Είναι ώρα να ξεκινήσουμε να σχεδιάζουμε για τα αφτιά μας. Οι αρχιτέκτονες και οι σχεδιαστές επικεντρώνονται αποκλειστικά σε αυτά. Τα χρησιμοποιούν και σχεδιάζουν για αυτά, γι΄αυτό καταλήγουμε σε εστιατόρια που δείχνουν κάπως έτσι --- (δυνατοί ήχοι πλήθους) --- και ακούγονται έτσι, και φωνάζουμε αν και είμαστε δίπλα, προσπαθώντας να μας ακούσει η συντροφιά μας ή γιατί μπαίνουμε σε αεροπλάνα -- (ανακοινώσεις αεροσυνοδού) -- που κοστίζουν 200 εκατομμύρια λίρες, με κάποιον που μιλάει μέσω μιας παλιομοδίτικης τηλεφωνικής συσκευής ενός φθηνού στερεοφωνικού συστήματος, εκνευρίζοντάς μας.
It's time to start designing for our ears. Architects and designers tend to focus exclusively on these. They use these to design with and they design for them, which is why we end up sitting in restaurants that look like this — (loud crowd noise) — and sound like this, shouting from a foot away to try and be heard by our dinner companion, or why we get on airplanes -- (flight attendant announcements) -- which cost 200 million pounds, with somebody talking through an old-fashioned telephone handset on a cheap stereo system, making us jump out of our skins.
Σχεδιάζουμε περιβάλλοντα που μας τρελαίνουν. (Γέλια) Δεν είναι μόνο η ποιότητα ζωής μας που φθίνει. Πρόκειται για την υγεία μας, για την κοινωνικότητα, και την παραγωγικότητά μας επίσης.
We're designing environments that make us crazy. (Laughter) And it's not just our quality of life which suffers. It's our health, our social behavior, and our productivity as well.
Πώς λειτουργεί αυτό; Με δύο τρόπους. Πρώτα απ' όλα η ατμόσφαιρα. Έκανα μια ολόκληρη ομιλία στο TED γι' αυτό. Ο ήχος μας επηρεάζει φυσιολογικά, ψυχολογικά, γνωστικά και συμπεριφορικά συνεχώς. Ο ήχος γύρω μας μας επηρεάζει αν και δεν το γνωρίζουμε. Υπάρχει και δεύτερος τρόπος επίσης. Με την παρεμβολή. Η επικοινωνία απαιτεί αμφίδρομη σχέση πομπού και δέκτη και έχω έτοιμη ολόκληρη ομιλία TED για τη σημασία της συνειδητής ακροαματικότητας, αλλά μπορώ να στέλνω όσο καλά θέλω, και εσείς μπορεί να είστε υπέροχοι ακροατές. Εάν ο χώρος στον οποίο εκπέμπω δεν είναι αποτελεσματικός η επικοινωνία δεν πραγματοποιείται.
How does this work? Well, two ways. First of all, ambience. I have a whole TEDTalk about this. Sound affects us physiologically, psychologically, cognitively and behaviorally all the time. The sound around us is affecting us even though we're not conscious of it. There's a second way though, as well. That's interference. Communication requires sending and receiving, and I have another whole TEDTalk about the importance of conscious listening, but I can send as well as I like, and you can be brilliant conscious listeners. If the space I'm sending it in is not effective, that communication can't happen.
