I'm a filmmaker. For the last 8 years, I have dedicated my life to documenting the work of Israelis and Palestinians who are trying to end the conflict using peaceful means. When I travel with my work across Europe and the United States, one question always comes up: Where is the Palestinian Gandhi? Why aren't Palestinians using nonviolent resistance?
Unë jam një prodhuese filmash. 8 vitet e fundit, kam dedikuar jetën time dokumentarëve që dëshmojnë punën e izraelitëve dhe palestinezëve të cilët po përpiqen të shuajnë konfliktin duke përdorur mjete paqësore. Në udhetimet e mia për punë nëpër Europë dhe Shtetet e Bashkuara, shpesh lind pyetja: Ku është Gandi palestinez? Pse nuk përdorin palestinezët një rezistencë të padhunshme?
The challenge I face when I hear this question is that often I have just returned from the Middle East where I spent my time filming dozens of Palestinians who are using nonviolence to defend their lands and water resources from Israeli soldiers and settlers. These leaders are trying to forge a massive national nonviolent movement to end the occupation and build peace in the region. Yet, most of you have probably never heard about them. This divide between what's happening on the ground and perceptions abroad is one of the key reasons why we don't have yet a Palestinian peaceful resistance movement that has been successful.
Dhe kjo pyetje është vërtet sfiduese për mua sepse shpesh ndodh që sapo të jem kthyer nga Lindja e Mesme ku kam kaluar gjithë kohën duke filmuar dhjetëra palestinezë që përdorin mjete të padhunshme për të mbrojtur tokën e tyre dhe burimet e tyre ujore nga ushtarët izraelitë dhe kolonizatorët. Këta udhëheqës po përpiqen të nxisin një lëvizje kombëtare të padhunshme për t'i dhënë fund pushtimit dhe për të kthyer paqen në rajon. Dhe prapëseprapë, pjesa e madhe e juaj nuk ka degjuar kurrë për ta. Kjo ndarje midis asaj çka ndodh në terren dhe përshtypja që kemi nga jashtë është një nga arsyet kryesore për të cilat akoma nuk ekziston një lëvizje palestineze paqësore për rezistencë që të ketë patur sukses.
So I'm here today to talk about the power of attention, the power of your attention, and the emergence and development of nonviolent movements in the West Bank, Gaza and elsewhere -- but today, my case study is going to be Palestine. I believe that what's mostly missing for nonviolence to grow is not for Palestinians to start adopting nonviolence, but for us to start paying attention to those who already are. Allow me to illustrate this point by taking you to this village called Budrus.
Pra unë jam këtu sot që të flas për fuqinë e përkujdesjes, dhe vëmendjes fuqinë e vëmendjes tuaj, dhe urgjencën për zhvillimin e lëvizjeve të padhunshme në Bregun Perendimor, Rripin e Gazës dhe diku tjetër -- por sot, unë do të përqendrohem vetëm tek Palestina. Unë mendoj se ajo çka pengon rritjen e lëvizjes së padhunshme nuk është fakti se palestinezët duhet të fillojnë të mos përdorin dhunë, por ne duhet të fillojmë të tregojmë vëmendje për ata që tashmë po përdorin mjete të padhunshme. Më lejoni të shpjegoj këtë pikë duke ju folur për këtë fshat të quajtur Budrus.
About seven years ago, they faced extinction, because Israel announced it would build a separation barrier, and part of this barrier would be built on top of the village. They would lose 40 percent of their land and be surrounded, so they would lose free access to the rest of the West Bank. Through inspired local leadership, they launched a peaceful resistance campaign to stop that from happening.
Rreth shtatë vjet më parë, u përballuan me mundesinë për zhdukje, sepse Izraeli kishte shpallur se do të ndërtonte një kufi ndarës, dhe një pjesë e këtij kufiri do të ndërtohej në maje të fshatit. Ata do të humbnin 40 përqind të tokës së tyre dhe do të ishin të rrethuar, dhe do të humbasnin kalimin e lirë në pjesën tjetër të Bregut Perëndimor. Nëpërmjet udheheqësve të fuqishëm lokal, ata shpallën një fushatë rezistence paqësore që të ndalonin pushtimin.
Let me show you some brief clips, so you have a sense for what that actually looked like on the ground.
