Είμαι κινηματογραφίστρια. Τα τελευταία 8 χρόνια, έχω αφιερώσει την ζωή μου στην καταγραφή της δουλειάς των Ισραηλινών και των Παλαιστινίων που προσπαθούν να δώσουν ένα τέλος στην διαμάχη με ειρηνικά μέσα. Όταν ταξιδεύω με τη δουλειά μου στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες, μου κάνουν πάντα την ίδια ερώτηση: Που είναι ο Παλαιστίνιος Γκάντι; Γιατί οι Παλαιστίνιοι δεν αντιστέκονται με ειρηνικά μέσα;
I'm a filmmaker. For the last 8 years, I have dedicated my life to documenting the work of Israelis and Palestinians who are trying to end the conflict using peaceful means. When I travel with my work across Europe and the United States, one question always comes up: Where is the Palestinian Gandhi? Why aren't Palestinians using nonviolent resistance?
Η πρόκληση για μένα όταν ακούω αυτή την ερώτηση είναι ότι συχνά έχω μόλις γυρίσει από την Μέση Ανατολή όπου περνάω τον χρόνο μου κινηματογραφώντας ντουζίνες Παλαιστινίων που χρησιμοποιούν ειρηνικά μέσα για να υπερασπιστούν τη γη τους και τους υδάτινους πόρους τους από τους Ισραηλινούς στρατιώτες και αποίκους. Αυτοί οι ηγέτες προσπαθούν να δημιουργήσουν μία μαζική εθνική ειρηνική κίνηση για να δώσουν τέλος στην κατοχή και να φέρουν την ειρήνη στην περιοχή. Παρόλα αυτά, οι περισσότεροι από εσάς πιθανότατα δεν έχετε ακούσει ποτέ για αυτούς. Αυτή η απόσταση μεταξύ της πραγματικότητας και της αντίληψης που κυριαρχεί στο εξωτερικό, είναι ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους δεν έχουμε ακόμα μία ειρηνική Παλαιστινιακή αντιστασιακή κίνηση που να ήταν επιτυχής.
The challenge I face when I hear this question is that often I have just returned from the Middle East where I spent my time filming dozens of Palestinians who are using nonviolence to defend their lands and water resources from Israeli soldiers and settlers. These leaders are trying to forge a massive national nonviolent movement to end the occupation and build peace in the region. Yet, most of you have probably never heard about them. This divide between what's happening on the ground and perceptions abroad is one of the key reasons why we don't have yet a Palestinian peaceful resistance movement that has been successful.
Είμαι λοιπόν εδώ σήμερα για να μιλήσω για τη δύναμη της προσοχής, τη δύναμη της δικής σας προσοχής, και για την εμφάνιση και την ανάπτυξη ειρηνικών κινήσεων στην Δυτική Όχθη, στην Γάζα και αλλού -- αλλά σήμερα, η περίπτωση για την οποία θα μιλήσω είναι η Παλαιστίνη. Πιστεύω ότι αυτό που κυρίως λείπει για ν' αναπτυχθούν μη βίαιες κινήσεις δεν είναι να ξεκινήσουν οι Παλαιστίνιοι να υιοθετούν μη βίαιες κινήσεις αλλά εμείς να ξεκινήσουμε να δίνουμε σημασία σε αυτούς που ήδη το κάνουν αυτό. Επιτρέψτε μου να σας το δείξω μεταφέροντάς σας σε αυτό το χωριό που λέγεται Μπουντρούς.
So I'm here today to talk about the power of attention, the power of your attention, and the emergence and development of nonviolent movements in the West Bank, Gaza and elsewhere -- but today, my case study is going to be Palestine. I believe that what's mostly missing for nonviolence to grow is not for Palestinians to start adopting nonviolence, but for us to start paying attention to those who already are. Allow me to illustrate this point by taking you to this village called Budrus.
