Today I want to talk about the meaning of words, how we define them and how they, almost as revenge, define us.
Astăzi aș dori să vorbesc despre semnificația cuvintelor cum le definim noi și cum acestea, parcă răzbunător, ne definesc pe noi.
The English language is a magnificent sponge. I love the English language. I'm glad that I speak it. But for all that, it has a lot of holes. In Greek, there's a word, "lachesism" which is the hunger for disaster. You know, when you see a thunderstorm on the horizon and you just find yourself rooting for the storm. In Mandarin, they have a word "yù yī" -- I'm not pronouncing that correctly -- which means the longing to feel intensely again the way you did when you were a kid. In Polish, they have a word "jouska" which is the kind of hypothetical conversation that you compulsively play out in your head. And finally, in German, of course in German, they have a word called "zielschmerz" which is the dread of getting what you want.
Limba engleză e ca un burete incredibil. Ador engleza și sunt bucuros că o vorbesc. Dar cu toate acestea, conține multe lipsuri. În greacă cuvântul <i>lachesism</i>, marchează setea de dezastru. Ca atunci când vezi că se apropie o furtună și abia aștepți să înceapă. În limba mandarină cuvântul <i>yù yī</i>, nu știu exact cum se pronunță, semnifică nevoia de a trăi din nou intens la fel cum o făceai când erai copil. În limba poloneză, <i>jouska</i> se folosește când ne referim la conversația ipotetică pe care o derulăm compulsiv în mintea nosastră. Și în sfârșit în germană, cum era de așteptat există un cuvânt numit <i>Zielschmerz</i> care simbolizează groaza de a primi ceea ce îți dorești.
(Laughter)
(Râsete)
Finally fulfilling a lifelong dream. I'm German myself, so I know exactly what that feels like.
De a ți se îndeplini visul de-o viață. Știu asta pentru că eu însumi sunt german.
Now, I'm not sure if I would use any of these words as I go about my day, but I'm really glad they exist. But the only reason they exist is because I made them up.
Nu știu dacă în limbajul zilnic aș folosi vreodată aceste cuvinte, dar mă bucur că există. Însă acestea există doar pentru că eu le-am inventat.
I am the author of "The Dictionary of Obscure Sorrows," which I've been writing for the last seven years. And the whole mission of the project is to find holes in the language of emotion and try to fill them so that we have a way of talking about all those human peccadilloes and quirks of the human condition that we all feel but may not think to talk about because we don't have the words to do it.
Sunt autorul <i>Dicționarului suferințelor ascunse</i> la care am lucrat în ultimii șapte ani. Iar scopul acestui demers este de a găsi lipsuri în limbajul emoțiilor și de a încerca să le umplem ca să găsim un mod de a defini aceste suferințe umane și anomalii ale condiției umane pe care toți le simțim, dar despre care nu vorbim din lipsă de cuvinte.
And about halfway through this project, I defined "sonder," the idea that we all think of ourselves as the main character and everyone else is just extras. But in reality, we're all the main character, and you yourself are an extra in someone else's story. And so as soon as I published that, I got a lot of response from people saying, "Thank you for giving voice to something I had felt all my life but there was no word for that." So it made them feel less alone. That's the power of words, to make us feel less alone.
Pe la jumătatea proiectului am atribuit verbului <i>sonder</i> idea că toți ne vedem pe noi înșine ca pe un personaj principal iar pe ceilalți ca pe niște personaje secundare. În realitate, de fapt, toți suntem personaje principale și secundare în același timp, în povestea altcuiva. Imediat după publicarea acestuia am primit multe răspunsuri de la oameni spunând: „Mulțumesc că ai dat glas a ceea ce am simțit dintotdeauna, dar pentru care nu exista cuvânt." Deci nu s-au mai simțit singuri. Iată puterea cuvintelor, ne fac să nu ne mai simțim așa singuri.
And it was not long after that that I started to notice sonder being used earnestly in conversations online, and not long after I actually noticed it, I caught it next to me in an actual conversation in person. There is no stranger feeling than making up a word and then seeing it take on a mind of its own. I don't have a word for that yet, but I will.
Și la scurt timp după aceea am observat cum verbul <i>sonder</i> începuse să fie folosit serios în conversațiile online și nu mult după aceea, am realizat că fusese folosit chiar într-o conversație lângă mine. Nu e nimic mai ciudat decât să inventezi un cuvânt și să vezi cum evoluează singur. Nu am un cuvânt pentru asta, dar o să inventez.
(Laughter)
(Râsete)
I'm working on it.
Lucrez la asta.
I started to think about what makes words real, because a lot of people ask me, the most common thing I got from people is, "Well, are these words made up? I don't really understand." And I didn't really know what to tell them because once sonder started to take off, who am I to say what words are real and what aren't. And so I sort of felt like Steve Jobs, who described his epiphany as when he realized that most of us, as we go through the day, we just try to avoid bouncing against the walls too much and just sort of get on with things. But once you realize that people -- that this world was built by people no smarter than you, then you can reach out and touch those walls and even put your hand through them and realize that you have the power to change it.
Am început să mă gândesc la ce fac aceste cuvinte reale pentru că majoritatea oamenilor mă întreabă de cele mai multe ori „Deci cuvintele astea sunt inventate? Nu înțeleg." Și chiar nu știu ce să le răspund pentru că odată ce <i>sonder</i> a prins cine sunt eu să spun ce cuvinte există și care nu. M-am simțit într-un fel ca Steve Jobs, care și-a descris revelația când a realizat că majoritatea, în viața de zi cu zi, încercăm să evităm această lovire continuă de obstacole și continuăm bunul mers al vieții. Dar odată ce realizezi că oamenii, că această lume a fost construită de oameni la fel ca și tine vei încerca să înfrunți obstacolele sau chiar să treci prin ele și vei realiza că ai puterea să le schimbi.
