Well, this is such an honor. And it's wonderful to be in the presence of an organization that is really making a difference in the world. And I'm intensely grateful for the opportunity to speak to you today.
Ky është vërtet një nder. Dhe është një mrekulli të jesh e pranishme në një organizatë, e cila vërtetë po e bën botën një vend më të mirë. E, jam tej mase mirënjohëse për mundësinë që më jepet, për të folur sot para jush.
And I'm also rather surprised, because when I look back on my life the last thing I ever wanted to do was write, or be in any way involved in religion. After I left my convent, I'd finished with religion, frankly. I thought that was it. And for 13 years I kept clear of it. I wanted to be an English literature professor. And I certainly didn't even want to be a writer, particularly. But then I suffered a series of career catastrophes, one after the other, and finally found myself in television. (Laughter) I said that to Bill Moyers, and he said, "Oh, we take anybody." (Laughter)
Mund të them se jam gjithaq e befasuar që, kur kthehem pas në kohë, më vjen në mend se, gjëja e fundit që desha të bëja ishte të shkruaja, ose të isha në ndonjë farë mënyre e lidhur me fenë. Të them të drejtën, pasi e braktisa manastirin, hoqa dorë nga feja. Mendova se kaq ishte. Dhe për trembëdhjetë vjet nuk u ngatërrova më me të. Dëshiroja të isha një pedagoge letërsije. Për më tepër, nuk kisha aspak dëshirë të bëhesha shkrimtare. Por, ndërkohë, pata njëra pas tjetrës, disa dështime të rënda në fushën profesionale. Më në fund përfundova në televizjon (të qeshura). Kur ja shpreha këtë Bill Mojers-sit, ai më tha: “Oh, ne i pranojmë të gjithë.” (të qeshura)
And I was doing some rather controversial religious programs. This went down very well in the U.K., where religion is extremely unpopular. And so, for once, for the only time in my life, I was finally in the mainstream. But I got sent to Jerusalem to make a film about early Christianity. And there, for the first time, I encountered the other religious traditions: Judaism and Islam, the sister religions of Christianity. And while I found I knew nothing about these faiths at all -- despite my own intensely religious background, I'd seen Judaism only as a kind of prelude to Christianity, and I knew nothing about Islam at all.
E, fillova kështu të merresha me disa programe që përfshinin tema shumë të nxehta. Në Britaninë e Madhe, ku feja është një temë tepër e papëlqyer, kjo u prit shumë mirë. Dhe kështu, të paktën një herë, për herë të pare në jetën time, unë po ecja në të njëjtin drejtim me rrymën. Por, më pas, më dërguan në Jeruzalem për të bërë një film për krishterimin e hershëm. Atje, për here të parë, u ndesha me tradita të tjera fetare: judaizmin dhe islamizmin, fetë motra të krishterimit. E kështu, zbulova se s’dija gjë prej gjëje për këto fe pavarësisht formimit tim shumë të mirë fetar, Deri atëhere e kisha parë judaizmin si një parathënie të krishterimit, duke mos ditur asgjë për islamin.
But in that city, that tortured city, where you see the three faiths jostling so uneasily together, you also become aware of the profound connection between them. And it has been the study of other religious traditions that brought me back to a sense of what religion can be, and actually enabled me to look at my own faith in a different light.
Por në atë qytet, në atë qytet të munduar, ku i sheh të tri fetë duke shtyrë me brryla njëra-tjetrën ti arrin të kuptosh gjithashtu lidhjen e fortë midis tyre. Dhe ka qenë studimi i traditave të tjera fetare, që më bëri të filloj të kuptoj se ç’mund të jetë feja, e që më bëri ta shoh fenë time, nën një dritë të re.
