Tonight, I want to have a conversation about this incredible global issue that's at the intersection of land use, food and environment, something we can all relate to, and what I've been calling the other inconvenient truth.
Vanavond wil ik het hebben over een enorm mondiaal probleem in verband met landgebruik, levensmiddelen en milieu. We krijgen er allemaal mee te maken. Ik heb het de andere ‘ongemakkelijke waarheid’ genoemd.
But first, I want to take you on a little journey. Let's first visit our planet, but at night, and from space. This is what our planet looks like from outer space at nighttime, if you were to take a satellite and travel around the planet. And the thing you would notice first, of course, is how dominant the human presence on our planet is. We see cities, we see oil fields, you can even make out fishing fleets in the sea, that we are dominating much of our planet, and mostly through the use of energy that we see here at night. But let's go back and drop it a little deeper and look during the daytime. What we see during the day is our landscapes.
Maar eerst maken we een kleine reis. We bekijken onze planeet eens bij nacht vanuit de ruimte. Zo ziet hij er uit vanuit een satelliet. Het eerste wat opvalt, is de in het oog springende menselijke aanwezigheid op onze planeet. We zien steden en olievelden, zelfs vissersvloten op zee. Wij domineren onze planeet vooral door het gebruik van energie, wat wij hier 's nachts zien. Maar we gaan het ook eens overdag bekijken. Dan zien we onze landschappen.
This is part of the Amazon Basin, a place called Rondônia in the south-center part of the Brazilian Amazon. If you look really carefully in the upper right-hand corner, you're going to see a thin white line, which is a road that was built in the 1970s. If we come back to the same place in 2001, what we're going to find is that these roads spurt off more roads, and more roads after that, at the end of which is a small clearing in the rainforest where there are going to be a few cows. These cows are used for beef. We're going to eat these cows. And these cows are eaten basically in South America, in Brazil and Argentina. They're not being shipped up here. But this kind of fishbone pattern of deforestation is something we notice a lot of around the tropics, especially in this part of the world.
Dit is Rondonia in het Amazonebekken, midden in het zuidelijke deel van de Braziliaanse Amazone. In de rechterbovenhoek zie je een dunne witte lijn. Dat is een weg die werd aangelegd in de jaren 70. In 2001 zien we dat deze wegen steeds meer wegen genereren met aan het einde een kleine open plek in het regenwoud met hier en daar wat koeien voor het rundvlees. Deze koeien worden vooral in Zuid-Amerika, in Brazilië en Argentinië gegeten. Ze worden niet naar hier verscheept. Dit visgraatpatroon van ontbossing zien we overal in de tropen, maar vooral in dit deel van de wereld.
If we go a little bit further south in our little tour of the world, we can go to the Bolivian edge of the Amazon, here also in 1975, and if you look really carefully, there's a thin white line through that kind of seam, and there's a lone farmer out there in the middle of the primeval jungle. Let's come back again a few years later, here in 2003, and we'll see that that landscape actually looks a lot more like Iowa than it does like a rainforest. In fact, what you're seeing here are soybean fields. These soybeans are being shipped to Europe and to China as animal feed, especially after the mad cow disease scare about a decade ago, where we don't want to feed animals animal protein anymore, because that can transmit disease. Instead, we want to feed them more vegetable proteins. So soybeans have really exploded, showing how trade and globalization are really responsible for the connections to rainforests and the Amazon -- an incredibly strange and interconnected world that we have today.
Een beetje verder naar het zuiden komen we aan de Boliviaanse rand van de Amazone. In 1975 zie je die dunne witte lijn. Daar woonde een eenzame boer in het midden van de jungle. Maar in 2003, lijkt het landschap meer op dat van Iowa dan op een regenwoud. Dit zijn sojavelden. De sojabonen worden verscheept naar Europa en China als diervoeder. Na de gekkekoeienziekte willen we dieren geen dierlijk voedsel meer geven omdat dat de ziekte kan overbrengen. Daarom geven we hen meer plantaardige eiwitten. Sojabonen zijn dus echt de hoogte ingeschoten, waaruit blijkt hoe handel en mondialisering de regenwouden en het Amazonegebied beïnvloeden. We leven nu in een ongelooflijk onderling verbonden wereld.
