Hi, I'm an engineer and I make robots. Now, of course you all know what a robot is, right? If you don't, you'd probably go to Google, and you'd ask Google what a robot is. So let's do that. We'll go to Google and this is what we get. Now, you can see here there are lots of different types of robots, but they're predominantly humanoid in structure. And they look pretty conventional because they've got plastic, they've got metal, they've got motors and gears and so on. Some of them look quite friendly, and you could go up and you could hug them. Some of them not so friendly, they look like they're straight out of "Terminator," in fact they may well be straight out of "Terminator." You can do lots of really cool things with these robots -- you can do really exciting stuff.
היי, אני מהנדס ואני מייצר רובוטים. כמובן שכולכם יודעים מה זה רובוט, נכון? אם אינכם יודעים, תלכו ודאי לגוגל, ותשאלו את גוגל מה זה רובוט. אז בואו נעשה את זה. נלך לגוגל וזה מה שנקבל. כעת, אתם יכולים לראות כאן שיש הרבה סוגים של רובוטים אבל הם בעיקר בעלי מבנה אנושי. והם נראים די קונבנציונלים משום שיש להם פלסטיק, יש להם מתכת, יש להם מנועים והילוכים, וכו'. אחדים מהם נראים ידידותיים למדי ואתם יכולים לבוא ולחבק אותם. אחדים מהם פחות ידידותיים, הם נראים כאילו יצאו ישר מ"שליחות קטלנית." למעשה, הם עשויים להיות ישר מ"שליחות קטלנית." אפשר לעשות הרבה דברים ממש מגניבים עם רובוטים אלה -- אפשר לעשות הרבה דברים מלהיבים.
But I'd like to look at different kinds of robots -- I want to make different kinds of robots. And I take inspiration from the things that don't look like us, but look like these. So these are natural biological organisms and they do some really cool things that we can't, and current robots can't either. They do all sorts of great things like moving around on the floor; they go into our gardens and they eat our crops; they climb trees; they go in water, they come out of water; they trap insects and digest them. So they do really interesting things. They live, they breathe, they die, they eat things from the environment. Our current robots don't really do that. Now, wouldn't it be great if you could use some of those characteristics in future robots so that you could solve some really interesting problems? I'm going to look at a couple of problems now in the environment where we can use the skills and the technologies derived from these animals and from the plants, and we can use them to solve those problems.
אבל אני רוצה להסתכל על סוגים שונים של רובוטים -- אני רוצה לייצר סוגים שונים של רובוטים. ואני שואב השראה מהדברים שאינם נראים כמונו. אבל נראים כמו אלה. שהם אורגניזמים ביולוגיים טבעיים, שעושים כמה דברים מגניבים שאנחנו לא ממש יכולים לעשות, והרובוטים העכשוויים גם כן לא יכולים לעשות. הם עושים כל מיני דברים נהדרים כמו להסתובב על הרצפה; הם נכנסים לגנים שלנו ואוכלים את היבול שלנו; הם מטפסים על עצים; הם נכנסים למים, הם יוצאים מהמים; הם לוכדים חרקים ומעכלים אותם. אז הם באמת עושים דברים מעניינים. הם חיים, הם נושמים, הם מתים, הם אוכלים דברים מהסביבה. הרובוטים העכשוויים שלנו לא באמת עושים את זה. האם זה לא יהיה נפלא אם תוכלו להשתמש בכמה מאפיינים כאלה ברובוטים עתידיים כך שתוכלו לפתור כמה בעיות מעניינות באמת? אני עומד להסתכל על כמה בעיות שיש לנו בסביבה עכשיו שעבורן נוכל להשתמש במיומנויות ובטכנולוגיות שנגזרות מבעלי חיים אלה ומהצמחים. ונוכל להשתמש בהם כדי לפתור את הבעיות הללו.