Më lejoni t'iu tregoj disa copëza të shkurtra filmimesh, që të keni një ide të vogël mbi situaten në ato momente.
(Music)
(Muzikë)
Palestinian Woman: We were told the wall would separate Palestine from Israel. Here in Budrus, we realized the wall would steal our land.
Grua palestineze: Na thanë se muri mund të ndante Palestinën nga Izraeli. Këtu në Budrus, ne mendojmë se muri do të na vjedhë tokën tonë.
Israeli Man: The fence has, in fact, created a solution to terror.
Burrë Izraelit: Muri në fakt ka krijuar një zgjidhje për terrorin.
Man: Today you're invited to a peaceful march. You are joined by dozens of your Israeli brothers and sisters.
Burrë: Sot jeni të ftuar në një marshim paqësor. Do të na bashkohen me dhjetëra vëllezër e motra izraelite.
Israeli Activist: Nothing scares the army more than nonviolent opposition.
Aktivist izraelit: Asgjë nuk e frikëson ushtrinë më tepër se opozita e padhunshme.
Woman: We saw the men trying to push the soldiers, but none of them could do that. But I think the girls could do it.
Grua: Ne pamë burrat që përpiqeshin të shtynin ushtarët, por asnjë nga ata s'arriti ta bente. Unë mendoj se vajzat do të mund të arrinin ta bënin.
Fatah Party Member: We must empty our minds of traditional thinking.
Anëtar i Partisë Fatah: Ne duhet të zbrasim mendjet tona nga mënyra tradicionale e të menduarit.
Hamas Party Member: We were in complete harmony, and we wanted to spread it to all of Palestine.
Anëtar i Partisë Hamas: Ne ishim në harmoni të vërtetë, dhe donim ta perhapnim harmoninë në të gjithë Palestinën.
Chanting: One united nation. Fatah, Hamas and the Popular Front! News Anchor: The clashes over the fence continue.
Parrullë: Një komb i bashkuar. Fatah, Hamas dhe Fronti popullor! Prezantues lajmesh: Përplasjet në zonën e kufirit vazhdojnë.
Reporter: Israeli border police were sent to disperse the crowd. They were allowed to use any force necessary.
Gazetar: Policia kufitare izraelite u dërgua që të shprëndante tufen. Lejoheshin të përdornin forcën nëse ishte e nevojshme.
(Gunshots)
(Të shtëna armësh)
Man: These are live bullets. It's like Fallujah. Shooting everywhere.
Burrë: Këto janë të shtëna drejtpërdrejtë. Eshtë si Fallujah. Duke shtënë kudo.
Israeli Activist: I was sure we were all going to die. But there were others around me who weren't even cowering.
Aktivist Izraelit: Isha i sigurtë që të gjithë do të vdisnim. Por kishte njerëz rreth meje që as nuk po strukeshin.
Israeli Soldier: A nonviolent protest is not going to stop the [unclear].
Ushtar izraelit: Një protestë e padhunshme nuk do të ndalojë (e paqartë).
Protester: This is a peaceful march. There is no need to use violence.
Protestues: Ky është një marsh paqësor. Nuk është e nevojshme të përdoret dhuna.
Chanting: We can do it! We can do it! We can do it!
Këndim: Ne mund t'ia dalim! Ne mund t'ia dalim! Ne mund t'ia dalim!
Julia Bacha: When I first heard about the story of Budrus, I was surprised that the international media had failed to cover the extraordinary set of events that happened seven years ago, in 2003. What was even more surprising was the fact that Budrus was successful. The residents, after 10 months of peaceful resistance, convinced the Israeli government to move the route of the barrier off their lands and to the green line, which is the internationally recognized boundary between Israel and the Palestinian Territories. The resistance in Budrus has since spread to villages across the West Bank and to Palestinian neighborhoods in Jerusalem. Yet the media remains mostly silent on these stories. This silence carries profound consequences for the likelihood that nonviolence can grow, or even survive, in Palestine.
