I grew up diagnosed as phobically shy, and, like at least 20 other people in a room of this size, I was a stutterer. Do you dare raise your hand?
Toen ik jong was kreeg ik de diagnose 'extreem verlegen', en, zoals minstens 20 andere mensen in een zaal als deze, was ik een stotteraar. Durf je je hand op te steken?
And it sticks with us. It really does stick with us, because when we are treated that way, we feel invisible sometimes, or talked around and at. And as I started to look at people, which is mostly all I did, I noticed that some people really wanted attention and recognition. Remember, I was young then. So what did they do? What we still do perhaps too often. We talk about ourselves. And yet there are other people I observed who had what I called a mutuality mindset. In each situation, they found a way to talk about us and create that "us" idea.
En het blijft ons echt bij. Want door de manier waarop we zijn behandeld, voelen we ons soms onzichtbaar, of wordt er om of over ons heen gepraat. Terwijl ik naar andere mensen begon te kijken, wat vaak het enige was wat ik deed, zag ik dat sommige mensen eigenlijk aandacht en erkenning zochten. Ik was nog jong toen. Maar wat deden ze dus? Wat we misschien allemaal iets te vaak doen. We praten over onszelf. En toch zag ik ook andere mensen die een, wat ik noem, gemeenschappelijke mentaliteit hadden. In elke situatie vonden ze een manier om over 'ons' te praten en een 'ons'-idee te creëren.
So my idea to reimagine the world is to see it one where we all become greater opportunity-makers with and for others. There's no greater opportunity or call for action for us now than to become opportunity-makers who use best talents together more often for the greater good and accomplish things we couldn't have done on our own. And I want to talk to you about that, because even more than giving, even more than giving, is the capacity for us to do something smarter together for the greater good that lifts us both up and that can scale. That's why I'm sitting here. But I also want to point something else out: Each one of you is better than anybody else at something. That disproves that popular notion that if you're the smartest person in the room, you're in the wrong room. (Laughter)
Dus mijn idee voor een nieuwe wereld is er een, waar we allemaal grotere 'kansmakers' worden met en voor elkaar. Er is momenteel geen grotere mogelijkheid of oproep tot actie voor ons dan kansmakers te worden die hun betere talenten vaker bundelen voor het algemeen belang en dingen volbrengen die we niet alleen hadden kunnen doen. Daar wilde ik met jullie over praten. Want meer nog dan het geven, meer nog dan het geven is het ons vermogen om samen iets slimmers te doen, voor het algemeen belang, dat ons allebei hoger tilt en die je kan opschalen. Daarom zit ik hier nu. Maar ik wil ook op iets anders wijzen. Ieder van jullie heeft iets waarin hij beter is dan wie dan ook. Dat weerlegt het populaire idee dat wanneer je de slimste in de kamer bent, je in de verkeerde kamer bent. (Gelach) Dus laat me iets vertellen over een Hollywoodfeestje
So let me tell you about a Hollywood party I went to a couple years back, and I met this up-and-coming actress, and we were soon talking about something that we both felt passionately about: public art. And she had the fervent belief that every new building in Los Angeles should have public art in it. She wanted a regulation for it, and she fervently started — who is here from Chicago? — she fervently started talking about these bean-shaped reflective sculptures in Millennium Park, and people would walk up to it and they'd smile in the reflection of it, and they'd pose and they'd vamp and they'd take selfies together, and they'd laugh. And as she was talking, a thought came to my mind. I said, "I know someone you ought to meet. He's getting out of San Quentin in a couple of weeks" — (Laughter) — "and he shares your fervent desire that art should engage and enable people to connect." He spent five years in solitary, and I met him because I gave a speech at San Quentin, and he's articulate and he's rather easy on the eyes because he's buff. He had workout regime he did every day. (Laughter) I think she was following me at that point. I said, "He'd be an unexpected ally." And not just that. There's James. He's an architect and he's a professor, and he loves place-making, and place-making is when you have those mini-plazas and those urban walkways and where they're dotted with art, where people draw and come up and talk sometimes. I think they'd make good allies. And indeed they were. They met together. They prepared. They spoke in front of the Los Angeles City Council. And the council members not only passed the regulation, half of them came down and asked to pose with them afterwards. They were startling, compelling and credible. You can't buy that.