Let's have a look at two environmental problems. They're both of our making -- this is man interacting with the environment and doing some rather unpleasant things. The first one is to do with the pressure of population. Such is the pressure of population around the world that agriculture and farming is required to produce more and more crops. Now, to do that, farmers put more and more chemicals onto the land. They put on fertilizers, nitrates, pesticides -- all sorts of things that encourage the growth of the crops, but there are some negative impacts. One of the negative impacts is if you put lots of fertilizer on the land, not all of it goes into the crops. Lots of it stays in the soil, and then when it rains, these chemicals go into the water table. And in the water table, then they go into streams, into lakes, into rivers and into the sea. Now, if you put all of these chemicals, these nitrates, into those kinds of environments, there are organisms in those environments that will be affected by that -- algae, for example. Algae loves nitrates, it loves fertilizer, so it will take in all these chemicals, and if the conditions are right, it will mass produce. It will produce masses and masses of new algae. That's called a bloom. The trouble is that when algae reproduces like this, it starves the water of oxygen. As soon as you do that, the other organisms in the water can't survive. So, what do we do? We try to produce a robot that will eat the algae, consume it and make it safe.
בואו ונסתכל על שתי בעיות סביבתיות. שתיהן נובעות מהעשייה שלנו -- זהו אדם שנמצא באינטרקציה עם הסביבה ועושה כמה דברים ממש לא נעימים. הראשון קשור בלחץ של האוכלוסיה. כזה הוא הלחץ של האוכלוסיה סביב העולם שנצרכת ליותר חקלאות כדי לייצר יותר ויותר יבולים כעת, כדי לעשות זאת, החקלאים מחדירים יותר ויותר כימיקלים לתוך הקרקע. מחדירים דשנים, חנקות, וחומרי הדברה -- כל סוגי הדברים שמעודדים את צמיחת הגידולים, אבל יש כמה השפעות שליליות. אחת ההשפעות השליליות היא שדישון יתר של הקרקע לא כולו נכנס לגידולים. הרבה ממנו נשאר באדמה, ואז כשיורד גשם, כימיקלים אלה נכנסים למפלס מי התהום. ובמפלס מי התהום, הם נכנסים לנחלים, לאגמים, לנהרות ולים. אם מכניסים את כל הכימיקלים האלה, את החנקות האלו לתוך סוגי סביבה כאלה. יש אורגניזמים בסביבות אלו שיושפעו מכך -- אצות, למשל. אצות אוהבות חנקות, הן אוהבות דשן, אז הן יספגו את כל הכימיקלים האלה, ובתנאים הנכונים, זה יהפוך להתרבות המונית. זה ייצור התרבות עצומה של המוני אצות חדשות. זה נקרא פריחה. הצרה היא שכאשר אצות מתרבות כך, הדבר גוזל מן המים את החמצן. וברגע שעושים זאת, האורגניזמים האחרים שבמים לא יכולים לשרוד. אז מה אנו עושים? אנחנו מנסים לייצר רובוט שיאכל את האצות, יצרוך אותן ויהפוך אותן לבטוחות.
So that's the first problem. The second problem is also of our making, and it's to do with oil pollution. Now, oil comes out of the engines that we use, the boats that we use. Sometimes tankers flush their oil tanks into the sea, so oil is released into the sea that way. Wouldn't it be nice if we could treat that in some way using robots that could eat the pollution the oil fields have produced? So that's what we do. We make robots that will eat pollution.
אז זאת הבעיה הראשונה. הבעייה השניה גם היא מכוח מעשינו. והיא קשורה לזיהום מדלקים. הדלק מגיע מהמנועים שבשימושנו, מהסירות שלנו, לפעמים מיכליות מרוקנות את מיכלי הדלק לתוך הים, כך נשפך דלק לים. לא יהיה זה נחמד אם נוכל לטפל בזה בדרך כלשהי תוך שימוש ברובוטים שיוכלו לאכול את הזיהום שנוצר בשדות הנפט? אז זה מה שאנחנו עושים. אנו מייצרים רובוטים שיאכלו זיהום.
To actually make the robot, we take inspiration from two organisms. On the right there you see the basking shark. The basking shark is a massive shark. It's noncarnivorous, so you can swim with it, as you can see. And the basking shark opens its mouth, and it swims through the water, collecting plankton. As it does that, it digests the food, and then it uses that energy in its body to keep moving. So, could we make a robot like that -- like the basking shark that chugs through the water and eats up pollution? Well, let's see if we can do that. But also, we take the inspiration from other organisms. I've got a picture here of a water boatman, and the water boatman is really cute. When it's swimming in the water, it uses its paddle-like legs to push itself forward.