Περίπου εφτά χρόνια πριν, ήρθαν αντιμέτωποι με την εξαφάνισή τους, γιατί το Ισραήλ ανακοίνωσε ότι θα έχτιζε ένα διαχωριστικό φράγμα και μέρος αυτού του φράγματος θα χτιζόταν ακριβώς πάνω στο χωριό. Θα έχαναν το 40 τοις εκατό της γης τους και θα ήταν περικυκλωμένοι, οπότε θα έχαναν την πρόσβασή τους στην υπόλοιπη Δυτική Όχθη. Με τη βοήθεια εμπνευσμένης τοπικής καθοδήγησης, ξεκίνησαν μία ειρηνική αντιστασιακή καμπάνια για να μην επιτρέψουν να συμβεί.
About seven years ago, they faced extinction, because Israel announced it would build a separation barrier, and part of this barrier would be built on top of the village. They would lose 40 percent of their land and be surrounded, so they would lose free access to the rest of the West Bank. Through inspired local leadership, they launched a peaceful resistance campaign to stop that from happening.
Επιτρέψτε μου να σας δείξω μερικά σύντομα αποσπάσματα, για να αποκτήσετε μία εικόνα του πως ακριβώς ήταν αυτό στην πραγματικότητα.
Let me show you some brief clips, so you have a sense for what that actually looked like on the ground.
(Μουσική)
(Music)
Παλαιστίνια γυναίκα: Μας είπαν ότι ο τοίχος θα χώριζε την Παλαιστίνη από το Ισραήλ. Εδώ στο Μπουντρούς, συνειδητοποιήσαμε ότι ο τοίχος θα μας έκλεβε τη γη μας.
Palestinian Woman: We were told the wall would separate Palestine from Israel. Here in Budrus, we realized the wall would steal our land.
Ισραηλίτης άντρας: Ο φράχτης στην πραγματικότητα προσέφερε μια λύση στη τρομοκρατία.
Israeli Man: The fence has, in fact, created a solution to terror.
Άντρας: Σήμερα σας καλούμε σε μία ειρηνική πορεία. Μαζί σας είναι δεκάδες αδερφοί και αδερφές σας από το Ισραήλ.
Man: Today you're invited to a peaceful march. You are joined by dozens of your Israeli brothers and sisters.
Ισραηλινός ακτιβιστής: Τίποτα δεν τρομοκρατεί τον στρατό περισσότερο από την ειρηνική αντίσταση.
Israeli Activist: Nothing scares the army more than nonviolent opposition.
Γυναίκα: Είδαμε τους άντρες να προσπαθούν να σπρώξουν τους στρατιώτες, αλλά κανένας τους δεν μπορούσε να το κάνει αυτό. Αλλά νομίζω οι γυναίκες μπορούσαν.
Woman: We saw the men trying to push the soldiers, but none of them could do that. But I think the girls could do it.
Μέλος της Φατάχ: Πρέπει να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε με τον παραδοσιακό τρόπο σκέψης.
Fatah Party Member: We must empty our minds of traditional thinking.
Μέλος της Χαμάς: Ήμασταν σε απόλυτη αρμονία και θέλαμε να το μεταδώσουμε σ' όλη την Παλαιστίνη.
Hamas Party Member: We were in complete harmony, and we wanted to spread it to all of Palestine.
Τραγουδώντας: Ένα ενωμένο έθνος. Φατάχ, Χαμάς και το Λαϊκό Μέτωπο! Παρουσιαστής ειδήσεων: Οι συγκρούσεις για το τείχος συνεχίζονται.
Chanting: One united nation. Fatah, Hamas and the Popular Front! News Anchor: The clashes over the fence continue.
Ρεπόρτερ: Η συνοριακή αστυνομία του Ισραήλ στάλθηκε για να διαλύσει το πλήθος. Τους επιτράπηκε να χρησιμοποιήσουν οποιοδήποτε μέσο κρινόταν απαραίτητο.
Reporter: Israeli border police were sent to disperse the crowd. They were allowed to use any force necessary.
(Πυροβολισμοί)
(Gunshots)
Άντρας: Αυτές ήταν πραγματικές σφαίρες. Είναι όπως στη Φαλούτζα. Πυροβολισμοί παντού.