Οι χώροι περιλαμβάνουν φασαρία και ακουστική. Ένα μέρος σαν και αυτό έχει ακουστική, πολύ καλή μάλιστα. Πολλοί χώροι δεν είναι τόσο καλοί. Επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα παράδειγμα από δύο τομείς που νομίζω μας ενδιαφέρουν όλους: η υγεία και η παιδεία. (Ήχοι νοσοκομείου) Όταν επισκεπτόμουν τον ανιάτως ασθενή πατέρα μου σε ένα νοσοκομείο, ρωτούσα τον εαυτό μου, πώς είναι δυνατόν να νιώθει κάποιος καλά σε ένα τέτοιο μέρος; Ο ήχος στα νοσοκομεία χειροτερεύει συνεχώς. τα επίπεδα ήχου στα νοσοκομεία έχουν διπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια και αυτό δεν επηρεάζει μόνο τους ασθενείς αλλά και τους ανθρώπους που δουλεύουν εκεί. Νομίζω θα θέλαμε να μηδενιστούν οι λανθασμένες χορηγήσεις φαρμάκων, έτσι δεν είναι; Και όμως,ό σο ανεβαίνουν τα επίπεδα θορύβου, ανεβαίνουν και τα λάθη χορήγησης φαρμάκων από το προσωπικό στα νοσοκομεία. Πάνω απ΄όλα όμως επηρεάζει τους ασθενείς, και στη θέση τους θα μπορούσαμε να είμαστε εσείς και εγώ. Ο ύπνος είναι απολύτως απαραίτητος για ανάρρωση. Τότε αναζωογονούμαστε, τότε αναδομούμε τους εαυτούς μας, και με τέτοιους απειλητικούς θορύβους, ακόμα και αν μπορείτε να κοιμηθείτε, το σώμα σας λέει «Απειλούμαι. Αυτό είναι επικίνδυνο». Η ποιότητα του ύπνου φθίνει, το ίδιο και η ανάρρωση. Θα υπάρξουν τεράστια πλεονεκτήματα σχεδιάζοντας για τα αφτιά στο σύστημα υγείας μας. Αυτή είναι μια περιοχή με την οποία θα ασχοληθώ φέτος.
Spaces tend to include noise and acoustics. A room like this has acoustics, this one very good acoustics. Many rooms are not so good. Let me give you some examples from a couple of areas which I think we all care about: health and education. (Hospital noises) When I was visiting my terminally ill father in a hospital, I was asking myself, how does anybody get well in a place that sounds like this? Hospital sound is getting worse all the time. Noise levels in hospitals have doubled in the last few years, and it affects not just the patients but also the people working there. I think we would like for dispensing errors to be zero, wouldn't we? And yet, as noise levels go up, so do the errors in dispensing made by the staff in hospitals. Most of all, though, it affects the patients, and that could be you, it could be me. Sleep is absolutely crucial for recovery. It's when we regenerate, when we rebuild ourselves, and with threatening noise like this going on, your body, even if you are able to sleep, your body is telling you, "I'm under threat. This is dangerous." And the quality of sleep is degraded, and so is our recovery. There are just huge benefits to come from designing for the ears in our health care. This is an area I intend to take on this year.
Η Εκπαίδευση. Όταν βλέπω μια τάξη που είναι κάπως έτσι, μπορείτε να φανταστείτε τι φασαρία γίνεται; Υποχρεώνομαι να αναρωτηθώ. («Έχουν οι αρχιτέκτονες αυτιά»;) (Γέλια) Αυτό είναι λίγο άδικο. Μερικοί από τους καλύτερους μου φίλους είναι αρχιτέκτονες (Γέλια) και έχουν σίγουρα αφτιά. Αλλά νομίζω ότι μερικές φορές δεν τα χρησιμοποιούν όταν σχεδιάζουν κτήρια. Να, ένα παράδειγμα. Αυτό είναι ένα σχολείο 32 εκατομμυρίων λιρών το οποίο χτίστηκε σχετικά πρόσφατα στο Η.Β και σχεδιάστηκε από έναν από τους καλύτερους αρχιτέκτονες της Βρετανίας. Δυστυχώς, σχεδιάστηκε σαν τα κεντρικά γραφεία εταιρείας, με ένα τεράστιο κεντρικό διάδρομο και με αίθουσες δίχως πίσω τοίχους. Τα παιδιά δεν μπορούσαν να ακούσουν τους δασκάλους. Έπρεπε να επιστρέψουν στην τάξη και να ξοδέψουν εξακόσιες χιλιάδες λίρες για να βάλουν τοίχους. Ας σταματήσει αυτή η τρέλα του σχεδίου ανοικτής τάξης αμέσως, παρακαλώ.
