A sky blue canvas ripped open by an enormous skull. Teeth bared through visceral slashes of oil and spray-paint. In 2017, this untitled artwork was auctioned off for over 110 million dollars. But it’s not the work of some old master. These strokes of genius belong to 21 year old black Brooklynite Jean-Michel Basquiat – one of America’s most charismatic painters, and currently, its highest sold.
Een hemelsblauw doek, opengescheurd door een reusachtige schedel. Tanden ontbloot door brute strepen van olieverf en graffiti. In 2017 werd dit naamloze kunstwerk geveild voor meer dan 110 miljoen dollar. Maar het is niet het werk van een oude meester. Deze geniale penseelstreken zijn van de 21-jarige zwarte Brooklyner Jean-Michel Basquiat -- één van Amerika's meest charismatische schilders en momenteel de duurst verkochte.
Born in 1960 to a Haitian father and a Puerto Rican mother, Basquiat spent his childhood making art and mischief in Boerum Hill. While he never attended art school, he learned by wandering through New York galleries, and listening to the music his father played at home.
Hij werd geboren in 1960 in een Haïtiaans-Puerto Ricaans gezin. Basquiat wijdde zijn jeugd aan kunst en kattenkwaad in Boerum Hill. Hoewel hij geen kunstopleiding genoot, leerde hij de stiel door in galerijen te dwalen en door thuis naar zijn vaders muziek te luisteren.
He drew inspiration from unexpected places, scribbling his own versions of cartoons, comic books and biblical scenes on scrap paper from his father’s office. But it was a medical encyclopedia that arguably exerted the most powerful influence on Basquiat. When young Jean-Michael was hit by a car, his mother brought a copy of "Grey’s Anatomy" to his hospital bed. It ignited a lifelong fascination with anatomy that manifested in the skulls, sinew and guts of his later work – which frequently explores both the power and vulnerability of marginalized bodies.
Hij haalde inspiratie uit onverwachte plaatsen en tekende zijn eigen versie van cartoons, stripboeken en Bijbelse verhalen op kladpapier uit zijn vaders bureau. Maar het was een medische encyclopedie die naar verluidt de grootste invloed heeft uitgeoefend op Basquiat. Toen de jonge Jean-Michel aangereden werd, gaf zijn moeder hem het boek 'Grey's Anatomy' in het ziekenhuis. Zo ontstond een levenslange fascinatie voor anatomie die zich toonde in de schedels, pezen en ingewanden in zijn latere werken, waarin hij vaak zowel de kracht
By 17, he launched his first foray into the art world with his friend Al Diaz. They spray painted cryptic statements and symbols all over Lower Manhattan, signed with the mysterious moniker SAMO. These humorous, profound, and rebellious declarations were strategically scattered throughout Soho’s art scene. And after revealing himself as the artist, Basquiat leveraged SAMO’s success to enter the scene himself; selling postcards, playing clubs with his avant-garde band, and boldly seeking out his heroes. By 21, he’d turned to painting full time.
als de kwetsbaarheid van gemarginaliseerde lichamen verkent. Als 17-jarige deed hij zijn intrede in de kunstwereld met zijn vriend Al Diaz. Ze spoten vage uitspraken en symbolen verspreid over Zuid-Manhattan, ondertekend met het pseudoniem SAMO. Deze humoristische, diepzinnige en rebelse uitspraken waren strategisch aangebracht over de hele kunstscene van Soho. Nadat hij zich onthuld had als artiest, gebruikte Basquiat het succes van SAMO om zijn grote entree te maken: hij verkocht postkaartjes, trad op in clubs met zijn avant-garde band en zocht moedig contact met zijn helden. Op 21-jarige leeftijd begon hij fulltime te schilderen.
His process was a sort of calculated improvisation. Like Beat writers who composed their work by shredding and reassembling scraps of writing, Basquiat used similar cut-up techniques to remix his materials. When he couldn't afford canvases, he fashioned them out of discarded wood he found on the street. He used oil stick, crayons, spray paint and pencil and pulled quotes from the menus, comic books and textbooks he kept open on the studio floor.
