I want to talk about sex for money. I'm not like most of the people you'll have heard speaking about prostitution before. I'm not a police officer or a social worker. I'm not an academic, a journalist or a politician. And as you'll probably have picked up from Maryam's blurb, I'm not a nun, either.
Jag kommer att tala om sex för pengar och jag skiljer mig från de som normalt brukar prata om prostitution. Jag är inte polis eller socialarbetare. Jag är inte akademiker, journalist eller politiker. Och som ni troligen sett i programtexten är jag inte heller en nunna.
(Laughter)
(Skratt)
Most of those people would tell you that selling sex is degrading; that no one would ever choose to do it; that it's dangerous; women get abused and killed. In fact, most of those people would say, "There should be a law against it!" Maybe that sounds reasonable to you. It sounded reasonable to me until the closing months of 2009, when I was working two dead-end, minimum-wage jobs. Every month my wages would just replenish my overdraft. I was exhausted and my life was going nowhere. Like many others before me, I decided sex for money was a better option. Now don't get me wrong -- I would have loved to have won the lottery instead. But it wasn't going to happen anytime soon, and my rent needed paying. So I signed up for my first shift in a brothel.
De flesta av dem skulle sagt att det är nedvärderande att sälja sex; att ingen i världen skulle välja det; att det är farligt, kvinnor blir utnyttjade och mördade. Och de flesta av dem skulle säga, "Det borde vara förbjudet!" Kanske tycker du att det låter förnuftigt. Det lät förnuftigt för mig fram till slutet på 2009, när jag hade två lågavlönade jobb utan karriärsmöjligheter. Lönerna räckte bara precis till att täcka mina skulder. Jag var utmattad och allt kändes hopplöst. Likt många före mig, tyckte jag att sälja sex var ett bättre alternativ. Men visst, jag hade hellre vunnit på lotteri. Men det var inget jag kunde räkna med, och min hyra behövde betalas. Så jag tog mitt första skift på en bordell.
In the years that have passed, I've had a lot of time to think. I've reconsidered the ideas I once had about prostitution. I've given a lot of thought to consent and the nature of work under capitalism. I've thought about gender inequality and the sexual and reproductive labor of women. I've experienced exploitation and violence at work. I've thought about what's needed to protect other sex workers from these things. Maybe you've thought about them, too. In this talk, I'll take you through the four main legal approaches applied to sex work throughout the world, and explain why they don't work; why prohibiting the sex industry actually exacerbates every harm that sex workers are vulnerable to. Then I'm going tell you about what we, as sex workers, actually want.
Under åren som nu passerat, har jag ägnat mycket tid åt att fundera. Jag har omprövat vad jag en gång tänkte om prostitution. Jag har funderat och vägt samman hur det är att arbeta under kapitalism. På ojämlikheten mellan könen och på kvinnors sexuella och barnaalstrande uppgifter. Jag har upplevt utnyttjande och våld i jobbet. Jag har funderat på vad som behövs för att andra sexarbetare ska skyddas från detta. Kanske har du också funderat på det. Jag kommer nu att gå igenom de fyra huvudsakliga strategierna för hur man reglerar sexarbete i världen, och förklara varför de inte fungerar; varför förbud inom sexindustrin faktiskt ökar riskerna som sexarbetare utsätts för. Jag ska också berätta hur vi sexarbetare egentligen vill ha det.
The first approach is full criminalization. Half the world, including Russia, South Africa and most of the US, regulates sex work by criminalizing everyone involved. So that's seller, buyer and third parties. Lawmakers in these countries apparently hope that the fear of getting arrested will deter people from selling sex. But if you're forced to choose between obeying the law and feeding yourself or your family, you're going to do the work anyway, and take the risk.
Den första strategin är att kriminalisera allt. Halva världen, bl.a. Ryssland, Sydafrika, och större delen av USA, reglerar sexarbete genom att kriminalisera alla inblandade. Både säljare, köpare och tredje parter. I dessa länder verkar man hoppas på att rädslan för att bli arresterad ska avskräcka folk från att sälja sex. Men om valet står mellan att lyda lagen eller att skaffa mat till sig själv eller sin familj, kommer man att göra jobbet ändå, och ta risken.
