Welcome to It Hurts!
Witajcie w “To boli”!
One of these creatures is thought to possess the world’s most painful insect sting. If you were to guess, would it be: the ant that forages in rainforest canopies? The bee that protects a hive of delectable honey? Or the wasp that paralyzes tarantulas? Let’s find out!
Jeden z tych insektów uchodzi za mistrza najboleśniejszego ukąszenia. Spróbuj zgadnąć, czy to mrówka poszukująca pożywienia w górnych warstwach lasu deszczowego? Pszczoła chroniąca ul pysznego miodu? Czy osa, która potrafi sparaliżować tarantulę? Sprawdźmy!
Ant, bee, and wasp venoms contain a variable cocktail of compounds designed to incite unsavory sensations and even compromise bodily functions. Entomologist Justin O. Schmidt’s sting pain index describes and ranks the pain of around 100 kinds of insect stings. One of our three competitors claims the nastiest one.
Jad mrówki, pszczoły i osy zawiera mieszaninę związków chemicznych, stworzonych, by wywoływać nieprzyjemne odczucia, a nawet zagrażać funkcjom życiowym. Skala bólu Justina O. Schmidta opisuje i ocenia ból około stu ukąszeń owadów. Jedna z naszych trzech kandydatek zadaje ten najgorszy.
First, let’s consider the Western honeybee’s sting, Schmidt says it’s like “a flaming match head has landed on your arm and is quenched first with lye and then sulfuric acid.” This discomfort is accomplished with venom that’s packed with a pain-causing peptide called “melittin” and flesh-softening enzymes that disperse the venom. These enzymes may also cause allergic reactions and even lead to fluid buildup in the lungs. Because worker honeybees have barbed stingers that burrow into certain victims, they usually can't sting without leaving part of their bodies behind, which ultimately kills them. Since only the queen bee has the ability to reproduce, a worker bee’s self-sacrifice helps ensure that the colony— and their genes— will prevail. But before they go, they release an alarm pheromone that activates a mass attack and often targets some of the most vulnerable sites on their victim’s body.
Najpierw spójrzmy na użądlenie pszczoły. Schmidt porównał go do “spażenia ręki zapaloną zapałką, co następnie chłodzimy ługiem, a potem kwasem siarkowym”. Dyskomfort jest wynikiem jadu pełnego powodujących ból peptyd zwanych “melityną” i zmiękczających ciało enzymów, które rozprowadzają jad. Te enzymy mogą równocześnie powodować reakcje alergiczne, a nawet prowadzić do akumulacji płynu w płucach. Ponieważ żądło pszczół-robotnic zatapia się w ofierze, zwykle wyciąga ich wnętrzności, co ostatecznie doprowadza je do śmierci. Ponieważ tylko królowa pszczół umie się rozmnażać, poświęcenie robotnic zapewnia kolonii i jej genom przetrwanie. Jednak zanim umrą, wydzielają alarmujący feromon, który prowokuje do zmasowanego ataku i często celuje w najwrażliwsze części ciała ofiary.
The tarantula hawk wasp sting is, as Schmidt says, “blinding, fierce, shockingly electric ... A bolt out of the heavens. Lie down and scream.” The sensation might last just 5 agonizing minutes for humans, but it leaves tarantulas— the wasp’s preferred target— permanently paralyzed. After the wasp stings a tarantula, aiming for a crucial bundle of nerves, it lays an egg on the immobilized spider. Once hatched, the wasp’s larva spends its formative days in the bountiful environment of the tarantula’s body— devouring it alive. Aside from paralyzing the tarantula, the wasp’s sting doesn’t seem to do further harm. This functions to preserve the spider as fresh meat for the wasp’s offspring.
Ukąszenie nastecznika tarantulowatego zostało opisane przez Schmidta tak: “oślepiający, wściekły, elektryzujący - grom z jasnego nieba. Leżysz i krzyczysz”. U ludzi może trwać przez 5 strasznych minut, ale ulubiony cel tej osy - tarantulę - paraliżuje na stałe. Po użądleniu celowanym w kluczową wiązkę nerwów tarantuli osa składa jaja w bezsilnym pająku. Po wykluciu larwy osy spędzą dorastają w zasobnym środowisku ciała tarantuli, pożerając ją żywcem. Poza paraliżem tarantuli użądlenie osy wydaje się nie przynosić żadnych negatywnych skutków. Dzieje się tak, żeby pająk był świeży dla potomstwa osy.
The rainforest-dwelling bullet ant’s sting yields
Jad mrówki pociskowej zamieszkującej las deszczowy powoduje
“pure, intense, brilliant pain. Like walking over a flaming bed of charcoal with a 3-inch nail embedded in your heel,” according to Schmidt. And this torture often lasts more than 12 hours. A neurotoxic peptide called poneratoxin that our bodies struggle to degrade is what makes the pain last so long. In addition to agony, poneratoxin can induce trembling, cold sweats, nausea, vomiting, and even an abnormal heartbeat.
“czysty, intensywny, wspaniały ból, porównywalny do chodzenia po rozżarzonych węglach z 8-centymetrowym gwoździem wbitym w piętę“- według Schmidta. Co więcej, ta tortura często trwa ponad 12 godzin. Neurotoksyczny peptyd zwany poneratoksyną trudno się rozkłada, przez co ból trwa tak długo. Oprócz męki poneratoksyna może wywołać dreszcze, zimny pot, mdłości wymioty, a także nieregularne bicie serca.
The bullet ant is, in fact, crowned with the most painful insect sting. It's thought that they may have evolved such an excruciating defense because they forage in rainforest canopies loaded with predators looking for proteinaceous snacks. They can’t simply jump or fly away, so perhaps they’re better off with this reliable, rather off-putting weapon. The tarantula hawk wasp’s formidable sting clocks in as the second most painful on the scale. And it’s likely the reason this wasp has no known predators. Honeybee stings are in the middle of the pain scale. But when many sting simultaneously, what might’ve felt manageable at first becomes all the more dangerous. In fact, insect stings helped enable the evolution of complex colonies that would otherwise represent an easy feast to predators.
Mrówka pociskowa została okrzyknięta królową najboleśniejszego ukąszenia. Uważa się, że wytworzyły tak bolesny system obronny, bo ich rodzime lasy deszczowe, pełne są drapieżników łasych na proteinowe przekąski. Nie mogą odskoczyć ani odlecieć, więc lepiej służy im taka niezawodna, odstraszająca broń. Ukąszenie nastecznika tarantulowatego zdobyło drugie miejsce w kategorii zadawanego cierpienia. Pewnie dlatego osa nie ma wrogów. Ból po użądleniu pszczoły jest gdzieś w środku skali. Jednak gdy żądlą jednocześnie, dyskomfort, ze znośnego, przechodzi w szczególnie niebezpieczny. Taka obrona umożliwiła ewolucję złożonych kolonii, które w innym wypadku stałyby się łatwym łupem drapieżników.
Some stinging insects are, of course, more aggressive than others, but most of the time, they only sting us when we provoke them. The truth hurts.
Niektóre żądlące insekty są oczywiście bardziej agresywne niż inne, jednak zwykle atakują tylko po prowokacji. Prawda boli.