My name is Joseph, a Member of Parliament in Kenya. Picture a Maasai village, and one evening, government soldiers come, surround the village and ask each elder to bring one boy to school. That's how I went to school -- pretty much a government guy pointing a gun and told my father, "You have to make a choice." I walked very comfortably to this missionary school, that was run by an American missionary. The first thing the American missionary gave me was a candy. I had never in my life ever tasted candy. So I said to myself, with all these hundred other boys, this is where I belong.
Moje meno je Joseph, člen parlamentu Kene. Predstavte si Masaiskú dedinu. Jeden večer tam prídu vojaci, dedinu obsadia a požiadajú všetkých starších, aby do školy priviedli jedného chlapca. Takto som sa dostal do školy -- chlap z vlády mieril zbraňou na môjho otca a povedal mu: "Musíš sa rozhodnúť." A tak som šiel rád do misionárskej školy, ktorú viedol americký misionár. Prvou vecou, ktorú mi dal, bol cukrík. Nikdy predtým som nedostal cukrík. A tak som si povedal, spolu s ďalšou stovkou chlapcov, že sem patrím. Zostal som --
(Laughter) I stayed.
(Smiech)
When everybody else was dropping out. My family moved; we're nomads. It was a boarding school, I was seven -- Every time it closed you had to travel to find them. 40-50 miles, it doesn't matter. You slept in the bush, but you kept going.
-- keď všetci ostatní zo školy odchádzali. Moja rodina sa presťahovala. Boli sme kočovníkmi. Vždy, keď školu zavreli -- bola to internátna škola a ja som mal sedem rokov -- musel som cestovať, kým som ich nenašiel. 80 kilometrov, 60 kilometrov, na tom nezáležalo. Spával som v kríkoch, ale potom som znovu pokračoval v ceste.
And I stayed. I don't know why, but I did. All of a sudden I passed the national examination, found myself in a very beautiful high school in Kenya. And I finished high school. And just walking, I found a man who gave me a full scholarship to the United States. My mother still lived in a cow-dung hut, none of my brothers were going to school, and this man told me, "Here, go."
Ale zostal som v škole. Neviem prečo, ale zostal som. A potom som zrazu urobil národné skúšky a začal som chodiť na nádhernú strednú školu v Keni. Dokončil som ju. Potom som na ulici našiel muža, ktorý mi dal plné štipendium do USA. Moja matka stále žije v špinavej chatrči, žiadny z mojich bratov nechodí do školy a tento muž mi povedal" "Tu máš, choď."
I got a scholarship to St. Lawrence University, Upstate New York; finished that. And after that I went to Harvard Graduate School; finished that. Then I worked in DC a little bit: I wrote a book for National Geographic and taught U.S. history. And every time, I kept going back home, listening to their problems -- sick people, people with no water, all this stuff -- every time I go back to America, I kept thinking about them.
Dostal som štipendium na Univerzitu St. Lawrence v štáte New York. Tú som dokončil a potom som šiel na Harvard. Po promóciách som chvíľu pracoval vo Washingtone. Napísal som knihu pre National Geographic a vyučoval som históriu, americkú históriu. Stále som sa vracal domov a vždy som počúval problémy ľudí, chorých ľudí, ľudí bez vody, všetko toto. A vždy keď som sa potom vrátil do Ameriky, neprestal som o nich premýšľať. Jedného dňa mi starší povedal príbeh.
Then one day, an elder gave me a story that went like this: long time ago, there was a big war between tribes. This specific tribe was really afraid of this other Luhya tribe. Every time, they sent scouts to make sure no one attacked them. So one day, the scouts came running and told the villagers, "The enemies are coming. Only half an hour away, they'll be here." So people scrambled, took their things and ready to go, move out. But there were two men: one man was blind, one man had no legs -- he was born like that. The leader of the chiefs said, "No, sorry. We can't take you. You'll slow us down. We have to flee our women and children, we have to run." And they were left behind, waiting to die.
V dávnych časoch proti sebe bojovali dva kmene. Jeden tento kmeň sa naozaj bál toho druhého, kmeňu Luhya. A zakaždým poslali zvedov, aby sa ubezpečili, že ich nikto nenapadne. Jedného dňa títo zvedovia pribehli a hovoria dedinčanom, "Nepriatelia prichádzajú, sú len polhodinu cesty odtiaľto." Ľudia si rýchlo vzali svoje veci, pripravili sa na cestu a odišli. Ale boli tam dvaja muži, jeden z nich bol slepý a ten druhý nemal nohy -- tak sa narodil. Vodca kmeňa povedal: "Nie, prepáčte, ale nemôžeme vás vziať. Spomaľovali by ste nás. Musíme odviesť do bezpečia naše ženy a deti, musíme ísť rýchlo." A nechali ich tam, aby čakali na smrť.
