I want to talk about sex for money. I'm not like most of the people you'll have heard speaking about prostitution before. I'm not a police officer or a social worker. I'm not an academic, a journalist or a politician. And as you'll probably have picked up from Maryam's blurb, I'm not a nun, either.
Tôi muốn nói về mại dâm. Tôi không như phần lớn thuyết trình viên mà quý vị nghe về mại dâm trước đây. Tôi không phải cảnh sát hay nhân viên xã hội. Tôi không phải là học giả, nhà báo hay chính trị gia. Và khi bạn đọc lời giới thiệu của Maryam, thì tôi không phải là nữ tu.
(Laughter)
(Cười)
Most of those people would tell you that selling sex is degrading; that no one would ever choose to do it; that it's dangerous; women get abused and killed. In fact, most of those people would say, "There should be a law against it!" Maybe that sounds reasonable to you. It sounded reasonable to me until the closing months of 2009, when I was working two dead-end, minimum-wage jobs. Every month my wages would just replenish my overdraft. I was exhausted and my life was going nowhere. Like many others before me, I decided sex for money was a better option. Now don't get me wrong -- I would have loved to have won the lottery instead. But it wasn't going to happen anytime soon, and my rent needed paying. So I signed up for my first shift in a brothel.
Hầu hết những người tôi vừa kể sẽ nói rằng bán dâm là đồi bại; rằng không ai muốn chọn nghề đó; rằng nó rất nguy hiểm; vì phụ nữ bị lạm dụng và bị giết hại. Thật vậy, phần lớn sẽ nói, "Nên có luật cấm!" Có thể với bạn, điều đó nghe ra rất hợp lý. Với tôi nó cũng hợp lý cho đến những tháng cuối năm 2009, khi đó tôi đang làm 2 công việc ít lương và tạm bợ. Mỗi tháng lương của tôi chỉ vừa đủ bù số tiền tôi rút trước ở ngân hàng . Tôi kiệt quệ và cuộc sống của tôi không có lối thoát. Như nhiều người trước tôi, tôi nghĩ bán dâm là một chọn lựa tốt hơn. Xin đừng vội nói tôi sai lầm -- Tôi từng mơ trúng số. Nhưng nó không xảy ra dễ dàng, và tôi phải trả tiền thuê nhà. Vậy tôi đã đăng ký làm trong một nhà chứa.
In the years that have passed, I've had a lot of time to think. I've reconsidered the ideas I once had about prostitution. I've given a lot of thought to consent and the nature of work under capitalism. I've thought about gender inequality and the sexual and reproductive labor of women. I've experienced exploitation and violence at work. I've thought about what's needed to protect other sex workers from these things. Maybe you've thought about them, too. In this talk, I'll take you through the four main legal approaches applied to sex work throughout the world, and explain why they don't work; why prohibiting the sex industry actually exacerbates every harm that sex workers are vulnerable to. Then I'm going tell you about what we, as sex workers, actually want.
Nhiều năm trôi qua, tôi có nhiều thời gian suy nghĩ. Tôi xem xét lại ý tưởng của mình về mại dâm trước đó. Tôi đã có nhiều ý tưởng để tìm hướng đi và suy nghĩ về bản chất công việc trong xã hội tư bản. Tôi nghĩ về bất bình đẳng giới và công việc của phụ nữ liên quan đến tình dục và sinh sản. Tôi có kinh nghiệm về bóc lột và bạo lực nơi làm việc. Tôi nghĩ về điều cần thiết để bảo vệ những người bán dâm khỏi những lạm dụng này. Có thể bạn cũng nghĩ đến họ. Trong bài nói chuyện này, Tôi sẽ đưa bạn đi qua 4 cách thức hợp pháp được áp dụng cho mại dâm trên khắp thế giới, và giải thích tại sao các cách đó không ổn; tại sao việc cấm ngành mại dâm lại càng làm trầm trọng vấn đề ở đó người bán dâm càng dễ bị tổn thương. Rồi tôi sẽ nói về điều chúng tôi, người bán dâm, thật sự mong muốn.
The first approach is full criminalization. Half the world, including Russia, South Africa and most of the US, regulates sex work by criminalizing everyone involved. So that's seller, buyer and third parties. Lawmakers in these countries apparently hope that the fear of getting arrested will deter people from selling sex. But if you're forced to choose between obeying the law and feeding yourself or your family, you're going to do the work anyway, and take the risk.
Cách thức thứ nhất là tội phạm hóa. Nửa thế giới, bao gồm Nga, Nam Phi và phần lớn Hoa Kỳ, quy định mọi người liên quan mại dâm là tội phạm. Vậy bao gồm người mua dâm, kẻ bán dâm và người trung gian. Các nhà lập pháp trong các nước này mong muốn nỗi sợ bị bắt sẽ ngăn cả người ta mua dâm. Nhưng nếu bạn bị ép phải chọn lựa giữa tuân giữ pháp luật và nuôi sống bản thân hay gia đình, bạn sẽ chọn công việc với bất cứ giá nào, và chấp nhận nguy hiểm.
