Well, this is such an honor. And it's wonderful to be in the presence of an organization that is really making a difference in the world. And I'm intensely grateful for the opportunity to speak to you today.
Dit is een geweldige eer. En het is fantastisch om aanwezig te zijn bij een organisatie die werkelijk verschil maakt in de wereld. En ik ben intens dankbaar voor de gelegenheid vandaag tot u te mogen spreken.
And I'm also rather surprised, because when I look back on my life the last thing I ever wanted to do was write, or be in any way involved in religion. After I left my convent, I'd finished with religion, frankly. I thought that was it. And for 13 years I kept clear of it. I wanted to be an English literature professor. And I certainly didn't even want to be a writer, particularly. But then I suffered a series of career catastrophes, one after the other, and finally found myself in television. (Laughter) I said that to Bill Moyers, and he said, "Oh, we take anybody." (Laughter)
En ik ben ook nogal verrast, want als ik op mijn leven terugkijk was schrijven of op enige manier bij religie betrokken te zijn wel het laatste wat ik had gewild. Eerlijk gezegd was ik, na mijn vertrek uit het klooster, klaar met religie. Ik dacht, dat was het dan. En 13 jaar lang hield ik mij er verre van. Ik wilde leraar Engelse Literatuur worden. En bovenal zeer zeker geen schrijver worden. Maar toen volgde in mijn carrière de ene ramp op de andere. en uiteindelijk belandde ik bij de televisie. (Gelach) Ik zei dit tegen Bill Moyers en hij zei, "Oh, we nemen iedereen." (Gelach)
And I was doing some rather controversial religious programs. This went down very well in the U.K., where religion is extremely unpopular. And so, for once, for the only time in my life, I was finally in the mainstream. But I got sent to Jerusalem to make a film about early Christianity. And there, for the first time, I encountered the other religious traditions: Judaism and Islam, the sister religions of Christianity. And while I found I knew nothing about these faiths at all -- despite my own intensely religious background, I'd seen Judaism only as a kind of prelude to Christianity, and I knew nothing about Islam at all.
En ik maakte enkele nogal controversiële, religieuze programma's. In Groot-Brittannië, waar religie zeer onpopulair is, werd dit heel goed ontvangen. En zo, voor de eerste en enige keer in mijn leven liep ik dan eindelijk in de pas. Maar ik werd naar Jerusalem gestuurd, om een film over het vroege Christendom te maken. En daar kwam ik voor het eerst in contact met de andere religieuze tradities: Jodendom en Islam, de zuster-religies van het Christendom. En ontdekte ondertussen dat ik, ondanks mijn intens religieuze achtergrond, helemaal niets over deze religies wist. Ik had het Jodendom alleen gezien als een soort voorspel van het Christendom en over de Islam wist ik al helemaal niets.
But in that city, that tortured city, where you see the three faiths jostling so uneasily together, you also become aware of the profound connection between them. And it has been the study of other religious traditions that brought me back to a sense of what religion can be, and actually enabled me to look at my own faith in a different light.
Maar in die stad, die verscheurde stad, waar je de drie geloven zo ongemakkelijk ziet samen gaan, word je jezelf ook bewust van hun onderlinge, diepgaande verbondenheid. En het was de bestudering van andere religieuze tradities die me weer terugbracht tot het besef van wat religie kan zijn en het stelde me feitelijk in staat mijn eigen geloof in een ander licht te zien.