כדי ליצור את הרובוט, אנו מקבלים השראה משני אורגניזמים. מימין שם, אתם רואים את כריש העצם. כריש העצם הוא כריש ענק. הוא אינו טורף, אז אפשר לשחות אתו. כפי שאתם יכולים לראות. והכריש הענק פותח את פיו, ושוחה במים, כשהוא אוסף פלנקטון כשהוא עושה זאת הוא מעכל את המזון, ואז הוא משתמש באנרגיה הזאת שבגופו כדי להמשיך לנוע. אז, האם נוכל לייצר רובוט כזה -- כמו כריש העצם שחותר במים ואוכל את הזיהום? בואו ונראה אם נוכל לעשות את זה. אבל השראה, אנו מקבלים גם מאורגניזמים אחרים. ש לי כאן תמונה של סיראי המים. וסיראי המים הוא ממש חמוד. כשהוא שוחה במים, הוא מתקדם ברגליו דמויית המשוטים.
So we take those two organisms and we combine them together to make a new kind of robot. In fact, because we're using the water boatman as inspiration, and our robot sits on top of the water, and it rows, we call it the "Row-bot." So a Row-bot is a robot that rows. OK. So what does it look like? Here's some pictures of the Row-bot, and you'll see, it doesn't look anything like the robots we saw right at the beginning. Google is wrong; robots don't look like that, they look like this.
אז אנחנו לוקחים את שני האורגניזמים האלה ומשלבים אותם יחד על מנת לייצר רובוט חדש. למעשה, בגלל שאנחנו משתמשים בסיראי המים כהשראה, והרובוט שלנו יושב על המים, וחותר, אנו קוראים לזה "רואו-בוט" (בוט חותר.) אז ה"רואו-בוט" הוא רובוט שחותר. אז איך זה נראה? הנה כמה תמונות של הרואו-בוט. ותראו, הוא אינו נראה כמו הרובוטים שראינו בהתחלה. גוגל טועה: רובוטים לא נראים כך, הם נראים כמו זה.
So I've got the Row-bot here. I'll just hold it up for you. It gives you a sense of the scale, and it doesn't look anything like the others. OK, so it's made out of plastic, and we'll have a look now at the components that make up the Row-bot -- what makes it really special.
אז יש לי את הרואו-בוט כאן. אני אחזיק אותו בשבילכם. זה נותן לכם תחושה של קנה המידה, וזה כלל לא נראה כמו האחרים. בסדר, אז זה עשוי מפלסטיק, ונסתכל כעת על הרכיבים מהם מורכב הרואו-בוט -- מה שבאמת מייחד אותו.
The Row-bot is made up of three parts, and those three parts are really like the parts of any organism. It's got a brain, it's got a body and it's got a stomach. It needs the stomach to create the energy. Any Row-bot will have those three components, and any organism will have those three components, so let's go through them one at a time. It has a body, and its body is made out of plastic, and it sits on top of the water. And it's got flippers on the side here -- paddles that help it move, just like the water boatman. It's got a plastic body, but it's got a soft rubber mouth here, and a mouth here -- it's got two mouths. Why does it have two mouths? One is to let the food go in and the other is to let the food go out. So you can see really it's got a mouth and a derriere, or a --
הרואו-בוט מורכב משלושה חלקים, ושלושת החלקים האלה הם באמת כמו החלקים של כל אורגניזם. יש לו מוח, יש לו גוף ויש לו קיבה. הוא זקוק לקיבה כדי לייצר אנרגיה. לכל רואו-בוט יהיו שלושת הרכיבים האלה, ולכל אורגניזם יהיו שלושת הרכיבים האלה, אז בואו ונבחן אותם אחד אחד. יש לו גוף, והגוף עשוי פלסטיק, והוא יושב על המים. ויש לו סנפירים בצד - משוטים המסייעים לו לשוט, ממש כמו סיראי המים. יש לו גוף פלסטי, אבל יש לו פה מגומי רך, כאן ופה כאן -- יש לו שני פיות. מדוע יש לו שני פיות? אחד מהם כדי לתת למזון להכנס, והשני, כדי לתת למזון לצאת אתם יכולים ממש לראות שיש כאן פה ואחוריים או -
(Laughter)
(צחוק)
something where the stuff comes out, which is just like a real organism. So it's starting to look like that basking shark. So that's the body.
