I grew up diagnosed as phobically shy, and, like at least 20 other people in a room of this size, I was a stutterer. Do you dare raise your hand?
Qe ne vogeli me kane diagnostikuar me sociofobi, dhe si të paktën njëzet njerëz të tjerë në një dhomë me këto pëmasa isha belbëzuese. A guxoni të ngrini doren?
And it sticks with us. It really does stick with us, because when we are treated that way, we feel invisible sometimes, or talked around and at. And as I started to look at people, which is mostly all I did, I noticed that some people really wanted attention and recognition. Remember, I was young then. So what did they do? What we still do perhaps too often. We talk about ourselves. And yet there are other people I observed who had what I called a mutuality mindset. In each situation, they found a way to talk about us and create that "us" idea.
Dhe qëndron me ne. Me të vërtetë qëndron me ne, sepse kur ne trajtohemi në atë mënyrë, ndonjëherë ndihemi të padukshëm, te perjashtuar ose te pakonsideruar. Dhe kur fillova të shikoja njerëzit, gjë të cilën e beja më së shumti, vura re se disa njerëz donin me të vërtet vëmendje dhe njohje. Më kujtohet, isha e re atëhere. Atëhere, çfarë bënë ata? Ajo që ne bëjmë ndoshta shumë shpesh. flasim për veten tonë. Dhe ka njerëz të tjerë të cilët i kam vëzhguar, që kishin atë që unë e quaja mendim reciprok. Në çdo situatë, ata gjenin një mënyrë për të folur rreth nesh dhe të krijonin idene “ne”.
So my idea to reimagine the world is to see it one where we all become greater opportunity-makers with and for others. There's no greater opportunity or call for action for us now than to become opportunity-makers who use best talents together more often for the greater good and accomplish things we couldn't have done on our own. And I want to talk to you about that, because even more than giving, even more than giving, is the capacity for us to do something smarter together for the greater good that lifts us both up and that can scale. That's why I'm sitting here. But I also want to point something else out: Each one of you is better than anybody else at something. That disproves that popular notion that if you're the smartest person in the room, you're in the wrong room. (Laughter)
Kështu që ideja ime për të riimagjinuar botën është ta shikojmë atë si një vend, ku të gjithë bëhemi mundësi - krijuesa më të mëdhenj, me dhe për të tjerët. Nuk ka shanc më të madh ose thirrje për veprim për ne tani, sesa të bëhemi mundësi - krijuesa të cilët së bashku përdorin talentet më të mira më shpesh për një të mirë më të madhe dhe të përmbushin gjëra që ne nuk mund t’i bënim vetë. Dhe dua tju flas juve për këtë, sepse më tepër sesa dhurimi, më tepër sesa dhurimi, është kapaciteti për ne të bëjmë diçka më të zgjuar së bashku për një të mirë më të madhe që na ngre bashkë e riprodhohet ne nje shkalle me te larte. Ja përse jam këtu. Por gjithashtu dua të theksoj diçka tjetër: Secili prej jush është më i zoti se çdokush tjetër për te bere diçka te caktuar. Kjo e hedh poshtë atë shprehjen e famshme që, nëse ti je më i zgjuari në këtë sallë, atëherë je në sallën e gabuar. (Të qeshura)
So let me tell you about a Hollywood party I went to a couple years back, and I met this up-and-coming actress, and we were soon talking about something that we both felt passionately about: public art. And she had the fervent belief that every new building in Los Angeles should have public art in it. She wanted a regulation for it, and she fervently started — who is here from Chicago? — she fervently started talking about these bean-shaped reflective sculptures in Millennium Park, and people would walk up to it and they'd smile in the reflection of it, and they'd pose and they'd vamp and they'd take selfies together, and they'd laugh. And as she was talking, a thought came to my mind. I said, "I know someone you ought to meet. He's getting out of San Quentin in a couple of weeks" — (Laughter) — "and he shares your fervent desire that art should engage and enable people to connect." He spent five years in solitary, and I met him because I gave a speech at San Quentin, and he's articulate and he's rather easy on the eyes because he's buff. He had workout regime he did every day. (Laughter) I think she was following me at that point. I said, "He'd be an unexpected ally." And not just that. There's James. He's an architect and he's a professor, and he loves place-making, and place-making is when you have those mini-plazas and those urban walkways and where they're dotted with art, where people draw and come up and talk sometimes. I think they'd make good allies. And indeed they were. They met together. They prepared. They spoke in front of the Los Angeles City Council. And the council members not only passed the regulation, half of them came down and asked to pose with them afterwards. They were startling, compelling and credible. You can't buy that.
