Λοιπόν, όπως όλες οι καλές ιστορίες αρχίζει κι αυτή πριν πάρα πολλά χρόνια, όταν ουσιαστικά δεν υπήρχε τίποτα. Εδώ λοιπόν, έχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα του σύμπαντος πριν περίπου 14 δισεκατομμύρια χρόνια. Όλη η ενέργεια συγκεντρώνεται σε ένα και μόνο ενεργειακό σημείο. Για κάποιο λόγο εκρήγνυται, και αρχίζουμε να έχουμε αυτά τα πράγματα. Έτσι λοιπόν, είμαστε σε αυτή την κατάσταση 14 δις χρόνια. Και όλα αυτά διαρκώς διαστέλλονται σχηματίζοντας αυτούς τους γιγάντιους γαλαξίες και έχουμε τρισεκατομμύρια από αυτούς. Μέσα σε αυτούς τους γαλαξίες έχουμε αυτά τα τεράστια νέφη σκόνης. Θα ήθελα να δώσετε ιδιαίτερη προσοχή στις τρεις μικρές προεξοχές
All right. So, like all good stories, this starts a long, long time ago when there was basically nothing. So here is a complete picture of the universe about 14-odd billion years ago. All energy is concentrated into a single point of energy. For some reason it explodes, and you begin to get these things. So you're now about 14 billion years into this. And these things expand and expand and expand into these giant galaxies, and you get trillions of them. And within these galaxies you get these enormous dust clouds. And I want you to pay particular attention to the three little prongs
στο κέντρο αυτής της εικόνας. Αν τις δείτε από πολύ κοντά, μοιάζουν κάπως έτσι. Αυτό που βλέπετε είναι στήλες σκόνης όπου υπάρχει τόση πολλή σκόνη - παρεμπιπτόντως, η κλίμακα είναι ένα τρις κάθετα μίλια - και αυτό που συμβαίνει είναι ότι υπάρχει τόση σκόνη που ενώνεται και συγχωνεύεται πυροδοτώντας μια θερμοπυρηνική αντίδραση. Οπότε αυτό που παρακολουθείτε είναι η γέννηση των αστέρων. Υπάρχουν αστέρες που γεννιούνται μακριά από εδώ. Όταν δημιουργηθούν αρκετοί αστέρες, σχηματίζουν ένα γαλαξία. Αυτός εδώ τυχαίνει να είναι ένας πολύ σημαντικός γαλαξίας, επειδή εδώ βρίσκεστε εσείς. (Γέλια) Και καθώς έχετε ένα κοντινό πλάνο αυτού του γαλαξία, βρίσκετε ένα σχετικά κανονικό, όχι και πολύ ενδιαφέρον αστέρι.
in the center of this picture. If you take a close-up of those, they look like this. And what you're looking at is columns of dust where there's so much dust -- by the way, the scale of this is a trillion vertical miles -- and what's happening is there's so much dust, it comes together and it fuses and ignites a thermonuclear reaction. And so what you're watching is the birth of stars. These are stars being born out of here. When enough stars come out, they create a galaxy. This one happens to be a particularly important galaxy, because you are here. (Laughter) And as you take a close-up of this galaxy, you find a relatively normal, not particularly interesting star.
Εδώ που τα λέμε, έχετε ήδη καλύψει τα δύο τρίτα της ιστορίας. Άρα αυτό το αστέρι δεν εμφανίζεται παρά μετά τα δύο τρίτα της ιστορίας. Και έπειτα αυτό που συμβαίνει είναι ότι έχει απομείνει αρκετή σκόνη ώστε δεν εκρήγνυται για να γίνει αστέρας, αλλά γίνεται πλανήτης. Όλα αυτά έγιναν πριν τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια.
By the way, you're now about two-thirds of the way into this story. So this star doesn't even appear until about two-thirds of the way into this story. And then what happens is there's enough dust left over that it doesn't ignite into a star, it becomes a planet. And this is about a little over four billion years ago.
Και αμέσως μετά έχει μείνει αρκετό υλικό ώστε να έχουμε την αρχέγονη σούπα, και αυτό δημιουργεί τη ζωή. Και η ζωή αρχίζει να επεκτείνεται διαρκώς, μέχρι που τα κακαρώνει.
