Έχω μια τάση να υποθέτω το χειρότερο, και μια στο τόσο, αυτή η συνήθεια με ξεγελάει. Για παράδειγμα, εάν νιώσω έναν απρόσμενο πόνο στο σώμα μου που δεν έχω ξανανιώσει και δεν μπορώ να τον δικαιολογήσω, ξαφνικά, το μυαλό μου μπορεί να μετατρέψει έναν πόνο στην πλάτη σε καρδιακή πάθηση, ή έναν πόνο στη γάμπα σε βαθιά φλεβική θρόμβωση. Όμως, μέχρι τώρα δεν έχω διαγνωστεί με κάποια θανατηφόρα ή ανίατη ασθένεια. Μερικές φορές κάτι μας πονάει χωρίς προφανή λόγο.
I have a tendency to assume the worst, and once in a while, this habit plays tricks on me. For example, if I feel unexpected pain in my body that I have not experienced before and that I cannot attribute, then all of a sudden, my mind might turn a tense back into heart disease or calf muscle pain into deep vein thrombosis. But so far, I haven't been diagnosed with any deadly or incurable disease. Sometimes things just hurt for no clear reason.
Όμως δεν είναι όλοι τόσο τυχεροί όσο εγώ. Κάθε χρόνο, πεθαίνουν παγκοσμίως πάνω από 50 εκατομμύρια άνθρωποι. Ειδικά σε οικονομίες υψηλού εισοδήματος όπως η δική μας, ένα μεγάλο ποσοστό των θανάτων προκαλείται από σταδιακά εξελισσόμενες ασθένειες - καρδιοπάθεια, χρόνια πνευμονοπάθεια, καρκίνος, Αλτσχάιμερ, διαβήτης, είναι μερικές από αυτές.
But not everyone is as lucky as me. Every year, more than 50 million people die worldwide. Especially in high-income economies like ours, a large fraction of deaths is caused by slowly progressing diseases: heart disease, chronic lung disease, cancer, Alzheimer's, diabetes, just to name a few.
Η ανθρωπότητα έχει κάνει τεράστια πρόοδο στη διάγνωση και τη θεραπεία ασθενειών. Είμαστε σε ένα στάδιο που δεν μπορεί να σημειωθεί περαιτέρω πρόοδος στον τομέα της υγείας, μόνο από την ανάπτυξη νέων θεραπειών. Και αυτό είναι σαφές όταν παρατηρούμε ένα στοιχείο που είναι κοινό σε πολλές από τις ασθένειες. Οι πιθανότητες μιας επιτυχημένης θεραπείας εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από το πότε άρχισε η θεραπεία. Όμως συνήθως, μια ασθένεια εντοπίζεται όταν εμφανιστούν συμπτώματα. Το θέμα είναι ότι πολλές ασθένειες μπορεί να παραμείνουν ασυμπτωματικές, και συνεπώς απαρατήρητες, για μεγάλο χρονικό διάστημα. Γι' αυτό το λόγο, υπάρχει έντονη ανάγκη για καινούργιους τρόπους εντοπισμού ασθενειών σε πρώιμο στάδιο, πολύ πριν την εμφάνιση συμπτωμάτων. Αυτό ονομάζεται προληπτικός έλεγχος.
Now, humanity has made tremendous progress in diagnosing and treating many of these. But we are at a stage where further advancement in health cannot be achieved only by developing new treatments. And this becomes evident when we look at one aspect that many of these diseases have in common: the probability for successful treatment strongly depends on when treatment is started. But a disease is typically only detected once symptoms occur. The problem here is that, in fact, many diseases can remain asymptomatic, hence undetected, for a long period of time. Because of this, there is a persisting need for new ways of detecting disease at early stage, way before any symptoms occur. In health care, this is called screening.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ο προληπτικός έλεγχος είναι «η πιθανή αναγνώριση μιας άγνωστης ασθένειας σε έναν φαινομενικά υγιή άνθρωπο, μέσω εξετάσεων που μπορούν να γίνουν γρήγορα και εύκολα». Ο ορισμός είναι μεγάλος, οπότε ας τον επαναλάβω. Αναγνώριση μιας άγνωστης ασθένειας σε έναν φαινομενικά υγιή άνθρωπο με εξετάσεις που μπορούν να γίνουν και εύκολα και γρήγορα. Και θέλω να δώσω ιδιαίτερη έμφαση στις λέξεις «γρήγορα» και «εύκολα», καθώς πολλές από τις υπάρχουσες μεθόδους προληπτικού ελέγχου είναι το ακριβώς αντίθετο. Όσοι από εσάς έχετε υποβληθεί σε κολονοσκόπηση ως μέρος του προληπτικού ελέγχου για ορθοκολικό καρκίνο καταλαβαίνετε τι εννοώ.