And I found some astonishing things in the course of my study that had never occurred to me. Frankly, in the days when I thought I'd had it with religion, I just found the whole thing absolutely incredible. These doctrines seemed unproven, abstract. And to my astonishment, when I began seriously studying other traditions, I began to realize that belief -- which we make such a fuss about today -- is only a very recent religious enthusiasm that surfaced only in the West, in about the 17th century. The word "belief" itself originally meant to love, to prize, to hold dear. In the 17th century, it narrowed its focus, for reasons that I'm exploring in a book I'm writing at the moment, to include -- to mean an intellectual assent to a set of propositions, a credo. "I believe:" it did not mean, "I accept certain creedal articles of faith." It meant: "I commit myself. I engage myself." Indeed, some of the world traditions think very little of religious orthodoxy. In the Quran, religious opinion -- religious orthodoxy -- is dismissed as "zanna:" self-indulgent guesswork about matters that nobody can be certain of one way or the other, but which makes people quarrelsome and stupidly sectarian. (Laughter)
En ik vond in de loop van mijn studie enkele verbazingwekkende zaken die me nooit eerder waren opgevallen. Eerlijk gezegd, in de tijd toen ik dacht dat ik het met het geloof wel had gehad, vond ik de hele zaak gewoon absoluut ongeloofwaardig. Die doctrines schenen onbewezen, abstract. En toen ik serieus andere tradities begon te bestuderen, begon ik me tot mijn verbazing te realiseren, dat geloof -- waar we ons vandaag de dag zo over opwinden -- slechts een zeer recentelijk religieus enthousiasme is, dat alleen in het Westen rondom de 17de eeuw naar boven kwam. Het woord "geloven" zelf betekende oorspronkelijk loven, prijzen, koesteren. In de 17de eeuw werd de strekking beperkt, om redenen die ik onderzoek in een boek dat ik momenteel schrijf, om daarbij een intellectuele goedkeuring te geven aan een pakket stellingen, een credo. "Ik geloof" -- betekende niet "Ik aanvaard bepaalde geloofsartikelen." Het betekende: "Ik wil mij inzetten, ik verplicht mijzelf." Inderdaad kijken sommige wereldtradities neer op religieuze orthodoxie. In de Koran wordt religieuze orthodoxie afgedaan als zanna: zelfgenoegzaam giswerk over zaken waarover niemand, hoe dan ook, zeker kan zijn, maar wat mensen tot ruziezoekers en domme sektariërs maakt. (Gelach)
So if religion is not about believing things, what is it about? What I've found, across the board, is that religion is about behaving differently. Instead of deciding whether or not you believe in God, first you do something. You behave in a committed way, and then you begin to understand the truths of religion. And religious doctrines are meant to be summons to action; you only understand them when you put them into practice.
Dus, als religie niet gaat over geloven in dingen, waar gaat het dan wel over? Wat ik heb ontdekt is dat religie over het algemeen gaat over ander gedrag. In plaats van te besluiten of je wel of niet in God gelooft, moet je eerst iets doen. Je gedraagt je op een betrokken wijze. En dan begin je de waarheden van religie te begrijpen. En religieuze doctrines zijn bedoeld om op te roepen tot actie; je begrijpt ze alleen wanneer je ze in praktijk brengt.
Now, pride of place in this practice is given to compassion. And it is an arresting fact that right across the board, in every single one of the major world faiths, compassion -- the ability to feel with the other in the way we've been thinking about this evening -- is not only the test of any true religiosity, it is also what will bring us into the presence of what Jews, Christians and Muslims call "God" or the "Divine." It is compassion, says the Buddha, which brings you to Nirvana. Why? Because in compassion, when we feel with the other, we dethrone ourselves from the center of our world and we put another person there. And once we get rid of ego, then we're ready to see the Divine.
Nu wordt in deze praktijk de hoogste eer aan compassie gegeven. En het is een treffend gegeven dat over het algemeen in elk van de vooraanstaande wereldgeloven, compassie -- het vermogen met de ander mee te voelen op de wijze waarop wij dit deze avond bespreken -- is niet alleen de test voor elke ware religiositeit, het is ook wat ons in de tegenwoordigheid brengt van wat joden, christenen en moslims "God" of de "Verhevene" noemen. Het is compassie wat je tot het Nirwana voert, zegt de Boeddha. Waarom? Omdat bij compassie, als we met de ander mee voelen, wij onszelf vanuit het centrum van onze wereld terugtrekken en daar een andere persoon plaatsen. En eenmaal van het ego bevrijd, zijn we gereed het goddelijke te ontmoeten.
And in particular, every single one of the major world traditions has highlighted -- has said -- and put at the core of their tradition what's become known as the Golden Rule. First propounded by Confucius five centuries before Christ: "Do not do to others what you would not like them to do to you." That, he said, was the central thread which ran through all his teaching and that his disciples should put into practice all day and every day. And it was -- the Golden Rule would bring them to the transcendent value that he called "ren," human-heartedness, which was a transcendent experience in itself.