Well, again and again, what we find as we look around the world in our little tour of the world is that landscape after landscape after landscape have been cleared and altered for growing food and other crops.
Steeds weer zien we dat overal in de wereld landschappen worden opgeofferd voor het kweken van voedsel en andere gewassen.
So one of the questions we've been asking is, how much of the world is used to grow food, and where is it exactly, and how can we change that into the future, and what does it mean? Well, our team has been looking at this on a global scale, using satellite data and ground-based data kind of to track farming on a global scale. And this is what we found, and it's startling. This map shows the presence of agriculture on planet Earth. The green areas are the areas we use to grow crops, like wheat or soybeans or corn or rice or whatever. That's 16 million square kilometers' worth of land. If you put it all together in one place, it'd be the size of South America. The second area, in brown, is the world's pastures and rangelands, where our animals live. That area's about 30 million square kilometers, or about an Africa's worth of land, a huge amount of land, and it's the best land, of course, is what you see. And what's left is, like, the middle of the Sahara Desert, or Siberia, or the middle of a rain forest. We're using a planet's worth of land already. If we look at this carefully, we find it's about 40 percent of the Earth's land surface is devoted to agriculture, and it's 60 times larger than all the areas we complain about, our suburban sprawl and our cities where we mostly live. Half of humanity lives in cities today, but a 60-times-larger area is used to grow food. So this is an amazing kind of result, and it really shocked us when we looked at that.
We hebben ons onder andere afgevraagd welk gedeelte van de wereld wordt gebruikt om voedsel te telen, waar dat gebeurt, hoe we dat in de toekomst kunnen veranderen en wat dat inhoudt. Ons team heeft met behulp van satelliet- en grondgegevens landbouw op wereldwijde schaal in beeld gebracht. We kwamen tot dit verrassende resultaat. Deze kaart toont de aanwezigheid van landbouw op de planeet aarde. De groene zones zijn de gebieden die we gebruiken om gewassen te telen: tarwe, sojabonen, maïs, rijst en dergelijke. Dat zijn 16 miljoen vierkante kilometer land. Samen even groot als Zuid-Amerika. Samen even groot als Zuid-Amerika. Het tweede gebied, in het bruin, zijn de weidegebieden van de wereld, waar onze dieren leven. Dat is ongeveer 30 miljoen vierkante kilometer. de grootte van Afrika, een enorme hoeveelheid land, en het is het beste land, natuurlijk. Wat er nog over is, zijn gebieden als het midden van de Saharawoestijn, Siberië of het midden van een regenwoud. We gebruiken al een oppervlakte van een planeet aan grond. We zien dat ongeveer 40 procent van het aardoppervlak gebruikt wordt voor landbouw. Dat is 60 keer meer dan de gebieden waar we over klagen: onze wildgroei aan voorsteden en de steden waar de meeste mensen leven. De helft van de mensheid leeft vandaag in steden, maar een 60 keer groter gebied wordt gebruikt om voedsel te telen. Dat is een verbluffend resultaat. Het heeft ons echt geschokt.
So we're using an enormous amount of land for agriculture, but also we're using a lot of water. This is a photograph flying into Arizona, and when you look at it, you're like, "What are they growing here?" It turns out they're growing lettuce in the middle of the desert using water sprayed on top. Now, the irony is, it's probably sold in our supermarket shelves in the Twin Cities. But what's really interesting is, this water's got to come from some place, and it comes from here, the Colorado River in North America. Well, the Colorado on a typical day in the 1950s, this is just, you know, not a flood, not a drought, kind of an average day, it looks something like this. But if we come back today, during a normal condition to the exact same location, this is what's left. The difference is mainly irrigating the desert for food, or maybe golf courses in Scottsdale, you take your pick. Well, this is a lot of water, and again, we're mining water and using it to grow food, and today, if you travel down further down the Colorado, it dries up completely and no longer flows into the ocean. We've literally consumed an entire river in North America for irrigation.