Criminalization is a trap. It's hard to get a conventional job when you have a criminal record. Potential employers won't hire you. Assuming you still need money, you'll stay in the more flexible, informal economy. The law forces you to keep selling sex, which is the exact opposite of its intended effect. Being criminalized leaves you exposed to mistreatment by the state itself. In many places you may be coerced into paying a bribe or even into having sex with a police officer to avoid arrest. Police and prison guards in Cambodia, for example, have been documented subjecting sex workers to what can only be described as torture: threats at gunpoint, beatings, electric shocks, rape and denial of food.
Kriminalisering är en fälla. Det är svårt att få vanliga jobb om man blivit dömd. Arbetsgivare vill inte anställa dig. Om man behöver pengar, måste man stanna i den mer flexibla, informella ekonomin. Lagen tvingar en att fortsätta sälja sex. Vilket är raka motsatsen till vad man hoppats på. Som kriminell så riskerar man också att bli utnyttjad av staten. I många samhällen kan man tvingas att betala mutor eller att till och med ha sex med en polis, för att undvika att bli arresterad. Poliser och fängelsevakter i Kambodja har till exempel enligt dokumentation misshandlat sexarbetare med rena tortyrmetoderna: hot med skjutvapen, slag, elchocker, våldtäkt och att förvägras mat.
Another worrying thing: if you're selling sex in places like Kenya, South Africa or New York, a police officer can arrest you if you're caught carrying condoms, because condoms can legally be used as evidence that you're selling sex. Obviously, this increases HIV risk. Imagine knowing if you're busted carrying condoms, it'll be used against you. It's a pretty strong incentive to leave them at home, right? Sex workers working in these places are forced to make a tough choice between risking arrest or having risky sex. What would you choose? Would you pack condoms to go to work? How about if you're worried the police officer would rape you when he got you in the van?
Något som också oroar är: att om du säljer sex på platser som Kenya, Sydafrika eller New York, räcker det med att du har med dig kondomer för att du ska bli arresterad, för de medhavda kondomerna kan räcka som bevis för att du säljer sex. Detta ökar självklart risken för HIV. Om du vet att kondomer kan användas emot dig är det en stark drivkraft för att lämna dem hemma, eller hur? På dessa ställen tvingas därför sexarbetarna till att göra svåra val mellan att arresteras eller att ha riskfylld sex. Vad skulle du välja? Skulle du ta med kondomer till jobbet? Eller hur känns oron över att polisen våldtar dig när du går in i polisbilen?
The second approach to regulating sex work seen in these countries is partial criminalization, where the buying and selling of sex are legal, but surrounding activities, like brothel-keeping or soliciting on the street, are banned. Laws like these -- we have them in the UK and in France -- essentially say to us sex workers, "Hey, we don't mind you selling sex, just make sure it's done behind closed doors and all alone." And brothel-keeping, by the way, is defined as just two or more sex workers working together. Making that illegal means that many of us work alone, which obviously makes us vulnerable to violent offenders. But we're also vulnerable if we choose to break the law by working together. A couple of years ago, a friend of mine was nervous after she was attacked at work, so I said that she could see her clients from my place for a while. During that time, we had another guy turn nasty. I told the guy to leave or I'd call the police. And he looked at the two of us and said, "You girls can't call the cops. You're working together, this place is illegal." He was right. He eventually left without getting physically violent, but the knowledge that we were breaking the law empowered that man to threaten us. He felt confident he'd get away with it.