Criminalization is a trap. It's hard to get a conventional job when you have a criminal record. Potential employers won't hire you. Assuming you still need money, you'll stay in the more flexible, informal economy. The law forces you to keep selling sex, which is the exact opposite of its intended effect. Being criminalized leaves you exposed to mistreatment by the state itself. In many places you may be coerced into paying a bribe or even into having sex with a police officer to avoid arrest. Police and prison guards in Cambodia, for example, have been documented subjecting sex workers to what can only be described as torture: threats at gunpoint, beatings, electric shocks, rape and denial of food.
Tội phạm hóa là một cái bẫy. Thật sự khó để tìm một việc bình thường khi bạn có tiền án tội phạm. Giới chủ có thể sẽ không thuê bạn. Tóm lại bạn luôn cần tiền, bạn sẽ phải tiếp tục làm nghề không chính thức và ít ràng buộc. Luật pháp buộc bạn tiếp tục bán dâm, đó chính là điều ngược lại với hiệu quả mong muốn. Việc tội phạm hóa làm bạn trở thành đối tượng bị ngược đãi bởi chính công quyền. Trong nhiều trường hợp, bạn có thể bị ép phải đút lót hay thậm chí phải làm tình với cảnh sát để khỏi bị bắt. Ví dụ, cảnh sát và cai tù ở Campuchia lập hồ sơ các đối tượng bán dâm để điều đó chỉ có thể được gọi là tra tấn: chĩa súng đe dọa, đánh đập, điện giật, cưỡng dâm và bỏ đói.
Another worrying thing: if you're selling sex in places like Kenya, South Africa or New York, a police officer can arrest you if you're caught carrying condoms, because condoms can legally be used as evidence that you're selling sex. Obviously, this increases HIV risk. Imagine knowing if you're busted carrying condoms, it'll be used against you. It's a pretty strong incentive to leave them at home, right? Sex workers working in these places are forced to make a tough choice between risking arrest or having risky sex. What would you choose? Would you pack condoms to go to work? How about if you're worried the police officer would rape you when he got you in the van?
Nhiều thứ đáng lo ngại khác: nếu bạn bán dâm ở những nơi như Kenya, Nam Phi hay New York, một cảnh sát có thể bắt bạn nếu bạn bị chặn lại mà có bao cao su, vì bao cao su có thể là bằng chứng hợp pháp để nói bạn đang bán dâm. Rõ ràng điều đó càng tăng nguy cơ HIV. Hãy tưởng tượng, nếu bị phát hiện mang theo bao cao su, và nó là bằng chứng chống lại bạn. Điều đó là động cơ mạnh để bỏ chúng ở nhà, đúng không? Người bán dâm làm việc trong hoàn cảnh này bị buộc phải lựa chọn rất khó khăn giữa nguy cơ bị bắt và quan hệ không an toàn. Bạn chọn cái nào? Bạn có bỏ bao cao su vào xách để đi làm không? Còn về chuyện, nếu bạn lo lắng mà mang theo thì cảnh sát sẽ cưỡng dâm bạn khi họ bắt bạn vào xe bịt bùng?
The second approach to regulating sex work seen in these countries is partial criminalization, where the buying and selling of sex are legal, but surrounding activities, like brothel-keeping or soliciting on the street, are banned. Laws like these -- we have them in the UK and in France -- essentially say to us sex workers, "Hey, we don't mind you selling sex, just make sure it's done behind closed doors and all alone." And brothel-keeping, by the way, is defined as just two or more sex workers working together. Making that illegal means that many of us work alone, which obviously makes us vulnerable to violent offenders. But we're also vulnerable if we choose to break the law by working together. A couple of years ago, a friend of mine was nervous after she was attacked at work, so I said that she could see her clients from my place for a while. During that time, we had another guy turn nasty. I told the guy to leave or I'd call the police. And he looked at the two of us and said, "You girls can't call the cops. You're working together, this place is illegal." He was right. He eventually left without getting physically violent, but the knowledge that we were breaking the law empowered that man to threaten us. He felt confident he'd get away with it.
