As a software developer and technologist, I've worked on a number of civic technology projects over the years. Civic tech is sometimes referred to as tech for good, using technology to solve humanitarian problems.
Ca programator și tehnolog, de-a lungul anilor am lucrat la mai multe proiecte de tehnologie civică. Tehnologia civică înseamnă tehnologie pentru bunăstare, folosirea tehnologiei pentru rezolvarea problemelor umanitare.
This is in 2010 in Uganda, working on a solution that allowed local populations to avoid government surveillance on their mobile phones for expressing dissent. That same technology was deployed later in North Africa for similar purposes to help activists stay connected when governments were deliberately shutting off connectivity as a means of population control.
Asta e în 2010, în Uganda, căutând o soluție ca populația locală să poată fenta ascultarea celularelor de aparatura de stat când își exprimau nemulțumirea. Tehnologia a fost folosită mai târziu în Africa de Nord, în scop similar, pentru a-i ajuta pe activiști să rămână conectați când se tăia conectivitatea în mod deliberat, cu scopul de a controla populația.
But over the years, as I have thought about these technologies and the things that I work on, a question kind of nags in the back of my mind, which is, what if we're wrong about the virtues of technology, and if it sometimes actively hurts the communities that we're intending to help? The tech industry around the world tends to operate under similar assumptions that if we build great things, it will positively affect everyone. Eventually, these innovations will get out and find everyone. But that's not always the case. I like to call this blind championing of technology "trickle-down techonomics," to borrow a phrase. (Laughter) We tend to think that if we design things for the select few, eventually those technologies will reach everyone, and that's not always the case. Technology and innovation behaves a lot like wealth and capital. They tend to consolidate in the hands of the few, and sometimes they find their way out into the hands of the many.
Dar în toți acești ani, gândindu-mă la această tehnologie și la chestiile la care lucrez, o întrebare îmi frământă străfundurile minții: dacă ne înșelăm vizavi de virtuțile tehnologiei, și dacă ea efectiv dăunează comunităților pe care vrem să le ajutăm? Industria tech din lume tinde să opereze în prezumpții similare, cum că, dacă se produc lucruri bune, aceasta va afecta pozitiv pe toată lumea. În cele din urmă, aceste inovații vor cuceri lumea și vor ajunge la toți. Dar nu totdeauna e așa. Numesc această laudă oarbă a tehnologiei „tehnocomie deregularizată”, ca să împrumut zicala cuiva. (Râsete) Tindem să credem că dacă fabricăm lucruri pentru o elită selectă, în final aceste tehnologii vor ajunge la toți, dar nu este totdeauna așa. Tehnologia și inovația se comportă, în mare parte, ca și bogăția și capitalul. Tind să se acumuleze în mâinile câtorva, uneori, găsindu-și calea spre mulțime.
And so most of you aren't tackling oppressive regimes on the weekends, so I wanted to think of a few examples that might be a little bit more relatable.
Pentru că cei mai mulți nu vă confruntați cu regimuri opresive în week-end, m-am gândit la câteva exemple ce-ar putea fi ceva mai potrivite.
In the world of wearables and smartphones and apps, there's a big movement to track people's personal health with applications that track the number of calories that you burn or whether you're sitting too much or walking enough. These technologies make patient intake in medical facilities much more efficient, and in turn, these medical facilities are starting to expect these types of efficiencies. As these digital tools find their way into medical rooms, and they become digitally ready, what happens to the digitally invisible? What does the medical experience look like for someone who doesn't have the $400 phone or watch tracking their every movement? Do they now become a burden on the medical system? Is their experience changed?
În lumea accesoriilor, a celularelor și aplicațiilor, există o amplă mișcare de monitorizare a stării de sănătătate cu aplicații ce înregistrează numărul de calorii consumate, dacă stai jos prea mult, dacă mergi pe jos suficient. Tehnologia face examinarea pacienților mai eficientă, și, la rândul lor, medicii încep să pretindă această eficiență. Pe măsură ce aceste instrumente digitale intră în cabinetele medicale, gata de acțiune, ce se întâmplă cu cei ce sunt digital invizibili? Ce fel de experiență medicală are o persoană fără un telefon sau ceas de 400$ care să-i înregistreze fiecare mișcare? Vor fi o povară pentru sistemul medical? Se va schimba experiența acestora?
In the world of finance, Bitcoin and crypto-currencies are revolutionizing the way we move money around the world, but the challenge with these technologies is the barrier to entry is incredibly high, right? You need access to the same phones, devices, connectivity, and even where you don't, where you can find a proxy agent, usually they require a certain amount of capital to participate. And so the question that I ask myself is, what happens to the last community using paper notes when the rest of the world moves to digital currency?
