Θα ξεκινήσω με μία μικρή ιστορία. Μεγάλωσα σε αυτή τη γειτονιά. Όταν ήμουν 15 χρονών, από γεροδεμένος νέος αθλητής, μέσα σε τέσσερις μήνες, μαράζωσα σταδιακά μέχρι που έγινα στην ουσία ένα θύμα λιμού με μία άσβεστη δίψα. Βασικά, είχα χωνέψει το ίδιο μου το σώμα. Και όλο αυτό έφτασε στο απροχώρητο όταν ήμουν σε ένα πεζοπορικό ταξίδι, το πρώτο της ζωής μου, στο Όρος Ολντ Ραγκ στη Δυτική Βιρτζίνια και έβαζα το πρόσωπό μου σε λακκούβες με νερό κι έπινα σαν σκύλος.
I'm going to start with a little story. So, I grew up in this neighborhood. When I was 15 years old, I went from being what I think was a strapping young athlete, over four months, slowly wasting away until I was basically a famine victim with an unquenchable thirst. I had basically digested away my body. And this all came to a head when I was on a backpacking trip, my first one ever actually, on Old Rag Mountain in West Virginia, and was putting my face into puddles of water and drinking like a dog.
Εκείνη τη νύχτα, με πήγαν στα επείγοντα και διέγνωσαν ότι πάσχω από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 με πλήρη κετοξέωση. Ανάρρωσα χάρη στα θαύματα της μοντέρνας ιατρικής, την ινσουλίνη και άλλα, κι ανέκτησα όλο μου το βάρος κι ακόμα περισσότερο.
That night, I was taken into the emergency room and diagnosed as a type 1 diabetic in full-blown ketoacidosis. And I recovered, thanks to the miracles of modern medicine, insulin and other things, and gained all my weight back and more.
Και κάτι φούντωσε μέσα μου μετά από αυτό που συνέβη. Αυτό που σκεφτόμουν ήταν, τι προκάλεσε το διαβήτη; Βλέπετε, ο διαβήτης είναι αυτοάνοση ασθένεια όπου το σώμα μάχεται τον εαυτό του, και τότε οι άνθρωποι πίστευαν ότι με κάποιο τρόπο η έκθεση σε ένα παθογόνο ενεργοποίησε το ανοσοποιητικό μου σύστημα να πολεμήσει το παθογόνο και μετά να σκοτώσει τα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη. Αυτό νόμιζα για ένα πολύ μεγάλο διάστημα, και σ' αυτό επικεντρώθηκαν σε μεγάλο βαθμό η ιατρική και οι άνθρωποι, ότι τα μικρόβια προξενούν άσχημα πράγματα. Εδώ θα χρειαστώ τη βοηθό μου. Μπορεί να την αναγνωρίσετε.
And something festered inside me after this happened. What I thought about was, what caused the diabetes? You see, diabetes is an autoimmune disease where your body fights itself, and at the time people thought that somehow maybe exposure to a pathogen had triggered my immune system to fight the pathogen and then kill the cells that make insulin. And this is what I thought for a long period of time, and that's in fact what medicine and people have focused on quite a bit, the microbes that do bad things. And that's where I need my assistant here now. You may recognize her.
Πήγα λοιπόν χθες, ζητώ συγγνώμη αλλά παρέλειψα μερικές από τις ομιλίες, και πήγα στο κτίριο της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, όπου πουλάνε παιχνίδια, γιγάντια μικρόβια. Πάμε λοιπόν! Έχετε κολλήσει σαρκοφάγο νόσο αν το πιάσατε αυτό. Πρέπει να ξαναβρώ την ικανότητά μου στο μπέιζμπολ, εδώ.
So, I went yesterday, I apologize, I skipped a few of the talks, and I went over to the National Academy of Sciences building, and they sell toys, giant microbes. And here we go! So you have caught flesh-eating disease if you caught that one. I gotta get back out my baseball ability here.