Cách thứ 2 là hợp thức hóa mại dâm trong một số nước là một phần tội phạm hóa, ở đó việc mua bán dâm là hợp pháp, nhưng lại bao vây các hoạt động đó, như chứa mại dâm hay môi giới bán dâm ngoài đường đều bị cấm. Luật như thế -- ở Anh và Pháp -- muốn nói với người bán dâm như chúng tôi: "Ê, chúng tôi không quan tâm bạn có bán dâm hay không, hãy bảo đảm là việc đó ở trong phòng kín và tuyệt đối riêng tư nhé." Theo cách này, kinh doanh mại dâm được hiểu là hai hay nhiều hơn cùng làm trong ngành mại dâm. Làm chung là phạm pháp, nên nhiều người chúng tôi phải làm một mình, do đó chúng tôi trở nên dễ bị tổn thương do bạo lực. Và cũng sẽ bị bắt bớ nếu chúng tôi chọn cách phạm luật khi làm việc cùng nhau. Cách đây vài năm, một người bạn của tôi bị khủng hoảng sau khi bị tấn công nơi làm việc, vậy tôi bảo cô ấy có thể tiếp khách ở chỗ tôi trong một thời gian. Trong thời gian đó, chúng tôi gặp một gã lỗ mãng. Tôi bảo gã đó biến nếu không tôi gọi cảnh sát. Gã nhìn hai chúng tôi và nói, "Bọn gái gọi chúng mày không thể gọi cớm. Chúng mày làm việc chung mà, thế là phạm pháp đấy." Hắn có lý. Cuối cùng hắn bỏ đi như không chuyện gì xảy ra, nhưng việc biết chúng tôi đang phạm luật cho phép gã đó hăm dọa chúng tôi. Hắn cảm thấy tự tin và bỏ đi.
The prohibition of street prostitution also causes more harm than it prevents. Firstly, to avoid getting arrested, street workers take risks to avoid detection, and that means working alone or in isolated locations like dark forests where they're vulnerable to attack. If you're caught selling sex outdoors, you pay a fine. How do you pay that fine without going back to the streets? It was the need for money that saw you in the streets in the first place. And so the fines stack up, and you're caught in a vicious cycle of selling sex to pay the fines you got for selling sex.
Việc cấm bán dâm ngoài đường cũng gây ra nhiều điều tai hại hơn là lợi ích. Trước hết, để tránh bị bắt, gái đứng đường có thể gặp nguy hiểm khi cố tránh bị phát hiện và điều đó có nghĩa là làm việc một mình hay ở nơi cô lập như trong rừng tối ở đó họ rất dễ bị tấn công. Nếu bạn bị bắt vì bán dâm ngoài đường, bạn phải trả tiền phạt. Làm sao mà bạn đóng phạt rồi không quay lại đứng đường? Đó là vì tiền mà bạn cần và bạn phải ra đường liền ngay sau đó. Vậy tiền phạt lũy tiến, và bạn bị rơi vào vòng luẩn quẩn của việc bán dâm để lấy tiền đóng phạt vì đã bán dâm.
Let me tell you about Mariana Popa who worked in Redbridge, East London. The street workers on her patch would normally wait for clients in groups for safety in numbers and to warn each other about how to avoid dangerous guys. But during a police crackdown on sex workers and their clients, she was forced to work alone to avoid being arrested. She was stabbed to death in the early hours of October 29, 2013. She had been working later than usual to try to pay off a fine she had received for soliciting.
Xin phép nói về Mariana Popa người làm ở Redbridge, Đông Luân Đôn. Những cô gái đứng đường ở khu đó thường thì đứng thành nhóm chờ khách để được an toàn nhờ số đông và để nói cho nhau về cách tránh những gã nguy hiểm. Nhưng vì cảnh sát quá thẳng tay với người bán dâm và mua dâm, nên cô phải làm việc một mình để khỏi bị bắt. Cô ta bị đâm chết vào sáng sớm ngày 29 tháng 10, 2013. Lúc đó cô ta làm việc trễ hơn bình thường để cố trả số tiền phạt vì đã nhận lời gạ gẫm.
So if criminalizing sex workers hurts them, why not just criminalize the people who buy sex? This is the aim of the third approach I want to talk about -- the Swedish or Nordic model of sex-work law. The idea behind this law is that selling sex is intrinsically harmful and so you're, in fact, helping sex workers by removing the option. Despite growing support for what's often described as the "end demand" approach, there's no evidence that it works. There's just as much prostitution in Sweden as there was before. Why might that be? It's because people selling sex often don't have other options for income. If you need that money, the only effect that a drop in business is going have is to force you to lower your prices or offer more risky sexual services. If you need to find more clients, you might seek the help of a manager. So you see, rather than putting a stop to what's often descried as pimping, a law like this actually gives oxygen to potentially abusive third parties.
