Η μηχανή για την οποία θα σας μιλήσω είναι αυτή που αποκαλώ η σπουδαιότερη μηχανή που δεν υπήρξε ποτέ. Ήταν μια μηχανή που δεν φτιάχθηκε ποτέ, και παρόλα αυτά, θα φτιαχτεί. Ήταν μια μηχανή που σχεδιάστηκε πολύ πριν σκεφτεί κανείς τους υπολογιστές.
So the machine I'm going to talk you about is what I call the greatest machine that never was. It was a machine that was never built, and yet, it will be built. It was a machine that was designed long before anyone thought about computers.
Εάν γνωρίζετε κάτι για την ιστορία των υπολογιστών, θα ξέρετε ότι το '30 και το '40, δημιουργήθηκαν απλοί υπολογιστές που ξεκίνησαν την υπολογιστική επανάσταση που έχουμε σήμερα, και θα είσαστε σωστοί, με εξαίρεση ότι είστε σε λάθος αιώνα. Ο πρώτος υπολογιστής σχεδιάστηκε στην πραγματικότητα το 1830 και το 1840, όχι το 1930 και το 1940. Σχεδιάσθηκε, και τμήματά του ήταν πρωτότυπα, και τα κομμάτια του που κατασκευάστηκαν είναι εδώ στο Νότιο Κένσινγκτον.
If you know anything about the history of computers, you will know that in the '30s and the '40s, simple computers were created that started the computer revolution we have today, and you would be correct, except for you'd have the wrong century. The first computer was really designed in the 1830s and 1840s, not the 1930s and 1940s. It was designed, and parts of it were prototyped, and the bits of it that were built are here in South Kensington.
Η μηχανή αυτή δημιουργήθηκε από αυτόν τον τύπο, τον Τσαρλς Μπάμπατζ. Έχω μεγάλη ομοιότητα με τον Τσαρλς Μπάμπατζ, επειδή τα μαλλιά του είναι πάντα τελείως ακτένιστα, όπως εδώ, σε κάθε φωτογραφία. (Γέλια) Ήταν ένας πολύ πλούσιος άνθρωπος και, κατά κάποιο τρόπο, μέρος της αριστοκρατίας της Βρετανίας, και μια Κυριακάτικη νύχτα στο Μέριλμπον, εάν ανήκατε στη διανόηση εκείνης της περιόδου, θα είχατε προσκληθεί στην οικία του για μία εσπερίδα -- καλούσε τους πάντες: Βασιλείς, τον Δούκα του Ουέλινγκτον, πολλούς, πολλούς διάσημους ανθρώπους -- και θα σας παρουσίαζε μία από τις μηχανικές μηχανές του.
That machine was built by this guy, Charles Babbage. Now, I have a great affinity for Charles Babbage because his hair is always completely unkempt like this in every single picture. (Laughter) He was a very wealthy man, and a sort of, part of the aristocracy of Britain, and on a Saturday night in Marylebone, were you part of the intelligentsia of that period, you would have been invited round to his house for a soiree — and he invited everybody: kings, the Duke of Wellington, many, many famous people — and he would have shown you one of his mechanical machines.
Πραγματικά μου λείπει αυτή η εποχή, ξέρετε, όπου μπορούσατε να πάτε σε μία εσπερίδα και να σας γίνει παρουσίαση ενός μηχανικού υπολογιστή. (Γέλια) (Γέλια) Αλλά ο ίδιος ο Μπάμπατζ γεννήθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα, και ήταν ένας αρκετά διάσημος μαθηματικός. Κατείχε τη θέση που είχε ο Νεύτωνας στο Κέιμπριτζ και που πρόσφατα κατείχε ο Στήβεν Χώκινγκ. Είναι λιγότερο γνωστός και από τους δύο, γιατί είχε την ιδέα να δημιουργήσει μηχανικές υπολογιστικές συσκευές και ποτέ δεν έφτιαξε καμία.
I really miss that era, you know, where you could go around for a soiree and see a mechanical computer get demonstrated to you. (Laughter) But Babbage, Babbage himself was born at the end of the 18th century, and was a fairly famous mathematician. He held the post that Newton held at Cambridge, and that was recently held by Stephen Hawking. He's less well known than either of them because he got this idea to make mechanical computing devices and never made any of them.