(Γέλια)
(Laughter)
Δυστυχώς και χωρίς ν' αποτελεί έκπληξη, τα περισσότερα από τα μικρόβια που πουλάνε στο κτίριο της Εθνικής Ακαδημίας, είναι παθογόνα. Όλοι επικεντρώνονται στα πράγματα που μας σκοτώνουν, κι επικεντρωνόμουν κι εγώ σ' αυτό. Αλλά αποδεικνύεται ότι είμαστε καλυμμένοι από ένα σύννεφο μικροβίων, και αυτά τα μικρόβια στην πραγματικότητα μας κάνουν καλό τον περισσότερο καιρό, παρά μας σκοτώνουν. Το γνωρίζουμε αυτό για κάποιο χρονικό διάστημα. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν μικροσκόπια για να βλέπουν τα μικρόβια που μας καλύπτουν, Ξέρω ότι δεν με προσέχετε, αλλά...
So, unfortunately or not surprisingly, most of the microbes they sell at the National Academy building are pathogens. Everybody focuses on the things that kill us, and that's what I was focusing on. And it turns out that we are covered in a cloud of microbes, and those microbes actually do us good much of the time, rather than killing us. And so, we've known about this for some period of time. People have used microscopes to look at the microbes that cover us, I know you're not paying attention to me, but ...
(Γέλια)
(Laughter)
Τα μικρόβια που μας καλύπτουν. Και αν τα κοιτάξετε στο μικροσκόπιο, θα δείτε στην πραγματικότητα ότι έχουμε 10 φορές περισσότερα μικροβιακά κύτταρα επάνω μας απ' ό,τι ανθρώπινα κύτταρα. Η μάζα των μικροβίων είναι μεγαλύτερη από τη μάζα του εγκεφάλου μας.
The microbes that cover us. And if you look at them in the microscope, you can see that we actually have 10 times as many cells of microbes on us as we have human cells. There's more mass in the microbes than the mass of our brain.
Είμαστε στην κυριολεξία ένα οικοσύστημα γεμάτο από μικροοργανισμούς. Δυστυχώς, εάν θέλετε να μάθετε για τους μικροοργανισμούς, το να τους κοιτάζετε στο μικροσκόπιο δεν είναι αρκετό. Πριν λίγο ακούσαμε για την αλληλουχία του DNA. Φαίνεται πως ένας από τους καλύτερους τρόπους να κοιτάξουμε τα μικρόβια και να τα κατανοήσουμε, είναι να παρατηρήσουμε το DNA τους. Και αυτό είναι αυτό που κάνω εδώ και 20 χρόνια, χρησιμοποιώ την αλληλούχια του DNA, συλλέγω δείγματα από διάφορα μέρη, και από το ανθρώπινο σώμα, αποκωδικοποιώ την αλληλουχία του DNA και μετά χρησιμοποιώ την αλληλουχία του DNA για να μάθω για τα μικρόβια που βρίσκονται σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο.
We are literally a teeming ecosystem of microorganisms. And unfortunately, if you want to learn about the microorganisms, just looking at them in a microscope is not sufficient. And so we just heard about the DNA sequencing. It turns out that one of the best ways to look at microbes and to understand them is to look at their DNA. And that's what I've been doing for 20 years, using DNA sequencing, collecting samples from various places, including the human body, reading the DNA sequence and then using that DNA sequencing to tell us about the microbes that are in a particular place.