But these two people worked something out. The blind man said, "Look, I'm a very strong man but I can't see." The man with no legs says, "I can see as far as the end of the world, but I can't save myself from a cat, or whatever animals." The blind man went down on his knees like this, and told the man with no legs to go over his back, and stood up. The man on top can see, the blind man can walk. These guys took off, followed the footsteps of the villagers until they found and passed them.
Ale oni na niečo prišli. Slepý muž povedal: "Pozri sa, som veľmi silný, ale nevidím." A muž bez nôh povedal: "Ja dovidím až na koniec sveta, ale neutečiem pred šelmou ani pred iným zvieraťom." Slepý muž si takto kľakol a povedal mužovi bez nôh, aby mu vyliezol na chrbát, a postavil sa. Muž na vrchu videl a slepý mohol chodiť. Spolu šli v šľapajách dedinčanov, až kým ich nenašli a nepredbehli.
So, this was told to me in a setup of elders. And it's a really poor area. I represent Northern Kenya: the most nomadic, remote areas you can even find. And that man told me, "So, here you are. You've got a good education from America, you have a good life in America; what are you going to do for us? We want you to be our eyes, we'll give you the legs. We'll walk you, you lead us."
Toto mi povedali na zhromaždení starších. Reprezentujem veľmi chudobnú oblasť, severnú Keňu -- najodľahlejšie, kočovnícke oblasti, aké nájdete. A ten muž mi povedal: "Si tu a máš dobré vzdelanie z Ameriky, máš v Amerike dobrý život, a čo urobíš pre nás? Chceme, aby si bol našimi očami, dáme ti nohy. My budeme kráčať, ty nás budeš viesť."
The opportunity came. I was always thinking about that: "What can I do to help my people? Every time you go to an area where for 43 years of independence, we still don't have basic health facilities. A man has to be transported in a wheelbarrow 30 km for a hospital. No clean drinking water.
Prišla príležitosť. Vždy som rozmýšľal o tom, ako môžem pomôcť mojim ľuďom? Hoci sme nezávislou krajinou už 43 rokov, stále nemáme základné zdravotnícke zariadenia. Muža musia previesť 20, 30 kilometrov na fúriku do najbližšej nemocnice. Žiadna pitná voda.
So I said, "I'm going to dedicate myself. I'm leaving America. I'm going to run for office." Last June, I moved from America, ran in July election and won. And I came for them, and that's my goal.
A tak som si povedal: "Tomuto zasvätím môj život. Odídem z Ameriky a pokúsim sa dostať do úradu." A tak som minulý júl -- z Ameriky som sa odsťahoval v júni, v júli boli voľby a vyhral som. Prišiel som tu kvôli nim a to je môj cieľ. V úrade som už deväť mesiacov
Right now I have in place, for the last nine months, a plan that in five years, every nomad will have clean drinking water. We're building dispensaries across that constituency. I'm asking my friends from America to help with bringing nurses or doctors to help us out. I'm trying to improve infrastructure. I'm using the knowledge I received from the United States and from my community to move them forward. I'm trying to develop homegrown solutions to our issues because people from outside can come and help us, but if we don't help ourselves, there's nothing to do.
a mojim cieľom na najbližších päť rokov je zabezpečiť každému kočovníkovi prístup k pitnej vode. Budujeme ošetrovne v celej oblasti. Požiadal som svojich priateľov z Ameriky o pomoc, pretože potrebujeme sestričky a doktorov. Snažím sa zlepšiť infraštruktúru. Využívam vedomosti, ktoré som získal v Spojených štátoch a od mojej komunity, aby som náš ľud posunul dopredu. Pokúšam sa vyvinúť domáce riešenia na naše problémy. Pretože my vieme, uvedomujeme si, že môžu prísť ľudia zvonka a pomôcť nám, ale ak si nepomôžeme sami, nedá sa nič robiť.
My plan right now as I continue with introducing students to different fields -- some become doctors, some lawyers -- we want to produce a comprehensive group of people, students who can come back and help us see a community grow that is in the middle of a huge economic recession.
Mojím plánom je postupne predstavovať študentom rôzne odvetvia -- niektorí sú doktormi, niektorí právnikmi -- chceme vytvoriť celistvú skupinu ľudí, študentov, ktorí môžu prísť späť a pomôcť našej komunite vyrásť uprostred obrovskej ekonomickej recesie.
As I continue to be a Member of Parliament and as I continue listening to all of you talking about botany, health, democracy, new inventions, I'm hoping that one day in my own little community -- which is 26,000 square km, maybe five times Rhode Island -- with no roads, we'll be able to become a model to help others develop.
Prišiel som tu ako člen parlamentu a keď počúvam, ako rozprávate o botanike, o zdravotníctve, o demokracii, o nových vynálezoch, dúfam, že jedného dňa bude moja malá komunita -- ktorá má plochu asi 26 000 kilometrov štvorcových, asi päťkrát väčšia ako Rhode Island, ale bez ciest -- modelom, ktorý pomôže ostatným vo vývine.
Thank you very much.
Ďakujem veľmi pekne.
(Applause)