As a software developer and technologist, I've worked on a number of civic technology projects over the years. Civic tech is sometimes referred to as tech for good, using technology to solve humanitarian problems.
Szoftverfejlesztőként és technológusként több polgári technológiai projekten dolgoztam az utóbbi években. A polgári technológiákat néha humanitárius célúaknak tartják.
This is in 2010 in Uganda, working on a solution that allowed local populations to avoid government surveillance on their mobile phones for expressing dissent. That same technology was deployed later in North Africa for similar purposes to help activists stay connected when governments were deliberately shutting off connectivity as a means of population control.
Ez én vagyok 2010-ben, Ugandában. Egy megoldáson dolgozom, mely a helyieknek lehetővé teszi, hogy az állam ne hallgassa le mobiljukat, amikor a politika ellen tiltakoznak. Ugyanezt a technikát használtuk később Észak-Afrikában, hogy az aktivisták kapcsolatot tarthassanak egymással, mikor az állam a lakosság-ellenőrzési program keretében korlátozta a kapcsolatokat.
But over the years, as I have thought about these technologies and the things that I work on, a question kind of nags in the back of my mind, which is, what if we're wrong about the virtues of technology, and if it sometimes actively hurts the communities that we're intending to help? The tech industry around the world tends to operate under similar assumptions that if we build great things, it will positively affect everyone. Eventually, these innovations will get out and find everyone. But that's not always the case. I like to call this blind championing of technology "trickle-down techonomics," to borrow a phrase. (Laughter) We tend to think that if we design things for the select few, eventually those technologies will reach everyone, and that's not always the case. Technology and innovation behaves a lot like wealth and capital. They tend to consolidate in the hands of the few, and sometimes they find their way out into the hands of the many.
De az évek során elgondolkoztam az ilyen technológiákon és a munkámon, s eltöprengtem a kérdésen, amely nem hagyott nyugodni: mi van akkor, ha tévedünk a technológia előnyét illetően, és némelyikük akaratunk ellenére inkább árt a társadalmaknak, melyeknek mi segíteni szeretnénk? A világ IT-ipara ama előfeltevésre épít, hogy ha kiváló dolgokat gyártunk, azok kivétel nélkül mindenki hasznát szolgálják, és az újítások előbb-utóbb mindenkit megtalálnak. De nem mindig ez a helyzet. Szívesen hívom az ilyen vak műszaki vetélkedést "leszivárgó technomikának". Kölcsönveszem a kifejezést. (Nevetés) Hajlunk elhinni, hogy ha kiválasztott keveseknek tervezünk, azok a technológiák végül mindenkihez eljutnak. De nem mindig ez a helyzet. A technika és az újítások jórészt úgy viselkednek, mint a gazdagság és a tőke. Hajlamosak a keveseknél fölgyűlni, de néha utat találnak a tömeghez.
And so most of you aren't tackling oppressive regimes on the weekends, so I wanted to think of a few examples that might be a little bit more relatable.
Mivel hétvégeken önöknek nem kell elnyomó rezsimekkel bíbelődniük, egy pár beszédesebb példát mutatok be.
In the world of wearables and smartphones and apps, there's a big movement to track people's personal health with applications that track the number of calories that you burn or whether you're sitting too much or walking enough. These technologies make patient intake in medical facilities much more efficient, and in turn, these medical facilities are starting to expect these types of efficiencies. As these digital tools find their way into medical rooms, and they become digitally ready, what happens to the digitally invisible? What does the medical experience look like for someone who doesn't have the $400 phone or watch tracking their every movement? Do they now become a burden on the medical system? Is their experience changed?
A hordozható kütyük, az okostelefonok és az alkalmazások világában, létezik egy óriási mozgalom, amely azt célozza, hogy kalóriaszámláló alkalmazásokkal figyelje az egészségünket, vagy azt, nem ülünk-e túl sokat vagy sétálunk-e eleget. E technológiák sokkal hatékonyabbá teszik a betegfelvételt intézményekben, így ezek igénylik is az efféle hatékonyságot. Ezek a digitális eszközök utat találnak az egészségügybe, és digitálisan készen állnak, de mi lesz a digitálisan láthatatlanokkal? Mit ér az orvosi tapasztalat annak, akinek nem telik 400 dolláros telefonra vagy olyan órára, amely követi minden rezdülésünket? Csak nem lesznek terhére az egészségügynek? Megváltozott a tapasztalatuk?
In the world of finance, Bitcoin and crypto-currencies are revolutionizing the way we move money around the world, but the challenge with these technologies is the barrier to entry is incredibly high, right? You need access to the same phones, devices, connectivity, and even where you don't, where you can find a proxy agent, usually they require a certain amount of capital to participate. And so the question that I ask myself is, what happens to the last community using paper notes when the rest of the world moves to digital currency?
