All human life, all life, depends on plants. Let me try to convince you of that in a few seconds. Just think for a moment. It doesn't matter whether you live in a small African village, or you live in a big city, everything comes back to plants in the end: whether it's for the food, the medicine, the fuel, the construction, the clothing, all the obvious things; or whether it's for the spiritual and recreational things that matter to us so much; or whether it's soil formation, or the effect on the atmosphere, or primary production. Damn it, even the books here are made out of plants. All these things, they come back to plants. And without them we wouldn't be here.
החיים האנושיים, החיים בכלל, תלויים בצמחים. מיד אנסה לשכנע אתכם בכך. חשבו לרגע. לא משנה אם אתם גרים בכפר אפריקאי קטן, או בעיר גדולה, הכל מתחיל בצמחים בסופו של דבר. אם זה מזון, תרופות, דלק, בנייה, ביגוד, כל הדברים הברורים, ואם זה דברים רוחניים ומהנים שחשובים לנו כל-כך, או יצירת קרקע, או ההשפעה על האטמוספירה, או ייצור ראשוני. לעזאזל, אפילו הספרים כאן עשויים מצמחים. וכל הדברים האלה חוזרים חזרה לצמחים. ובלעדיהם לא היינו כאן.
Now plants are under threat. They're under threat because of changing climate. And they are also under threat because they are sharing a planet with people like us. And people like us want to do things that destroy plants, and their habitats. And whether that's because of food production, or because of the introduction of alien plants into places that they really oughtn't be, or because of habitats being used for other purposes -- all these things are meaning that plants have to adapt, or die, or move. And plants sometimes find it rather difficult to move because there might be cities and other things in the way.
עכשיו צמחים נמצאים תחת איום. הם תחת איום בשל האקלים המשתנה. והם תחת איום גם משום שהם חולקים כוכב לכת עם אנשים כמונו. ואנשים כמונו רוצים לעשות דברים שהורסים צמחים, ואת סביבות הגידול שלהם. ואם זה בשל ייצור מזון או בשל הצגה של צמחים זרים למקומות בהם הם לא אמורים להיות, או מכיוון שהסביבה הטבעית משמשת לצרכים אחרים, המשמעות מכל הדברים האלה היא שהצמחים צריכים להסתגל, או למות, או לזוז. וצמחים מתקשים לפעמים לזוז כי יש אולי ערים או דברים אחרים העומדים בדרכם,
So if all human life depends on plants, doesn't it make sense that perhaps we should try to save them? I think it does. And I want to tell you about a project to save plants. And the way that you save plants is by storing seeds. Because seeds, in all their diverse glory, are plants' futures. All the genetic information for future generations of plants are held in seeds. So here is the building; it looks rather unassuming, really. But it goes down below ground many stories. And it's the largest seed bank in the world. It exists not only in southern England, but distributed around the world. I'll come to that. This is a nuclear-proof facility. God forbid that it should have to withstand that.
אז אם החיים האנושיים תלויים בצמחים, לא נשמע לכם הגיוני שננסה להציל אותם? אני חושב שכן. ואני רוצה לספר לכם על פרוייקט להצלת צמחים. והדרך בה אתם מצילים צמחים היא בשמירת זרעים. כי זרעים, על כל מגוונם הנפלא, הם העתיד של הצמחים. כל המידע הגנטי של דורות הצמחים העתידיים מוחזקים בזרעים. אז הנה הבניין. הוא נראה די צנוע. אבל הוא יורד הרבה קומות מתחת לאדמה. וזהו בנק הזרעים הגדול ביותר בעולם. הוא קיים לא רק בדרום אנגליה, אלא מפוזר בעולם כולו. אחזור לזה אח"כ. זהו מתקן עמיד בפני נשק גרעיני. אלוהים ישמור שלא נזדקק לכך.