Den andra strategin att reglera sexarbete, som finns i dessa länder, är att delvis kriminalisera. Då är det lagligt att köpa och sälja sex, men omgivande aktiviteter som att ha bordell eller att sälja på gatan är förbjudet. Sådana här lagar – t ex i England och Frankrike – säger egentligen till sexarbetare, "Vi bryr oss inte om att du säljer sex, bara du gör det bakom stängda dörrar och alldeles ensam." För att räknas som bordell räcker det med att två sexarbetare arbetar tillsammans. Detta gör att många av oss jobbar ensamma, vilket uppenbart ökar risken för våldsamma gärningsmän. Men risken ökar ju också om vi bryter lagen genom att arbeta tillsammans. För några år sedan sedan var en vän orolig efter att ha blivit attackerad i jobbet, så jag sa att hon, för en tid, kunde träffa sina kunder hos mig. Under den tiden var det ännu en kille som blev otäck. Jag sa åt honom att gå annars skulle jag ringa polisen. Och då tittade han på oss båda och sa, "Ni flickor kan inte ringa polisen. Ni arbetar tillsammans, det här stället är olagligt." Han hade rätt. Han gick så småningom utan att det blev fysiskt våld, men hans vetskap om att vi bröt mot lagen gjorde att han vågade hota oss. Han kände att det var riskfritt.
The prohibition of street prostitution also causes more harm than it prevents. Firstly, to avoid getting arrested, street workers take risks to avoid detection, and that means working alone or in isolated locations like dark forests where they're vulnerable to attack. If you're caught selling sex outdoors, you pay a fine. How do you pay that fine without going back to the streets? It was the need for money that saw you in the streets in the first place. And so the fines stack up, and you're caught in a vicious cycle of selling sex to pay the fines you got for selling sex.
Förbudet mot gatuprostitution orsakar också mer skada än det skyddar. För att undvika arrestering tar man på gatan risker för att inte upptäckas, man jobbar ensam eller på isolerade platser som mörka skogar där risken för överfall är högre. Om man grips för att sälja sex utomhus måste man betala böter. Hur betalar man böter utan att gå tillbaka till gatan? Det var ju behovet av pengar som fick ut en på gatan från början Böterna läggs på hög, och man fångas i en ond cirkel att sälja sex för att betala böter man fått för sexförsäljning.
Let me tell you about Mariana Popa who worked in Redbridge, East London. The street workers on her patch would normally wait for clients in groups for safety in numbers and to warn each other about how to avoid dangerous guys. But during a police crackdown on sex workers and their clients, she was forced to work alone to avoid being arrested. She was stabbed to death in the early hours of October 29, 2013. She had been working later than usual to try to pay off a fine she had received for soliciting.
Mariana Popa jobbade i Redbridge, i östra London. De som jobbade på gatorna väntade normalt i grupper på sina kunder eftersom fler kändes tryggare och man kunde varna varandra för farliga män. Men under en polisåtgärd mot sexarbetare och deras kunder tvingades hon att arbeta ensam för att undvika att bli arresterad. Hon knivhöggs till döds på morgonen den 29 oktober 2013. Hon arbetade senare än vanligt för att betala av rättegångskostnader.
So if criminalizing sex workers hurts them, why not just criminalize the people who buy sex? This is the aim of the third approach I want to talk about -- the Swedish or Nordic model of sex-work law. The idea behind this law is that selling sex is intrinsically harmful and so you're, in fact, helping sex workers by removing the option. Despite growing support for what's often described as the "end demand" approach, there's no evidence that it works. There's just as much prostitution in Sweden as there was before. Why might that be? It's because people selling sex often don't have other options for income. If you need that money, the only effect that a drop in business is going have is to force you to lower your prices or offer more risky sexual services. If you need to find more clients, you might seek the help of a manager. So you see, rather than putting a stop to what's often descried as pimping, a law like this actually gives oxygen to potentially abusive third parties.