Ο λόγος που δεν έφτιαξε καμία, ήταν του κλασικού σπασίκλα. Κάθε φορά που είχε μια καλή ιδέα, σκεφτόταν: «Είναι εξαιρετική, θα αρχίσω να την υλοποιώ. Θα ξοδέψω μια περιουσία σ' αυτή. Έχω μια καλύτερη ιδέα. Θα δουλέψω πάνω σε αυτή. (Γέλια) Και θα κάνω αυτή». Αυτό το έκανε μέχρι που ο Σερ Ρόμπερτ Πιλ, ο τότε Πρωθυπουργός, βασικά τον πέταξε έξω από την Οδό Ντόουνινγκ 10, και το να τον πετάξει έξω, εκείνη την εποχή, σήμαινε «Καλημέρα σας, κύριε». (Γέλια)
The reason he never made any of them, he's a classic nerd. Every time he had a good idea, he'd think, "That's brilliant, I'm going to start building that one. I'll spend a fortune on it. I've got a better idea. I'm going to work on this one. (Laughter) And I'm going to do this one." He did this until Sir Robert Peel, then Prime Minister, basically kicked him out of Number 10 Downing Street, and kicking him out, in those days, that meant saying, "I bid you good day, sir." (Laughter)
Αυτό που σχεδίασε ήταν αυτό εδώ το τερατούργημα, η αναλυτική μηχανή. Απλώς για να πάρετε μια ιδέα της αυτή είναι μία κάτοψη. Καθένας από αυτούς του κύκλους είναι ένα γρανάζι, μια στοίβα από γρανάζια, και αυτό το πράγμα είναι τόσο μεγάλο όσο μια ατμομηχανή. Όσο κάνω την ομιλία μου, θέλω να φανταστείτε αυτή την γιγάντια μηχανή. Ακούσαμε αυτούς τους υπέροχους ήχους όπως θα ακουγόταν αυτό το πράγμα. Θα σας εξηγήσω την αρχιτεκτονική αυτής της μηχανής -- γι' αυτό είναι αρχιτεκτονική υπολογιστών -- και θα σας πω για αυτή τη μηχανή, που είναι ένας υπολογιστής.
The thing he designed was this monstrosity here, the analytical engine. Now, just to give you an idea of this, this is a view from above. Every one of these circles is a cog, a stack of cogs, and this thing is as big as a steam locomotive. So as I go through this talk, I want you to imagine this gigantic machine. We heard those wonderful sounds of what this thing would have sounded like. And I'm going to take you through the architecture of the machine — that's why it's computer architecture — and tell you about this machine, which is a computer.
Ας μιλήσουμε για τη μνήμη. Η μνήμη μοιάζει πολύ με τη μνήμη ενός σημερινού υπολογιστή, μόνο που ήταν εξολοκλήρου φτιαγμένη από μέταλλο, στοίβες επί στοιβών από γρανάζια, 30 γρανάζια ύψος. Φανταστείτε κάτι τόσο ψηλό από γρανάζια, εκατοντάδες, εκατοντάδων γρανάζια, με αριθμούς επάνω τους. Είναι μια δεκαδική μηχανή. Όλα γίνονται στο δεκαδικό [σύστημα]. Σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει το δυαδικό. Το πρόβλημα με τη χρήση του δυαδικού είναι ότι η μηχανή θα ήταν τόσο ψηλή, που θα ήταν γελοία. Όπως είναι, είναι τεράστια. Έχει, λοιπόν, μνήμη. Η μνήμη είναι αυτό εδώ το κομμάτι. Το βλέπετε όλο έτσι.
So let's talk about the memory. The memory is very like the memory of a computer today, except it was all made out of metal, stacks and stacks of cogs, 30 cogs high. Imagine a thing this high of cogs, hundreds and hundreds of them, and they've got numbers on them. It's a decimal machine. Everything's done in decimal. And he thought about using binary. The problem with using binary is that the machine would have been so tall, it would have been ridiculous. As it is, it's enormous. So he's got memory. The memory is this bit over here. You see it all like this.