And as defined by the World Health Organization, screening is "the presumptive identification of unrecognized disease in an apparently healthy person, by means of tests ... that can be applied rapidly and easily ..." That's a long definition, so let me repeat it: identification of unrecognized disease in an apparently healthy person by means of tests that can be applied both rapidly and easily. And I want to put special emphasis on the words "rapidly" and "easily" because many of the existing screening methods are exactly the opposite. And those of you who have undergone colonoscopy as part of a screening program for colorectal cancer will know what I mean.
Σαφώς υπάρχουν διάφορα ιατρικά μέσα για τους προληπτικούς ελέγχους. Από τεχνικές απεικόνισης, όπως η ακτινογραφία και η μαγνητική τομογραφία μέχρι την ανάλυση αίματος ή ιστού. Όλοι μας έχουμε κάνει τέτοιες εξετάσεις. Όμως, υπάρχει ένα μέσο το οποίο έχει παραμεληθεί για πολύ καιρό. Ένα μέσο που είναι εύκολα προσβάσιμο, δεν εξαντλείται, και είναι πολλά υποσχόμενο όσον αφορά τις ιατρικές αναλύσεις. Η αναπνοή μας.
Obviously, there's a variety of medical tools available to perform screening tests. This ranges from imaging techniques such as radiography or magnetic resonance imaging to the analysis of blood or tissue. We have all had such tests. But there's one medium that for long has been overlooked: a medium that is easily accessible, basically nondepletable, and it holds tremendous promise for medical analysis. And that is our breath.
Κατά βάση, η ανθρώπινη αναπνοή αποτελείται από πέντε στοιχεία: άζωτο, οξυγόνο, διοξείδιο του άνθρακα, νερό και αργό. Εκτός από αυτά τα πέντε, υπάρχουν εκατοντάδες άλλα στοιχεία σε πολύ μικρές ποσότητες. Ονομάζονται πτητικές οργανικές ενώσεις, και απελευθερώνουμε χιλιάδες από αυτές κάθε φορά που εκπνέουμε. Η ανάλυση των πτητικών οργανικών ενώσεων στην αναπνοή μας, ονομάζεται ανάλυση της αναπνοής. Σε πολλούς από εσάς, λογικά, σας έχουν κάνει ανάλυση αναπνοής. Φανταστείτε ότι οδηγείτε προς το σπίτι αργά το βράδυ, όταν ξαφνικά ένας καλός αστυνομικός σας ζητάει ευγενικά αλλά αποφασιστικά να σταματήσετε και να φυσήξετε σε μια συσκευή όπως αυτή εδώ. Αυτό είναι ένα αλκοολόμετρο το οποίο μετράει το ποσοστό της αιθανόλης στην αναπνοή σας με βάση την οποία κρίνεται αν είστε σε θέση να οδηγήσετε. Θα έλεγα πως οδήγησα αρκετά καλά, αλλά ας το ελέγξω.
Human breath is essentially composed of five components: nitrogen, oxygen, carbon dioxide, water and argon. But besides these five, there are hundreds of other components that are present in very low quantity. These are called volatile organic compounds, and we release hundreds, even thousands of them every time we exhale. The analysis of these volatile organic compounds in our breath is called breath analysis. In fact, I believe that many of you have already experienced breath analysis. Imagine: you're driving home late at night, when suddenly, there's a friendly police officer who asks you kindly but firmly to pull over and blow into a device like this one. This is an alcohol breath tester that is used to measure the ethanol concentration in your breath and determine whether driving in your condition is a clever idea. Now, I'd say my driving was pretty good, but let me check.
(Το μηχάνημα ηχεί)
(Beep)
0,0 οπότε όλα καλά.
0.0, so nothing to worry about, all fine.