Vậy nếu việc kết tội người bán dâm làm tổn hại họ, thì tại sao không kết tội người mua dâm? Đây là mục đích của cách thứ ba tôi muốn nói đến -- luật về bán dâm của người Thụy Điển hay Bắc Âu. Theo cách nói ẩn của luật này thì việc bán dâm bản chất là có hại nên để giúp người bán dâm bạn vô tình xóa đi quyền chọn lựa của họ. Dù có cải thiện các hỗ trợ cho cái được mô tả là tiếp cận "đòi hỏi cấp bách", thì vẫn không thấy cải thiện được vấn đề. Mại dâm vẫn luôn nhiều ở Thụy Điển như trước. Tại sao lại như vậy? Vì người bán dâm thường không có sự chọn lựa nào khác để tăng thu nhập. Nếu bạn cần tiền, chỉ có áp lực tiền bạc là tồn tại nó bắt buộc bạn phải hạ giá hoặc gợi ý những thao tác tình dục nguy hiểm hơn. Nếu bạn cần nhiều khách hàng, có lẽ bạn cần tìm sự trợ giúp của một người quản lý. Như bạn thấy, thay vì cấm cái được gọi là quảng bá mại dâm, thì một luật như thế còn làm cho cho người mua dâm thêm cơ hội lạm dụng.
To keep safe in my work, I try not to take bookings from someone who calls me from a withheld number. If it's a home or a hotel visit, I try to get a full name and details. If I worked under the Swedish model, a client would be too scared to give me that information. I might have no other choice but to accept a booking from a man who is untraceable if he later turns out to be violent. If you need their money, you need to protect your clients from the police. If you work outdoors, that means working alone or in isolated locations, just as if you were criminalized yourself. It might mean getting into cars quicker, less negotiating time means snap decisions. Is this guy dangerous or just nervous? Can you afford to take the risk? Can you afford not to?
Để giữ an toàn trong công việc của tôi, tôi tránh nhận cuộc hẹn với người gọi tôi từ số điện thoại ẩn. Nếu cuộc gọi từ nhà hay khách sạn, tôi cố lấy tên đầy đủ và thông tin chi tiết. Nếu tôi làm việc ở Thụy Điển, khách hàng sẽ rất ngại cho tôi các thông tin đó. Có thể tôi không có lựa chọn khác ngoài việc chấp nhận cuộc hẹn của 1 người ẩn danh dù không biết liệu người ấy bạo lực. Nếu bạn cần tiền của họ, bạn cần bảo vệ khách hàng khỏi cảnh sát. Nếu bạn làm việc bên ngoài, có nghĩa là bạn làm việc một mình hay ở nơi biệt lập, thì đó như là bạn gây tội ác cho chính mình. Có nghĩa là bạn vào xe của họ nhanh hơn, ít thời gian thương lượng dẫn đến quyết định vội vàng. Gã này có vẻ nguy hiểm hay chỉ do đang căng thẳng? Bạn có thể lường hết những nguy cơ không? Có thể bạn không lường hết được?
Something I'm often hearing is, "Prostitution would be fine if we made it legal and regulated it." We call that approach legalization, and it's used by countries like the Netherlands, Germany and Nevada in the US. But it's not a great model for human rights. And in state-controlled prostitution, commercial sex can only happen in certain legally-designated areas or venues, and sex workers are made to comply with special restrictions, like registration and forced health checks. Regulation sounds great on paper, but politicians deliberately make regulation around the sex industry expensive and difficult to comply with. It creates a two-tiered system: legal and illegal work. We sometimes call it "backdoor criminalization." Rich, well-connected brothel owners can comply with the regulations, but more marginalized people find those hoops impossible to jump through. And even if it's possible in principle, getting a license or proper venue takes time and costs money. It's not going to be an option for someone who's desperate and needs money tonight. They might be a refugee or fleeing domestic abuse. In this two-tiered system, the most vulnerable people are forced to work illegally, so they're still exposed to all the dangers of criminalization I mentioned earlier.
Vài điều tôi thường nghe là, "Mại dâm có lẽ là ổn nếu chúng ta chấp nhận nó hợp pháp và quản lý nó." Chúng ta gọi đó là cách tiếp cận hợp pháp hóa, và nó được áp dụng ở những nước như Hà Lan, Đức và ở tiểu bang Nevada, Hoa Kỳ. Nhưng nó lại không phù hợp với quyền con người. Và trong ngành mại dâm được nhà nước quản lý, bán dâm có thể chỉ xảy ra trong một vài nơi được chỉ định hay tụ điểm, và người bán dâm phải buộc tuân theo những quy định đặc biệt, như là đăng ký và kiểm tra sức khỏe bắt buộc. Hợp pháp hóa nghe có vẻ rất hay trên giấy tờ, nhưng những cảnh sát cố tình làm cho việc cấp phép ngành mại dâm trở nên rất đắt đỏ và rất khó thực hiện. Nó tạo ra một hệ thống 2 mức độ: hợp pháp và phi pháp. Đôi khi chúng ta gọi đó là "tội phạm hóa cửa sau." Những chủ nhà chứa giàu và có nhiều quen biết có thể thỏa mãn những quy định, nhưng những người thiếu điều kiện thì xem đó là rào cản không thể vượt qua. Và thậm chí nếu nó khả thi trên nguyên tắc, thì việc xin giấy phép hay nơi hợp lý sẽ tốn nhiều thời gian và tiền bạc. Nó không phải là sự lựa chọn cho người tuyệt vọng và cần tiền ngay tối nay. Họ tìm đến hay ẩn trốn trong những nơi có thể bị lợi dụng. Trong hệ thống 2 mức độ đó, người dễ bị tổn thương thường bị buộc làm việc phi pháp, vậy họ vẫn đối mặt với nhiều nguy cơ tội phạm như tôi đã trình bày trên đây.