Αυτό το τερατούργημα είναι ο επεξεργαστής, το τσιπάκι εάν θέλετε. Φυσικά, είναι τόσο μεγάλο. Πλήρως μηχανικό. Ολόκληρη η μηχανή είναι μηχανική. Αυτή είναι μια φωτογραφία ενός πρωτοτύπου τμήματος του επεξεργαστή που βρίσκεται στο Μουσείο Επιστημών.
This monstrosity over here is the CPU, the chip, if you like. Of course, it's this big. Completely mechanical. This whole machine is mechanical. This is a picture of a prototype for part of the CPU which is in the Science Museum.
Ο επεξεργαστής μπορούσε να κάνει τις τέσσερις θεμελιώδεις λειτουργίες της αριθμητικής -- πρόσθεση, πολλαπλασιασμό, αφαίρεση, διαίρεση -- το οποίο είναι ήδη ένα κομμάτι επιτεύγματος, σε μέταλλο, αλλά μπορούσε να κάνει κάτι που κάνει ο υπολογιστής και η αριθμομηχανή δεν κάνει: Αυτή η μηχανή μπορούσε να κοιτάξει την εσωτερική της μνήμη και να πάρει μια απόφαση. Μπορούσε να κάνει το "εάν...τότε" για τους βασικούς προγραμματιστές, και αυτό κατά βάση την έκανε έναν υπολογιστή. Μπορούσε να υπολογίσει. Δεν έκανε μόνο πράξεις. Μπορούσε να κάνει περισσότερα.
The CPU could do the four fundamental functions of arithmetic -- so addition, multiplication, subtraction, division -- which already is a bit of a feat in metal, but it could also do something that a computer does and a calculator doesn't: this machine could look at its own internal memory and make a decision. It could do the "if then" for basic programmers, and that fundamentally made it into a computer. It could compute. It couldn't just calculate. It could do more.
Τώρα, εάν το κοιτάξουμε και σταματήσουμε για μια στιγμή και σκεφτούμε τα σημερινά τσιπάκια, δεν μπορούμε να δούμε στο εσωτερικό ενός τσιπ πυριτίου. Είναι μικροσκοπικό. Ωστόσο, αν μπορούσατε να το κάνατε, θα βλέπατε κάτι πολύ, πολύ παρόμοιο με αυτό. Υπάρχει αυτή η απίστευτη πολυπλοκότητα στον επεξεργαστή, και αυτή η απίστευτη κανονικότητα στη μνήμη. Αν έχετε δει ποτέ μια φωτογραφία ηλεκτρονικού μικροσκοπίου, θα δείτε αυτό. Όλα αυτά φαίνονται ίδια, μετά υπάρχει αυτό το κομμάτι εδώ που είναι εξαιρετικά περίπλοκο.
Now, if we look at this, and we stop for a minute, and we think about chips today, we can't look inside a silicon chip. It's just so tiny. Yet if you did, you would see something very, very similar to this. There's this incredible complexity in the CPU, and this incredible regularity in the memory. If you've ever seen an electron microscope picture, you'll see this. This all looks the same, then there's this bit over here which is incredibly complicated.
Το μόνο που κάνει αυτός ο μηχανισμός οδοντωτού τροχού είναι αυτό που κάνει ένας υπολογιστής, αλλά φυσικά χρειάζεται να το προγραμματίσετε, και φυσικά, ο Μπάμπατζ χρησιμοποίησε την τελευταία λέξη της τεχνολογίας και την τεχνολογία που θα επανεμφανιζόταν το '50, το '60 και το 70', που είναι οι διάτρητες κάρτες. Αυτό εκεί είναι ένας από τους τρεις αναγνώστες διάτρητων καρτών εδώ μέσα, και αυτό είναι ένα πρόγραμμα στο Μουσείο Επιστημών, όχι πολύ μακριά από εδώ, που δημιουργήθηκε από τον Τσαρλς Μπάμπατζ, που βρίσκεται εκεί -- μπορείτε να πάτε να το δείτε -- περιμένοντας να φτιαχτεί η μηχανή. Και δεν είναι μόνο ένα αλλά πολλά προγράμματα. Προετοίμασε προγράμματα προβλέποντας ότι αυτό θα συμβεί.