And soon thereafter there's enough material left over that you get a primordial soup, and that creates life. And life starts to expand and expand and expand, until it goes kaput.
(Γέλια)
(Laughter)
Τώρα το περίεργο είναι ότι η ζωή τα κακαρώνει, όχι μία, όχι δύο, αλλά πέντε φορές. Άρα σχεδόν κάθε είδος ζωής στη Γη εξαλείφθηκε περίπου πέντε φορές. Και καθώς το σκέφτεστε αυτό, αυτό που συμβαίνει είναι ότι δημιουργείται περισσότερη περιπλοκότητα όλο και περισσότερα πράγματα που θα δημιουργήσουν καινούργια πράγματα. Εμείς δεν εμφανιζόμαστε μέχρι το 99,96 τοις εκατό του χρόνου αυτής της ιστορίας, ώστε εμείς και οι πρόγονοί μας να μπούμε στο κάδρο.
Now the really strange thing is life goes kaput, not once, not twice, but five times. So almost all life on Earth is wiped out about five times. And as you're thinking about that, what happens is you get more and more complexity, more and more stuff to build new things with. And we don't appear until about 99.96 percent of the time into this story, just to put ourselves and our ancestors in perspective.
Άρα σε αυτό το πλαίσιο, υπάρχουν δύο θεωρίες που εξηγούν γιατί βρισκόμαστε όλοι εδώ. Η πρώτη θεωρία λέει ότι έτσι είναι το γραμμένο. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, είμαστε το άλφα και το ωμέγα της δημιουργίας. Και η αιτία των τρισεκατομμυρίων γαλαξιών, των απείρων πλανητών, είναι να δημιουργηθεί κάτι που μοιάζει κάπως έτσι και κάτι που μοιάζει κάπως έτσι. Αυτός είναι ο σκοπός του σύμπαντος και έπειτα δεν υπάρχει εξέλιξη, δε βελτιώνεται.
So within that context, there's two theories of the case as to why we're all here. The first theory of the case is that's all she wrote. Under that theory, we are the be-all and end-all of all creation. And the reason for trillions of galaxies, sextillions of planets, is to create something that looks like that and something that looks like that. And that's the purpose of the universe; and then it flat-lines, it doesn't get any better.
(Γέλια)
(Laughter)
Το μόνο ερώτημα που ίσως σας γεννηθεί είναι, μήπως αυτό είναι λίγο αλαζονικό; Και αν είναι - ιδιαιτέρως δεδομένου ότι φτάσαμε κοντά στην εξαφάνιση. Είχαν μείνει μόνο 2.000 περίπου από το είδος μας. Λίγες ακόμα εβδομάδες χωρίς βροχή, και δε θα είχαμε δει κανέναν από αυτούς.
The only question you might want to ask yourself is, could that be just mildly arrogant? And if it is -- and particularly given the fact that we came very close to extinction. There were only about 2,000 of our species left. A few more weeks without rain, we would have never seen any of these.
(Γέλια)
(Laughter)
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Άρα ίσως πρέπει να σκεφτείτε τη δεύτερη θεωρία αν η πρώτη δεν είναι αρκετά καλή. Η δεύτερη θεωρία λέει: Θα μπορούσαμε να αναβαθμιστούμε; (Γέλια) Μα, γιατί να κάνει κανείς μια τέτοια ερώτηση; Γιατί μέχρι τώρα έχουν γίνει τουλάχιστον 29 αναβαθμίσεις των ανθρωποειδών. Άρα, αποδεικνύεται ότι έχουμε όντως αναβαθμιστεί. Έχουμε αναβαθμιστεί επανειλημμένως. Και αποδεικνύεται ότι διαρκώς ανακαλύπτουμε αναβαθμίσεις. Βρήκαμε αυτήν πέρυσι. Βρήκαμε μια άλλη τον περασμένο μήνα.
So maybe you have to think about a second theory if the first one isn't good enough. Second theory is: Could we upgrade? (Laughter) Well, why would one ask a question like that? Because there have been at least 29 upgrades so far of humanoids. So it turns out that we have upgraded. We've upgraded time and again and again. And it turns out that we keep discovering upgrades. We found this one last year. We found another one last month.