Το καταπληκτικό όταν χρησιμοποιείς αυτή την τεχνολογία, για παράδειγμα, οι άνθρωποι, δεν είμαστε απλά καλυμμένοι από μία θάλασσα μικροβίων. Υπάρχουν χιλιάδες επί χιλιάδων διαφορετικά είδη μικροβίων επάνω μας. Έχουμε εκατομμύρια γονίδια μικροβίων στην ανθρώπινη μικροβίωμα που μας καλύπτει. Αυτή η μικροβιακή ποικιλότητα διαφέρει ανάμεσα στους ανθρώπους, και αυτό που οι άνθρωποι σκέφτονται τα τελευταία δέκα, ίσως δεκαπέντε χρόνια, είναι ότι ίσως αυτά τα μικρόβια, αυτό το μικροβιακό σύννεφο μέσα και πάνω μας, και η διαφοροποίησή του μεταξύ μας, ίσως είναι υπεύθυνη για κάποιες από τις διαφορές υγείας και ασθένειας μεταξύ μας.
And what's amazing, when you use this technology, for example, looking at humans, we're not just covered in a sea of microbes. There are thousands upon thousands of different kinds of microbes on us. We have millions of genes of microbes in our human microbiome covering us. And so this microbial diversity differs between people, and what people have been thinking about in the last 10, maybe 15 years is, maybe these microbes, this microbial cloud in and on us, and the variation between us, may be responsible for some of the health and illness differences between us.
Και με αυτό επανέρχομαι στην ιστορία με το διαβήτη που σας έλεγα. Τώρα οι άνθρωποι πιστεύουν πως μία από τις αιτίες που ενεργοποιούν το διαβήτη τύπου 1 δεν είναι η καταπολέμηση ενός παθογόνου, αλλά είναι στην ουσία η προσπάθεια -- ανεπαρκούς επικοινωνίας με τα μικρόβια που ζουν μέσα και πάνω μας. Με κάποιο τρόπο ίσως το μικροβίωμα που υπήρχε μέσα και πάνω μου άλλαξε, κι αυτό έπειτα ενεργοποίησε κάποιου είδους ανοσολογικής απόκρισης και με οδήγησε στο να σκοτώσω τα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη στο σώμα μου.
And that comes back to the diabetes story I was telling you. It turns out that people now think that one of the triggers for type 1 diabetes is not fighting a pathogen, but is in fact trying to -- miscommunicating with the microbes that live in and on you. And somehow maybe the microbial community that's in and on me got off, and then this triggered some sort of immune response and led to me killing the cells that make insulin in my body. And so what I want to tell you about for a few minutes is,
Αυτό που θέλω να σας πω για λίγα λεπτά, είναι ότι οι άνθρωποι έχουν μάθει, χρησιμοποιώντας τεχνικές αλληλουχίας του DNA να μελετούν το μικροβιακό σύννεφο που ζει μέσα και πάνω μας. Θέλω να σας πω μία ιστορία για ένα προσωπικό ερευνητικό πρόγραμμα. Η πρώτη προσωπική μου εμπειρία σχετικά με τη μελέτη των μικροβίων στο ανθρώπινο σώμα, προήλθε στην ουσία από μία ομιλία που έδωσα, εδώ κοντά, στη Τζόρτζταουν.
what people have learned using DNA sequencing techniques in particular, to study the microbial cloud that lives in and on us. And I want to tell you a story about a personal project. My first personal experience with studying the microbes on the human body actually came from a talk that I gave, right around the corner from here at Georgetown. I gave a talk, and a family friend who happened to be
Έδωσα μία ομιλία, και ένας οικογενειακός φίλος που έτυχε να είναι ο Πρύτανης της Ιατρικής Σχολής της Τζόρτζταουν ήταν στην ομιλία, με πλησίασε μετά και μου είπε ότι κάνανε μία μελέτη για μεταμόσχευση ειλεού σε ανθρώπους. Και ήθελαν να κοιτάξουν τα μικρόβια μετά τη μεταμόσχευση.