All this cog wheel mechanism here is doing is what a computer does, but of course you need to program this thing, and of course, Babbage used the technology of the day and the technology that would reappear in the '50s, '60s and '70s, which is punch cards. This thing over here is one of three punch card readers in here, and this is a program in the Science Museum, just not far from here, created by Charles Babbage, that is sitting there — you can go see it — waiting for the machine to be built. And there's not just one of these, there's many of them. He prepared programs anticipating this would happen.
Τώρα, ο λόγος που χρησιμοποίησαν διάτρητες κάρτες ήταν ότι ο Ζακάρ στη Γαλλία, είχε φτιάξει τον μηχανικό αργαλειό του Ζακάρ, ο οποίος ύφανε αυτά τα απίστευτα μοτίβα που ελέγχονταν από τις διάτρητες κάρτες, επαναπροσδιορίζοντας την τελευταία τεχνολογία, και όπως κάθε τι άλλο που έκανε, χρησιμοποίησε την τεχνολογία της εποχής του, το 1830, 1840, 1850, γρανάζια, ατμός, μηχανικές συσκευές. Κατά ειρωνικό τρόπο, την ίδια χρονιά με τον Τσαρλς Μπάμπατζ γεννήθηκε και ο Μάικλ Φαραντέι, ο οποίος θα έφερνε την πλήρη επανάσταση στα πάντα με το δυναμό, τους μετασχηματιστές και όλα αυτά. Ο Μπάμπατζ, φυσικά, ήθελε να χρησιμοποιήσει δοκιμασμένη τεχνολογία, όπως ατμό κλπ.
Now, the reason they used punch cards was that Jacquard, in France, had created the Jacquard loom, which was weaving these incredible patterns controlled by punch cards, so he was just repurposing the technology of the day, and like everything else he did, he's using the technology of his era, so 1830s, 1840s, 1850s, cogs, steam, mechanical devices. Ironically, born the same year as Charles Babbage was Michael Faraday, who would completely revolutionize everything with the dynamo, transformers, all these sorts of things. Babbage, of course, wanted to use proven technology, so steam and things.
Βέβαια, χρειαζόταν εξαρτήματα. Προφανώς, τώρα έχετε έναν υπολογιστή. Έχετε διάτρητες κάρτες, έναν επεξεργαστή και μνήμη. Χρειάζεστε εξαρτήματα που θα τα συνοδεύουν. Δεν θα χρειαστείτε μόνο αυτά.
Now, he needed accessories. Obviously, you've got a computer now. You've got punch cards, a CPU and memory. You need accessories you're going to come with. You're not just going to have that,
Λοιπόν, πρώτα απ' όλα είχατε ήχο. Είχατε ένα καμπανάκι, ώστε εάν κάτι στραβά -- (Γέλια) -- ή εάν η μηχανή χρειαζόταν τον υπάλληλο να έρθει, υπήρχε ένα καμπανάκι που χτυπούσε. (Γέλια) Για την ακρίβεια, υπάρχει μια οδηγία στην διάτρητη κάρτα που λέει «Χτυπήστε το καμπανάκι». Μπορείτε να φανταστείτε αυτό το «Ντιν». Ξέρετε, σταθείτε για μια στιγμή, φανταστείτε όλους αυτούς του θορύβους, αυτό «κλικ, κλακ, κλικ, κλικ, κλικ», την ατμομηχανή, «Ντιν», σωστά; (Γέλια) (Γέλια)
So, first of all, you had sound. You had a bell, so if anything went wrong — (Laughter) — or the machine needed the attendant to come to it, there was a bell it could ring. (Laughter) And there's actually an instruction on the punch card which says "Ring the bell." So you can imagine this "Ting!" You know, just stop for a moment, imagine all those noises, this thing, "Click, clack click click click," steam engine, "Ding," right? (Laughter)
Επίσης, χρειάζεστε προφανώς, έναν εκτυπωτή, όλοι χρειάζονται. Αυτή είναι μια πραγματική φωτογραφία του εκτυπωτικού μηχανισμού για μια άλλη μηχανή του, με την ονομασία Διαφορική Μηχανή No. 2, που ποτέ δεν έφτιαξε, αλλά το Μουσείο Επιστημών την έφτιαξε το '80 και το '90. Ξανά, είναι πλήρως μηχανικός εκτυπωτής. Τυπώνει μόνο αριθμούς, γιατί ήταν παθιασμένος με τους αριθμούς, αλλά τυπώνει πάνω σε χαρτί και κάνει ακόμα και αναδίπλωση λέξεων, ώστε εάν φτάσει στο τέλος της γραμμής, γυρνάει μπροστά.