Man: These are live bullets. It's like Fallujah. Shooting everywhere.
Ισραηλινός ακτιβιστής: Ήμουνα σίγουρος ότι θα πεθάνουμε. Αλλά υπήρχαν κι άλλοι γύρω μου που δεν φοβόντουσαν καν.
Israeli Activist: I was sure we were all going to die. But there were others around me who weren't even cowering.
Ισραηλινός στρατιώτης: Μία ειρηνική διαδήλωση δεν πρόκειται να σταματήσει το [ασαφές].
Israeli Soldier: A nonviolent protest is not going to stop the [unclear].
Διαδηλωτής: Αυτή είναι μια ειρηνική πορεία. Δεν υπάρχει λόγος να χρησιμοποιηθεί βία.
Protester: This is a peaceful march. There is no need to use violence.
Τραγουδώντας: Μπορούμε να τα καταφέρουμε. Μπορούμε να τα καταφέρουμε. Μπορούμε να τα καταφέρουμε!
Chanting: We can do it! We can do it! We can do it!
Τζούλια Μπάτσα: Όταν άκουσα πρώτη φορά την ιστορία του Μπουντρούς, μου έκανε εντύπωση που τα διεθνή μέσα δεν είχαν καλύψει αυτά τα εντυπωσιακά γεγονότα που συνέβησαν επτά χρόνια πριν, το 2003. Αυτό που μου έκανε ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση ήταν το γεγονός ότι το Μπουντρούς τα κατάφερε. Οι κάτοικοι, μετά από δέκα μήνες ειρηνικής αντίστασης, έπεισαν την Ισραηλινή κυβέρνηση να μετακινήσει την διαδρομή που θα ακολουθούσε το φράγμα εκτός της γης τους και πίσω στην πράσινη γραμμή, η οποία είναι το διεθνώς αναγνωρισμένο όριο μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστίνης. Η αντίσταση στο Μπουντρούς έχει από τότε διαδοθεί σε χωριά κατά μήκος της Δυτικής Όχθης και σε Παλαιστινιακές γειτονιές στην Ιερουσαλήμ. Παρ' όλα αυτά, τα διεθνή μέσα παραμένουν σιωπηλά όσον αφορά αυτές τις ιστορίες. Αυτή η σιωπή έχει τεράστιες συνέπειες για την πιθανότητα διάδοσης της μη βίας, ή την επιβίωσή της στην Παλαιστίνη.
Julia Bacha: When I first heard about the story of Budrus, I was surprised that the international media had failed to cover the extraordinary set of events that happened seven years ago, in 2003. What was even more surprising was the fact that Budrus was successful. The residents, after 10 months of peaceful resistance, convinced the Israeli government to move the route of the barrier off their lands and to the green line, which is the internationally recognized boundary between Israel and the Palestinian Territories. The resistance in Budrus has since spread to villages across the West Bank and to Palestinian neighborhoods in Jerusalem. Yet the media remains mostly silent on these stories. This silence carries profound consequences for the likelihood that nonviolence can grow, or even survive, in Palestine.
Η βίαιη αντίσταση και η ειρηνική αντίσταση έχουν ένα πολύ σημαντικό κοινό στοιχείο· και οι δύο είναι μία μορφή θεάτρου που ψάχνει ένα κοινό για τον σκοπό του. Αν οι βίαιοι ηθοποιοί είναι οι μόνοι που συνεχώς μπαίνουν στα πρωτοσέλιδα και τραβάνε την διεθνή προσοχή στο Παλαιστινιακό θέμα, γίνεται πολύ δύσκολο για τους ειρηνικούς ηγέτες να πείσουν τις κοινότητές τους ότι η πολιτισμένη ανυπακοή μπορεί να έχει αποτέλεσμα για την αντιμετώπιση της κατάστασής τους.
Violent resistance and nonviolent resistance share one very important thing in common; they are both a form of theater seeking an audience to their cause. If violent actors are the only ones constantly getting front-page covers and attracting international attention to the Palestinian issue, it becomes very hard for nonviolent leaders to make the case to their communities that civil disobedience is a viable option in addressing their plight.