Kështu që më lini t’ju tregoj për një festë në Hollywood ku shkova para dy vjetësh, dhe takova një aktore të suksesshme, dhe shumë shpejt folëm për diçka për të cilën ne ndiheshim të dyja të apasionuara: arti publik. Dhe ajo kishte besimin e zjarrtë se çdo ndërtesë e re në Los Angeles duhej të kishte artin publik në të. Ajo donte një rregull për të, dhe filloi zellshëm kush është këtu nga Cikago? ajo filloi të fliste zellshëm për ato skulptura në formën e fasules në Parkun Millenium, dhe njerëzit i afroheshin dhe qeshnin nën reflektimin e tij, dhe pozonin, improvizonin dhe së bashku bënin foto dhe qeshnin. Kur ajo fliste, më erdhi një ide në mendje. Dhe thashë “Njoh dikë të cilin duhet ta takosh. Ai po largohet nga San Quentin për dy javë” (Të qeshura) “dhe ai ndan të njëjtën dëshirë të flaktë me ty që arti duhet të bashkojë dhe t'ju jap mundësi njerëzve të lidhen”. Ai kaloi pesë vjet në burg, dhe e takova atë sepse dhashë një fjalim në San Quentin, dhe ai është i artikuluar dhe i pashem sepse është muskuloz. Ai kishte një regjim stërvitjeje që e bënte çdo ditë. (Të qeshura) Mendova se ajo po më kuptonte mua në atë pikë. Thashë, “Ai do të ishte një aleat i papritur”. Dhe jo vetëm kaq. Ja ku është James. Ai është arkitekt, eshtë profesor, dhe shume i apasionuar në krijimin e hapsirave piblike. qe do thote të krijosh ato mini-sheshet dhe ato vendkalimet urbane të cilat janë të mbuluara me art, kur njerëzit vizatojnë, takohen dhe flasin shpesh. Mendoj se ata do të ishin aleatë të mirë. Dhe në fakt ata ishin. Ata u bashkuan. U pregatitën. Ata folën përpara Këshillit të Qytetit të Los Angeles. Dhe anëtarët e këshillit jo vetëm e kaluan rregullin, gjysma e tyre zbritën dhe pyetën nëse mund të pozonin me ta paskësaj. Ata ishin befasues, imponues dhe të besueshëm. Nuk mund ta blesh ketë.
What I'm asking you to consider is what kind of opportunity- makers we might become, because more than wealth or fancy titles or a lot of contacts, it's our capacity to connect around each other's better side and bring it out. And I'm not saying this is easy, and I'm sure many of you have made the wrong moves too about who you wanted to connect with, but what I want to suggest is, this is an opportunity. I started thinking about it way back when I was a Wall Street Journal reporter and I was in Europe and I was supposed to cover trends and trends that transcended business or politics or lifestyle. So I had to have contacts in different worlds very different than mine, because otherwise you couldn't spot the trends. And third, I had to write the story in a way stepping into the reader's shoes, so they could see how these trends could affect their lives. That's what opportunity-makers do.