You also need a printer, obviously, and everyone needs a printer. This is actually a picture of the printing mechanism for another machine of his, called the Difference Engine No. 2, which he never built, but which the Science Museum did build in the '80s and '90s. It's completely mechanical, again, a printer. It prints just numbers, because he was obsessed with numbers, but it does print onto paper, and it even does word wrapping, so if you get to the end of the line, it goes around like that.
Επίσης, χρειάζεστε γραφικά, σωστά; Δηλαδή, εάν πρόκειται να κάνετε κάτι με αυτά, οπότε είπε: «Λοιπόν, χρειάζομαι έναν πλότερ. Έχω ένα μεγάλο κομμάτι χαρτιού και μια πένα και θα φτιάξω έναν εκτυπωτή μεγάλου πλάτους». Έτσι, σχεδίασε και έναν πλότερ, και, όπως ξέρετε, σε αυτό το σημείο πιστεύω ότι έφτιαξε μια πολύ καλή μηχανή.
You also need graphics, right? I mean, if you're going to do anything with graphics, so he said, "Well, I need a plotter. I've got a big piece of paper and an ink pen and I'll make it plot." So he designed a plotter as well, and, you know, at that point, I think he got pretty much a pretty good machine.
Παράλληλα έρχεται αυτή η γυναίκα, η Άντα Λάβλεϊς. Τώρα, φανταστείτε αυτές τις εσπερίδες, έρχονται όλοι αυτοί οι καλοί και σπουδαίοι. Αυτή η κυρία είναι η κόρη του τρελού, κακού και επικίνδυνου να τον γνωρίζεις Λόρδου Μπάιρον, και η μητέρα της, κάπως ανήσυχη ότι μπορεί να έχει κληρονομήσει λίγη από την τρέλα και την κακία του Λόρδου Βύρωνα, σκέφτηκε: «Ξέρω τη λύση: Η λύση είναι τα μαθηματικά. Θα της διδάξουμε μαθηματικά. Αυτά θα την ηρεμήσουν». (Γέλια) Επειδή φυσικά Γιατί φυσικά, δεν υπήρξε ποτέ μαθηματικός που να τρελάθηκε, οπότε, ξέρετε, όλα θα πάνε καλά. (Γέλια) (Γέλια) Όλα θα πάνε καλά. Πήρε, λοιπόν, μαθηματική εκπαίδευση και πηγαίνει σε μία από αυτές τις εσπερίδες με τη μητέρα της, και ο Τσάρλς Μπάμπατζ, ξέρετε, βγάζει τη μηχανή του. Ο Δούκας του Ουέλινγκτον είναι εκεί, ξέρετε, βγάζει τη μηχανή του, φυσικά την παρουσιάζει, και αυτή μπαίνει μέσα. Ήταν, πραγματικά, το μοναδικό άτομο στη ζωή του που είπε: «Καταλαβαίνω τι κάνει όπως καταλαβαίνω και το μέλλον αυτής της μηχανής». Και της οφείλουμε πολλά, γιατί ξέρουμε πολλά για τη μηχανή που σκόπευε να φτιάξει ο Μπάμπατζ χάρη σ΄ αυτήν.
Along comes this woman, Ada Lovelace. Now, imagine these soirees, all these great and good comes along. This lady is the daughter of the mad, bad and dangerous-to-know Lord Byron, and her mother, being a bit worried that she might have inherited some of Lord Byron's madness and badness, thought, "I know the solution: Mathematics is the solution. We'll teach her mathematics. That'll calm her down." (Laughter) Because of course, there's never been a mathematician that's gone crazy, so, you know, that'll be fine. (Laughter) Everything'll be fine. So she's got this mathematical training, and she goes to one of these soirees with her mother, and Charles Babbage, you know, gets out his machine. The Duke of Wellington is there, you know, get out the machine, obviously demonstrates it, and she gets it. She's the only person in his lifetime, really, who said, "I understand what this does, and I understand the future of this machine." And we owe to her an enormous amount because we know a lot about the machine that Babbage was intending to build because of her.