(Γέλια)
(Laughter)
Φανταστείτε τώρα ένα μηχάνημα όπως αυτό, το οποίο δεν θα μετράει μόνο το αλκοόλ στην αναπνοή σας άλλα θα εντοπίζει επίσης ασθένειες όπως αυτές που ανέφερα και πιθανώς πολλές περισσότερες. Η έννοια της συσχέτισης της οσμής της αναπνοής ενός ανθρώπου με ορισμένες ιατρικές παθήσεις, προήλθε από την Αρχαία Ελλάδα. Οι έρευνες για την ανάλυση της αναπνοής έχουν αυξηθεί δραστικά τελευταία, και κάτι που φάνταζε όνειρο κάποτε, γίνεται πλέον πραγματικότητα. Επιτρέψτε μου να σας δείξω πάλι τη λίστα. Για τις περισσότερες από αυτές τις ασθένειες, υπάρχουν βάσιμα επιστημονικά στοιχεία ότι η ασθένεια μπορεί να εντοπιστεί μέσω της ανάλυσης της αναπνοής.
Now imagine a device like this one, that does not only measure alcohol levels in your breath, but that detects diseases like the ones I've shown you and potentially many more. The concept of correlating the smell of a person's breath with certain medical conditions, in fact, dates back to Ancient Greece. But only recently, research efforts on breath analysis have skyrocketed, and what once was a dream is now becoming reality. And let me pull up this list again that I showed you earlier. For the majority of diseases listed here, there's substantial scientific evidence suggesting that the disease could be detected by breath analysis.
Όμως πώς ακριβώς γίνεται αυτό; Το πιο βασικό κομμάτι είναι ο αισθητήρας, ο οποίος εντοπίζει τις πτητικές οργανικές ενώσεις στην αναπνοή μας. Με λίγα λόγια, όταν εκτίθεται σε δείγμα αναπνοής, ο αισθητήρας παράγει ένα περίπλοκο σήμα που παράγεται από τις πτητικές οργανικές ενώσεις που εκπνέουμε. Αυτό το σήμα είναι το δακτυλικό αποτύπωμα του μεταβολισμού σας, το μικροβίωμά σας και τις βιοχημικές διεργασίες που λαμβάνουν χώρα στο σώμα σας. Εάν πάσχετε από κάποια ασθένεια, ο οργανισμός σας θα αλλάξει, όπως επίσης και η σύνθεση του αέρα που εκπνέετε. Το μόνο που απομένει, είναι να συσχετιστεί το σήμα με την παρουσία ή την απουσία ορισμένων ιατρικών παθήσεων.
But how does it work, exactly? The essential part is a sensor device that detects the volatile organic compounds in our breath. Simply put: when exposed to a breath sample, the sensor outputs a complex signature that results from the mixture of volatile organic compounds that we exhale. Now, this signature represents a fingerprint of your metabolism, your microbiome and the biochemical processes that occur in your body. If you have a disease, your organism will change, and so will the composition of your exhaled breath. And then the only thing that is left to do is to correlate a certain signature with the presence or absence of certain medical conditions.
Η τεχνολογία υπόσχεται κάποια αναμφισβήτητα πλεονεκτήματα. Πρώτον, ο αισθητήρας μπορεί να σμικρυνθεί και να ενσωματωθεί σε μικρές συσκευές χειρός σαν αυτό το αλοολόμετρο. Αυτό θα καθιστούσε δυνατή τη χρήση του τεστ σε διάφορα μέρη, -ακόμα και στο σπίτι σας- και η επίσκεψη στο γιατρό δεν θα ήταν απαραίτητη για κάθε τεστ.
The technology promises several undeniable benefits. Firstly, the sensor can be miniaturized and integrated into small, handheld devices like this alcohol breath tester. This would allow the test to be used in many different settings and even at home, so that a visit at the doctor's office is not needed each time a test shall be performed.
Δεύτερον, η ανάλυση της αναπνοής είναι μη επεμβατική και είναι τόσο απλή όσο ένα φύσημα σε ένα αλκοολόμετρο. Αυτή η απλότητα και ευκολία στη χρήση του θα μείωνε την επιβάρυνση των ασθενών και θα αποτελούσε κίνητρο για την ευρεία χρήση της τεχνολογίας.
