The story starts: I was at a friend's house, and she had on her shelf a copy of the DSM manual, which is the manual of mental disorders. It lists every known mental disorder. And it used to be, back in the '50s, a very slim pamphlet. And then it got bigger and bigger and bigger, and now it's 886 pages long. And it lists currently 374 mental disorders.
Dit verhaal begint zo: ik was bij een vriendin thuis, en ze had in haar boekenkast een kopie van het DSM-handboek, de handleiding van psychische stoornissen. Elke bekende psychische stoornis staat erin. In de jaren 50 was het nog maar een dun boekje. Maar het werd dikker en dikker en dikker. Nu zijn het 886 bladzijden. Er staan 374 psychische stoornissen in.
So I was leafing through it, wondering if I had any mental disorders, and it turns out I've got 12.
Terwijl ik erin bladerde, vroeg ik me af of ik ook psychische stoornissen had. Het bleken er 12 te zijn.
(Laughter)
(Gelach)
I've got generalized anxiety disorder, which is a given. I've got nightmare disorder, which is categorized if you have recurrent dreams of being pursued or declared a failure, and all my dreams involve people chasing me down the street going, "You're a failure!"
Ik had sowieso een gegeneraliseerde angststoornis. Ook heb ik een nachtmerriestoornis. Die heb je als je terugkerende dromen hebt waarin je wordt achtervolgd of waarin je je een mislukkeling voelt-- al mijn dromen gaan over mensen die mij achternazitten en roepen: "Je bent een een mislukkeling."
(Laughter)
(Gelach)
I've got parent-child relational problems, which I blame my parents for.
Ik heb ouder-kind relationele problemen wat ik mijn ouders verwijt.
(Laughter)
(Gelach)
I'm kidding. I'm not kidding. I'm kidding. And I've got malingering. And I think it's actually quite rare to have both malingering and generalized anxiety disorder, because malingering tends to make me feel very anxious.
Ik maak een grapje. Ik maak geen grapje. Ik maak wel een grapje. Ik simuleerde. Ik denk dat het vrij zeldzaam is dat je zowel simuleert als een gegeneraliseerde angststoornis hebt, omdat simuleren mij erg angstig maakt.
Anyway, I was looking through this book, wondering if I was much crazier than I thought I was, or maybe it's not a good idea to diagnose yourself with a mental disorder if you're not a trained professional, or maybe the psychiatry profession has a kind of strange desire to label what's essentially normal human behavior as a mental disorder. I didn't know which of these was true, but I thought it was kind of interesting, and I thought maybe I should meet a critic of psychiatry to get their view, which is how I ended up having lunch with the Scientologists.
Toen ik dit boek doorbladerde, vroeg ik me af of ik veel gekker was dan dat ik dacht dat ik was, Misschien is het geen goed idee om jezelf te diagnosticeren als je geen beroeps bent. Misschien heeft de psychiatrie wel het vreemde verlangen om normaal menselijk gedrag als een psychische stoornis te labelen. Ik wist niet wat hiervan waar was, maar ik vond het toch wel interessant. Ik dacht: misschien moet ik maar eens een criticus van de psychiatrie gaan opzoeken om zijn mening te vragen. Zo kwam ik terecht bij de scientologen.
(Laughter)
It was a man called Brian, who runs a crack team of Scientologists who are determined to destroy psychiatry wherever it lies. They're called the CCHR. And I said to him, "Can you prove to me that psychiatry is a pseudo-science that can't be trusted?" And he said, "Yes, we can prove it to you." And I said, "How?" And he said, "We're going to introduce you to Tony." And I said, "Who's Tony?" And he said, "Tony's in Broadmoor." Now, Broadmoor is Broadmoor Hospital. It used to be known as the Broadmoor Asylum for the Criminally Insane. It's where they send the serial killers, and the people who can't help themselves. And I said to Brian, "Well, what did Tony do?" And he said, "Hardly anything. He beat someone up or something, and he decided to fake madness to get out of a prison sentence. But he faked it too well, and now he's stuck in Broadmoor and nobody will believe he's sane. Do you want us to try and get you into Broadmoor to meet Tony?" So I said, "Yes, please."