En iedere grote wereldtraditie heeft dit speciaal benadrukt en als kern van die traditie dat genomen wat bekend werds als de Gouden Regel. Voor het eerst verkondigd door Confucius, 5 eeuwen voor Christus: "Doe een ander niet aan, wat jij niet zou willen dat een ander jou aandeed." Dit was, zei hij, de rode draad die door al zijn leringen liep en wat zijn aanhangers altijd en overal in praktijk behoorden te brengen. De Gouden Regel zou hen voeren tot de transcendente waarde die hij ren noemde, medemenselijkheid, wat op zich al een transcendente ervaring was.
And this is absolutely crucial to the monotheisms, too. There's a famous story about the great rabbi, Hillel, the older contemporary of Jesus. A pagan came to him and offered to convert to Judaism if the rabbi could recite the whole of Jewish teaching while he stood on one leg. Hillel stood on one leg and said, "That which is hateful to you, do not do to your neighbor. That is the Torah. The rest is commentary. Go and study it." (Laughter)
En dit is ook cruciaal voor de monotheïsten. Er is een beroemd verhaal over de grote rabbi Hillel, de oudere tijdgenoot van Jezus. Een heiden kwam naar hem toe en bood aan zich tot het jodendom te bekeren als de rabbi op een been staande de hele joodse leer kon opzeggen. Hillel ging op een been staan en zei, "Wat jij als verfoeilijk beschouwt, doe dat je buurman niet aan. Dat is de Torah. De rest is toelichting. Ga het maar bestuderen." (Gelach)
And "go and study it" was what he meant. He said, "In your exegesis, you must make it clear that every single verse of the Torah is a commentary, a gloss upon the Golden Rule." The great Rabbi Meir said that any interpretation of Scripture which led to hatred and disdain, or contempt of other people -- any people whatsoever -- was illegitimate.
En "ga dit bestuderen" was wat hij bedoelde. Hij zei, "In je schriftuitlegging moet je duidelijk maken, dat ieder vers van de Torah een toelichting is op, een kanttekening bij de "Gouden Regel." De grote rabbi Meir zei dat iedere interpretatie van de Schrift die leidde tot haat en minachting van anderen, van wie dan ook, onrechtmatig was.
Saint Augustine made exactly the same point. Scripture, he says, "teaches nothing but charity, and we must not leave an interpretation of Scripture until we have found a compassionate interpretation of it." And this struggle to find compassion in some of these rather rebarbative texts is a good dress rehearsal for doing the same in ordinary life. (Applause)
Sint Augustinus beweerde precies hetzelfde. De Schrift, zegt hij, "leert ons alleen maar barmhartigheid en we moeten een schriftinterpretatie niet loslaten totdat we een interpretatie van compassie hebben gevonden. En deze worsteling om compassie te vinden in soms vrij weerzinwekkende teksten is een goede generale repetitie om hetzelfde in het gewone leven te doen. (Applaus)
But now look at our world. And we are living in a world that is -- where religion has been hijacked. Where terrorists cite Quranic verses to justify their atrocities. Where instead of taking Jesus' words, "Love your enemies. Don't judge others," we have the spectacle of Christians endlessly judging other people, endlessly using Scripture as a way of arguing with other people, putting other people down. Throughout the ages, religion has been used to oppress others, and this is because of human ego, human greed. We have a talent as a species for messing up wonderful things.
Maar kijk nu naar onze wereld. En we leven in een wereld waar religie is gekaapt. Waar terroristen Koranverzen reciteren om hun wreedheden te rechtvaardigen. Waar in plaats van het accepteren van Jezus' woorden, "Heb uw vijand lief. Oordeel niet over anderen," wij het schouwspel hebben van christenen die eindeloos de ander veroordelen, eindeloos de Schrift gebruikend om met andere mensen te argumenteren, anderen omlaag te halen. Door de eeuwen heen is religie gebruikt om anderen te onderdrukken, en dit komt door het menselijk ego, de menselijke hebzucht. Als soort hebben we er een talent voor om prachtige zaken te verpesten.
So the traditions also insisted -- and this is an important point, I think -- that you could not and must not confine your compassion to your own group: your own nation, your own co-religionists, your own fellow countrymen. You must have what one of the Chinese sages called "jian ai": concern for everybody. Love your enemies. Honor the stranger. We formed you, says the Quran, into tribes and nations so that you may know one another.