Secondly, breath analysis is noninvasive and can be as simple as blowing into an alcohol breath tester. Such simplicity and ease of use would reduce patient burden and provide an incentive for broad adoption of the technology.
Τρίτον, η τεχνολογία είναι τόσο ευέλικτη που η ίδια συσκευή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τον εντοπισμό μιας ευρείας γκάμας ιατρικών παθήσεων. Η ανάλυση της αναπνοής κάνει δυνατή την ταυτόχρονη ανίχνευση πολλών ασθενειών. Στις μέρες μας, κάθε ασθένεια απαιτεί διαφορετικό ιατρικό μέσο για τον προληπτικό έλεγχο. Αυτό εμποδίζει τον παράλληλο εντοπισμό άλλων ασθενειών.
And thirdly, the technology is so flexible that the same device could be used to detect a broad range of medical conditions. Breath analysis could be used to screen for multiple diseases at the same time. Nowadays, each disease typically requires a different medical tool to perform a screening test. But this means you can only find what you're looking for.
Συνεπώς, με αυτά τα γνωρίσματα, η ανάλυση της αναπνοής θα προσφέρει αυτό που λείπει από πολλούς προληπτικούς ελέγχους. Και το σημαντικότερο είναι ότι κάποια στιγμή όλα αυτά τα γνωρίσματα τελικά θα μας εξασφαλίσουν μια πλατφόρμα για τις ιατρικές αναλύσεις με πάρα πολύ χαμηλό κόστος εξέτασης. Εν αντιθέσει, τα ήδη υπάρχοντα ιατρικά μέσα εξέτασης συνήθως έχουν υψηλό κόστος ανά εξέταση. Συνεπώς, για να μειωθεί το κόστος, πρέπει να μειωθεί ο αριθμός των εξετάσεων, και αυτό σημαίνει ότι πρώτον οι εξετάσεις μπορούν να γίνουν μόνο σε μικρό μέρος του πληθυσμού -όπως ο πληθυσμός υψηλού κινδύνου- και δεύτερον, ότι πρέπει να περιοριστούν οι εξετάσεις ανά άτομο. Δεν θα ήταν ωφέλιμο όμως εάν οι εξετάσεις διεξάγονταν σε μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, πιο συχνά για κάθε άτομο και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα; Ειδικά το τελευταίο θα έδινε πρόσβαση σε κάτι πολύ χρήσιμο, που ονομάζεται διαχρονικά δεδομένα.
With all of these features, breath analysis is predestined to deliver what many traditional screening tests are lacking. And most importantly, all of these features should eventually provide us with a platform for medical analysis that can operate at attractively low cost per test. On the contrary, existing medical tools often lead to rather high cost per test. Then, in order to keep costs down, the number of tests needs to be restricted, and this means (a) that the tests can only be performed on a narrow part of the population, for example, the high-risk population; and (b) that the number of tests per person needs to be kept at a minimum. But wouldn't it actually be beneficial if the test was performed on a larger group of people, and more often and over a longer period of time for each individual? Especially the latter would give access to something very valuable that is called longitudinal data.
Πρόκειται για δεδομένα που συγκεντρώνονται για έναν ασθενή κατά τη διάρκεια πολλών μηνών ή χρόνων. Στις μέρες μας, οι ιατρικές αποφάσεις βασίζονται σε περιορισμένα δεδομένα, όπου διατίθεται ένα μικρό κομμάτι του ιατρικού ιστορικού του ασθενή για να ληφθεί η απόφαση. Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι ανωμαλίες συνήθως ανιχνεύονται μέσω της σύγκρισης του προφίλ υγείας του ασθενή με ένα μέσο προφίλ υγείας από έναν πληθυσμό αναφοράς. Με τα διαχρονικά δεδομένα θα ανοίξουν νέες πόρτες και θα μπορούν να εντοπιστούν οι ανωμαλίες με βάση το ιατρικό ιστορικό του ίδιου του ασθενή. Έτσι, θα υπάρχει εξατομικευμένη θεραπεία.
Longitudinal data is a data set that tracks the same patient over the course of many months or years. Nowadays, medical decisions are often based on a limited data set, where only a glimpse of a patient's medical history is available for decision-making. In such a case, abnormalities are typically detected by comparing a patient's health profile to the average health profile of a reference population. Longitudinal data would open up a new dimension and allow abnormalities to be detected based on a patient's own medical history. This will pave the way for personalized treatment.
