Είμαι νευροεπιστήμονας, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. Και κατά τη διάρκεια των τελευταίων 35 ετών, μελετώ τη συμπεριφορά σε σχέση με οτιδήποτε από τα γονίδια μέχρι τους νευροδιαβιβαστές, την ντοπαμίνη, και τα σχετικά μέχρι την ανάλυση των κυκλωμάτων του εγκεφάλου. Λοιπόν, αυτό κάνω συνήθως. Αλλά μετά, για κάποιο λόγο, ασχολήθηκα πρόσφατα με κάτι άλλο . Όλα ξεκίνησαν όταν ένας συνάδελφος μου ζήτησε να αναλύσω κάμποσους εγκεφάλους ψυχοπαθών δολοφόνων
I'm a neuroscientist, a professor at the University of California. And over the past 35 years, I've studied behavior on the basis of everything from genes through neurotransmitters, dopamine, things like that, all the way through circuit analysis. So that's what I normally do. But then, for some reason, I got into something else, just recently. And it all grew out of one of my colleagues asking me to analyze a bunch of brains of psychopathic killers.
έτσι αυτή θα ήταν η τυποποιημένη διάλεξη που θα έδινα. Και το ερώτημα είναι:"Πώς σου προκύπτει ένας ψυχοπαθής δολοφόνος;" Με το "ψυχοπαθής δολοφόνος" εννοώ αυτούς εδώ τους ανθρώπους, αυτό το είδος των ανθρώπων. Λοιπόν, κάποιοι από τους εγκεφαλους που μελέτησα είναι άνθρωποι που τους έχετε ακούσει. Όταν παραλάβω τους εγκεφάλους δεν ξέρω τι ψάχνω. Ήταν τυφλά πειράματα. Μου έδωσαν και εγκεφάλους φυσιολογικών ανθρώπων και τα σχετικά.
And so this would be the typical talk I would give. And the question is, "How do you end up with a psychopathic killer?" What I mean by psychopathic killer are these people, these types of people. And so some of the brains that I've studied are people you know about. When I get the brains I don't know what I'm looking at. It's blind experiments. They also gave me normal people and everything.
Έτσι, ερεύνησα 70 από αυτούς. Και αυτό που προέκυψε ήταν κάποια στοιχεία. Λοιπόν προσεγγίζουμε αυτά τα πράγματα θεωρητικά, με βάση τη γενετική, την εγκεφαλική βλαβη και την αλληλεπίδραση με το περιβάλλον, και το πώς ακριβώς λειτουργεί αυτή η μηχανή. Γι' αυτό ενδιαφερόμαστε για το πού ακριβώς στον εγκέφαλο, και ποιο είναι το πιο σημαντικό σημείο στον εγκέφαλο. Τα μελετούμε λοιπόν αυτά. Την αλληλεπίδραση των γονιδίων, αυτό που ονομάζουμε επιγενετικές επιδράσεις, την εγκεφαλική βλάβη και το περιβάλλον, και το πώς αυτά σχετίζονται. Και το πώς καταλήγεις με έναν ψυχοπαθή και έναν δολοφόνο, εξαρτάται από το πότε ακριβώς γίνεται η βλάβη. Είναι πράγματι ένα αυστηρά καθορισμένο σημείο χρονικά. Προκύπτουν διαφορετικοί τύποι ψυχοπαθών.
So I've looked at about 70 of these. And what came up was a number of pieces of data. So we look at these sorts of things theoretically, on the basis of genetics, and brain damage, and interaction with environment, and exactly how that machine works. So we're interested in exactly where in the brain, and what's the most important part of the brain. So we've been looking at this: the interaction of genes, what's called epigenetic effects, brain damage, and environment, and how these are tied together. And how you end up with a psychopath, and a killer, depends on exactly when the damage occurs. It's really a very precisely timed thing. You get different kinds of psychopaths.