Dus drongen de tradities er ook op aan -- en dit is een belangrijk punt, denk ik -- dat je jouw compassie niet zou kunnen en mogen beperken tot je eigen groep: je eigen land, je eigen geloofsgenoten, je eigen landgenoten. Je moet "jian ai" hebben, zoals een Chinese wijsgeer het noemde; zorg hebben voor iedereen. Heb je vijanden lief. Eer de vreemdeling. Wij verdeelden jullie in stammen en volkeren, zegt de Koran, opdat jullie elkaar leert kennen.
And this, again -- this universal outreach -- is getting subdued in the strident use of religion -- abuse of religion -- for nefarious gains. Now, I've lost count of the number of taxi drivers who, when I say to them what I do for a living, inform me that religion has been the cause of all the major world wars in history. Wrong. The causes of our present woes are political.
En opnieuw wordt deze universele handreiking overschreeuwd door het lawaaiige gebruik van religie -- misbruik van religie -- uit schandelijk eigenbelang. Nu ben ik de tel kwijtgeraakt van alle taxi-chauffeurs die mij vertellen, als ik ze zeg waarmee ik mijn brood verdien, dat religie de oorzaak was van alle grote oorlogen uit de geschiedenis. Fout. De oorzaak van onze huidige ellende is een politieke.
But, make no mistake about it, religion is a kind of fault line, and when a conflict gets ingrained in a region, religion can get sucked in and become part of the problem. Our modernity has been exceedingly violent. Between 1914 and 1945, 70 million people died in Europe alone as a result of armed conflict. And so many of our institutions, even football, which used to be a pleasant pastime, now causes riots where people even die. And it's not surprising that religion, too, has been affected by this violent ethos.
Maar vergis je niet, religie is een soort breuklijn en als een conflict in een regio wortel schiet, kan ze worden meegezogen en deel van het probleem worden. Onze moderne tijd is bijzonder gewelddadig geweest. Alleen al in Europa stierven tussen 1914 en 1945, 70 miljoen mensen als gevolg van een gewapend conflict. En zoveel van onze instellingen, zelfs voetbal, dat vroeger een plezierig tijdverdrijf was, veroorzaken nu rellen waarbij mensen zelfs omkomen. En het wekt geen verbazing dat ook religie beïnvloed is door deze gewelddadige houding.
There's also a great deal, I think, of religious illiteracy around. People seem to think, now equate religious faith with believing things. As though that -- we call religious people often believers, as though that were the main thing that they do. And very often, secondary goals get pushed into the first place, in place of compassion and the Golden Rule. Because the Golden Rule is difficult. I sometimes -- when I'm speaking to congregations about compassion, I sometimes see a mutinous expression crossing some of their faces because a lot of religious people prefer to be right, rather than compassionate. (Laughter)
Ook denk ik dat er overal behoorlijk wat religieuze onwetendheid is. Mensen lijken nu te denken dat religieus geloof gelijk staat met het geloven aan dingen. Alsof dat -- we noemen religieuze mensen vaak gelovigen -- hun voornaamste bezigheid is. En erg vaak worden bijzaken naar de eerste plaats getild en in de plaats gesteld van compassie en De Gouden Regel. Want de Gouden Regel is moeilijk. Soms, als ik gemeenten toespreek over compassie, zie ik soms een opstandige uitdrukking op sommige gezichten verschijnen, want veel religieuze mensen hebben liever gelijk dan compassie . (Gelach)
Now -- but that's not the whole story. Since September the 11th, when my work on Islam suddenly propelled me into public life, in a way that I'd never imagined, I've been able to sort of go all over the world, and finding, everywhere I go, a yearning for change. I've just come back from Pakistan, where literally thousands of people came to my lectures, because they were yearning, first of all, to hear a friendly Western voice. And especially the young people were coming. And were asking me -- the young people were saying, "What can we do? What can we do to change things?" And my hosts in Pakistan said, "Look, don't be too polite to us. Tell us where we're going wrong. Let's talk together about where religion is failing."
