For years I've been feeling frustrated, because as a religious historian, I've become acutely aware of the centrality of compassion in all the major world faiths. Every single one of them has evolved their own version of what's been called the Golden Rule. Sometimes it comes in a positive version -- "Always treat all others as you'd like to be treated yourself." And equally important is the negative version -- "Don't do to others what you would not like them to do to you." Look into your own heart, discover what it is that gives you pain and then refuse, under any circumstance whatsoever, to inflict that pain on anybody else.
Jarenlang heb ik me gefrustreerd gevoeld omdat ik me als religieus historica acuut bewust geworden ben van de centrale rol die compassie in alle wereldgodsdiensten en geloofsovertuigingen speelt. Allemaal hebben ze hun eigen versie ontwikkeld van wat wel de Gulden Regel genoemd wordt. Soms wordt deze op een positieve manier geformuleerd -- "Behandel iedereen altijd zoals je zelf behandeld zou willen worden." En even belangrijk is de negatieve formulering -- "Wat jij niet wilt dat men jou aandoet, doe dat ook een ander niet aan." Kijk naar binnen in je hart. Ontdek wat je laat lijden. En weiger vervolgens, onder wat voor omstandigheden dan ook, om die pijn iemand anders aan te doen.
And people have emphasized the importance of compassion, not just because it sounds good, but because it works. People have found that when they have implemented the Golden Rule as Confucius said, "all day and every day," not just a question of doing your good deed for the day and then returning to a life of greed and egotism, but to do it all day and every day, you dethrone yourself from the center of your world, put another there, and you transcend yourself. And it brings you into the presence of what's been called God, Nirvana, Rama, Tao. Something that goes beyond what we know in our ego-bound existence.
En mensen hebben het belang van compassie benadrukt, niet alleen omdat het goed klinkt, maar omdat het werkt. Mensen hebben ontdekt dat wanneer ze de Gulden Regel naleven zoals Confucius zei "de hele dag en iedere dag" dat niet alleen een kwestie is van je dagelijkse goede daad doen en vervolgens terugkeren naar een leven vol hebzucht en egoïsme, maar het de hele dag te doen, en iedere dag, jezelf van de troon te stoten om het middelpunt van de wereld te zijn, iemand anders daar te plaatsen en jezelf te overstijgen. Het brengt je in de aanwezigheid van wat God genoemd wordt, of Nirvana, Rama, Tao. Iets dat verder reikt dan wat wij weten in ons ego-gebonden bestaan.
But you know you'd never know it a lot of the time, that this was so central to the religious life. Because with a few wonderful exceptions, very often when religious people come together, religious leaders come together, they're arguing about abstruse doctrines or uttering a council of hatred or inveighing against homosexuality or something of that sort. Often people don't really want to be compassionate. I sometimes see when I'm speaking to a congregation of religious people a sort of mutinous expression crossing their faces because people often want to be right instead. And that of course defeats the object of the exercise.
Maar weet je, je zou het nooit de hele tijd beseffen, dat dit zo centraal staat in de religieuze wereld. Want op een paar mooie uitzonderingen na, is het heel vaak dat als religieuze mensen bij elkaar komen, religieuze leiders bijeenkomen, ze twisten over duistere doctrines of een haatdragend besluit afkondigen of zich uitspreken tegen homoseksualiteit of iets dergelijks. Vaak willen mensen niet echt compassievol zijn. Wanneer ik een verzameling van geestelijken toespreek zie ik soms een soort rebellie in hun gezichtsuitdrukking opkomen omdat mensen vaak gelijk willen hebben. En daarmee zou de oefening zijn doel voorbijschieten natuurlijk.
Now why was I so grateful to TED? Because they took me very gently from my book-lined study and brought me into the 21st century, enabling me to speak to a much, much wider audience than I could have ever conceived. Because I feel an urgency about this. If we don't manage to implement the Golden Rule globally, so that we treat all peoples, wherever and whoever they may be, as though they were as important as ourselves, I doubt that we'll have a viable world to hand on to the next generation.
Waarom was ik TED nu zo dankbaar? Omdat ze me heel voorzichtig uit mijn theoretische studie gehaald hebben en me in de Eenentwintigste Eeuw leidden, en me in staat stelden om een veel groter publiek toe te spreken dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. Want ik voel een noodzaak om erover te praten. Als we er niet in slagen om de Gulden Regel op wereldschaal in te voeren, zodat we alle mensen, wie of waar ze ook zijn, behandelen alsof ze zo belangrijk zijn als wijzelf, dan betwijfel ik of we een levensvatbare wereld hebben om door te geven aan de volgende generatie.