So. It's looking like all attempts to control or prevent sex work from happening makes things more dangerous for people selling sex. Fear of law enforcement makes them work alone in isolated locations, and allows clients and even cops to get abusive in the knowledge they'll get away with it. Fines and criminal records force people to keep selling sex, rather than enabling them to stop. Crackdowns on buyers drive sellers to take dangerous risks and into the arms of potentially abusive managers.
Vậy. Có vẻ như tất cả những cố gắng kiểm soát hay ngăn ngừa mại dâm đều làm cho sự việc thêm nguy hiểm đối với người bán dâm. Vì sợ luật pháp, họ phải làm việc đơn lẻ ở nơi biệt lập, và tạo cho khách hàng và thậm chí cảnh sát có cơ hội lạm dụng vì biết họ sẽ bỏ qua và không tố cáo. Tiền phạt và biên bản tội phạm buộc người ta che đậy việc bán dâm, hơn là dừng bán dâm. Trừng phạt người mua dâm làm cho người bán dâm liều lĩnh nguy hiểm và đẩy họ vào những nhà chứa với nhiều nguy cơ bị lạm dụng.
These laws also reinforce stigma and hatred against sex workers. When France temporarily brought in the Swedish model two years ago, ordinary citizens took it as a cue to start carrying out vigilante attacks against people working on the street. In Sweden, opinion surveys show that significantly more people want sex workers to be arrested now than before the law was brought in. If prohibition is this harmful, you might ask, why it so popular?
Những luật này cũng tô đậm hình ảnh xấu và sự khinh ghét người bán dâm. Cách đây 2 năm, nước Pháp làm dự luật như Thụy Điển, người dân xem đó như tín hiệu thực hiện những tấn công pháp lý chống lại người bán dâm ngoài đường. Ở Thụy Điển, các thăm dò ý kiến cho thấy có thêm nhiều người muốn bắt nhốt người bán dâm hơn trước khi luật được áp dụng. Nếu sự cấm đoán gây hại, thì bạn hỏi, tại sao công chúng đón nhận?
Firstly, sex work is and always has been a survival strategy for all kinds of unpopular minority groups: people of color, migrants, people with disabilities, LGBTQ people, particularly trans women. These are the groups most heavily profiled and punished through prohibitionist law. I don't think this is an accident. These laws have political support precisely because they target people that voters don't want to see or know about.
Trước hết, bán dâm luôn là phương tiện kiếm sống của các nhóm nhỏ ít được biết đến: người da màu, nhập cư, người ít may mắn, người đồng tính, chuyển giới, đặc biệt là phụ nữ chuyển giới. Đây là những nhóm bị chú ý nhiều nhất và bị phạt nặng nhất bởi luật cấm. Tôi không nghĩ đây là tình cờ. Những luật này được ủng hộ bởi vì chúng nhắm đến những người mà các cử tri không muốn nhìn thấy hay không biết đến.
Why else might people support prohibition? Well, lots of people have understandable fears about trafficking. Folks think that foreign women kidnapped and sold into sexual slavery can be saved by shutting a whole industry down. So let's talk about trafficking. Forced labor does occur in many industries, especially those where the workers are migrants or otherwise vulnerable, and this needs to be addressed. But it's best addressed with legislation targeting those specific abuses, not an entire industry. When 23 undocumented Chinese migrants drowned while picking cockles in Morecambe Bay in 2004, there were no calls to outlaw the entire seafood industry to save trafficking victims. The solution is clearly to give workers more legal protections, allowing them to resist abuse and report it to authorities without fear of arrest.