Maar ja, dat is niet het hele verhaal. Sinds 11 September, toen ik door mijn werk over de Islam ineens op een voor mij onvoorstelbare manier de openbaarheid werd ingeschoten, kan ik zo'n beetje overal ter wereld gaan en waar ik ook ga een schreeuw naar verandering vinden. Ik ben net terug uit Pakistan, waar letterlijk duizenden mensen mijn lezingen bezochten, vooral omdat ze smachtten naar een welwillende westerse stem. En vooral jonge mensen kwamen er. En vroegen mij, "Wat kunnen we doen? Wat kunnen wij doen om dingen te veranderen?" En mijn gastheren in Pakistan zeiden, "Je hoeft echt niet te beleefd te zijn tegen ons. Zeg ons waar we fout zitten. Laten we samen praten over waar religie faalt."
Because it seems to me that with -- our current situation is so serious at the moment that any ideology that doesn't promote a sense of global understanding and global appreciation of each other is failing the test of the time. And religion, with its wide following ... Here in the United States, people may be being religious in a different way, as a report has just shown -- but they still want to be religious. It's only Western Europe that has retained its secularism, which is now beginning to look rather endearingly old-fashioned.
Want het lijkt me dat onze huidige situatie zo ernstig is, dat iedere ideologie die geen promotor is van wereldwijd begrip en waardering voor elkaar de test van de tijd niet doorstaat. En religie, met zijn vele volgelingen... Hier in de Verenigde Staten zijn mensen misschien op een andere manier religieus, zoals een recent rapport uitwijst -- maar ze willen nog altijd religieus zijn. Alleen West-Europa is nog secularistisch, wat er nu bijna vertederend ouderwets begint uit te zien.
But people want to be religious, and religion should be made to be a force for harmony in the world, which it can and should be -- because of the Golden Rule. "Do not do to others what you would not have them do to you": an ethos that should now be applied globally. We should not treat other nations as we would not wish to be treated ourselves.
Maar mensen willen religieus zijn en religie zou tot een kracht gemaakt moeten worden voor harmonie in de wereld, wat het kan en zou moeten zijn -- vanwege de Gouden Regel. "Doe anderen niet aan wat je niet zou willen dat ze jou aandeden": een ethos dat men nu overal ter wereld zou moeten toepassen. We zouden andere landen niet aan moeten doen wat we niet zouden willen dat ze ons aandeden.
And these -- whatever our wretched beliefs -- is a religious matter, it's a spiritual matter. It's a profound moral matter that engages and should engage us all. And as I say, there is a hunger for change out there. Here in the United States, I think you see it in this election campaign: a longing for change. And people in churches all over and mosques all over this continent after September the 11th, coming together locally to create networks of understanding. With the mosque, with the synagogue, saying, "We must start to speak to one another." I think it's time that we moved beyond the idea of toleration and move toward appreciation of the other.
En dit -- wat voor armzalige overtuigingen we ook mogen hebben -- is een religieuze, een spirituele zaak. Het is een diepgaande morele zaak die ons allen aangaat en zou moeten aangaan. En zoals ik al zei, er is daarbuiten overal honger naar verandering. Hier in de Verenigde Staten zie je het denk ik in deze verkiezingscampagne: een verlangen naar verandering. En na 11 september komen mensen in kerken en moskeeën op dit hele continent lokaal bijeen om netwerken van begrip te vormen. Met de moskee en de synagoge die zeggen, "We moeten met elkaar gaan praten." Ik denk dat het tijd is dat we het idee van de tolerantie voorbijgaan en verder naar waardering voor de ander.
I'd -- there's one story I'd just like to mention. This comes from "The Iliad." But it tells you what this spirituality should be. You know the story of "The Iliad," the 10-year war between Greece and Troy. In one incident, Achilles, the famous warrior of Greece, takes his troops out of the war, and the whole war effort suffers. And in the course of the ensuing muddle, his beloved friend, Patroclus, is killed -- and killed in single combat by one of the Trojan princes, Hector. And Achilles goes mad with grief and rage and revenge, and he mutilates the body. He kills Hector, he mutilates his body and then he refuses to give the body back for burial to the family, which means that, in Greek ethos, Hector's soul will wander eternally, lost. And then one night, Priam, king of Troy, an old man, comes into the Greek camp incognito, makes his way to Achilles' tent to ask for the body of his son. And everybody is shocked when the old man takes off his head covering and shows himself. And Achilles looks at him and thinks of his father. And he starts to weep. And Priam looks at the man who has murdered so many of his sons, and he, too, starts to weep. And the sound of their weeping filled the house. The Greeks believed that weeping together created a bond between people. And then Achilles takes the body of Hector, he hands it very tenderly to the father, and the two men look at each other, and see each other as divine.