The task of our time, one of the great tasks of our time, is to build a global society, as I said, where people can live together in peace. And the religions that should be making a major contribution are instead seen as part of the problem. And of course it's not just religious people who believe in the Golden Rule. This is the source of all morality, this imaginative act of empathy, putting yourself in the place of another.
Onze opdracht, een van de meeste belangrijke opdrachten in deze tijd, is om een globale samenleving op te bouwen zoals ik al zei, waarin mensen kunnen samenleven in vrede. En de religies, die juist een belangrijke bijdrage zouden moeten leveren hieraan, worden in plaats daarvan gezien als deel van het probleem. En het zijn natuurlijk niet alleen religieuze mensen die in de Gulden Regel geloven. Het is de bron van alle moraliteit, die verbeeldingsvolle daad van empathie, jezelf in de ander te verplaatsen.
And so we have a choice, it seems to me. We can either go on bringing out or emphasizing the dogmatic and intolerant aspects of our faith, or we can go back to the rabbis. Rabbi Hillel, the older contemporary of Jesus, who, when asked by a pagan to sum up the whole of Jewish teaching while he stood on one leg, said, "That which is hateful to you, do not do to your neighbor. That is the Torah and everything else is only commentary."
En dus is de keuze aan ons, lijkt me. We kunnen de dogmatische en intolerante aspecten van ons geloof tot uitdrukking brengen of blijven benadrukken, of we kunnen terugkeren naar rabbijnen zoals Hillel, de oudere tijdgenoot van Jezus, die toen een heiden hem vroeg om het Joodse geloof samen te vatten in de tijd dat hij op één been kon staan, zei: "Wat je zelf haat, doe dat je naaste niet aan. Dat leert de Thora ons en de rest is slechts een toelichting daarop."
And the rabbis and the early fathers of the church who said that any interpretation of scripture that bred hatred and disdain was illegitimate. And we need to revive that spirit. And it's not just going to happen because a spirit of love wafts us down. We have to make this happen, and we can do it with the modern communications that TED has introduced. Already I've been tremendously heartened at the response of all our partners.
En de rabbijnen en vroege vaderen in de kerk die zeiden dat elke interpretatie van het geschrift die haat of minachting voortbrengt ongegrond was. En die geestesgesteldheid moeten we opnieuw tot leven brengen. En het gebeurt niet zomaar doordat een geest vol liefde neerdaalt op ons. Wij moeten er zelf voor zorgen dat dit gebeurt, en dat kunnen we met de moderne communicatiemiddelen die TED geïntroduceerd heeft. En de reacties van al onze partners hebben me al ontzettend bemoedigd.
In Singapore, we have a group going to use the Charter to heal divisions recently that have sprung up in Singaporean society, and some members of the parliament want to implement it politically. In Malaysia, there is going to be an art exhibition in which leading artists are going to be taking people, young people, and showing them that compassion also lies at the root of all art. Throughout Europe, the Muslim communities are holding events and discussions, are discussing the centrality of compassion in Islam and in all faiths.
In Singapore is er een groep die het handvest gaat gebruiken om tweedelingen die recent in de Singaporese maatschappij zijn opgedoken te bestrijden, en sommige leden van het parlement willen het doorvoeren in de politiek. In Maleisië zal er een tentoonstelling zijn waarin vooraanstaande kunstenaars mensen, jongeren, laten zien dat compassie ook ten grondslag ligt aan alle kunst. In heel Europa organiseren Moslimgemeenschappen evenementen en discussies, bespreken ze de centrale plek van compassie in de Islam en alle geloven.
But it can't stop there. It can't stop with the launch. Religious teaching, this is where we've gone so wrong, concentrating solely on believing abstruse doctrines. Religious teaching must always lead to action. And I intend to work on this till my dying day. And I want to continue with our partners to do two things -- educate and stimulate compassionate thinking. Education because we've so dropped out of compassion. People often think it simply means feeling sorry for somebody. But of course you don't understand compassion if you're just going to think about it. You also have to do it.
Maar daar mag het niet ophouden. Het mag niet ophouden met deze introductie van het handvest. Religieus onderricht, dat is de reden waarom het mis ging met ons, dat zich alleen maar richtte op het geloven van duistere doctrines. Religieus onderricht moet altijd tot actie leiden. En ik ben van plan hieraan te werken tot de dag dat ik sterf. En samen met onze partners wil ik doorgaan met twee dingen: het onderwijzen en het stimuleren van compassievol denken. Onderwijs omdat we compassie vaak de rug toegekeerd hebben. Mensen denken vaak dat het simpelweg betekent om medelijden te voelen met iemand. Maar je begrijpt compassie natuurlijk niet als je er alleen maar over nadenkt. Je moet je ook navenant gedragen. Je moet het ook doen.
