A sky blue canvas ripped open by an enormous skull. Teeth bared through visceral slashes of oil and spray-paint. In 2017, this untitled artwork was auctioned off for over 110 million dollars. But it’s not the work of some old master. These strokes of genius belong to 21 year old black Brooklynite Jean-Michel Basquiat – one of America’s most charismatic painters, and currently, its highest sold.
Błękit płótna rozpruty przez ogromną czaszkę. Zęby szczerzące się gwałtownymi pociągnięciami farby olejnej i sprayu. W 2017 roku ten obraz bez nazwy został wylicytowany za ponad 110 milionów dolarów. Ale nie było to dzieło jednego z dawnych mistrzów. Przez pociągnięcia pędzla przebłyskuje geniusz 21-letniego Jeana-Michela Basquiata, charyzmatycznego amerykańskiego artysty, w jego najdrożej jak dotąd sprzedanej pracy.
Born in 1960 to a Haitian father and a Puerto Rican mother, Basquiat spent his childhood making art and mischief in Boerum Hill. While he never attended art school, he learned by wandering through New York galleries, and listening to the music his father played at home.
Urodzony w 1960 roku jako syn Haitańczyka i Portorykanki Basquiat spędził dzieciństwo w Boerum Hill na sztuce i psotach. Sztuki nie uczył się w szkole, tylko błądził korytarzami nowojorskich galerii i słuchał płyt odtwarzanych przez ojca w domu.
He drew inspiration from unexpected places, scribbling his own versions of cartoons, comic books and biblical scenes on scrap paper from his father’s office. But it was a medical encyclopedia that arguably exerted the most powerful influence on Basquiat. When young Jean-Michael was hit by a car, his mother brought a copy of "Grey’s Anatomy" to his hospital bed. It ignited a lifelong fascination with anatomy that manifested in the skulls, sinew and guts of his later work – which frequently explores both the power and vulnerability of marginalized bodies.
Inspiracje czerpał z nietypowych źródeł. Rysował własne wersje kreskówek, komiksów i scen biblijnych na makulaturze od ojca z pracy. Jednak to zapewne podręcznik dla studentów medycyny wywarł na Basquiata największy wpływ. Gdy młodego Jeana-Michela potrącił samochód, matka przyniosła mu do szpitala “Anatomię” Gray’a, czym na resztę życia rozpaliła w nim fascynację ciałem. Przejawiała się ona obecnością czaszek, ścięgien i wnętrzności w jego pracach, których częstym tematem była potęga i kruchość zmarginalizowanych ciał.
By 17, he launched his first foray into the art world with his friend Al Diaz. They spray painted cryptic statements and symbols all over Lower Manhattan, signed with the mysterious moniker SAMO. These humorous, profound, and rebellious declarations were strategically scattered throughout Soho’s art scene. And after revealing himself as the artist, Basquiat leveraged SAMO’s success to enter the scene himself; selling postcards, playing clubs with his avant-garde band, and boldly seeking out his heroes. By 21, he’d turned to painting full time.
Jako 16-latek z przyjacielem Alem Diazem zrobili pierwszy krok ku światu artystów. Na murach Dolnego Manhattanu wymalowali graffiti, zagadkowe hasła i symbole opatrzone tajemniczym podpisem “SAMO”. Te dowcipne, pełne głębi, buntownicze deklaracje umieścili w strategicznych miejscach sceny artystycznej Soho. Po tym, jak sam objawił się jako artysta, Basquiat wykorzystał sukces projektu SAMO jako trampolinę do świata sztuki. Sprzedawał pocztówki, grał w klubach ze swoim awangardowym zespołem i szukał śmiałych inspiracji. Nim skończył 21 lat, żył z malowania.
His process was a sort of calculated improvisation. Like Beat writers who composed their work by shredding and reassembling scraps of writing, Basquiat used similar cut-up techniques to remix his materials. When he couldn't afford canvases, he fashioned them out of discarded wood he found on the street. He used oil stick, crayons, spray paint and pencil and pulled quotes from the menus, comic books and textbooks he kept open on the studio floor.
