I want to address the issue of compassion. Compassion has many faces. Some of them are fierce; some of them are wrathful; some of them are tender; some of them are wise. A line that the Dalai Lama once said, he said, "Love and compassion are necessities. They are not luxuries. Without them, humanity cannot survive." And I would suggest, it is not only humanity that won't survive, but it is all species on the planet, as we've heard today. It is the big cats, and it's the plankton.
Ik wil het hebben over het vraagstuk van het medeleven. Medeleven heeft vele gezichten. Sommige zijn fel, andere zijn vertoornd. Sommige zijn teder, andere zijn wijs. De Dalai Lama zei ooit: "Liefde en medeleven zijn noodzakelijke dingen. Het zijn geen luxegoederen. Zonder hen kan de mensheid niet overleven." Mijn suggestie is dat het niet alleen de mensheid is die niet zal overleven, maar alle soorten op de planeet, zoals we vandaag hebben gehoord. Het zijn de grote katachtigen en het plankton.
Two weeks ago, I was in Bangalore in India. I was so privileged to be able to teach in a hospice on the outskirts of Bangalore. And early in the morning, I went into the ward. In that hospice, there were 31 men and women who were actively dying. And I walked up to the bedside of an old woman who was breathing very rapidly, fragile, obviously in the latter phase of active dying. I looked into her face. I looked into the face of her son sitting next to her, and his face was just riven with grief and confusion.
Twee weken geleden was ik in Bangalore, in India. Ik had het voorrecht om les te geven in een verzorgingstehuis in de rand van Bangalore. Vroeg in de ochtend ging ik naar de ziekenzaal. In dat verzorgingstehuis waren er 31 mannen en vrouwen die actief aan het sterven waren. Ik liep naar het bed van een oude vrouw die erg snel ademde, kwetsbaar, duidelijk in de laatste fase van het actieve sterven. Ik keek haar aan, en ik keek haar zoon aan, die naast haar zat. Zijn gelaat was vertrokken van verdriet en verwarring.
And I remembered a line from the Mahabharata, the great Indian epic: "What is the most wondrous thing in the world, Yudhisthira?" And Yudhisthira replied, "The most wondrous thing in the world is that all around us people can be dying and we don't realize it can happen to us." I looked up. Tending those 31 dying people were young women from villages around Bangalore. I looked into the face of one of these women, and I saw in her face the strength that arises when natural compassion is really present. I watched her hands as she bathed an old man.
Ik herinnerde me een regel uit de Mahabharata, het grote Indische epos: "Wat is het meest wonderlijke ding op aarde, Yudhisthira?" Yudhisthira antwoordde: "Het meest wonderlijke ding op aarde is dat er overal rondom ons mensen aan het sterven kunnen zijn terwijl wij niet beseffen dat het ons kan overkomen." Ik keek op. De zorg voor deze 31 stervende mensen lag bij jonge vrouwen uit dorpen rondom Bangalore. Ik keek één van deze vrouwen aan, en in haar gelaat zag ik de kracht die opkomt als natuurlijk medeleven daadwerkelijk aanwezig is. Ik keek naar haar handen terwijl ze een oude man waste.
My gaze went to another young woman as she wiped the face of another dying person. And it reminded me of something that I had just been present for. Every year or so, I have the privilege of taking clinicians into the Himalayas and the Tibetan Plateau. And we run clinics in these very remote regions where there's no medical care whatsoever.
Mijn blik ging naar een andere jonge vrouw die het gelaat bette van een andere stervende mens. Het herinnerde me aan iets dat ik net had meegemaakt. Elk jaar ongeveer heb ik het voorrecht om dokters mee te nemen naar de Himalaya en het plateau van Tibet. We hebben ziekenhuizen in deze zeer afgelegen regio's waar er geen enkele medische zorg is.
And on the first day at Simikot in Humla, far west of Nepal, the most impoverished region of Nepal, an old man came in clutching a bundle of rags. And he walked in, and somebody said something to him, we realized he was deaf, and we looked into the rags, and there was this pair of eyes. The rags were unwrapped from a little girl whose body was massively burned. Again, the eyes and hands of Avalokiteshvara. It was the young women, the health aids, who cleaned the wounds of this baby and dressed the wounds.