Και καθώς το σκέφτεστε αυτό, μπορεί επίσης να αναρωτηθείτε: Γιατί μόνο ένα ανθρώπινο είδος; Δε θα ήταν πραγματικά παράξενο αν πηγαίνατε στην Αφρική και την Ασία και την Ανταρκτική και βρίσκατε ακριβώς το ίδιο πουλί - ειδικά δεδομένου ότι συνυπήρχαμε με τουλάχιστον άλλες οκτώ εκδοχές του ανθρωποειδούς ταυτόχρονα σε αυτό τον πλανήτη; Οπότε το φυσιολογικό δεν είναι να έχεις έναν μόνο Χόμο Σάπιενς· το φυσιολογικό είναι να έχεις διάφορες εκδοχές ανθρώπων να περιφέρονται.
And as you're thinking about this, you might also ask the question: So why a single human species? Wouldn't it be really odd if you went to Africa and Asia and Antarctica and found exactly the same bird -- particularly given that we co-existed at the same time with at least eight other versions of humanoid at the same time on this planet? So the normal state of affairs is not to have just a Homo sapiens; the normal state of affairs is to have various versions of humans walking around.
Και αν αυτό είναι το φυσιολογικό, τότε μπορεί να αναρωτηθείτε, εντάξει, αν θέλουμε να δημιουργήσουμε κάτι άλλο, πόσο μεγάλη θα πρέπει να είναι η μετάλλαξη; Λοιπόν, ο Σβάντε Πάαβο έχει την απάντηση. Η διαφορά ανάμεσα στους ανθρώπους και τον Νεάντερταλ είναι 0,004 τοις εκατό του γενετικού κώδικα. Τόσο μεγάλη είναι η διαφορά του ενός είδους από το άλλο. Αυτό εξηγεί τις περισσότερες σύγχρονες πολιτικές τηλεμαχίες.
And if that is the normal state of affairs, then you might ask yourself, all right, so if we want to create something else, how big does a mutation have to be? Well Svante Paabo has the answer. The difference between humans and Neanderthal is 0.004 percent of gene code. That's how big the difference is one species to another. This explains most contemporary political debates.
(Γέλια)
(Laughter)
Αλλά καθώς το σκέφτεστε αυτό, ένα από τα ενδιαφέροντα πράγματα είναι το πόσο μικρές είναι αυτές οι μεταλλάξεις και πού συμβαίνουν. Η διαφορά ανθρώπου και Νεάντερταλ είναι το σπέρμα και οι όρχεις, η μυρωδιά και το δέρμα. Και αυτά είναι τα συγκεκριμένα γονίδια που διαφέρουν το ένα από το άλλο. Οπότε πολύ μικρές αλλαγές μπορεί να έχουν μεγάλο αντίκτυπο.
But as you're thinking about this, one of the interesting things is how small these mutations are and where they take place. Difference human/Neanderthal is sperm and testis, smell and skin. And those are the specific genes that differ from one to the other. So very small changes can have a big impact.
Και καθώς το σκέφτεστε αυτό, συνεχίζουμε να μεταλλασσόμαστε. Λοιπόν, πριν περίπου 10.000 χρόνια κοντά στη Μαύρη Θάλασσα είχαμε μια μετάλλαξη σε ένα γονίδιο που οδήγησε στα μπλε μάτια. Και αυτό συνεχίζεται διαρκώς.
And as you're thinking about this, we're continuing to mutate. So about 10,000 years ago by the Black Sea, we had one mutation in one gene which led to blue eyes. And this is continuing and continuing and continuing.
Και καθώς συνεχίζεται, ένα από τα πράγματα που θα συμβούν φέτος είναι ότι πρόκειται να ανακαλύψουμε τα πρώτα 10.000 ανθρώπινα γονιδιώματα, γιατί πλέον είναι αρκετά φτηνό να εντοπίσουμε την γονιδιακή αλληλουχία. Και όταν τα βρούμε, μπορεί να ανακαλύψουμε τις διαφορές.
And as it continues, one of the things that's going to happen this year is we're going to discover the first 10,000 human genomes, because it's gotten cheap enough to do the gene sequencing. And when we find these, we may find differences.