Om nu kriminalisering av sexarbetare skadar dem, varför då inte kriminalisera de som köper sex? Detta är tanken med den tredje strategin. De svenska eller nordiska lagarna för sexarbete. Tanken bakom denna lag är att just säljandet av sex är skadligt och att sexarbetarna då blir hjälpta om man tar bort affärsmöjligheterna. Trots växande stöd för vad som ofta kallas "stoppa efterfrågan"-strategin saknas det bevis på att den fungerar. Det finns lika mycket prostitution i Sverige nu som före lagen. Och hur kommer det sig? Det beror på att de som säljer sex ofta saknar alternativa inkomstvägar. Om man behöver pengarna, så får bara sänkt efterfrågan effekten att man måste sänka sina priser eller locka med riskfyllda sexuella tjänster. Behöver du hitta fler kunder kanske du också tar hjälp av en chef. Så istället för att sätta stopp för vad vi brukar kalla koppleri, så ger lagen faktisk näring till ett riskfylld tredje part.
To keep safe in my work, I try not to take bookings from someone who calls me from a withheld number. If it's a home or a hotel visit, I try to get a full name and details. If I worked under the Swedish model, a client would be too scared to give me that information. I might have no other choice but to accept a booking from a man who is untraceable if he later turns out to be violent. If you need their money, you need to protect your clients from the police. If you work outdoors, that means working alone or in isolated locations, just as if you were criminalized yourself. It might mean getting into cars quicker, less negotiating time means snap decisions. Is this guy dangerous or just nervous? Can you afford to take the risk? Can you afford not to?
För att känna mig säker, tar jag helst inte beställningar från kunder med dolt nummer. Är det från ett hem eller hotell försöker jag att få namn och detaljer. Om jag arbetade i den svenska modellen skulle inte kunden våga ge mig den informationen. Så då måste jag kanske välja att acceptera en bokning från en man som kan vara omöjlig att spåra om han senare visar sig vara våldsam. Behöver man deras pengar, måste man skydda sina kunder från polisen. Arbetar man utomhus måste man då arbeta ensam eller på isolerade platser, precis som om man själv var kriminell. Man kanske måste hoppa in i bilar snabbare, kortare förhandlingstid ger snabba beslut. Är den här killen farlig eller bara nervös? Har man råd att ta risken? Har man råd att låta bli?
Something I'm often hearing is, "Prostitution would be fine if we made it legal and regulated it." We call that approach legalization, and it's used by countries like the Netherlands, Germany and Nevada in the US. But it's not a great model for human rights. And in state-controlled prostitution, commercial sex can only happen in certain legally-designated areas or venues, and sex workers are made to comply with special restrictions, like registration and forced health checks. Regulation sounds great on paper, but politicians deliberately make regulation around the sex industry expensive and difficult to comply with. It creates a two-tiered system: legal and illegal work. We sometimes call it "backdoor criminalization." Rich, well-connected brothel owners can comply with the regulations, but more marginalized people find those hoops impossible to jump through. And even if it's possible in principle, getting a license or proper venue takes time and costs money. It's not going to be an option for someone who's desperate and needs money tonight. They might be a refugee or fleeing domestic abuse. In this two-tiered system, the most vulnerable people are forced to work illegally, so they're still exposed to all the dangers of criminalization I mentioned earlier.
Något jag hör ofta är, "Prostitution är bra om vi gjorde det lagligt och reglerade det. " Denna legaliseringsstrategi används bland annat i Nederländerna, Tyskland och Nevada i USA. Men den strider mot de mänskliga rättigheterna. Och i statskontrollerad prostitution kan försäljning av sex endast ske i vissa lagligt utpekade områden eller anläggningar, och sexarbetare måste följa speciella restriktioner, som bland annat registrering och obligatoriska hälsokontroller. Reglering låter bra på pappret men politiker gör medvetet reglerna för sexindustrin svåra och dyra att följa. Det skapar ett tudelat system: lagligt och olagligt arbete. Vi kallar det ibland för "bakvägskriminalisering." Rika bordellägare med kontakter kan följa reglerna, men mer utsatta personer tycker att det är helt omöjligt. Och även om det är teoretiskt möjligt att skaffa en licens eller bra plats, tar det tid och kostar pengar. Det är inte ett alternativ för någon som är desperat och behöver pengarna redan ikväll. Det kan vara en flykting eller någon som flyr våld i hemmet. I detta tudelade system tvingas de mest utsatta att arbeta illegalt, så de är fortfarande utsatta för kriminaliseringens faror som jag berättat om innan.