În lumea finanțelor, bitcoinul și criptomonedele revoluționează modul în care se mișcă banul, dar impedimentul acestei tehnologii e că ștacheta pentru calificare e nespus de sus, nu? Necesită acces la aceleași celulare, aparate, conectivitate și, chiar dacă nu, dacă există un serviciu intermediar, de obicei e nevoie de o anumită sumă de pornire pentru a participa. Mă întreb, ce se va întâmpla cu ultima comunitate ce va folosi bancnote când restul lumii va trece la moneda digitală?
Another example from my hometown in Philadelphia: I recently went to the public library there, and they are facing an existential crisis. Public funding is dwindling, they have to reduce their footprint to stay open and stay relevant, and so one of the ways they're going about this is digitizing a number of the books and moving them to the cloud. This is great for most kids. Right? You can check out books from home, you can research on the way to school or from school, but these are really two big assumptions, that one, you have access at home, and two, that you have access to a mobile phone, and in Philadelphia, many kids do not. So what does their education experience look like in the wake of a completely cloud-based library, what used to be considered such a basic part of education? How do they stay competitive?
Alt exemplu, din orașul meu natal, Philadelphia. Recent, am fost acolo, la biblioteca publică. Este în criză, în pericol de desființare. Fondurile publice se reduc, trebuie să-și reducă activitatea pentru a rămâne deschisă și relevantă. Una din modalități prin care încearcă să se descurce e digitizarea unor cărți și transferarea lor în nor. E foarte bine pentru majoritatea copiilor, nu? Poți citi cărți de acasă, poți face studii pe drumul de la școală, dar acestea presupun două lucruri importante: unu, că ai acces de acasă și doi, că ai un telefon mobil, iar în Philadelphia, mulți copii nu au acestea. Cum arată experiența lor educațională în zorii mutării în nor a întregii biblioteci, a ceea ce era considerată baza educației? Cum vor rămâne competitivi?
A final example from across the world in East Africa: there's been a huge movement to digitize land ownership rights, for a number of reasons. Migrant communities, older generations dying off, and ultimately poor record-keeping have led to conflicts over who owns what. And so there was a big movement to put all this information online, to track all the ownership of these plots of land, put them in the cloud, and give them to the communities. But actually, the unintended consequence of this has been that venture capitalists, investors, real estate developers, have swooped in and they've begun buying up these plots of land right out from under these communities, because they have access to the technologies and the connectivity that makes that possible.
Un ultim exemplu vine din alt capăt al lumii, Africa de Est. S-a trecut masiv la digitizarea cărților funciare, din mai multe motive. Comunitățile migratoare, decesul celor în vârstă precum și păstrarea inadecvată a datelor au dus la conflicte de proprietate. Așa că au început masiv să pună toate informațiile pe net, pentru a ține evidența proprietății funciare, să le pună pe nor, făcându-le accesibile comunității. Consecința nedorită a acestui demers a fost că investitorii, dezvoltatorii imobiliari, speculanții au dat iama începând să cumpere pământurile oamenilor, ei având acces la tehnologia și conectivitatea care au înlesnit asta.
So that's the common thread that connects these examples, the unintended consequences of the tools and the technologies that we make. As engineers, as technologists, we sometimes prefer efficiency over efficacy. We think more about doing things than the outcomes of what we are doing. This needs to change. We have a responsibility to think about the outcomes of the technologies we build, especially as they increasingly control the world in which we live. In the late '90s, there was a big push for ethics in the world of investment and banking. I think in 2014, we're long overdue for a similar movement in the area of tech and technology.
Iată și firul ce unește aceste trei exemple, consecințele nedorite ale tehnologiei pe care le creăm. Ca ingineri, ca tehnologi, uneori preferăm eficiența în detrimentul eficacității. Avem în vedere procesul tehnologic, nu consecințele a ceea ce fabricăm. Acest lucru trebuie să se schimbe. Avem responsabilitatea să ne gândim la consecințele a ceea ce fabricăm, mai ales acum, când acestea controlează tot mai mult lumea în care trăim. Pe la sfârșitul anilor '90, a fost o mișcare puternică în domeniul eticii bancare și a investițiilor. Cred că, în 2014, e nevoie stringentă pentru o mișcare similară în domeniul tehnologiei informatice.
So, I just encourage you, as you are all thinking about the next big thing, as entrepreneurs, as CEOs, as engineers, as makers, that you think about the unintended consequences of the things that you're building, because the real innovation is in finding ways to include everyone.
Prin urmare, vă încurajez ca atunci când proiectați următorul lucru super, ca întreprinzători, directori, ingineri, fabricanți, să aveți în vedere consecințele nedorite a ceea ce proiectați, căci adevărata inovație constă în găsirea unor căi de incluziune a tuturor.
Thank you.
Mulțumesc.
(Applause)
(Aplauze)