Immortality. In movies, kings are always searching for the secret to immortality. But is immortality really a good thing? To a ten-year-old boy, one year is the same as 10% of his life. To his forty-year-old mother, one year is merely 2.5% of her life. The same year, 365 days, can feel differently to different people. If we live until we're 82, that's about 30,000 days. If this boy lives for 30,000 years, a year to him could feel like a day. And if this boy's emotions sustain through the potential boredom of living for millions of years, he might become extremely lonely and sad, knowing he has and always will outlive everyone he has ever loved. But what if everyone were immortal? Well, first off, Earth is only so big. So, where would we all live? (Grunts) "Excuse me!" "That's my face!" "Stop it!" "Pardon me." "Tight in here!" Do you remember what you did last year or when you were five? How much of your past have you forgotten? If you have trouble remembering what you did when you were five, how will you remember what happened if you were alive a thousand years ago? A million years ago? We don't remember every single detail of our past because our brains have a limited capacity and we replace useless memories, like middle school locker combinations, with relevant information. If this immortal boy finds a companion to fall in love with once every hundred years, he would have ten thousand girlfriends in a million years. And how many of those ten thousand girls' names will he be able to remember? This changes what a meaningful relationship means, doesn't it? Another tricky thing about immortality: Human beings have not always looked the same. This can be explained by Darwin's theory of evolution. For instance, if women find taller men more attractive, then more tall men would mate and have children, putting more tall genes in the gene pool. That means, in the next generation, more children will have the genes to be taller. Repeat that process for a million years and the average height will be a lot taller than the average height today, assuming there's no natural disaster that wipes out all the tall people. Our ancestors were short, hairy apes. We still have body hair, but we don't look like apes any more. If you're the only person who is immortal, while everyone else keeps evolving, generation after generation, you will eventually look quite different than the people who surround you. "Hi, how you doing?" If one of our ancestors, apes, is still alive today, how many people will make friends with it instead of calling the Museum of Natural History? And one more physical consideration for immortality: Scars. After all, immortality doesn't automatically translate to invincibility, it just means you cannot die. But it doesn't guarantee what condition you'll be alive in. Look at your body and count how many scars you have. If you have made this many permanent scars within your life, imagine how much damage you would have if you were one thousand years old! Now, there are approximately 185,000 amputation-related hospital discharges every year in the U.S. These injuries are due to accidents or illnesses. Certainly the percentage is low comparing to the total population if you only live for a hundred years. However, if you've been alive for over one million years, the odds of still having all your limbs are pretty slim. What about little accessories, like your eyes, your nose, your ears, fingers or toes? What about your teeth? What are the odds of you keeping your dental health for a hundred years? A thousand years? One million years? You might end up looking like a horribly scuffed-up Mr. Potato Head with missing pieces and dentures. So, are you sure you want to live forever? Now, which superpower physics lesson will you explore next? Shifting body size and content, super speed, flight, super strength, immortality, and -- invisibility.