משהו שממנו החומר יוצא, שזה בדיוק כמו אורגניזם אמיתי. אז זה מתחיל להיראות כמו כריש העצם. אז זה הגוף.
The second component might be the stomach. We need to get the energy into the robot and we need to treat the pollution, so the pollution goes in, and it will do something. It's got a cell in the middle here called a microbial fuel cell. I'll put this down, and I'll lift up the fuel cell. Here. So instead of having batteries, instead of having a conventional power system, it's got one of these. This is its stomach. And it really is a stomach because you can put energy in this side in the form of pollution, and it creates electricity.
הרכיב השני עשוי להיות הקיבה. אנחנו צריכים להכניס אנרגיה לתוך הרובוט ואנחנו צריכים לטפל בזיהום, כך שהזיהום ייכנס וזה יעשה משהו. יש לו תא באמצע שנקרא תא דלק מיקרוביאלי. אני אניח את זה, וארים את תא הדלק. כאן, אז במקום שיהיו סוללות, במקום מערכת כוח קונבנציונלית, יש לו אחד מאלה. זוהי הקיבה. וזו באמת קיבה, מפני שניתן להכניס אנרגיה בצד הזה בצורה של זיהום, וזה יוצר חשמל.
So what is it? It's called a microbial fuel cell. It's a little bit like a chemical fuel cell, which you might have come across in school, or you might've seen in the news. Chemical fuel cells take hydrogen and oxygen, and they can combine them together and you get electricity. That's well-established technology; it was in the Apollo space missions. That's from 40, 50 years ago. This is slightly newer. This is a microbial fuel cell. It's the same principle: it's got oxygen on one side, but instead of having hydrogen on the other, it's got some soup, and inside that soup there are living microbes. Now, if you take some organic material -- could be some waste products, some food, maybe a bit of your sandwich -- you put it in there, the microbes will eat that food, and they will turn it into electricity. Not only that, but if you select the right kind of microbes, you can use the microbial fuel cell to treat some of the pollution. If you choose the right microbes, the microbes will eat the algae. If you use other kinds of microbes, they will eat petroleum spirits and crude oil. So you can see how this stomach could be used to not only treat the pollution but also to generate electricity from the pollution. So the robot will move through the environment, taking food into its stomach, digest the food, create electricity, use that electricity to move through the environment and keep doing this.
אז מה זה? זה נקרא תא דלק מיקרוביאלי. זה קצת כמו תא דלק כימי, שתוכלו להיתקל בו בבית הספר, או שאולי ראיתם בחדשות. תאי דלק כימיים צורכים מימן וחמצן, והם יכולים לשלב אותם יחד ואתם מקבלים חשמל. זוהי טכנולוגיה מבוססת היטב; ששימשה במשימות החלל של אפולו. זה מלפני 40, 50 שנה. זה קצת יותר חדש. זה תא דלק מיקרוביאלי. זה אותו עיקרון: יש לו חמצן בצד אחד, אבל במקום שיש מימן בצד האחר, יש לו סוג של מרק, ובתוך המרק הזה ישנם מיקרובים חיים. אם לוקחים קצת חומר אורגני -- יכול להיות פסולת מוצרים, מזון כלשהו, אולי מעט מהכריך שלכם -- אתם שמים את זה שם, המיקרובים יאכלו את המזון, ויהפכו אותו לחשמל. לא רק זה, אבל אם בוחרים את הסוג הנכון של המיקרובים תוכלו להשתמש בתא הדלק המיקרוביאלי, כדי לטפל בחלק מהזיהום. אם תבחרו מיקרובים נכונים, הם יאכלו את האצות. אם משתמשים בסוגים אחרים של מיקרובים, הם יאכלו נפט, כוהל אתילי, ושמן גולמי. אז אתם יכולים לראות כיצד ניתן להשתמש בקיבה הזאת לא רק כדי לטפל בזיהום אלא גם כדי ליצור חשמל מהזיהום. אז הרובוט ינוע בסביבה, יכניס מזון לתוך הקיבה, יעכל את המזון וייצר חשמל. ישתמש בחשמל כדי לנוע בסביבה וימשיך לעשות את זה.
