Ως ηθοποιός, λαμβάνω σενάρια και είναι η δουλειά μου να μείνω πιστός στο κείμενο, να πω τα λόγια μου και να ζωντανέψω έναν χαρακτήρα που έγραψε κάποιος άλλος. Κατά τη διάρκεια της καριέρας μου, είχα την τιμή να υποδυθώ μερικούς από τους σπουδαιότερους ανδρικούς ρόλους που προβλήθηκαν ποτέ στην τηλεόραση. Ίσως με αναγνωρίζετε ως «Συνοδός κυριών #1»
As an actor, I get scripts and it's my job to stay on script, to say my lines and bring to life a character that someone else wrote. Over the course of my career, I've had the great honor playing some of the greatest male role models ever represented on television. You might recognize me as "Male Escort #1."
(Γέλια)
(Laughter)
«Φωτογράφος αποπλανητής», «Γυμνός αποπλανητής» από το βραβευμένο «Στα δίχτυα του καρχαρία»
"Photographer Date Rapist," "Shirtless Date Rapist" from the award-winning "Spring Break Shark Attack."
(Γέλια)
(Laughter)
«Γυμνός φοιτητής Ιατρικής,» «Γυμνός άντρας σε στεροειδή» και, στον πιο διάσημο ρόλο μου, ως Ράφαελ.
"Shirtless Medical Student," "Shirtless Steroid-Using Con Man" and, in my most well-known role, as Rafael.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Ένα μελαγχολικός, αναμορφωμένος γυναικάς που ερωτεύεται, από όλες τις επιλογές που είχε, μια παρθένα, και που είναι ενίοτε μόνο χωρίς μπλούζα.
A brooding, reformed playboy who falls for, of all things, a virgin, and who is only occasionally shirtless.
(Γέλια)
(Laughter)
Τώρα, αυτοί οι ρόλοι δεν αντιπροσωπεύουν τον άντρα που είμαι πραγματικά, αλλά αυτό ακριβώς αγαπάω στην υποκριτική. Ζω μέσα από τους χαρακτήρες πολύ διαφορετικά απ' ότι στην πραγματικότητα. Αλλά κάθε φορά που έπαιρνα αυτούς τους ρόλους, έμενα έκπληκτος, γιατί οι περισσότεροι από τους άντρες που παίζω στάζουν ανδρισμό, χάρισμα και δύναμη, και όταν κοιτάω στον καθρέφτη, απλώς δεν με βλέπω έτσι. Αλλά έτσι με είδε το Χόλιγουντ και στην πορεία πρόσεξα έναν παραλληλισμό ανάμεσα στους ρόλους, που έπαιζα ως άντρας στην οθόνη κι εκτός.
Now, these roles don't represent the kind of man I am in my real life, but that's what I love about acting. I get to live inside characters very different than myself. But every time I got one of these roles, I was surprised, because most of the men I play ooze machismo, charisma and power, and when I look in the mirror, that's just not how I see myself. But it was how Hollywood saw me, and over time, I noticed a parallel between the roles I would play as a man both on-screen and off.
Όλη μου τη ζωή υποκρινόμουν έναν άντρα που δεν είμαι. Υποκρινόμουν, ότι ήμουν δυνατός όταν ένιωθα αδύναμος, με αυτοπεποίθηση, όταν ένιωθα ανασφαλής και σκληρός, όταν πραγματικά πονούσα. Νομίζω πως τον περισσότερο καιρό απλά προσποιούμουν, αλλά κουράστηκα να ερμηνεύω ρόλους. Και μπορώ να σας πω τώρα ότι είναι εξαντλητικό να προσπαθείς να είσαι αρκετά άντρας για όλους όλη την ώρα. Τώρα -- σωστά;
I've been pretending to be a man that I'm not my entire life. I've been pretending to be strong when I felt weak, confident when I felt insecure and tough when really I was hurting. I think for the most part I've just been kind of putting on a show, but I'm tired of performing. And I can tell you right now that it is exhausting trying to be man enough for everyone all the time. Now -- right?
(Γέλια)
(Laughter)
Ο αδερφός μου το άκουσε αυτό.
My brother heard that.
