Ladies and gentlemen, gather around. I would love to share with you a story.
Dames en heren, allen hierheen. Ik zou graag een verhaal met jullie delen.
Once upon a time in 19th century Germany, there was the book. Now during this time, the book was the king of storytelling. It was venerable. It was ubiquitous. But it was a little bit boring. Because in its 400 years of existence, storytellers never evolved the book as a storytelling device. But then one author arrived, and he changed the game forever. (Music) His name was Lothar, Lothar Meggendorfer. Lothar Meggendorfer put his foot down, and he said, "Genug ist genug!" He grabbed his pen, he snatched his scissors. This man refused to fold to the conventions of normalcy and just decided to fold. History would know Lothar Meggendorfer as -- who else? -- the world's first true inventor of the children's pop-up book. (Music) For this delight and for this wonder, people rejoiced. (Cheering) They were happy because the story survived, and that the world would keep on spinning.
Er was eens, in Duitsland, in de negentiende eeuw, het boek. In die tijd was het boek de koning van de vertelkunst. Het was eerbiedwaardig. Het was overal. Maar het was een beetje saai. In de 400 jaar van zijn bestaan hadden verhalenvertellers het boek nooit laten evolueren tot een vertelmiddel. Maar toen kwam er een auteur die de spelregels voorgoed veranderde. (Muziek) Hij heette Lothar, Lothar Meggendorfer. Lothar Meggendorfer stampte op de grond en zei: "Genug ist genug!" Hij pakte zijn pen beet, hij griste zijn schaar weg. Hij weigerde zich te plooien naar de conventies van de normaliteit en besloot om gewoon ... te plooien. De geschiedenis kende Lothar Meggendorfer als -- wie anders? -- de eerste echte uitvinder van het pop-up-boek voor kinderen. (Muziek) In dit heerlijke wonder, verheugden de mensen zich. (Gejuich) Ze waren blij omdat het verhaal overleefde, en omdat de wereld zou blijven draaien.
Lothar Meggendorfer wasn't the first to evolve the way a story was told, and he certainly wasn't the last. Whether storytellers realized it or not, they were channeling Meggendorfer's spirit when they moved opera to vaudville, radio news to radio theater, film to film in motion to film in sound, color, 3D, on VHS and on DVD. There seemed to be no cure for this Meggendorferitis.
Lothar Meggendorfer was niet de eerste die de manier van vertellen liet evolueren, en hij was zeker ook niet de laatste. Of vertellers het nu beseften of niet, ze handelden in de geest van Meggendorfer toen ze de opera naar de vaudeville overbrachten, het radionieuws naar het radiotheater, film naar film in beweging, en film in geluid, kleur, 3D, op VHS en op dvd. Er leek geen eind te komen aan die Meggendorferitis.
And things got a lot more fun when the Internet came around. (Laughter) Because, not only could people broadcast their stories throughout the world, but they could do so using what seemed to be an infinite amount of devices. For example, one company would tell a story of love through its very own search engine. One Taiwanese production studio would interpret American politics in 3D. (Laughter) And one man would tell the stories of his father by using a platform called Twitter to communicate the excrement his father would gesticulate.
Het werd nog veel leuker toen het internet op de proppen kwam. (Gelach) Daardoor konden mensen niet alleen hun verhalen voor de hele wereld vertellen, maar dat konden ze doen door een schijnbaar oneindig aantal middelen te gebruiken. Een bedrijf vertelde bijvoorbeeld een liefdesverhaal door zijn hoogstpersoonlijke zoeksysteem. Een Taiwanese productiestudio interpreteerde de Amerikaanse politiek in 3D. (Gelach) En één men vertelde de verhalen van zijn vader door een platform genaamd Twitter te gebruiken om het excrement te communiceren dat zijn vader zou uitbeelden.
And after all this, everyone paused; they took a step back. They realized that, in 6,000 years of storytelling, they've gone from depicting hunting on cave walls to depicting Shakespeare on Facebook walls. And this was a cause for celebration. The art of storytelling has remained unchanged. And for the most part, the stories are recycled. But the way that humans tell the stories has always evolved with pure, consistent novelty.
Daarna pauzeerde iedereen, ze zetten een stap terug. Ze beseften dat ze in 6.000 jaar van vertelkunst waren gegaan van het afbeelden van jacht op de muren van een grot tot het afbeelden van Shakespeare op Facebookwalls. Dat was reden om te vieren. De vertelkunst is onveranderd gebleven. Voor het grootste deel worden de verhalen gerecycleerd. Maar de manier waarop mensen verhalen vertellen, is altijd geëvolueerd, met een zuivere, consistente vernieuwing.
And they remembered a man, one amazing German, every time a new storytelling device popped up next. And for that, the audience -- the lovely, beautiful audience -- would live happily ever after. (Applause)
En ze herinnerden zich één man, één verbluffende Duitser, telkens er een nieuw vertelmiddel kwam opduiken. En daarbij leefde het publiek -- het lieflijke, mooie publiek -- nog lang en gelukkig. (Applaus)