OK, so let's see what happens when we run the Row-bot -- when it does some rowing. Here we've got a couple of videos, the first thing you'll see -- hopefully you can see here is the mouth open. The front mouth and the bottom mouth open, and it will stay opened enough, then the robot will start to row forward. It moves through the water so that food goes in as the waste products go out. Once it's moved enough, it stops and then it closes the mouth -- slowly closes the mouths -- and then it will sit there, and it will digest the food.
אז בואו ונראה מה קורה כאשר אנו מפעילים את הרואו-בוט - כאשר הוא מבצע חתירות אחדות. יש לנו כמה קטעי וידאו, הדבר הראשון שתראו - התקווה שתוכלו לראות כאן זה את הפה נםתח. הפה הקדמי והפה התחתון פתוחים, ויישארו פתוחים דיים, אז הרובוט יתחיל לחתור קדימה. הוא נע במים כך שהמזון נכנס בעוד מוצרי הפסולת יוצאים החוצה. ברגע שהוא נע נספיק זמן, הוא מפסיק ואז הוא סוגר את הפה - לאט סוגר את הפיות -- ואז הוא יישב שם, ויעכל את המזון.
Of course these microbial fuel cells, they contain microbes. What you really want is lots of energy coming out of those microbes as quickly as possible. But we can't force the microbes and they generate a small amount of electricity per second. They generate milliwatts, or microwatts. Let's put that into context. Your mobile phone for example, one of these modern ones, if you use it, it takes about one watt. So that's a thousand or a million times as much energy that that uses compared to the microbial fuel cell. How can we cope with that? Well, when the Row-bot has done its digestion, when it's taken the food in, it will sit there and it will wait until it has consumed all that food. That could take some hours, it could take some days. A typical cycle for the Row-bot looks like this: you open your mouth, you move, you close your mouth and you sit there for a while waiting. Once you digest your food, then you can go about doing the same thing again. But you know what, that looks like a real organism, doesn't it? It looks like the kind of thing we do. Saturday night, we go out, open our mouths, fill our stomachs, sit in front of the telly and digest. When we've had enough, we do the same thing again.
כמובן שבתאי הדלק המיקרוביאלים האלה, יש מיקרובים שונים. מה שאתם באמת רוצים זה הרבה אנרגיה שתגיע מהמיקרובים האלה מהר ככל האפשר. אבל איננו יכולים לכפות זאת עליהם והם מייצרים כמות קטנה של חשמל לשנייה. הם מייצרים מילי-וואטים או מיקרו-וואטים בואו ונכניס את זה להקשר. הטלפון הנייד שלכם למשל, אחד מהחדישים האלה, כשהוא בשימוש, זה צורך בערך ואט אחד. כך שזה פי אלף או מיליון , מכמות האנרגיה בהשוואה לתא דלק מיקרוביאלי. איך אפשר להתמודד עם זה? ובכן, כשהרואו-בוט עיכל, כשהוא הכניס את המזון פנימה, הוא יישב שם ויחכה עד שהוא יעכל את כל המזון הזה. זה יכול להמשך כמה שעות, זה יכול להמשך כמה ימים. מחזור אופייני לרואו-בוט נראה כך: פותח את הפה, זז, סוגר את הפה ויושבים שב למשך זמן מה ומחכה. כשהוא מסיים לעכל את המזון, הוא יכול לצאת ולעשות שוב את אותו הדבר. אבל זה נראה כמו אורגניזם אמיתי, לא כן? זה נראה כמו סוג של דבר שאנחנו עושים. במוצאי שבת, אנחנו יוצאים, פותחים את הפיות, ממלאים את הבטן שלנו, יושבים מול הטלוויזיה ומעכלים. כאשר מיצינו את זה, אנו עושים את אותו הדבר שוב.
OK, if we're lucky with this cycle, at the end of the cycle we'll have enough energy left over for us to be able to do something else. We could send a message, for example. We could send a message saying, "This is how much pollution I've eaten recently," or, "This is the kind of stuff that I've encountered," or, "This is where I am." That ability to send a message saying, "This is where I am," is really, really important. If you think about the oil slicks that we saw before, or those massive algal blooms, what you really want to do is put your Row-bot out there, and it eats up all of those pollutions, and then you have to go collect them. Why? Because these Row-bots at the moment, this Row-bot I've got here, it contains motors, it contains wires, it contains components which themselves are not biodegradable. Current Row-bots contain things like toxic batteries. You can't leave those in the environment, so you need to track them, and then when they've finished their job of work, you need to collect them. That limits the number of Row-bots you can use. If, on the other hand, you have robot a little bit like a biological organism, when it comes to the end of its life, it dies and it degrades to nothing.