And I found some astonishing things in the course of my study that had never occurred to me. Frankly, in the days when I thought I'd had it with religion, I just found the whole thing absolutely incredible. These doctrines seemed unproven, abstract. And to my astonishment, when I began seriously studying other traditions, I began to realize that belief -- which we make such a fuss about today -- is only a very recent religious enthusiasm that surfaced only in the West, in about the 17th century. The word "belief" itself originally meant to love, to prize, to hold dear. In the 17th century, it narrowed its focus, for reasons that I'm exploring in a book I'm writing at the moment, to include -- to mean an intellectual assent to a set of propositions, a credo. "I believe:" it did not mean, "I accept certain creedal articles of faith." It meant: "I commit myself. I engage myself." Indeed, some of the world traditions think very little of religious orthodoxy. In the Quran, religious opinion -- religious orthodoxy -- is dismissed as "zanna:" self-indulgent guesswork about matters that nobody can be certain of one way or the other, but which makes people quarrelsome and stupidly sectarian. (Laughter)
Gjatë studimit, zbulova disa gjëra mahnitëse, gjëra, të cilat nuk i kisha menduar kurrë më parë.Të them të drejtën, ndërkohë që mendoja se lidhja ime me fenë kishte marrë fund, e gjithë kjo përvojë mu duk e pabesueshme. Këto doktrina ishin të pavërtetuara, abstrakte. Dhe për çudinë time, kur fillova të studjoja seriozisht traditat e tjera, fillova të kuptoj se, besimi për të cilin ne bëjmë gjithë atë zhurmë ditët e sotme, është një entuzjazëm fetar relativisht i ri, që ka lindur në Perëndim, rreth shekullit të 17- të. Fjala “besim”, në fillim nënkuptonte dashuri, adhurim, diçka të shtrenjtë si të thuash. Në shekullin e 17-të, pati një fokus më të ngushtë, për arsye të cilat po i eksploroj në librin që jam duke shkruar, përfshirë dhe kredon intelektuale për një numër idesh, të ashtuquajtur ‘besim’. “Unë besoj”, nuk nënkuptonte, “unë pranoj disa ide doktrinale të besimit”. Ajo nënkuptonte: “Unë përkushtohem. Unë angazhoj veten". Në të vërtetë, disa nga këto tradita nuk respektojnë shumë – ndjekjen e traditave fetare të të parëve Në Kuran, opinjonet fetare - janë hedhur poshtë, të ashtuquajtuara “zanna:" “një përpjekje hamëndëse për t’ja bërë qejfin vetes, për çështje për të cilat askush nuk mund të jetë mjaftushëm i bindur, por që i bëjnë njerëzit grindavecë dhe i ndajnë në sekte të pakuptimta. (të qeshura)
So if religion is not about believing things, what is it about? What I've found, across the board, is that religion is about behaving differently. Instead of deciding whether or not you believe in God, first you do something. You behave in a committed way, and then you begin to understand the truths of religion. And religious doctrines are meant to be summons to action; you only understand them when you put them into practice.
Por nëse feja nuk është besimi në diçka, atëherë çfarë është? Ajo që kudo kam zbuluar, është se feja ka të bëjë me të sjellurit ndryshe. Para se të kuptosh nëse beson apo jo në Zot, bëj diçka: përkushtohu, dhe pastaj fillon të kuptosh të vërtetat e feve. Doktrinat fetare janë krijuar për të nxitur veprim; ato arrin t’i kuptosh vetëm kur i praktikon.
Now, pride of place in this practice is given to compassion. And it is an arresting fact that right across the board, in every single one of the major world faiths, compassion -- the ability to feel with the other in the way we've been thinking about this evening -- is not only the test of any true religiosity, it is also what will bring us into the presence of what Jews, Christians and Muslims call "God" or the "Divine." It is compassion, says the Buddha, which brings you to Nirvana. Why? Because in compassion, when we feel with the other, we dethrone ourselves from the center of our world and we put another person there. And once we get rid of ego, then we're ready to see the Divine.
Tani, vendi i nderit në këtë fushë i është dhënë mëshirës. Dhe është një fakt që të bije në sy kudo, në secilën prej feve kryesore në botë. Mëshira - aftësia për të ndjerë në të njëjtën mënyrë me të tjerët (ne kemi menduar për këtë mbrëmje) nuk është thjeshtë testi i vetëm i çdo besimi të vërtetë, por është gjithashtu ajo që do të na bëjë të ndihemi në praninë e asaj që hebrejtë, të krishterët dhe myslimanët e quajnë “Zot” ose “Hyjni.” Është mëshira, thotë Buda, ajo që të çon te Nirvana. Përse? Sepse në mëshirë, kur ndjejmë së bashku me të tjerët, ne zbresim nga pjedestali, nga qëndra e botës dhe vendosim aty dikë tjetër. Kur eleminojmë egon, jemi gati të shohim Hyjnoren.