Τώρα, για όσο θυμάμαι, μου έλεγαν τον τύπο του άντρα που έπρεπε να γίνω μεγαλώνοντας. Ως αγόρι, ήθελα μόνο να είμαι αποδεκτός και να αρέσω στα άλλα αγόρια, αλλά αυτή η αποδοχή σήμαινε την απόκτηση αυτής της αηδιαστικής άποψης για τα θηλυκά και μιας και λένε ότι το θηλυκό είναι το αντίθετο του αρσενικού, έπρεπε ή να αρνηθώ την ενσάρκωση αυτών των χαρακτηριστικών ή να αρνηθώ τον εαυτό μου. Αυτό είναι το σενάριο που μας έδωσαν. Σωστά; Τα κορίτσια είναι αδύναμα και τα αγόρια δυνατά. Αυτό έχει μεταδοθεί υποσυνείδητα σε εκατοντάδες εκατομμύρια νεαρά αγόρια και κορίτσια στον κόσμο, όπως ακριβώς και σε μένα.
Now, for as long as I can remember, I've been told the kind of man that I should grow up to be. As a boy, all I wanted was to be accepted and liked by the other boys, but that acceptance meant I had to acquire this almost disgusted view of the feminine, and since we were told that feminine is the opposite of masculine, I either had to reject embodying any of these qualities or face rejection myself. This is the script that we've been given. Right? Girls are weak, and boys are strong. This is what's being subconsciously communicated to hundreds of millions of young boys and girls all over the world, just like it was with me.
Λοιπόν, ήρθα εδώ σήμερα για να πω, ως άντρας, ότι αυτό είναι λάθος, είναι τοξικό και πρέπει να τελειώσει.
Well, I came here today to say, as a man that this is wrong, this is toxic, and it has to end.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Δεν είμαι εδώ για να κάνω μάθημα ιστορίας. Πιθανόν όλοι ξέρουμε πώς φτάσαμε εδώ, εντάξει; Είμαι απλά κάποιος που ξύπνησα μετά από 30 χρόνια και κατάλαβα ότι ζούσα σε μια φάση σύγκρουσης, σύγκρουση με αυτό που νιώθω ότι είμαι μέσα μου και σύγκρουση με το τι άντρας θέλει ο κόσμος να είμαι. Αλλά δεν επιθυμώ να ταιριάξω στη φαύλη έννοια της αρρενωπότητας, γιατί δε θέλω απλώς να είμαι ένας καλός άντρας. θέλω να είμαι καλός άνθρωπος. Πιστεύω πως ο μόνος τρόπος για να συμβεί αυτό είναι αν οι άντρες μάθουν όχι μόνο να αποδεχτούν αυτά που μας είπαν ότι είναι θηλυπρεπή στους εαυτούς μας αλλά να μάθουμε να στεκόμαστε, να υπερασπιζόμαστε και να μαθαίνουμε από τις γυναίκες που τα ενσαρκώνουν.
Now, I'm not here to give a history lesson. We likely all know how we got here, OK? But I'm just a guy that woke up after 30 years and realized that I was living in a state of conflict, conflict with who I feel I am in my core and conflict with who the world tells me as a man I should be. But I don't have a desire to fit into the current broken definition of masculinity, because I don't just want to be a good man. I want to be a good human. And I believe the only way that can happen is if men learn to not only embrace the qualities that we were told are feminine in ourselves but to be willing to stand up, to champion and learn from the women who embody them.
Τώρα, κύριοι --
Now, men --
(Γέλια)
(Laughter)
Δε λέω πως ό,τι έχουμε μάθει είναι τοξικό. Εντάξει; Δε λέω ότι υπάρχει κάτι έμφυτα λάθος με εσένα ή εμένα, και άντρες, δε λέω ότι πρέπει να μην είμαστε άντρες. Αλλά χρειαζόμαστε ισορροπία, σωστά; Χρειαζόμαστε ισορροπία και ο μόνος τρόπος για να αλλάξουν τα πράγματα είναι αν κοιτάξουμε ειλικρινά στα σενάρια που μας έχουν περάσει από γενιά σε γενιά και στους ρόλους που, σαν άντρες, διαλέγουμε να πάρουμε στην καθημερινότητά μας.
I am not saying that everything we have learned is toxic. OK? I'm not saying there's anything inherently wrong with you or me, and men, I'm not saying we have to stop being men. But we need balance, right? We need balance, and the only way things will change is if we take a real honest look at the scripts that have been passed down to us from generation to generation and the roles that, as men, we choose to take on in our everyday lives.