waar ik een paar jaar geleden was, en waar ik een opkomende actrice ontmoette. Al snel begonnen we te praten over iets waar we allebei gepassioneerd over zijn: openbare kunst. Zij geloofde sterk dat in elk nieuw gebouw in Los Angeles, openbare kunst aanwezig moet zijn. Ze wilde er regels over, en ze begon vurig te vertellen -- wie hier is uit Chicago? -- ze begon vurig te vertellen over de boon-vormige reflecterende beelden in Millenium Park, Mensen lopen er naartoe en glimlachen in de reflectie. Ze poseren, tutten zich op, nemen selfies met elkaar, en ze lachen. Terwijl ze aan het praten was, dacht ik aan iets. Ik zei: "Ik ken iemand die je zou moeten ontmoeten. Hij komt vrij uit San Quentin over een paar weken" (Gelach) "en hij deelt jouw vurig verlangen dat kunst mensen zou moeten engageren en bij elkaar brengen." Hij had vijf jaar in isolatie doorgebracht. Ik had hem ontmoet toen ik een lezing gaf in San Quentin. Hij is welsprekend en leuk om naar te kijken want hij is goed gespierd. Hij sportte elke dag. (Gelach) Toen luisterde ze aandachtig. Ik zei: "Hij zou een onverwachte bondgenoot zijn." Dat is het niet alleen. Er is ook James, een architect en professor, die houdt van ruimtes indelen -- dat is wanneer je van die mini-pleintjes en stedelijke voetpaden inricht en volstopt met kunst, wat mensen trekt en waar ze naar toe gaan en praten. Ik denk dat die goede bondgenoten zullen zijn. En dat waren ze ook. Ze ontmoetten elkaar. Ze maakten plannen. Ze spraken voor de stad Los Angeles. De raadsleden namen de regeling aan, en de helft kwam zelfs vragen om samen op de foto te gaan. Ze waren verrassend, meeslepend en geloofwaardig. Dat kun je niet kopen.
What I'm asking you to consider is what kind of opportunity- makers we might become, because more than wealth or fancy titles or a lot of contacts, it's our capacity to connect around each other's better side and bring it out. And I'm not saying this is easy, and I'm sure many of you have made the wrong moves too about who you wanted to connect with, but what I want to suggest is, this is an opportunity. I started thinking about it way back when I was a Wall Street Journal reporter and I was in Europe and I was supposed to cover trends and trends that transcended business or politics or lifestyle. So I had to have contacts in different worlds very different than mine, because otherwise you couldn't spot the trends. And third, I had to write the story in a way stepping into the reader's shoes, so they could see how these trends could affect their lives. That's what opportunity-makers do.
Ik vraag jullie om te overwegen wat voor soort kansmakers we zouden kunnen worden. Want meer nog dan rijkdom of dure titels, of veel contacten, gaat het om ons vermogen om elkaar te ontmoeten rondom onze betere kant, en om die bloot te leggen. Ik zeg niet dat dit makkelijk is. Ik weet zeker dat velen van jullie de verkeerde keuzes hebben gemaakt over met wie je contact wilde hebben, maar mijn suggestie is dat dit een kans is. Ik ben een tijd geleden hierover gaan denken toen ik een Wall Street Journal reporter was en ik in Europa was en ik trends moest ontdekken die verder gingen dan de zakenwereld of politiek, of lifestyle. Dus ik had contacten nodig in andere werelden dan die van mij, want anders kon je geen trends zien. Ten derde moest ik een verhaal schrijven en in de schoenen van de lezer gaan staan zodat ze konden zien hoe deze trends hun leven beïnvloedden.
And here's a strange thing: Unlike an increasing number of Americans who are working and living and playing with people who think exactly like them because we then become more rigid and extreme, opportunity-makers are actively seeking situations with people unlike them, and they're building relationships, and because they do that, they have trusted relationships where they can bring the right team in and recruit them to solve a problem better and faster and seize more opportunities. They're not affronted by differences, they're fascinated by them, and that is a huge shift in mindset, and once you feel it, you want it to happen a lot more. This world is calling out for us to have a collective mindset, and I believe in doing that. It's especially important now. Why is it important now? Because things can be devised like drones and drugs and data collection, and they can be devised by more people and cheaper ways for beneficial purposes and then, as we know from the news every day, they can be used for dangerous ones. It calls on us, each of us, to a higher calling.