Έτσι το αποδεχόμαστε αυτό. Και εδώ για να σας δώσω ένα μοτίβο το μοτίβο είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι, ο καθένας από αυτούς που εξέτασα, ο οποίος ήταν δολοφόνος και δολοφόνος κατα συρροήν, είχαν βλάβη στον κογχικό μετωπιαίο φλοιό τους. ο οποίος βρίσκεται ακριβώς πάνω από τα μάτια, και επίσης στο εσωτερικό μέρος του κροταφικού λοβού. Έτσι αυτό είναι μοτίβο που υπήρχε στον καθένα από αυτούς, αλλά διέφεραν και λίγο επίσης. Είχαν άλλο είδος εγκεφαλικής βλάβης. Ένα βασικό σημείο είναι η επίδραση των κύριων γονιδίων βίας, όπως το γονίδιο ΜΑΟΑ.
So we're going along with this. And here's, just to give you the pattern. The pattern is that those people, every one of them I looked at, who was a murderer, and was a serial killer, had damage to their orbital cortex, which is right above the eyes, the orbits, and also the interior part of the temporal lobe. So there is the pattern that every one of them had, but they all were a little different too. They had other sorts of brain damage. A key thing is that the major violence genes, it's called the MAO-A gene.
Υπάρχει μια παραλλαγή αυτού του γονιδίου στο μέσο πληθυσμό. Κάποιοι από σας το έχουν.Και συνδέεται με το φύλο. Βρίσκεται στο χρωμόσωμα Χ. Γι' αυτό το λόγο, μπορείς να το κληρονομήσεις μόνο από τη μητέρα σου. Και πιθανόν, γι' αυτό το λόγο οι άνδρες είναι κυρίως ψυχοπαθείς δολοφόνοι, ή είναι πολύ επιθετικοί. Διότι η κόρη μπορεί να κληρονομήσει ένα χρωμόσωμα Χ από τον πατέρα, ένα χρωμόσωμα Χ από τη μητέρα, κατά κάποιο τρόπο αμβλύνεται. Αλλά ένας γιος, μπορεί να κληρονομήσει το χρωμόσωμα Χ μόνο από τη μητέρα του.
And there is a variant of this gene that is in the normal population. Some of you have this. And it's sex-linked. It's on the X chromosome. And so in this way you can only get it from your mother. And in fact this is probably why mostly men, boys, are psychopathic killers, or are very aggressive. Because a daughter can get one X from the father, one X from the mother, it's kind of diluted out. But for a son, he can only get the X chromosome from his mother.
Κατ' αυτό τον τρόπο, περνάει από τη μητέρα στο γιό. Και οφείλεται στην παρουσία πάρα πολύ σεροτονίνης του εγκεφάλου κατά την ανάπτυξη. Γεγονός το οποίο έχει ενδιαφέρον, διότι η σεροτονίνη υποτίθεται ότι σε ηρεμεί και σε χαλαρώνει. Αλλά όταν έχεις αυτό το γονίδιο, στη μήτρα ο εγκέφαλος σου μουσκεύει μέσα της. Έτσι ολόκληρος ο εγκέφαλος γίνεται ανθεκτικός στη σεροτονίνη. Έτσι δεν έχει αποτελέσματα αργότερα στη ζωή.
So this is how it's passed from mother to son. And it has to do with too much brain serotonin during development, which is kind of interesting because serotonin is supposed to make you calm and relaxed. But if you have this gene, in utero your brain is bathed in this, so your whole brain becomes insensitive to serotonin, so it doesn't work later on in life.