We gebruiken niet alleen een enorme hoeveelheid land voor de landbouw, maar we gebruiken ook veel water. Dit is een luchtfoto in Arizona. Als je je afvraagt wat ze daar telen, dan blijkt dat sla te zijn... midden in de woestijn met behulp van veel water. Het ironische is dat die waarschijnlijk verkocht wordt in onze supermarkten van de Twin Cities. Maar dat water komt ergens vandaan en wel van hier: de Colorado in Noord-Amerika. Dit was de Colorado op een typische dag in de jaren 50. Niet tijdens een overstroming of een droogte, maar op een gemiddelde dag zag het er zo uit. Maar vandaag ziet het er op een gemiddelde dag zo uit. Maar vandaag ziet het er op een gemiddelde dag zo uit. Dat komt door het bevloeien van de woestijn voor voedsel, of misschien wel voor de golfbanen in Scottsdale, kies maar. Dat zijn massa’s water, wij ontginnen water om voedsel te telen. De Colorado droogt verder naar de monding helemaal op en bereikt zelfs de oceaan niet meer. We hebben letterlijk in Noord-Amerika een hele rivier verbruikt voor irrigatie.
Well, that's not even the worst example in the world. This probably is: the Aral Sea. Now, a lot you will remember this from your geography classes. This is in the former Soviet Union in between Kazakhstan and Uzbekistan, one of the great inland seas of the world. But there's kind of a paradox here, because it looks like it's surrounded by desert. Why is this sea here? The reason it's here is because, on the right-hand side, you see two little rivers kind of coming down through the sand, feeding this basin with water. Those rivers are draining snowmelt from mountains far to the east, where snow melts, it travels down the river through the desert, and forms the great Aral Sea. Well, in the 1950s, the Soviets decided to divert that water to irrigate the desert to grow cotton, believe it or not, in Kazakhstan, to sell cotton to the international markets to bring foreign currency into the Soviet Union. They really needed the money. Well, you can imagine what happens. You turn off the water supply to the Aral Sea, what's going to happen? Here it is in 1973, 1986, 1999, 2004, and about 11 months ago. It's pretty extraordinary. Now a lot of us in the audience here live in the Midwest. Imagine that was Lake Superior. Imagine that was Lake Huron. It's an extraordinary change.
Dat is nog niet eens het ergste voorbeeld in de wereld. Dat is waarschijnlijk het Aralmeer. Uit je aardrijkskundelessen herinner je je misschien wel dat het in de voormalige Sovjet-Unie tussen Kazachstan en Oezbekistan lag. Het was een van de grote binnenzeeën ter wereld. Maar dat lijkt een paradox. Het is namelijk omgeven door woestijn. Waarom ligt hier een meer? Door die twee kleine rivieren daar beneden rechts. Zij voorzien dit bekken van water. Deze rivieren voeren smeltwater uit de bergen in het oosten door de woestijn af naar het grote Aralmeer. In de jaren 50 besloten de Sovjets om dat water af te leiden om in de woestijn katoen te telen in Kazachstan, om dat te verkopen op de internationale markten voor vreemde valuta. Zij hadden het geld echt nodig. Je kan je voorstellen wat er gebeurt als je de watervoorziening naar het Aralmeer afsluit. Hier is het in 1973, 1986, 1999, 2004, en nu ongeveer 11 maanden geleden. Het is vrij opmerkelijk. Veel van jullie wonen in met Middenwesten. Stel je voor dat het het Bovenmeer of het Huronmeer zou zijn. Wat een verandering.
This is not only a change in water and where the shoreline is, this is a change in the fundamentals of the environment of this region. Let's start with this. The Soviet Union didn't really have a Sierra Club. Let's put it that way. So what you find in the bottom of the Aral Sea ain't pretty. There's a lot of toxic waste, a lot of things that were dumped there that are now becoming airborne. One of those small islands that was remote and impossible to get to was a site of Soviet biological weapons testing. You can walk there today. Weather patterns have changed. Nineteen of the unique 20 fish species found only in the Aral Sea are now wiped off the face of the Earth. This is an environmental disaster writ large.