So. It's looking like all attempts to control or prevent sex work from happening makes things more dangerous for people selling sex. Fear of law enforcement makes them work alone in isolated locations, and allows clients and even cops to get abusive in the knowledge they'll get away with it. Fines and criminal records force people to keep selling sex, rather than enabling them to stop. Crackdowns on buyers drive sellers to take dangerous risks and into the arms of potentially abusive managers.
Så. Det ser ut som alla försök att kontrollera eller förhindra sexarbete gör det farligare för människor som säljer sex. Rädslan för att gripas gör att de arbetar ensamma på isolerade platser, och den ger kunder, till och med poliser, ett otäckt övertag, för de vet att de kommer undan. Böter och kriminalregister tvingar människor att fortsätta att sälja sex, istället för att göra det enklare att sluta. Åtgärder mot köpare får säljare att ta farliga risker och de hamnar i klorna på riskabla hallickar.
These laws also reinforce stigma and hatred against sex workers. When France temporarily brought in the Swedish model two years ago, ordinary citizens took it as a cue to start carrying out vigilante attacks against people working on the street. In Sweden, opinion surveys show that significantly more people want sex workers to be arrested now than before the law was brought in. If prohibition is this harmful, you might ask, why it so popular?
Lagarna ökar också stigmatiseringen och hatet mot sexarbetare. När Frankrike för ett par år sedan tillfälligt införde den svenska modellen såg vanliga medborgare detta som ett rättfärdigande för att öppet attackera personer som arbetade på gatan. I Sverige visar opinionsundersökningar att betydligt fler vill arrestera sexarbetare nu än före lagen antogs. Om nu förbudet är så skadligt, varför har det blivit så populärt?
Firstly, sex work is and always has been a survival strategy for all kinds of unpopular minority groups: people of color, migrants, people with disabilities, LGBTQ people, particularly trans women. These are the groups most heavily profiled and punished through prohibitionist law. I don't think this is an accident. These laws have political support precisely because they target people that voters don't want to see or know about.
För det första så har sexarbete alltid varit en överlevnadsstrategi för alla kategorier av impopulära minoritetsgrupper: färgade människor, invandrare, personer med funktionshinder, HBTQ-personer, särskilt transkvinnor. Dessa grupper är mest representerade och straffas därför hårdast av förbudslagarna. Jag tror inte att det är en slump. Lagarna har politiskt stöd just därför att de riktas mot människor som väljarna inte vill se eller känna till.
Why else might people support prohibition? Well, lots of people have understandable fears about trafficking. Folks think that foreign women kidnapped and sold into sexual slavery can be saved by shutting a whole industry down. So let's talk about trafficking. Forced labor does occur in many industries, especially those where the workers are migrants or otherwise vulnerable, and this needs to be addressed. But it's best addressed with legislation targeting those specific abuses, not an entire industry. When 23 undocumented Chinese migrants drowned while picking cockles in Morecambe Bay in 2004, there were no calls to outlaw the entire seafood industry to save trafficking victims. The solution is clearly to give workers more legal protections, allowing them to resist abuse and report it to authorities without fear of arrest.
Vad finns det mer som gör att folk stöder ett förbud? Många har förståeliga farhågor om trafficking. Man tror att utländska kvinnor som kidnappas och säljs i sexuellt slaveri kan räddas genom att stänga en hel bransch. Låt oss då tala om trafficking. Tvångsarbete förekommer i många branscher, speciellt de där arbetarna är papperslösa invandrare eller utsatta på annat sätt och detta måste åtgärdas. Men det görs bäst med lagstiftning mot själva tvånget, inte mot en hel bransch. När 23 papperslösa kinesiska invandrare dränktes när de plockade musslor i brittiska Morecambe Bay 2004 reste man inte krav på att förbjuda hela fiskeindustrin för att rädda offren för människohandeln. Lösningen är helt klart att ge arbetstagare mer lagligt skydd, så att de skyddas från att utnyttjas och kan rapportera till myndigheterna utan att vara rädda för att gripas.