Εδώ που τα λέμε, δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι γι' αυτό το διάλογο, επειδή πραγματικά έχουμε καταχραστεί την επιστήμη σ' αυτό τον τομέα. Στη δεκαετία του 1920, πιστεύαμε ότι υπήρχαν μεγάλες διαφορές ανάμεσα στους ανθρώπους. Αυτό εν μέρει βασιζόταν στη δουλειά του Φράνσις Γκάλτον. Ήταν ξάδελφος του Δαρβίνου. Αλλά οι ΗΠΑ, το Ινστιτούτο Κάρνετζι, το Στάνφορντ, η Αμερικανική Νευρολογική Εταιρεία το πήγαν μακριά. Το εξήγαγαν και πραγματικά χρησιμοποιήθηκε λάθος. Στην πραγματικότητα, οδήγησε σε πραγματικά φρικιαστικά περιστατικά μεταχείρισης ανθρώπων. Έτσι, από τη δεκαετία του '40 και μετά, λέμε ότι δεν υπάρχουν διαφορές, είμαστε όλοι ίδιοι. Μέχρι το τέλος του χρόνου θα ξέρουμε αν αυτό αληθεύει.
And by the way, this is not a debate that we're ready for, because we have really misused the science in this. In the 1920s, we thought there were major differences between people. That was partly based on Francis Galton's work. He was Darwin's cousin. But the U.S., the Carnegie Institute, Stanford, American Neurological Association took this really far. That got exported and was really misused. In fact, it led to some absolutely horrendous treatment of human beings. So since the 1940s, we've been saying there are no differences, we're all identical. We're going to know at year end if that is true.
Και καθώς το σκεφτόμαστε αυτό, αρχίζουμε να ανακαλύπτουμε πράγματα όπως, μήπως έχετε το γονίδιο ACE; Γιατί έχει σημασία; Διότι κανένας δεν σκαρφάλωσε ποτέ σε μια κορυφή 8.000 μέτρων χωρίς οξυγόνο, χωρίς να έχει το γονίδιο ACE. Και αν θέλετε κάτι πιο συγκεκριμένο, τι λέτε για το γονότυπο 577R; Λοιπόν, αποδεικνύεται ότι κάθε άνδρας αθλητής επιπέδου Ολυμπιακών αγώνων φέρει τουλάχιστον μία από αυτές τις μεταβλητές.
And as we think about that, we're actually beginning to find things like, do you have an ACE gene? Why would that matter? Because nobody's ever climbed an 8,000-meter peak without oxygen that doesn't have an ACE gene. And if you want to get more specific, how about a 577R genotype? Well it turns out that every male Olympic power athelete ever tested carries at least one of these variants.
Αν αυτό αληθεύει, οδηγεί σε μερικές πολύ περίπλοκες ερωτήσεις για τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου. Τρεις επιλογές: Θέλετε οι Ολυμπιακοί να είναι μια βιτρίνα για μεταλλαγμένους που δουλεύουν σκληρά; (Γέλια) Εκδοχή δεύτερη: Γιατί δεν το κάνουμε όπως το γκολφ ή την ιστιοπλοΐα; Επειδή εσείς έχετε ένα και εσείς δεν έχετε, θα σας δώσω ένα δέκατο του δευτερολέπτου αβαντάζ στην εκκίνηση. Εκδοχή τρίτη: Επειδή αυτό είναι ένα γονίδιο που παρουσιάζεται φυσιολογικά και το έχετε και δε διαλέξατε τους σωστούς γονείς, έχετε το δικαίωμα να αναβαθμιστείτε. Τρεις διαφορετικές επιλογές. Αν αυτές οι διαφορές είναι η διαφορά ανάμεσα σε έναν κάτοχο Ολυμπιακού μεταλλίου και έναν μη-κάτοχο.
If that is true, it leads to some very complicated questions for the London Olympics. Three options: Do you want the Olympics to be a showcase for really hardworking mutants? (Laughter) Option number two: Why don't we play it like golf or sailing? Because you have one and you don't have one, I'll give you a tenth of a second head start. Version number three: Because this is a naturally occurring gene and you've got it and you didn't pick the right parents, you get the right to upgrade. Three different options. If these differences are the difference between an Olympic medal and a non-Olympic medal.
Αποδεικνύεται ότι καθώς ανακαλύπτουμε αυτά τα πράγματα, εμάς των ανθρώπων πραγματικά μας αρέσει να αλλάζουμε την εμφάνισή μας, τη συμπεριφορά μας τις ικανότητες του σώματός μας. Είχαμε 10,2 εκατομμύρια πλαστικές επεμβάσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά με τις τεχνολογίες που αναπτύσσονται σήμερα, οι σύγχρονες διορθώσεις, αφαιρέσεις, ενισχύσεις και αυξήσεις σε λίγο θα φαίνονται απλούστατες.