Η δύναμη της προσοχής πιθανότατα δεν θα προκαλέσει μεγάλη έκπληξη στους γονείς σ' αυτή την αίθουσα. Ο καλύτερος τρόπος για να κάνεις το παιδί σου να κλαίει όλο και περισσότερο είναι να του δώσεις σημασία την πρώτη φορά που αρχίζει να γκρινιάζει. Η γκρίνια γίνεται αυτό που οι παιδοψυχολόγοι ονομάζουν μία λειτουργική συμπεριφορά, καθώς το παιδί έχει μάθει ότι μπορεί να τραβήξει την προσοχή των γονιών του μέσω αυτής. Οι γονείς μπορούν να παρέχουν ή να μην παρέχουν κίνητρα για τέτοια συμπεριφορά απλά με το να δίνουν ή να μην δίνουν προσοχή στα παιδιά τους. Αλλά αυτό ισχύει και για τους ενήλικες. Στην πραγματικότητα, η συμπεριφορά ολόκληρων κοινοτήτων και χωρών μπορεί να επηρεαστεί ανάλογα με το πού αποφασίζει η διεθνής κοινότητα να επικεντρώσει την προσοχή της.
The power of attention is probably going to come as no surprise to the parents in the room. The surest way to make your child throw increasingly louder tantrums is by giving him attention the first time he throws a fit. The tantrum will become what childhood psychologists call a functional behavior, since the child has learned that he can get parental attention out of it. Parents can incentivize or disincentivize behavior simply by giving or withdrawing attention to their children. But that's true for adults too. In fact, the behavior of entire communities and countries can be influenced, depending on where the international community chooses to focus its attention.
Πιστεύω ότι για να τελειώσει η διαμάχη στην Μέση Ανατολή και για ν' αποκατασταθεί η ειρήνη πρέπει εμείς να μετατρέψουμε την μη-βία σε μία λειτουργική συμπεριφορά με το να δώσουμε πολύ περισσότερη σημασία στους ειρηνικούς ηγέτες που υπάρχουν σήμερα. Έχοντας δείξει την ταινία μου σε χωριά στην Δυτική Όχθη και στη Γάζα και στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, έχω δει τον αντίκτυπο που ακόμα κι ένα μόνο ντοκιμαντέρ μπορεί να έχει επηρεάζοντας την αλλαγή.
I believe that at the core of ending the conflict in the Middle East and bringing peace is for us to transform nonviolence into a functional behavior by giving a lot more attention to the nonviolent leaders on the ground today. In the course of taking my film to villages in the West Bank, in Gaza and in East Jerusalem, I have seen the impact that even one documentary film can have in influencing the transformation.
Σε ένα χωριό που λέγεται Γουαλάτζα, το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά στην Ιερουσαλήμ, η κοινότητα αντιμετώπιζε ένα παρόμοιο πρόβλημα με το Μπουντρούς. Επρόκειτο να τους περικυκλώσουν, να χάσουν πολύ από τη γη τους και να μην έχουν ελεύθερη πρόσβαση ούτε στην Δυτική Όχθη ούτε στην Ιερουσαλήμ. Εδώ και δύο χρόνια, προσπαθούν με ειρηνικούς τρόπους, αλλά απογοητεύτηκαν αφού κανείς δεν έδινε σημασία. Οπότε οργανώσαμε μία προβολή. Μία βδομάδα αργότερα, πραγματοποίησαν την πιο μαζική και πειθαρχημένη πορεία στην μέχρι τώρα ιστορία τους. Οι διοργανωτές είπαν ότι οι κάτοικοι, βλέποντας την ιστορία του Μπουντρούς καταγεγραμμένη στην ταινία, ένιωσαν ότι υπήρχαν όντως άνθρωποι που έβλεπαν τι προσπαθούν να κάνουν, ότι ο κόσμος ενδιαφέρεται. Οπότε συνέχισαν την προσπάθεια.