The way the term trafficking is thrown around implies that all undocumented migration into prostitution is forced. In fact, many migrants have made a decision, out of economic need, to place themselves into the hands of people smugglers. Many do this with the full knowledge that they'll be selling sex when they reach their destination. And yes, it can often be the case that these people smugglers demand exorbitant fees, coerce migrants into work they don't want to do and abuse them when they're vulnerable. That's true of prostitution, but it's also true of agricultural work, hospitality work and domestic work. Ultimately, nobody wants to be forced to do any kind of work, but that's a risk many migrants are willing to take, because of what they're leaving behind. If people were allowed to migrate legally they wouldn't have to place their lives into the hands of people smugglers. The problems arise from the criminalization of migration, just as they do from the criminalization of sex work itself.
Så som man använder termen trafficking kan man tro att alla papperslösa prostituerade har tvingas till det. Faktum är att många invandrare har gjort ett val. Utifrån ekonomiska behov så har de valt att följa med dessa människosmugglare. Många gör detta med full kännedom om att de kommer att sälja sex när de når sin destination. Och ja, det kan ofta vara så att dessa människosmugglare kräver helt orimliga avgifter, tvingar papperslösa invandrare att göra arbete som de inte vill och utnyttjar dem när de är utsatta. Detta händer inom prostitution, men också inom jordbruksarbete, hotell och hushållsarbete. Ingen vill ju tvingas till någon form av arbete, men det är en risk som många papperslösa väljer att ta, på grund av vad de har bakom sig. Om folk fick invandra lagligt skulle de inte behöva placera sina liv i händerna på människosmugglarna. Problemen uppstår när man kriminaliserar invandring, likadant som när man kriminaliserar själva sexarbetet.
This is a lesson of history. If you try to prohibit something that people want or need to do, whether that's drinking alcohol or crossing borders or getting an abortion or selling sex, you create more problems than you solve. Prohibition barely makes a difference to the amount of people actually doing those things. But it makes a huge difference as to whether or not they're safe when they do them.
Historien har lärt oss att om man försöker att förbjuda något som människor vill eller behöver göra, oavsett om det är att dricka alkohol eller korsa landsgränser eller göra en abort eller sälja sex, så skapar det mer problem än det löser. Förbud gör knappast någon skillnad för hur många människor som gör dessa saker. Men det gör en enorm skillnad för hur säkra de känner sig när de utför dem.
Why else might people support prohibition? As a feminist, I know that the sex industry is a site of deeply entrenched social inequality. It's a fact that most buyers of sex are men with money, and most sellers are women without. You can agree with all that -- I do -- and still think prohibition is a terrible policy. In a better, more equal world, maybe there would be far fewer people selling sex to survive, but you can't simply legislate a better world into existence. If someone needs to sell sex because they're poor or because they're homeless or because they're undocumented and they can't find legal work, taking away that option doesn't make them any less poor or house them or change their immigration status.
Vad mer gör att folk stöder ett förbud? Som feminist, vet jag att sexindustrin är ett område som är starkt präglat av social ojämlikhet. Det är ett faktum att de flesta sexköpare är män med pengar, och de flesta säljare är kvinnor utan. Man kan, som jag, hålla med och fortfarande tycka att förbud är en fruktansvärd politik. I en bättre, mer jämlik värld, kanske det skulle vara mycket färre som säljer sex för att överleva, men man kan inte bara lagstifta sig till en bättre värld. Om någon behöver sälja sex på grund av att de är fattiga eller för att de är hemlösa eller för att de är papperslösa och inte kan få lagligt arbete, så blir de inte mindre fattiga för att man tar bort alternativet. eller ger dem boende eller ändrar deras invandrarstatus.