And it turns out that as we discover these things, we human beings really like to change how we look, how we act, what our bodies do. And we had about 10.2 million plastic surgeries in the United States, except that with the technologies that are coming online today, today's corrections, deletions, augmentations and enhancements are going to seem like child's play.
Ήδη είδατε τη δουλειά του Τόνι Ατάλα στο TED, αλλά αυτή η ικανότητα ν' αρχίζουμε να γεμίζουμε πράγματα σαν τα δοχεία μελανιού των εκτυπωτών με κύτταρα μας επιτρέπουν να εκτυπώνουμε δέρμα, όργανα, και μια ολόκληρη σειρά άλλων μερών του σώματος. Και καθώς αυτές οι τεχνολογίες εξελίσσονται, το βλέπετε αυτό συνέχεια, και συνέχεια 2000, ανθρώπινη γονιδιακή αλληλουχία και φαίνεται σαν να μη συμβαίνει τίποτα, μέχρι που συμβαίνει. Και μπορεί να είμαστε έτσι σε μερικές εβδομάδες.
You already saw the work by Tony Atala on TED, but this ability to start filling things like inkjet cartridges with cells are allowing us to print skin, organs and a whole series of other body parts. And as these technologies go forward, you keep seeing this, you keep seeing this, you keep seeing things -- 2000, human genome sequence -- and it seems like nothing's happening, until it does. And we may just be in some of these weeks.
Και καθώς το σκέφτεστε αυτό αυτοί οι δύο τύποι που καταγράφουν την αλληλουχία του ανθρώπινου γονιδιώματος το 2000 και το Δημόσιο Πρόγραμμα για το ανθρώπινο γονιδίωμα το 2000, δε μαθαίνετε πολλά γι' αυτά, μέχρι που μαθαίνετε για το περσινό πείραμα στην Κίνα, όπου παίρνουν δερματικά κύτταρα από αυτό το ποντίκι, του βάζουν τέσσερα χημικά, μετατρέπουν τα δερματικά κύτταρα σε βλαστοκύτταρα, τα αφήνουν να μεγαλώσουν και δημιουργούν ένα πλήρες αντίγραφο του ποντικού.
And as you're thinking about these two guys sequencing a human genome in 2000 and the Public Project sequencing the human genome in 2000, then you don't hear a lot, until you hear about an experiment last year in China, where they take skin cells from this mouse, put four chemicals on it, turn those skin cells into stem cells, let the stem cells grow and create a full copy of that mouse.
Αυτό είναι σημαντικό. Γιατί κατ' ουσίαν αυτό σημαίνει ότι μπορείς να πάρεις ένα κύτταρο, το οποίο είναι ένα πολυδύναμο βλαστοκύτταρο, που μοιάζει με σκιέρ στην κορυφή ενός βουνού, και αυτοί οι δύο σκιέρ γίνονται δύο πολυδύναμα βλαστοκύτταρα, τέσσερα, οκτώ, δεκαέξι, και μετά πλήθος έπειτα από 16 διαιρέσεις οπότε αυτά τα κύτταρα πρέπει να διαφοροποιηθούν. Έτσι, κατεβαίνουν από τη μία πλευρά του βουνού, κατεβαίνουν από την άλλη. Και στην πορεία, γίνονται οστά, και μετά πάνε από άλλο δρόμο και γίνονται αιμοπετάλια, και αυτά γίνονται μακροφάγα, και τούτα γίνονται Τ-λεμφοκύτταρα. Αλλά είναι πραγματικά δύσκολο, καθώς κατεβαίνεις με τα σκι, να ανέβεις ξανά. Εκτός κι αν έχεις λιφτ, φυσικά. Αυτό που κάνουν τα τέσσερα χημικά είναι να παίρνουν οποιοδήποτε κύτταρο και να το ανεβάζουν πίσω στο βουνό ώστε να γίνει οποιοδήποτε μέλος του σώματος.