In a village called Wallajeh, which sits very close to Jerusalem, the community was facing a very similar plight to Budrus. They were going to be surrounded, lose a lot of their lands and not have freedom of access, either to the West Bank or Jerusalem. They had been using nonviolence for about two years but had grown disenchanted since nobody was paying attention. So we organized a screening. A week later, they held the most well-attended and disciplined demonstration to date. The organizers say that the villagers, upon seeing the story of Budrus documented in a film, felt that there were indeed people following what they were doing, that people cared. So they kept on going.
Επίσης, στο Ισραήλ υπάρχει μία καινούρια ειρηνική κίνηση που λέγεται Σολινταριότ, το οποίο σημαίνει 'αλληλεγγύη' στα Εβραϊκά. Οι ηγέτες αυτής της κίνησης χρησιμοποιούν το Μπουντρούς ως ένα από τα κύρια εργαλεία τους για να προσελκύσουν κόσμο. Αναφέρουν ότι Ισραηλινοί που δεν δραστηριοποιήθηκαν ποτέ πριν, αφού είδαν την ταινία, κατάλαβαν την δύναμη της μη-βίας και ξεκίνησαν να δραστηριοποιούνται με την οργάνωση. Το παράδειγμα της Γουαλάτζα και της κίνησης Σολινταριότ δείχνει ότι ακόμα και μια μικρού κασέ ανεξάρτητη ταινία μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην μετατροπή της μη βίας σε μία λειτουργική συμπεριφορά. Φανταστείτε τη δύναμη που θα μπορούσαν να έχουν οι μεγάλοι παίχτες στο χώρο των μέσων αν ξεκινούσαν να καλύπτουν τις εβδομαδιαίες ειρηνικές διαδηλώσεις που συμβαίνουν στα χωριά όπως το Μπιλ'ίν, το Νιλ'ίν, τη Γουαλάτζα, στις Ισραηλινές γειτονιές όπως το Σέικ Τζαρά και το Σιλγουάν -- οι ειρηνικοί ηγέτες θα γίνουν περισσότερο ορατοί, η αξία τους θα γίνει αντιληπτή και η δουλειά τους πιο αποτελεσματική.
On the Israeli side, there is a new peace movement called Solidariot, which means solidarity in Hebrew. The leaders of this movement have been using Budrus as one of their primary recruiting tools. They report that Israelis who had never been active before, upon seeing the film, understand the power of nonviolence and start joining their activities. The examples of Wallajeh and the Solidariot movement show that even a small-budget independent film can play a role in transforming nonviolence into a functional behavior. Now imagine the power that big media players could have if they started covering the weekly nonviolent demonstrations happening in villages like Bil'in, Ni'lin, Wallajeh, in Jerusalem neighborhoods like Sheikh Jarrah and Silwan -- the nonviolent leaders would become more visible, valued and effective in their work.
Πιστεύω ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι να καταλάβουμε ότι αν δεν δώσουμε σημασία σε αυτές τις προσπάθειες, είναι σαν να είναι αόρατες, και σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Αλλά έχω δει από πρώτο χέρι ότι αν δώσουμε σημασία οι προσπάθειες αυτές πολλαπλασιάζονται. Αν πολλαπλασιαστούν, η επιρροή τους στην διαμάχη μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης, θα μεγαλώσει. Και είναι αυτή η επιρροή που μπορεί τελικά να ξεμπλοκάρει την κατάσταση. Αυτοί οι ηγέτες έχουν αποδείξει ότι η μη-βία δουλεύει σε μέρη σαν το Μπουντρούς. Ας τους δώσουμε σημασία ώστε ν' αποδείξουν ότι δουλεύει παντού.
I believe that the most important thing is to understand that if we don't pay attention to these efforts, they are invisible, and it's as if they never happened. But I have seen first hand that if we do, they will multiply. If they multiply, their influence will grow in the overall Israeli-Palestinian conflict. And theirs is the kind of influence that can finally unblock the situation. These leaders have proven that nonviolence works in places like Budrus. Let's give them attention so they can prove it works everywhere.
Ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)