Let's say that it would take you ten minutes to solve this puzzle. How long would it take if you received constant electric shocks to your hands? Longer, right? Because the pain would distract you from the task. Well, maybe not; it depends on how you handle pain. Some people are distracted by pain. It takes them longer to complete a task, and they do it less well. Other people use tasks to distract themselves from pain, and those people actually do the task faster and better when they're in pain than when they're not. Some people can just send their mind wandering to distract themselves from pain. How can different people be subjected to the exact same painful stimulus and yet experience the pain so differently? And why does this matter? First of all, what is pain? Pain is an unpleasant sensory and emotional experience, associated with actual or potential tissue damage. Pain is something we experience, so it's best measured by what you say it is. Pain has an intensity; you can describe it on a scale from zero, no pain, to ten, the most pain imaginable. But pain also has a character, like sharp, dull, burning, or aching. What exactly creates these perceptions of pain? Well, when you get hurt, special tissue damage-sensing nerve cells, called nociceptors, fire and send signals to the spinal cord and then up to the brain. Processing work gets done by cells called neurons and glia. This is your Grey matter. And brain superhighways carry information as electrical impulses from one area to another. This is your white matter. The superhighway that carries pain information from the spinal cord to the brain is our sensing pathway that ends in the cortex, a part of the brain that decides what to do with the pain signal. Another system of interconnected brain cells called the salience network decides what to pay attention to. Since pain can have serious consequences, the pain signal immediately activates the salience network. Now, you're paying attention. The brain also responds to the pain and has to cope with these pain signals. So, motor pathways are activated to take your hand off a hot stove, for example. But modulation networks are also activated that deliver endorphins and enkephalins, chemicals released when you're in pain or during extreme exercise, creating the runner's high. These chemical systems help regulate and reduce pain. All these networks and pathways work together to create your pain experience, to prevent further tissue damage, and help you to cope with pain. This system is similar for everyone, but the sensitivity and efficacy of these brain circuits determines how much you feel and cope with pain. This is why some people have greater pain than others and why some develop chronic pain that does not respond to treatment, while others respond well. Variability in pain sensitivities is not so different than all kinds of variability in responses to other stimuli. Like how some people love roller coasters, but other people suffer from terrible motion sickness. Why does it matter that there is variability in our pain brain circuits? Well, there are many treatments for pain, targeting different systems. For mild pain, non-prescription medications can act on cells where the pain signals start. Other stronger pain medicines and anesthetics work by reducing the activity in pain-sensing circuits or boosting our coping system, or endorphins. Some people can cope with pain using methods that involve distraction, relaxation, meditation, yoga, or strategies that can be taught, like cognitive behavioral therapy. For some people who suffer from severe chronic pain, that is pain that doesn't go away months after their injury should have healed, none of the regular treatments work. Traditionally, medical science has been about testing treatments on large groups to determine what would help a majority of patients. But this has usually left out some who didn't benefit from the treatment or experienced side effects. Now, new treatments that directly stimulate or block certain pain-sensing attention or modulation networks are being developed, along with ways to tailor them to individual patients, using tools like magnetic resonance imaging to map brain pathways. Figuring out how your brain responds to pain is the key to finding the best treatment for you. That's true personalized medicine.