And in particular, every single one of the major world traditions has highlighted -- has said -- and put at the core of their tradition what's become known as the Golden Rule. First propounded by Confucius five centuries before Christ: "Do not do to others what you would not like them to do to you." That, he said, was the central thread which ran through all his teaching and that his disciples should put into practice all day and every day. And it was -- the Golden Rule would bring them to the transcendent value that he called "ren," human-heartedness, which was a transcendent experience in itself.
Dhe në veçanti, secila nga fetë kryesore ka theksuar dhe e ka vënë në thelb të traditave të saj, atë, që njihet si Rregulli i Artë. E parashtruar fillimisht nga Konfuci pesë shekuj para Krishtit, shprehja: “Mos i bëj të tjerëve atë që nuk do të doje të ta bënin ty,” ishte thelbi i gjithçkaje që ai predikonte dhe të cilën dishepujt e tij duhet ta zbatojnë vazhdimisht çdo ditë. Dhe ishte Rregulli i Artë ajo, që do t’i çonte tek vlera transendente e quajtur “ren", njerëzorja, që ishte një përvojë transendente në vetvete.
And this is absolutely crucial to the monotheisms, too. There's a famous story about the great rabbi, Hillel, the older contemporary of Jesus. A pagan came to him and offered to convert to Judaism if the rabbi could recite the whole of Jewish teaching while he stood on one leg. Hillel stood on one leg and said, "That which is hateful to you, do not do to your neighbor. That is the Torah. The rest is commentary. Go and study it." (Laughter)
Kjo është një çështje tejet thelbësore për monoteizmin gjithashtu. Ka një histori të famshme për një rabin të madh, të quajtur Hillel, bashkohës i vjetër i Jezusit. Një pagan vajti tek ai dhe i tha se do shndërrohej në judaist, nëse rabini do t’ja recitonte gjithë mësimet judaiste duke qëndruar me një këmbë. Hillel, qëndroi me një këmbë dhe tha: “Mos i bëj fqinjit tënd atë që urren ti vetë. Kjo është Torah. Pjesa tjetër është shpjegim. Shko dhe studioje”. (të qeshura)
And "go and study it" was what he meant. He said, "In your exegesis, you must make it clear that every single verse of the Torah is a commentary, a gloss upon the Golden Rule." The great Rabbi Meir said that any interpretation of Scripture which led to hatred and disdain, or contempt of other people -- any people whatsoever -- was illegitimate.
Dhe “shko dhe studjoje atë” ishte pikërisht ajo të cilën ai kishte vërtet ndër mend. Ai tha: Gjatë interpretimit tënd, duhet të sigurohesh që çdo varg i Tora-së është një shpjegim, një reflektim i Rregullit të Artë. Rabini i famshëm Meir tha se, çdo interpretim i shkrimit të shenjtë, që çoi drejt urrejtjes dhe neverisë, apo përbuzjes ndaj të tjerëve – ndaj çdo qënieje tjetër njerëzore – ishte i ndaluar.
Saint Augustine made exactly the same point. Scripture, he says, "teaches nothing but charity, and we must not leave an interpretation of Scripture until we have found a compassionate interpretation of it." And this struggle to find compassion in some of these rather rebarbative texts is a good dress rehearsal for doing the same in ordinary life. (Applause)
Shën Agustini thotë pikërisht të njëjtën gjë. Shkrimi i Shenjtë, thotë ai, “ushqen vetëm mëshirë, dhe nuk duhet të duam një interpetim të Shkrimit të Shenjtë, derisa të kemi gjetur një interpretim të mëshirshëm të tij”. Dhe kjo përpjekje për të gjetur mëshirën në disa nga këto tekste paksa të pakëndshme, është një provë e mirë e përgjithshme për të bërë të njëjtën gjë në jetën e zakonshme. (duartrokitje)
But now look at our world. And we are living in a world that is -- where religion has been hijacked. Where terrorists cite Quranic verses to justify their atrocities. Where instead of taking Jesus' words, "Love your enemies. Don't judge others," we have the spectacle of Christians endlessly judging other people, endlessly using Scripture as a way of arguing with other people, putting other people down. Throughout the ages, religion has been used to oppress others, and this is because of human ego, human greed. We have a talent as a species for messing up wonderful things.