That's a big deal. Because in essence what it means is you can take a cell, which is a pluripotent stem cell, which is like a skier at the top of a mountain, and those two skiers become two pluripotent stem cells, four, eight, 16, and then it gets so crowded after 16 divisions that those cells have to differentiate. So they go down one side of the mountain, they go down another. And as they pick that, these become bone, and then they pick another road and these become platelets, and these become macrophages, and these become T cells. But it's really hard, once you ski down, to get back up. Unless, of course, if you have a ski lift. And what those four chemicals do is they take any cell and take it way back up the mountain so it can become any body part.
Και καθώς το σκέφτεστε αυτό, η ουσία είναι ότι υπάρχει η δυνατότητα να ανακατασκευαστεί ένα πλήρες αντίγραφο οποιουδήποτε οργανισμού από οποιοδήποτε κύτταρό του. Αυτό αποδεικνύεται πολύ σημαντικό γιατί τώρα μπορείς να πάρεις, όχι μόνο κύτταρα ποντικού, αλλά και ανθρώπινα δερματικά κύτταρα και να τα μετατρέψεις σε βλαστοκύτταρα. Αυτό που έκαναν τον Οκτώβρη είναι ότι πήραν δερματικά κύτταρα, τα μετέτρεψαν σε βλαστοκύτταρα και άρχισαν να τα μετατρέπουν σε ηπατικά κύτταρα. Έτσι, στη θεωρία, μπορείς να δημιουργήσεις οποιοδήποτε όργανο από οποιοδήποτε κύτταρό σου.
And as you think of that, what it means is potentially you can rebuild a full copy of any organism out of any one of its cells. That turns out to be a big deal because now you can take, not just mouse cells, but you can human skin cells and turn them into human stem cells. And then what they did in October is they took skin cells, turned them into stem cells and began to turn them into liver cells. So in theory, you could grow any organ from any one of your cells.
Ορίστε ένα δεύτερο πείραμα: Αν μπορούσατε να κάνετε φωτοαντίγραφο του σώματός σας, ίσως να θέλετε και του μυαλού σας. Και ένα από τα πράγματα που είδατε στο TED πριν ενάμιση χρόνο περίπου ήταν αυτός ο τύπος. Αυτός έκανε μια υπέροχη τεχνική ομιλία. Είναι καθηγητής στο ΜΙΤ. Αλλά κατ' ουσίαν είπε ότι μπορείτε να πάρετε ρετροϊούς, που μπαίνουν στα εγκεφαλικά κύτταρα των ποντικών. Μπορείτε να τους βάλετε ετικέτες με πρωτεΐνες που ανάβουν όταν τις φωτίζετε. Και μπορείτε να απεικονίσετε τα ίχνη όταν ένα ποντίκι βλέπει, νιώθει, αγγίζει, θυμάται, αγαπά. Έπειτα μπορείτε να πάρετε μια οπτική ίνα και να φωτίσετε μερικά από τα ίδια πράγματα. Και, καθώς το κάνετε αυτό, μπορείτε να το σκιαγραφήσετε με δύο χρώματα, που σημαίνει ότι μπορείτε να κατεβάσετε αυτές τις πληροφορίες ως δυαδικό κώδικα κατευθείαν στον υπολογιστή σας.
Here's a second experiment: If you could photocopy your body, maybe you also want to take your mind. And one of the things you saw at TED about a year and a half ago was this guy. And he gave a wonderful technical talk. He's a professor at MIT. But in essence what he said is you can take retroviruses, which get inside brain cells of mice. You can tag them with proteins that light up when you light them. And you can map the exact pathways when a mouse sees, feels, touches, remembers, loves. And then you can take a fiber optic cable and light up some of the same things. And by the way, as you do this, you can image it in two colors, which means you can download this information as binary code directly into a computer.
Οπότε ποια είναι η κατακλείδα; Λοιπόν, δεν είναι και τόσο εξωπραγματικό ότι μια μέρα θα μπορείτε να «κατεβάζετε» τις ίδιες τις αναμνήσεις σας, ίσως σε ένα νέο σώμα. Και ίσως μπορείτε να «ανεβάζετε» και τις αναμνήσεις άλλων ανθρώπων. Και αυτό μπορεί να έχει κάποιες ασήμαντες δεοντολογικές, πολιτικές, ηθικές επιπλοκές. (Γέλια) Είναι μια σκέψη.
So what's the bottom line on that? Well it's not completely inconceivable that someday you'll be able to download your own memories, maybe into a new body. And maybe you can upload other people's memories as well. And this might have just one or two small ethical, political, moral implications. (Laughter) Just a thought.