Jego metodą była rozmyślna improwizacja. Podobnie jak bitnicy, którzy pisali swoje utwory, drąc je na kawałki i łącząc znów w całość, Basquiat przerabiał i zestawiał w swoich dziełach różne elementy. Gdy nie miał pieniędzy na płótna, robił je sam, wykorzystując drewno znalezione na ulicy. Używał pasteli, kredek, farb w sprayu i ołówka, cytatów z menu, komiksów i podręczników, które rozkładał na podłodze w pracowni.
He kept these sources open on his studio floor, often working on multiple projects at once. Pulling in splintered anatomy, reimagined historical scenes, and skulls transplanted from classical still-lives, Basquiat repurposed both present day experiences and art history into an inventive visual language. He worked as if inserting himself into the legacy of artists he borrowed from, producing collages that were just as much in conversation with art history as they were with each other. For instance, "Toussaint L’Overture versus Savonarola" and "Undiscovered Genius of the Mississippi Delta" offer two distinct visions of Basquiat’s historical and contemporary concerns. But they echo each other in the details, such as the reappearing head that also resurfaces in "PPCD." All these pieces form a network that offers physical evidence of Basquiat’s restless and prolific mind.
Wszystkie materiały miał zawsze pod ręką. Często pracował jednocześnie nad wieloma projektami. Rozszczepione elementy ludzkiej anatomii, wyobrażone na nowo sceny historyczne i czaszki wyjęte żywcem z klasycznych przedstawień martwej natury. Basquiat poddał recyklingowi współczesność i historię sztuki, żeby stworzyć własny, oryginalny język. Tworzył tak, jakby sam chciał stać się częścią spuścizny, z której czerpał. Jego kolaże stanowią w tym samym stopniu dialog z historią sztuki, jak ze sobą samymi. Przykładowo w jego obrazach “Toussaint L’Overture versus Savonarola” i “Undiscovered Genius of the Mississippi Delta” odnajdziemy dwie różne wizje przeszłych i współczesnych problemów. Obrazy wzmacniają się wzajemnie w szczegółach, jak powtarzający się motyw głowy, która pojawia się także w “PPCD”. Wszystkie te obrazy tworzą sieć, stanowiąc namacalny dowód, jak niestrudzony i płodny był umysł Basquiata.
These chaotic canvases won rapid acclaim and attention. But despite his increasingly mainstream audience, Basquiat insisted on depicting challenging themes of identity and oppression. Marginalized figures take center stage, such as prisoners, cooks and janitors. His obsession with bodies, history, and representation can be found in works evoking the Atlantic slave trade and African history, as well as pieces focusing on contemporary race relations.
Chaotyczne płótna szybko zyskały uznanie. Mimo coraz mniej wymagających odbiorców Basquiat uparcie trwał przy ambitnych tematach, wątkach tożsamości i ucisku. Zmarginalizowani, jak więźniowie, kucharze czy woźni, u niego są w centrum. Obsesyjne zainteresowanie ciałem, historią i reprezentacją widać w pracach nawiązujących do handlu niewolnikami czy historii Afryki oraz w tych skupiających się na temacie współczesnych stosunków rasowych.
In less than a decade, Basquiat made thousands of paintings and drawings- along with sculpture, fragments of poetry and music. His output accelerated alongside his meteoric rise to fame, but his life and work were cut tragically short when he died from a drug overdose at the age of 27. After his death, Basquiat’s work only increased in value- but the energy and flair of his pieces have impacted much more than their financial worth. Today, his influence swirls around us in music, poetry, fashion and film- and his art retains the power to shock, inspire, and get under our skin.
W ciągu niecałej dekady Basquiat stworzył tysiące obrazów i rysunków, a także rzeźb, wierszy i utworów muzycznych. Jego dorobek i kariera szybko nabierały tempa, ale jego życie i twórczość zostały nagle przerwane. Basquiat zmarł w wieku 27 lat w wyniku przedawkowania narkotyków. Po śmierci artysty jego prace zyskały na wartości. Ale to jego energia i polot okazały się ważniejsze niż wartość finansowa. Obecnie duch Basquiata żyje w muzyce, poezji, modzie i filmie, a jego sztuka wciąż ma moc szokowania, inspirowania i wywoływania oburzenia.