Education. When I see a classroom that looks like this, can you imagine how this sounds? I am forced to ask myself a question. ("Do architects have ears?") (Laughter) Now, that's a little unfair. Some of my best friends are architects. (Laughter) And they definitely do have ears. But I think sometimes they don't use them when they're designing buildings. Here's a case in point. This is a 32-million-pound flagship academy school which was built quite recently in the U.K. and designed by one of Britain's top architects. Unfortunately, it was designed like a corporate headquarters, with a vast central atrium and classrooms leading off it with no back walls at all. The children couldn't hear their teachers. They had to go back in and spend 600,000 pounds putting the walls in. Let's stop this madness of open plan classrooms right now, please.
Δεν έχουν πρόβλημα μόνο αυτά τα μοντέρνα κτήρια. Έχουν πρόβλημα και οι αίθουσες διδασκαλίας επίσης. Μια μελέτη στη Φλόριντα μερικά χρόνια πριν έδειξε ότι αν κάθεστε εκεί που πάρθηκε η φωτογραφία στην τάξη, σειρά τέσσερα, η κατανόηση της ομιλίας είναι μόνο 50%. Τα παιδιά χάνουν τη μία στις δύο λέξεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν εκπαιδεύονται πλήρως, αλλά ότι πρέπει να δουλέψουν πολύ σκληρά για να καταλάβουν τί συμβαίνει.
It's not just these modern buildings which suffer. Old-fashioned classrooms suffer too. A study in Florida just a few years ago found that if you're sitting where this photograph was taken in the classroom, row four, speech intelligibility is just 50 percent. Children are losing one word in two. Now that doesn't mean they only get half their education, but it does mean they have to work very hard to join the dots and understand what's going on.
Αυτό επηρεάζεται δραστικά από το χρόνο αντήχησης, πόσο αντηχητικό είναι το δωμάτιο. Σε μια αίθουσα με χρόνο αντήχησης 1,2 δεύτερα, το οποίο είναι πολύ κοινό, αυτός είναι ο θόρυβος.
This is affected massively by reverberation time, how reverberant a room is. In a classroom with a reverberation time of 1.2 seconds, which is pretty common, this is what it sounds like.
(Φωνή που δεν ακούγεται, με ηχώ)
(Inaudible echoing voice)
Άσχημο, έτσι δεν είναι; Αν μειώσετε τα 1,2 δευτερόλεπτα σε 0,4 δευτερόλεπτα εγκαθιστώντας ακουστικά βοηθήματα και υλικά απόσβεσης του ήχου και πάει λέγοντας, αυτό είναι το αποτέλεσμα.
Not so good, is it? If you take that 1.2 seconds down to 0.4 seconds by installing acoustic treatments, sound absorbing materials and so forth, this is what you get.
Φωνή: Στη γλώσσα, άπειρες λέξεις γράφονται με μικρό αριθμό γραμμάτων. Στην αριθμητική, άπειροι αριθμοί μπορούν να δημιουργηθούν από λίγα μόνο ψηφία με τη βοήθεια του μηδενός.
Voice: In language, infinitely many words can be written with a small set of letters. In arithmetic, infinitely many numbers can be composed from just a few digits with the help of the simple zero.
Τζούλιαν Τρέζουρ: Μεγάλη διαφορά. Αυτή την εκπαίδευση θα τη δεχόσασταν, και ευχαριστούμε τον Βρετανό ακουστικολόγο Άντριαν Τζέιμς για τις προσομειώσεις. Το σήμα ήταν το ίδιο, και ο ήχος του περιβάλλοντος επίσης. Αυτό που άλλαξε σε αυτά τα δύο παραδείγματα ήταν η ακουστική της τάξης.