Tại sao người ta ủng hộ việc cấm? Vâng, nhiều người có nỗi sợ có thể hiểu được về nạn buôn người. Người ta nghĩ rằng phụ nữ nước ngoài bị bắt cóc và bán để làm nô lệ tình dục có thể được cứu bằng cách cấm triệt để mại dâm. Vậy hãy nói về nạn buôn người. Lao động cưỡng bức xuất hiện trong nhiều lĩnh vực, đặc biệt những ngành có nhận người nhập cư hoặc người dễ bị tổn thương, và điều đó cần được xử lý. Nhưng nó chỉ được xử lý tốt nhất với luật nhắm tới từng vụ lạm dụng đặc biệt này, không phải nhắm tới ngành nghề. Khi 23 người di cư Trung Quốc không giấy tờ chết đuối trong khi mò ốc sò ở Vịnh Morecambe năm 2004, không có lời kêu gọi nào về việc cấm ngành hải sản để cứu những nạn nhân buôn người. Giải pháp là rất rõ ràng để cho người nhân công được bảo vệ hợp pháp, là cho phép họ kháng cự lại lạm dụng và trình báo lại cho chính quyền mà không sợ bị bắt.
The way the term trafficking is thrown around implies that all undocumented migration into prostitution is forced. In fact, many migrants have made a decision, out of economic need, to place themselves into the hands of people smugglers. Many do this with the full knowledge that they'll be selling sex when they reach their destination. And yes, it can often be the case that these people smugglers demand exorbitant fees, coerce migrants into work they don't want to do and abuse them when they're vulnerable. That's true of prostitution, but it's also true of agricultural work, hospitality work and domestic work. Ultimately, nobody wants to be forced to do any kind of work, but that's a risk many migrants are willing to take, because of what they're leaving behind. If people were allowed to migrate legally they wouldn't have to place their lives into the hands of people smugglers. The problems arise from the criminalization of migration, just as they do from the criminalization of sex work itself.
Cách thức mà nạn buôn người được xác định có ý nói tất cả những người di cư không giấy tờ bị buộc phải vào ngành mại dâm. Thật vậy, nhiều người di cư đã chọn, vì thiếu tiền để sống, đã chọn cách giao mình cho những kẻ buôn người. Nhiều người làm như vậy với ý thức là họ sẽ bán dâm khi họ đến nơi. Và đó thường là trường hợp mà những kẻ buôn người đòi phí cắt cổ, ép buộc người di cư làm việc mà họ không muốn làm và lạm dụng họ khi họ dễ bị xâm hại . Đó là sự thật của mại dâm, nhưng cũng là của người làm nông, ngành khách sạn và giúp việc nhà. Cuối cùng, không ai muốn bị bắt phải làm những việc như vậy, nhưng đó là sự thử vận của nhiều người di cư, vi những gì mà họ bỏ lại phía sau. nếu người ta được phép di cư hợp pháp họ sẽ không giao mình cho những kẻ buôn người. Những vấn đề nảy sinh từ vấn đề tội phạm của di cư, như chỉ là khi họ phạm tội với việc bán dâm.
This is a lesson of history. If you try to prohibit something that people want or need to do, whether that's drinking alcohol or crossing borders or getting an abortion or selling sex, you create more problems than you solve. Prohibition barely makes a difference to the amount of people actually doing those things. But it makes a huge difference as to whether or not they're safe when they do them.
Đây là bài học lịch sử. Nếu bạn cố gắng ngăn cấm cái gì đó mà người ta muốn hay cần làm thì liệu việc uống rượu hay vượt biên hay nạo thai hay mại dâm, thì bạn gây phức tạp hơn là bạn giải quyết. Việc cấm đoán tạo ra một khác biệt cho số người đang làm việc đó. Nhưng nó tạo ra khác biệt lớn đến mức ảnh hưởng đến sự an toàn của họ khi làm việc đó.
Why else might people support prohibition? As a feminist, I know that the sex industry is a site of deeply entrenched social inequality. It's a fact that most buyers of sex are men with money, and most sellers are women without. You can agree with all that -- I do -- and still think prohibition is a terrible policy. In a better, more equal world, maybe there would be far fewer people selling sex to survive, but you can't simply legislate a better world into existence. If someone needs to sell sex because they're poor or because they're homeless or because they're undocumented and they can't find legal work, taking away that option doesn't make them any less poor or house them or change their immigration status.
Tại sao người ta lại ủng hộ cấm đoán? Là người theo phong trào phụ nữ, tôi biết bán dâm là một vấn đề bất bình đẳng xã hội sâu sắc. Ở đó, phần lớn người mua dâm bằng tiền là nam giới, và phần lớn người bán dâm là nữ giới nghèo. Bạn có thể đồng ý với tôi và vẫn có thể nghĩ cấm là một chính sách khủng khiếp. Trong một thế giới bình đẳng và tốt đẹp hơn, có thể có ít người bán dâm để kiếm sống, nhưng bạn có thể làm luật cho một thế giới tốt hơn được tồn tại. Nếu ai đó cần bán dâm vì họ quá nghèo hay vì họ vô gia cư hay vì họ không giấy tờ và không thể tìm được một việc hợp pháp, việc lấy đi sự chọn lựa không làm cho họ bớt nghèo không cho họ nhà ở cũng không đổi tình trạng nhập cư của họ.