So if you're going to build a seed bank, you have to decide what you're going to store in it. Right? And we decided that what we want to store first of all, are the species that are most under threat. And those are the dry land species. So first of all we did deals with 50 different countries. It means negotiating with heads of state, and with secretaries of state in 50 countries to sign treaties. We have 120 partner institutions all over the world, in all those countries colored orange. People come from all over the world to learn, and then they go away and plan exactly how they're going to collect these seeds. They have thousands of people all over the world tagging places where those plants are said to exist. They search for them. They find them in flower. And they go back when their seeds have arrived. And they collect the seeds. All over the world.
אז אם אתם בונים בנק זרעים, אתם צריכים להחליט מה תשמרו בפנים. נכון? ואנחנו החלטנו שאנחנו רוצים לשמור בו, קודם כל, את המינים הנמצאים תחת האיום הגדול ביותר. ואלה הם מינים הגדלים בקרקע יבשה. אז קודם כל ערכנו עסקאות עם 50 מדינות שונות. זה אומר לנהל מו"מ עם ראשי מדינות ושרי פנים ב 50 מדינות כדי לחתום על הסכמים. יש לנו 120 מכונים שותפים בעולם כולו, בכל אותן מדינות הצבועות בכתום. אנשים מגיעים מכל העולם כדי ללמוד. ואז הם עוזבים ומתכננים איך בדיוק הם יאספו את הזרעים הללו. יש להם אלפי אנשים מסביב לעולם המסמנים את המקומות בהם הצמחים האלה אמורים להיות. הם מחפשים אותם. הם מוצאים אותם בפריחה. ואז הם חוזרים כאשר הזרעים מגיעים. והם אוספים את הזרעים. מסביב לעולם כולו.
The seeds -- some of if is very untechnical. You kind of shovel them all in to bags and dry them off. You label them. You do some high-tech things here and there, some low-tech things here and there. And the main thing is that you have to dry them very carefully, at low temperature. And then you have to store them at about minus 20 degrees C -- that's about minus four Fahrenheit, I think -- with a very critically low moisture content. And these seeds will be able to germinate, we believe, with many of the species, in thousands of years, and certainly in hundreds of years.
הזרעים - חלק מזה זה מאוד לא טכני. מכניסים אותם לשקיות ומייבשים אותם. מתייגים אותם. עושים כמה פעולות הייטק פה ושם. כמה דברי low-tech פה ושם. והדבר העיקרי הוא שצריך לייבש אותם מאוד בזהירות, בטמפרטורה נמוכה. וצריך לאפסן אותם בערך במינוס 20 מעלות צלסיוס - מינוס מעלה אחת פרנהייט, אני חושב - וקריטי - עם רמת לחות נמוכה מאוד. והזרעים הללו יוכלו לנבוט, אנו מאמינים לגבי רבים מהמינים, בעוד אלפי שנים, ובוודאי בעוד מאות שנים.
It's no good storing the seeds if you don't know they're still viable. So every 10 years we do germination tests on every sample of seeds that we have. And this is a distributed network. So all around the world people are doing the same thing. And that enables us to develop germination protocols. That means that we know the right combination of heat and cold and the cycles that you have to get to make the seed germinate. And that is very useful information. And then we grow these things, and we tell people, back in the countries where these seeds have come from, "Look, actually we're not just storing this to get the seeds later, but we can give you this information about how to germinate these difficult plants." And that's already happening.
אין טעם לאפזן את הזרעים אם אתה לא יודע אם הם יכולים לנבוט. אז כל 10 שנים אנחנו עורכים מבחני נביטה על כל מדגם זרעים שיש לנו. וזוהי רשת מסועפת, אז בכל העולם אנשים עושים את אותו הדבר. וזה מאפשר לנו לפתח פרוטוקולים להנבטה. זה אומר שאנחנו יודעים מהו השילוב הנכון של חום וקור והמחזורים שעליך להשיג כדי לגרום לזרע לנבוט. וזה מידע מאוד שימושי. ואז אנחנו מגדלים את הדברים הללו, ומספרים לאנשים במדינות מהן הזרעים הגיעו "תראו, אנחנו לא רק שומרים את זה כדי שיהיו לנו זרעים אח"כ, אלא אנחנו יכולים לתת לכם מידע איך להנביט את הצמחים הבעייתים האלה." וזה כבר קורה.