Ajo që ju kërkoj juve të konsideroni është se çfarë lloj mundësi-krijuesish mund të bëhemi, sepse më tepër sesa pasuria, ose tituj të zbukuruar ose shumë kontakte, është kapaciteti ynë të lidhemi rreth anës së mirë të njëri-tjetrit dhe ta shfaqim atë. Dhe nuk po them që është diçka e lehtë, dhe jam e sigurt që shumë prej jush kane bere gabime se me cilin donit të lidheshit, por çfarë dua të sugjeroj është, kjo është një mundësi. Fillova të mendoja rreth kësaj më parë kur isha reportere e Wall Street Journal dhe isha në Europë ku duhej të mbuloja tendenca dhe tendenca që kapërcenin biznesin, politikën ose stilin e jetesës. Kështu që duhej të kisha kontakte në botë shumë të ndryshme nga ajo e imja, sepse në të kundërt nuk mund t’i pikasje trendet. Dhe e treta, duhej ta shkruaja historinë në një mënyrë që t’i përshtatej lexuesit ku ata mund të shikonin sesi këto trende ndikonin jetën e tyre. Kjo është ajo që mundësi-krijuesat bëjnë.
And here's a strange thing: Unlike an increasing number of Americans who are working and living and playing with people who think exactly like them because we then become more rigid and extreme, opportunity-makers are actively seeking situations with people unlike them, and they're building relationships, and because they do that, they have trusted relationships where they can bring the right team in and recruit them to solve a problem better and faster and seize more opportunities. They're not affronted by differences, they're fascinated by them, and that is a huge shift in mindset, and once you feel it, you want it to happen a lot more. This world is calling out for us to have a collective mindset, and I believe in doing that. It's especially important now. Why is it important now? Because things can be devised like drones and drugs and data collection, and they can be devised by more people and cheaper ways for beneficial purposes and then, as we know from the news every day, they can be used for dangerous ones. It calls on us, each of us, to a higher calling.
Dhe ka një gjë të çuditshme. Ndryshe nga numri në rritje i amerikanëve të cilët punojnë, jetojnë dhe luajnë me njerëz që mendojnë njesoj si ata sepse pastaj ne bëhemi më të ngurtë dhe ekstremista, ndërtuesit e mundësive kërkojnë papushim situata me njerëz ndryshe nga vetja dhe ndërtojnë marrëdhenie dhe për këtë arsye ata kanë marrëdhënie të besueshme ku mund të formojnë ekipin e duhur dhe i rekrutojnë ata qe të zgjidhin një problem më mirë dhe më shpejt dhe të mbërthejnë më shumë mundësi. Ata nuk pengohen nga ndryshimet, ata janë të magjepsur nga ato, dhe ky është një ndryshim i madh i perceptimit, dhe kur e ndjen atë, dëshiron që të ndodhe më shpesh. Kjo botë po na thërret që të kemi një perceptim kolektiv, dhe unë besoj në realizimin e saj. Është veçanërisht e rëndësishme tani. Përse është e rëndësishme tani? Sepse gjërat mund të bëhen të komanduara si dronët, droga dhe mbledhja e të dhënave dhe mund të jenë të komanduara nga më shumë njerëz dhe mënyra më të lira për qëllime të dobishme dhe më pas, ashtu si ne dimë nga lajmet çdo ditë, ato mund të përdoren për qëllime të rrezikshme. Na thërret ne, secilin nga ne, në një mision më të lartë.
But here's the icing on the cake: It's not just the first opportunity that you do with somebody else that's probably your greatest, as an institution or an individual. It's after you've had that experience and you trust each other. It's the unexpected things that you devise later on you never could have predicted. For example, Marty is the husband of that actress I mentioned, and he watched them when they were practicing, and he was soon talking to Wally, my friend the ex-con, about that exercise regime. And he thought, I have a set of racquetball courts. That guy could teach it. A lot of people who work there are members at my courts. They're frequent travelers. They could practice in their hotel room, no equipment provided. That's how Wally got hired. Not only that, years later he was also teaching racquetball. Years after that, he was teaching the racquetball teachers. What I'm suggesting is, when you connect with people around a shared interest and action, you're accustomed to serendipitous things happening into the future, and I think that's what we're looking at. We open ourselves up to those opportunities, and in this room are key players in technology, key players who are uniquely positioned to do this, to scale systems and projects together.