Por, le t’i hedhim një vështrim botës sonë. Ne jemi duke jetuar në një botë që është... ku feja është grabitur. Ku terroristët citojnë ajete të kuranit për të justifikuar krimet e tyre. Ku në vend të përqafimit të fjalëve të Jezusit, “Duaj armiqtë e tu. Mos gjyko të tjerët,” ne kemi një tablo të të krishterëve duke gjykuar pafund njerëzit e tjerë, duke përdorur vazhdimisht Shkrimin e Shenjtë si një mënyrë per t’u grindur me njerëzit, pra duke i vënë të tjerët poshtë. Gjatë historisë, feja është përdorur për të sunduar të tjerët, dhe kjo për shkak të egos njerëzore, lakmisë njerëzore Si specie e veçantë, ne kemi një talent të madh për të prishur gjërat e mrekullueshme.
So the traditions also insisted -- and this is an important point, I think -- that you could not and must not confine your compassion to your own group: your own nation, your own co-religionists, your own fellow countrymen. You must have what one of the Chinese sages called "jian ai": concern for everybody. Love your enemies. Honor the stranger. We formed you, says the Quran, into tribes and nations so that you may know one another.
Gjithashtu, traditat kanë theksuar – dhe kjo, mendoj unë, është një ide e rëndësishme, - se një njeri nuk mundet dhe nuk duhet të kufizojë mëshirën vetëm për grupin e vet: kombin e vet, njerëzit e së njëjtës fe, bashkëkombësit e tij. Duhet të zotërosh diçka që një i urtë kinez e quajti “xhijan ai”: shqetësim për këdo. “Duaji armiqtë e tu! Ndero të huajt! Ne ju krijuam, - thotë Kurani, - në fise dhe kombe, në mënyrë që të njihni njëri – tjetrin.”
And this, again -- this universal outreach -- is getting subdued in the strident use of religion -- abuse of religion -- for nefarious gains. Now, I've lost count of the number of taxi drivers who, when I say to them what I do for a living, inform me that religion has been the cause of all the major world wars in history. Wrong. The causes of our present woes are political.
Sërish, kjo thirrje e përbotshme, po zbehet nga një propagandë çjerrëse e feve për përfitime të mbrapshta. Tani, nuk jam më në gjendje t’i numëroj se sa herë taksistët, kur u them se me çfarë merrem, më thonë se feja është arsyeja e të gjitha luftrave të rëndësishme botërore. Gabim! Shkaku i brengave të sotme është politika.
But, make no mistake about it, religion is a kind of fault line, and when a conflict gets ingrained in a region, religion can get sucked in and become part of the problem. Our modernity has been exceedingly violent. Between 1914 and 1945, 70 million people died in Europe alone as a result of armed conflict. And so many of our institutions, even football, which used to be a pleasant pastime, now causes riots where people even die. And it's not surprising that religion, too, has been affected by this violent ethos.
Por, s’ka dyshim se, feja është si një e çarë dhe kur konflikti hedh rrënjë në fe, ajo përfshihet nga konflikti dhe bëhet pjesë e problemit. Historia moderne është bërë gjithnjë e më e dhunshme. Mes viteve 1914 - 1945, vetëm në Europë humbën jetën 70 miljonë njerëz, si pasojë e konfliktit të armatosur. Po kështu edhe shumë prej institucioneve tona. Bile edhe futbolli, që ka qënë një argëtim i këndshëm, tani shkakton trazira ku edhe vdesin njerëz. Nuk është e çuditshme që feja, gjithashtu, është prekur nga kjo filozofi e dhunshme.
