Ένα τεράστιο κρανίο ξεπροβάλει από έναν καμβά γαλανό σαν ουρανό. Τα δόντια φαίνονται μέσα από φρικιαστικές χαρακιές από λαδομπογιές και σπρέι. Το 2017, αυτό το ανώνυμο έργο δημοπρατήθηκε για πάνω από 110 εκατομμύρια δολάρια. Αλλά δεν πρόκειται για το έργο κάποιου παλιού δεξιοτέχνη. Αυτές οι ιδιοφυείς πινελιές ανήκουν στον 21χρονο, αφροαμερικάνο Ζαν-Μισέλ Μπασκιά από το Μπρούκλιν, έναν από τους πιο χαρισματικούς ζωγράφους της Αμερικής, και μέχρι τώρα είναι το πιο ακριβό του έργο.
A sky blue canvas ripped open by an enormous skull. Teeth bared through visceral slashes of oil and spray-paint. In 2017, this untitled artwork was auctioned off for over 110 million dollars. But it’s not the work of some old master. These strokes of genius belong to 21 year old black Brooklynite Jean-Michel Basquiat – one of America’s most charismatic painters, and currently, its highest sold.
Γεννημένος το 1960 από Ταϊτινό πατέρα και Πορτορικανή μητέρα, πέρασε την παιδική του ηλικία κάνοντας τέχνη και σκανταλιές στον λόφο Μπόρουμ. Ενώ δεν πήγε ποτέ σε σχολή καλών τεχνών, έμαθε περιπλανώμενος στις γκαλερί της Νέας Υόρκης, και ακούγοντας τη μουσική που έπαιζε ο πατέρας του σπίτι.
Born in 1960 to a Haitian father and a Puerto Rican mother, Basquiat spent his childhood making art and mischief in Boerum Hill. While he never attended art school, he learned by wandering through New York galleries, and listening to the music his father played at home.
Αντλούσε έμπνευση από απροσδόκητα μέρη, σκίτσαρε τις δικές του εκδοχές καρτούν, κόμικς και βιβλικών σκηνών πάνω σε παλιά χαρτιά απ' το γραφείο του πατέρα του. Αλλά πέρα από κάθε αμφιβολία, μια ιατρική εγκυκλοπαίδεια άσκησε την ισχυρότερη επίδραση πάνω στον Μπασκιά. Όταν ο νεαρός Ζαν-Μισέλ χτυπήθηκε από ένα αυτοκίνητο, η μητέρα του έφερε στο νοσοκομείο ένα αντίγραφο της «Ανατομίας του Γκρέι». Αυτό ενέπνευσε ένα έντονο, ισόβιο ενδιαφέρον για την ανατομία που συνετέλεσε στην παρουσία κρανίων, νεύρων και εντοσθίων στα μεταγενέστερα έργα του - στα οποία συχνά διερευνά τόσο τη δύναμη όσο και την ευπάθεια των περιθωριοποιημένων σωμάτων.
He drew inspiration from unexpected places, scribbling his own versions of cartoons, comic books and biblical scenes on scrap paper from his father’s office. But it was a medical encyclopedia that arguably exerted the most powerful influence on Basquiat. When young Jean-Michael was hit by a car, his mother brought a copy of "Grey’s Anatomy" to his hospital bed. It ignited a lifelong fascination with anatomy that manifested in the skulls, sinew and guts of his later work – which frequently explores both the power and vulnerability of marginalized bodies. By 17, he launched his first foray into the art world with his friend Al Diaz.
Στα 17, έκανε την πρώτη του είσοδο στον κόσμο της τέχνης με τον φίλο του Αλ Ντίαζ. Ζωγράφισαν με σπρέι αινιγματικά μανιφέστα και σύμβολα σε όλο το Κάτω Μανχάταν, υπογεγραμμένα με το μυστηριώδες ψευδώνυμο SAMO. Αυτές οι πνευματώδεις, βαθιές και επαναστατικές δηλώσεις ήταν στρατηγικά διάσπαρτες σε όλην την καλλιτεχνική σκηνή του Σόχο. Αφού αποκάλυψε ότι ήταν ο καλλιτέχνης πίσω από αυτό, o Μπασκιά αξιοποίησε την επιτυχία του SAMO για να εισέλθει στην καλλιτεχνική σκηνή, πουλώντας καρτ ποστάλ, παίζοντας μουσική με το συγκρότημά του, και αναζητώντας με θάρρος τους ήρωες του. Στα 21, στράφηκε πλήρως στη ζωγραφική.
They spray painted cryptic statements and symbols all over Lower Manhattan, signed with the mysterious moniker SAMO. These humorous, profound, and rebellious declarations were strategically scattered throughout Soho’s art scene. And after revealing himself as the artist, Basquiat leveraged SAMO’s success to enter the scene himself; selling postcards, playing clubs with his avant-garde band, and boldly seeking out his heroes. By 21, he’d turned to painting full time.
Η διαδικασία του ήταν ένα είδος υπολογισμένου αυτοσχεδιασμού. Όπως οι συγγραφείς της γενιάς Beat που συνέθεταν το έργο τους σκίζοντας και επανασυναρμολογώντας παλιά γραπτά, ο Μπασκιά χρησιμοποίησε παρόμοιες τεχνικές για τη μείξη των υλικών του. Όταν αδυνατούσε να αγοράσει καμβάδες, τους κατασκεύαζε από κομμάτια ξύλου που έβρισκε στον δρόμο. Χρησιμοποιούσε λαδομπογιές, κηρομπογιές, σπρέι και μολύβια και χρησιμοποιούσε αποσπάσματα από μενού, κωμικά βιβλία και συγγράμματα που είχε ανοιχτά στο πάτωμα του στούντιο.