Por pastaj është qershia mbi tortë: Nuk është thjesht mundësia e parë që ti bën me dikë tjetër është ndoshta më e mira, si një institucion apo individ. Është pasi e keni patur atë eksperiencë dhe ju besoni njëri - tjetrin. Janë gjërat e papritura që ti i krijon më vonë qe nuk i kishe parashikuar asnjëherë. Për shembull, Marti është burri i aktores të cilën unë e përmenda, dhe ai po i shikonte ata kur po praktikoheshin, dhe foli menjëhere me Uallin mikun tim ish te dënuar, rreth regjimit të stërvitjes. Ai mendoi, kam disa fusha roketballi. Ai mund të jepte mësim. Shumë njerëz që punojnë atje janë anëtarë te fushat e mija. Ata janë udhëtues të vazhdueshëm. Ata mund të praktikoheshin në dhomat e tyre të hotelit, pa patur pajisje. Ja se si u punësua Uolli. Jo vetëm kaq, vite më vonë ai jepte gjithashtu mësim në roketball. Vite pas kësaj, ai u jepte mësim mësuesve te raketballit. Ajo që unë sugjeroj është se kur lidhesh me njerëz rreth një interesi dhe veprimi të përbashkët, mësohesh me gjerat e bukura të rastësishme që ndodhin në të ardhmen, dhe mendoj se kjo është ajo të cilën po kërkojmë. Ne i hapemi atyre mundësive dhe në këtë sallë ka lojtarë kyc dhe teknologji, lojtarë me rëndësi të cilët jane në pozicion unik per ta bërë këtë, të shkallëzojnë së bashku sisteme dhe projekte.
So here's what I'm calling for you to do. Remember the three traits of opportunity-makers. Opportunity-makers keep honing their top strength and they become pattern seekers. They get involved in different worlds than their worlds so they're trusted and they can see those patterns, and they communicate to connect around sweet spots of shared interest.
Pra, ja se çfarë ju kërkoj të bëni. Kujtoni tre rrugët e mundësi-krijuesëve. Mundësi-krijuesit mprehin fuqinë e tyre më të madhe dhe bëhen kërkues modelesh. Ata përfshihen në botë të ndryshme nga ajo e tyre kështu që ata janë të besueshëm dhe mund t'i shohin ato modele, dhe komunikojnë për tu lidhur ne pikat qendrore te interesave të përbashkëta.
So what I'm asking you is, the world is hungry. I truly believe, in my firsthand experience, the world is hungry for us to unite together as opportunity-makers and to emulate those behaviors as so many of you already do — I know that firsthand — and to reimagine a world where we use our best talents together more often to accomplish greater things together than we could on our own. Just remember, as Dave Liniger once said, "You can't succeed coming to the potluck with only a fork." (Laughter)
Ajo që unë po ju kërkoj është se bota është e uritur. Me të vertetë besoj, nga eksperienca ime direkte, që bota është e uritur për ne të bashkohemi si mundësi-krijuesa dhe t’i imitojme keto sjellje ashtu si bën shumica nga ju e njoh atë nga eksperienca dhe të riimagjinojmë një botë ku ne së bashku përdorim talentet tona më të mira më shpesh për të përmbushur gjëra më të mëdha së bashku sesa mund të bënim vetëm. Vetëm mendoni ashtu si tha njëherë Dave Liniger “Nuk mund të kesh sukses nëse vjen në një gosti vetëm me një pirun”. (Të qeshura)
Thank you very much. Thank you. (Applause)
Falemnderit shumë. Falemnderit. (Duartrokitje)