the Dean of Georgetown Medical School was at the talk, and came up to me afterwards saying, they were doing a study of ileal transplants in people. And they wanted to look at the microbes after the transplants. And so I started a collaboration with this person,
Έτσι ξεκίνησε μία συνεργασία με αυτόν τον άνθρωπο, το Μάικλ Ζάσλοφ και τον Τόμας Φισμπέιν, για να κοιτάξουμε τα μικρόβια που αποικούσαν αυτούς τους ειλεούς μετά τη μεταμόσχευσή τους στο δέκτη. Μπορώ να σας πω όλες τις λεπτομέρειες της μικροβιακής μελέτης που κάναμε, αλλά ο λόγος για τον οποίο θέλω να σας πω αυτή την ιστορία είναι κάτι πραγματικά εντυπωσιακό που έκαναν στην αρχή του ερευνητικού προγράμματος. Παίρνουν τον ειλεό του δότη, που είναι γεμάτος από τα μικρόβια του δότη και έχουν έναν δέκτη ο οποίος θα μπορούσε να έχει ένα πρόβλημα με τη μικροβιακή του κοινότητα, ας πούμε τη νόσο του Κρον, και αποστειρώνουν τον ειλεό του δότη. Αφαιρούν όλα τα μικρόβια, και μετά τον βάζουν στο δέκτη. Το κάνανε αυτό γιατί ήταν κοινή πρακτική στην ιατρική, παρόλο που ήταν εμφανές ότι δεν ήταν καλή ιδέα.
Michael Zasloff and Thomas Fishbein, to look at the microbes that colonized these ilea after they were transplanted into a recipient. And I can tell you all the details about the microbial study that we did there, but the reason I want to tell you this story is something really striking that they did at the beginning of this project. They take the donor ileum, which is filled with microbes from a donor and they have a recipient who might have a problem with their microbial community, say Crohn's disease, and they sterilized the donor ileum. Cleaned out all the microbes, and then put it in the recipient. They did this because this was common practice in medicine, even though it was obvious that this was not a good idea. And fortunately, in the course of this project,
Και ευτυχώς, κατά τη διάρκεια αυτού του προγράμματος, οι χειρούργοι των μεταμοσχεύσεων και οι υπόλοιποι άνθρωποι αποφάσισαν να ξεχάσουν την κοινή πρακτική. Έπρεπε ν' αλλάξουν. Άφηναν μέρος της μικροβιακής κοινότητας στον ειλεό. Αφήνουν τα μικρόβια του δότη, και θεωρητικά αυτό μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους που λαμβάνουν το μόσχευμα του ειλεού.
the transplant surgeons and the other people decided, forget common practice. We have to switch. So they actually switched to leaving some of the microbial community in the ileum. They leave the microbes with the donor, and theoretically that might help the people who are receiving this ileal transplant. And so, people -- this is a study that I did now.
Αυτή είναι μία μελέτη που έκανα τώρα. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μεγάλη διεύρυνση της χρήσης της τεχνολογίας DNA για τη μελέτη των μικροβίων μέσα και επάνω στους ανθρώπους. Υπάρχει κάτι που ονομάζεται Πρόγραμμα Ανθρώπινου Μικροβίώματος που πραγματοποιείται στις Ηνωμένες Πολιτείες, και η MetaHIT που γίνεται στην Ευρώπη, και πολλά άλλα προγράμματα.
In the last few years there's been a great expansion in using DNA technology to study the microbes in and on people. There's something called the Human Microbiome Project that's going on in the United States, and MetaHIT going on in Europe, and a lot of other projects. And when people have done a variety of studies,
Όταν οι άνθρωποι κάνουν πολλές και διάφορες μελέτες, μαθαίνουν πράγματα όπως ότι όταν ένα παιδί γεννιέται, με φυσιολογικό τοκετό, αποικείται από τα μικρόβια της μητέρας. Υπάρχουν παράγοντες κινδύνου που σχετίζονται με την καισαρική τομή, ορισμένοι από αυτούς μπορεί να υπάρχουν λόγω της δυνητικής αποίκησης που συμβαίνει όταν αφαιρείς ένα μωρό από τη μητέρα του αντί να γεννηθεί μέσω τραχήλου της μήτρας. Διάφορες άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι η μικροβιακή κοινότητα που ζει μέσα και πάνω μας βοηθάει στη διαμόρφωση του ανοσοποιητικού συστήματος, βοηθάει στην καταπολέμηση των παθογόνων, βοηθάει στο μεταβολισμό και καθορίζει το μεταβολικό μας ρυθμό, καθορίζει τη μυρωδιά μας, και ίσως ακόμη να διαμορφώνει τη συμπεριφορά μας με διάφορους τρόπους.