Ik maakte kennis met Brian. Hij leidt een 'specialistenteam' van scientologen die vastbesloten zijn de psychiatrie te vernietigen. Ze heten de CCHR. Ik vroeg hem: "Kan je me aantonen dat psychiatrie een pseudowetenschap is die niet kan vertrouwd worden?" Hij antwoordde: "Zeker." Ik weer: "Hoe?" Hij zei: "We gaan je laten kennismaken met Tony." Ik: "Wie is Tony?" Hij: "Tony is in Broadmoor." Broadmoor is het Broadmoor Ziekenhuis. Ook bekend als het Broadmoor Asiel voor Criminele Psychiatrische Patiënten. Ze sturen er seriemoordenaars en mensen die zichzelf niet kunnen helpen naartoe. Ik zei tegen Brian: "Wat heeft Tony gedaan?" Hij zei: "Een niemendalletje. Hij heeft iemand afgerammeld of zo en hij besloot waanzin te simuleren om een gevangenisstraf te ontlopen. Maar hij deed het zo goed dat hij nu vastzit in Broadmoor en niemand gelooft nog dat hij normaal is. Wil je dat we proberen je in Broadmoor binnen te krijgen om Tony te ontmoeten?" Ik zei: "Ja, alstublieft."
So I got the train to Broadmoor. I began to yawn uncontrollably around Kempton Park, which apparently is what dogs also do when anxious, they yawn uncontrollably. And we got to Broadmoor. And I got taken through gate after gate after gate after gate into the wellness center, which is where you get to meet the patients. It looks like a giant Hampton Inn. It's all peach and pine and calming colors. And the only bold colors are the reds of the panic buttons. And the patients started drifting in. And they were quite overweight and wearing sweatpants, and quite docile-looking. And Brian the Scientologist whispered to me, "They're medicated," which, to the Scientologists, is like the worst evil in the world, but I'm thinking it's probably a good idea.
Ik nam de trein naar Broadmoor. In de buurt van Kempton Park begon ik ongecontroleerd te gapen. Honden doen dat ook als ze angstig zijn. We geraakten in Broadmoor. Poort na poort na poort na poort kwam ik in het wellnesscentrum, waar je de patiënten kan ontmoeten. Het ziet eruit als een gigantische hotel. Allemaal pastel en rustgevende kleuren. De enige harde kleur is het rood van de paniekknoppen. De patiënten begonnen binnen te komen. Zij waren nogal zwaarlijvig en droegen trainingsbroeken. Ze zagen er erg volgzaam uit. Brian de scientoloog fluisterde mij toe: "Allemaal onder de medicatie." Voor scientologen is dat zowat het ergste kwaad in de wereld, maar ik denk dat het waarschijnlijk een goed idee is.
(Laughter)
(Gelach)
And then Brian said, "Here's Tony." And a man was walking in. And he wasn't overweight, he was in very good physical shape. And he wasn't wearing sweatpants, he was wearing a pinstripe suit. And he had his arm outstretched like someone out of The Apprentice. He looked like a man who wanted to wear an outfit that would convince me that he was very sane.
Toen zei Brian: "Hier is Tony." Een man kwam binnen. Hij had geen overgewicht, was in zeer goede conditie. Hij droeg geen trainingsbroek, maar een maatpak. Hij had zijn arm uitgestrekt als iemand uit The Apprentice. Hij zag eruit als een man die een outfit wilde dragen om me te overtuigen dat hij zeer gezond was.