Julia Bacha: Herën e parë që dëgjova historinë e Budrus, u habita me faktin që mediat ndërkombëtare nuk kishin mundur të mbulonin këto ngjarje shumë të rëndësishme që kishin ndodhur shtatë vjet më parë, në vitin 2003. Por ajo që më habiti edhe më shumë ishte fakti se Budrus ishte një histori e suksesshme. Banorët, pas 10 muajsh rezistence paqësore, bindën qeverinë izraelite që të spostonin kufirin nga tokat e tyre e në vijën e gjelbër, e cila është një zonë kufiri e njohur nga forcat ndërkombëtare midis Izraelit dhe territoreve Palestineze. Rezistenca e Budrus që atëherë është përhapur dhe në fshatërat përrreth Bregut Perëndimor dhe në lagjet palestineze të Jeruzalemit. Dhe përsëri mediat kanë mbetur në të shumtën e rasteve të heshtura përçka u përket këtyre historive. Heshtja mbart pasoja shumë të thella mbi mundësinë që histori të ngjashme rreth padhunësisë të rriten bile dhe të mbijetojnë, në Palestinë.
Violent resistance and nonviolent resistance share one very important thing in common; they are both a form of theater seeking an audience to their cause. If violent actors are the only ones constantly getting front-page covers and attracting international attention to the Palestinian issue, it becomes very hard for nonviolent leaders to make the case to their communities that civil disobedience is a viable option in addressing their plight.
Rezistenca e dhunshme dhe rezistenca e padhunshme kanë një gjë të përbashkët: janë që të dyja një formë teatrale që kërkon publik për idetë që mbart. Nëse aktorët e dhunshëm janë të vetmit që fitojnë faqen e parë të gazetave dhe tërheqin vëmendjen ndërkombëtare për çështjet e Palestinës, atëherë është shumë e vështirë për udhëheqësit e padhunshëm që tu shpjegojnë komuniteteve të tyre se mosbindja civile është një variant i mundshëm për të shprehur gjendjen e tyre.
The power of attention is probably going to come as no surprise to the parents in the room. The surest way to make your child throw increasingly louder tantrums is by giving him attention the first time he throws a fit. The tantrum will become what childhood psychologists call a functional behavior, since the child has learned that he can get parental attention out of it. Parents can incentivize or disincentivize behavior simply by giving or withdrawing attention to their children. But that's true for adults too. In fact, the behavior of entire communities and countries can be influenced, depending on where the international community chooses to focus its attention.
Fuqia e vëmendjes ka shumë mundësi që të jetë më e natyrshme për prindërit në këtë sallë. Mënyra më e sigurtë për të bërë fëmijët të ndalojnë së ulërituri është duke u ofruar vëmendjen që në momentin e parë që fillon e bërtet. Zemërimi do të bëhet ajo çka psikologët e fëmijëve quajnë një sjellje funksionale, për faktin se fëmiu ka mësuar se mund të tërheqi vëmendjen e prindit nëpërmjet zemërimit. Prindërit mund të nxisin ose jo këtë sjellje thjesht duke dhënë ose duke hequr kujdesin ndaj fëmijëve të tyre. Po ky veprim është i vlefshëm dhe për të rriturit. Faktikisht, sjellja e një komuniteti të tërë dhe kombeve të tëra mund të ndikohet, në vartësi të faktit se ku vendosë të drejtojë vëmendjen komuniteti ndërkombëtar.
I believe that at the core of ending the conflict in the Middle East and bringing peace is for us to transform nonviolence into a functional behavior by giving a lot more attention to the nonviolent leaders on the ground today. In the course of taking my film to villages in the West Bank, in Gaza and in East Jerusalem, I have seen the impact that even one documentary film can have in influencing the transformation.
Unë besoj se zgjidhja për të përfunduar konfliktin në Lindjen e Mesme dhe për të sjellë paqen vjen vetëm nëse ne transformojmë padhunën në një sjellje funksionale duke i dhënë shumë vëmendje udhëheqësve të padhunshëm që ekzistojnë sot në botë. Ndërsa xhiroj filmat e mi nëpër fshatëra në Bregun Perëndimor, në rripin e Gazes dhe në Jeruzalemin lindor, kam parë ndikimin që ka çdo film dokumentar për të ndikuar në trasformim.
In a village called Wallajeh, which sits very close to Jerusalem, the community was facing a very similar plight to Budrus. They were going to be surrounded, lose a lot of their lands and not have freedom of access, either to the West Bank or Jerusalem. They had been using nonviolence for about two years but had grown disenchanted since nobody was paying attention. So we organized a screening. A week later, they held the most well-attended and disciplined demonstration to date. The organizers say that the villagers, upon seeing the story of Budrus documented in a film, felt that there were indeed people following what they were doing, that people cared. So they kept on going.