Τώρα, κάποιοι την αποκαλούν την πρώτη προγραμματίστρια. Αυτό στην πραγματικότητα είναι από ένα σύγγραμμα που είχε μεταφράσει. Αυτό είναι ένα πρόγραμμα γραμμένο με ένα συγκεκριμένο στυλ. Δεν είναι, ιστορικά, απόλυτα ακριβές ότι αυτή είναι η πρώτη προγραμματίστρια, και για την ακρίβεια, έκανε κάτι ακόμα πιο απίστευτο. Αντί να είναι απλώς μια προγραμματίστρια, είδε κάτι που δεν είδε ο Μπάμπατζ.
Now, some people call her the first programmer. This is actually from one of -- the paper that she translated. This is a program written in a particular style. It's not, historically, totally accurate that she's the first programmer, and actually, she did something more amazing. Rather than just being a programmer, she saw something that Babbage didn't.
Ο Μπάμπατζ ήταν απόλυτα παθιασμένος με τα μαθηματικά. Έφτιαχνε μια μηχανή για να κάνει υπολογισμούς, και η Λάβλεϊς λέει: «Μπορείς να κάνεις πολύ περισσότερα από υπολογισμούς με αυτή τη μηχανή». Και όπως εσείς, όλοι σε αυτό το χώρο έχουμε ήδη έναν υπολογιστή τώρα, γιατί έχετε ένα τηλέφωνο. Εάν δείτε το τηλέφωνο, καθετί σε αυτό το τηλέφωνο ή υπολογιστή ή κάθε άλλη υπολογιστική συσκευή είναι μαθηματικά. Στην τελική, όλα είναι αριθμοί. Είτε είναι βίντεο είτε κείμενο είτε μουσική είτε φωνή, όλα είναι αριθμοί, είναι όλα, από κάτω, μαθηματικές συναρτήσεις που τρέχουν, και η Λάβλεϊς είπε, «Μόνο και μόνο επειδή κάνεις μαθηματικές συναρτήσεις και σύμβολα δεν σημαίνει ότι αυτά δεν μπορούν να αντιπροσωπεύουν άλλα πράγματα του πραγματικού κόσμου, όπως η μουσική». Αυτό ήταν ένα τεράστιο άλμα, επειδή ο Μπάμπατζ είναι εκεί λέγοντας, «Θα μπορούσαμε να υπολογίσουμε αυτές τις υπέροχες συναρτήσεις και να τυπώσουμε πίνακες με αριθμούς και να ζωγραφίσουμε γραμμές», --(Γέλια)-- -- (Γέλια) -- και η Λάβλεϊς είναι εκεί και λέει, «Κοίτα, αυτή θα μπορούσε ακόμα και να συνθέσει μουσική εάν αναπαριστούσες τη μουσική αριθμητικά». Είναι αυτό που αποκαλώ το Άλμα της Λάβλεϊς. Όταν λέμε ότι είναι προγραμματίστρια, έκανε λίγο προγραμματισμό, αλλά στην πραγματικότητα θα έπρεπε να πούμε ότι το μέλλον θα είναι πολύ, πολύ περισσότερο από αυτό.
Babbage was totally obsessed with mathematics. He was building a machine to do mathematics, and Lovelace said, "You could do more than mathematics on this machine." And just as you do, everyone in this room already's got a computer on them right now, because they've got a phone. If you go into that phone, every single thing in that phone or computer or any other computing device is mathematics. It's all numbers at the bottom. Whether it's video or text or music or voice, it's all numbers, it's all, underlying it, mathematical functions happening, and Lovelace said, "Just because you're doing mathematical functions and symbols doesn't mean these things can't represent other things in the real world, such as music." This was a huge leap, because Babbage is there saying, "We could compute these amazing functions and print out tables of numbers and draw graphs," — (Laughter) — and Lovelace is there and she says, "Look, this thing could even compose music if you told it a representation of music numerically." So this is what I call Lovelace's Leap. When you say she's a programmer, she did do some, but the real thing is to have said the future is going to be much, much more than this.