Μιλώντας για σενάρια, το πρώτο σενάριο που έλαβα ήρθε από τον πατέρα μου. Ο πατέρας μου είναι φοβερός. Είναι αγαπητός, ευγενικός, ευαίσθητος, τρυφερός, είναι εδώ.
So speaking of scripts, the first script I ever got came from my dad. My dad is awesome. He's loving, he's kind, he's sensitive, he's nurturing, he's here.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Κλαίει.
He's crying.
(Γέλια)
(Laughter)
Αλλά, συγγνώμη, μπαμπά, σαν παιδί τον μισούσα γι'αυτό, επειδή τον κατηγορούσα που με έκανε πράο, κάτι μη καλοδεχούμενο στη μικρή πόλη του Όρεγκον που είχαμε μετακομίσει. Όντας πράος, με εκφόβιζαν. Ο πατέρας μου δεν ήταν παραδοσιακά αρρενωπός, οπότε δε με δίδαξε πώς να χρησιμοποιώ τα χέρια μου. Δε με δίδαξε πώς να κυνηγάω, πώς να πολεμάω, ξέρετε, αντρικά πράγματα. Αντιθέτως με δίδαξε αυτά που ήξερε: ότι το να είσαι άντρας σημαίνει θυσία και να κάνεις ό,τι μπορείς για να φροντίσεις και να προσφέρεις στην οικογένεια σου. Αλλά υπήρξε κι άλλος ένας ρόλος που έμαθα από τον πατέρα μου, ο οποίος τον έμαθε από τον πατέρα του, έναν γερουσιαστή όπου αργότερα στη ζωή έπρεπε να δουλέψει νύχτα ως επιστάτης για να στηρίξει την οικογένεια του και ποτέ δεν το είπε πουθενά. Αυτός ο ρόλος ήταν να υποφέρει κρυφά. Και να, τρεις γενιές αργότερα, είδα ότι έπαιζα κι εγώ αυτόν τον ρόλο. Οπότε γιατί ο παππούς μου δεν μπόρεσε να επικοινωνήσει με κάποιον άλλον και να ζητήσει βοήθεια; Γιατί ο πατέρας μου νομίζει ότι πρέπει να τα κάνει όλα μόνος του; Ξέρω έναν άντρα που θα προτιμούσε να πεθάνει από το να πει σε κάποιον άλλον άντρα ότι υποφέρει. Αλλά δεν είναι μόνο επειδή είμαστε όλοι δυνατοί και ήσυχοι τύποι. Δεν είναι. Πολλοί από μας είμαστε καλοί στο να κάνουμε φίλους, και να μιλάμε, απλώς όχι για κάτι αληθινό.
But, sorry, Dad, as a kid I resented him for it, because I blamed him for making me soft, which wasn't welcomed in the small town in Oregon that we had moved to. Because being soft meant that I was bullied. See, my dad wasn't traditionally masculine, so he didn't teach me how to use my hands. He didn't teach me how to hunt, how to fight, you know, man stuff. Instead he taught me what he knew: that being a man was about sacrifice and doing whatever you can to take care of and provide for your family. But there was another role I learned how to play from my dad, who, I discovered, learned it from his dad, a state senator who later in life had to work nights as a janitor to support his family, and he never told a soul. That role was to suffer in secret. And now three generations later, I find myself playing that role, too. So why couldn't my grandfather just reach out to another man and ask for help? Why does my dad to this day still think he's got to do it all on his own? I know a man who would rather die than tell another man that they're hurting. But it's not because we're just all, like, strong silent types. It's not. A lot of us men are really good at making friends, and talking, just not about anything real.
(Γέλια)
(Laughter)
Αν πρόκειται για δουλειά ή αθλητικά ή πολιτική ή γυναίκες, δεν έχουμε πρόβλημα να μοιραστούμε τις απόψεις μας, αλλά αν πρόκειται για τις ανασφάλειες ή τους αγώνες μας, τον φόβο της αποτυχίας, τότε το πιο πιθανόν, είναι να σαστίσουμε. Τουλάχιστον, εγώ.
If it's about work or sports or politics or women, we have no problem sharing our opinions, but if it's about our insecurities or our struggles, our fear of failure, then it's almost like we become paralyzed. At least, I do.