People worry that selling sex is degrading. Ask yourself: is it more degrading than going hungry or seeing your children go hungry? There's no call to ban rich people from hiring nannies or getting manicures, even though most of the people doing that labor are poor, migrant women. It's the fact of poor migrant women selling sex specifically that has some feminists uncomfortable. And I can understand why the sex industry provokes strong feelings. People have all kinds of complicated feelings when it comes to sex. But we can't make policy on the basis of mere feelings, especially not over the heads of the people actually effected by those policies. If we get fixated on the abolition of sex work, we end up worrying more about a particular manifestation of gender inequality, rather than about the underlying causes.
Người ta lo lắng mại dâm đang trở nên tồi tệ. Hãy hỏi chính mình: có phải sẽ tồi tệ hơn là nhịn đói hay đứng nhìn con đói? Không ai muốn trừng phạt người giàu đến nhà chứa hay đi làm móng, dù phần lớn người phục vụ ở đó là người nghèo, phụ nữ di dân. Đó là vấn đề phụ nữ di dân, nghèo và đặc biệt là bán dâm, vấn đề này làm một số nhà nữ quyền lo lắng. Và tôi có thể hiểu tại sao ngành bán dâm lại gây nhiều phản ứng như vậy. Người ta có nhiều cảm nghĩ rất phức tạp khi nói về tình dục. Nhưng chúng ta không thể hoạch định chính sách dựa trên cảm xúc được, nhất là không nên dựa trên ý nghĩ của người bị ảnh hưởng bởi các chính sách này. Nếu chúng ta khăng khăng tiêu diệt nghề mại dâm, thì chúng ta sẽ càng lo lắng hơn về những biểu hiện kỳ lạ của bất bình đẳng giới, hơn là những nguyên nhân sâu xa.
People get really hung up on the question, "Well, would you want your daughter doing it?" That's the wrong question. Instead, imagine she is doing it. How safe is she at work tonight? Why isn't she safer?
Những người bị ám ảnh bởi câu hỏi: " bạn có muốn con gái bạn làm nghề này không?" Đó là một câu hỏi sai. Đúng ra là phải tưởng tượng nó đang làm. Nó có được bảo vệ ở nơi làm tối nay? Sao nó không được an toàn hơn?
So we've looked at full criminalization, partial criminalization, the Swedish or Nordic Model and legalization, and how they all cause harm. Something I never hear asked is: "What do sex workers want?" After all, we're the ones most affected by these laws.
Vậy chúng ta xem đó là tội phạm, là một phần tội phạm, theo chính sách của Thụy Điển hay Bắc Âu và cách hợp pháp hóa, các chính sách đó đều gây hại. Một điều tôi chưa bao giờ nghe hỏi là: "Người bán dâm muốn gì?" Sau hết, chúng tôi là những người bị tác động của luật này.
New Zealand decriminalized sex work in 2003. It's crucial to remember that decriminalization and legalization are not the same thing. Decriminalization means the removal of laws that punitively target the sex industry, instead treating sex work much like any other kind of work. In New Zealand, people can work together for safety, and employers of sex workers are accountable to the state. A sex worker can refuse to see a client at any time, for any reason, and 96 percent of street workers report that they feel the law protects their rights. New Zealand hasn't actually seen an increase in the amount of people doing sex work, but decriminalizing it has made it a lot safer. But the lesson from New Zealand isn't just that its particular legislation is good, but that crucially, it was written in collaboration with sex workers; namely, the New Zealand Prostitutes' Collective. When it came to making sex work safer, they were ready to hear it straight from sex workers themselves.
New Zealand không xem mại dâm là tội phạm năm 2003. Thật đau lòng khi biết rằng Không xem là tội phạm và hợp pháp hóa không phải là đồng nghĩa. Không xem là tội phạm có nghĩa là xóa bỏ điều luật nhằm trừng phạt ngành mại dâm, và đối xử mại dâm như bất kỳ nghề khác. Ở New Zealand, người ta có thể làm việc với nhau để an toàn, và người chủ bán dâm có nhiệm vụ báo cáo với nhà nước. Người bán dâm có thể từ chối tiếp khách bất cứ lúc nào, với bất kỳ lý do gì, và 96% người bán dâm nói rằng họ cảm thấy luật pháp bảo vệ quyền của họ. Thật ra, ở New Zealand không tăng số người bán dâm, và việc không tội phạm hóa làm cho mại dâm an toàn hơn. Nhưng bài học của New Zealand không chỉ là luật pháp tốt, mà còn được dựa trên sự hợp tác với người bán dâm; được biết đến với Tổ chức Mại dâm New Zealand. Luật làm cho nghề mại dâm được an toàn hơn, khi họ chịu nghe chính người bán dâm.