There's also a great deal, I think, of religious illiteracy around. People seem to think, now equate religious faith with believing things. As though that -- we call religious people often believers, as though that were the main thing that they do. And very often, secondary goals get pushed into the first place, in place of compassion and the Golden Rule. Because the Golden Rule is difficult. I sometimes -- when I'm speaking to congregations about compassion, I sometimes see a mutinous expression crossing some of their faces because a lot of religious people prefer to be right, rather than compassionate. (Laughter)
Besoj gjithashtu se, ka një analfabetizëm të madh fetar në botë. Njerëzit tani tentojnë të barazojnë fenë me besimin në diçka, sikurse ne, që shpesh i quajmë njerëzit fetar si besimtarë, sikur kjo të ishte gjëja kryesore me të cilën ata merren. Dhe shpesh, qëllimet dytësore kalojnë në vend të parë, duke spostuar mëshirën dhe Rregullin e Artë. Sepse Rregulli i Artë është i vështirë. Ndonjëherë – kur jam duke folur përpara kongregacioneve për mëshirën, tek disa fytyra vë re një shprehje kokëfortësie, sepse një pjesë e madhe e njerëzve parapëlqejnë më shumë të kenë të drejtë, sesa të jenë të dhembshur. (Qeshje)
Now -- but that's not the whole story. Since September the 11th, when my work on Islam suddenly propelled me into public life, in a way that I'd never imagined, I've been able to sort of go all over the world, and finding, everywhere I go, a yearning for change. I've just come back from Pakistan, where literally thousands of people came to my lectures, because they were yearning, first of all, to hear a friendly Western voice. And especially the young people were coming. And were asking me -- the young people were saying, "What can we do? What can we do to change things?" And my hosts in Pakistan said, "Look, don't be too polite to us. Tell us where we're going wrong. Let's talk together about where religion is failing."
Por kjo nuk është e tërë historia! Që prej 11 shtatorit, kur puna ime mbi islamin papritur më shtyu në jetën publike, në një mënyrë që kurrë nuk e kisha menduar, më është mundësuar të shkoj kudo në botë, dhe kudo që kam vajtur, kam gjetur një dëshirë të zjarrtë për ndryshim. Sapo jam kthyer nga Pakistani, ku pa ekzagjerim mijra vetë ishin të pranishëm në leksionet e mia, pasi kishin një dëshirë të zjarrtë, së pari, për të dëgjuar një zë miqësor nga Perëndimi. Dhe erdhën veçanërisht të rinjtë. Dhe më pyesnin – të rinjtë më pyesnin, “çfarë mund të bëjmë? Çfarë mund të bëjmë për të ndryshuar këtë situatë? Dhe mikpritësit e mi në Pakistan më thanë, “Shiko, mos u trego shumë e butë me ne. Na thuaj ku jemi duke gabuar. Le të shkëmbejmë mendime për të gjetur se ku po dështon feja.”
Because it seems to me that with -- our current situation is so serious at the moment that any ideology that doesn't promote a sense of global understanding and global appreciation of each other is failing the test of the time. And religion, with its wide following ... Here in the United States, people may be being religious in a different way, as a report has just shown -- but they still want to be religious. It's only Western Europe that has retained its secularism, which is now beginning to look rather endearingly old-fashioned.
Mua më duket se, situata jonë e tanishme është shumë serioze, aq, sa çdo ideologji që nuk promovon një mirëkuptim botëror dhe një vlerësim të përgjithshëm të njëri - tjetrit, është duke dështuar testin e kohës. Dhe feja, me numërin e madh të ithtarëve… këtu në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, mund të jenë fetar në një mënyrë të veçantë, siç sapo ka treguar një studim – por prapë, ata duan të jenë fetarë. Vetëm Europa Perëndimore ka ruajtur laicizmin e vet, i cili tanimë ka filluar të duket gjithënjë e më shumë si i dalë mode.
