Είμαι εδώ διότι έχω ένα πολύ σημαντικό μήνυμα. Νομίζω ότι έχουμε βρει τον πιο σημαντικό παράγοντα για την επιτυχία. Και βρέθηκε εδώ κοντά, στο Στάνφορντ. Ένας καθηγητής ψυχολογίας πήρε παιδιά τεσσάρων χρονών και τα έβαλε σε ένα δωμάτιο εντελώς μόνα τους. Και έλεγε στο παιδί, ένα παιδί τεσσάρων χρονών, "Τζόνι, θα σε αφήσω εδώ με ένα ζαχαρωτό, για 15 λεπτά. Αν όταν επιστρέψω αυτό το ζαχαρωτό είναι εδώ, θα πάρεις άλλο ένα. Έτσι θα έχεις δύο." Το να πεις σε ένα παιδί τεσσάρων χρονών να περιμένει 15 λεπτά για κάτι που του αρέσει, είναι σαν να μας λένε, "Θα σας φέρουμε καφέ σε δύο ώρες." (Γέλια) Ακριβώς το ίδιο.
I'm here because I have a very important message: I think we have found the most important factor for success. And it was found close to here, Stanford. Psychology professor took kids that were four years old and put them in a room all by themselves. And he would tell the child, a four-year-old kid, "Johnny, I am going to leave you here with a marshmallow for 15 minutes. If, after I come back, this marshmallow is here, you will get another one. So you will have two." To tell a four-year-old kid to wait 15 minutes for something that they like, is equivalent to telling us, "We'll bring you coffee in two hours." (Laughter) Exact equivalent.
Τι έγινε λοιπόν όταν έφυγε ο καθηγητής από το δωμάτιο; Μόλις έκλεισε η πόρτα... δύο στα τρία παιδιά έφαγαν το ζαχαρωτό. Πέντε δευτερόλεπτα, 10 δευτερόλεπτα, 40 δευτερόλεπτα, 50 δευτερόλεπτα, δύο λεπτά, τέσσερα λεπτά, οχτώ λεπτά. Μερικά κράτησαν 14 και μισό λεπτά. (Γέλια) Δεν μπόρεσαν. Δεν μπόρεσαν να περιμένουν. Έχει ενδιαφέρον ότι ένα στα τρία παιδιά κοίταζε το ζαχαρωτό και έκανε ως εξής ... Το κοίταζε. Το έβαζε πίσω. Περπατούσε τριγύρω. Έπαιζε με τη φούστα ή το παντελόνι του.
So what happened when the professor left the room? As soon as the door closed... two out of three ate the marshmallow. Five seconds, 10 seconds, 40 seconds, 50 seconds, two minutes, four minutes, eight minutes. Some lasted 14-and-a-half minutes. (Laughter) Couldn't do it. Could not wait. What's interesting is that one out of three would look at the marshmallow and go like this ... Would look at it. Put it back. They would walk around. They would play with their skirts and pants.
Αυτό το παιδί ήδη, στα τέσσερα, καταλάβαινε την πιο σημαντική αρχή για την επιτυχία. Η οποία είναι η ικανότητα να καθυστερείς την ικανοποίηση. Αυτοπειθαρχία, ο πιο σημαντικός παράγοντας για την επιτυχία. 15 χρόνια μετά, 14 ή 15 χρόνια μετά, ακολούθησε η συνέχεια της έρευνας. Τι βρήκαν; Έψαξαν αυτά τα παιδιά που πλέον ήταν 18 και 19. Και βρήκαν ότι το 100 τοις εκατό των παιδιών που δεν είχαν φάει το ζαχαρωτό ήταν πετυχημένα. Είχαν καλούς βαθμούς. Τα πήγαιναν περίφημα. Ήταν ευτυχισμένα. Είχαν τα σχέδιά τους. Είχαν καλές σχέσεις με τους καθηγητές τους, με τους συμμαθητές τους. Τα πήγαιναν μια χαρά.
That child already, at four, understood the most important principle for success, which is the ability to delay gratification. Self-discipline: the most important factor for success. 15 years later, 14 or 15 years later, follow-up study. What did they find? They went to look for these kids who were now 18 and 19. And they found that 100 percent of the children that had not eaten the marshmallow were successful. They had good grades. They were doing wonderful. They were happy. They had their plans. They had good relationships with the teachers, students. They were doing fine.