And he sat down. And I said, "So is it true that you faked your way in here?" And he said, "Yep. Yep. Absolutely. I beat someone up when I was 17. And I was in prison awaiting trial, and my cellmate said to me, 'You know what you have to do? Fake madness. Tell them you're mad, you'll get sent to some cushy hospital. Nurses will bring you pizzas, you'll have your own PlayStation.'" I said, "Well, how did you do it?" He said, "Well, I asked to see the prison psychiatrist. And I'd just seen a film called 'Crash,' in which people get sexual pleasure from crashing cars into walls. So I said to the psychiatrist, 'I get sexual pleasure from crashing cars into walls.'" And I said, "What else?" He said, "Oh, yeah. I told the psychiatrist that I wanted to watch women as they died, because it would make me feel more normal." I said, "Where'd you get that from?" He said, "Oh, from a biography of Ted Bundy that they had at the prison library."
Hij ging zitten. Ik zei: "Is het waar dat je je hier naartoe hebt gefaked?" Hij zei: "Zeker. Ik heb iemand geslagen toen ik 17 was. Terwijl ik in de gevangenis op mijn proces wachtte, zei mijn celgenoot tegen me: 'Weet je wat je moet doen? Doe alsof je gek bent. Vertel hen dat je gek bent. Zo kom je in een gezellig ziekenhuis terecht. De verpleegsters brengen je pizza’s. Je krijgt je eigen Playstation.'" Ik zei: "Hoe speelde je dat klaar?" Hij zei: "Ik vroeg naar de gevangenispsychiater. Ik had net de film 'Crash' gezien waarin mensen seksueel genot krijgen door auto's tegen muren te crashen. Dus zei ik tegen de psychiater: "Ik krijg seksueel genot door auto's tegen muren te crashen." Ik zei: "Wat nog?" Hij: "Oh, ja. Ik vertelde de psychiater dat ik naar vrouwen wilde kijken terwijl ze stierven, omdat dat me het gevoel gaf normaler te zijn." Ik zei: "Waar heb je dat vandaan?" Hij zei: "Uit een biografie van Ted Bundy die ze hadden in de gevangenisbibliotheek."
Anyway, he faked madness too well, he said. And they didn't send him to some cushy hospital. They sent him to Broadmoor. And the minute he got there, said he took one look at the place, asked to see the psychiatrist, said, "There's been a terrible misunderstanding. I'm not mentally ill." I said, "How long have you been here for?" He said, "Well, if I'd just done my time in prison for the original crime, I'd have got five years. I've been in Broadmoor for 12 years."
Maar hij speelde zijn waanzin zo goed dat ze hem niet naar een gezellig ziekenhuis, maar naar Broadmoor stuurden. Zodra hij er was, bekeek hij de zaak en vroeg gelijk naar de psychiater. Hij zei: "Dit is een verschrikkelijk misverstand. Ik ben niet geestelijk ziek." Ik vroeg: "Hoelang zit je hier al?" Hij zei: "Als ik mijn tijd in de gevangenis voor de oorspronkelijke misdaad had uitgedaan, had ik vijf jaar gekregen. Nu zit ik al 12 jaar in Broadmoor."
Tony said that it's a lot harder to convince people you're sane than it is to convince them you're crazy. He said, "I thought the best way to seem normal would be to talk to people normally about normal things like football or what's on TV. I subscribe to New Scientist, and recently they had an article about how the U.S. Army was training bumblebees to sniff out explosives. So I said to a nurse, 'Did you know that the U.S. Army is training bumblebees to sniff out explosives?' When I read my medical notes, I saw they'd written: 'Believes bees can sniff out explosives.'"
Tony zei dat het een stuk moeilijker was om mensen te overtuigen je gezond bent dan het is om hen te overtuigen je gek bent. Hij zei: "Ik dacht dat de beste manier om normaal te lijken, zou zijn om gewoon te praten over normale dingen zoals voetbal of wat er op tv is. Ik ben geabonneerd New Scientist en onlangs stond er een artikel in over hoe het Amerikaanse leger hommels africhtte om explosieven op te sporen. Ik zei tegen een verpleegster: 'Wist je dat het Amerikaanse leger hommels africht om explosieven op te sporen?' In mijn medisch dossier lees ik dan: "Vindt dat bijen explosieven kunnen opsporen."