Het gaat niet alleen om een verandering van de kustlijn, dit heeft een diepgaande invloed op het hele milieu in deze regio. Laten we hiermee beginnen. In de Sovjet-Unie was er geen Sierra Club, geen milieuorganisatie. Op de bodem van het Aralmeer liggen hopen rotzooi. Een heleboel giftig afval dat, nu het droog komt te liggen, door de wind wordt verspreid. Op een van die afgelegen en onmogelijk te bereiken eilandjes testte de Sovjet-Unie haar biologische wapens. Vandaag kan je ernaartoe wandelen. De weerpatronen zijn er veranderd. 19 van de 20 unieke vissoorten van het Aralmeer zijn van de aardbodem verdwenen. Dit is een milieuramp in het kwadraat.
But let's bring it home. This is a picture that Al Gore gave me a few years ago that he took when he was in the Soviet Union a long, long time ago, showing the fishing fleets of the Aral Sea. You see the canal they dug? They were so desperate to try to, kind of, float the boats into the remaining pools of water, but they finally had to give up because the piers and the moorings simply couldn't keep up with the retreating shoreline. I don't know about you, but I'm terrified that future archaeologists will dig this up and write stories about our time in history, and wonder, "What were you thinking?" Well, that's the future we have to look forward to.
Ik wil het verduidelijken. Dit is een foto die Al Gore me een paar jaar geleden gaf. Hij trok ze toen hij lang geleden in de Sovjet-Unie was. Ze toont de vissersvloten op het Aralmeer. Zie je het gegraven kanaal? Ze probeerden wanhopig hun boten langs daar in de nog resterende bekkens te krijgen, maar moesten het uiteindelijk opgeven door de zich terugtrekkende kustlijn. Ik weet niet hoe jullie dat aanvoelen, maar ik ben bang dat toekomstige archeologen dit zullen opgraven en zich afvragen: “Wat ging er in die mensen om?” Dat is de toekomst die we kunnen verwachten.
We already use about 50 percent of the Earth's fresh water that's sustainable, and agriculture alone is 70 percent of that. So we use a lot of water, a lot of land for agriculture. We also use a lot of the atmosphere for agriculture. Usually when we think about the atmosphere, we think about climate change and greenhouse gases, and mostly around energy, but it turns out agriculture is one of the biggest emitters of greenhouse gases too. If you look at carbon dioxide from burning tropical rainforest, or methane coming from cows and rice, or nitrous oxide from too many fertilizers, it turns out agriculture is 30 percent of the greenhouse gases going into the atmosphere from human activity. That's more than all our transportation. It's more than all our electricity. It's more than all other manufacturing, in fact. It's the single largest emitter of greenhouse gases of any human activity in the world. And yet, we don't talk about it very much.
Wij gebruiken al ongeveer 50 procent van het zoete water van de Aarde. De landbouw alleen neemt daarvan 70 procent voor zijn rekening. We gebruiken veel water en land voor de landbouw. We gebruiken ook atmosfeer voor onze landbouw. Als we aan de atmosfeer denken, is dat meestal in termen van klimaatverandering en broeikasgassen, en meestal over energie. Landbouw is echter een van de grootste vervuilers wat broeikasgassen aangaat. We produceren koolstofdioxide door het verbranden van tropisch regenwoud, of methaan afkomstig van koeien en rijst of distikstofoxide door teveel bemesting. Landbouw blijkt 30 procent van de broeikasgassen in de atmosfeer te veroorzaken. Dat is meer dan al ons vervoer. Meer dan al onze elektriciteit. In feite meer dan enig andere productie. Het is de grootste uitstoter van broeikasgassen ter wereld. Toch wordt dat zelden vermeld.