Οπότε μερικοί από τους τρόπους που εξασκούμαι για να απελευθερωθώ από αυτό είναι η δημιουργία εμπειριών που με αναγκάζουν να είμαι ευάλωτος. Έτσι αν υπάρχει κάτι που βιώνω ντροπή στη ζωή μου, εξασκούμαι βουτώντας μέσα του, όσο τρομακτικό κι αν είναι -- και κάποιες φορές, ακόμη και δημοσίως. Επειδή τότε δρώντας παίρνω τη δύναμη του μακριά, και η εικόνα μου ως ευάλωτος μπορεί να δώσει σε άλλους άντρες τη δυνατότητα να κάνουν το ίδιο.
So some of the ways that I have been practicing breaking free of this behavior are by creating experiences that force me to be vulnerable. So if there's something I'm experiencing shame around in my life, I practice diving straight into it, no matter how scary it is -- and sometimes, even publicly. Because then in doing so I take away its power, and my display of vulnerability can in some cases give other men permission to do the same.
Για παράδειγμα, πριν λίγο καιρό πάλευα με ένα θέμα στη ζωή μου που ήξερα ότι έπρεπε να μιλήσω στους φίλους μου γι' αυτό, αλλά είχα σαστίσει από φόβο ότι θα με έκριναν και θα με έβλεπαν ως αδύναμο και θα έχανα τη θέση μου ως αρχηγός που ήξερα ότι έπρεπε να πάμε σε μια τριήμερη αντρική εξόρμηση
As an example, a little while ago I was wrestling with an issue in my life that I knew I needed to talk to my guy friends about, but I was so paralyzed by fear that they would judge me and see me as weak and I would lose my standing as a leader that I knew I had to take them out of town on a three-day guys trip --
(Γέλια)
(Laughter)
Απλώς για να ανοιχτώ. Και μαντέψτε; Μόνο στο τέλος της τρίτης μέρας κατάφερα να βρω τη δύναμη και να τους μιλήσω σχετικά με το τι περνούσα. Αλλά όταν το έκανα, κάτι υπέροχο συνέβη. Συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν μόνος, γιατί οι φίλοι μου πάλευαν επίσης. Και μόλις βρήκα τη δύναμη και το θάρρος να μοιραστώ την ντροπή μου, αυτή χάθηκε. Τώρα, έχω πια μάθει ότι αν θέλω να εξασκήσω την ευπάθεια, τότε πρέπει να χτίσω ένα σύστημα ανάληψης ευθυνών. Έτσι είμαι πραγματικά ευλογημένος ως ηθοποιός. Έχω χτίσει μια πραγματικά θαυμάσια πλατφόρμα θαυμαστών, πραγματικά γλυκιά και ενεργή, και αποφάσισα να κάνω χρήση της κοινωνικής πλατφόρμας ως ένα είδος Δούρειου Ίππου δημιουργώντας μια καθημερινή πρακτική αυθεντικότητας και ευπάθειας. Η αντίδραση ήταν απίστευτη. Ήταν επιβεβαιωτική, ήταν συγκινητική. Λαμβάνω τόνους αγάπης και θετικά μηνύματα καθημερινά. Αλλά είναι όλη από μια συγκεκριμένη δημογραφική ομάδα: τις γυναίκες.
Just to open up. And guess what? It wasn't until the end of the third day that I finally found the strength to talk to them about what I was going through. But when I did, something amazing happened. I realized that I wasn't alone, because my guys had also been struggling. And as soon as I found the strength and the courage to share my shame, it was gone. Now, I've learned over time that if I want to practice vulnerability, then I need to build myself a system of accountability. So I've been really blessed as an actor. I've built a really wonderful fan base, really, really sweet and engaged, and so I decided to use my social platform as kind of this Trojan horse wherein I could create a daily practice of authenticity and vulnerability. The response has been incredible. It's been affirming, it's been heartwarming. I get tons of love and press and positive messages daily. But it's all from a certain demographic: women.
(Γέλια)
(Laughter)
Αυτό είναι αληθινό. Γιατί με ακολουθούν μόνο γυναίκες; Πού είναι οι άντρες;
This is real. Why are only women following me? Where are the men?