(Laughter)
Hij zei:"Ze zijn altijd op zoek
He said, "You know, they're always looking out for nonverbal clues to my mental state. But how do you sit in a sane way? How do you cross your legs in a sane way? It's just impossible." When Tony said that to me, I thought to myself, "Am I sitting like a journalist? Am I crossing my legs like a journalist?"
naar non-verbale aanwijzingen voor mijn mentale toestand. Maar hoe zit je op een normale manier? Hoe kruis je je benen op een normale manier? Het is gewoon onmogelijk." Toen Tony dat tegen mij zei, dacht ik bij mezelf: "Zit ik wel als een journalist? Kruis ik mijn benen als een journalist?"
He said, "You know, I've got the Stockwell Strangler on one side of me, and I've got the 'Tiptoe Through the Tulips' rapist on the other side of me. So I tend to stay in my room a lot because I find them quite frightening. And they take that as a sign of madness. They say it proves that I'm aloof and grandiose." So, only in Broadmoor would not wanting to hang out with serial killers be a sign of madness. Anyway, he seemed completely normal to me, but what did I know?
Hij zei: "Naast me zit de Stockwell-Wurger en aan de andere kant heb ik de 'Sluip door de Tulpen'-verkrachter. Ik kom niet vaak uit mijn cel, omdat ik ze nogal beangstigend vind. Dat zien ze weer als een teken van de waanzin. Ze zeggen dat het bewijst dat ik afstandelijk en hautain ben." Als je in Broadmoor liever niet met seriemoordenaars omgaat, is dat een teken van de waanzin. Hij leek me volkomen normaal, maar wist ik veel? Thuis e-mailde ik zijn behandelende dokter, Anthony Maden.
And when I got home I emailed his clinician, Anthony Maden. I said, "What's the story?" And he said, "Yep. We accept that Tony faked madness to get out of a prison sentence, because his hallucinations -- that had seemed quite cliche to begin with -- just vanished the minute he got to Broadmoor. However, we have assessed him, and we've determined that what he is is a psychopath." And in fact, faking madness is exactly the kind of cunning and manipulative act of a psychopath. It's on the checklist: cunning, manipulative. So, faking your brain going wrong is evidence that your brain has gone wrong. And I spoke to other experts, and they said the pinstripe suit -- classic psychopath -- speaks to items one and two on the checklist: glibness, superficial charm and grandiose sense of self-worth. And I said, "Well, but why didn't he hang out with the other patients?" Classic psychopath -- it speaks to grandiosity and also lack of empathy. So all the things that had seemed most normal about Tony was evidence, according to his clinician, that he was mad in this new way. He was a psychopath.
Ik vroeg: "Hoe zit nu de vork in de steel?" Hij zei: "Wij accepteren dat Tony deed alsof hij gek was om een gevangenisstraf te ontlopen. Zijn hallucinaties, die nogal cliché leken, verdwenen gewoon zodra hij in Broadmoor was. Wij hebben hem onderzocht en zijn tot de bevinding gekomen dat hij een psychopaat is." In feite is waanzin faken precies het soort sluw en manipulatief handelen van een psychopaat. Je vindt het op de controlelijst: sluw en manipulatief. Doen alsof het met je brein verkeerd gaat, bewijst dat het met je brein verkeerd gaat. Ik sprak met andere deskundigen. Ze zeiden over het maatpak: typisch psychopaat. Ook de artikelen 1 en 2 op de controlelijst: vlotte babbel, oppervlakkige charme en overmatig gevoel van eigenwaarde. Ik zei: "Wat betekende het dat hij geen omgang wilde met de andere patiënten?" Typisch psychopaat: hautain gedrag en ook gebrek aan empathie. Dus alle dingen over Tony die het meest normaal leken, waren volgens zijn dokter het bewijs dat hij op een nieuwe manier toch gek was. Hij was een psychopaat.
