I'm here because I have a very important message: I think we have found the most important factor for success. And it was found close to here, Stanford. Psychology professor took kids that were four years old and put them in a room all by themselves. And he would tell the child, a four-year-old kid, "Johnny, I am going to leave you here with a marshmallow for 15 minutes. If, after I come back, this marshmallow is here, you will get another one. So you will have two." To tell a four-year-old kid to wait 15 minutes for something that they like, is equivalent to telling us, "We'll bring you coffee in two hours." (Laughter) Exact equivalent.
Ես այստեղ եմ, որովհետեւ շատ կարևոր բան ունեմ ասելու: Կարծում եմ, որ մենք գտել ենք հաջողության հասնելու կարևորագույն գործոնը: Եվ դա հայտնաբերվել է այստեղից ոչ հեռու, Ստենֆորդում: Հոգեբանության մի պրոֆեսոր փորձ է կատարում, չորս տարեկան երեխաներին փակելով սենյակում: Եւ նա ասում է չորս տարեկան երեխային <<Ջոննի, ես պատրաստվում եմ քեզ 15 րոպե թողնել սենյակում բոլորովին մենակ, այս մի կտոր մաշմալլոյի հետ: Եթե իմ վերադառնալուց հետո մաշմալլոն դեռ տեղում լինի դու կստանաս ևս մեկ կտոր: Այսինքն, մեկի տեղը դու երկուսը կունենաս>>: Չորս տարեկան երեխային ասել, որ 15 րոպե սպասի մի բանի, որ շատ է սիրում հավասարազոր է մեր նման մեծահասակին ասել, թե սուրճը երկու ժամից կբերենք։ /ծիծաղ/ Դրանք հավասարազոր են:
So what happened when the professor left the room? As soon as the door closed... two out of three ate the marshmallow. Five seconds, 10 seconds, 40 seconds, 50 seconds, two minutes, four minutes, eight minutes. Some lasted 14-and-a-half minutes. (Laughter) Couldn't do it. Could not wait. What's interesting is that one out of three would look at the marshmallow and go like this ... Would look at it. Put it back. They would walk around. They would play with their skirts and pants.
Այսպիսով, ի՞նչ է կատարվում, երբ պրոֆեսորը դուրս է գալիս սենյակից: Հենց որ դուռը փակվում է, երեք երեխայից երկուսն անմիջապես ուտում են մաշմալլոն: Հինգ վայրկյան, տաս վայրկյան, հիսուն վարկյան, երկու րոպե, չորս րոպե, ութ րոպե: Ոմանք դիմանում են նույնիսկ մինչև 14 ու կես րոպե: /ծիծաղ/ Միևնույն է, չի ստացվում, չեն կարողանում սպասել: Հետաքրքիրն այն է, որ երեքից մեկը սովորաբար նայում է մաշմալլոյին ու իրեն այսպես է պահում... Նրանք երկար նայում են: Վերցնում, հետո տեղն են դնում: Պտտվում են շուրջը, խաղում են իրենց շրջազգեստի կամ տաբատի հետ:
That child already, at four, understood the most important principle for success, which is the ability to delay gratification. Self-discipline: the most important factor for success. 15 years later, 14 or 15 years later, follow-up study. What did they find? They went to look for these kids who were now 18 and 19. And they found that 100 percent of the children that had not eaten the marshmallow were successful. They had good grades. They were doing wonderful. They were happy. They had their plans. They had good relationships with the teachers, students. They were doing fine.
Այս երեխան չորս տարեկանում արդեն հասկացել է հաջողության կարևորագույն սկզբունքը՝ այն է, հաճույքին դիմակայելու կարողությունը: Ինքնակառավարումը /կարգապահությունը հաջողության հասնելու կարևորագույն գործոնն է: 14-15 տարի հետո, նույն երեխաների հետ ևս մեկ ուսումնասիրություն անցկացվեց; Ի՞նչ եք կարծում ի՞նչ հայտնաբերվեց: Նրանք արդեն ուսումնասիրում էին 18-19 տարեկան նույն երեխաների վարքագիծը: Ուսումնասիրությունը ցույց տվեց, որ բոլոր այն երեխաները, ովքեր չէին կերել մաշմալլոն հաջողության էին հասել: Նրանք լավ գնահատականներ էին ստանում, նրանց կյանքում ամեն ինչ հիանալի էր: Նրանք երջանիկ էին, ունեին իրենց ծրագրերը: Լավ հարաբերությունների մեջ էին ուսուցիչների և ուսանողների հետ: Նրանք գոհ էին իրենց կյանքից։
A great percentage of the kids that ate the marshmallow, they were in trouble. They did not make it to university. They had bad grades. Some of them dropped out. A few were still there with bad grades. A few had good grades.