Να τώρα το είδος των ερωτήσεων που γίνονται ενδιαφέρουσες ερωτήσεις για φιλοσόφους, κυβερνήτες, οικονομολόγους, επιστήμονες. Διότι αυτές οι τεχνολογίες εξελίσσονται πολύ γρήγορα.
Here's the kind of questions that are becoming interesting questions for philosophers, for governing people, for economists, for scientists. Because these technologies are moving really quickly.
Και καθώς το σκέφτεστε, αφήστε με να κλείσω με ένα παράδειγμα του εγκεφάλου. Το πρώτο μέρος όπου θα περιμένατε να δείτε τεράστια εξελικτική πίεση σήμερα, και εξαιτίας των πληροφοριών, που είναι ογκωδέστατες, και εξαιτίας της πλαστικότητας του οργάνου, είναι ο εγκέφαλος.
And as you think about it, let me close with an example of the brain. The first place where you would expect to see enormous evolutionary pressure today, both because of the inputs, which are becoming massive, and because of the plasticity of the organ, is the brain.
Έχουμε αποδείξεις ότι αυτό συμβαίνει; Λοιπόν, ας ρίξουμε μια ματιά σε κάτι σαν τη συχνότητα του αυτισμού ανά χίλια άτομα. Ορίστε πώς είναι το 2000. Ορίστε πώς είναι το 2002, 2006, 2008. Ορίστε η αύξηση σε λιγότερο από μία δεκαετία. Και εξακολουθούμε να μην ξέρουμε το γιατί. Αυτό που ξέρουμε είναι, εν δυνάμει, ότι ο εγκέφαλος αντιδρά με έναν υπερδραστήριο, υπερ-πλαστικό τρόπο, και δημιουργεί τέτοια άτομα. Και αυτή είναι μόνο μία από τις καταστάσεις που υπάρχουν. Επίσης έχετε ανθρώπους που είναι εξαιρετικά έξυπνοι, ανθρώπους που μπορούν να θυμηθούν οτιδήποτε είδαν στη ζωή τους, ανθρώπους συναισθητικούς, ανθρώπους σχιζοφρενείς. Τα πάντα υπάρχουν, αλλά εξακολουθούμε να μην καταλαβαίνουμε πώς και γιατί συμβαίνουν.
Do we have any evidence that that is happening? Well let's take a look at something like autism incidence per thousand. Here's what it looks like in 2000. Here's what it looks like in 2002, 2006, 2008. Here's the increase in less than a decade. And we still don't know why this is happening. What we do know is, potentially, the brain is reacting in a hyperactive, hyper-plastic way, and creating individuals that are like this. And this is only one of the conditions that's out there. You've also got people with who are extraordinarily smart, people who can remember everything they've seen in their lives, people who've got synesthesia, people who've got schizophrenia. You've got all kinds of stuff going on out there, and we still don't understand how and why this is happening.
Μια ερώτηση που ίσως θέλετε να κάνετε είναι αν βλέπουμε μια γρήγορη εξέλιξη του εγκεφάλου και του τρόπου που επεξεργαζόμαστε τα δεδομένα. Επειδή όταν σκεφτείτε πόσες πληροφορίες εισάγονται στον εγκέφαλό μας, προσπαθούμε να απορροφήσουμε σε μία μέρα όσες πληροφορίες απορροφούσαν κάποτε οι άνθρωποι σε μια ολόκληρη ζωή. Και όσο το σκέφτεστε αυτό, υπάρχουν τέσσερις θεωρίες γιατί μπορεί να γίνεται αυτό, συν μια ολόκληρη σειρά άλλων. Δεν έχω μια καλή απάντηση. Σίγουρα πρέπει να γίνει περισσότερη έρευνα γι' αυτό.
But one question you might want to ask is, are we seeing a rapid evolution of the brain and of how we process data? Because when you think of how much data's coming into our brains, we're trying to take in as much data in a day as people used to take in in a lifetime. And as you're thinking about this, there's four theories as to why this might be going on, plus a whole series of others. I don't have a good answer. There really needs to be more research on this.