So we have this incredible presence today of agriculture dominating our planet, whether it's 40 percent of our land surface, 70 percent of the water we use, 30 percent of our greenhouse gas emissions. We've doubled the flows of nitrogen and phosphorus around the world simply by using fertilizers, causing huge problems of water quality from rivers, lakes, and even oceans, and it's also the single biggest driver of biodiversity loss. So without a doubt, agriculture is the single most powerful force unleashed on this planet since the end of the ice age. No question. And it rivals climate change in importance. And they're both happening at the same time.
De landbouw heeft een enorme ecologische voetafdruk, De landbouw heeft een enorme ecologische voetafdruk, of het nu om de 40 procent van ons landoppervlak gaat of om de 70 procent van het water dat we gebruiken, of de 30 procent van onze uitstoot van broeikasgassen. We verdubbelden de stromen van stikstof en fosfor alleen door het gebruik van meststoffen. Dit gaf enorme problemen van waterkwaliteit van rivieren, meren en zelfs oceanen. Het is ook de grootste oorzaak van verlies aan biodiversiteit. Zonder twijfel is landbouw de meest verstorende factor op deze planeet sinds het einde van de ijstijd. Even belangrijk als de klimaatopwarming. En ze gebeuren beiden tegelijkertijd.
But what's really important here to remember is that it's not all bad. It's not that agriculture's a bad thing. In fact, we completely depend on it. It's not optional. It's not a luxury. It's an absolute necessity. We have to provide food and feed and, yeah, fiber and even biofuels to something like seven billion people in the world today, and if anything, we're going to have the demands on agriculture increase into the future. It's not going to go away. It's going to get a lot bigger, mainly because of growing population. We're seven billion people today heading towards at least nine, probably nine and a half before we're done. More importantly, changing diets. As the world becomes wealthier as well as more populous, we're seeing increases in dietary consumption of meat, which take a lot more resources than a vegetarian diet does. So more people, eating more stuff, and richer stuff, and of course having an energy crisis at the same time, where we have to replace oil with other energy sources that will ultimately have to include some kinds of biofuels and bio-energy sources. So you put these together. It's really hard to see how we're going to get to the rest of the century without at least doubling global agricultural production.
Maar het is niet alleen maar kommer en kwel. Landbouw is iets goeds. In feite zijn we er volledig afhankelijk van. Het is geen keuze, geen luxe. Het is een absolute noodzaak. De zeven miljard mensen in de wereld vandaag hebben voedsel en dierenvoeders nodig, ook vezels en zelfs biobrandstoffen. In de toekomst gaan we nog meer vragen van de landbouw. We kunnen niet zonder. De landbouw zal nog moeten groeien, omwille van de groeiende bevolking. We zijn met zeven miljard mensen vandaag. Het gaat naar negen, waarschijnlijk negen en een half voordat we klaar zijn. Nog belangrijker is dat onze eetgewoontes veranderen. Naarmate de wereld rijker en dichter bevolkt wordt, zien we het vleesverbruik stijgen. Dat vraagt meer middelen dan een vegetarisch dieet. Er komen meer mensen, we eten meer en rijkere dingen. Tegelijkertijd hebben we een energiecrisis. We zullen olie door andere energiebronnen moeten vervangen. We gaan biobrandstoffen en bio-energiebronnen nodig hebben. Het is echt moeilijk om te zien hoe we de rest van de eeuw gaan doorkomen zonder ten minste een verdubbeling van wereldwijde landbouwproductie.
Well, how are we going to do this? How are going to double global ag production around the world?
Hoe gaan we dit te doen? Hoe gaan we wereldwijd de productie verdubbelen?
Well, we could try to farm more land. This is an analysis we've done, where on the left is where the crops are today, on the right is where they could be based on soils and climate, assuming climate change doesn't disrupt too much of this, which is not a good assumption. We could farm more land, but the problem is the remaining lands are in sensitive areas. They have a lot of biodiversity, a lot of carbon, things we want to protect. So we could grow more food by expanding farmland, but we'd better not, because it's ecologically a very, very dangerous thing to do.