Julian Treasure: What a difference. Now that education you would receive, and thanks to the British acoustician Adrian James for those simulations. The signal was the same, the background noise was the same. All that changed was the acoustics of the classroom in those two examples.
Αν η εκπαίδευση μπορεί να συγκριθεί με το πότισμα του κήπου, η οποία είναι μια δίκαιη μεταφορά, δυστυχώς, αρκετό νερό εξατμίζεται πριν φτάσει στα λουλούδια, ειδικά για κάποιες ομάδες, για παράδειγμα, τα παιδιά με δυσκολία ακοής. Δεν πρόκειται μόνο για τα κωφά παιδιά. Θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε παιδί με κρύωμα, βουλωμένα αφτιά ή με ίωση στο αφτί, ακόμα και με αλλεργική ρινίτιδα. Σε μια μέρα ένα στα οκτώ παιδιά συμπεριλαμβάνεται στην ομάδα, ανα πάσα στιγμή. Έπειτα είναι τα παιδιά για τα οποία τα Αγγλικά είναι δεύτερη γλώσσα ή οτιδήποτε διδάσκονται σαν δεύτερη γλώσσα. Στο Η.Β., πρόκειται για περισσότερο από το 10% του σχολικού πληθυσμού. Τέλος, έπειτα από την υπέροχη ομιλία της Σούζαν Κάιν στο TED το Φεβρουάριο, γνωρίζουμε ότι τα εσωστρεφή άτομα πολύ δύσκολα προσαρμόζονται σε ένα θορυβώδες περιβάλλον κάνοντας ομαδική δουλειά. Αθροίστε τα. Πρόκειται για αρκετά παιδιά που δεν εκπαιδεύονται σωστά.
If education can be likened to watering a garden, which is a fair metaphor, sadly, much of the water is evaporating before it reaches the flowers, especially for some groups, for example, those with hearing impairment. Now that's not just deaf children. That could be any child who's got a cold, glue ear, an ear infection, even hay fever. On a given day, one in eight children fall into that group, on any given day. Then you have children for whom English is a second language, or whatever they're being taught in is a second language. In the U.K., that's more than 10 percent of the school population. And finally, after Susan Cain's wonderful TEDTalk in February, we know that introverts find it very difficult to relate when they're in a noisy environment doing group work. Add those up. That is a lot of children who are not receiving their education properly.
Δεν πρόκειται μόνο για τα παιδιά που επηρεάζονται όμως. (Θορυβώδης συζήτηση) Αυτή η μελέτη στη Γερμανία έδειξε ότι τα μέσα επίπεδα ήχου στις τάξεις είναι 65 ντεσιμπελ. Πρέπει να υψώσω πραγματικά τη φωνή μου για να μιλήσω πάνω από 65 νεσιμπέλ ήχου και οι δάσκαλοι δεν υψώνουν απλά τις φωνές τους. Αυτό το σχεδιάγραμμα δείχνει τους χτύπους της καρδιάς των δασκάλων έναντι του επιπέδου ήχου. Όταν η ένταση αυξάνεται και οι χτύποι της καρδιάς αυξάνονται επίσης. Αυτό δεν είναι καλό για εσάς. Για την ακρίβεια, 65 ντεσιμπέλ είναι το επίπεδο στο οποίο αυτή η έρευνα βρήκε ότι αυτό είναι το όριο για κίνδυνο εμφράγματος του μυοκαρδίου. Σε όλους μας γνωστό ως καρδιακή προσβολή. Δεν θα ήταν παράλογο να πούμε ότι πολλοί δάσκαλοι χάνουν σημαντικό προσδόκιμο ζωής διδάσκοντας σε τέτοια περιβάλλοντα κάθε μέρα.