People worry that selling sex is degrading. Ask yourself: is it more degrading than going hungry or seeing your children go hungry? There's no call to ban rich people from hiring nannies or getting manicures, even though most of the people doing that labor are poor, migrant women. It's the fact of poor migrant women selling sex specifically that has some feminists uncomfortable. And I can understand why the sex industry provokes strong feelings. People have all kinds of complicated feelings when it comes to sex. But we can't make policy on the basis of mere feelings, especially not over the heads of the people actually effected by those policies. If we get fixated on the abolition of sex work, we end up worrying more about a particular manifestation of gender inequality, rather than about the underlying causes.
Folk oroar sig för att det är förnedrande att sälja sex. Fråga dig själv: Är det mer förnedrande än att gå hungrig eller se dina barn gå hungriga? Det ropas inte om förbud mot att rika ska få anställa barnflickor eller köpa manikyr, trots att de flesta som jobbar med det är fattiga invandrarkvinnor. Det är just det att det är fattiga invandrarkvinnor som säljer sex som gör en del feminister obekväma. Och jag kan förstå varför sexindustrin väcker starka känslor. Folk har mängder av komplicerade känslor när det gäller sex. Men vi kan inte välja politik enbart på grund av känslor, speciellt inte över huvudet på de som faktiskt påverkas av denna politik. Om vi låser fast oss vid avskaffandet av sexarbete, hamnar vi i ett läge där vi bryr oss mer om symptomen på ojämlikhet mellan könen, än på dom bakomliggande orsakerna.
People get really hung up on the question, "Well, would you want your daughter doing it?" That's the wrong question. Instead, imagine she is doing it. How safe is she at work tonight? Why isn't she safer?
Man hänger verkligen upp sig på frågan, "Skulle du vilja att din dotter gör det? " Det är fel fråga. Istället, anta att hon redan gör det. Hur trygg är hon då på jobbet i kväll? Varför är hon inte tryggare?
So we've looked at full criminalization, partial criminalization, the Swedish or Nordic Model and legalization, and how they all cause harm. Something I never hear asked is: "What do sex workers want?" After all, we're the ones most affected by these laws.
Vi har tittat på full kriminalisering, delvis kriminalisering, den svenska eller nordiska modellen och legalisering, och på hur skadliga de är. Jag hör aldrig frågan: "Vad vill ni sexarbetare ha?" Det är ju ändå vi som mest påverkas av lagarna.
New Zealand decriminalized sex work in 2003. It's crucial to remember that decriminalization and legalization are not the same thing. Decriminalization means the removal of laws that punitively target the sex industry, instead treating sex work much like any other kind of work. In New Zealand, people can work together for safety, and employers of sex workers are accountable to the state. A sex worker can refuse to see a client at any time, for any reason, and 96 percent of street workers report that they feel the law protects their rights. New Zealand hasn't actually seen an increase in the amount of people doing sex work, but decriminalizing it has made it a lot safer. But the lesson from New Zealand isn't just that its particular legislation is good, but that crucially, it was written in collaboration with sex workers; namely, the New Zealand Prostitutes' Collective. When it came to making sex work safer, they were ready to hear it straight from sex workers themselves.
Nya Zeeland avkriminaliserade sexarbete under 2003. Det är viktigt att notera att avkriminalisering och legalisering inte är samma sak. Avkriminalisering innebär att man avlägsnar alla lagar som är riktade direkt mot sexindustrin, och att man istället ser på sexarbete som ett arbete bland alla andra. I Nya Zeeland kan man arbeta tillsammans för ökad säkerhet, och arbetsgivare för sexarbetare står under statlig kontroll. En sexarbetare kan vägra att träffa en klient, när som helst, av vilken anledning som helst och 96 procent av de som arbetar på gatan säger att de känner att lagen skyddar deras rättigheter. Nya Zeeland har inte sett någon ökning av antalet personer i sexarbete, men avkriminaliseringen har gjort det mycket säkrare. Men lärdomen från Nya Zeeland är inte bara att lagarna är bra, det viktigaste är, att de skrevs i samarbete med sexarbetare; mer bestämt "New Zealand Prostitutes' Collective". När det kom till att göra sexarbetet säkrare var man beredd att lyssna på sexarbetarna själva.