We zouden meer land kunnen gaan bebouwen. Dat hebben we geanalyseerd. Aan de linkerkant staan de gewassen van vandaag, aan de rechterkant waar ze zouden kunnen staan op basis van bodem en klimaat, ervan uitgaande dat klimaatverandering geen spelbreker gaat zijn. Daar mogen we niet van uitgaan. We zouden meer land kunnen gaan bebouwen, maar het probleem is dat de resterende gronden in kwetsbare gebieden liggen. We willen de biodiversiteit, een hoop koolstof, daar beschermen. Meer landbouwgrond in beslag nemen kunnen we dus maar beter niet doen. Dat is ecologisch met vuur spelen.
Instead, we maybe want to freeze the footprint of agriculture and farm the lands we have better. This is work that we're doing to try to highlight places in the world where we could improve yields without harming the environment. The green areas here show where corn yields, just showing corn as an example, are already really high, probably the maximum you could find on Earth today for that climate and soil, but the brown areas and yellow areas are places where we're only getting maybe 20 or 30 percent of the yield you should be able to get. You see a lot of this in Africa, even Latin America, but interestingly, Eastern Europe, where Soviet Union and Eastern Bloc countries used to be, is still a mess agriculturally. Now, this would require nutrients and water. It's going to either be organic or conventional or some mix of the two to deliver that. Plants need water and nutrients. But we can do this, and there are opportunities to make this work.
We kunnen misschien onze ecologische voetafdruk bevriezen door het land beter te gaan bewerken. We zijn bezig die plaatsen in de wereld aan te duiden waar we de opbrengst kunnen verbeteren zonder nadelige gevolgen voor het milieu. Die groene gebieden tonen waar de maïsopbrengsten al echt hoog zijn. Het zijn de plaatsen op aarde waar vandaag voor dat klimaat en bodemgesteldheid waarschijnlijk het maximum wordt bereikt. Maar de bruine en gele gebieden zijn plekken waar we misschien maar 20 of 30 procent van de opbrengst krijgen van wat het zou kunnen zijn. Die zie je vooral in Afrika, zelfs in Latijns-Amerika, maar interessant genoeg ook in Oost-Europa, in de voormalige Oostbloklanden. Agrarisch nog steeds een puinhoop. Dit vereist voedingsstoffen en water. Ofwel biologische ofwel conventionele of een mix van de twee. Planten hebben water en voedingsstoffen nodig. Maar we kunnen dit doen en nog slagen ook.
But we have to do it in a way that is sensitive to meeting the food security needs of the future and the environmental security needs of the future. We have to figure out how to make this tradeoff between growing food and having a healthy environment work better.
Maar het moet zo gebeuren dat zowel de voedselbehoeften als het milieu in de toekomst worden veiliggesteld. We moeten erachter komen hoe je deze afweging tussen steeds meer voedsel en een gezond milieu beter kan laten functioneren.
Right now, it's kind of an all-or-nothing proposition. We can grow food in the background -- that's a soybean field — and in this flower diagram, it shows we grow a lot of food, but we don't have a lot clean water, we're not storing a lot of carbon, we don't have a lot of biodiversity. In the foreground, we have this prairie that's wonderful from the environmental side, but you can't eat anything. What's there to eat? We need to figure out how to bring both of those together into a new kind of agriculture that brings them all together.
Nu is het nog een alles-of-niets-spel. Op de achtergrond telen we voedingsgewassen . Dit is een sojaveld. Dit bloemdiagram toont dat we er veel voedsel telen, maar we hebben er niet veel schoon water, niet veel koolstofopslag en niet veel biodiversiteit. Op de voorgrond zien we de prairie met een prachtige ecologie, maar je vindt er niets eetbaars. We moeten uitvissen hoe we dat kunnen combineren tot een nieuw soort landbouw.
Now, when I talk about this, people often tell me, "Well, isn't blank the answer?" -- organic food, local food, GMOs, new trade subsidies, new farm bills -- and yeah, we have a lot of good ideas here, but not any one of these is a silver bullet. In fact, what I think they are is more like silver buckshot. And I love silver buckshot. You put it together and you've got something really powerful, but we need to put them together.