It's not just the children who are affected, though. (Noisy conversation) This study in Germany found the average noise level in classrooms is 65 decibels. I have to really raise my voice to talk over 65 decibels of sound, and teachers are not just raising their voices. This chart maps the teacher's heart rate against the noise level. Noise goes up, heart rate goes up. That is not good for you. In fact, 65 decibels is the very level at which this big survey of all the evidence on noise and health found that, that is the threshold for the danger of myocardial infarction. To you and me, that's a heart attack. It may not be pushing the boat out too far to suggest that many teachers are losing significant life expectancy by teaching in environments like that day after day.
Ποιο είναι το κόστος για να γίνει μάθημα στο επίπεδο αντήχησης 0,4 δευτερολέπτων; Δυόμισι χιλιάδες λίρες. Η μελέτη του Έσσεξ που μόλις πραγματοποιήθηκε στο Η.Β., που έδειξε ότι όταν γίνεται αυτό δεν δημιουργείς απλά χώρο κατάλληλο για παιδιά με προβλήματα ακοής, δημιουργείς ένα χώρο όπου βελτιώνεται η συμπεριφορά και τα αποτελέσματα βελτιώνονται σημαντικά, βρέθηκε ότι στέλνοντας ένα παιδί σε ένα σχολείο που έχει τέτοιο χώρο, αν δεν διαθέτεις εσύ ένα, κοστίζει 90.000 λίρες το χρόνο. Νομίζω τα οικονομικά στοιχεία είναι ξεκάθαρα σε αυτό.
What does it cost to treat a classroom down to that 0.4-second reverberation time? Two and a half thousand pounds. And the Essex study which has just been done in the U.K., which incidentally showed that when you do this, you do not just make a room that's suitable for hearing-impaired children, you make a room where behavior improves, and results improve significantly, this found that sending a child out of area to a school that does have such a room, if you don't have one, costs 90,000 pounds a year. I think the economics are pretty clear on this.
Χαίρομαι που συζητιέται αυτό. Ήμουν διαχειριστής σε ένα κεντρικό συνέδριο στο Λονδίνο μερικές εβδομάδες πριν που λεγόταν Σάουντ Εντουκέισον, στο οποίο παρευρέθηκαν κορυφαίοι ακουστικολόγοι, άνθρωποι της κυβέρνησης, δάσκαλοι και πάει λέγοντας. Επιτέλους το θέμα τίθεται επί τάπητος και τα προνόμια του να σχεδιάζουμε βασισμένοι στην ακοή στην εκπαίδευση, είναι εξαιρετικά. Από αυτό το συνέδριο, τυχαία, δημιουργήθηκε μια δωρεάν εφαρμογή η οποία είναι σχεδιασμένη για να βοηθήσει τα παιδιά στη μελέτη αν είναι υποχρεωμένα να μελετήσουν, για παράδειγμα, σε μια θορυβώδη κουζίνα. Αυτή η εφαρμογή είναι δωρεάν.
I'm glad that debate is happening on this. I just moderated a major conference in London a few weeks ago called Sound Education, which brought together top acousticians, government people, teachers, and so forth. We're at last starting to debate this issue, and the benefits that are available for designing for the ears in education, unbelievable. Out of that conference, incidentally, also came a free app which is designed to help children study if they're having to work at home, for example, in a noisy kitchen. And that's free out of that conference.
Ας επεκτείνουμε την προοπτική λίγο και ας κοιτάξουμε τις πόλεις. Έχουμε πολεοδόμους. Που είναι οι ηχοδόμοι; Δεν γνωρίζω ούτε έναν σε ολόκληρο τον κόσμο και είναι υπαρκτή η ευκαιρία να μεταμορφώσουμε την εμπειρία μας στις πόλεις μας. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας υπολογίζει ότι η ποιότητα ύπνου του ενός τετάρτου του πληθυσμού της Ευρώπης είναι μειωμένη από την ηχορύπανση στις πόλεις. Μπορούμε να τα καταφέρουμε καλύτερα.