they have learned things such as, when a baby is born, during vaginal delivery you get colonized by the microbes from your mother. There are risk factors associated with cesarean sections, some of those risk factors may be due to mis-colonization when you carve a baby out of its mother rather than being delivered through the birth canal. And a variety of other studies have shown that the microbial community that lives in and on us helps in development of the immune system, helps in fighting off pathogens, helps in our metabolism, and determining our metabolic rate, probably determines our odor, and may even shape our behavior in a variety of ways. And so, these studies have documented or suggested
Έτσι, αυτές οι μελέτες έχουν τεκμηριώσει ή υποδηλώσει μια ποικιλία σημαντικών λειτουργιών της μικροβιακής κοινότητας, αυτού του νέφους, των μη παθογόνων που ζουν μέσα και επάνω μας. Μία περίπτωση που θεωρώ ότι είναι πολύ ενδιαφέρουσα, που πολλοί από εσάς πιθανώς να έχετε τώρα που έχουμε πετάξει μικρόβια στο πλήθος, είναι κάτι που θα ονόμαζα «μικροβιοφοβία». Οι άνθρωποι είναι υπέρ της καθαριότητας, σωστά; Έχουμε αντιβιοτικά στους πάγκους της κουζίνας μας, οι άνθρωποι πλένουν κάθε σημείο τους συνέχεια, γεμίζουμε με αντιβιοτικά το φαγητό μας, τις κοινότητές μας, κάνουμε εκτεταμένη χρήση αντιβιοτικών.
out of a variety of important functions for the microbial community, this cloud, the non-pathogens that live in and on us. And one area that I think is very interesting, which many of you may have now that we've thrown microbes into the crowd, is something that I would call "germophobia." So people are really into cleanliness, right? We have antibiotics in our kitchen counters, people are washing every part of them all of the time, we pump antibiotics into our food, into our communities, we take antibiotics excessively. And killing pathogens is a good thing if you're sick,
Να σκοτώσεις τα παθογόνα μικρόβια είναι καλό πράγμα εάν είσαι άρρωστος, αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι όταν γεμίζουμε με χημικά και αντιβιοτικά τον κόσμο μας, σκοτώνουμε επίσης το νέφος των μικροβίων που ζει μέσα και επάνω μας. Η εκτεταμένη χρήση αντιβιοτικών, κυρίως σε παιδιά, έχει αποδειχθεί ότι σχετίζεται, και πάλι, με παράγοντες κινδύνου για παχυσαρκία, για αυτοάνοσα νοσήματα, για διάφορα προβλήματα που πιθανόν να οφείλονται στην αποδιοργάνωση της μικροβιακής κοινότητας.