And when people ask me, "Are these words real?" I had a variety of answers that I tried out. Some of them made sense. Some of them didn't. But one of them I tried out was, "Well, a word is real if you want it to be real." The way that this path is real because people wanted it to be there.
Și când sunt întrebat dacă aceste cuvinte există, am o mulțime de răspunsuri pregătite. Unele dintre acestea au sens, altele nu. Dar unul dintre acestea a fost: „Un cuvânt există doar dacă tu vrei să existe." Această cărare există pentru că așa au vrut oamenii.”
(Laughter)
(Râsete)
It happens on college campuses all the time. It's called a "desire path."
În campusurile universitare, se numește „cărarea dorințelor".
(Laughter)
(Râsete)
But then I decided, what people are really asking when they're asking if a word is real, they're really asking, "Well, how many brains will this give me access to?" Because I think that's a lot of how we look at language. A word is essentially a key that gets us into certain people's heads. And if it gets us into one brain, it's not really worth it, not really worth knowing. Two brains, eh, it depends on who it is. A million brains, OK, now we're talking. And so a real word is one that gets you access to as many brains as you can. That's what makes it worth knowing.
Apoi am realizat că oamenii care întrebau dacă un cuvânt există, voiau de fapt să mă întrebe „Câte persoane cunosc de fapt cuvântul?" Pentru că de fapt e un fel de abordare a unei limbi. Un cuvânt e cheia care ne leagă de mintea altor oameni. Iar dacă e cunoscut doar de o singură persoană, atunci nu merită nu merită să îl știm. Două persoane, eh, depinde de cine sunt acestea. De către milioane de persoane, asta da. Deci un cuvânt există dacă e cunoscut de cei mai mulți. Acest lucru îl face să merite să fie cunoscut.
Incidentally, the realest word of all by this measure is this.
De fapt cel mai existent cuvânt după aceste criterii, este acesta:
[O.K.]
[O.K.]
That's it. The realest word we have. That is the closest thing we have to a master key. That's the most commonly understood word in the world, no matter where you are. The problem with that is, no one seems to know what those two letters stand for.
Atâta tot. Cel mai existent cuvânt. Cel mai apropiat cuvânt către înțelegrea supremă. Care este universal cunoscut și înțeles indiferent de unde suntem. Problema este că nimeni nu pare să știe semnificația literelor.
(Laughter)
(Râsete)
Which is kind of weird, right? I mean, it could be a misspelling of "all correct," I guess, or "old kinderhook." No one really seems to know, but the fact that it doesn't matter says something about how we add meaning to words. The meaning is not in the words themselves. We're the ones that pour ourselves into it.
Și e cam ciudat, nu? Adică, poate e scrierea greșită pentru <i>all corect</i>, sau <i>old kinderhook</i> Pare că nimeni nu știe exact, dar faptul că nu contează spune ceva despre cum atribuim un sens cuvintelor. Sensul nu se află la propriu în cuvinte. Noi suntem cei care ne umplem de sens.
And I think, when we're all searching for meaning in our lives, and searching for the meaning of life, I think words have something to do with that. And I think if you're looking for the meaning of something, the dictionary is a decent place to start. It brings a sense of order to a very chaotic universe. Our view of things is so limited that we have to come up with patterns and shorthands and try to figure out a way to interpret it and be able to get on with our day. We need words to contain us, to define ourselves.
Și cred că atunci când căutăm sensul vieții noastre și al vieții în general, cuvintele joacă un rol important. Iar dacă vrei să cauți sensul a ceva, ar trebui să începi cu un dicționar. Dicționarul aduce ordine într-un univers haotic. Vedem lucrurile într-un mod atât de limitat încât trebuie să inventăm tipare și prescurtări și să găsim o modalitate de interpretare pentru a putea continua. Avem nevoie de cuvinte care să ne includă, să ne definească.
I think a lot of us feel boxed in by how we use these words. We forget that words are made up. It's not just my words. All words are made up, but not all of them mean something. We're all just sort of trapped in our own lexicons that don't necessarily correlate with people who aren't already like us, and so I think I feel us drifting apart a little more every year, the more seriously we take words.
Cred că majoritatea ne simțim limitați prin folosirea acestor cuvinte. Uităm că aceste cuvinte sunt inventate. Nu doar cuvintele mele, ci toate. Însă nu toate au un sens. Suntem într-un fel captivi ai propriului vocabular care nu se aseamănă cu cel al celorlalți care nu sunt deja ca noi și astfel cu cât simt că ne separăm unii de ceilalți cu fiecare an mai mult, cu atât iau mai în serios cuvintele.
Because remember, words are not real. They don't have meaning. We do.
Pentru că, nu uita, cuvintele nu există. Nu au sens, însă noi da.
And I'd like to leave you with a reading from one of my favorite philosophers, Bill Watterson, who created "Calvin and Hobbes." He said, "Creating a life that reflects your values and satisfies your soul is a rare achievement. To invent your own life's meaning is not easy, but it is still allowed, and I think you'll be happier for the trouble."
Și aș dori să închei cu o replică a unuia dintre filozofii mei preferați Bill Watterson creatorul benzii desenate <i>Calvin și Hobbes</i>. Acesta spunea, „Crearea unei vieți care să-ți reflecte valorile și să-ți satisfacă sufletul este greu de obținut. Să dai un scop propriei vieți nu e ușor, dar e totuși permis, și cred că te-ai ferici mai mult, cu necazul."
Thank you.
Mulțumesc.
(Applause)
(Aplauze)