But people want to be religious, and religion should be made to be a force for harmony in the world, which it can and should be -- because of the Golden Rule. "Do not do to others what you would not have them do to you": an ethos that should now be applied globally. We should not treat other nations as we would not wish to be treated ourselves.
Por njerëzit duan të jenë fetarë, dhe feja duhet të bëhet një forcë për të përhapur harmoninë në botë, gjë që është e arritshme dhe duhet bërë – duke ndjekur Rregullin e Artë. “Mos u bëj të tjerëve atë që nuk do të ta bëjnë ty”: një filozofi që duhet zbatuar botërisht. Nuk duhet t’i trajtojmë kombet e tjera ashtu si nuk do të donim të na trajtonin ne.
And these -- whatever our wretched beliefs -- is a religious matter, it's a spiritual matter. It's a profound moral matter that engages and should engage us all. And as I say, there is a hunger for change out there. Here in the United States, I think you see it in this election campaign: a longing for change. And people in churches all over and mosques all over this continent after September the 11th, coming together locally to create networks of understanding. With the mosque, with the synagogue, saying, "We must start to speak to one another." I think it's time that we moved beyond the idea of toleration and move toward appreciation of the other.
Dhe kjo – çfarëdo qofshin besimet tona të mjeruara – është çështje fetare, është çështje shpirtërore. Është çështje e thellë morale, e cila na përket dhe duhet të na përkasë të gjithëve. Dhe ndërkohë që them se ka një uri për ndryshim në botë, këtu, në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, mendoj se e shihni këtë gjë në këtë fushatë elektorale ka një përgjërim për ndryshim. Dhe njerëzit kudo, nëpër kisha, xhamija, nëpër këtë kontinent, pas 11 shtatorit, janë përpjekur për t’u afruar në shkallë locale e për të krijuar rrjete mirëkuptimi. Në xhami, në sinagoga, duke thënë “Duhet të fillojmë të bisedojmë me njëri tjetrin”, mendoj se ka ardhur koha të shohim më tej se thjeshtë tolerancë, dhe të lëvizim drejt vlerësimit të tjetrit.
I'd -- there's one story I'd just like to mention. This comes from "The Iliad." But it tells you what this spirituality should be. You know the story of "The Iliad," the 10-year war between Greece and Troy. In one incident, Achilles, the famous warrior of Greece, takes his troops out of the war, and the whole war effort suffers. And in the course of the ensuing muddle, his beloved friend, Patroclus, is killed -- and killed in single combat by one of the Trojan princes, Hector. And Achilles goes mad with grief and rage and revenge, and he mutilates the body. He kills Hector, he mutilates his body and then he refuses to give the body back for burial to the family, which means that, in Greek ethos, Hector's soul will wander eternally, lost. And then one night, Priam, king of Troy, an old man, comes into the Greek camp incognito, makes his way to Achilles' tent to ask for the body of his son. And everybody is shocked when the old man takes off his head covering and shows himself. And Achilles looks at him and thinks of his father. And he starts to weep. And Priam looks at the man who has murdered so many of his sons, and he, too, starts to weep. And the sound of their weeping filled the house. The Greeks believed that weeping together created a bond between people. And then Achilles takes the body of Hector, he hands it very tenderly to the father, and the two men look at each other, and see each other as divine.