Let's broaden the perspective a little bit and look at cities. We have urban planners. Where are the urban sound planners? I don't know of one in the world, and the opportunity is there to transform our experience in our cities. The World Health Organization estimates that a quarter of Europe's population is having its sleep degraded by noise in cities. We can do better than that.
Στα γραφεία μας, ξοδεύουμε πολλές ώρες δουλεύοντας. Πού είναι οι ηχοδόμοι των γραφείων; Οι άνθρωποι που θα πουν, μην βάλεις εκείνη την ομάδα δίπλα σε αυτήν, επειδή στους μεν αρέσει η φασαρία και στους δε η ησυχία. Οι αυτοί που θα πουν, μην ξοδέψεις όλα σου τα χρήματα σε μια τεράστια οθόνη στην αίθουσα συνεδριάσεων, βάζοντας έπειτα ένα μικροσκοπικό μικρόφωνο στο μέσο ενός τραπεζιού για 30 άτομα. (Γέλια) Αν μπορείτε να με ακούτε, μπορείτε να με καταλάβετε δίχως να με βλέπετε. Αν μπορείτε να με βλέπετε δίχως να με ακούτε, τότε υπάρχει πρόβλημα. Η ηχοδομή στα γραφεία είναι ένας σημαντικότατος κλάδος και τυχαία, έχει βρεθεί ότι η φασαρία στα γραφεία κάνει τους ανθρώπους λιγότερο αλληλέγγυους, απολαμβάνουν την ομαδική δουλειά λιγότερο, και λιγότερο παραγωγικούς στη δουλειά.
And in our offices, we spend a lot of time at work. Where are the office sound planners? People who say, don't sit that team next to this team, because they like noise and they need quiet. Or who say, don't spend all your budget on a huge screen in the conference room, and then place one tiny microphone in the middle of a table for 30 people. (Laughter) If you can hear me, you can understand me without seeing me. If you can see me without hearing me, that does not work. So office sound is a huge area, and incidentally, noise in offices has been shown to make people less helpful, less enjoy their teamwork, and less productive at work.
Τέλος έχουμε τα σπίτια. Χρησιμοποιούμε σχεδιαστές εσωτ. χώρων. Πού είναι οι σχεδιαστές ειδικευμένοι στον ήχο; Ας γίνουμε όλοι σχεδιαστές ειδικευμένοι στον ήχο, ξεκινώντας να «ακούμε» τους χώρους μας και να σχεδιάζουμε τον ήχο που θα είναι αποτελεσματικός και κατάλληλος.
Finally, we have homes. We use interior designers. Where are the interior sound designers? Hey, let's all be interior sound designers, take on listening to our rooms and designing sound that's effective and appropriate.
Ο φίλος μου Ρίτσαρντ Μαζούκ, ένας αρχιτέκτονας στο Λονδίνο, επινόησε τη φράση «'αόρατη αρχιτεκτονική».' Αγαπώ αυτή τη φράση. Σχεδιάζοντας όχι την εμφάνιση, αλλά την εμπειρία, έτσι ώστε να έχουμε χώρους που ακούγονται όσο καλοί φαίνονται, και που προσαρμόζονται στη περίσταση, βελτιώνουμε την ποιότητα της ζωής μας, την υγεία και ευημερία μας, την κοινωνική μας συμπεριφορά και την παραγωγικότητά μας.
My friend Richard Mazuch, an architect in London, coined the phrase "invisible architecture." I love that phrase. It's about designing, not appearance, but experience, so that we have spaces that sound as good as they look, that are fit for purpose, that improve our quality of life, our health and well being, our social behavior and our productivity.
Είναι καιρός να ξεκινήσουμε να σχεδιάζουμε για την ακοή. Σας ευχαριστώ.(Χειροκρότημα) (Χειροκρότημα) Σας ευχαριστώ (χειροκρότημα)
It's time to start designing for the ears. Thank you. (Applause) (Applause) Thank you. (Applause)