik olarak acı çeker, fakat diğerleri tedaviye cevap verir. Acı duyarlılığındaki çeşitlilik diğer uyarıcılara verilen cevapların çeşitliliğinden pek farklı değildir. Örneğin bazı insanlar hız trenlerini sever, ama diğerleri korkunç bir mide bulantısı çeker. Acı çekme şeklimizdeki bu çeşitlilik neden önemlidir? Çünkü acıyı tedavi ederken kullanılan farklı sistemler vardır. Hafif acı için, reçetesiz ilaçlar acı sinyallerinin başladığı hücrelere etki edebilir. Daha güçlü acı için kullanılan ilaç ve anestetikler acıyı hisseden bölgelerdeki aktiviteyi azaltarak ya da endorfin seviyesini arttırarak çalışır. Bazı insanlar acıyla başa çıkabilmek için dikkat dağıtma, gevşeme, meditasyon, yoga veya bilişsel davranışçı terapi gibi öğrenilebilen stratejilerden yararlanır. Kronik olarak şiddetli çeken acı çeken insanlar iyileşmeleri gereken zamandan aylar sonra bile acı çekmeye devam ederler ve normal tedavi yöntemleri işe yaramaz. Geleneksel olarak tıpta tedavi yöntemleri büyük gruplarda test edilir ve çoğu kişide hangi yöntemin etkili olduğuna karar verilir. Ama buna genellikle tedaviden sonuç alamayan ve yan etki gören insanlar dâhil değildir. Artık, acıyı hisseden belirli noktaları ve düzenleme ağlarını uyaran ya da durduran yeni tedaviler geliştiriliyor ve hastalara tek tek uygulanması için manyetik rezonans görünteleme gibi araçlarla beyin haritası çıkarılıyor. Beyninizin acıya nasıl tepki verdiğini anlamak sizin için en iyi tedavi yöntemini bulmanın anahtarıdır. İşte bu kişiselleştirilmiş tıptır.