(Γέλια)
(Laughter)
Πριν περίπου έναν χρόνο, δημοσίευσα αυτή τη φωτογραφία. Τώρα, μετά, άρχισα να κοιτάζω τα σχόλια, και παρατήρησα ότι μια θαυμάστρια μου έβαλε tag το αγόρι της, και το αγόρι της αντέδρασε λέγοντας, «Σε παρακαλώ, σταμάτα να με κάνεις tag σε ομοφυλοφιλικές βλακείες. Ευχαριστώ».
About a year ago, I posted this photo. Now, afterwards, I was scrolling through some of the comments, and I noticed that one of my female fans had tagged her boyfriend in the picture, and her boyfriend responded by saying, "Please stop tagging me in gay shit. Thx."
(Γέλια)
(Laughter)
Λες και αν είσαι ομοφυλόφιλος είσαι λιγότερο άντρας, σωστά;
As if being gay makes you less of a man, right?
Έτσι πήρα μια βαθιά ανάσα, και απάντησα. Είπα, πολύ ευγενικά, ότι ήμουν απλά περίεργος, επειδή είμαι σε μια διερεύνηση της αρρενωπότητας, και ήθελα να μάθω γιατί η αγάπη για την γυναίκα μου χαρακτηρίστηκε ως ομοφυλοφιλική βλακεία. Και μετά είπα, ειλικρινά απλώς θέλω να μάθω.
So I took a deep breath, and I responded. I said, very politely, that I was just curious, because I'm on an exploration of masculinity, and I wanted to know why my love for my wife qualified as gay shit. And then I said, honestly I just wanted to learn.
(Γέλια)
(Laughter)
Και μου απάντησε άμεσα. Νόμιζα ότι επρόκειτο να ξεσπάσει πάνω μου, αλλά αντιθέτως ζήτησε συγγνώμη. Μου είπε πώς, μεγαλώνοντας, οι δημόσιες εκδηλώσεις τρυφερότητας υποβαθμίζονταν. Μου είπε ότι πάλευε και αγωνιζόταν με τον εαυτό του, και πόσο πολύ αγαπούσε την κοπέλα του και πόσο ευγνώμων ήταν για την υπομονή της. Και μετά από μερικές βδομάδες μου έστειλε ξανά μήνυμα. Αυτή την φορά μου έστειλε μια φωτογραφία του ίδιου στα γόνατα, να της κάνει πρόταση.
Now, he immediately wrote me back. I thought he was going to go off on me, but instead he apologized. He told me how, growing up, public displays of affection were looked down on. He told me that he was wrestling and struggling with his ego, and how much he loved his girlfriend and how thankful he was for her patience. And then a few weeks later, he messaged me again. This time he sent me a photo of him on one knee proposing.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Και το μόνο που είπε ήταν, «Σε ευχαριστώ».
And all he said was, "Thank you."
Ήμουν αυτός ο τύπος. Το κατάλαβα. Βλέπετε, δημοσίως, έπαιζε μόνο τον ρόλο του, απορρίπτοντας την θηλυκότητα, σωστά; Αλλά κρυφά περίμενε για την άδεια να εκφραστεί, να τον δουν, να τον ακούσουν, το μόνο που ήθελε ήταν έναν άντρα να τον κάνει υπεύθυνο, δημιουργώντας ασφάλεια για τα συναισθήματά του και η μεταμόρφωση ήταν άμεση. Λάτρεψα αυτή την εμπειρία, επειδή μου έδειξε πως η μεταμόρφωση είναι εφικτή, ακόμη και μέσω άμεσων μηνυμάτων. Έτσι θέλησα να βρω πώς να προσεγγίσω και άλλους άντρες, αλλά φυσικά κανένας δε με ακολουθούσε.
I've been this guy. I get it. See, publicly, he was just playing his role, rejecting the feminine, right? But secretly he was waiting for permission to express himself, to be seen, to be heard, and all he needed was another man holding him accountable and creating a safe space for him to feel, and the transformation was instant. I loved this experience, because it showed me that transformation is possible, even over direct messages. So I wanted to figure out how I could reach more men, but of course none of them were following me.
(Γέλια)
(Laughter)
Έτσι έκανα ένα πείραμα. Ξεκίνησα να δημοσιεύω περισσότερα στερεοτυπικά αντρικά πράγματα --
So I tried an experiment. I started posting more stereotypically masculine things --
(Γέλια)
(Laughter)
Όπως τις απαιτητικές προπονήσεις μου, τα γεύματά μου, την πορεία αποκατάστασης μετά από ένα τραυματισμό. Και μαντέψτε τι έγινε; Οι άντρες ξεκίνησαν να μου γράφουν. Και μετά, από το πουθενά, για πρώτη φορά σε όλη μου την καριέρα, ένα αντρικό περιοδικό με κάλεσε και είπαν ότι επιθυμούσαν να με τιμήσουν ως έναν πρωτοπόρο.