Μια επιλογή είναι το φετίχ των φαστ φουντ. Αρχίζουν να υπάρχουν κάποια στοιχεία ότι η παχυσαρκία και η δίαιτα έχουν σχέση με τις γονιδιακές τροποποιήσεις, που μπορεί να έχουν ή να μην έχουν επίδραση στο πώς δουλεύει ο εγκέφαλος ενός βρέφους.
One option is the fast food fetish. There's beginning to be some evidence that obesity and diet have something to do with gene modifications, which may or may not have an impact on how the brain of an infant works.
Μια δεύτερη εκδοχή είναι αυτή του ελκυστικού σπασίκλα. Αυτά τα φαινόμενα είναι εξαιρετικά σπάνια. (Γέλια) (Χειροκρότημα) Αυτό που αρχίζει να συμβαίνει είναι ότι επειδή όλοι οι σπασίκλες κάνουν παρέα, γιατί είναι ικανότατοι προγραμματιστές και είναι εξαιρετικά προσοδοφόρο, όπως και άλλες δουλειές που θέλουν λεπτομέρεια, συγκεντρώνονται στα ίδια μέρη και βρίσκουν όμοιους συντρόφους. Αυτή είναι η θεωρία του συνδυαστικού ζευγαρώματος όπου αυτά τα γονίδια ενισχύουν το ένα το άλλο σε αυτές τις δομές.
A second option is the sexy geek option. These conditions are highly rare. (Laughter) (Applause) But what's beginning to happen is because these geeks are all getting together, because they are highly qualified for computer programming and it is highly remunerated, as well as other very detail-oriented tasks, that they are concentrating geographically and finding like-minded mates. So this is the assortative mating hypothesis of these genes reinforcing one another in these structures.
Το τρίτο, μήπως είναι υπερβολικά πολλές οι πληροφορίες; Προσπαθούμε να επεξεργαστούμε τόσα πράγματα ώστε κάποιοι άνθρωποι γίνονται συναισθητικοί και απλώς έχουν τεράστιους αγωγούς που θυμούνται τα πάντα. Άλλοι άνθρωποι γίνονται υπερευαίσθητοι απέναντι στις πληροφορίες. Άλλοι αντιδρούν με ψυχολογικά προβλήματα ή αντιδράσεις απέναντι στην πληροφορία. Ή ίσως είναι τα χημικά.
The third, is this too much information? We're trying to process so much stuff that some people get synesthetic and just have huge pipes that remember everything. Other people get hyper-sensitive to the amount of information. Other people react with various psychological conditions or reactions to this information. Or maybe it's chemicals.
Αλλά όταν βλέπετε μια αύξηση αυτής της σειράς του μεγέθους μιας κατάστασης, είτε δεν την μετράτε σωστά ή κάτι γίνεται πολύ γρήγορα, και μπορεί να είναι εξέλιξη σε πραγματικό χρόνο.
But when you see an increase of that order of magnitude in a condition, either you're not measuring it right or there's something going on very quickly, and it may be evolution in real time.
Ορίστε το συμπέρασμα: Αυτό που νομίζω ότι κάνουμε είναι ότι σαν είδος μεταβαλλόμαστε. Και δεν το πίστευα αυτό όταν άρχισα να γράφω μαζί με τον Στηβ Γκάλανς. Νομίζω ότι μεταβαλλόμαστε σε Χόμο εβολούτις και, για καλύτερα ή για χειρότερα, δεν είναι απλώς ένα ανθρωποειδές που γνωρίζει το περιβάλλον του είναι ένα ανθρωποειδές που αρχίζει ευθέως και εσκεμμένα να ελέγχει την εξέλιξη του είδους του, των βακτηρίων, των φυτών, των ζώων. Και νομίζω ότι είναι τέτοιο το μέγεθος της αλλαγής ώστε τα εγγόνια σας ή τα δισέγγονά σας ίσως να είναι ένα πολύ διαφορετικό είδος από εσάς.
Here's the bottom line. What I think we are doing is we're transitioning as a species. And I didn't think this when Steve Gullans and I started writing together. I think we're transitioning into Homo evolutis that, for better or worse, is not just a hominid that's conscious of his or her environment, it's a hominid that's beginning to directly and deliberately control the evolution of its own species, of bacteria, of plants, of animals. And I think that's such an order of magnitude change that your grandkids or your great-grandkids may be a species very different from you.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Thank you very much.
(Χειροκρότημα)
(Applause)