Και έχω δώσει αυτή τη διάλεξη στο Ισραήλ, νωρίτερα αυτή τη χρονιά Και έχει κάποιες συνέπειες. Θεωρητικά αυτό σημαίνει ότι για να οδηγήσει αυτό το γονίδιο σε βίαιη συμπεριφορά πρέπει πολύ πρώιμα, πριν την εφηβεία, πρέπει να εμπλακείς σε κάτι αληθινά τραυματικό, όχι λίγο άγχος, όχι να σε δείρουν ή κάτι τέτοιο. αλλά στα αλήθεια να δεις βία, ή να εμπλακείς σε αυτή, με βρώμικο, επικίνδυνο ή υποτιμητικό τρόπο. Εντάξει; Έτσι λειτουργεί το σύστημα κατοπτρικών νευρώνων
And I'd given this one talk in Israel, just this past year. And it does have some consequences. Theoretically what this means is that in order to express this gene, in a violent way, very early on, before puberty, you have to be involved in something that is really traumatic -- not a little stress, not being spanked or something, but really seeing violence, or being involved in it, in 3D. Right? That's how the mirror neuron system works.
Έτσι ώστε, αν έχεις αυτό το γονίδιο, και βλέπεις πολλή βία σε μια συγκεκριμένη κατάσταση, αυτή είναι η συνταγή για την καταστροφή, την απόλυτη καταστροφή. Kαι αυτό που νομίζω ότι είναι πιθανόν να συμβεί σε περιοχές παγκοσμίως, όπου υπάρχει συνεχής βία, καταλήγεις να έχεις γενιές παιδιών που βλέπουν όλη αυτή τη βία. και αν ήμουν μια κοπελίτσα σε μια βίαιη περιοχή, ξέρετε μια δεκατετράχρονη, και θέλω να βρω ταίρι, θα έβρισκα κάποιο σκληρό τύπο, σωστά, για να με προστατεύει. Λοιπόν, το πρόβλημα είναι ότι αυτό συσσωρεύει αυτά τα γονίδια. Και τώρα αγόρια και κορίτσια τα κληρονομούν. Έτσι νομίζω ότι μετά από αρκετές γενιές, και αυτό είναι το ζήτημα, έχουμε στ' αλήθεια μια μπαρουταποθήκη.
And so, if you have that gene, and you see a lot of violence in a certain situation, this is the recipe for disaster, absolute disaster. And what I think might happen in these areas of the world, where we have constant violence, you end up having generations of kids that are seeing all this violence. And if I was a young girl, somewhere in a violent area, you know, a 14 year old, and I want to find a mate, I'd find some tough guy, right, to protect me. Well what the problem is this tends to concentrate these genes. And now the boys and the girls get them. So I think after several generations, and here is the idea, we really have a tinderbox.
Λοιπόν αυτό ήταν το ζήτημα. αλλά τότε η μητέρα μου μού είπε «Μαθαίνω πως τριγυρνάς δίνοντας διαλέξεις για τους ψυχοπαθείς δολοφόνους. και μιλάς σάμπως εσύ να προέρχεσαι από μια φυσιολογική οικογένεια». Της είπα, «Τι στην ευχή εννοείς;» Και τότε μου είπε για το οικογενειακό μας δέντρο. Έριξε το φταίξιμο στην πλευρά του πατέρα μου φυσικά. Επειδή αυτή δεν έχει βίαιη συμπεριφορά στο ιστορικό της καταγωγής της. Αλλά ο πατέρας μου είχε.
So that was the idea. But then my mother said to me, "I hear you've been going around talking about psychopathic killers. And you're talking as if you come from a normal family." I said, "What the hell are you talking about?" She then told me about our own family tree. Now she blamed this on my father's side, of course. This was one of these cases, because she has no violence in her background, but my father did.
Λοιπόν είπε «Υπάρχουν καλά και κακά νέα. Ένα από τα ξαδέλφια σου είναι ο Έζρα Κορνέλ, ιδρυτής του Πανεπιστημίου Cornell. Αλλά τα κακά νέα είναι ότι ξαδέλφη σου είναι και η Λίζι Μπόρντεν.
Well she said, "There is good news and bad news. One of your cousins is Ezra Cornell, founder of Cornell university. But the bad news is that your cousin is also Lizzie Borden.
Εγώ είπα «Εντάξει και λοιπόν; Έχουμε τη Λίζι».