Vaak zeggen mensen me: "Heeft het wel zin? Biologisch voedsel, plaatselijk voedsel, GGO's, subsidies, wetten, allemaal goede ideeën, maar geen gouden tip. Wat nodig is, is een gouden combinatie. Daar hou ik van. Combineer ze en je verzet bergen, maar je moet ze wel combineren.
So what we have to do, I think, is invent a new kind of agriculture that blends the best ideas of commercial agriculture and the green revolution with the best ideas of organic farming and local food and the best ideas of environmental conservation, not to have them fighting each other but to have them collaborating together to form a new kind of agriculture, something I call "terraculture," or farming for a whole planet.
We moeten een nieuw soort landbouw bedenken die de beste ideeën van de commerciële landbouw en de groene revolutie combineert met de beste ideeën over organische landbouw en lokale voedselbronnen. Dit moet samengaan met de beste ideeën voor behoud van het milieu. We moeten ze niet tegen elkaar uitspelen, maar ze laten samenwerken in een nieuwe vorm van landbouw, die ik ‘terracultuur’ noem: landbouw voor een hele planeet.
Now, having this conversation has been really hard, and we've been trying very hard to bring these key points to people to reduce the controversy, to increase the collaboration. I want to show you a short video that does kind of show our efforts right now to bring these sides together into a single conversation. So let me show you that. (Music) ("Institute on the Environment, University of Minnesota: Driven to Discover") (Music) ("The world population is growing by 75 million people each year. That's almost the size of Germany. Today, we're nearing 7 billion people. At this rate, we'll reach 9 billion people by 2040. And we all need food. But how? How do we feed a growing world without destroying the planet? We already know climate change is a big problem. But it's not the only problem. We need to face 'the other inconvenient truth.' A global crisis in agriculture. Population growth + meat consumption + dairy consumption + energy costs + bioenergy production = stress on natural resources. More than 40% of Earth's land has been cleared for agriculture. Global croplands cover 16 million km². That's almost the size of South America. Global pastures cover 30 million km². That's the size of Africa. Agriculture uses 60 times more land than urban and suburban areas combined. Irrigation is the biggest use of water on the planet. We use 2,800 cubic kilometers of water on crops every year. That's enough to fill 7,305 Empire State Buildings every day. Today, many large rivers have reduced flows. Some dry up altogether. Look at the Aral Sea, now turned to desert. Or the Colorado River, which no longer flows to the ocean. Fertilizers have more than doubled the phosphorus and nitrogen in the environment. The consequence? Widespread water pollution and massive degradation of lakes and rivers. Surprisingly, agriculture is the biggest contributor to climate change. It generates 30% of greenhouse gas emissions. That's more than the emissions from all electricity and industry, or from all the world's planes, trains and automobiles. Most agricultural emissions come from tropical deforestation, methane from animals and rice fields, and nitrous oxide from over-fertilizing. There is nothing we do that transforms the world more than agriculture. And there's nothing we do that is more crucial to our survival. Here's the dilemma... As the world grows by several billion more people, We'll need to double, maybe even triple, global food production. So where do we go from here? We need a bigger conversation, an international dialogue. We need to invest in real solutions: incentives for farmers, precision agriculture, new crop varieties, drip irrigation, gray water recycling, better tillage practices, smarter diets. We need everyone at the table. Advocates of commercial agriculture, environmental conservation, and organic farming... must work together. There is no single solution. We need collaboration, imagination, determination, because failure is not an option. How do we feed the world without destroying it? Yeah, so we face one of the greatest grand challenges in all of human history today: the need to feed nine billion people and do so sustainably and equitably and justly, at the same time protecting our planet for this and future generations. This is going to be one of the hardest things we ever have done in human history, and we absolutely have to get it right, and we have to get it right on our first and only try. So thanks very much. (Applause)