And his clinician said to me, "If you want to know more about psychopaths, you can go on a psychopath-spotting course run by Robert Hare, who invented the psychopath checklist." So I did. I went on a psychopath-spotting course, and I am now a certified -- and I have to say, extremely adept -- psychopath spotter.
Zijn dokter zei me: "Als je er meer over wil weten, kan je een psychopaat-spotter-cursus volgen. Robert Hare, de bedenker van de psychopaatcontrolelijst, geeft die." Dus deed ik dat. Ik ging op psychopaat-spotter-cursus en ben nu een gediplomeerde -- en ik moet zeggen, zeer bedreven -- psychopaatspotter.
So, here's the statistics: One in a hundred regular people is a psychopath. So there's 1,500 people in his room. Fifteen of you are psychopaths. Although that figure rises to four percent of CEOs and business leaders, so I think there's a very good chance there's about 30 or 40 psychopaths in this room. It could be carnage by the end of the night.
Hier wat statistieken: Eén op de honderd gewone mensen is een psychopaat. Er zijn 1.500 mensen in deze zaal. Vijftien van jullie zijn psychopaten. Al gaat dit cijfer naar de vier procent voor CEO's en bedrijfsleiders. Dus ik denk dat er een zeer goede kans is dat er een 30 of 40 psychopaten in deze zaal zitten. Dat moet wel op een bloedbad uitdraaien.
(Laughter)
(Gelach) (Lacht)
Hare said the reason why is because capitalism at its most ruthless rewards psychopathic behavior -- the lack of empathy, the glibness, cunning, manipulative. In fact, capitalism, perhaps at its most remorseless, is a physical manifestation of psychopathy. It's like a form of psychopathy that's come down to affect us all. Hare said, "You know what? Forget about some guy at Broadmoor who may or may not have faked madness. Who cares? That's not a big story. The big story," he said, "is corporate psychopathy. You want to go and interview yourself some corporate psychopaths."
Hare zei dat dat kwam omdat het meest meedogenloze kapitalisme psychopathisch gedrag beloont -- het gebrek aan empathie, de vlotte praat, de sluwheid, het manipulatieve. Misschien is het meest niets ontziende kapitalisme wel een fysieke manifestatie van psychopathie. Het is als een vorm van psychopathie die ons allemaal heeft aangetast. Hare zei me: "Het gaat niet over één of andere kerel op Broadmoor die waanzin faket. Wie kan dat wat schelen? Het grote verhaal," zei hij, "is de psychopathie van de bedrijven. Ga daar eens wat psychopaten interviewen."
So I gave it a try. I wrote to the Enron people. I said, "Could I come and interview you in prison, to find out it you're psychopaths?"
Dat probeerde ik. Ik schreef naar de mensen van Enron. Ik zei: "Kan ik jullie in de gevangenis komen interviewen om erachter te komen of jullie psychopaten zijn?"
(Laughter)
Geen antwoord.
And they didn't reply.
(Laughter)
Dus veranderde ik van aanpak.
So I changed tack. I emailed "Chainsaw Al" Dunlap, the asset stripper from the 1990s. He would come into failing businesses and close down 30 percent of the workforce, just turn American towns into ghost towns. And I emailed him and I said, "I believe you may have a very special brain anomaly that makes you ... special, and interested in the predatory spirit, and fearless. Can I come and interview you about your special brain anomaly?" And he said, "Come on over!"
Ik e-mailde 'Kettingzaag Al' Dunlap, de 'asset stripper' uit de jaren 90. Hij kwam bij falende bedrijven 30 procent van de werknemers ontslaan waardoor Amerikaanse steden veranderden in spooksteden. Ik e-mailde hem en zei: "Ik geloof dat je wellicht een zeer speciale hersenanomalie hebt die je bijzonder maakt, geïnteresseerd in het roofzuchtige en het onverschrokkene. Mag ik je komen interviewen over die speciale hersenanomalie?" Hij zei: "Kom maar."