Ένα μεγάλο ποσοστό των παιδιών που έφαγαν το ζαχαρωτό, είχαν μπελάδες. Δεν κατάφεραν να μπουν στο πανεπιστήμιο. Είχαν άσχημους βαθμούς. Μερικά από αυτά τα παράτησαν. Λίγα ήταν ακόμη εκεί με άσχημους βαθμούς. Λίγα είχαν καλούς βαθμούς.
A great percentage of the kids that ate the marshmallow, they were in trouble. They did not make it to university. They had bad grades. Some of them dropped out. A few were still there with bad grades. A few had good grades.
Είχα μία ερώτηση στο μυαλό μου: θα αντιδρούσαν τα Ισπανόφωνα παιδιά το ίδιο με τα Αμερικανικά; Έτσι πήγα στην Κολομβία. Και επανέλαβα το πείραμα. Ήταν πολύ αστείο. Χρησιμοποίησα παιδιά τεσσάρων, πέντε και έξι χρονών. Και ορίστε τι έγινε.
I had a question in my mind: Would Hispanic kids react the same way as the American kids? So I went to Colombia. And I reproduced the experiment. And it was very funny. I used four, five and six years old kids. And let me show you what happened.
(Γέλια)
(Spanish) (Laughter)
Τι έγινε λοιπόν στην Κολομβία; Τα Ισπανόφωνα παιδιά, δύο στα τρία έφαγαν το ζαχαρωτό. Ένα στα τρία δεν το έφαγε. Αυτό το μικρό κοριτσάκι είχε ενδιαφέρον. Έφαγε το εσωτερικό του ζαχαρωτού. (Γέλια) Με άλλα λόγια, ήθελε να νομίσουμε ότι δεν το είχε φάει, για να πάρει δύο. Αλλά το έφαγε. Ξέρουμε ότι θα γίνει πετυχημένη. Αλλά πρέπει να την παρακολουθούμε. (Γέλια) Δεν πρέπει να δουλέψει στον τραπεζικό κλάδο, για παράδειγμα, ή να δουλέψει σε ταμειακή μηχανή. Αλλά θα είναι πετυχημένη.
So what happened in Colombia? Hispanic kids, two out of three ate the marshmallow; one out of three did not. This little girl was interesting; she ate the inside of the marshmallow. (Laughter) In other words, she wanted us to think that she had not eaten it, so she would get two. But she ate it. So we know she'll be successful. But we have to watch her. (Laughter) She should not go into banking, for example, or work at a cash register. But she will be successful.
Και αυτό έχει εφαρμογή στα πάντα. Ακόμη και στις πωλήσεις. Ο πωλητής ο οποίος -- Ο πελάτης λέει, "Θέλω αυτό." Και ο πωλητής λέει, "Ορίστε." Αυτό το άτομο έφαγε το ζαχαρωτό. Αν ο πωλητής πει, "Μισό λεπτό. Να σας κάνω μερικές ερωτήσεις για να δούμε αν αυτό είναι μία καλή επιλογή." Τότε πουλάς πολύ περισσότερο. Έτσι αυτό έχει εφαρμογές σε όλα τα μονοπάτια της ζωής.
And this applies for everything. Even in sales. The sales person that -- the customer says, "I want that." And the person says, "Okay, here you are." That person ate the marshmallow. If the sales person says, "Wait a second. Let me ask you a few questions to see if this is a good choice." Then you sell a lot more. So this has applications in all walks of life.
Κλείνω με -- οι Κορεάτες το έκαναν αυτό. Ξέρετε κάτι; Αυτό είναι τόσο ωραίο που θέλουμε ένα βιβλίο ζαχαρωτών για παιδιά. Κάναμε ένα για παιδιά. Και τώρα είναι σε όλη την Κορέα. Διδάσκουν αυτά τα παιδιά ακριβώς αυτή την αρχή. Αυτή την αρχή χρειάζεται να μάθουμε και εδώ στις ΗΠΑ. Διότι έχουμε ένα μεγάλο χρέος. Τρώμε περισσότερα ζαχαρωτά από αυτά που παράγουμε. Σας ευχαριστώ πολύ.
I end with -- the Koreans did this. You know what? This is so good that we want a marshmallow book for children. We did one for children. And now it is all over Korea. They are teaching these kids exactly this principle. And we need to learn that principle here in the States, because we have a big debt. We are eating more marshmallows than we are producing. Thank you so much.