His process was a sort of calculated improvisation. Like Beat writers who composed their work by shredding and reassembling scraps of writing, Basquiat used similar cut-up techniques to remix his materials. When he couldn't afford canvases, he fashioned them out of discarded wood he found on the street. He used oil stick, crayons, spray paint and pencil and pulled quotes from the menus, comic books and textbooks he kept open on the studio floor.
Κρατούσε αυτές τις πηγές ανοιχτές στο πάτωμα, συχνά δουλεύοντας σε πολλά έργα ταυτόχρονα. Αναπαραστάσεις ιστορικών σκηνών με θρυμματισμένα οστά, και κρανία μεταμοσχευμένα από κλασσικές νεκρές φύσεις, Ο Μπασκιά αντικατέστησε τις σύγχρονες εμπειρίες και την ιστορία της τέχνης με μια εφευρετική οπτική γλώσσα. Δούλευε σαν να έβαζε τον εαυτό του στην κληρονομιά των καλλιτεχνών απ' όπου εμπνεύστηκε, δημιουργώντας κολάζ που συνομιλούσαν τόσο με την ιστορία της τέχνης όπως και μεταξύ τους. Για παράδειγμα, «Toussaint L'Overture έναντι Savonarola» και «Η μη ανακαλυφθείσα ιδιοφυΐα του Δέλτα του Μισισιπή» προσφέρουν δύο ξεχωριστές εικόνες των ιστορικών και σύγχρονων ανησυχιών του Μπασκιά. Αλλά μοιάζουν ο ένας στον άλλο στις λεπτομέρειες, όπως η επανεμφανιζόμενη κεφαλή που εμφανίζεται και στο «PPCD». Όλα αυτά τα κομμάτια σχηματίζουν ένα δίκτυο που προσφέρει στοιχεία για το ανήσυχο και παραγωγικό μυαλό του Μπασκιά.
He kept these sources open on his studio floor, often working on multiple projects at once. Pulling in splintered anatomy, reimagined historical scenes, and skulls transplanted from classical still-lives, Basquiat repurposed both present day experiences and art history into an inventive visual language. He worked as if inserting himself into the legacy of artists he borrowed from, producing collages that were just as much in conversation with art history as they were with each other. For instance, "Toussaint L’Overture versus Savonarola" and "Undiscovered Genius of the Mississippi Delta" offer two distinct visions of Basquiat’s historical and contemporary concerns. But they echo each other in the details, such as the reappearing head that also resurfaces in "PPCD." All these pieces form a network that offers physical evidence of Basquiat’s restless and prolific mind.
Αυτοί οι χαοτικοί καμβάδες κέρδισαν ταχεία αναγνώριση και προσοχή. Ωστόσο, παρά το ολοένα και πιο καθιερωμένο κοινό του, ο Μπασκιά επέμεινε στην απεικόνιση προκλητικών θεμάτων της ταυτότητας και της καταπίεσης. Τα περιθωριοποιημένα στοιχεία είναι στο επίκεντρο, όπως οι κρατούμενοι, οι μάγειρες και οι επιστάτες. Η εμμονή του με τα σώματα, την ιστορία και την αναπαράσταση μπορεί να βρεθεί σε έργα του που θυμίζουν το Ατλαντικό δουλεμπόριο και την αφρικανική ιστορία, καθώς και σε κομμάτια που επικεντρώνονται στις σύγχρονες φυλετικές σχέσεις.
These chaotic canvases won rapid acclaim and attention. But despite his increasingly mainstream audience, Basquiat insisted on depicting challenging themes of identity and oppression. Marginalized figures take center stage, such as prisoners, cooks and janitors. His obsession with bodies, history, and representation can be found in works evoking the Atlantic slave trade and African history, as well as pieces focusing on contemporary race relations. In less than a decade,
Σε λιγότερο από μια δεκαετία, ο Μπασκιά έκανε χιλιάδες πίνακες και σχέδια - καθώς και γλυπτά, αποσπάσματα ποίησης και μουσικής. Η παραγωγή του επιταχύνθηκε παράλληλα με τη ραγδαία άνοδο της φήμης του, αλλά η ζωή και η δουλειά του κόπηκαν τραγικά σύντομα όταν πέθανε από υπερβολική δόση ναρκωτικών στην ηλικία των 27 ετών. Μετά τον θάνατό του, η δουλειά του Μπασκιά αυξήθηκε μόνο σε αξία - αλλά η ενέργεια και η αίσθηση των έργων του έχουν επηρεάσει πολύ περισσότερο από την οικονομική τους αξία. Σήμερα, η επιρροή του στροβιλίζεται γύρω μας στη μουσική, την ποίηση, τη μόδα και τον κινηματογράφο, και η τέχνη του διατηρεί τη δύναμη να σοκάρει, να εμπνέει και να διαπερνάει το δέρμα μας.
Basquiat made thousands of paintings and drawings- along with sculpture, fragments of poetry and music. His output accelerated alongside his meteoric rise to fame, but his life and work were cut tragically short when he died from a drug overdose at the age of 27. After his death, Basquiat’s work only increased in value- but the energy and flair of his pieces have impacted much more than their financial worth. Today, his influence swirls around us in music, poetry, fashion and film- and his art retains the power to shock, inspire, and get under our skin.