Op de eerste dag in Simikot in Humla, in het verre westen van Nepal, de meest verarmde regio van Nepal, kwam er een oude man aan met een bundeltje lompen. Hij kwam binnen. Iemand zei iets tegen hem, We beseften dat hij doof was. We keken in de lompen. Daar waren twee ogen. Uit de lompen haalden we een meisje wier lichaam zwaar verbrand was. Nogmaals, de ogen en handen van Avalokiteshvara. Het waren de jonge vrouwen, de gezondheidswerkers, die de wonden van deze baby schoonmaakten en verzorgden.
I know those hands and eyes; they touched me as well. They touched me at that time. They have touched me throughout my 68 years. They touched me when I was four and I lost my eyesight and was partially paralyzed. And my family brought in a woman whose mother had been a slave to take care of me. And that woman did not have sentimental compassion. She had phenomenal strength. And it was really her strength, I believe, that became the kind of mudra and imprimatur that has been a guiding light in my life.
Ik ken die handen en ogen. Ze raakten mij ook. Ze raakten me toen. Ze hebben me al de 68 jaren van mijn leven geraakt. Ze raakten me toen ik vier was en mijn zicht verloor en gedeeltelijk verlamd werd. Mijn familie deed beroep op een vrouw wier moeder slavin was geweest, om me te verzorgen. Die vrouw had geen sentimenteel medeleven. Ze had een fenomenale kracht. Ik geloof dat het haar kracht was, die het soort mudur voor mij werd, die een lichtend voorbeeld was in mijn leven.
So we can ask: What is compassion comprised of? And there are various facets. And there's referential and non-referential compassion. But first, compassion is comprised of that capacity to see clearly into the nature of suffering. It is that ability to really stand strong and to recognize also that I'm not separate from this suffering. But that is not enough, because compassion, which activates the motor cortex, means that we aspire, we actually aspire to transform suffering. And if we're so blessed, we engage in activities that transform suffering. But compassion has another component, and that component is really essential. That component is that we cannot be attached to outcome.
We kunnen dus de vraag stellen: waaruit bestaat medeleven? Het heeft verschillende facetten. Er is referentieel en niet-referentieel medeleven. Maar bovenal bestaat medeleven uit dat vermogen om duidelijk te zien wat de aard van het lijden is. Dat vermogen om echt sterk te staan en ook te erkennen dat ik niet buiten dat lijden sta. Maar dat is niet genoeg, want medeleven -- dat de bewegingscortex activeert -- betekent dat we ergens naar streven. We streven ernaar om lijden te transformeren. Als het ons gegund is, engageren we ons in activiteiten die lijden transformeren. Maar lijden heeft nog een component, en die is echt essentieel. Die component is dat we niet aan de afloop gehecht mogen zijn.
Now I worked with dying people for over 40 years. I had the privilege of working on death row in a maximum security [prison] for six years. And I realized so clearly in bringing my own life experience, from working with dying people and training caregivers, that any attachment to outcome would distort deeply my own capacity to be fully present to the whole catastrophe.
Ik heb met stervende mensen gewerkt, al meer dan 40 jaar lang. Ik had het voorrecht in de dodengang te werken, in een zwaarbewaakte gevangenis, zes jaar lang. Ik besefte zo duidelijk, op basis van mijn eigen levenservaring, mijn werk met stervende mensen, en met het opleiden van zorgverleners, dat elke gehechtheid aan de afloop een grote invloed zou hebben op mijn eigen vermogen om er volledig te zijn bij de hele katastrofe.
And when I worked in the prison system, it was so clear to me, this: that many of us in this room, and almost all of the men that I worked with on death row, the seeds of their own compassion had never been watered. That compassion is actually an inherent human quality. It is there within every human being. But the conditions for compassion to be activated, to be aroused, are particular conditions. I had that condition, to a certain extent, from my own childhood illness. Eve Ensler, whom you'll hear later, has had that condition activated amazingly in her through the various waters of suffering that she has been through.
Toen ik in het gevangeniswezen werkte, was dit zo duidelijk voor mij: dat velen van ons in deze zaal, en bijna alle mannen met wie ik werkte op de dodengang, nooit het zaad van hun eigen medeleven hadden besproeid. Dat medeleven is een inherente menselijke kwaliteit. Het is aanwezig in elk menselijk wezen. Maar de omstandigheden waaronder medeleven wordt geactiveerd, wordt opgewekt, die omstandigheden zijn bijzonder. Ik kende die omstandigheden in zekere mate tijdens de ziekte in mijn jeugd. Voor Eve Ensler, die je later zal horen, werd de omstandigheid geactiveerd, op ongelooflijke wijze, door de diverse wateren van het lijden die ze doorzwommen heeft.