So where have we got to? I am pleased to unveil that our three billionth seed -- that's three thousand millionth seed -- is now stored. Ten percent of all plant species on the planet, 24,000 species are safe; 30,000 species, if we get the funding, by next year. Twenty-five percent of all the world's plants, by 2020. These are not just crop plants, as you might have seen stored in Svalbard in Norway -- fantastic work there. This is at least 100 times bigger. We have thousands of collections that have been sent out all over the world: drought-tolerant forest species sent to Pakistan and Egypt; especially photosynthetic-efficient plants come here to the United States; salt-tolerant pasture species sent to Australia; the list goes on and on.
אז לאן הגענו? אני שמח לגלות שהזרע מספר 3 מיליארד, כלומר מספר 3000 מיליון, עכשיו מאוחסן אצלנו. 10% ממיני הצמחים על כדור הארץ. 24,000 מינים בטוחים. 30,000 מינים, אם נקבל מימון עד לשנה הבאה. 25% מצמחי העולם עד 2020. אלה לא רק צמחי יבול, כפי שאולי ראיתם מאוחסנים בסבלבארד נורבגיה. עבודה נהדרת שם. זה לפחות פי 100 גדול יותר. יש לנו אלפי אוספים שנשלחו אל כל העולם. מיני יערות עמידים לבצורת נשלחו לפקיסטן ומצרים. בעיקר צמחים אפקטיביים בפוטוסינתיזה מגיעים לכאן לארה"ב. מיני מרעה עמידים למליחות נשלחו לאוסטרליה. והרשימה ממשיכה עוד ועוד.
These seeds are used for restoration. So in habitats that have already been damaged, like the tall grass prairie here in the USA, or in mined land in various countries, restoration is already happening because of these species -- and because of this collection. Some of these plants, like the ones on the bottom to the left of your screen, they are down to the last few remaining members. The one where the guy is collecting seeds there on the truck, that is down to about 30 last remaining trees. Fantastically useful plant, both for protein and for medicine.
הזרעים האלה משמשים לשיקום. אז בסביבות שכבר ניזוקו, כמו ערבות העשב הגבוה כאן בארה"ב, או בקרקעות מכרה במדינות שונות, שיקום כבר החל בעזרת המינים הללו, ובזכות האוסף הזה. חלק מהצמחים הללו, כמו אלה שלמטה בצד שמאל של המסך, הם הפרטים הבודדים האחרונים. איפה שהבחור אוסף זרעים על המשאית, שם נותרו 30 עצים אחרונים. צמח שימושי להפליא, גם לחלבונים וגם לרפואה.
We have training going on in China, in the USA, and many other countries. How much does it cost? 2,800 dollars per species is the average. I think that's cheap, at the price. And that gets you all the scientific data that goes with it. The future research is "How can we find the genetic and molecular markers for the viability of seeds, without having to plant them every 10 years?" And we're almost there. Thank you very much. (Applause)
יש לנו תכניות הכשרה גם בסין וגם בארה"ב, ובהרבה מדינות נוספות. כמה זה עולה? 2,800 דולר למין בממוצע. לדעתי זה מחיר זול. וזה נותן לך את כל המידע המדעי שנלווה לכך. המחקר העתידי הוא "איך נוכל לאתר את הסמנים הגנטיים והמולקולריים, לחיות של זרעים, מבלי שנזדקק לשתול אותם כל 10 שנים?" ואנחנו כמעט הגענו לשם. תודה רבה. (מחיאות כפיים)