I want them to get the media involved because the media are crucial in helping to dissolve some of the stereotypical views we have of other people, which are dividing us from one another. The same applies to educators. I'd like youth to get a sense of the dynamism, the dynamic and challenge of a compassionate lifestyle. And also see that it demands acute intelligence, not just a gooey feeling.
Ik wil dat ze de media erbij betrekken omdat de media cruciaal zijn bij het helpen om de stereotype denkbeelden die we over andere mensen hebben te ontkrachten, denkbeelden die ervoor zorgen dat er een tweedeling is tussen ons en de ander. Datzelfde geldt voor onderwijzers. Ik zou graag willen dat de jeugd zich bewust wordt van de dynamiek en de uitdagingen die horen bij een compassievolle manier van leven. En dat ze zien dat er een grote intelligentie voor nodig is en niet alleen maar een klef gevoel.
I'd like to call upon scholars to explore the compassionate theme in their own and in other people's traditions. And perhaps above all, to encourage a sensitivity about uncompassionate speaking, so that because people have this Charter, whatever their beliefs or lack of them, they feel empowered to challenge uncompassionate speech, disdainful remarks from their religious leaders, their political leaders, from the captains of industry. Because we can change the world, we have the ability.
Ik zou geleerden willen oproepen om het thema compassie in hun eigen geloofstraditie te verkennen, en in die van anderen. En misschien nog wel het belangrijkste, dat ze een gevoeligheid ontwikkelen voor compassieloos gepraat. Zodat wanneer mensen dit handvest hebben, wat hun opvattingen of gebrek eraan ook zijn, ze zich gemachtigd voelen om compassieloze toespraken en minachtende opmerkingen van hun religieuze, politieke en zakelijke leiders aan de orde stellen. Want wij kunnen de wereld veranderen, het ligt in ons vermogen.
I would never have thought of putting the Charter online. I was still stuck in the old world of a whole bunch of boffins sitting together in a room and issuing yet another arcane statement. And TED introduced me to a whole new way of thinking and presenting ideas. Because that is what is so wonderful about TED. In this room, all this expertise, if we joined it all together, we could change the world. And of course the problems sometimes seem insuperable.
Ik zou er nooit aan gedacht hebben om het handvest online te zetten. Ik zat nog steeds vast in de oude wereld waarin een stel technische wetenschappers bij elkaar in een kamer zitten en geheimzinnige verklaringen verkondigen. TED heeft me in deze hele nieuwe manier van denken en het presenteren van ideeën geïntroduceerd. Dat is zo mooi aan TED. In deze ruimte, al die deskundigheid, als we het allemaal bij elkaar zouden voegen, zouden we de wereld kunnen veranderen. En natuurlijk lijken problemen soms onoverkomelijk.
But I'd just like to quote, finish at the end with a reference to a British author, an Oxford author whom I don't quote very often, C.S. Lewis. But he wrote one thing that stuck in my mind ever since I read it when I was a schoolgirl. It's in his book "The Four Loves." He said that he distinguished between erotic love, when two people gaze, spellbound, into each other's eyes. And then he compared that to friendship, when two people stand side by side, as it were, shoulder to shoulder, with their eyes fixed on a common goal.
Maar ik zou graag een Britse auteur willen citeren ter afsluiting, een auteur uit Oxford die ik niet vaak citeer, C.S. Lewis. Maar hij heeft één ding geschreven dat in mijn gedachten is gebleven sinds ik het gelezen heb als schoolmeisje. Het staat in zijn boek De Vier Liefdes. Hij maakte een onderscheid tussen erotische liefde, wanneer twee mensen elkaar gebiologeerd aankijken en in elkaars ogen verdrinken. En hij vergeleek dat met vriendschap. Waarbij twee mensen naast elkaar staan, schouder aan schouder als het ware, met hun ogen gefixeerd op een gemeenschappelijk doel.
We don't have to fall in love with each other, but we can become friends. And I am convinced. I felt it very strongly during our little deliberations at Vevey, that when people of all different persuasions come together, working side by side for a common goal, differences melt away. And we learn amity. And we learn to live together and to get to know one another. Thank you very much. (Applause)
Wij hoeven niet verliefd te worden op elkaar, maar we kunnen wel vrienden worden. Daar ben ik van overtuigd. Ik voelde dat heel sterk tijdens onze kleine beraadslagingen in Vevey, dat wanneer mensen met allerlei verschillende overtuigingen bij elkaar komen, zij aan zij met elkaar samenwerken voor een gemeenschappelijk doel, de verschillen verdwijnen. En we vriendschap leren. En leren om samen te leven en elkaar te leren kennen. Hartelijk dank. (Applaus)