And what is fascinating is that compassion has enemies, and those enemies are things like pity, moral outrage, fear. And you know, we have a society, a world, that is paralyzed by fear. And in that paralysis, of course, our capacity for compassion is also paralyzed. The very word terror is global. The very feeling of terror is global. So our work, in a certain way, is to address this imago, this kind of archetype that has pervaded the psyche of our entire globe.
Wat fascinerend is, is dat medeleven vijanden heeft, en die vijanden zijn dingen als medelijden, morele verontwaardiging, angst. Onze maatschappij, onze wereld is verlamd door angst. Door die verlamming is ons vermogen tot medeleven natuurlijk ook verlamd. Het woord terreur zelf is wereldwijd. Het gevoel zelf van terreur is wereldwijd. Ons werk is dus, in zekere zin, om dit imago aan te pakken, dit soort archetype dat de psyche van onze hele wereld heeft doordrongen.
Now we know from neuroscience that compassion has some very extraordinary qualities. For example: A person who is cultivating compassion, when they are in the presence of suffering, they feel that suffering a lot more than many other people do. However, they return to baseline a lot sooner. This is called resilience. Many of us think that compassion drains us, but I promise you it is something that truly enlivens us.
We weten uit de neurowetenschap dat medeleven een paar werkelijk uitzonderlijke kwaliteiten heeft. Bijvoorbeeld: een mens die medeleven cultiveert, zal, als hij met lijden wordt geconfronteerd, dat lijden veel meer ervaren dan vele andere mensen. Anderzijds bekomen ze er ook veel sneller van. Dat heet weerbaarheid. Velen van ons denken dat medeleven ons uitput, maar ik beloof je, het is iets waarvan je werkelijk opleeft.
Another thing about compassion is that it really enhances what's called neural integration. It hooks up all parts of the brain. Another, which has been discovered by various researchers at Emory and at Davis and so on, is that compassion enhances our immune system. Hey, we live in a very noxious world. (Laughter) Most of us are shrinking in the face of psycho-social and physical poisons, of the toxins of our world. But compassion, the generation of compassion, actually mobilizes our immunity.
Nog iets over medeleven: het versterkt de zogenaamde neurale integratie. Het verbindt alle delen van het brein. Een ander ding, een ontdekking van verschillende onderzoekers, onder andere in Emory en Davis, is dat medeleven ons immuunsysteem versterkt. Hey, we leven in een erg schadelijke wereld. (Gelach) De meesten van ons gaan ten onder aan psychosociaal en fysiek vergif, aan de toxines van onze wereld. Maar medeleven, het opwekken van medeleven, mobiliseert onze immuniteit.
You know, if compassion is so good for us, I have a question. Why don't we train our children in compassion? (Applause) If compassion is so good for us, why don't we train our health care providers in compassion so that they can do what they're supposed to do, which is to really transform suffering? And if compassion is so good for us, why don't we vote on compassion? Why don't we vote for people in our government based on compassion, so that we can have a more caring world? In Buddhism, we say, "it takes a strong back and a soft front." It takes tremendous strength of the back to uphold yourself in the midst of conditions. And that is the mental quality of equanimity.
Als medeleven zo goed is voor ons, dan heb ik een vraag. Waarom trainen we onze kinderen niet in medeleven? (Applaus) Als medeleven zo goed is voor ons, waarom trainen we onze zorgverstrekkers dan niet in medeleven, zodat ze kunnen doen wat ze moeten doen, namelijk lijden transformeren? Als medeleven zo goed is voor ons, waarom stemmen we dan niet over medeleven? Waarom stemmen we niet voor mensen in onze regering op basis van medeleven? Zodat we een zorgzamer wereld krijgen. In het boeddhisme zeggen we: "Je hebt een sterke rug nodig en een zacht aangezicht." Je hebt een heel sterke rug nodig om stand te houden te midden van de omstandigheden. Dat is de mentale kracht van gelijkmoedigheid.