(Laughter)
So I went to Al Dunlap's grand Florida mansion. It was filled with sculptures of predatory animals. There were lions and tigers -- he was taking me through the garden -- there were falcons and eagles, he was saying, "Over there you've got sharks and --" he was saying this in a less effeminate way -- "You've got more sharks and you've got tigers." It was like Narnia.
Dus ging ik naar Al Dunlaps grote herenhuis in Florida, afgeladen vol beelden van roofdieren. Er waren leeuwen en tijgers. Hij nam me mee de tuin in. Er waren valken en adelaars. Hij zei me: "Daar heb je haaien." Hij zei dit op een minder verwijfde manier. "Haaien en tijgers." Precies Narnia.
(Laughter)
(Gelach)
And then we went into his kitchen. Now, Al Dunlap would be brought in to save failing companies, he'd close down 30 percent of the workforce. And he'd quite often fire people with a joke. Like, for instance, one famous story about him, somebody came up to him and said, "I've just bought myself a new car." And he said, "Well, you may have a new car, but I'll tell you what you don't have -- a job."
Daarna gingen we naar zijn keuken. Al Dunlap moest bedrijven in faling van de ondergang redden. Door 30 procent van de werknemers te ontslaan. Vaak ging dat gepaard met een grap. Bijvoorbeeld dit bekende verhaal: iemand kwam naar hem toe en zei: "Ik heb net een nieuwe auto gekocht." Hij antwoordde: "Je hebt wellicht een nieuwe auto, maar ik zal je vertellen wat je niet hebt, een baan."
So in his kitchen -- he was in there with his wife, Judy, and his bodyguard, Sean -- and I said, "You know how I said in my email that you might have a special brain anomaly that makes you special?" He said, "Yeah, it's an amazing theory, it's like Star Trek. You're going where no man has gone before." And I said, "Well --" (Clears throat)
Hij stond in zijn keuken met zijn vrouw, Judy, en zijn lijfwacht, Sean, en ik zei: "Je weet dat ik in mijn e-mail zei dat je misschien een speciale hersenanomalie hebt wat je wat speciaal maakt?" Hij zei: "Ja, een geweldige theorie. Net Star Trek. Je gaat waar niemand ooit is gegaan." Ik zei: "Nou, sommige psychologen zeggen
(Laughter)
Some psychologists might say that this makes you --" (Mumbles)
dat dit je ...(Mompelt) maakt."
(Laughter)
(Gelach)
And he said, "What?" And I said, "A psychopath." And I said, "I've got a list of psychopathic traits in my pocket. Can I go through them with you?"
Hij zei: "Wat?" Ik zei: "Een psychopaat. Ik heb een lijst van psychopathische eigenschappen bij. Mag ik ze even met je overlopen?"
And he looked intrigued despite himself, and he said, "Okay, go on." And I said, "Okay. Grandiose sense of self-worth." Which I have to say, would have been hard for him to deny, because he was standing under a giant oil painting of himself.
Hij keek ondanks zichzelf geïntrigeerd en zei: "Oké, doe maar." Ik zei: "Oké. Overdreven gevoel van eigenwaarde." Dat kon hij moeilijk ontkennen. Hij stond onder een gigantisch olieverfschilderij van zichzelf.
(Laughter)
(Gelach)
He said, "Well, you've got to believe in you!" And I said, "Manipulative." He said, "That's leadership."
Hij zei: "Nou, je moet in jezelf geloven!" Ik zei: "Manipulatief." Hij zei: "Dat is leiderschap."
(Laughter)
And I said, "Shallow affect, an inability to experience a range of emotions." He said, "Who wants to be weighed down by some nonsense emotions?" So he was going down the psychopath checklist, basically turning it into "Who Moved My Cheese?"
Ik zei: "Oppervlakkig: een onvermogen om een scala van emoties te ervaren." Hij zei: "Wie wil gebukt gaan onder onzinnige emoties?" Hij liep de psychopathische checklist af totdat er slechts "Wie heeft mijn kaas gepikt?" overbleef.