Τώρα, εκατό χρόνια αργότερα, έρχεται αυτός ο τύπος, ο Άλαν Τούρινγκ και το 1936 εφευρίσκει ξανά τον υπολογιστή. Τώρα, φυσικά, η μηχανή του Μπάμπατζ ήταν τελείως μηχανική. Η μηχανή του Τούρινγκ ήταν τελείως θεωρητική. Και οι δύο τους είχαν μια μαθηματική σκοπιά, αλλά ο Τούρινγκ μας είπε κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Έθεσε τις μαθηματικές βάσεις για την επιστήμη των υπολογιστών και είπε, «Δεν παίζει ρόλο πώς θα φτιάξεις έναν υπολογιστή». Δεν παίζει ρόλο εάν ο υπολογιστής σου είναι μηχανικός, όπως του Μπάμπατζ, ή ηλεκτρονικός, όπως οι σημερινοί υπολογιστές, ή πιθανότατα στο μέλλον, κυψέλες ή ξανά μηχανικοί, όταν πάμε στην νανοτεχνολογία. Μπορούμε να πάμε πίσω στη μηχανή του Μπάμπατζ και να την κάνουμε μικρή. Όλα αυτά είναι υπολογιστές. Υπάρχει κατά κάποιο τρόπο μια υπολογιστική ουσία. Αυτή ονομάζεται η διατριβή Τσέρτς - Τούρινγκ.
Now, a hundred years later, this guy comes along, Alan Turing, and in 1936, and invents the computer all over again. Now, of course, Babbage's machine was entirely mechanical. Turing's machine was entirely theoretical. Both of these guys were coming from a mathematical perspective, but Turing told us something very important. He laid down the mathematical foundations for computer science, and said, "It doesn't matter how you make a computer." It doesn't matter if your computer's mechanical, like Babbage's was, or electronic, like computers are today, or perhaps in the future, cells, or, again, mechanical again, once we get into nanotechnology. We could go back to Babbage's machine and just make it tiny. All those things are computers. There is in a sense a computing essence. This is called the Church–Turing thesis.
Και έτσι ξαφνικά, βρίσκετε αυτή τη σύνδεση όπου λέτε ότι αυτό που έφτιαξε ο Μπάμπατζ ήταν πράγματι ένας υπολογιστής. Πράγματι, ήταν ικανή να κάνει οτιδήποτε κάνουμε σήμερα με τους υπολογιστές, μόνο πολύ αργά. (Γέλια) (Γέλια) Για να πάρετε μια ιδέα του πόσο αργά, είχε περίπου 1Κ μνήμη. Χρησιμοποιούσε διάτρητες κάρτες, οι οποίες τροφοδοτούνταν, και έτρεχε περίπου 10.000 φορές πιο αργά από τον πρώτο ΖΧ81. Διέθετε ένα πακέτο RAM. Μπορούσατε να της βάλετε πολύ επιπρόσθετη μνήμη, εάν το επιθυμούσατε.
And so suddenly, you get this link where you say this thing Babbage had built really was a computer. In fact, it was capable of doing everything we do today with computers, only really slowly. (Laughter) To give you an idea of how slowly, it had about 1k of memory. It used punch cards, which were being fed in, and it ran about 10,000 times slower the first ZX81. It did have a RAM pack. You could add on a lot of extra memory if you wanted to.
(Γέλια) Πού μας οδηγεί αυτό σήμερα; Λοιπόν, που μας φέρνει αυτό σήμερα; Εδώ είναι τα σχέδια. Στο Σουίντον, στα αρχεία του Μουσείου Επιστημών, υπάρχουν εκατοντάδες σχέδια και χιλιάδες σελίδες σημειώσεων του Τσαρλς Μπάμπατζ για την αναλυτική μηχανή. Ένα από αυτά είναι ένα πακέτο σχεδίων που αποκαλούμε Σχέδιο 28, και αυτό είναι και το όνομα της φιλανθρωπίας που ξεκίνησα με τον Ντόρον Σουέιντ, που ήταν ο επιμελητής πληροφορικής στο Μουσείο Επιστημών, καθώς επίσης και ο άνθρωπος που οδήγησε το σχέδιο για την κατασκευή μιας διαφορετικής μηχανής, και το σχέδιό μας είναι να την κατασκευάσουμε. Εδώ στο Νότιο Κέσινγκτον, θα φτιάξουμε την αναλυτική μηχανή.