Dat is wat echte kansmakers doen. Wat bizar is: in tegenstelling tot een toenemend aantal Amerikanen die werken en leven en spelen met mensen die precies zoals zij denken, waardoor we stijver en extremer worden, zoeken kansmakers actief naar situaties met mensen die anders zijn. Ze bouwen relaties op. Door dat te doen, hebben ze vertrouwde relaties waarmee ze het goede team kunnen samenbrengen en inzetten om problemen beter en sneller op te lossen en meer kansen te grijpen. Ze schrikken niet van verschillen, ze zijn er door gefascineerd, en dat is een enorme verandering in gedachtegang. Als je het hebt meegemaakt, wil je er meer en meer van. Deze wereld roept uit om een meer collectieve gedachtegang. Ik geloof daarin. Het is vooral nu belangrijk. Waarom nu? Omdat dingen zoals drones kunnen worden bedacht, en medicijnen, en gegevensinzameling. Dat kan door meer en meer mensen en goedkoper voor goede doelen. Zoals we uit het nieuws weten, kunnen ze voor gevaarlijke doeleinden worden gebruikt. Het roept ieder van ons op tot een hogere roeping.
But here's the icing on the cake: It's not just the first opportunity that you do with somebody else that's probably your greatest, as an institution or an individual. It's after you've had that experience and you trust each other. It's the unexpected things that you devise later on you never could have predicted. For example, Marty is the husband of that actress I mentioned, and he watched them when they were practicing, and he was soon talking to Wally, my friend the ex-con, about that exercise regime. And he thought, I have a set of racquetball courts. That guy could teach it. A lot of people who work there are members at my courts. They're frequent travelers. They could practice in their hotel room, no equipment provided. That's how Wally got hired. Not only that, years later he was also teaching racquetball. Years after that, he was teaching the racquetball teachers. What I'm suggesting is, when you connect with people around a shared interest and action, you're accustomed to serendipitous things happening into the future, and I think that's what we're looking at. We open ourselves up to those opportunities, and in this room are key players in technology, key players who are uniquely positioned to do this, to scale systems and projects together.
Maar hier komt de kers op de taart: het is niet alleen de eerste kans die je met iemand anders grijpt die waarschijnlijk je grootste is, als instelling of een individu. Het is nadat je die ervaring hebt gehad dat je elkaar vertrouwt. Het zijn de onverwachte dingen die je later bedenkt en die je nooit had kunnen voorspellen. Marty is bijvoorbeeld de echtgenoot van die actrice die ik noemde. Hij zag hen bezig, en raakte al snel aan de praat met Wally, de ex-gevangene, over zijn work-outs. Hij dacht: ik heb een paar squashbanen. Hij zou kunnen lesgeven. Veel mensen die daar werken, zijn lid van mijn banen. En ze reizen veel. Ze zouden kunnen oefenen in hun hotel zonder uitrusting nodig te hebben. Zo kwam Wally aan werk. En jaren later gaf hij les in squash. Nog eens jaren later gaf hij les aan de squashleraren. Wat ik voorstel is, dat wanneer je contact hebt met mensen over een gezamelijke interesse en actie, je gewend raakt aan onverwachte dingen die gebeuren in de toekomst. Ik denk dat we daar naar kijken. We openen onszelf voor deze kansen. In deze zaal zitten belangrijke spelers inzake technologie, die een unieke positie hebben waardoor ze samen systemen en projecten kunnen opschalen.
So here's what I'm calling for you to do. Remember the three traits of opportunity-makers. Opportunity-makers keep honing their top strength and they become pattern seekers. They get involved in different worlds than their worlds so they're trusted and they can see those patterns, and they communicate to connect around sweet spots of shared interest.
Dus dit is wat ik van jullie vraag. Herinner je je de drie eigenschappen van kansmakers? Kansmakers blijven werken aan hun beste eigenschappen en ze zoeken naar patronen. Ze zijn betrokken bij werelden die niet de hunne zijn zodat ze vertrouwen winnen en die patronen kunnen zien. Ze communiceren om samen te komen over gezamenlijke interesses.
So what I'm asking you is, the world is hungry. I truly believe, in my firsthand experience, the world is hungry for us to unite together as opportunity-makers and to emulate those behaviors as so many of you already do — I know that firsthand — and to reimagine a world where we use our best talents together more often to accomplish greater things together than we could on our own. Just remember, as Dave Liniger once said, "You can't succeed coming to the potluck with only a fork." (Laughter)
Ik vraag jullie dit: de wereld heeft er nood aan -- ik geloof echt, dat is mijn ervaring, dat de wereld er nood aan heeft dat wij samenwerken als kansmakers en dat gedrag nastreven, wat zoveel van jullie al doen -- dat weet ik uit ervaring -- en dat we een nieuwe wereld dromen waar we onze beste talenten samenbrengen om dingen te verwezenlijken die groter zijn dan wat we alleen kunnen doen. Onthoud alleen wat Dave Liniger heeft gezegd: "Je kunt niet succesvol zijn als je alleen een vork meebrengt naar het feestje." (Gelach) Heel erg bedankt.
Thank you very much. Thank you. (Applause)
Dank u. (Applaus)