Zijn werkwijze was een soort berekende improvisatie. Net als de beatschrijvers, die werken maakten door flarden van teksten aan elkaar te breien, gebruikte Basquiat knip-en-plakmethodes om zijn materialen te mixen. Wanneer hij geen doeken kon betalen, maakte hij ze eigenhandig met hout dat hij op straat vond. Hij gebruikte oliestiften, wasco's, spuitverf en potlood en nam citaten over van menu's, stripboeken en schoolboeken die hij in zijn studio had openliggen.
He kept these sources open on his studio floor, often working on multiple projects at once. Pulling in splintered anatomy, reimagined historical scenes, and skulls transplanted from classical still-lives, Basquiat repurposed both present day experiences and art history into an inventive visual language. He worked as if inserting himself into the legacy of artists he borrowed from,
Hij liet deze bronnen openliggen op de vloer van zijn studio en werkte vaak simultaan aan meerdere projecten. Hij werkte met anatomische flarden, opnieuw verbeelde historische scènes en nam schedels over uit klassieke stillevens. Zo herwerkte Basquiat zowel moderne vindingen als kunstgeschiedenis tot een inventieve, visuele taal.
producing collages that were just as much in conversation with art history as they were with each other. For instance, "Toussaint L’Overture versus Savonarola" and "Undiscovered Genius of the Mississippi Delta" offer two distinct visions of Basquiat’s historical and contemporary concerns. But they echo each other in the details, such as the reappearing head that also resurfaces in "PPCD." All these pieces form a network that offers physical evidence of Basquiat’s restless and prolific mind.
Hij wilde deel worden van het erfgoed van artiesten van wie hij leende, door collages te maken die zowel kunsthistorisch als eigentijds relevant waren. Bijvoorbeeld 'Toussaint L’Overture versus Savonarola' en 'Undiscovered Genius of the Mississippi Delta' tonen 2 verschillende visies van Basquiats historische en hedendaagse zorgen. Maar ze lijken op elkaar in de details, zoals de herhaalde titel die ook opduikt in 'PPCD'. Al deze werken vormen een netwerk dat fysiek bewijs vormt van Basquiats rusteloze gedachtemolen.
These chaotic canvases won rapid acclaim and attention. But despite his increasingly mainstream audience, Basquiat insisted on depicting challenging themes of identity and oppression. Marginalized figures take center stage, such as prisoners, cooks and janitors. His obsession with bodies, history, and representation can be found in works evoking the Atlantic slave trade and African history, as well as pieces focusing on contemporary race relations.
Deze chaotische canvassen kregen al snel veel lof en aandacht. Maar ondanks zijn groeiende publiek, ging Basquiat verder met het uitbeelden van gewaagde thema's zoals identiteit en onderdrukking. Gemarginaliseerde mensen staan centraal, zoals gevangenen, chefs en conciërges. Zijn obsessie met lichamen, geschiedenis en portrettering uit zich in werken over Atlantische slavenhandel en Afrikaanse geschiedenis, net als in creaties die focussen op eigentijdse relaties tussen rassen.
In less than a decade, Basquiat made thousands of paintings and drawings- along with sculpture, fragments of poetry and music. His output accelerated alongside his meteoric rise to fame, but his life and work were cut tragically short when he died from a drug overdose at the age of 27. After his death, Basquiat’s work only increased in value- but the energy and flair of his pieces have impacted much more than their financial worth. Today, his influence swirls around us in music, poetry, fashion and film- and his art retains the power to shock, inspire, and get under our skin.
In minder dan tien jaar maakte Basquiat duizenden schilderijen en tekeningen en daarnaast ook sculpturen, poëzie en muziek. Zijn productiviteit nam even snel toe als de roem die hij vergaarde, maar zijn leven en werk eindigden veel te snel toen hij stierf aan een overdosis op 27-jarige leeftijd. Na zijn dood werd Basquiats werk alleen maar waardevoller, maar de energie en flair van zijn kunst hadden veel meer impact dan enkel hun financiële waarde. Vandaag de dag leeft zijn invloed verder in muziek, poëzie, mode en film en behoudt zijn kunst de kracht om ons te schokken,