Այն երեխաների մեծ մասը, ովքեր կերել էին մաշմալլոն, ամենատարբեր խնդիրներ ունեին: Նրանք համալսարաններ չէին ընդունվել: Վատ գնահատականներ ունեին: Նրանցից ոմանք դուրս էին մնացել: Մի քանիսն դեռ սովորում էին վատ գնահատականներով: Նրանցից մի քանիսն էլ լավ գնահատականներ ունեին:
I had a question in my mind: Would Hispanic kids react the same way as the American kids? So I went to Colombia. And I reproduced the experiment. And it was very funny. I used four, five and six years old kids. And let me show you what happened.
Ինձ մի հարց հանգիստ չէր տալիս: Արդյո՞ք իսպանալեզու երեխաներն էլ նույն կերպ կվարվեն, ինչպես ամերիկացի երեխաները: Այդ իսկ պատճառով ես գնացի Կոլումբիա և կրկնեցի այս փորձը: Դա շատ ծիծաղելի էր: Ես ներգրավեցի 4, 5, եւ 6 տարեկան երեխաների: Թույլ տվեք ցույց տալ, թե ինչ եղավ:
(Spanish) (Laughter)
/ծիծաղ/
So what happened in Colombia? Hispanic kids, two out of three ate the marshmallow; one out of three did not. This little girl was interesting; she ate the inside of the marshmallow. (Laughter) In other words, she wanted us to think that she had not eaten it, so she would get two. But she ate it. So we know she'll be successful. But we have to watch her. (Laughter) She should not go into banking, for example, or work at a cash register. But she will be successful.
Ահա թե ինչ պատահեց Կոլումբիայում: Իսպանալեզու երեխաներն էլ, երեքից երկուսը կերան մաշմալլոն: Երեքից մեկը չկերավ: Այս փոքրիկ աղջկա դեպքը շատ հետաքրքիր էր: Նա կերել էր մաշմալլոյի ներսի մասը: ծիծաղ Այլ կերպ ասած, նա ցանկացել էր, որ մենք մտածեինք, որ նա չի կերել մաշմալլոն, որպեսզի երկրորդն էլ ստանա: Բայց նա կերել էր։ Հետևաբար, մենք գիտենք, որ նա հաջողակ կլինի: Բայց հարկ կլինի հետևել նրան: /ծիծաղ/ Լավ կլինի, որ նա բանկային գործով չզբաղվի, կամ փողի հետ գործ չունենա: Բայց միևնույնն է, նա հաջողության կհասնի։
And this applies for everything. Even in sales. The sales person that -- the customer says, "I want that." And the person says, "Okay, here you are." That person ate the marshmallow. If the sales person says, "Wait a second. Let me ask you a few questions to see if this is a good choice." Then you sell a lot more. So this has applications in all walks of life.
Եվ սա վերաբերվում է ամեն ինչին, նույնիսկ առևտրին։ Այն վաճառողը, որը հաճախորդի խնդրանքին. <<Ես այս ապրանքն եմ ուզում>>, պատասխանում է . <<Ահա այն >>, այդ վաճարողը կերել է մաշմալլոն: Եթե վաճառողը ասում է . <<Խնդրում եմ մեկ րոպե սպասեք, թույլ տվեք մի քանի հարց տալ, որպեսզի համոզվենք, որ սա իսկապես լավ ընտրություն է Ձեր համար>>, այս վաճառողը միանշանակ ավելի շատ է վաճառում: Այսպիսով, այս սկզբունքն ամեն տեղ է աշխատում:
I end with -- the Koreans did this. You know what? This is so good that we want a marshmallow book for children. We did one for children. And now it is all over Korea. They are teaching these kids exactly this principle. And we need to learn that principle here in the States, because we have a big debt. We are eating more marshmallows than we are producing. Thank you so much.
Ավարտելով, եկեք դիտենք, թե ինչ են արել կորեացիները: Գիտեք ի՞նչ: Սա այնքան կարևոր է, որ մենք երեխաների համար մաշմալլոյի սկզբունքի մասին գիրք ենք ուզում ունենալ: Մենք ստեղծեցինք դա երեխաների համար, և հիմա ամբողջ Կորեան լցված է դրանցով: Դրանք երեխաներին հենց այս սկզբունքն են սովորեցնում: Եվ մենք էլ Միացյալ նահանգներում այս սկզբունքը պետք է սերտենք: Քանի որ մենք մեծ պարտք ունենք: Մենք ավելի շատ մաշմալլո ենք ուտում քան արտադրում ենք : Շատ շնորհակալ եմ :