(Laughter)
(Gelach)
But I did notice something happening to me the day I was with Al Dunlap. Whenever he said anything to me that was kind of normal -- like he said "no" to juvenile delinquency, he said he got accepted into West Point, and they don't let delinquents in West Point. He said "no" to many short-term marital relationships. He's only ever been married twice. Admittedly, his first wife cited in her divorce papers that he once threatened her with a knife and said he always wondered what human flesh tasted like, but people say stupid things to each other in bad marriages in the heat of an argument, and his second marriage has lasted 41 years. So whenever he said anything to me that just seemed kind of non-psychopathic, I thought to myself, well I'm not going to put that in my book. And then I realized that becoming a psychopath spotter had kind of turned me a little bit psychopathic. Because I was desperate to shove him in a box marked "Psychopath." I was desperate to define him by his maddest edges.
Maar ik merkte dat er die dag bij Al Dunlap ook iets met mij gebeurde. Wanneer hij iets gewoons tegen me zei -- zoals neen zeggen tegen jeugdcriminaliteit. Hij zei dat hij in West Point was aangenomen. Daar laten ze geen delinquenten toe. Hij was ook tegen kortdurende huwelijken. Hij is slechts twee keer getrouwd geweest. Toegegeven, zijn eerste vrouw haalde in haar echtscheidingspapieren aan dat hij haar ooit bedreigde met een mes terwijl hij zei dat hij zich altijd had afgevraagd hoe mensenvlees smaakte. Maar in slechte huwelijken zeggen mensen soms stomme dingen tegen elkaar in het vuur van de discussie. Zijn tweede huwelijk heeft 41 jaar geduurd. Telkens hij iets zei dat mij niet psychopathisch in de oren klonk, vond ik dat ik dat niet in mijn boek moest zetten. Toen realiseerde ik me dat door een psychopaatspotter te worden ikzelf een beetje psychopathisch was geworden. Omdat ik hem per se in het psychopaatvakje wou klasseren. Ik wou hem op basis van zijn meest gekke eigenschappen klasseren.
And I realized, my God -- this is what I've been doing for 20 years. It's what all journalists do. We travel across the world with our notepads in our hands, and we wait for the gems. And the gems are always the outermost aspects of our interviewee's personality. And we stitch them together like medieval monks, and we leave the normal stuff on the floor. And you know, this is a country that over-diagnoses certain mental disorders hugely. Childhood bipolar -- children as young as four are being labeled bipolar because they have temper tantrums, which scores them high on the bipolar checklist.
Ik besefte dat ik dat eigenlijk al 20 jaar deed. Alle journalisten doen dat. We reizen de hele wereld af met onze blocnotes in onze handen in de hoop juweeltjes te vinden. Die juweeltjes zijn altijd de ultraperifere aspecten van de persoonlijkheid van de geïnterviewde. We naaien ze aan elkaar als middeleeuwse monniken. De normale dingen laten we eruit. Hier worden bepaalde psychische stoornissen enorm overgediagnosticeerd. Bipolaire stoornis tijdens de jeugdjaren. Zelfs kleuters van vier krijgen dat label opgespeld. Een paar woedeaanvallen doet ze al hoog op de bipolaire controlelijst belanden.
When I got back to London, Tony phoned me. He said, "Why haven't you been returning my calls?" I said, "Well, they say that you're a psychopath." And he said, "I'm not a psychopath." He said, "You know what? One of the items on the checklist is lack of remorse, but another item on the checklist is cunning, manipulative. So when you say you feel remorse for your crime, they say, 'Typical of the psychopath to cunningly say he feels remorse when he doesn't.' It's like witchcraft, they turn everything upside-down." He said, "I've got a tribunal coming up. Will you come to it?" So I said okay.