Like my challenging workouts, my meal plans, my journey to heal my body after an injury. And guess what happened? Men started to write me. And then, out of the blue, for the first time in my entire career, a male fitness magazine called me, and they said they wanted to honor me as one of their game-changers.
(Γέλια)
(Laughter)
Ήταν αυτό πρωτοπορία; Ή είναι απλώς συμβιβασμός; Βλέπετε, αυτό είναι πρόβλημα. Είναι αποδεκτό να με ακολουθούν άντρες όταν μιλώ για αντρικά πράγματα και συμβιβάζομαι με τις νόρμες του φύλου. Αλλά εάν μιλούσα για το πόσο πολύ αγαπώ την γυναίκα μου ή την κόρη μου ή τον γιο που είναι 10 ημερών, πώς πιστεύω ότι ο γάμος είναι απαιτητικός, αλλά όμορφος ή πώς ως άντρας αγωνίζομαι με σωματική δυσμορφία ή εάν προωθώ την ισότητα των φύλων, τότε μόνο οι γυναίκες εμφανίζονται. Πού είναι οι άντρες; Άντρες, άντρες, άντρες, άντρες!
Was that really game-changing? Or is it just conforming? And see, that's the problem. It's totally cool for men to follow me when I talk about guy stuff and I conform to gender norms. But if I talk about how much I love my wife or my daughter or my 10-day-old son, how I believe that marriage is challenging but beautiful, or how as a man I struggle with body dysmorphia, or if I promote gender equality, then only the women show up. Where are the men? So men, men, men, men!
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Καταλαβαίνω. Μεγαλώνοντας, τείνουμε να προκαλούμε ο ένας τον άλλο. Πρέπει να είμαστε οι πιο σκληροί, οι πιο δυνατοί, οι πιο γενναίοι άντρες που μπορούμε να είμαστε. Και για πολλούς από εμάς, όπως κι εγώ οι ταυτότητές μας είναι μπερδεμένες στο αν ναι ή όχι στο τέλος της ημέρας αισθανόμαστε αρκετά άντρες. Αλλά έχω μια πρόκληση για όλους του άντρες, επειδή οι άντρες αγαπούν τις προκλήσεις.
I understand. Growing up, we tend to challenge each other. We've got to be the toughest, the strongest, the bravest men that we can be. And for many of us, myself included, our identities are wrapped up in whether or not at the end of the day we feel like we're man enough. But I've got a challenge for all the guys, because men love challenges.
(Γέλιο)
(Laughter)
Σας προκαλώ να δείτε εάν μπορείτε με τα ίδια χαρακτηριστικά με τα οποία σας κάνουν να νιώθετε άντρες να πάτε βαθύτερα στον εαυτό σας. Η δύναμή, η γενναιότητα, η αντοχή σας: Μπορούμε να επανακαθορίσουμε τη σημασία τους, εξερευνώντας τους εαυτούς μας; Είσαστε αρκετά γενναίοι για να είστε ευάλωτοι; Να προσεγγίσετε έναν άλλον άντρα, όταν θέλετε βοήθεια; Να βουτήξετε δυνατά μέσα στην ντροπή σας; Είσαστε αρκετά δυνατοί για να είστε ευαίσθητοι, για να κλάψετε εάν είστε πληγωμένοι ή χαρούμενοι, ακόμη και αν σας κάνει να φαίνεστε αδύναμοι; Έχετε αρκετή αυτοπεποίθηση για να ακούσετε τις γυναίκες στην ζωή σας; Να ακούσετε τις ιδέες και τις λύσεις τους; Να κρατήσετε την αγωνία τους και πραγματικά να τις πιστέψετε, ακόμη και αν ό,τι λένε είναι εναντίον σας; Και θα είστε αρκετά άντρες για να σταθείτε ενάντια σε άλλους άντρες όταν ακούτε χυδαία σχόλια, όταν ακούτε ιστορίες σεξουαλικής παρενόχλησης; Όταν ακούτε τα αγόρια σας να λένε για χουφτώματα, ότι την μέθυσαν, θα σηκωθείτε πραγματικά και θα κάνετε κάτι ώστε μια μέρα να μην πρέπει να ζούμε σε ένα κόσμο όπου η γυναίκα διακινδυνεύει τα πάντα και να λέει τις λέξεις «και εγώ;»
I challenge you to see if you can use the same qualities that you feel make you a man to go deeper into yourself. Your strength, your bravery, your toughness: Can we redefine what those mean and use them to explore our hearts? Are you brave enough to be vulnerable? To reach out to another man when you need help? To dive headfirst into your shame? Are you strong enough to be sensitive, to cry whether you are hurting or you're happy, even if it makes you look weak? Are you confident enough to listen to the women in your life? To hear their ideas and their solutions? To hold their anguish and actually believe them, even if what they're saying is against you? And will you be man enough to stand up to other men when you hear "locker room talk," when you hear stories of sexual harassment? When you hear your boys talking about grabbing ass or getting her drunk, will you actually stand up and do something so that one day we don't have to live in a world where a woman has to risk everything and come forward to say the words "me too?"