but we should understand that when we pump chemicals and antibiotics into our world, that we're also killing the cloud of microbes that live in and on us. And excessive use of antibiotics, in particular in children, has been shown to be associated with, again, risk factors for obesity, for autoimmune diseases, for a variety of problems that are probably due to disruption of the microbial community. So the microbial community can go wrong
Η μικροβιακή κοινότητα μπορεί να καταστραφεί είτε το θέλουμε είτε όχι, ή μπορούμε να τη σκοτώσουμε με αντιβιοτικά, αλλά τι μπορούμε να κάνουμε για να την επαναφέρουμε; Είμαι σίγουρος ότι πολλοί άνθρωποι έχουν ακούσει για τα προβιοτικά. Τα προβιοτικά είναι ένα πράγμα που μπορείτε να κάνετε για να επαναφέρετε τη μικροβιακή κοινότητα που υπάρχει μέσα και πάνω σας. Έχει αποδειχθεί ότι είναι αποτελεσματικά σε ορισμένες περιπτώσεις. Υπάρχει ένα πρόγραμμα στο Πανεπιστήμιο Ντέιβις, όπου οι άνθρωποι χρησιμοποιούν προβιοτικά στην προσπάθεια πρόληψης και θεραπείας της νεκρωτικής εντεροκολίτιδας στα πρόωρα βρέφη. Τα πρόωρα βρέφη έχουν αληθινά προβλήματα με τη μικροβιακή τους κοινότητα. Ίσως τα προβιοτικά μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη της εμφάνισης αυτής της φρικτής νεκρωτικής εντεροκολίτιδας στα πρόωρα βρέφη.
whether we want it to or not, or we can kill it with antibiotics, but what can we do to restore it? I'm sure many people here have heard about probiotics. Probiotics are one thing that you can try and do to restore the microbial community that is in and on you. And they definitely have been shown to be effective in some cases. There's a project going on at UC Davis where people are using probiotics to try and treat, prevent, necrotizing enterocolitis in premature infants. Premature infants have real problems with their microbial community. And it may be that probiotics can help prevent the development of this horrible necrotizing enterocolitis in these premature infants. But probiotics are sort of a very, very simple solution.
Αλλά τα προβιοτικά είναι μια πολύ, πολύ απλή λύση. Τα περισσότερα από τα χάπια που μπορείτε να πάρετε ή το γιαούρτι που τρώτε περιέχουν ένα ή δύο είδη, ίσως και πέντε είδη, και η ανθρώπινη κοινότητα αποτελείται από χιλιάδες επί χιλιάδων ειδών. Τι μπορούμε λοιπόν να κάνουμε για να επαναφέρουμε τη μικροβιακή μας κοινότητα όταν έχουμε χιλιάδες επί χιλιάδων είδη πάνω μας;
Most of the pills that you can take or the yogurts that you can eat have one or two species in them, maybe five species in them, and the human community is thousands upon thousands of species. So what can we do to restore our microbial community when we have thousands and thousands of species on us? Well, one thing that animals seem to do is,
Ένα από τα πράγματα που τα ζώα φαίνεται να κάνουν, είναι να τρώνε περιττώματα -- κοπροφαγία. Και φαίνεται ότι πολλοί χορτοφάγοι, οι χορτοφάγοι της παλιάς σχολής συγκεκριμένα, κάνανε κάτι που λεγόταν «τσάι περιττωμάτων» όχι «περί πτωμάτων», τσάι περιττωμάτων, για να θεραπεύσουν την κολίτιδα και άλλες ασθένειες στα άλογα και τις αγελάδες και άλλα ανάλογα πράγματα, που κάνεις τσάι από τα περιττώματα ενός υγιούς ζώου και το δίνεις σε ένα άρρωστο ζώο. Παρόλο που, εκτός κι αν έχεις μία αγελάδα με μία μεγάλη τρύπα στο πλάι της και μπορείς να βάλεις το χέρι σου στο έντερό της, είναι δύσκολο να φανταστώ ότι η μεταφορά των μικροβίων απευθείας στο στόμα και μέσω του επάνω μέρους του πεπτικού σωλήνα είναι η καλύτερη οδός μεταφοράς, οπότε ίσως έχετε ακούσει ότι στους ανθρώπους κάνουν τώρα μεταμόσχευση περιττωμάτων, όπου αντί για τη μεταφορά λίγων προβιοτικών μικροβίων μέσω του στόματος, μεταφέρουν μια κοινότητα προβιοτικών, μία κοινότητα μικροβίων από έναν υγιή δότη, από την άλλη οδό.