אם התמזל מזלנו עם המחזור הזה, בסוף המחזור תישאר לנו מספיק אנרגיה כדי שנוכל לעשות משהו אחר. אנחנו יכולים לשלוח מסרון, למשל. אנחנו יכולים לשלוח מסרון שאומר, " זו כמות הזיהום שאכלתי לאחרונה" או, "זה סוג הדברים שנתקלתי בהם." או "כאן אני נמצא." היכולת לשלוח הודעה"כאן אני נמצא". היא באמת חשובה. אם חושבים על שכבות הנפט שראינו קודם, או על אותן פריחות אצות עצומות, מה שבאמת רוצים לעשות זה להביא לשם את הרואו-בוט, והוא יאכל את כל הזיהומים האלה, ואז צריך ללכת לאסוף אותם. למה? כי רואו-בוטים אלה כרגע, הרואו-בוט שיש לי כאן, הוא מכיל מנועים, הוא מכיל כבלים, הוא מכיל רכיבים שאינם מתכלים מעצמם. הרואו-בוטים הנוכחים מכילים דברים כמו סוללות רעילות. אי אפשר להשאיר אותם בסביבה, אז צריך לעקוב אחריהם, ואז, אחרי שהם מסיימים את עבודתם, צריך לאסוף אותם. זה מגביל את מספר הרואו-בוטים שניתן להשתמש בהם. אם, לעומת זאת, הרובוט דומה במקצת לאורגניזם ביולוגי, כשהוא מגיע לסוף חייו, הוא מת,מתפרק ונעלם.
So wouldn't it be nice if these robots, instead of being like this, made out of plastic, were made out of other materials, which when you throw them out there, they biodegrade to nothing? That changes the way in which we use robots. Instead of putting 10 or 100 out into the environment, having to track them, and then when they die, collect them, you could put a thousand, a million, a billion robots into the environment. Just spread them around. You know that at the end of their lives, they're going to degrade to nothing. You don't need to worry about them. So that changes the way in which you think about robots and the way you deploy them.
אז, לא יהיה נחמד אם רואו-בוטים אלה, במקום להיות עשויים מפלסטיק, היו עשויים מחומרים אחרים, שכאשר זורקים אותם שם בחוץ, הם מתכלים לגמרי? זה משנה את הדרך שבה אנו משתמשים ברובוטים. במקום להחדיר לסביבה 10 או 100 מהם, לעקוב אחריהם, ואז כשהם מתים, לאסוף אותם, תוכלו להכניס אלף, מיליון, מיליארד רובוטים לסביבה. פשוט לפזר אותם מסביב. אתם יודעים שבסוף חייהם, הם יתפרקו ויתכלו. לא צריך לדאוג בגללם. אז זה משנה את הדרך שבה אתם חושבים על רובוטים ואת הדרך שבה פורשים אותם.
Then the question is: Can you do this? Well, yes, we have shown that you can do this. You can make robots which are biodegradable. What's really interesting is you can use household materials to make these biodegradable robots. I'll show you some; you might be surprised. You can make a robot out of jelly. Instead of having a motor, which we have at the moment, you can make things called artificial muscles. Artificial muscles are smart materials, you apply electricity to them, and they contract, or they bend or they twist. They look like real muscles. So instead of having a motor, you have these artificial muscles. And you can make artificial muscles out of jelly. If you take some jelly and some salts, and do a bit of jiggery-pokery, you can make an artificial muscle.