Sự bất tử. Trong phim, vua chúa luôn kiếm tìm bí mật của sự bất tử Nhưng bất tử có thực sự là một điều tốt? Đối với một bé trai 10 tuổi, một năm giống như 10% của cuộc đời nó. Đối với người mẹ 40 tuổi của cậu, một năm chỉ bằng khoảng 2.5% cuộc đời bà ấy. Một năm với 365 ngày có thể được cảm nhận rất khác đối với mỗi người. Nếu chúng ta sống đến năm 82 tuổi, tức là khoảng 30,000 ngày. Nếu cậu bé này sống 30,000 năm, một năm có thể cảm thấy như một ngày. Và nếu cảm xúc của cậu bé chịu đựng được sự nhàm chán tiềm tàng của việc sống hàng triệu năm, cậu bé sẽ cảm thấy cực kỳ cô đơn và buồn bã khi biết rằng mình đang và sẽ luôn sống lâu hơn tất cả mọi người mà cậu yêu quý. Nhưng nếu tất cả mọi người đều bất tử? Trước tiên, Trái Đất chỉ lớn đến thế. Vậy thì tất cả chúng ta sẽ ở đâu? "Xin lỗi nhé!" "Đó là mặt tôi!" "Dừng ngay đi!" "Thứ lỗi cho tôi." "Chỗ này chật ghê!" Bạn có nhớ năm ngoái bạn đã làm gì không? Còn lúc bạn 5 tuổi thì sao? Bạn đã quên bao nhiêu chuyện quá khứ rồi? Nếu bạn gặp khó khăn khi nhớ xem mình làm gì lúc 5 tuổi, làm sao bạn nhớ được những chuyện đã xảy ra nếu bạn đã sống từ ngàn năm trước? Triệu năm trước? Chúng ta không nhớ được từng chi tiết của quá khứ bởi vì não bộ chúng ta có sức chứa nhất định, và chúng ta thay thế các kí ức vô dụng, như mật mã tủ đựng đồ hồi trung học, bằng các thông tin có giá trị hơn. Nếu cậu bé bất tử này tìm được bạn gái để yêu 1000 năm 1 lần, cậu ta sẽ có 10,000 cô bạn gái trong 1 triệu năm. Và cậu ta sẽ nhớ được bao nhiêu trong số 10,000 cái tên của các cô gái đó? Điều này thay đổi tính chất của một mối quan hệ có ý nghĩa, phải vậy không? Một điều khó khăn nữa về sự bất tử: Con người không phải lúc nào cũng giữ nguyên diện mạo. Điều này được lí giải bởi Thuyết Tiến hóa của Darwin. Ví dụ, nếu phụ nữ cảm thấy đàn ông cao hơn sẽ quyến rũ hơn thì sẽ có nhiều đàn ông cao lớn cưới vợ và sinh con hơn, đem lại nhiều gen cao hơn cho vốn gen. Điều đó có nghĩa là, trong thế hệ kế tiếp, sẽ có nhiều trẻ em hơn sở hữu gen để cao hơn. Quá trình này được lặp lại trong một triệu năm và chiều cao trung bình sẽ tăng lên, cao hơn so với ngày nay, giả sử là không có một thiên tai nào tiêu diệt tất cả cả những người cao. Tổ tiên chúng ta là những dã nhân thấp và lông lá. Chúng ta vẫn có lông trên cơ thể, nhưng chúng ta trông không hề giống dã nhân nữa. Nếu bạn là người duy nhất bất tử trong khi tất cả mọi người tiếp tục tiến hóa thế hệ này qua thế hệ khác, thành ra bạn sẽ trông khá khác biệt so với những người xung quanh. "Xin chào, bạn thế nào?" Nếu một tổ tiên dã nhân của chúng ta còn sống đến ngày hôm nay, bao nhiêu người sẽ làm bạn với nó thay vì gọi điện cho Bảo tàng Lịch sử Thiên nhiên? Và một sự cân nhắc nữa về vấn đề thể chất của sự bất tử: Những vết sẹo. Dù sao đi nữa, sự bất tử không có nghĩa là sự bất bại, nó chỉ có nghĩa là bạn không thể chết thôi. Nhưng nó không đảm bảo bạn sẽ sống trong trạng thái nào. Hãy nhìn vào cơ thể bạn và đếm xem bạn có bao nhiêu vết sẹo. Nếu như trong đời bạn đã có ngần này vết sẹo vĩnh viên, thử tượng tượng xem bạn sẽ bị tàn phá như thế nào nếu bạn một ngàn tuổi! Mỗi năm ở Mĩ có khoảng 185,000 ca xuất viện liên quan đến cắt bỏ các chi của cơ thể. Những thương tích này do tai nạn hoặc bệnh tật. Tất nhiên tỉ lệ này khá thấp so với tổng dân số nếu bạn chỉ sống một trăm năm. Tuy nhiên, nếu bạn đã sống được hơn một triệu năm, khả năng bạn vẫn còn đầy đủ chân tay là khá mong manh. Về những bộ phận nhỏ khác thì sao, như mắt, mũi, tai, ngón tay hay ngón chân? Răng của bạn thì sao? Khả năng bạn giữ được sức khỏe răng miệng trong một trăm năm là bao nhiêu? Trong một ngàn năm? Một triệu năm? Bạn có thể thành ra trông giống Ông Khoai Tây bị sứt sẹo một cách khủng khiếp với những bộ phận rơi rụng và hàm răng giả. Vì vậy, liệu bạn có chắc rằng muốn sống mãi mãi? Bây giờ, bạn sẽ khám phá bài học về vật lý siêu năng lực nào tiếp theo? Biến đổi kích thước cơ thể, siêu tốc độ, bay lượn, siêu khỏe, sự bất tử, và