they eat poo -- coprophagia. And it turns out that many veterinarians, old school veterinarians in particular, have been doing something called "poo tea," not booty, but poo tea, to treat colic and other ailments in horses and cows and things like that, where you make tea from the poo from a healthy individual animal and you feed it to a sick animal. Although, unless you have a fistulated cow with a big hole in its side, and you can put your hand into its rumen, it's hard to imagine that the delivery of microbes directly into the mouth and through the entire top of the digestive tract is the best delivery system, so you may have heard in people they are now doing fecal transplants, where rather than delivering a couple of probiotic microbes through the mouth, they are delivering a community of probiotics, a community of microbes from a healthy donor, through the other end. And this has turned out to be very effective in fighting
Και αυτό έχει αποδειχθεί ότι είναι πολύ αποτελεσματικό στην καταπολέμηση ορισμένων επίμονων μολυσματικών ασθενειών όπως οι μολύνσεις του κλωστηριδίου difficile που μπορούν να παραμείνουν στον άνθρωπο για πάρα πολλά χρόνια. Η μεταμόσχευση των περιττωμάτων, των μικροβίων από τα περιττώματα, από έναν υγιή δότη, έχει δειχθεί ότι πραγματικά θεραπεύει τις συστηματικές μολύνσεις του C. dif σε ορισμένους ανθρώπους.
certain intransigent infectious diseases like Clostridium difficile infections that can stay with people for years and years and years. Transplants of the feces, of the microbes from the feces, from a healthy donor has actually been shown to cure systemic C. dif infections in some people. Now what these transplants, these fecal transplants, or
Aυτά τα μοσχεύματα, τα μοσχεύματα περιττωμάτων, ή το τσάι περιττωμάτων υποδηλώνουν σε μένα, και πολλοί άλλοι έχουν καταλήξει σε αυτή την ιδέα, ότι η μικροβιακή κοινότητα μέσα και πάνω μας, είναι ένα όργανο. Πρέπει να τη θεωρήσουμε ως ένα λειτουργικό όργανο, ένα κομμάτι μας. Πρέπει να τη μεταχειριστούμε προσεκτικά και με σεβασμό, και δε θέλουμε να την πειράξουμε, για παράδειγμα με καισαρικές τομές είτε με αντιβιοτικά ή με υπερβολική καθαριότητα, χωρίς κάποια πολύ καλή δικαιολογία.
the poo tea suggest to me, and many other people have come up with this same idea, is that the microbial community in and on us, it's an organ. We should view it as a functioning organ, part of ourselves. We should treat it carefully and with respect, and we do not want to mess with it, say by C-sections or by antibiotics or excessive cleanliness, without some real good justification. And what the DNA sequencing technologies are allowing people to do now
Σήμερα, αυτό που η αλληλούχηση του DNA μας επιτρέπει να κάνουμε είναι λεπτομερείς μελέτες σε 100 ασθενείς, ας πούμε, που έχουν τη νόσο του Κρον και σε 100 ανθρώπους που δεν έχουν τη νόσο του Κρον. Ή σε 100 ανθρώπους που πήραν αντιβιοτικά όταν ήταν μικροί και σε 100 ανθρώπους που δεν πήραν αντιβιοτικά. Και τώρα μπορούμε να ξεκινήσουμε τη σύγκριση των κοινοτήτων των μικροβίων και των γονιδίων τους και να δούμε εάν υπάρχουν διαφορές. Και τελικά, ίσως μπορέσουμε να καταλάβουμε εάν δεν είναι απλά συσχετιζόμενες διαφορές, αλλά αιτιολογικές. Μελέτες σε συστήματα μοντέλα, όπως του ποντικού και άλλων ζώων μας βοηθάνε σε αυτό, αλλά οι άνθρωποι πια χρησιμοποιούν αυτές τις τεχνολογίες γιατί έχουν γίνει πολύ φτηνές, για τη μελέτη των μικροβίων πάνω και μέσα σε διάφορους ανθρώπους.