אז השאלה היא: האם ניתן לעשות את זה? ובכן, כן, הראינו שניתן לעשות את זה. אפשר לייצר רובוטים מתכלים. מה שבאמת מעניין הוא שניתן להשתמש בחומרים ביתיים כדי לייצר את הרובוטים המתכלים האלה. אני אראה לכם אחדים; אתם עשויים להיות מופתעים. אתם יכולים ליצור רובוט מג'לי. במקום המנוע שיש לנו כרגע, תוכלו לעשות דברים שנקראים שרירים מלאכותיים. שרירים מלאכותיים הם חומרים חכמים, אתם מכניסים להם חשמל, והם מתכווצים, או שהם מתכופפים או מתפתלים. הם נראים כמו שרירים אמיתיים. אז במקום מנוע, יש לכם שרירים מלאכותיים. ואתם יכולים לייצר שרירים מלאכותיים מג'לי. אם תקחו קצת ג'לי וקצת מלח, ותעשו קצת הוקוס-פוקוס, אתם יכולים לייצר שרירים מלאכותיים.
We've also shown you can make the microbial fuel cell's stomach out of paper. So you could make the whole robot out of biodegradable materials. You throw them out there, and they degrade to nothing.
הראינו גם שאתם יכולים לייצר את קיבת תא הדלק המיקרוביאלי מנייר. אז אתם יכולים לייצר את הרובוט כולו מחומרים מתכלים. אתם זורקים אותם שם והם מתפרקים ומתכלים.
Well, this is really, really exciting. It's going to totally change the way in which we think about robots, but also it allows you to be really creative in the way in which you think about what you can do with these robots. I'll give you an example. If you can use jelly to make a robot -- now, we eat jelly, right? So, why not make something like this? A robot gummy bear. Here, I've got some I prepared earlier. There we go. I've got a packet -- and I've got a lemon-flavored one. I'll take this gummy bear -- he's not robotic, OK? We have to pretend. And what you do with one of these is you put it in your mouth -- the lemon's quite nice. Try not to chew it too much, it's a robot, it may not like it. And then you swallow it. And then it goes into your stomach. And when it's inside your stomach, it moves, it thinks, it twists, it bends, it does something. It could go further down into your intestines, find out whether you've got some ulcer or cancer, maybe do an injection, something like that. You know that once it's done its job of work, it could be consumed by your stomach, or if you don't want that, it could go straight through you, into the toilet, and be degraded safely in the environment. So this changes the way, again, in which we think about robots.
ובכן, זה באמת, מרגש ממש. זה ישנה לגמרי את הדרך שבה אנו חושבים על רובוטים, אבל זה גם יאפשר לכם להיות ממש יצירתיים באופן שבו תחשבו על האפשרויות שניתן לעשות עם הרובוטים האלה. אני אתן לכם דוגמה. אם תוכלו לייצר רובוט תוך שימוש בג'לי -- כעת, אנו אוכלים ג'לי, נכון? אז למה לא לעשות משהו כזה? רובוט דוב מגומי. הנה, יש לי כמה שהכנתי מראש. הנה, יש לי חבילה -- ויש לי אחד בטעם לימון אני אקח את דוב הגומי הזה -- הוא לא רובוטי, אוקיי? עלינו להעמיד פנים. ומה שעושים עם אחד מאלה, שמים אותם בפה שלכם -- הלימון הוא די נעים. נסו לא ללעוס יותר מדי, זה רובוט זה עלול לא למצוא חן בעניו. ואז אתם בולעים את זה. ואז זה נכנס אליכם לקיבה וכשזה בתוך הקיבה שלכם, הוא נע, חושב, מתפתל, מתכופף הוא עושה משהו. זה יכול להמשיך הלאה לתוך המעיים שלכם, לברר אם יש לכם כיב קיבה או סרטן, אולי להזריק לכם, משהו כזה, אתם יודעים שברגע שהוא עשה את העבודה פעם אחת הוא יעוכל על ידי הקיבה שלכם, או אם אינכם רוצים בזה, זה יכול לעבור דרככם ישר לתוך השרותים. ולהתפרק בביטחון לתוך הסביבה. אז זה משנה שוב את הדרך, שבה אנחנו חושבים על רובוטים.
So, we started off looking at robots that would eat pollution, and then we're looking at robots which we can eat. I hope this gives you some idea of the kinds of things we can do with future robots.
אז התחלנו בלהביט על רובוטים שיאכלו זיהום, ואז רובוטים שאנחנו יכולים לאכול. אני מקווה שזה נותן לכם מושג כלשהו על מה שנוכל לעשות עם רובוטים בעתיד.
Thank you very much for your attention.
תודה רבה לכם על תשומת הלב.
(Applause)
(מחיאות כפיים)