Er is een verhaal dat ik graag wil aanhalen. Het komt uit "de Iliad." Maar het vertelt wat deze spiritualiteit zou moeten zijn. U kent het verhaal van "de Iliad:" de 10-jarige oorlog tussen Griekenland en Troje. Tijdens een actie trekt de beroemde Griekse krijgsman Achilles zijn troepen terug en alle oorlogsinspanningen lijden hieronder. En in de wanorde die daarop volgt wordt zijn geliefde vriend Patroclus gedood in een man tot man gevecht door een Trojaanse prins, Hector. En Achilles wordt gek van verdriet, woede en wraakgevoelens. Hij doodt Hector, verminkt zijn lichaam en weigert het lichaam terug te geven aan de familie om te begraven, wat voor de Grieken betekent dat Hector's ziel eeuwig zal rondzwerven, verloren is. En dan komt op een nacht Priam, de koning van Troje, een oude man, incognito naar het Griekse kamp en gaat op weg naar Achilles' tent om het lichaam van zijn zoon te vragen. En iedereen is verbijsterd als de oude man zijn hoofdbedekking afdoet en zichzelf toont. En Achilles kijkt hem aan en denkt aan zijn vader. En hij begint te huilen. En Priam ziet de man die zovele van zijn zonen heeft vermoord en begint ook te huilen. En het huis werd vervuld met het geluid van hun geween. De Grieken geloofden dat samen huilen mensen met elkaar verbindt. En dan neemt Achilles het lichaam van Hector, overhandigt het met tederheid aan de vader en de twee mannen kijken elkaar aan en zien elkaar als goddelijk.
That is the ethos found, too, in all the religions. It's what is meant by overcoming the horror that we feel when we are under threat of our enemies, and beginning to appreciate the other. It's of great importance that the word for "holy" in Hebrew, applied to God, is "Kadosh": separate, other. And it is often, perhaps, the very otherness of our enemies which can give us intimations of that utterly mysterious transcendence which is God.
Dat is het ethos wat men ook in alle religies terugvindt. Het gaat over het overwinnen van de gevoelens van afschuw voor vijanden die ons bedreigen en een begin om de ander te waarderen. Het is van groot belang dat het Hebreeuwse woord voor "heilig", waar het God betreft, "Kadosh" is: afzonderlijk, ander. En misschien is het vaak juist het anders zijn van onze vijanden dat ons een aanduiding geeft van de uiterst mysterieuze transcendentie die God is.
And now, here's my wish: I wish that you would help with the creation, launch and propagation of a Charter for Compassion, crafted by a group of inspirational thinkers from the three Abrahamic traditions of Judaism, Christianity and Islam, and based on the fundamental principle of the Golden Rule. We need to create a movement among all these people that I meet in my travels -- you probably meet, too -- who want to join up, in some way, and reclaim their faith, which they feel, as I say, has been hijacked. We need to empower people to remember the compassionate ethos, and to give guidelines. This Charter would not be a massive document. I'd like to see it -- to give guidelines as to how to interpret the Scriptures, these texts that are being abused. Remember what the rabbis and what Augustine said about how Scripture should be governed by the principle of charity. Let's get back to that. And the idea, too, of Jews, Christians and Muslims -- these traditions now so often at loggerheads -- working together to create a document which we hope will be signed by a thousand, at least, of major religious leaders from all the traditions of the world.