Here in the UK, I'm part of sex worker-led groups like the Sex Worker Open University and the English Collective of Prostitutes. And we form part of a global movement demanding decriminalization and self-determination. The universal symbol of our movement is the red umbrella. We're supported in our demands by global bodies like UNAIDS, the World Health Organization and Amnesty International. But we need more allies. If you care about gender equality or poverty or migration or public health, then sex worker rights matter to you. Make space for us in your movements. That means not only listening to sex workers when we speak but amplifying our voices. Resist those who silence us, those who say that a prostitute is either too victimized, too damaged to know what's best for herself, or else too privileged and too removed from real hardship, not representative of the millions of voiceless victims. This distinction between victim and empowered is imaginary. It exists purely to discredit sex workers and make it easy to ignore us.
Ở Anh, tôi tham gia nhóm trợ giúp người bán dâm, Đại học Mở cho Người Bán dâm và Cộng đoàn Bán dâm Anh. Và chúng tôi hình thành phong trào đòi hỏi không tội phạm hóa và tự định danh. Biểu tượng chung của phong trào là chiếc dù đỏ. Chúng tôi được ủng hộ bởi những tổ chức toàn cầu như UNAIDS, Tổ chức Y tế Thế giới và Tổ Chức Ân Xá Quốc Tế. Nhưng chúng tôi cần nhiều liên kết hơn. Nếu bạn quan tâm đến bình đẳng giới hay nghèo đói hay di cư hay y tế cộng đồng, thì quyền người bán dâm có thể làm bạn quan tâm. Hãy nhớ đến chúng tôi trong các phong trào của bạn. Điều đó có nghĩa không chỉ lắng nghe người bán dâm khi họ nói mà còn làm cho tiếng nói của họ vang lên. Hãy chống lại những ai bắt chúng tôi im lặng, người dám nói gái mại dâm bị ngược đãi quá mức, bị làm tổn hại quá mức để đòi hỏi điều tốt nhất cho họ, hay nói họ bị chú ý quá nhiều và quá khác biệt trong thực tế cuộc sống, mà không có người đại diện, họ là hàng ngàn nạn nhân không có tiếng nói. Việc phân biệt giữa người bị nạn và người được luật pháp chấp nhận là ảo tưởng. Nó tồn tại chỉ để làm tồi tệ hơn hình ảnh của người bán dâm và nó dễ dàng phớt lờ chúng tôi.
No doubt many of you work for a living. Well, sex work is work, too. Just like you, some of us like our jobs, some of us hate them. Ultimately, most of us have mixed feelings. But how we feel about our work isn't the point. And how others feel about our work certainly isn't. What's important is that we have the right to work safely and on our own terms.
Không nghi ngờ, nhiều người trong các bạn làm việc để kiếm sống. Bán dâm cũng là một công việc. Cũng như các bạn thôi, vài người chúng tôi thích việc của mình, vài người thì rất ghét. Cuối cùng, hầu hết chúng tôi có cảm xúc phức tạp. Nhưng điều mà chúng tôi cảm nhận về công việc của mình thì không quan trọng. Và điều mà những người khác cảm nhận về công việc chúng tôi cũng không quan trọng. Điều quan trọng là chúng tôi có quyền làm việc một cách an toàn và theo cách của chúng tôi.
Sex workers are real people. We've had complicated experiences and complicated responses to those experiences. But our demands are not complicated. You can ask expensive escorts in New York City, brothel workers in Cambodia, street workers in South Africa and every girl on the roster at my old job in Soho, and they will all tell you the same thing. You can speak to millions of sex workers and countless sex work-led organizations. We want full decriminalization and labor rights as workers.
Người bán dâm là con người thật. Chúng tôi đã có những kinh nghiệm và những phản ứng trước những trải nghiệm đó. Nhưng những yêu cầu của chúng tôi không phức tạp. Bạn có thể cần tìm người đẹp hộ tống ở New York, người bán dâm ở Campuchia, người đứng đường ở Nam Phi và mỗi cô gái trên bản phân công ở nơi tôi làm tại Soho, và tất cả họ sẽ nói với bạn giống như vậy. Bạn có thể nói chuyện với hàng nghìn người bán dâm và vô số tổ chức hỗ trợ người bán dâm. Chúng tôi muốn không bị tội phạm hóa và có quyền như mọi người lao động.
I'm just one sex worker on the stage today, but I'm bringing a message from all over the world.
Hôm nay, tôi chỉ là một người bán dâm trên sàn diễn, nhưng tôi muốn mang đến một thông điệp từ khắp nơi trên thế giới.
Thank you.
Cảm ơn.
(Applause)
(Vỗ tay)