is do detailed studies of, say, 100 patients who have Crohn's disease and 100 people who don't have Crohn's disease. Or 100 people who took antibiotics when they were little, and 100 people who did not take antibiotics. And we can now start to compare the community of microbes and their genes and see if there are differences. And eventually we may be able to understand if they're not just correlative differences, but causative. Studies in model systems like mouse and other animals are also helping do this, but people are now using these technologies because they've gotten very cheap, to study the microbes in and on a variety of people. So, in wrapping up, what I want to tell you about is,
Οπότε, για να ολοκληρώσω, αυτό που θέλω να σας πω είναι ότι δεν σας είπα ένα μέρος της ιστορίας του επερχόμενου μου διαβήτη. Ο πατέρας μου ήταν γιατρός, στην πραγματικότητα μελετούσε ορμόνες. Του είπα πολλές φορές ότι ήμουν κουρασμένος, διψασμένος, ότι δεν ένιωθα πολύ καλά. Αυτός το προσπέρασε, νομίζω ότι είτε πίστεψε ότι απλά γκρίνιαζα πολύ, είτε ήταν ο τυπικός γιατρός που λέει «τίποτα δε μπορεί να συμβεί στα παιδιά μου». Πήγαμε οικογενειακώς στη συνάντηση της Διεθνούς Εταιρείας της Ενδοκρινολογίας, στο Κεμπέκ. Σηκωνόμουν κάθε πέντε λεπτά για να κατουρήσω, κι έπινα όλα τα νερά στο τραπέζι, και όλοι θα νόμιζαν μάλλον ότι ήμουν ναρκομανής.
I didn't tell you a part of the story of coming down with diabetes. It turns out that my father was an M.D., actually studied hormones. I told him many times that I was tired, thirsty, not feeling very good. And he shrugged it off, I think he either thought I was just complaining a lot, or it was the typical M.D. "nothing can be wrong with my children." We even went to the International Society of Endocrinology meeting as family in Quebec. And I was getting up every five minutes to pee, and drinking everybody's water at the table, and I think they all thought I was a druggie. (Laughter)
(Γέλια)
But the reason I'm telling you this is that
Αλλά ο λόγος για τον οποίο σας το λέω αυτό είναι ότι η ιατρική κοινότητα, με παράδειγμα τον πατέρα μου, μερικές φορές δε βλέπει αυτό που βρίσκεται μπροστά στα μάτια της. Το μικροβιακό σύννεφο, είναι ακριβώς μπροστά μας. Δε μπορούμε να το δούμε τις περισσότερες φορές. Είναι αόρατο. Είναι μικρόβια. Είναι μικροσκοπικά. Αλλά μπορούμε να τα δούμε μέσω του DNA τους, μπορούμε να τα δούμε μέσω των επιπτώσεων που έχουν στους ανθρώπους.
the medical community, my father as an example, sometimes doesn't see what's right in front of their eyes. The microbial cloud, it is right in front of us. We can't see it most of the time. It's invisible. They're microbes. They're tiny. But we can see them through their DNA, we can see them through the effects that they have on people. And what we need now
Και αυτό που χρειαζόμαστε τώρα είναι να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε γι' αυτή τη μικροβιακή κοινότητα
is to start thinking about this microbial community in the context of everything in human medicine.
στο πλαίσιο όλης της ανθρώπινης ιατρικής. Δε σημαίνει ότι επηρεάζει κάθε τμήμα μας, αλλά θα μπορούσε. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένας πλήρης οδηγός πεδίου για τα μικρόβια που ζουν μέσα και πάνω μας, για να μπορέσουμε να καταλάβουμε τι κάνουν στις ζωές μας. Είμαστε αυτά. Είναι εμείς.
It doesn't mean that it affects every part of us, but it might. What we need is a full field guide to the microbes that live in and on people, so that we can understand what they're doing to our lives. We are them. They are us. Thank you.
Σας ευχαριστώ.
(Applause)
(Χειροκρότημα)