Now I said, "Okay, so what? We have Lizzie."
Αυτή συνέχισε «Όχι υπάρχει και χειρότερο, διάβασε αυτό το βιβλίο».
She goes, "No it gets worse, read this book."
Και να το «Σκοτωμένοι με ασυνήθιστο τρόπο», και είναι αυτό το ιστορικό βιβλίο. Και ο πρώτος φόνος μιας μητέρας από το γιό της, ήταν του προ-προ-προ-προ-προ-προ-πάππου μου. Εντάξει αυτή λοιπόν είναι η πρώτη περίπτωση μητροκτονίας. Και αυτό το βιβλίο είναι πολύ ενδιαφέρον. Μιλά για δίκες μαγισσών και τον τρόπο σκέψης εκείνης της εποχής.
And here is this "Killed Strangely," and it's this historical book. And the first murder of a mother by a son was my great-great-great-great-great-great-grandfather. Okay, so that's the first case of matricide. And that book is very interesting. Because it's about witch trials, and how people thought back then.
Αλλά δε σταματά εδώ. Υπήρξαν επτά ακόμη άνδρες, από την πλευρά του πατέρα μου, ξεκινώντας από τότε, της οικογένειας Κορνέλ, που ήταν όλοι τους δολοφόνοι. Εντάξει, αυτό κάνει κάποιο να ψαρώσει. (Γέλια) Διότι ο ίδιος ο πατέρας μου, και οι τρεις θείοι μου στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν όλοι τους αντιρρησίες συνείδησης, όλοι αρνάκια. Αλλά που και που, όπως η Λίζι Μπορντέν, περίπου τρεις φορές σε ένα αιώνα, τα παίρνουμε. (Γέλια)
But it doesn't stop there. There were seven more men, on my father's side, starting then, Cornells, that were all murderers. Okay, now this gives one a little pause. (Laughter) Because my father himself, and my three uncles, in World War II, were all conscientious objectors, all pussycats. But every once in a while, like Lizzie Borden, like three times a century, and we're kind of due. (Laughter)
Έτσι το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι: στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί. Αλλά κυρίως είναι αυτό εδώ. (Γέλια) Και έπρεπε να δράσουμε. Τα παιδιά μας το έμαθαν. Και το αντιμετώπισαν καλά. Αλλά τα εγγόνια μας θα ανησυχούν λιγάκι. Έτσι αυτό που έκανα είναι ότι άρχισα να κάνω μαγνητικές τομογραφίες σε όλους στην οικογένεια. (Γέλια) Αρχίσαμε να κάνουμε μαγνητικές τομογραφίες, εγκεφαλογραφήματα και γενετικές αναλύσεις. για να βρούμε το πρόβλημα. Τώρα από ότι φαίνεται το μόνο άτομο ένας γιος και μια κόρη, αδέλφια δεν ταίριαζαν. Και η δομή είναι ακριβώς η ίδια. Έχουν τον ίδιο εγκέφαλο, τα ίδια εγκεφαλογραφήματα. Και τώρα είναι όσο πιο κοντά γίνεται Αλλά κάπου θα δημιουργηθεί πρόβλημα. Και δεν ξέρουμε πού θα εμφανιστεί. Λοιπόν αυτή ήταν η ομιλία μου. (Γέλια)
So the moral of the story is: people in glass houses shouldn't throw stones. But more likely is this. (Laughter) And we had to take action. Now our kids found out about it. And they all seemed to be OK. But our grandkids are going to be kind of concerned here. So what we've done is I've started to do PET scans of everybody in the family. (Laughter) We started to do PET scans, EEGs and genetic analysis to see where the bad news is. Now the only person -- it turns out one son and one daughter, siblings, didn't get along and their patterns are exactly the same. They have the same brain, and the same EEG. And now they are close as can be. But there's gonna be bad news somewhere. And we don't know where it's going to pop up. So that's my talk. (Laughter)