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Αυτά είναι σοβαρά πράγματα. Έπρεπε να δω με ειλικρινή ματιά στους τρόπους με τους οποίους ασυνείδητα έχω πληγώσει τις γυναίκες στην ζωή μου, και είναι άσχημο. Η γυναίκα μου, μου είπε ότι ενεργούσα με ένα συγκεκριμένο τρόπο που την πλήγωνε και δεν τον διόρθωνα. Βασικά, μερικές φορές, όταν θα πήγαινε να μιλήσει, στο σπίτι ή έξω, την έκοβα στη μέση της πρότασης και τελείωνα τη σκέψη της για εκείνη. Είναι απαίσιο. Το χειρότερο κομμάτι ήταν ότι αγνοούσα εντελώς ότι το έκανα. Ήταν ασυνείδητο. Έτσι, είμαι εδώ κάνοντας το μερίδιό μου, προσπαθώ να είμαι φεμινιστής, ενισχύω τις φωνές των γυναικών ανά τον κόσμο, ακόμη και στο σπίτι, χρησιμοποιώ την δυνατή φωνή μου για να σιωπήσω την γυναίκα που αγαπώ περισσότερο. Έτσι έπρεπε να κάνω στον εαυτό μου μια δύσκολη ερώτηση: είμαι αρκετά άντρας για να το βουλώσω και να ακούσω;
This is serious stuff. I've had to take a real, honest look at the ways that I've unconsciously been hurting the women in my life, and it's ugly. My wife told me that I had been acting in a certain way that hurt her and not correcting it. Basically, sometimes when she would go to speak, at home or in public, I would just cut her off mid-sentence and finish her thought for her. It's awful. The worst part was that I was completely unaware when I was doing it. It was unconscious. So here I am doing my part, trying to be a feminist, amplifying the voices of women around the world, and yet at home, I am using my louder voice to silence the woman I love the most. So I had to ask myself a tough question: am I man enough to just shut the hell up and listen?
(Γέλια)
(Laughter)
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Πρέπει να είμαι ειλικρινής. Μακάρι να μην είχατε χειροκροτήσει.
I've got to be honest. I wish that didn't get an applause.
(Γέλια)
(Laughter)
Παιδιά, αυτό είναι σοβαρό. Και αυτή είναι η κορυφή του παγόβουνου, επειδή όσο βαθύτερα πάμε, τόσο πιο άσχημο γίνεται, το εγγυώμαι. Δεν έχω χρόνο να πω για πορνογραφία και βία στις γυναίκες ή τον διαχωρισμό των οικιακών εργασιών ή το χάσμα αμοιβών μεταξύ φύλων. Αλλά πιστεύω ότι ως άντρες, πρέπει να δούμε πέρα από τα προνόμια μας και να δούμε ότι δεν είμαστε απλώς μέρος του προβλήματος. Είμαστε το πρόβλημα. Η γυάλινη οροφή υπάρχει επειδή τη βάζουμε εκεί και αν θέλουμε να είμαστε μέρος της λύσης, οι λέξεις δεν είναι πλέον αρκετές.