Πολύ καλό δεν ακούγεται; Τώρα σίγουρα θα έχετε κάποια ερώτηση όπως, «Αν η τεχνολογία είναι τόσο τέλεια, τότε γιατί δεν τη χρησιμοποιούμε ήδη;» Η μόνη απάντηση που μπορώ να σας δώσω είναι: δεν είναι όλα τόσο εύκολα όσο ακούγονται. Υπάρχουν τεχνικές δυσκολίες. Για παράδειγμα: Οι αισθητήρες πρέπει να είναι εξαιρετικά αξιόπιστοι, για να μπορούν να εντοπίζουν τις πηκτικές οργανικές ενώσεις με επαρκή αναπαραγωγιμότητα. Μια άλλη τεχνική δυσκολία είναι η εξής: Πώς μπορούμε να πάρουμε ξεκάθαρο δείγμα από την αναπνοή ενός ανθρώπου, έτσι ώστε η ίδια η διαδικασία της δειγματοληψίας να μην επηρεάζει το αποτέλεσμα της ανάλυσης; Και χρειαζόμαστε δεδομένα. Η ανάλυση της αναπνοής πρέπει να βαθμονομηθεί σε κλινικές δοκιμές, και πρέπει να συλλεχθούν αρκετά δεδομένα έτσι ώστε οι ατομικές μετρήσεις να μπορούν να συγκριθούν με τις βασικές τιμές. Η ανάλυση της αναπνοής μπορεί να πετύχει μόνο εάν συλλεχθεί μια αρκετά μεγάλη βάση δεδομένων η οποία θα είναι διαθέσιμη για ευρεία χρήση.
Sounds pretty great, right? Now you will certainly have a question that is something like, "If the technology is as great as he says, then why aren't we using it today?" And the only answer I can give you is: not everything is as easy as it sounds. There are technical challenges, for example. There's the need for extremely reliable sensors that can detect mixtures of volatile organic compounds with sufficient reproducibility. And another technical challenge is this: How do you sample a person's breath in a very defined manner so that the sampling process itself does not alter the result of the analysis? And there's the need for data. Breath analysis needs to be validated in clinical trials, and enough data needs to be collected so that individual conditions can be measured against baselines. Breath analysis can only succeed if a large enough data set can be generated and made available for broad use.
Εάν η ανάλυση της αναπνοής κάνει όσα υπόσχεται, τότε είναι για μια τεχνολογία που θα μας βοηθούσε πολύ να αλλάξουμε το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, να το μετατρέψουμε από αντιδραστικό σύστημα, όπου η θεραπεία αρχίζει μετά την εμφάνιση συμπτωμάτων, σε προδραστικό σύστημα, όπου ο εντοπισμός της ασθένειας, η διάγνωση και η θεραπεία γίνονται σε αρχικό στάδιο, πολύ πριν να εμφανιστούν συμπτώματα.
If breath analysis holds up to its promises, this is a technology that could truly aid us to transform our health care system -- transform it from a reactive system where treatment is triggered by symptoms of disease to a proactive system, where disease detection, diagnosis and treatment can happen at early stage, way before any symptoms occur.
Το τελευταίο ζήτημα για το οποίο θέλω να μιλήσω είναι πολύ βασικό. Τι ακριβώς είναι μια ασθένεια; Ας πούμε ότι η ανάλυση της αναπνοής μπορεί να χρησιμοποιηθεί μαζικά όπως περιγράφω, και η έγκαιρη διάγνωση γίνεται ρουτίνα. Το πρόβλημα που παραμένει, είναι στην ουσία το ίδιο για όλους τους προληπτικούς ελέγχους επειδή, για πολλές ασθένειες, είναι συχνά αδύνατον να προβλέψει κανείς με απόλυτη σιγουριά αν η ασθένεια θα προκαλούσε συμπτώματα ή αν θα έβαζε σε κίνδυνο τη ζωή ενός ανθρώπου. Αυτό λέγεται υπερδιάγνωση, και μας οδηγεί σε ένα δίλημμα. Εάν διαγνωστεί μια ασθένεια, μπορεί να μην θέλετε τη θεραπεία επειδή υπάρχει πιθανότητα να μην εκδηλωθεί. Όμως πόσο θα υποφέρατε στη σκέψη και μόνο ότι πάσχετε από μια πιθανώς θανατηφόρα ασθένεια; Καταρχάς, μήπως θα μετανιώνατε, που η ασθένεια εντοπίστηκε;
Now this brings me to my last point, and it's a fundamental one. What exactly is a disease? Imagine that breath analysis can be commercialized as I describe it, and early detection becomes routine. A problem that remains is, in fact, a problem that any screening activity has to face because, for many diseases, it is often impossible to predict with sufficient certainty whether the disease would ever cause any symptoms or put a person's life at risk. This is called overdiagnosis, and it leads to a dilemma. If a disease is identified, you could decide not to treat it because there's a certain probability that you would never suffer from it. But how much would you suffer just from knowing that you have a potentially deadly disease? And wouldn't you actually regret that the disease was detected in the first place?