En nu is hier dan mijn wens: Wilt u mij helpen met het tot stand brengen, het lanceren en propageren van een Handvest voor Compassie -- opgesteld door een groep inspirerende denkers uit de drie tradities die voortkomen uit Abraham: Jodendom, Christendom en Islam en gebaseerd op het grondbeginsel van de Gouden Regel. We moeten een beweging creëren onder al die mensen die ik op mijn reizen ontmoet -- u waarschijnlijk ook ontmoet, die op enigerlei wijze willen deelnemen, en hun geloof weer opeisen, waarvan zij zich -- zoals ik dat noem -- beroofd voelen. We moeten mensen de kracht geven om zich het ethos van compassie weer te herinneren, en richtlijnen geven. Dit Handvest zou geen lijvig document moeten zijn. Ik zou graag zien dat het richtlijnen geeft over hoe de geschriften te interpreteren, de teksten die worden misbruikt. Denk aan wat de rabbi's en Augustinus zeiden over hoe de Schrift beheerst zou moeten worden door het principe van naastenliefde. Laten we daarheen terugkeren. En ook naar het idee van joden, christenen en moslims -- -- de tradities die elkaar nu zo vaak in de haren zitten -- die samenwerken om een document tot stand te brengen dat hopelijk door tenminste duizend belangrijke religieuze leiders uit alle wereldtradities ondertekend zal worden.
And you are the people. I'm just a solitary scholar. Despite the idea that I love a good time, which I was rather amazed to see coming up on me -- I actually spend a great deal of time alone, studying, and I'm not very -- you're the people with media knowledge to explain to me how we can get this to everybody, everybody on the planet. I've had some preliminary talks, and Archbishop Desmond Tutu, for example, is very happy to give his name to this, as is Imam Feisal Rauf, the Imam in New York City. Also, I would be working with the Alliance of Civilizations at the United Nations. I was part of that United Nations initiative called the Alliance of Civilizations, which was asked by Kofi Annan to diagnose the causes of extremism, and to give practical guidelines to member states about how to avoid the escalation of further extremism.
En u bent het volk. Ik ben maar een enkele wetenschapper. Ondanks dat ik hou van gezelligheid, waar ik tot mijn verbazing mee te maken kreeg, breng ik veel tijd alleen met mijn studie door en zijn jullie degenen met de mediakennis om me uit te leggen hoe we dit naar iedereen op deze planeet kunnen gaan overbrengen. Ik heb wat voorbereidende gesprekken gehad en aartsbisschop Desmond Tutu bijvoorbeeld wil hier graag zijn naam aan verbinden, evenals imam Faisal Rauf, de imam van New York. Ook is het de bedoeling dat ik ga samenwerken met het Verbond van Beschavingen van de Verenigde Naties. Ik nam deel aan dat initiatief van de Verenigde Naties genaamd het Verbond van Beschavingen, dat door Kofi Annan gevraagd was de oorzaken van extremisme te achterhalen en praktische richtlijnen te geven aan lidstaten voor het vermijden van escalatie van verder extremisme.
And the Alliance has told me that they are very happy to work with it. The importance of this is that this is -- I can see some of you starting to look worried, because you think it's a slow and cumbersome body -- but what the United Nations can do is give us some neutrality, so that this isn't seen as a Western or a Christian initiative, but that it's coming, as it were, from the United Nations, from the world -- who would help with the sort of bureaucracy of this.
En het Verbond heeft me gezegd dat ze er erg graag mee willen werken. Het belang hiervan is -- en ik zie sommigen van u al bezorgd kijken, omdat u denkt dat het een langzaam en log orgaan is, maar wat de Verenigde Naties kunnen is ons wat neutraliteit geven, zodat dit niet gezien wordt als een westers of christelijk initiatief, maar dat het uitgaat zogezegd, van de Verenigde Naties, van de wereld -- die zou kunnen helpen met het bureaucratisch aspect hiervan.
And so I do urge you to join me in making -- in this charter -- to building this charter, launching it and propagating it so that it becomes -- I'd like to see it in every college, every church, every mosque, every synagogue in the world, so that people can look at their tradition, reclaim it, and make religion a source of peace in the world, which it can and should be. Thank you very much. (Applause)
En dus doe ik een dringend beroep op u om samen met mij dit Handvest te maken, lanceren en propageren, zodat het in iedere school, iedere kerk, moskee en synagoge ter wereld een plaats kan krijgen, opdat mensen hun traditie kunnen bezien, haar terugwinnen en religie tot een bron maken voor vrede in de wereld, wat het kan en zou moeten zijn. Dank u wel. (Applaus)