Dit liep niet van een leien dakje. We deden ons best om het de mensen duidelijk te maken, om tegenwerking om te buigen tot samenwerking. Ik toon een korte video die laat zien hoe onze inspanningen beide kanten met elkaar laat converseren. (Muziek) ("Instituut voor het Milieu, Universiteit van Minnesota: Gedreven om te Ontdekken") (Muziek) ("De wereldbevolking groeit met 75 miljoen mensen per jaar. Dat is bijna de grootte van Duitsland. Vandaag zijn we met bijna 7 miljard mensen. In dit tempo bereiken we 9 miljard mensen tegen 2040. Die allemaal voedsel zullen nodig hebben. Maar hoe? Hoe wij voeden een groeiende wereld zonder de planeet te vernietigen? We weten al dat verandering van het klimaat een groot probleem is. Maar het is niet het enige probleem. We moeten die andere ‘ongemakkelijke waarheid’ onder ogen zien. Een wereldwijde crisis in de landbouw. Bevolkingsgroei + vleesconsumptie + zuivelverbruik + energiekosten + bio-energieproductie = druk op de natuurlijke hulpbronnen. De landbouw heeft beslag gelegd op meer dan 40% van het land. Op de wereld is er 16 miljoen km² akkerland. Dat is bijna de grootte van Zuid-Amerika. Weidegronden bedekken 30 miljoen km², de grootte van Afrika. Weidegronden bedekken 30 miljoen km², de grootte van Afrika. Landbouw gebruikt 60 keer meer land dan steden en randsteden samen. Het meeste water op de planeet dient voor irrigatie. We gebruiken elk jaar 2.800 kubieke kilometer water op onze gewassen. Dat is genoeg om elke dag 7.305 Empire-State-Buildings te vullen. Vele grote stromen hebben nu een verminderd debiet. Sommige zijn zelfs helemaal opgedroogd. Het Aralmeer is een woestijn geworden. De Colorado bereikt niet langer de oceaan. Meststoffen hebben de hoeveelheid fosfor en stikstof in het milieu meer dan verdubbeld. Het gevolg? Wijdverbreide waterverontreiniging en enorme aantasting van meren en rivieren. De landbouw levert de grootste bijdrage aan de klimaatverandering. Ze genereert 30% van de uitstoot van broeikasgassen. Dat is meer dan de emissies van alle elektriciteit en de industrie, of van alle vliegtuigen, treinen en auto’s in de wereld. De meeste landbouwemissies komen van de ontbossing in de tropen, methaan van dieren en rijstvelden, en distikstofoxide van overbemesting. Niets transformeert de wereld zozeer als de landbouw. Niets is belangrijker voor onze overleving. Dat is het dilemma... Aangezien de wereldbevolking met miljarden mensen aangroeit, moeten we onze wereldwijde voedselproductie verdubbelen, of zelfs verdrievoudigen. Hoe moet dat? We hebben een internationale dialoog nodig. We moeten investeren in echte oplossingen: stimuli voor landbouwers, precisielandbouw, nieuwe gewassen, druppelirrigatie, hergebruik van rioolwater, betere grondbewerkingspraktijken, slimmere diëten. We moeten iedereen rond de tafel krijgen. Voorstanders van commerciële landbouw, behoud van het milieu en biologische landbouw... moeten samenwerken. Er bestaat geen wonderoplossing. Dit vereist samenwerking, verbeelding, en vastberadenheid, omdat falen nu eenmaal geen optie is. Hoe voeden we de wereld zonder hem te vernietigen? We worden vandaag geconfronteerd met een van de grootste uitdagingen in de menselijke geschiedenis: de noodzaak om negen miljard mensen te voeden en wel duurzaam, billijk en rechtvaardig. En tegelijkertijd van onze planeet bewaren voor deze en toekomstige generaties. Dit zal een van de moeilijkste dingen zijn die we ooit hebben gedaan in de menselijke geschiedenis. We moeten het van de eerste keer goed doen. Er komt geen tweede kans. Heel erg bedankt. (Applaus)