Η άλλη επιλογή που έχετε είναι να υποβληθείτε σε πρώιμη θεραπεία με την ελπίδα ότι θα θεραπευτείτε. Συνήθως όμως, παρουσιάζονται παρενέργειες.
Your second option is to undergo early treatment with the hope for curing it. But often, this would not come without side effects.
Για την ακρίβεια: το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι η υπερδιάγνωση, αλλά η υπερθεραπεία, επειδή κάποιες ασθένειες δεν χρειάζονται άμεση θεραπεία μόνο και μόνο επειδή υπάρχει διαθέσιμη θεραπεία. Η αύξηση των προληπτικών ελέγχων ρουτίνας, θέτει το εξής ερώτημα: Πώς καταλαβαίνουμε αν είναι μια ασθένεια που χρειάζεται θεραπεία ή μια ανωμαλία που δεν θα έπρεπε να μας ανησυχεί; Ελπίζω ότι οι προληπτικοί έλεγχοι με την ανάλυση της αναπνοής θα μπορέσουν να μας παρέχουν αρκετά δεδομένα και γνώση έτσι ώστε κάποια στιγμή να μπορέσουμε να λύσουμε αυτό το δίλημμα και να μπορούμε να προβλέψουμε με σιγουριά εάν και πότε χρειάζεται θεραπεία σε πρώιμο στάδιο.
To be precise: the bigger problem is not overdiagnosis, it's overtreatment, because not every disease has to be treated immediately just because a treatment is available. The increasing adoption of routine screening will raise the question: What do we call a disease that can rationalize treatment, and what is just an abnormality that should not be a source of concern? My hopes are that routine screening using breath analysis can provide enough data and insight so that at some point, we'll be able to break this dilemma and predict with sufficient certainty whether and when to treat at early stage.
Η αναπνοή μας και οι πτητικές οργανικές ενώσεις που εκπνέουμε, κρύβουν πάρα πολλές πληροφορίες για τη φυσική μας κατάσταση. Όσα γνωρίζουμε μέχρι στιγμής, είναι ελάχιστα. Καθώς συλλέγουμε περισσότερα δεδομένα και προφίλ αναπνοής ανά τον πληθυσμό, από όλες τις ηλικίες και καταγωγές και όλα τα γένη και τους τρόπους ζωής, η ανάλυση της αναπνοής θα βελτιώνεται. Και τελικά, η ανάλυση της αναπνοής θα γίνει ένα ισχυρό εργαλείο όχι μόνο για τον προληπτικό εντοπισμό συγκεκριμένων ασθενειών, αλλά για την πρόβλεψη και την πρόληψή τους. Αυτό είναι αρκετά μεγάλο κίνητρο για να ενστερνιστούμε τις ευκαιρίες και τις προκλήσεις που συνοδεύουν την ανάλυση της αναπνοής, ακόμα και για υποχόνδριους σαν και εμένα.
Our breath and the mixture of volatile organic compounds that we exhale hold tremendous amounts of information on our physiological condition. With what we know today, we have only scratched the surface. As we collect more and more data and breath profiles across the population, including all varieties of gender, age, origin and lifestyle, the power of breath analysis should increase. And eventually, breath analysis should provide us with a powerful tool not only to proactively detect specific diseases but to predict and ultimately prevent them. And this should be enough motivation to embrace the opportunities and challenges that breath analysis can provide, even for people that are not part-time hypochondriacs like me.
Ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)