Załóżmy, że rozwiązanie tej łamigłówki zajęłoby ci dziesięć minut. Gdyby jednak do mięśni twoich rąk wysyłano bolesne impulsy elektryczne, zadanie zajęłoby więcej czasu. Być może ból odwróciłby twoją uwagę. Być może nie. Wszystko zależy od tego, jak znosisz ból. Niektórych ból rozprasza, potrzebują więcej czasu, by ukończyć zadanie, i realizują je gorzej. Inni wykonują zadania, by odwrócić uwagę od bólu i wywiązują się z nich szybciej i lepiej w sytuacji, kiedy odczuwają ból. Jeszcze inni pozwalają umysłowi błądzić, by odwrócić uwagę od bólu. Jak to możliwe, że różni ludzie poddani tym samym bolesnym bodźcom, doświadczają bólu w inny sposób? I dlaczego ma to znaczenie? Przede wszystkim, czym jest ból? Ból to nieprzyjemne zmysłowe i emocjonalne doświadczenie, związane z rzeczywistym lub potencjalnym uszkodzeniem tkanek. Najlepszym sposobem na pomiar bólu jest jego ocena w sposób opisowy. Intensywność bólu można opisać używając skali od zera - brak bólu do dziesięciu - najsilniejszy ból. Istnieją też różne rodzaje bólu: ostry, tępy, piekący lub kłujący. Co dokładnie wpływa na postrzeganie bólu? W odpowiedzi na uraz tkanki, aktywują się zakończenia nerwowe, zwane nocyceptorami, które wysyłają sygnały do rdzenia kręgowego, a następnie do mózgu. Sygnały analizowane są przez neurony i komórki glejowe. To substancja szara. Informacje pod postacią impulsów elektrycznych wędrują w mózgu z jednego obszaru do drugiego. To substancja biała. Informacje o bólu dostają się z rdzenia kręgowego do mózgu za pomocą dróg czuciowych prowadzących do kory mózgowej, która decyduje o tym, co robić z bodźcem bólowym. Inny system połączonych komórek mózgowych, zwany siecią istotności, decyduje o tym, na co kierować uwagę. Ponieważ ból może mieć poważne konsekwencje, bodziec bólowy natychmiast aktywuje sieć istotności i zaczynasz odczuwać ból. Również mózg odpowiada na impulsy bólowe, aby sobie z nimi poradzić, wysyła sygnał, byś zdjął rękę z gorącej kuchenki. Jednocześnie uwalniane są endorfiny i enkefaliny, substancje produkowane w odpowiedzi na ból lub podczas ekstremalnego wysiłku fizycznego, powodujące tak zwaną "euforię biegacza". Pomagają one regulować i zmniejszać ból. Wszystkie sieci i ścieżki pracują razem, by zasygnalizować ból, zapobiec dalszym uszkodzeniom tkanek, i pomóc ci w zniesieniu bólu. System ten pracuje podobnie u wszystkich, ale wrażliwość i skuteczność obwodów mózgowych określają, jak odczuwasz ból i jak sobie z nim radzisz. Dlatego niektórzy ludzie odczuwają ból silniej niż inni. U jednych przewlekły ból nie ustępuje pomimo leczenia, u innych terapia przynosi rezultaty. Reagujemy inaczej nie tylko na ból, ale również na wiele innych bodźców. Na przykład, niektórzy uwielbiają kolejki górskie, a u innych przejażdżka wywołuje mdłości. Jakie znaczenie mają różnice w obwodach mózgowych bólu? Różne sposoby uśmierzania bólu działają na różne systemy. Średni ból można uśmierzyć lekami bez recepty, które działają na komórki, gdzie ból ma swój początek. Leki na silny ból i środki znieczulające działają poprzez redukcję aktywności w obwodach odczuwania bólu lub wydzielanie dużej ilości endorfin. Niektórzy radzą sobie z bólem, stosując dekoncentrację umysłu, relaksację, medytację, jogę lub metody, których można się nauczyć, tak jak terapia poznawczo-behawioralna. Tym, którzy cierpią na przewlekły ból, taki, który utrzymuje się do kilku miesięcy po wyleczeniu urazu, nie pomaga żadna ze standardowych metod. Nauki medyczne testują terapie na dużych grupach pacjentów, aby ustalić, co pomaga większości. Pomija to jednak te osoby, którym leczenie nie pomaga, lub które doświadczają skutków ubocznych. Obecnie trwają prace nad terapiami, które stymulują lub blokują określone sieci bólowe i sieci istotności, oraz nad sposobami na dostosowania ich do indywidualnych potrzeb pacjenta. Do ustalenia ścieżek mózgowych służy między innymi obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego. Ustalenie, w jaki sposób mózg reaguje na ból, jest kluczem do znalezienia odpowiedniej terapii. To prawdziwie spersonalizowana medycyna.