(Laughter) So, where does that bring us today? So there are plans. Over in Swindon, the Science Museum archives, there are hundreds of plans and thousands of pages of notes written by Charles Babbage about this analytical engine. One of those is a set of plans that we call Plan 28, and that is also the name of a charity that I started with Doron Swade, who was the curator of computing at the Science Museum, and also the person who drove the project to build a difference engine, and our plan is to build it. Here in South Kensington, we will build the analytical engine.
Το σχέδιο έχει πολλά κομμάτια. Ένα ήταν η σάρωση του αρχείου του Μπάμπατζ. Αυτό έχει γίνει. Το δεύτερο είναι η μελέτη όλων αυτών των σχεδίων για να καθοριστεί τι θα φτιάξουμε. Το τρίτο είναι μια προσομοίωση σε υπολογιστή αυτής της μηχανής και το τελευταίο είναι η φυσική κατασκευή της στο Μουσείο Επιστημών.
The project has a number of parts to it. One was the scanning of Babbage's archive. That's been done. The second is now the study of all of those plans to determine what to build. The third part is a computer simulation of that machine, and the last part is to physically build it at the Science Museum.
Όταν φτιαχτεί, θα μπορέσετε τελικά να καταλάβετε πώς λειτουργεί ένας υπολογιστής, γιατί αντί να έχετε ένα μικρό τσιπάκι μπροστά σας, θα πρέπει να κοιτάξετε αυτό το γιγαντιαία πράγμα και να πείτε, «Αα, βλέπω τη μνήμη σε λειτουργία, βλέπω τον επεξεργαστή σε λειτουργία, την ακούω να λειτουργεί. Πιθανότατα την οσφραίνομαι». (Γέλια) (Γέλια) Αλλά στο μεταξύ θα κάνουμε μια προσομοίωση.
When it's built, you'll finally be able to understand how a computer works, because rather than having a tiny chip in front of you, you've got to look at this humongous thing and say, "Ah, I see the memory operating, I see the CPU operating, I hear it operating. I probably smell it operating." (Laughter) But in between that we're going to do a simulation.
Ο ίδιος ο Μπάμπατζ έγραψε -- είπε-- μόλις υπάρξει η αναλυτική μηχανή, σίγουρα θα οδηγήσει την μελλοντική εξέλιξη της επιστήμης. Φυσικά, ποτέ δεν την έφτιαξε, γιατί πάντα την άλλαζε με νέα σχέδια, αλλά όταν φτιάχθηκε, φυσικά, το 1940, όλα άλλαξαν.
Babbage himself wrote, he said, as soon as the analytical engine exists, it will surely guide the future course of science. Of course, he never built it, because he was always fiddling with new plans, but when it did get built, of course, in the 1940s, everything changed.
Τώρα, θα σας δώσω μια μικρή γεύση για το πώς μοιάζει εν κινήσει σε ένα βίντεο που παρουσιάζει μόνο ένα μέρος του μηχανισμού του επεξεργαστή που λειτουργεί. Αυτές είναι τρεις ομάδες γραναζιών, και θα κάνουν πρόσθεση. Αυτός είναι ο μηχανισμός της πρόσθεσης εν δράσει, άρα φαντάζεστε αυτή την γιγαντιαία μηχανή.
Now, I'll just give you a little taste of what it looks like in motion with a video which shows just one part of the CPU mechanism working. So this is just three sets of cogs, and it's going to add. This is the adding mechanism in action, so you imagine this gigantic machine.
Λοιπόν, δώστε μου πέντε χρόνια. Πριν το 2030 θα την έχουμε.
So, give me five years. Before the 2030s happen, we'll have it.
Σας ευχαριστώ πολύ. (Χειροκρότημα) (Χειροκρότημα)
Thank you very much. (Applause)