Toen ik terug was in Londen belde Tony me op. Hij zei: "Waarom heb je mijn oproepen niet beantwoord?" Ik zei: "Ze zeggen dat je een psychopaat bent." Hij zei: "Ik ben geen psychopaat." Hij zei: "Een van de items op de controlelijst is gebrek aan wroeging, maar een ander punt op de controlelijst is sluw, manipulatief. Dus als je zegt dat je wroeging voor je misdaad voelt, zeggen ze: "Typisch voor de psychopaat om sluw te zeggen dat hij berouw voelt terwijl dat niet zo is." Het is als hekserij. Ze zetten alles op zijn kop." Hij zei: "Mijn proces komt voor. Kom je er naartoe?" Ik zei van ja.
So I went to his tribunal. And after 14 years in Broadmoor, they let him go. They decided that he shouldn't be held indefinitely because he scores high on a checklist that might mean that he would have a greater than average chance of recidivism. So they let him go. And outside in the corridor he said to me, "You know what, Jon? Everyone's a bit psychopathic." He said, "You are, I am. Well, obviously I am." I said, "What are you going to do now?" He said, "I'm going to go to Belgium. There's a woman there that I fancy. But she's married, so I'm going to have to get her split up from her husband."
Ik ging. Na 14 jaar in Broadmoor lieten ze hem gaan. Ze besloten dat ze hem niet voor onbepaalde tijd konden vasthouden omdat hij hoog scoorde op een controlelijst. Dat betekent dat hij een meer dan gemiddelde kans op hervallen had. Dus lieten ze hem gaan. Buiten op de gang zei hij tegen me: "Weet je, Jon? Iedereen is een beetje psychopathisch." Hij zei: "Jij. Ik. Ook ik natuurlijk." Ik zei: "Wat ga je nu doen?" Hij zei: "Ik ga naar België want er is daar een vrouw waar ik een oogje op heb. Maar ze is getrouwd. Ik ga haar vragen te scheiden van haar echtgenoot."
(Laughter)
(Gelach)
Anyway, that was two years ago, and that's where my book ended. And for the last 20 months, everything was fine. Nothing bad happened. He was living with a girl outside London. He was, according to Brian the Scientologist, making up for lost time, which I know sounds ominous, but isn't necessarily ominous. Unfortunately, after 20 months, he did go back to jail for a month. He got into a "fracas" in a bar, he called it. Ended up going to jail for a month, which I know is bad, but at least a month implies that whatever the fracas was, it wasn't too bad.
Hoe dan ook, dat was twee jaar geleden en daar eindigde mijn boek. De laatste 20 maanden ging alles goed. Geen problemen. Hij woonde met een meisje in de buurt van Londen. Volgens de scientoloog Brian haalde hij de verloren tijd in -- wat een beetje onheilspellend klinkt, maar dat niet hoeft te zijn. Helaas, na 20 maanden ging hij terug een maand de gevangenis in. Hij raakte betrokken in een caféruzie en belandde voor een maand naar de gevangenis. Dat is niet goed, maar één maand impliceert ten minste dat die ruzie niet al te erg moet zijn geweest.
And then he phoned me. And you know what, I think it's right that Tony is out. Because you shouldn't define people by their maddest edges. And what Tony is, is he's a semi-psychopath. He's a gray area in a world that doesn't like gray areas. But the gray areas are where you find the complexity. It's where you find the humanity, and it's where you find the truth. And Tony said to me, "Jon, could I buy you a drink in a bar? I just want to thank you for everything you've done for me." And I didn't go. What would you have done?
Daarna belde hij me op. Ik denk dat het klopt dat Tony terug vrij is. Je moet mensen niet definiëren op hun waanzinnigste randjes. Tony is een semipsychopaat. Hij is een grijs gebied in een wereld die niet van grijze gebieden houdt. Maar de grijze gebieden zijn de plaatsen waar je de complexiteit vindt, waar je de mensheid vindt en waar je de waarheid vindt. Tony zei tegen me: "Jon, mag ik je op een drankje trakteren in een bar? Ik wil je bedanken voor alles wat je voor mij hebt gedaan." Ik ben niet gegaan. Wat zouden jullie hebben gedaan?
Thank you.
Bedankt.
(Applause)
(Applaus)