Në një fshat që quhet Wallajeh, që ndodhet shumë afer Jeruzalemit, popullata po përjetonte një diçka të ngjashme me Budrus. Ata do të rrethoheshin, dhe do të humbnin tokat e tyre dhe nuk do të ishin më të lirë për të hyrë, në Bregun Perëndimor apo Jeruzalem. Ata ka dy vjet që po përdorin padhunën por dalëngadalë po shuhen sepse asnjëri nuk po u kushton vëmendje. Prandaj ne organizuam një shfaqje të filmit. Një javë më vonë, ata organizuan demostratën me pjesemarrjen më të lartë dhe më të disiplinuar që është organizuar deri më sot. Organizatorët thonë se fshatarët duke parë historinë e Budrus të dokumentuar në një film, ndjenë se dhe ata po bënin të njejtën gjë, dhe se njerëzit kishin interes. Kështu pra mundën të vazhdonin.
On the Israeli side, there is a new peace movement called Solidariot, which means solidarity in Hebrew. The leaders of this movement have been using Budrus as one of their primary recruiting tools. They report that Israelis who had never been active before, upon seeing the film, understand the power of nonviolence and start joining their activities. The examples of Wallajeh and the Solidariot movement show that even a small-budget independent film can play a role in transforming nonviolence into a functional behavior. Now imagine the power that big media players could have if they started covering the weekly nonviolent demonstrations happening in villages like Bil'in, Ni'lin, Wallajeh, in Jerusalem neighborhoods like Sheikh Jarrah and Silwan -- the nonviolent leaders would become more visible, valued and effective in their work.
Nga ana izraelite, tashmë ekziston një lëvizje që quhet Solidariot, që do të thotë solidaritet në hebraisht. Udhëheqësit e kësaj lëvizje kanë përdorur shembullin e Budrus si një mjet kryesor rekrutimi. Ata thonë se izraelitët që nuk kanë qenë kurrë aktivë, pasi kanë parë filmin, kanë kuptuar rëndesinë e padhunës dhe fillojnë të bashkohen me aktivitetet e lëvizjes. Shembujt e Wallajeh dhe të lëvizjes së Solidariot tregojnë se dhe një film i prodhuar me një buxhet të vogël mund të ketë një rol të rëndësishëm në trasformimin e padhunës në një sjellje funksionale. Imagjinoni fuqinë që mund të kenë mediat e fuqishme nëse fillojnë të interesohen për demonstratat e padhunshme javore që ndodhin nëpër fshatra si Bil'in, Ni'lin, Wallajeh, nëpër lagje të Jeruzalemit si në Sheikh Jarrah dhe Silwan-- atëherë udhëheqësit e padhunshëm do të mund të kishin më tepër vizibilitet do të vlerësoheshin më shumë dhe do të ishin më efektiv në punën e tyre.
I believe that the most important thing is to understand that if we don't pay attention to these efforts, they are invisible, and it's as if they never happened. But I have seen first hand that if we do, they will multiply. If they multiply, their influence will grow in the overall Israeli-Palestinian conflict. And theirs is the kind of influence that can finally unblock the situation. These leaders have proven that nonviolence works in places like Budrus. Let's give them attention so they can prove it works everywhere.
Unë besoj se gjëja më e rëndësishme është të kuptojmë se nëse ne nuk i kushtojmë vëmendje mundimeve të tyre, atëherë ata do të jenë të padukshëm, dhe do të jetë sikur nuk ka ndodhur asgjë. Por unë kam parë se nëse ne i kushtojmë vëmendje ata shumëfishohen. Nëse ata shumëfishohen, ndikimi i tyre do të rritet mbi gjithe konfliktin Izraelito-Palestinez. Dhe ajo e tyre, është një lloj ndikimi që mund të zhbllokojë më në fund situatën. Këta udhëheqës kanë vërtetuar se padhuna funksionon në vende si Budrus. Pra le t'iu japim atyre vëmendje në mënyrë që të vërtetojmë se kjo funksionon kudo.
Thank you.
Faleminderit.
(Applause)
(Duartrokitje)