A pénzügyi világban a Bitcoin és a kriptovaluták forradalmasítják a világrészek közötti pénzmozgásokat, de ezeknél a technológiáknál hihetetlenül magas a belépési küszöb. Nem igaz? Ugyanahhoz a telefonhoz, eszközhöz, kapcsolathoz kell hozzájutnunk, s ha ez meghiúsul, s ha találunk is képviselőt, a beszálláshoz ő ragaszkodni szokott egy jelentős tőkéhez. A kérdésem: mi lesz az utolsó, még mindig bankjegyeket használó közösséggel, amikor a világ többi része már a digitális devizára tér át?
Another example from my hometown in Philadelphia: I recently went to the public library there, and they are facing an existential crisis. Public funding is dwindling, they have to reduce their footprint to stay open and stay relevant, and so one of the ways they're going about this is digitizing a number of the books and moving them to the cloud. This is great for most kids. Right? You can check out books from home, you can research on the way to school or from school, but these are really two big assumptions, that one, you have access at home, and two, that you have access to a mobile phone, and in Philadelphia, many kids do not. So what does their education experience look like in the wake of a completely cloud-based library, what used to be considered such a basic part of education? How do they stay competitive?
Egy másik példa kedves városomból, Philadelphiából. Nemrég elmentem a városi közkönyvtárba. Kiderült, hogy a létükért küzdenek. A költségvetési támogatásuk apad, így csökkenteniük kell a költségeket, hogy nyitva maradhassanak. Az egyik lépésük, hogy egy csomó könyvet digitalizálnak, és a fájlokat föltöltik a felhőbe. Ennek a legtöbb gyerek örül. Nem így van? Otthonról is lehet könyvet kölcsönözni, iskolába jövet-menet lehet tanulni, de csak két feltétellel: ha föl tudunk csatlakozni otthonról, és ha rá tudunk csatlakozni a mobilunkkal. Philadelphiában sok gyereknek erre nincs lehetősége. Hogy néz ki az oktatás helyzete a teljesen felhőalapú könyvtár bevezetésének idején, hiszen a könyvtárat egykor az oktatás nélkülözhetetlen elemének tartották? Hogyan állhatják a versenyt?
A final example from across the world in East Africa: there's been a huge movement to digitize land ownership rights, for a number of reasons. Migrant communities, older generations dying off, and ultimately poor record-keeping have led to conflicts over who owns what. And so there was a big movement to put all this information online, to track all the ownership of these plots of land, put them in the cloud, and give them to the communities. But actually, the unintended consequence of this has been that venture capitalists, investors, real estate developers, have swooped in and they've begun buying up these plots of land right out from under these communities, because they have access to the technologies and the connectivity that makes that possible.
Az utolsó példát a világ másik csücskéből, Kelet-Afrikából vettem: gőzerővel nyomják a földtulajdon- nyilvántartás digitalizálását. Ennek több oka van. A migráns közösségek és az idősebb nemzedék kihal, és ezért a rossz nyilvántartás civódásokhoz vezetett, hogy kinek milyen tulajdona van. Akció indult azért, hogy az információ online hozzáférhető legyen, és követni lehessen a földek tulajdoni adatait, melyeknek a közösség javára a felhőbe kellett kerülniük. De ennek az lett a nem várt következménye, hogy a kockázatitőke-befektetők és ingatlanfejlesztők lecsaptak, és elkezdték fölvásárolni a földeket a helyiek elől, mert a befektetőknek megvolt hozzá a technikájuk és a rácsatlakozási lehetőségük.
So that's the common thread that connects these examples, the unintended consequences of the tools and the technologies that we make. As engineers, as technologists, we sometimes prefer efficiency over efficacy. We think more about doing things than the outcomes of what we are doing. This needs to change. We have a responsibility to think about the outcomes of the technologies we build, especially as they increasingly control the world in which we live. In the late '90s, there was a big push for ethics in the world of investment and banking. I think in 2014, we're long overdue for a similar movement in the area of tech and technology.
A példáimban a közös vonás az eszközök és a technika használatának nem várt következménye. Mérnökként, műszakiként néha az eredményességet részesítjük előnyben a hatásfokkal szemben. Többet törődünk a megvalósítással, mint a munkánk következményével. Ezen változtatnunk kell. Felelősség terhel bennünket a technikánk következményéért, különösen azért, mert világunkat egyre inkább szabályozza. A 90-es évek végén a befektetések és a bankok világában erőltették az erkölcsi megfontolásokat. 2014-re már rég esedékessé vált ez a műszaki életben is.
So, I just encourage you, as you are all thinking about the next big thing, as entrepreneurs, as CEOs, as engineers, as makers, that you think about the unintended consequences of the things that you're building, because the real innovation is in finding ways to include everyone.
Arra ösztönzöm önöket, akik mérnökként, vállalkozóként, ügyvezetőként, és gyártóként már a következő nagy ügyön törik a fejüket, hogy gondoljanak a létrehozott dolgok esetleg nem várt következményeire, mert az igazi újítás az, ha megtaláljuk a módját, hogy mindenkit bevonjunk.
Thank you.
Köszönöm.
(Applause)
(Taps)