Guys, this is real. And I'm just scratching the surface here, because the deeper we go, the uglier it gets, I guarantee you. I don't have time to get into porn and violence against women or the split of domestic duties or the gender pay gap. But I believe that as men, it's time we start to see past our privilege and recognize that we are not just part of the problem. Fellas, we are the problem. The glass ceiling exists because we put it there, and if we want to be a part of the solution, then words are no longer enough.
Υπάρχει ένα γνωμικό που αγαπώ και μεγάλωσα μαζί του από την Μπαχάι. Λέει ότι «ο κόσμος της ανθρωπότητας διαθέτει δύο φτερά. το αρσενικό και το θηλυκό. Όσο αυτά τα φτερά δεν είναι ισοδύναμα σε δύναμη, το πουλί δεν πρόκειται να πετάξει».
There's a quote that I love that I grew up with from the Bahá'í writings. It says that "the world of humanity is possessed of two wings, the male and the female. So long as these two wings are not equivalent in strength, the bird will not fly."
Γυναίκες, εκ μέρους των αντρών ανά τον κόσμο που αισθάνονται το ίδιο με εμένα, παρακαλώ, συγχωρέστε μας για όσους λόγους δεν έχουμε βασιστεί στη δύναμή σας. Και τώρα θα ήθελα να σας ζητήσω επίσημα να μας βοηθήσετε, επειδή δεν μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας. Είμαστε άντρες. Θα τα κάνουμε χάλια. Θα πούμε το λάθος πράγμα. Δε θα ακούσουμε. Είναι περισσότερο από πιθανό ότι θα σας προσβάλλουμε. Αλλά μη χάσετε την ελπίδα. Είμαι εδώ σήμερα εξαιτίας σας, και ως άντρες, χρειαζόμαστε να σηκωθείτε και να γίνεται σύμμαχοι καθώς μάχεστε, σχεδόν για τα πάντα. Χρειαζόμαστε τη βοήθεια σας για να γιορτάσουμε την ευπάθεια και να είστε υπομονετικές μαζί μας, καθώς κάνουμε αυτή την πολύ μακριά πορεία από τα μυαλά μας, στις καρδιές μας. Και τελικώς στους γονείς: αντί να διδάσκουμε τα παιδιά μας να είναι γενναία αγόρια ή όμορφα κορίτσια, μπορούμε απλώς να τους διδάξουμε πώς να είναι καλοί άνθρωποι;
So women, on behalf of men all over the world who feel similar to me, please forgive us for all the ways that we have not relied on your strength. And now I would like to ask you to formally help us, because we cannot do this alone. We are men. We're going to mess up. We're going to say the wrong thing. We're going to be tone-deaf. We're more than likely, probably, going to offend you. But don't lose hope. We're only here because of you, and like you, as men, we need to stand up and become your allies as you fight against pretty much everything. We need your help in celebrating our vulnerability and being patient with us as we make this very, very long journey from our heads to our hearts. And finally to parents: instead of teaching our children to be brave boys or pretty girls, can we maybe just teach them how to be good humans?
Πίσω στον μπαμπά μου. Μεγαλώνοντας, ναι, σαν κάθε αγόρι, είχα αρκετά θέματα, αλλά τώρα καταλαβαίνω ότι ήταν χάρη στην δική του ευαισθησία και συναισθηματική νοημοσύνη, που είμαι ικανός να στέκομαι εδώ τώρα μιλώντας σε εσάς αρχικά. Η δυσαρέσκεια που είχα για τον μπαμπά μου δεν είχε να κάνει με αυτόν. Είχαν όλα να κάνουν με εμένα και την επιθυμία μου να είμαι αποδεκτός και να παίξω ένα ρόλο που δεν ήταν γραπτός για εμένα. Μπορεί ο πατέρας να μην μου έμαθε πώς να χρησιμοποιώ τα χέρια μου, μου έμαθε όμως πώς να χρησιμοποιήσω την καρδιά μου, και αυτό για μένα τον κάνει περισσότερο άντρα από το οτιδήποτε άλλο.
So back to my dad. Growing up, yeah, like every boy, I had my fair share of issues, but now I realize that it was even thanks to his sensitivity and emotional intelligence that I am able to stand here right now talking to you in the first place. The resentment I had for my dad I now realize had nothing to do with him. It had everything to do with me and my longing to be accepted and to play a role that was never meant for me. So while my dad may have not taught me how to use my hands, he did teach me how to use my heart, and to me that makes him more a man than anything.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)