Here in the UK, I'm part of sex worker-led groups like the Sex Worker Open University and the English Collective of Prostitutes. And we form part of a global movement demanding decriminalization and self-determination. The universal symbol of our movement is the red umbrella. We're supported in our demands by global bodies like UNAIDS, the World Health Organization and Amnesty International. But we need more allies. If you care about gender equality or poverty or migration or public health, then sex worker rights matter to you. Make space for us in your movements. That means not only listening to sex workers when we speak but amplifying our voices. Resist those who silence us, those who say that a prostitute is either too victimized, too damaged to know what's best for herself, or else too privileged and too removed from real hardship, not representative of the millions of voiceless victims. This distinction between victim and empowered is imaginary. It exists purely to discredit sex workers and make it easy to ignore us.
Här i Storbritannien är jag med i sexarbetarledda grupper som Sex Worker Open University och English Collective of Prostitutes. Och vi är en del av en global rörelse som kräver avkriminalisering och självbestämmande. Den globala symbolen för vår organisation är det röda paraplyet. Vi stöds i våra krav av globala organ som UNAIDS, Världshälsoorganisationen WHO och Amnesty International. Men vi behöver fler allierade. Om du bryr dig om jämställdhet eller fattigdom eller flyktingar eller hälsa, så är sexarbetarnas rättigheter viktiga för dig. Släpp in oss i era rörelser. Det innebär inte bara att ni ska lyssna på vad vi har att säga utan att också ta debatten vidare. Stå upp mot de som vill tysta oss, de som säger att en prostituerad antingen är för beroende eller för skadad för att veta vad som är bäst för hen själv, eller alltför privilegierade och fjärran från riktiga svårigheter, inte representativa för alla miljoner av röstsvaga offer. Skillnaden mellan offer och privilegierade är påhittad. Det används för att undergräva förtroendet för sexarbetare och göra det lätt att ignorera oss.
No doubt many of you work for a living. Well, sex work is work, too. Just like you, some of us like our jobs, some of us hate them. Ultimately, most of us have mixed feelings. But how we feel about our work isn't the point. And how others feel about our work certainly isn't. What's important is that we have the right to work safely and on our own terms.
Många av er arbetar för att överleva. Och sexarbete är arbete det också. Precis som ni, gillar några av oss våra jobb, medan andra hatar det. När allt kommer omkring har de flesta av oss blandade känslor. Men hur vi känner för vårt arbete är inte det viktiga. Inte heller vad andra känner för vårt arbete. Vad som är viktigt är att vi har rätten att arbeta på ett säkert sätt och på våra egna villkor.
Sex workers are real people. We've had complicated experiences and complicated responses to those experiences. But our demands are not complicated. You can ask expensive escorts in New York City, brothel workers in Cambodia, street workers in South Africa and every girl on the roster at my old job in Soho, and they will all tell you the same thing. You can speak to millions of sex workers and countless sex work-led organizations. We want full decriminalization and labor rights as workers.
Sexarbetare är riktiga människor. Vi har haft svåra upplevelser och upplevelserna har gett svåra följder. Men våra krav är inte svåra att förstå. Fråga välbetalda eskorter i New York, bordellarbetare i Kambodja, sexarbetare på gatan i Sydafrika och varje flicka på tjänstgöringslistan på mitt gamla jobb i Soho, och de kommer alla säga samma sak. Du kan prata med miljontals sexarbetare och otaliga organisationer ledda av sexarbete. Vi vill alla ha full avkriminalisering och rättigheter som arbetstagare.
I'm just one sex worker on the stage today, but I'm bringing a message from all over the world.
Jag är bara en sexarbetare på scenen i dag, men budskapet har jag med mig från hela världen.
Thank you.
Tack.
(Applause)
(Applåder)