Unë kam…është një tregim që dua ta përmënd. Vjen nga Iliada. Por, ai të tregon se si duhet të jetë jeta shpirtërore. E kam fjalën për Iliadën, historinë e luftës 10- vjeçare midis Greqisë dhe Trojës. Në një incident, Akili, luftëtari i famshëm grek, i tërheq trupat e tij nga lufta, dhe të gjitha përpjekjet e luftës vuajnë. Dhe gjatë pështjellimit në vijim, shoku i tij i dashur, Patrokli, vritet – dhe vritet në një dyluftim nga një princ i Trojës, Hektori. Akili çmendet nga hidhërimi e tërbimi, dhe gjymton trupin e vet. Ai vret Hektorin, ja gjymton trupin dhe refuzon t’ia japë familjes për varrim. Kështu, sipas filozofisë greke, shpirti i Hektorit do të endej përjetësisht, i humbur. Pastaj, një natë, Priami, mbreti plak i Trojës, shkon fshehurazi në kampin grek, tek çadra e Akilit për të kërkuar trupin e të birit. Të gjithë shokohen kur burri plak zbulon kokën dhe e njohin se cili është. Akili, sheh atë dhe i kujtohet i jati. Ai fillon të qajë me dënesë. Priami shikon njeriun që ka vrarë shumë nga djemtë e tij, dhe ai, gjithashtu, fillon të qajë me dënesë. Dhe vajtimet e tyre tundën vendin. Grekët besonin se, të qarit së bashku krijonte një lidhje midis njerëzve. Atëherë Akili merr trupin e Hektorit dhe ja dorëzon me shumë kujdes të atit, dhe të dy burrat vështrojnë njëri - tjetrin dhe e shohin njëri – tjetrin si hyjni.
That is the ethos found, too, in all the religions. It's what is meant by overcoming the horror that we feel when we are under threat of our enemies, and beginning to appreciate the other. It's of great importance that the word for "holy" in Hebrew, applied to God, is "Kadosh": separate, other. And it is often, perhaps, the very otherness of our enemies which can give us intimations of that utterly mysterious transcendence which is God.
Kjo është gjithashtu filozofija e shumë feve. Kjo është ajo që nënkupton kapërcimin e tmerrit që ne ndiejmë kur jemi nën kërcënimin e armiqëve tanë, dhe fillojmë të vlerësojmë njëri-tjetrin. Është shumë i rëndësishëm fakti që përkthimi i fjalës “i shenjtë” në hebraisht, kur flitet për Zotin, është “Kadosh”: që do të thotë i veçantë, tjetri, i ndryshëm. Dhe ndodh shpesh që, ndoshta veçantia e armiqëve tanë aludon drejt diçkaje tepër misterioze dhe të jashtëzakonshme, që është Zoti.
And now, here's my wish: I wish that you would help with the creation, launch and propagation of a Charter for Compassion, crafted by a group of inspirational thinkers from the three Abrahamic traditions of Judaism, Christianity and Islam, and based on the fundamental principle of the Golden Rule. We need to create a movement among all these people that I meet in my travels -- you probably meet, too -- who want to join up, in some way, and reclaim their faith, which they feel, as I say, has been hijacked. We need to empower people to remember the compassionate ethos, and to give guidelines. This Charter would not be a massive document. I'd like to see it -- to give guidelines as to how to interpret the Scriptures, these texts that are being abused. Remember what the rabbis and what Augustine said about how Scripture should be governed by the principle of charity. Let's get back to that. And the idea, too, of Jews, Christians and Muslims -- these traditions now so often at loggerheads -- working together to create a document which we hope will be signed by a thousand, at least, of major religious leaders from all the traditions of the world.
Dhe tani, dëshira ime është kjo: dëshiroj që ju të ndihmoni në krijimin, ndërmarrjen dhe përhapjen e Kartës së Mëshirës, hartuar nga një grup mendimtarësh, frymëzuar nga tri traditat abrahamike: të judaizmit, krishterimit e islamit, bazuar mbi parimet themelore të Rregullit të Artë. Ne duhet të krijojmë një lëvizje midis gjithë atyre njerëzve që unë takoj gjatë udhëtimeve – të cilët dhe ju gjithashtu ndoshta i takoni – që duan, në një farë mënyre të na bashkohen, dhe të rivendosin besimin e tyre, që siç them unë, u është rrëmbyer. Ne duhet t’u japim forcë njerëzve, t’u kujtojmë filozofinë e mëshirës dhe t’u japim udhëzime. Kjo Kartë nuk do të jetë një dokument voluminoz. Do të doja të shihja, që të jepte udhëzime për interpretimin e Shkrimeve të Shenjta, në ato pjesë me të cilat është abuzuar. Kujtoni çfarë kanë thënë Rabini dhe Shën Agustini, sesi Shkrimet e Shenjta duhet të udhëhiqen nga parimet e bamirësisë. Le t’i kthehemi asaj. Dhe gjithashtu, idesë së hebrenjve, krishterëve dhe myslimanëve – që këto tradita, që tani shpesh janë në mosmarrëvshje – të punojmë së bashku për t’i përfshirë në një dokument, që ne shpresojmë të nënshkruhet nga mijra, ose të paktën, shumica e udhëheqësëve fetarë nga të gjitha fetë e botës.