But it also takes a soft front -- the capacity to really be open to the world as it is, to have an undefended heart. And the archetype of this in Buddhism is Avalokiteshvara, Kuan-Yin. It's a female archetype: she who perceives the cries of suffering in the world. She stands with 10,000 arms, and in every hand, there is an instrument of liberation, and in the palm of every hand, there are eyes, and these are the eyes of wisdom. I say that, for thousands of years, women have lived, exemplified, met in intimacy, the archetype of Avalokitesvara, of Kuan-Yin, she who perceives the cries of suffering in the world.
Maar je hebt ook een zacht aangezicht nodig -- het vermogen om echt open te staan voor de wereld zoals hij is -- om een onverdedigd hart te hebben. Het archetype daarvan in het boeddhisme is Avalokiteshvara, Kuan-Yin. Het is een vrouwelijk archetype: zij die oor heeft voor de kreten van het lijden in de wereld. Ze staat daar met 10.000 armen, en in elke hand houdt ze een instrument van bevrijding, en in de palm van elke hand heeft ze ogen. De ogen van de wijsheid. Ik zeg dat vrouwen duizenden jaren lang het archetype van Avalokiteshvara hebben beleefd, uitgedragen, en in beslotenheid hebben ontmoet. Kuan-Yin: zij die oor heeft voor de kreten van lijden in de wereld.
Women have manifested for thousands of years the strength arising from compassion in an unfiltered, unmediated way in perceiving suffering as it is. They have infused societies with kindness, and we have really felt that as woman after woman has stood on this stage in the past day and a half. And they have actualized compassion through direct action. Jody Williams called it: It's good to meditate. I'm sorry, you've got to do a little bit of that, Jody. Step back, give your mother a break, okay.
Vrouwen hebben duizenden jaren lang de kracht vertoond die voortkomt uit medeleven, op ongefilterde, rechtstreekse wijze, door het lijden gewaar te worden zoals het is. Ze hebben samenlevingen van genegenheid doordrongen. Dat hebben we echt gevoeld, bij elke vrouw die op het podium stond de afgelopen anderhalve dag. Zij hebben medeleven verwezenlijkt door toedoen van directe actie. Jody Williams noemde het: het is goed om te mediteren. Sorry, Jody, daar zou je wat aan moeten doen, Jody. Neem gas terug, laat je moeder op adem komen.
(Laughter)
(Gelach)
But the other side of the equation is you've got to come out of your cave. You have to come into the world like Asanga did, who was looking to realize Maitreya Buddha after 12 years sitting in the cave. He said, "I'm out of here." He's going down the path. He sees something in the path. He looks, it's a dog, he drops to his knees. He sees that the dog has this big wound on its leg. The wound is just filled with maggots. He puts out his tongue in order to remove the maggots, so as not to harm them. And at that moment, the dog transformed into the Buddha of love and kindness.
Maar de andere kant van de medaille is dat je uit je grot moet komen. Je moet de wereld ingaan, zoals Asanga, die Maitreya Boeddha wilde realiseren nadat hij 12 jaar in de grot had gezeten. Hij zei: "Ik ben hier weg." Hij loopt het pad af. Hij ziet iets op het pad. Hij kijkt. Het is een hond. Hij knielt. Hij ziet dat de hond een grote wonde op zijn poot heeft. De wonde zit vol maden. Hij steekt zijn tong uit om de maden te verwijderen, zonder ze te kwetsen. Op dat moment veranderde de hond in de Boeddha van liefde en genegenheid.
I believe that women and girls today have to partner in a powerful way with men -- with their fathers, with their sons, with their brothers, with the plumbers, the road builders, the caregivers, the doctors, the lawyers, with our president, and with all beings. The women in this room are lotuses in a sea of fire. May we actualize that capacity for women everywhere.
Ik geloof dat vrouwen en meisjes vandaag een krachtig partnerschap met mannen moeten aangaan -- met hun vaders, met hun zonen, met hun broers, met de loodgieters, de wegenbouwers, de zorgverstrekkers, de dokters, de advocaten, met onze president, en met alle wezens. De vrouwen in deze zaal zijn lotussen in een vuurzee. Mogen we dit vermogen waar maken voor vrouwen overal.
Thank you.
Dank je wel.
(Applause)
(Applaus)