And you are the people. I'm just a solitary scholar. Despite the idea that I love a good time, which I was rather amazed to see coming up on me -- I actually spend a great deal of time alone, studying, and I'm not very -- you're the people with media knowledge to explain to me how we can get this to everybody, everybody on the planet. I've had some preliminary talks, and Archbishop Desmond Tutu, for example, is very happy to give his name to this, as is Imam Feisal Rauf, the Imam in New York City. Also, I would be working with the Alliance of Civilizations at the United Nations. I was part of that United Nations initiative called the Alliance of Civilizations, which was asked by Kofi Annan to diagnose the causes of extremism, and to give practical guidelines to member states about how to avoid the escalation of further extremism.
Dhe ju jeni njerëzit. Unë s’jam veçse një një studjuese e vetmuar. Përveç idesë, që dëshiroj t’ua përcjell sa më mirë, se u habita se si më ndodhi mua – kam kaluar një kohë të mirë vetëm, duke studjuar, dhe unë nuk jam shumë, jam vetëm një – ju jeni njerëzit që njihni median për të më treguar se si mund ta shpërndajmë këtë ide tek çdo njëri tek çdo njeri në këtë planet. Unë kam zhvilluar disa biseda paraprake. Kështu p.sh Arkibishopi Desmond Tutu, është tepër i lumtur ta nënshkruajë këtë gjë, siç është i lumtur edhe Imami Feisal Rauf, i qytetit të Nju Jorkut. Gjithashtu, unë do të punoj me Lidhjen e Qytetërimeve të Organizatës së Kombeve të Bashkuara, Unë isha pjesë e incjativës së Kombeve të Bashkuara të quajtur Lidhja e Qytetërimeve së cilës i është kërkuar nga Kofi Anan të përcaktojë shkaqet e ekstremizmit dhe t’u japë udhëzime praktike shteteve anëtare për shmangien e përshkallëzimit të ekstremizmit.
And the Alliance has told me that they are very happy to work with it. The importance of this is that this is -- I can see some of you starting to look worried, because you think it's a slow and cumbersome body -- but what the United Nations can do is give us some neutrality, so that this isn't seen as a Western or a Christian initiative, but that it's coming, as it were, from the United Nations, from the world -- who would help with the sort of bureaucracy of this.
Dhe Lidhja më ka theksuar se është shumë e lumtur të punojë për këtë gjë. Rëndësia e kësaj qëndron në atë se kjo është (e shoh që disa nga ju dukeni të shqetësuar, pasi mendoni se është një organizëm i ngadaltë dhe i rëndë) por është Organizata e Kombeve të Bashkuara që mund të na ofrojë neutralitet, që nisma mos të shihet si një nismë e Perëndimit ose e të krishterëve, por që vjen, ashtu siç është në fakt, nga Organizata e Kombeve të Bashkuara, nga bota – – që do të na ndihmonte me një burokraci si kjo.
And so I do urge you to join me in making -- in this charter -- to building this charter, launching it and propagating it so that it becomes -- I'd like to see it in every college, every church, every mosque, every synagogue in the world, so that people can look at their tradition, reclaim it, and make religion a source of peace in the world, which it can and should be. Thank you very much. (Applause)
Pra, ju bëj thirrje të bashkoheni me mua – me këtë Kartë – të ndërtojmë këtë Kartë, ta nisim dhe ta shpërndajmë. Do doja ta shihja Atë në çdo kolegj, në çdo kishë, çdo xhami, çdo sinagogë në botë, që njërëzit të mund të shohin traditën e tyre, ta rivendosin, dhe ta bëjnë fenë burim të paqes në botë, gjë që mund dhe duhet të bëhet! Ju falenderoj shumë! (Duartrokitje)